Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VII Kz 275/16

POSTANOWIENIE

Dnia 14 lipca 2016 roku

Sąd Okręgowy w Częstochowie VII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Aneta Łatanik

Protokolant: Kamila Pawłowska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręg. Bożeny Jurczyk Jędrycha

po rozpoznaniu w sprawie przeciwko A. L. i E. M.

oskarżonych o przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 k.k.s.

zażalenia wniesionego przez Urząd Celny w C.

na postanowienie Sądu Rejonowego w Częstochowie

z dnia 26 grudnia 2016 r., sygn. akt IV K 31/16

w przedmiocie umorzenia postępowania

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.

p o s t a n a w i a

1. utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie;

2. kosztami sądowymi za postępowanie odwoławcze obciążyć Skarb Państwa;

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 26 lutego 2016 r. Sąd Rejonowy w Częstochowie, na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k.. umorzył postępowanie przeciwko A. L. i E. M. o przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks.

Powyższe postanowienie zostało zaskarżone w całości i na niekorzyść oskarżonych przez Urząd Celny w C..

Urząd Celny zaskarżonemu postanowieniu zarzucił obrazę:

-przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 1 § 1 k.k.s. w zw. z art. 107 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych poprzez wadliwe przyjęcie, że oskarżeni nie popełnili przestępstwa o którym mowa w art. 107 § 1 k.k.s., albowiem ustawa o grach hazardowych, w tym jej art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1 nie obowiązuje z powodu braku procedury notyfikacji,

-błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia polegającego na przyjęciu wbrew zebranemu materiałowo dochodzenia, że w opisie czynu zabronionego odwołano się do art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych gdy tymczasem w opisie czynu odwołano się do przepisów art. 129 ust. 3 uogh.

Podnosząc wskazany zarzut Urząd Celny wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Częstochowie do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie Urzędu Celnego w C. nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 107§ 1 k.k.s. odpowiedzialności podlega ten, kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia urządza lub prowadzi grę losową, grę na automacie lub zakład wzajemny. Przede wszystkim należy stwierdzić, iż przepis art. 107 § 1 k.k.s. ma charakter blankietowy, a zatem w opisie znamion czynu zabronionego oskarżyciel winien odwołać się do norm innej ustawy, a mianowicie do ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych czego w niniejszej sprawie nie uczynił. Wobec powyższego Sąd Rejonowy winien zwrócić oskarżycielowi taki akt oskarżenia celem jego uzupełnienia. W niniejszej sprawie Sąd Rejonowy wyszedł poza ramy aktu oskarżenia wyznaczone przyjętą kwalifikacją prawną czynów odwołując się do art. 14 ust 1 i art. 6 ustawy o grach hazardowych. Odnosząc się natomiast w tym zakresie do zarzutu skarżącego to należy stwierdzić, że bezsporne jest że ustawa o grach hazardowych została uchwalona bez dochowania wymogu notyfikacji.

W ocenie Sądu Okręgowego nietrafny jest zarzut urzędu celnego, że przepisy art. 14 ust. 1 i art. 6 ustawy z dnia 19.11.2009r. o grach hazardowych nie mają charakteru technicznego.

Jednoznacznie w tej mierze wypowiedział się Sąd Najwyższy w składzie 7 sędziów Sądu Najwyższego w postanowieniu z dnia 14.10.2015r. w sprawie I KZP 10/15 stwierdzając, że „ kwestia technicznego charakteru przepisów art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ugh w aspekcie dyrektywy 98/34/WE nie może budzić wątpliwości”. Sąd Najwyższy w cytowanym postanowieniu szeroko uzasadnił swe stanowisko, wskazując, że w tej mierze orzecznictwo Sądu Najwyższego nie jest rozbieżne, gdyż w postanowieniu z dnia 28 listopada 2013 r., I KZP 15/13 Sąd Najwyższy nie wypowiedział się w sposób rozstrzygający co do tego, czy wskazane wyżej przepisy ustawy o grach hazardowych mają charakter przepisów technicznych, zaś w postanowieniu z dnia 27 listopada 2014 r., II KK 55/14 jednoznacznie stwierdził że są. Dalej w postanowieniu z dnia 14.10.2015r. Sąd Najwyższy dla wykazania technicznego charakteru kwestionowanych przepisów wskazał, że „Co do rodzajowych ograniczeń w prowadzeniu działalności w zakresie urządzenia i prowadzenia gier hazardowych, jak zawartych w art. 14 ugh, Trybunał Sprawiedliwości UE jasno wskazał, że „ przepisy zakazujące prowadzenia gier elektrycznych, elektromechanicznych i elektronicznych w jakichkolwiek miejscach publicznych i prywatnych z wyjątkiem kasyn należy uznać za przepisy techniczne w rozumieniu art. 1 pkt 11 dyrektywy 98/34 (wyrok z dnia 26 października 2006 r. w sprawie C-65/05 Komisja przeciwko Grecji, Z. O.. s. I- (...), pkt 61)”, a także „ W związku z powyższym przepis tego rodzaju jak art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych, zgodnie z którym urządzanie gier na automatach dozwolone jest jedynie w kasynach gry, należy uznać za „przepis techniczny” w rozumieniu art. 1 pkt 11 dyrektywy 98/34”. Kontynuując swój wywód Sąd Najwyższy w postanowieniu I KZP 10/15 zauważył, że stanowisko to TS UE powtórzył, w wyroku z dnia 11 czerwca 2015 r., C-98/14 na gruncie węgierskiej ustawy o losowych zastrzegającej wyłączne prawo użytkowania automatów do gier dla kasyn. Jako koronny argument o technicznym charakterze art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych Sąd Najwyższy przywołał okoliczność, że wątpliwości co do technicznego charakteru tychże przepisów nie miał także polski prawodawca, czego dowodem jest notyfikacja projektu nowelizacji ustawy o grach hazardowych (która przybrała postać ustawy z dnia 26 maja 2011 r. o zmianie ustawy o grach hazardowych i niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2011 r., nr 134, poz. 779).

Sąd Okręgowy w niniejszej sprawie podziela powyższy wywód Sądu Najwyższego wyrażony w postanowieniu z dnia 14.10.2015r. i nie ma żadnych wątpliwości, że przepisy art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych mają charakter techniczny i jako takie winny być notyfikowane. Prawidłowo Sąd Rejonowy w niniejszej sprawie przyjął koncepcję niestosowania przez państwo wobec jednostek nienotyfikowanych przepisów technicznych i Sąd Okręgowy nie znajduje podstaw do podważenia tego stanowiska.

Zupełnie natomiast jest nieuprawnione stanowisko skarżącego jakoby w opisach czynów zarzucanych oskarżonym odwoływano się do treści art. 129 ust 3 ustawy o grach hazardowych Zarzut oskarżyciela jest tym bardziej niezrozumiały wobec brzmienia w/w artykułu, który stanowi, że „ Przez gry na automatach o niskich wygranych rozumie się gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych i elektronicznych o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których wartość jednorazowej wygranej nie może być wyższa niż 60 zł, a wartość maksymalnej stawki za udział w jednej grze nie może być wyższa niż 0,50 zł.”

Wobec powyższego orzeczono jak na wstępie.

Na oryginale właściwy(e) podpis(y)

Za zgodność

Sekretarz:

POUCZENIE : na powyższe postanowienie zażalenie nie przysługuje.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13