Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII U 2255/15

UZASADNIENIE

Decyzją nr (...) r. z dnia 30 lipca 2015 roku (znak (...)- (...)) Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że M. N. (1) podlega od 20 października 2014 r. do 26 marca 2015 r. i od 1 kwietnia 2015 r. ubezpieczeniom społecznym jako pracownik w firmie (...) z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, a miesięczną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu zatrudnienia w ww. okresach stanowi kwota - 300,00 zł.
W uzasadnieniu wskazano, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych w dniach od 1 do 6 lipca 2015 r. przeprowadził postępowanie kontrolne w zakresie zgłoszenia M. N. (1) do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu zatrudnienia w firmie (...). W trakcie tej kontroli została przedłożona umowa o pracę zawarta w dniu 20 października 2014 r. pomiędzy M. M. N. (2), a M. N. (1) na czas określony od 20 października 2014 r. do 26 marca 2015 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku „samodzielna księgowa”, z wynagrodzeniem 2.700,00 zł miesięcznie brutto oraz zawarta w dniu 1 kwietnia 2015 r. umowa o pracę na czas nieokreślony od dnia
1 kwietnia 2015 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku „samodzielna księgowa”, z wynagrodzeniem 3.000 zł brutto. W ocenie organu rentowego fakt, że M. N. (1) jest matką zatrudniającego ją M. N. (2) oraz, że już od dnia 5 maja 2015 r. zostały wystawione zaświadczenia o niezdolności M. N. (1) do pracy, M. N. (2) w całym okresie prowadzenia działalności gospodarczej nie zatrudniał pracowników na podstawie umowy o pracę, a wynagrodzenie M. J., zastępującej M. N. (1) w czasie jej nieobecności, oraz innych pracowników zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia w firmie (...) utrzymywało się na poziomie 300 zł, świadczy o tym, że przyznanie M. N. (1) wynagrodzenia od 20 października 2014 r. do 26 marca 2015 r. w wysokości 2.700 zł i od 1 kwietnia 2015 r. w wysokości 3.000 zł miało na celu jedynie skorzystanie z wyższych świadczeń w związku z chorobą oraz, że nie było faktycznej potrzeby przyznania M. N. (1) tak wysokiego wynagrodzenia.

/decyzja - k. 93-95 akt ZUS/

Uznając powyższą decyzję za krzywdzącą, M. N. (1) złożyła od niej w dniu 19 sierpnia 2015 r. odwołanie, wnosząc o jej uchylenie. W uzasadnieniu skarżąca wskazała, że przerwa w jej zatrudnieniu w firmie (...) wynikała z faktu, że w dniu
27 marca 2015 r. przeszła na emeryturę, zatrudnienie nie było pozorne, gdyż w jego ramach faktycznie wykonywała obowiązki związane z obsługą księgowo-płacową firmy, zaś niezdolność do pracy spowodowana została nagłym i nieprzewidzianym zdarzeniem – upadkiem, który skutkował urazem kolana. Nadto skarżąca wskazała, że M. J. zatrudniona na podstawie umowy zlecenia z wynagrodzeniem w wysokości 300 zł nie była zatrudniona na zastępstwo i nie przejęła całości obowiązków skarżącej.

/odwołanie – k.2-8/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 28 sierpnia 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. wniósł o jego oddalenie przytaczając tożsamą argumentację, jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k.37-37 odwrót/

Na rozprawie w dniu 6 lipca 2016 r. pełnomocnik wnioskodawczyni poparł wniesione odwołanie oraz wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, natomiast pełnomocnik organu rentowego wniósł o oddalenie odwołania. Zainteresowany M. N. (2) przyłączył się do stanowiska wnioskodawczyni.

/stanowisko stron: e-protokół z rozprawy z 06.07.2016 r, czas nagrania 00:01:14, 00:51:12 – 01:00:54 – płyta CD k. 151/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. N. (1) urodziła się w dniu (...). Legitymuje się wykształceniem średnim ekonomicznym - w roku 1973 ukończyła Liceum Ekonomiczne nr 3 w Ł..

/świadectwo dojrzałości liceum zawodowego; akta osobowe wnioskodawczyni – koperta k. 71/

Wnioskodawczyni ukończyła odbywające się w dniach od 1 lutego do 22 czerwca 1997 r. Studium Usługowego (...), zorganizowane przez Zespół Doradców (...) sp. z o.o.

/dyplom ukończenia studium; akta osobowe wnioskodawczyni – koperta k. 71/

Wnioskodawczyni ukończyła odbywający się w dniach od 1 września 2009 r. do
31 sierpnia 2010 r. kurs „Kadry i płace” oraz kurs języka angielskiego na poziomie A 1, zorganizowane przez O.K. Centrum (...) sp. z o.o.

/zaświadczenie o ukończeniu kursu; akta osobowe wnioskodawczyni – koperta k. 71/

W okresie od 3 lipca 2014 r. do 2 października 2014 r. wnioskodawczyni odbyła staż na stanowisku specjalista ds. kadr i płac, obejmujący prowadzenie akt pracowniczych i dokumentacji pracowniczej związanej ze stosunkiem pracy, prowadzenie i rozliczanie ewidencji czasu pracy, urlopów i zwolnień lekarskich, naliczanie wynagrodzeń, budżetowanie, prognozowanie oraz planowanie kosztów pracy, tworzenie krótko/długookresowych planów kosztów pracy, przygotowywanie raportów, statystyk i sprawozdań płacowych.

/zaświadczenie o odbyciu stażu; akta osobowe wnioskodawczyni – koperta k. 71/

W dniu 27 marca 2015 r., po osiągnięciu wieku emerytalnego, wnioskodawczyni przeszła na emeryturę. Wcześniej, od roku 1999 do roku 2004 pracowała jako samodzielna księgowa, a od 2002 do 2007 r. prowadziła działalność gospodarczą, której przedmiotem było świadczenie usług porządkowych.

Wnioskodawczyni jest matką płatnika składek M. N. (2).

/okoliczność bezsporna/

M. N. (2) od 1 września 2005 roku prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą pod nazwą. (...) M. N. (2) z siedzibą w Ł.. Przeważającym przedmiotem tej działalności gospodarczej jest niespecjalistyczne sprzątanie budynków i obiektów przemysłowych.

/wydruk z systemu Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej - 56/

Z tytułu prowadzenia ww. działalności gospodarczej M. N. (2) uzyskał następujące dochody:

- w roku 2014 – 191.574,00 zł (przychód 484.463,45 zł),

- w roku 2015 – 201.380,82 zł (przychód 544.105,53 zł)

/kopia zeznania podatkowego PIT-36L za rok 2014 i 2015 – koperta k. 71/

W roku 2014 M. N. (2) zatrudniał na stanowisku sprzątacza/sprzątaczki, na podstawie umowy zlecenia, od jednej do dwóch osób z wynagrodzeniem (w zależności od miesiąca) wynoszącym od 300 zł brutto do 2.000 zł brutto.

W roku 2015 na stanowisku sprzątacza/sprzątaczki, na podstawie umowy zlecenia, M. N. (3) zatrudniał od dwóch do siedmiu osób z wynagrodzeniem (w zależności od miesiąca) wynoszącym od 100 zł brutto do 1.250 zł brutto.

/wykaz pracowników zatrudnionych w (...) M. N. (2) – k. 57-62/

Początkowo, gdy skala prowadzonej działalności była mniejsza, czynnościami związanymi z obsługą księgową działalności zajmował się płatnik M. N. (2). Korzystał w tym zakresie z pomocy i wsparcia wnioskodawczyni.

/zeznania wnioskodawczyni M. N. (1) – e-protokół z rozprawy z 23.03.2016 r., czas nagrania: 00:02:17 – 00:56:03 – płyta CD k. 106 w zw. z e-protokołem z rozprawy z 06.07.2016 r., czas nagrania: 00:22:03 – 00:39:55 – płyta CD k. 151; zeznania zainteresowanego M. N. (2) - e-protokół z rozprawy z 23.03.2016 r., czas nagrania: 00:56:04 – 01:11:07 – płyta CD k. 106 w zw. z e-protokołem z rozprawy z 06.07.2016 r., czas nagrania: 00:39:56 – 00:51:11 – płyta CD k. 151/

Od dnia 20 października 2014 r. do dnia 26 marca 2015 r. wnioskodawczyni była zatrudniona na podstawie umowy o pracę na czas określony w (...) M. N. (2) w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku samodzielna księgowa z wynagrodzeniem miesięcznym 2.700 zł brutto.

/umowa o pracę z dnia 20.10.2014, świadectwo pracy z dnia 27.03.2015 r.- akta osobowe wnioskodawczyni – koperta k. 71/

W dniu 27 października 2014 r. płatnik składek zgłosił wnioskodawczynię do ubezpieczeń społecznych z tytułu zatrudnienia oraz rozliczył należne z tytułu jej zatrudnienia składki z podstawą ich wymiaru za miesiące: październik 2014 r. -1.173,91 zł, od listopada 2014 r. do lutego 2015 r. – po 2.700,00 zł, marzec 2015 r. - 2.442,36 zł,

/okoliczność bezsporna, a nadto formularz (...) P (...) akta osobowe wnioskodawczyni – koperta k. 71/

Do zakresu obowiązków M. N. (1) należało: sporządzanie faktur sprzedaży, prowadzenie podatkowej książki przychodów i rozchodów, prowadzenie ewidencji VAT zakupu i sprzedaży, prowadzenie innych ewidencji (środków trwałych, amortyzacji), księgowanie dokumentów, sporządzanie deklaracji podatkowych, wykonywanie listy plac i prowadzenie spraw kadrowych firmy, obsługa programu Płatnik, prowadzenie spraw PFRON oraz wykonywanie innych prac administracyjno-biurowych.

/pisemny zakres obowiązków z dnia 20.10.2014 r. - akta osobowe wnioskodawczyni – koperta k. 71/

Wnioskodawczyni wykonywała pracę w siedzibie firmy (...) M. N. (2) w Ł. przy ul. (...) lokal 1b w godzinach od 9-ej do 16-ej albo od 8-ej do 15-ej w 35-godzinnym tygodniu pracy z uwagi na zaliczenie jej do osób niepełnosprawnych. Orzeczeniem Miejskiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w Ł. z dnia
8 stycznia 2007 r. orzeczono w odniesieniu do wnioskodawczyni trwały umiarkowany stopień niepełnosprawności z powodu upośledzenia narządu ruchu. Wnioskodawczyni podpisywała listę obecności. W ramach wykonywanych obowiązków wnioskodawczyni wystawiała faktury VAT (do 100 miesięcznie), dowody wewnętrzne, księgowała dokumenty, przygotowywała książkę przychodów i rozchodów, prowadziła ewidencję VAT, przygotowywała dokumenty do ZUS, umowy zlecenia z zatrudnianymi pracownikami, rachunki i dokumentację do PFRON oraz dokumenty do przetargów.

Wynagrodzenie za pracę za październik 2014 r. w kwocie 837,80 zł wnioskodawczyni odebrała w gotówce, natomiast wynagrodzenie za okres od listopada 2014 r. do marca
2015 r. włącznie płatnik składek wypłacił wnioskodawczyni przelewem na jej rachunek bankowy.

/listy płac oraz potwierdzenia przelewów - akta osobowe wnioskodawczyni – koperta k. 71/

W dniu 27 marca 2015 r. płatnik składek wyrejestrował wnioskodawczynię z ubezpieczeń od dnia 27 marca 2015 r.

/formularz (...) P (...) z prezentatą ZUS - akta osobowe wnioskodawczyni – koperta k. 71/

Na podstawie umowy o pracę z dnia 1 kwietnia 2015 r. wnioskodawczyni została zatrudniona od dnia 1 kwietnia 2015 r. na czas nieokreślony w (...) M. N. (2) w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku samodzielna księgowa z wynagrodzeniem miesięcznym 3.000 zł brutto.

/umowa o pracę z dnia 01.04.2015 - akta osobowe wnioskodawczyni – koperta k. 71/

W dniu 7 kwietnia 2015 r. płatnik składek zgłosił wnioskodawczynię do ubezpieczeń społecznych z tytułu zatrudnienia oraz rozliczył należne z tytułu jej zatrudnienia składki z podstawą ich wymiaru za miesiące: kwiecień 2015 r. - 3.000,00 zł., maj 2015 r. - 142,86 zł., czerwiec 2015 r. - 0,00 zł.

/okoliczność bezsporna, a nadto formularz (...) P (...) z potwierdzeniem nadania do ZUS - akta osobowe wnioskodawczyni – koperta k. 71/

Zakres obowiązków wnioskodawczyni był tożsamy z poprzednim okresem jej zatrudnienia.

Wnioskodawczyni przeszła zabiegi aloplastyki obu stawów biodrowych (lewego w 2010 r., prawego w 1995 r.). Cierpi na zaawansowaną chorobę zwyrodnieniową stawów oraz otyłość patologiczną. Od ponad trzydziestu lat porusza się przy asekuracji kul łokciowych. Okresowo poddaje się leczeniu usprawniającemu w klinice rehabilitacyjnej.

/dokumentacja medyczna – koperta k. 89, k. 91, k. 93, k. 142, k. 144/

W okresie od dnia 5 maja 2015 r. do dnia 12 sierpnia 2015 r., na skutek urazu stawu biodrowego lewego i lewego stawu kolanowego w wyniku upadku w dniu 3 maja 2015 r. wnioskodawczyni była niezdolna do pracy.

/okoliczność bezsporna, a nadto dokumentacja medyczna – koperta k. 89/

W okresie od czerwca 2015 r. do sierpnia 2015 r. płatnik składek zawarł kilka umów zlecenia z M. J., która jest długoletnią znajomą wnioskodawczyni. Jest ona zatrudniona w dwóch spółkach na stanowiskach księgowych. Na prośbę wnioskodawczyni zgodziła się pomóc synowi wnioskodawczyni w czasie niezdolności do pracy wnioskodawczyni.

M. J. przychodziła do firmy (...) po południu dwa razy w tygodniu po półtorej godziny, w zależności od potrzeb. Zakres jej obowiązków był mniejszy niż wnioskodawczyni, ponieważ część obowiązków wykonywanych przez wnioskodawczynię w czasie jej nieobecności wykonywał zainteresowany M. N. (2).

M. J. nie przygotowywała, ani nie podpisywała żadnych dokumentów dla zainteresowanego, a jedynie nadzorowała czynności wykonywane przez zainteresowanego, tj. wystawiane faktury VAT, zawierane umowy zlecenia z pracownikami, księgowania w programie księgowym. Nie zajmowała się dokumentacją dla ZUS, ani dokumentacją przetargową firmy (...) M. N. (2), nie dokonywała też żadnych wpisów w księdze przychodów i rozchodów. Pracując jako księgowa w dwóch firmach (...) uzyskuje w jednej wynagrodzenie w wysokości 8.500 zł brutto, a w drugiej 5.800 zł brutto.

/zeznania świadka M. J. - e-protokół z rozprawy z 06.07.2016 r., czas nagrania:00 :04:11 – 00:19:56 – płyta CD k. 151/

Z tytułu wykonanej pracy M. J. uzyskała wynagrodzenie w wysokości 300 zł brutto w czerwcu 2015 r. (za pół miesiąca), 600 zł brutto w lipcu 2015 r. i 200 zł brutto w sierpniu 2015 r. (za część miesiąca).

/wykaz pracowników zatrudnionych w (...) M. N. (2) – k. 57-62; zeznania wnioskodawczyni M. N. (1) – e-protokół z rozprawy z 23.03.2016 r., czas nagrania: 00:02:17 – 00:56:03 – płyta CD k. 106 w zw. z e-protokołem z rozprawy z 06.07.2016 r., czas nagrania: 00:22:03 – 00:39:55 – płyta CD k. 151; zeznania zainteresowanego M. N. (2) - e-protokół z rozprawy z 23.03.2016 r., czas nagrania: 00:56:04 – 01:11:07 – płyta CD k. 106 w zw. z e-protokołem z rozprawy z 06.07.2016 r., czas nagrania: 00:39:56 – 00:51:11 – płyta CD k. 151/

Od dnia 13 sierpnia 2015 r. wnioskodawczyni M. N. (1) powróciła do pracy i w dalszym ciągu, z przerwami wynikającymi z niezdolności do pracy we wrześniu i październiku 2015 r., kontynuuje zatrudnienie w (...) M. N. (2) na stanowisku samodzielnej księgowej. W tym okresie M. N. (2) nie zawierał żadnych umów zlecenia obejmujących wykonywanie obsługi księgowej firmy (...).

/okoliczność bezsporna, a nadto zeznania wnioskodawczyni M. N. (1) – e-protokół z rozprawy z 23.03.2016 r., czas nagrania: 00:02:17 – 00:56:03 – płyta CD k. 106 w zw. z e-protokołem z rozprawy z 06.07.2016 r., czas nagrania: 00:22:03 – 00:39:55 – płyta CD k. 151 /

Wynagrodzenie za pracę wnioskodawczyni w okresie od kwietnia 2015 r. płatnik składek wypłaca przelewem na jej rachunek bankowy.

/listy płac oraz potwierdzenia przelewów - akta osobowe wnioskodawczyni – koperta k. 71; zeznania wnioskodawczyni M. N. (1) – e-protokół z rozprawy z 23.03.2016 r., czas nagrania: 00:02:17 – 00:56:03 – płyta CD k. 106 w zw. z e-protokołem z rozprawy z 06.07.2016 r., czas nagrania: 00:22:03 – 00:39:55 – płyta CD k. 151/

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał w oparciu o załączone do akt dokumenty w postaci m.in. akt osobowych ubezpieczonej, jej dokumentacji medycznej, akt rentowych ZUS oraz dokumentacji finansowej płatnika składek, jak również na podstawie zeznań świadka M. J., a także wnioskodawczyni M. N. (1) oraz płatnika składek M. N. (2).

Zgromadzonym dowodom Sąd w całości dał wiarę, a dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał, że jest on wystarczający, by wyjaśnić sporną okoliczność – a mianowicie, czy miesięczną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne M. N. (1) z tytułu zatrudnienia w firmie (...) M. N. (2) od 20 października 2014 r. do 26 marca 2015 r. i od 1 kwietnia 2015 r. stanowią kwoty, od jakich płatnik rozliczył składki na ubezpieczenie społeczne, tj. odpowiednio kwota
2.700,00 zł brutto i 3.000 zł brutto, czy też ustalenie wysokości wynagrodzenia ubezpieczonej było dokonane jedynie w celu uzyskania wyższych świadczeń w związku z chorobą.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka M. J., wnioskodawczyni M. N. (1) oraz zainteresowanego M. N. (2). Zeznania te potwierdzają zarówno kierunkowe wykształcenie wnioskodawczyni, jej kompetencje i doświadczenie zawodowe, jak również realność i zakres czynności wykonywanych przez nią w ramach zatrudnienia, potrzebę jej zatrudnienia w firmie (...) oraz wskazują na realność i adekwatność otrzymanego przez skarżącą w spornym wynagrodzenia określonego w umowie o pracę.

Uznana za całkowicie wiarygodną dokumentacja medyczna zgromadzona w toku postępowania dowodowego potwierdza, że niezdolność wnioskodawczyni do pracy wywołana była zdarzeniem nagłym i nieplanowanym, tj. potknięciem się i upadkiem w opisywanych przez wnioskodawczynię okolicznościach, tj. w jej domu. Z dokumentacji medycznej wynika bowiem jednoznacznie, że wnioskodawczyni przeszła zabiegi alloplastyki obu stawów biodrowych, cierpi na zaawansowaną chorobę zwyrodnieniową stawów oraz otyłość patologiczną, zaś od ponad trzydziestu lat porusza się przy asekuracji kul łokciowych.

Z kolei dokumentacja finansowa płatnika składek nie wykazuje wewnętrznych sprzeczności i daje podstawę do ustalenia, że w związku z rozwojem przedsiębiorstwa, zatrudnienie na etacie osoby zajmującej się kompleksową obsługą księgowo–podatkowo-ubezpieczeniową było w pełni uzasadnione.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie M. N. (1) zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1, art. 11 ust. 1, art.12 ust. 1 i art. 13 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r. poz. 963), pracownicy, to jest osoby fizyczne pozostające w stosunku pracy, podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym tj. emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu w okresie od nawiązania stosunku pracy do dnia jego ustania.

Stosownie do treści art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity: Dz. U. z 2016r. poz. 372 z późn. zm.) osobom tym, w razie choroby lub macierzyństwa, przysługują świadczenia pieniężne na warunkach i w wysokości określonych ustawą.

Z kolei art. 18 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych stanowi, iż podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1-3 i pkt 18a stanowi przychód, o którym mowa w art. 4 pkt 9 i 10, z zastrzeżeniem ust. 1a i 2, ust. 4 pkt 5 i ust. 12.

Stosownie do treści art. 20 ust. 1 wspomnianej ustawy, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe oraz ubezpieczenie wypadkowe stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenia rentowe, z zastrzeżeniem ust. 2 i ust. 3.

W związku z powyższym wskazać należy, że wysokości wynagrodzenia uzgodnionego przez strony stosunku pracy na gruncie prawa ubezpieczeń społecznych ma istotne znaczenie z uwagi na okoliczność, że ustalanie podstawy wymiaru składki z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy następuje w oparciu o przychód, o którym mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc w oparciu o wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne, a w szczególności wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, czy różnego rodzaju dodatki, nagrody, premie itp. Umowa o pracę wywołuje zatem nie tylko skutki bezpośrednie, dotyczące wprost wzajemnych relacji między pracownikiem i pracodawcą, lecz także dalsze, pośrednie, w tym w dziedzinie ubezpieczeń społecznych, kształtując stosunek ubezpieczenia społecznego, w tym wysokość składki, co w konsekwencji prowadzi do uzyskania odpowiednich świadczeń. Oznacza to, że ocena postanowień umownych może i powinna być dokonywana także z punktu widzenia prawa ubezpieczeń społecznych, a więc nie tylko z punktu widzenia interesu pracownika (ubezpieczonego), ale także interesu publicznego.

Według art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład wydaje decyzje w zakresie indywidualnych spraw dotyczących w szczególności ustalania wymiaru składek i ich poboru, a także umarzania należności z tytułu składek. Z kolei art. 86 ust. 2 ww. ustawy upoważnia Zakład Ubezpieczeń Społecznych do kontroli wykonywania zadań i obowiązków w zakresie ubezpieczeń przez płatników składek. Kontrola ta obejmuje między innymi zgłoszenie do ubezpieczenia oraz prawidłowość i rzetelność obliczenia, potrącenia i płacenia składki. Oznacza to przyznanie Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych kompetencji do badania zarówno tytułu zawarcia umowy o pracę, jak i ważności jej poszczególnych postanowień i - w ramach obowiązującej go procedury - zakwestionowania tych postanowień umowy o pracę w zakresie wynagrodzenia, które pozostają w kolizji z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa. Należy przy tym podkreślić, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie jest ograniczony wyłącznie do zakwestionowania faktu wypłacenia wynagrodzenia w ogóle lub we wskazanej kwocie, ani tylko prawidłowości wyliczenia, lecz może ustalać stosunek ubezpieczenia społecznego na ściśle określonych warunkach, będąc niezwiązanym nieważną czynnością prawną (w całości lub w części).

Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem Sądu Najwyższego, które Sąd Okręgowy w składzie rozpoznającym niniejsza sprawę całkowicie aprobuje, Zakład Ubezpieczeń Społecznych może kwestionować wysokość wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru składek, jeżeli okoliczności sprawy wskazują, że zostało wypłacone na podstawie umowy sprzecznej z prawem, zasadami współżycia społecznego lub zmierzającej do obejścia prawa (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 maja 2009 roku, III UK 7/09, LEX nr 509047, a także uchwała Sądu Najwyższego z dnia 27 kwietnia 2005 roku, II UZP 2/05, LEX nr 148238 oraz wyroki Sądu Najwyższego z dnia 2 sierpnia 2007 roku, III UK 26/07, z dnia 19 września 2007 roku, III UK 30/07). Oczywiście, stanowisko organu rentowego podlega kontroli sądowej w ramach postępowania w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych.

W tym miejscu stwierdzić należy, że ustalenie w umowie o pracę rażąco wysokiego wynagrodzenia za pracę może być w konkretnych okolicznościach, uznane za nieważne jako dokonane z naruszeniem zasad współżycia społecznego, polegającym na świadomym osiąganiu nieuzasadnionych korzyści z systemu ubezpieczeń społecznych kosztem innych uczestników tego systemu - art. 58 § 3 k.c. w związku z art. 300 k.p. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 sierpnia 2005 roku sygn. akt III UK 89/05, OSNP 2006/11-12/192, LEX nr 182780, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 sierpnia 2005 roku, II UK 16/05, opubl. OSNP 2006/11-12/191, LEX nr 182776, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 maja 2009 roku, III UK 7/09, LEX nr 509047).

Należy także zauważyć, że w prawie pracy obowiązuje zasada swobodnego kształtowania postanowień umownych, lecz nie jest też sporne, że wolność kontraktowa realizuje się tylko w takim zakresie, w jakim przewiduje to obowiązujące prawo. Jakkolwiek z punktu widzenia art. 18 § 1 kodeksu pracy, umówienie się o wynagrodzenie wyższe od najniższego jest dopuszczalne, gdyż normy prawa pracy swobodę tę ograniczają tylko co do minimum świadczeń należnych pracownikowi w ramach stosunku pracy, to należy pamiętać, że autonomia stron umowy w kształtowaniu jej postanowień podlega ochronie jedynie w ramach wartości uznawanych i realizowanych przez system prawa, a strony obowiązuje nie tylko respektowanie własnego interesu jednostkowego, lecz także wzgląd na interes publiczny. Najdobitniej wyraża to reguła zawarta w przepisie art. 353¹ k.c., który ma odpowiednie zastosowanie do stosunku pracy, zarówno wobec braku uregulowania normowanej nim instytucji w prawie pracy, jak też niesprzeczności z zasadami prawa pracy (por. art. 300 k.p.) zawartego w nim wymagania, by treść stosunku pracy lub jego cel nie sprzeciwiał się właściwości (naturze) tego stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z kolei odpowiednie zastosowanie art. 58 k.c. pozwala na uściślenie, że postanowienia umowy o pracę sprzeczne z ustawą albo mające na celu jej obejście są nieważne, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, a sprzeczne z zasadami współżycia społecznego - nieważne bezwzględnie.

Należy zwrócić uwagę, iż sprzeczny z zasadami współżycia społecznego może być także niegodziwy cel umowy o pracę, polegający na ustaleniu nadmiernej wysokości wynagrodzenia (rażąco wygórowanego), aby otrzymywać zawyżone świadczenia z ubezpieczeń społecznych kosztem innych ubezpieczonych. Co prawda w tezie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 4 sierpnia 2005 r. (II UK 320/04, OSNP 2006 nr 7-8, poz. 122) przyjęto, że „cel zawarcia umowy o pracę w postaci osiągnięcia świadczeń z ubezpieczenia społecznego nie jest sprzeczny z ustawą (art. 58 § 1 k.c.)”, a w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 2005 r. (II UK 141/04, OSNP 2005 Nr 15, poz. 235) stwierdzono, iż „stronom umowy o pracę, na podstawie której rzeczywiście były wykonywane obowiązki i prawa płynące z tej umowy, nie można przypisać działania w celu obejścia ustawy (art. 58 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p.)”, to - pomijając, że rozstrzygnięcia te zapadły w odmiennych niż oceniany stanach faktycznych - trzeba zauważyć, że dotyczą one kwalifikowania opisanych zachowań w aspekcie ich zgodności z prawem, nie rozważając czy nie naruszają one zasad współżycia społecznego. Zgodnie bowiem z art. 58 § 2 k.c. nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego, wyrażająca się m.in. poprzez ustanowienie rażąco wygórowanego, a zatem niegodziwego wynagrodzenia. Tym samym, uzasadnionym jest twierdzenie, iż ustanowienie w umowie o pracę nadmiernie wysokich wynagrodzeń może być sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, bowiem fakt, że cel zawarcia umowy o pracę w postaci osiągnięcia świadczeń z ubezpieczenia społecznego nie jest sprzeczny z ustawą, nie może oznaczać akceptacji dla nagannych i nieobojętnych społecznie zachowań korzystania ze świadczeń z ubezpieczeń społecznych, przy zawieraniu umów o pracę na stosunkowo krótki okres przed zajściem zdarzenia generującego uprawnienie do świadczenia z ubezpieczenia społecznego lub ustaleniu wysokiego wynagrodzenia w celu uzyskania przez osobę ubezpieczoną naliczonych od takiej podstawy świadczeń z ubezpieczenia społecznego.

Mając na uwadze powyższe, należy podkreślić, że co do zasady, z jednej strony wynagrodzenie za pracę ma stanowić wartość godziwą, z drugiej zaś, ma odpowiadać rodzajowi pracy, kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu i ma stanowić ekwiwalent za ilość i jakość świadczonej pracy. Jednym z najistotniejszych kryterium godziwości (sprawiedliwości) wynagrodzenia za pracę, jest ekwiwalentność wynagrodzenia wobec pracy danego rodzaju, przy uwzględnieniu kwalifikacji wymaganych do jej wykonywania, jak też ilości i jakości świadczonej pracy (art. 78 k.p.).

Mając na względzie ustalony w sprawie stan faktyczny oraz treść art. 13 k.p., należy stwierdzić, że przymiot „niegodziwości" będzie posiadała przede wszystkim płaca rażąco za niska. Nie oznacza to jednak tego, że znamię „niegodziwości” nie może również dotknąć płacy rażąco wysokiej (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 sierpnia 2001 r., I PKN 563/00, OSNP 2002 Nr 4, poz. 90). Tym samym brak jest przeciwwskazań do tego, by postanowienia umowy o pracę dotyczące wynagrodzenia za pracę i innych świadczeń związanych z pracą mogłyby być oceniane przez pryzmat zasad współżycia społecznego, jako nieważne w części przekraczającej granice godziwości, a zatem w sytuacji ich nadmiernej (rażąco nieproporcjonalnej) wysokości. W przywołanej uchwale Sąd Najwyższy podkreślał bowiem, że w sferze prawa ubezpieczeń społecznych godziwość wynagrodzenia - jedna z zasad prawa pracy - zyskuje dodatkowy walor aksjologiczny, albowiem w prawie ubezpieczeń społecznych istnieje znacznie mocniejsza niż w prawie pracy bariera działania w ramach prawa, oparta na wymagającym ochrony interesie publicznym i zasadzie solidarności ubezpieczonych.

Względność zasady godziwości wynagrodzenia, wyraża się koniecznością odniesienia się nie tylko do potrzeb pracownika, ale także świadomości społecznej oraz ogólnej sytuacji ekonomicznej i społecznej. Zatem mimo tego, iż postanowienia umowy o pracę, które nadmiernie uprzywilejowują płacowo danego pracownika, w prawie pracy mieściłyby się w ramach art. 353 1 k.c., to w prawie ubezpieczeń społecznych, w którym pierwiastek publiczny zaznacza się bardzo wyraźnie, możliwe jest - w okolicznościach każdego konkretnego wypadku - przypisanie zamiaru nadużycia świadczeń przysługujących z tego ubezpieczenia. Jest to związane z alimentacyjnym charakterem tych świadczeń oraz z zasadą solidaryzmu, wymagającą tego, żeby płaca - stanowiąca jednocześnie podstawę wymiaru składki - nie była ustalana ponad granicę płacy słusznej, sprawiedliwej i zapewniającej godziwe utrzymanie oraz żeby rażąco nie przewyższała wkładu pracy, a w konsekwencji, żeby składka nie przekładała się na świadczenie w kwocie nienależnej. Jest tak również dlatego, że choć przepisy prawa ubezpieczeń społecznych w swej warstwie literalnej odnoszą wysokość składek do wypłaconego wynagrodzenia, to w rzeczywistości odwołują się do takiego przełożenia pracy i uzyskanego za nią wynagrodzenia na składkę, które pozostaje w harmonii z poczuciem sprawiedliwości w korzystaniu ze świadczeń z ubezpieczenia, udzielanych z zasobów ogólnospołecznych (podobnie wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 20 grudnia 2012 roku, III AUa 420/12, LEX nr 1220514).

Pojęcie godziwości wynagrodzenia za pracę w prawie ubezpieczeń społecznych winno być zatem interpretowane przy uwzględnieniu wymogu ochrony interesu publicznego oraz zasady solidarności ubezpieczonych, gdyż podstawę wymiaru składki ubezpieczonego, będącego pracownikiem, stanowi wynagrodzenie godziwe, a więc należne, właściwe, odpowiednie, rzetelne, uczciwe i sprawiedliwe, zachowujące cechy ekwiwalentności do pracy. Ocena godziwości wynagrodzenia wymaga uwzględniani okoliczności każdego konkretnego przypadku, a zwłaszcza rodzaju, ilości i jakości świadczonej pracy oraz wymaganych kwalifikacji (por. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 26 listopada 1996 r., sygn. U 6/96, LEX nr 31037 oraz wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 14 listopada 2014, III AUa 172/14, LEX nr 1621153).

W niniejszej sprawie wnioskodawczyni M. N. (1) w dniu 20 października 2014 r. oraz w dniu 1 kwietnia 2015 r. została zatrudniona (...) M. N. (2) w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku samodzielna księgowa z wynagrodzeniem miesięcznym odpowiednio 2.700 zł i 3.000 zł brutto. Ważność tych umów w zakresie wysokości wynagrodzenia oraz kwoty podstaw wymiaru, od których płatnik rozliczył składki została – w ramach posiadanych uprawnień - zakwestionowana przez organ rentowy, który zarzucił stronom ww. umów ustalenie wysokości wynagrodzenia skarżącej w sposób sprzeczny z zasadami współżycia, jako nieadekwatne do powierzonych jej obowiązków i posiadanych przez nią kwalifikacji oraz mające na celu jedynie uzyskanie świadczeń z ubezpieczeń społecznych ustalonych od wysokiej podstawy wymiaru składek. Wobec powyższego organ rentowy ustalił podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne ubezpieczonej na poziomie kwoty 300 zł, odpowiadającej wynagrodzeniu M. J., zastępującej wnioskodawczynię w czasie jej nieobecności, oraz wynagrodzeniu pozostałych pracowników zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia w firmie (...).

Kwestią sporną w sprawie pozostawało zatem, czy zachodziły przesłanki do ustalenia, że M. N. (1) powinna być objęta ubezpieczeniem społecznym z podstawą wymiaru składek, od jakiej płatnik rozliczył składki, czy też - jak chciał tego organ rentowy – podstawa wymiaru składek powinna zostać obniżona do wysokości 300 zł. Należało zatem ustalić, czy postanowienia przedmiotowej umowy o pracę były sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, a tym samym, czy były nieważne (art. 58 § 2 k.c.). Powyższe sprowadza się do rozstrzygnięcia podstawowej kwestii - czy wysokość wynagrodzenia przyznanego i wypłacanego wnioskodawczyni za jej pracę na świadczoną na rzecz firmy (...) była godziwa, to znaczy, czy wynagrodzenie to stanowiło ekwiwalentne wynagrodzenie do rodzaju, ilości i jakości pracy oraz wymaganych do jej wykonywania kwalifikacji.

Odnosząc powyższe rozważania do ustalonego w sprawie stanu faktycznego, Sąd stwierdził, iż ustalona w umowie o pracę z dnia 20 października 2014 r. oraz z dnia
1 kwietnia 2015 r. wysokość wynagrodzenia M. N. (1) (2.700 zł i 3.000 zł) nie może zostać uznana za wygórowaną i stanowiła wynagrodzenie godziwe, tj. płacę słuszną, sprawiedliwą, odpowiadającą rodzajowi, ilości i jakości świadczonej przez M. N. (1) pracy oraz kwalifikacjom koniecznym do jej wykonywania.

W uzasadnieniu powyższego stanowiska w pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę, iż odnoszenie wysokości wynagrodzenia skarżącej do wynagrodzenia pozostałych osób wykonujących czynności w ramach umów cywilnoprawnych w przedsiębiorstwie płatnika, jak uczynił to organ rentowy, jest całkowicie błędne. Skarżąca M. N. (1) (co w sposób oczywisty wynika z dokumentacji dostępnej organowi rentowemu już na etapie wydawania zaskarżonej decyzji) posiada bowiem średnie wykształcenie kierunkowe (ekonomiczne), uzupełnione dodatkowymi kursami, m.in. w zakresie księgowości oraz problematyki kadrowo-płacowej. Posiadana przez wnioskodawczynię wiedza teoretyczna poparta jest również wieloletnim doświadczeniem zawodowym (w dacie zawierania umowy z dnia 1 kwietnia 2015 wnioskodawczyni osiągnęła już wiek emerytalny), w tym także na stanowisku samodzielnej księgowej. Faktem powszechnie znanym jest to, że prowadzenie dokumentacji księgowej, kadrowej, płacowej oraz ubezpieczeniowo - podatkowej podmiotów prowadzących działalność gospodarczą wymaga bardzo szerokiej wiedzy i doświadczenia oraz wymaga ciągłego dokształcania się. Ekwiwalentem tego jest jednak to, że rynek pracy kształtuje wysokość wynagrodzeń osób posiadających kwalifikacje do usługowego prowadzenia księgowości na poziomie znacznie przewyższającym przeciętne wynagrodzenie. Potwierdzeniem prawdziwości powyższego twierdzenia są chociażby zeznania świadka M. J. na temat wysokości uzyskiwanego przez nią wynagrodzenia za tego typu pracę. W toku postępowania zeznała ona, że pracując jako księgowa w dwóch firmach (a więc w każdej nie w pełnym wymiarze czasu pracy, jak czyniła to wnioskodawczyni), uzyskuje w jednej wynagrodzenie w wysokości 8.500 zł brutto, a w drugiej 5.800 zł brutto. Tymczasem do wykonywania pracy na stanowisku sprzątacza/sprzątaczki, polegającej na sprzątaniu pomieszczeń, nie są wymagane żadne szczególne kwalifikacje, ani doświadczenie. Jest to bowiem nieskomplikowana praca o charakterze fizycznym. Również ten fakt znajduje odzwierciedlenie w rynkowej wysokości wynagrodzeń osób wykonujących tego typu pracę, plasując je na najniższym poziomie. Nadmienić przy tym należy, że organ rentowy, odwołując się już do przedmiotowego porównania, nie uwzględnił rzeczywistej wysokości wynagrodzeń uzyskiwanych w firmie (...) przez wszystkie osoby pracujące na stanowisku sprzątacza/sprzątaczki. Z przedłożonego przez płatnika wykazu osób zatrudnionych wynika, że niektóre osoby uzyskiwały na tym stanowisku wynagrodzenie miesięczne wynoszące nawet do 1.250 zł brutto. Nieporównywalny jest również czas pracy pracowników wykonujących u płatnika czynności na postawie umów zlecenie na stanowisku sprzątacz/sprzątaczka (nie pracowali oni codziennie lecz w zależności od potrzeb) z czasem pracy skarżącej (pięć dni w tygodniu po 7 godzin dziennie).

Za całkowicie chybione, w ocenie Sądu, uznać należy również odnoszenie przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. wysokości wynagrodzenia wnioskodawczyni M. N. (1) do wynagrodzenia zaoferowanego przez płatnika składek zastępującej ją w okresie niezdolności do pracy M. J.. Organ rentowy na etapie wydawania zaskarżonej decyzji zaniechał poczynienia szczegółowych ustaleń dotyczących rodzaju i zakresu czynności wykonywanych przez M. J. w okresie nieobecności w pracy skarżącej. Tymczasem ze zgromadzonego przez Sąd w toku niniejszego postępowania materiału dowodowego wynika, że zakres czynności wykonywanych przez M. J. w firmie płatnika stanowił jedynie niewielki wycinek czynności wykonywanych przez M. N. (1) w ramach jej obowiązków pracowniczych, do których należało: sporządzanie faktur sprzedaży, prowadzenie podatkowej książki przychodów i rozchodów, prowadzenie ewidencji VAT zakupu i sprzedaży, prowadzenie innych ewidencji (środków trwałych, amortyzacji), księgowanie dokumentów, sporządzanie deklaracji podatkowych, wykonywanie listy plac i prowadzenie spraw kadrowych firmy, obsługa programu Płatnik, prowadzenie spraw PFRON oraz wykonywanie innych prac administracyjno-biurowych. Sąd ustalił natomiast, że M. J. przychodziła do firmy (...) po południu jedynie dwa razy w tygodniu na ok. półtorej godziny - w zależności od bieżących potrzeb płatnika. M. J. nie przygotowywała i nie podpisywała żadnych dokumentów dla zainteresowanego płatnika M. N. (2), a jedynie nadzorowała prawidłowość wykonanych przez niego samodzielnie czynności, tj. wystawiania faktur VAT, zawierania umów zlecenia z pracownikami, księgowania w programie księgowym. Nie zajmowała się ona również dokumentacją dla ZUS, ani dokumentacją przetargową firmy (...) M. N. (2), nie dokonywała też żadnych wpisów w księdze przychodów i rozchodów. Część obowiązków wykonywanych przez wnioskodawczynię, w czasie jej nieobecności, wykonywał bowiem zainteresowany M. N. (2). Trudno zatem znaleźć uzasadnienie dla przyjęcia przy ustalaniu miesięcznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne zastosowanego przez organ rentowy porównania. Także tu nadmienić należy, że organ rentowy, odwołując się już do przedmiotowego porównania, wydając zaskarżoną decyzję nie uwzględnił rzeczywistej wysokości wynagrodzeń uzyskiwanych przez M. J.. Jak bowiem wynika z poczynionych przez Sąd ustaleń za miesiąc lipiec 2015 r., który w opisanym wyżej zakresie przepracowała ona w całości, płatnik wypłacił jej wynagrodzenie w wysokości 600 zł brutto. Organ rentowy pominął również całkowicie fakt, że M. J. jest wieloletnią znajomą wnioskodawczyni, w związku z czym gotowa była na jej prośbę zastępować ją w powyższym zakresie nawet nieodpłatnie, w związku czym nawet wynagrodzenia w wysokości 600 zł brutto nie można oceniać w kategoriach wynagrodzenia rynkowego.

Wbrew stanowisku organu rentowego ze zgromadzonej w toku postępowania dowodowego dokumentacji w sposób oczywisty wynika też, że rozwój przedsiębiorstwa płatnika (czego potwierdzeniem jest wzrost w porównaniu do roku 2014 zarówno liczby pracowników zatrudnionych w roku 2015, jak i wzrost wysokości przychodów/dochodów) uzasadniał zatrudnienie na stałe i w pełnym wymiarze czasu pracy osoby do obsługi księgowej za wynagrodzeniem miesięcznym w wysokości ok. 3.000 zł brutto. W roku 2014 M. N. (2) zatrudniał bowiem na stanowisku sprzątacza/sprzątaczki od jednej do dwóch osób podczas, gdy w roku 2015 liczba zatrudnionych wzrosła okresowo nawet do siedniu osób. Z tytułu prowadzenia ww. działalności gospodarczej M. N. (2) w roku 2014 uzyskał przychód 484.463,45 zł (dochód 191.574,00 zł), zaś w roku 2015 przychód 544.105,53 zł (dochód 201.380,82 zł).

Poza wskazanymi powyżej przyczynami wadliwości zaskarżonej decyzji Sąd Okręgowy wskazuje również, że organ rentowy przy jej wydawaniu naruszył również powszechnie obowiązujące przepisy prawa, a mianowicie przepis art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu (Dz.U. z 2015r., poz.2008 – j.t.), zgodnie z którym wysokość wynagrodzenia pracownika zatrudnionego w pełnym miesięcznym wymiarze czasu pracy nie może być niższa od wysokości minimalnego wynagrodzenia ustalonego w trybie art. 2 i 4, z zastrzeżeniem ust. 2. Natomiast w myśl ust. 2 powołanego przepisu wysokość wynagrodzenia pracownika w okresie jego pierwszego roku pracy, z zastrzeżeniem ust. 3, nie może być niższa niż 80% wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 września 2013 r. (Dz.U. z 2013r., poz. 1074) od dnia 1 stycznia 2014 r. minimalne wynagrodzenie za pracę wynosiło 1.680 zł natomiast w myśl § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 września 2015 r. (Dz.U. z 2015r., poz. 1220) od dnia 1 stycznia 2015 r. minimalne wynagrodzenie za pracę wynosiło 1.750 zł. W świetle powołanych przepisów niedopuszczalne było zatem ustalenie przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych miesięcznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z tytułu zatrudnienia wnioskodawczyni M. N. (1) jako pracownika w pełnym wymiarze czasu pracy w firmie (...) w okresie od 20 października 2014 r. do 26 marca 2015 r. oraz od 1 kwietnia 2015 r. poniżej ww. minimalnych poziomów.

Reasumując, należy stwierdzić, że na gruncie niniejszej sprawy, nie może budzić wątpliwości fakt, iż postanowienia umowy o pracę z dnia 20 października 2014 r. i z dnia
1 kwietnia 2015 r. ustalające wysokość wynagrodzenia ubezpieczonej były ważne, albowiem nie były sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie (...) § 2 k.p.c., Sąd zmienił zaskarżoną decyzję ustalając, iż miesięczną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne M. N. (1) z tytułu zatrudnienia jako pracownik u płatnika składek (...) M. N. (2) stanowią kwoty wynagrodzenia wynikające z umów o pracę z dnia
20 października 2014 r. ( tj. kwota 2.700 zł brutto) oraz z dnia 1 kwietnia 2015 r. (tj. 3.000 zł brutto), o czym orzeczono w punkcie 1. sentencji wyroku.

O kosztach postępowania Sąd Okręgowy rozstrzygnął stosownie do wyników postępowania i na podstawie art. 98 k.p.c. obciążył Zakład Ubezpieczeń Społecznych
I Oddział w Ł. obowiązkiem zwrotu na rzecz wnioskodawczyni M. N. (1) kwotę 180 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika procesowego wnioskodawczyni Sąd ustalił na podstawie § 12 ust. 2 (w brzmieniu obowiązującym do spraw wszczętych po dniu 31 lipca 2015 roku), w zw. z § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461 ze zm.), mając na uwadze, że zgodnie z § 21 obowiązującego od dnia 1 stycznia 2016 roku rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U z 2015 r, poz. 1800) do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu rentowego, wypożyczając akta rentowe.

29.08.2016r.

VIII U 2255/15

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE