III CNP 33/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-03-2016
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CNP 33/15
POSTANOWIENIE
Dnia 12 lutego 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Anna Kozłowska
w sprawie z powództwa T. S.A. w K.
przeciwko C.F.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 12 lutego 2016 r.,
na skutek skargi pozwanego
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K.
z dnia 18 lutego 2015 r.,
1. odrzuca skargę,
2. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1800 (jeden
tysiąc osiemset) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa
procesowego w postępowaniu przed Sądem Najwyższym.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 18 lutego 2015 r. Sąd Okręgowy w K. oddalił apelację
pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w K. zasądzającego od pozwanego na
rzecz powoda łącznie kwotę 59.099, 48 zł, w następstwie połączenia do wspólnego
prowadzenia i rozstrzygnięcia trzynastu spraw o zapłatę.
Pozwany wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku Sądu
Okręgowego powołując jako jej podstawy naruszenie wyszczególnionych w skardze
przepisów prawa materialnego i procesowego i wskazując, że wyrok jest niezgodny
z art. 57 ust. 1 w związku z art. 3 pkt 18 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – prawo
energetyczne (jedn. tekst Dz.U z 2012 r., poz. 1959).
W zakresie obowiązku uprawdopodobnienia szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.)
skarżący wskazał, że obowiązek zapłaty kwoty zasądzonej spowoduje poważne
komplikacje w jego działalności gospodarczej, nie ma on bowiem płynności
finansowej; jak stwierdził, możliwość wyrządzenia szkody przez wykonanie
zaskarżonego wyroku jest realna i znacząco pogarsza jego kondycję finansową.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wśród wymogów konstrukcyjnych skargi wymienionych w art. 4245
§ 1 k.p.c.,
pkt 4 zawiera wymóg uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody przez wydanie
wyroku, którego skarga dotyczy. Wymóg ten wiąże się z faktem, że uwzględnienie
skargi przez stwierdzenie, że prawomocny wyrok jest niezgodny z prawem,
ma charakter prejudykatu, stwarza bowiem możliwość dochodzenia od państwa,
na podstawie art. 4171
§ 2 k.c., odszkodowania za szkodę wyrządzoną przez
wydanie tego wyroku. Art. 4171
k.c., jako materialnoprawna podstawa powództwa
o odszkodowanie, wymaga od powoda wykazania wszystkich przesłanek
odpowiedzialności odszkodowawczej, z których istnienie szkody i związku
przyczynowego pomiędzy tą szkodą a zdarzeniem sprawczym jakim jest wydanie
wyroku, powinno być wykazane już na etapie uzyskiwania prejudykatu. Tak więc
w niniejszym postępowaniu uprawdopodobnienie wystąpienia szkody powinno
dotyczyć szkody, która już istnieje, a nie szkody, która może dopiero powstać
na skutek ewentualnego wykonania zobowiązania, w tym w wyniku przymusowego
3
zaspokojenia w drodze egzekucji. Wyrok zasądzający od skarżącego oznaczoną
kwotę stanowi o istnieniu długu, pasywa jednak stanowią szkodę tylko wówczas,
gdy doszło do ich umorzenia w drodze wykonania zobowiązania. Jeżeli zaś pasywa,
choćby wymagalne, nie zostały jeszcze zrealizowane, nie ma wystarczających
podstaw do twierdzenia, że mamy do czynienia ze szkodą wymagającą
naprawienia (art. 361 § 2 k.c.); dług, który nie zostanie zaspokojony, trudno uznać
za szkodę podlegającą naprawieniu (por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego
z dnia 5 czerwca 2007 r. I CSK 86/07, nie publ. oraz m.in. postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 23 września 2014 r. II CNP 18/14, nie publ.; z dnia 31 stycznia
2006 r. IV CNP 38/05, OSNC z 2006 r., nr 7-8, poz. 14; z dnia 18 listopada 2014 r.,
IV CNP 32/14, nie publ.; z dnia 10 grudnia 2010 r. III CNP 48/10, nie publ.)
Ponieważ z twierdzeń zawartych w skardze wynika, że wyrok zasądzający
od skarżącego wyżej wskazaną kwotę nie został wykonany, brak jest podstaw
do twierdzenia, że przez wydanie wyroku doszło do wyrządzenia szkody w majątku
powoda. Tym samym brak też podstaw do twierdzenia, że została spełniona
przesłanka przewidziana w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. Niespełnianie wymogu
uprawdopodobnienia powstania szkody powoduje, że skarga jest niedopuszczalna
i jako taka podlega odrzuceniu (art. 4248
§1 k.p.c.).
Z przedstawionych przyczyn, na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c. orzeczono jak
w sentencji.
O kosztach zastępstwa procesowego należnych powodowi w postępowaniu
przed Sądem Najwyższym orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w związku
z § 6 pkt 6 i § 12 ust. 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę
prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r., poz. 490 ze zm.).
kc
POSTANOWIENIE
Dnia 12 lutego 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Anna Kozłowska
w sprawie z powództwa T. S.A. w K.
przeciwko C.F.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 12 lutego 2016 r.,
na skutek skargi pozwanego
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K.
z dnia 18 lutego 2015 r.,
1. odrzuca skargę,
2. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1800 (jeden
tysiąc osiemset) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa
procesowego w postępowaniu przed Sądem Najwyższym.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 18 lutego 2015 r. Sąd Okręgowy w K. oddalił apelację
pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w K. zasądzającego od pozwanego na
rzecz powoda łącznie kwotę 59.099, 48 zł, w następstwie połączenia do wspólnego
prowadzenia i rozstrzygnięcia trzynastu spraw o zapłatę.
Pozwany wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku Sądu
Okręgowego powołując jako jej podstawy naruszenie wyszczególnionych w skardze
przepisów prawa materialnego i procesowego i wskazując, że wyrok jest niezgodny
z art. 57 ust. 1 w związku z art. 3 pkt 18 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – prawo
energetyczne (jedn. tekst Dz.U z 2012 r., poz. 1959).
W zakresie obowiązku uprawdopodobnienia szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.)
skarżący wskazał, że obowiązek zapłaty kwoty zasądzonej spowoduje poważne
komplikacje w jego działalności gospodarczej, nie ma on bowiem płynności
finansowej; jak stwierdził, możliwość wyrządzenia szkody przez wykonanie
zaskarżonego wyroku jest realna i znacząco pogarsza jego kondycję finansową.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wśród wymogów konstrukcyjnych skargi wymienionych w art. 4245
§ 1 k.p.c.,
pkt 4 zawiera wymóg uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody przez wydanie
wyroku, którego skarga dotyczy. Wymóg ten wiąże się z faktem, że uwzględnienie
skargi przez stwierdzenie, że prawomocny wyrok jest niezgodny z prawem,
ma charakter prejudykatu, stwarza bowiem możliwość dochodzenia od państwa,
na podstawie art. 4171
§ 2 k.c., odszkodowania za szkodę wyrządzoną przez
wydanie tego wyroku. Art. 4171
k.c., jako materialnoprawna podstawa powództwa
o odszkodowanie, wymaga od powoda wykazania wszystkich przesłanek
odpowiedzialności odszkodowawczej, z których istnienie szkody i związku
przyczynowego pomiędzy tą szkodą a zdarzeniem sprawczym jakim jest wydanie
wyroku, powinno być wykazane już na etapie uzyskiwania prejudykatu. Tak więc
w niniejszym postępowaniu uprawdopodobnienie wystąpienia szkody powinno
dotyczyć szkody, która już istnieje, a nie szkody, która może dopiero powstać
na skutek ewentualnego wykonania zobowiązania, w tym w wyniku przymusowego
3
zaspokojenia w drodze egzekucji. Wyrok zasądzający od skarżącego oznaczoną
kwotę stanowi o istnieniu długu, pasywa jednak stanowią szkodę tylko wówczas,
gdy doszło do ich umorzenia w drodze wykonania zobowiązania. Jeżeli zaś pasywa,
choćby wymagalne, nie zostały jeszcze zrealizowane, nie ma wystarczających
podstaw do twierdzenia, że mamy do czynienia ze szkodą wymagającą
naprawienia (art. 361 § 2 k.c.); dług, który nie zostanie zaspokojony, trudno uznać
za szkodę podlegającą naprawieniu (por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego
z dnia 5 czerwca 2007 r. I CSK 86/07, nie publ. oraz m.in. postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 23 września 2014 r. II CNP 18/14, nie publ.; z dnia 31 stycznia
2006 r. IV CNP 38/05, OSNC z 2006 r., nr 7-8, poz. 14; z dnia 18 listopada 2014 r.,
IV CNP 32/14, nie publ.; z dnia 10 grudnia 2010 r. III CNP 48/10, nie publ.)
Ponieważ z twierdzeń zawartych w skardze wynika, że wyrok zasądzający
od skarżącego wyżej wskazaną kwotę nie został wykonany, brak jest podstaw
do twierdzenia, że przez wydanie wyroku doszło do wyrządzenia szkody w majątku
powoda. Tym samym brak też podstaw do twierdzenia, że została spełniona
przesłanka przewidziana w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. Niespełnianie wymogu
uprawdopodobnienia powstania szkody powoduje, że skarga jest niedopuszczalna
i jako taka podlega odrzuceniu (art. 4248
§1 k.p.c.).
Z przedstawionych przyczyn, na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c. orzeczono jak
w sentencji.
O kosztach zastępstwa procesowego należnych powodowi w postępowaniu
przed Sądem Najwyższym orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w związku
z § 6 pkt 6 i § 12 ust. 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę
prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r., poz. 490 ze zm.).
kc