Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 grudnia 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział
w Ł. odmówił J. S. prawa do emerytury. Organ rentowy podniósł,
iż wnioskodawca do dnia 1 stycznia 1999 roku nie udowodnił wymaganego 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznał za udowodnione 23 lata, 10 miesięcy i 16 dni okresów składkowych i 1 rok, 1 miesiąc i 19 dni okresów nieskładkowych, staż sumaryczny wyniósł zatem 25 lat i 5 dni, natomiast staż pracy w szczególnych warunkach/ charakterze wyniósł, zdaniem organu rentowego 12 lat, 6 miesięcy i 10 dni.

/decyzja – k .nienumerowana akt ZUS/

W dniu 29 stycznia 2016 roku wnioskodawca złożył odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do wcześniejszej emerytury. W uzasadnieniu wskazał, iż udokumentowany staż pracy w warunkach szczególnych wyniósł 12 lat, 8 miesięcy, 9 dni. Do tego okresu winien być zaliczony okres odbywania służby wojskowej od 1 października 1974 r do 7 października 1976 r , a nadto okres zatrudnienia od 23 października 1978 r do 31 maja 1980 r jako kierowca samochodów ciężarowych o dmc pow. 3,5 w Przedsiębiorstwie (...).

/odwołanie k. 2- 3/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 24 lutego 2016 r organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podnosząc argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Dodatkowo podniósł, iż do stażu pracy w warunkach szczególnych zaliczono :

- okresy od 9 lutego 1972 r – 30 września 1974 r i 13 grudnia 1976 r – 4 kwietnia 1977 r – za okres pracy w Produkcyjno – Handlowej Spółdzielni (...) w Ł. – w związku z pracą bezpośrednio przy wypieku pieczywa na stanowisku piekarza,

- od 6 sierpnia 1981 r do 31 sierpnia 1990 i od 1 listopada 1990 r do 30 kwietnia 1991 r za okres pracy w (...) Spółdzielni (...) w G. w związku z pracą kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony – nie uwzględniono urlopu bezpłatnego od 1 września 1990 do 31 października 1990 r.

Do pracy w szczególnych warunkach nie zaliczono okresu pracy:

- od 23 października 1978 r do 31 maja 1980 r w Przedsiębiorstwie (...) z uwagi na brak świadectwa pracy w szczególnych warunkach bądź w szczególnym charakterze,

- od 31 października 1974 r do 7 października 1976 r służby wojskowej, z uwagi na niezachowanie ciągłości zatrudnienia, bowiem nie podjął zatrudnienia w ciągu 30 dni od dnia zwolnienia ze służby wojskowej.

Do okresów ubezpieczenia nie zaliczono prowadzenia działalności gospodarczej od 2 czerwca 1977 r do 30 czerwca 1977 r i od 1 marca 1981 r do 1 sierpnia 1981 r , z uwagi na brak zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych .

/odpowiedź na odwołanie - k. 7 -8/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca J. S. urodził się w dniu (...).

/bezsporne, nadto wniosek – k. nienum. akt ZUS/

Wnioskodawca złożył wniosek o emeryturę w dniu 17 września 2015 roku. Wnioskodawca nie jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego.

/ wniosek – k. nienum. akt ZUS/

Wnioskodawcy wydano dwa świadectwa pracy za okres pracy w Produkcyjno –Handlowej Spółdzielni (...) w Ł.:

- za okres od 9 lutego 1972 r do 30 września 1974 r, na stanowisku piekarza (9 luty 1972 r do 1 lutego 1974 r – uczeń piekarza), gdzie jako tryb rozwiązania umowy o pracę wskazano powołanie do wojska,

- za okres od 13 grudnia 1976 r do 4 kwietnia 1977 r na stanowisku piekarza, gdzie jako tryb rozwiązania umowy o pracę wskazano porozumienie stron.

/świadectwa pracy k. 4,6 plik II akt ZUS/

Wnioskodawca uzyskał dwa świadectwa pracy w warunkach szczególnych z okresu pracy w Produkcyjno –Handlowej Spółdzielni (...) w Ł., na stanowisku piekarza (wykaz A dział X poz. 11 pkt. 1 wykazu stanowiącego załącznik do uchwały nr 38 zarządu Społem (...) z dnia 11 lipca 1983 r w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w jednostkach spółdzielni spożywców):

- za okres 9 luty 1972 r – 30 września 1974 r

- za okres 13 grudnia 1976 r – 4 kwietnia 1977 r.

/świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach – k. 11,12 akt ZUS/

W legitymacji ubezpieczeniowej w adnotacjach dotyczących zatrudnienia przy zatrudnieniu w Produkcyjno –Handlowej Spółdzielni (...) w Ł. widnieją adnotacje o datach zatrudnienia: 9 luty 1972 r na stanowisku uczeń piekarski, 13 grudnia 1976 r – piekarz.

/kserokopia legitymacji – k. 3 plik II akt ZUS/

Wnioskodawca w okresie 31 października 1974 r do 7 października 1976 r odbył zasadniczą służbę wojskową.

/zaświadczenie – k. 5 plik II akt ZUS/

W legitymacji ubezpieczeniowej jest zapis w dniu 8 listopada 1976 r o kwalifikacji wstępnej.

/ kserokopia legitymacji – k. 44/

Wnioskodawca w życiorysie sporządzonym w dniu 2 października 1978 r wskazał, że po zwolnieniu do rezerwy pracował wspólnie z rodzicami w gospodarstwie rolnym oraz jako i kierowca ponieważ ojciec posiada samochód ciężarowy.

/życiorys – k. 39/

W kwestionariuszu osobowym wnioskodawca wskazał, że pracował w (...) Społem w okresie 20 czerwca 1973 r do 31 października 1974 r , a następnie w okresie 13 grudnia 1976 r do 4 kwietnia 1977 r , 31 października 1974 r do 7 października 1976 r – podał, że odbywał służbę wojskową.

/ kwestionariusz osobowy – k. 40/

We wniosku o zatrudnienie w Przedsiębiorstwie (...) w Ł. wskazano, że wnioskodawca ma być zatrudniony na stanowisku kierowcy pojazdu (...).

/ wniosek – k. 16/

W dniu 21 października 1978 r a następnie 6 listopada 1978 r wnioskodawca został zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w Ł. na stanowisku kierowcy pojazdu typu (...)., z dodatkiem za rodzaj prowadzonego pojazdu. W dniu 7 marca 1979 r wnioskodawca zawarł umowę o pracę na stanowisku kierowcy, z dodatkiem za rodzaj prowadzonego pojazdu.

/umowa o pracę – k. 17, 19, 22/

Wnioskodawca był skierowany na szkolenie bhp jako pracownik przyjęty na stanowisko kierowcy pojazdu ciężarowego.

/ skierowanie – k. 37/

W maju 1979 r wnioskodawca składał podanie o przeniesienie go z samochodu M., który się psuje na samochód J..

/podanie – k. 36/

W dniu 3 czerwca 1980 r zostało wystawione świadectwo pracy za okres pracy w Przedsiębiorstwie (...) w Ł. za okres pracy 23 października 1978 r do dnia 31 maja 1980 r, na stanowisku kierowcy pojazdu ciężarowego, z adnotacją , że otrzymywał dodatek za rodzaj prowadzonego pojazdu.

/kserokopia świadectwa pracy k. 8 plik II akt ZUS/

W okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w Ł. wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy był kierowcą samochodu typu (...) o ciężarze pow. 3,5 ton. Przewoził materiały na budowę. Nie naprawiał pojazdów.

/przesłuchanie wnioskodawcy – e protokół – 00:39:23 w zw. z 00:09:09, zeznania świadka J. R. – e – protokół (...):24:09 – 00:31:11, W. R. – 00:31:11 – (...):37/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zachowanej dokumentacji osobowej ze spornego okresów pracy wnioskodawcy, jak i osobowych źródeł dowodowych w postaci zeznań wnioskodawcy oraz świadków J. R. i W. R. pracujących z wnioskodawcą w spornym okresie zatrudnienia, a zatem posiadających wiedzę odnośnie charakteru zatrudnienia wnioskodawcy i rodzaju wykonywanych przez niego czynności. Zgromadzone dokumenty, zeznania wnioskodawcy oraz zeznania świadków co do okresu pracy w Przedsiębiorstwie (...), nie budzą wątpliwości, co do ich wiarygodności, znajdują potwierdzenie w załączonej dokumentacji osobowej, są ze sobą spójne i stanowią tym samym wiarygodne źródło dowodowe.

Sąd nie dał wiary wnioskodawcy, że zgłosił powrót do pracy do (...) Społem w ciągu 30 dni od odbycia służby wojskowej, o czym miałby świadczyć wyłącznie wpis do legitymacji ubezpieczeniowej o kwalifikacji wstępnej oraz , a nadto, że nie rozwiązano z nim umowy w związku z odbywaniem służby wojskowej. Wnioskodawca nie wykazał, by otrzymał jakiekolwiek świadczenie za okres do 12 grudnia 1976 r – z ZUS bądź od pracodawcy, jaki był jego status jako pracownika w tym okresie, czy ewentualne zwolnienie lekarskie pozostawało w związku z ponownym zatrudnieniem w (...) Społem. Z okresu zatrudnienia w (...) Społem otrzymał dwa świadectwa pracy – w tym drugie – z okresem zatrudnienia od 13 grudnia 1976 r, dwa świadectwa pracy w warunkach szczególnych – drugie także z datą od 13 grudnia 1976 r, a których to świadectw w okresie wystawienia nie kwestionował. W życiorysie podawał, że po zakończeniu służby wojskowej pracował w gospodarstwie rolnym rodziców, także w kwestionariuszu osobowym podał datę ponownego zatrudnienia w (...) Społem – 13 grudnia 1976 r, w legitymacji ubezpieczeniowej także widnieje taka data ponownego podjęcia zatrudnienia. Oprócz własnych zeznań wnioskodawca nie zgłosił w tym zakresie żadnych wniosków , wskazując nadto, że na okoliczność zgłoszenia się do pracy nie ma żadnego dokumentu, a pozostawał jedynie w kontakcie ze swoim majstrem.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie i jako takie skutkuje oddaleniem odwołania.

W myśl art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2016 poz. 887), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 roku (art. 196 ustawy) osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz,

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Zaś ust. 2 w/w przepisu stanowi, że emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Zgodnie z art. 27 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 roku przysługuje emerytura, jeżeli spełnili łącznie następujące warunki: osiągnęli wiek emerytalny wynoszący co najmniej 65 lat (dla mężczyzn), oraz mają okres składkowy
i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat (dla mężczyzn).

Stosownie do treści art. 32 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 roku, będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2 – 3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1.

Według treści § 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudniania” uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn;

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Powołany wykaz wskazuje wszystkie te prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego.

W świetle § 2 ust. 1 tegoż rozporządzenia oraz zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy, przy czym powyższe okoliczności pracownik jest obowiązany udowodnić (por. wyrok Sądu Najwyższego z 15 grudnia 1997 r. II UKN 417/97 – (...)
i US (...) i wyrok Sądu Najwyższego z 15 listopada 2000 r. II UKN 39/00 Prok.
i Prawo (...)).

Stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia okresy takiej pracy stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według określonego wzoru, lub świadectwie pracy.

W przedmiotowym stanie faktycznym nie budzi wątpliwości fakt, iż wnioskodawca spełnia przesłanki ustawowe co do: wieku – wnioskodawca ukończył 60 lat w dniu 17 października 2015 roku , braku członkostwa w otwartym funduszu emerytalnym oraz wymaganych na dzień 1 stycznia 1999 roku okresów składkowych i nieskładkowych.

W ocenie Sądu wnioskodawca nie spełnia natomiast warunku, co do posiadania 15 lat pracy
w warunkach szczególnych.

Nie był sporny pomiędzy stronami okres urlopu bezpłatnego – 1.09.1990 – 31.10.1990. w okresie pracy w OSM w G..

Sporne pozostawały okresy :

- od 23 października 1978 r do 31 maja 1980 r w Przedsiębiorstwie (...) trans – Ł. z uwagi na brak świadectwa pracy w szczególnych warunkach bądź w szczególnym charakterze,

- od 31 października 1974 r do 7 października 1976 r służby wojskowej, z uwagi na niezachowanie ciągłości zatrudnienia, bowiem nie podjął zatrudnienia w ciągu 30 dni od dnia zwolnienia ze służby wojskowej.

Rozważając pierwszy z wymienionych okresów regulacja § 2, statuująca ograniczenia dowodowe i obowiązująca w postępowaniu przed organem rentowym, nie ma zastosowania w postępowaniu odwoławczym przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych. W konsekwencji okoliczność i okresy zatrudnienia
w szczególnych warunkach Sąd uprawniony jest ustalać także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia zakładu pracy, w tym zeznaniami świadków (por. uchwała Sądu Najwyższego z 27 maja 1985 r. sygn. III UZP 5/85 – LEX 14635, uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984 r. III UZP 6/84 – LEX 14625).

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na okoliczność pracy wykonywanej
przez wnioskodawcę w szczególnych warunkach dopuścił dowód z zeznań świadków
i z przesłuchania wnioskodawcy oraz przeprowadził dowód z dokumentacji osobowej
ze spornego okresu zatrudnienia.

Z ustaleń Sądu poczynionych w oparciu o dowód z zeznań świadków i przesłuchania wnioskodawcy wynika, że w istocie od dnia 23 października 1978 r do 31 maja 1980 r wnioskodawca został zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) na stanowisku kierowcy pojazdu typu (...) i w całym okresie zatrudnianie wykonywał obowiązku na tym stanowisku w pełnym wymiarze czasu pracy.

Zatem okres pracy na stanowisku kierowcy pojazdu typu - (...) 23 października 1978 – 31 maja 1980 r to okres - 1 rok, 7 miesięcy, 8 dni.

Są to prace wymienione w wykazie A dział VIII pkt. 2, stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, określone jako prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym pow. 3,5 tony .

Dla oceny, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonej mu pracy. Praca w szczególnych warunkach to praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy (przez 8 godzin dziennie, jeżeli pracownika obowiązuje taki wymiar czasu pracy) w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 czerwca 2011 r. I UK 393/10).

Na podstawie powyższych ustaleń, należy zatem zaliczyć wnioskodawcy do stażu pracy w warunkach szczególnych wskazany wyżej okres.

Brak było podstaw do zaliczenia okresu służby wojskowej do stażu pracy w warunkach szczególnych .

Zgodnie z art. 105 ustawy z dnia 26.11.1967 r o powszechnym obowiązku obrony /Dz. U. nr 44 poz. 220 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w spornym okresie w okresie, między powołaniem pracownika do czynnej służby wojskowej a jej odbyciem stosunek pracy (stosunek służbowy) nie może być przez zakład pracy wypowiedziany ani rozwiązany. W przypadku gdy okres dokonanego przez zakład pracy lub przez pracownika wypowiedzenia stosunku pracy upływa po powołaniu pracownika do czynnej służby wojskowej, wypowiedzenie staje się bezskuteczne. W tym przypadku rozwiązanie stosunku pracy może nastąpić tylko na żądanie pracownika. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się również do umów o pracę zawartych na okres próbny. W razie upływu okresu próbnego po powołaniu pracownika do czynnej służby wojskowej umowę o pracę uważa się za umowę zawartą na czas nieokreślony.

Umowa o pracę zawarta na czas określony lub na okres wykonania określonej roboty ulega jednakże rozwiązaniu z upływem terminu, na który została zawarta. Przepisów ust. 1-6 nie stosuje się w przypadkach, gdy zakład pracy jest uprawniony do rozwiązania stosunku pracy bez wypowiedzenia z winy pracownika lub gdy zakład pracy ulegnie zupełnej likwidacji. W tych przypadkach rozwiązanie stosunku pracy następuje na zasadach ogólnych.

Zgodnie z art. 106 Zakład pracy, który zatrudniał pracownika w dniu powołania do zasadniczej lub okresowej służby wojskowej, jest obowiązany zatrudnić go na poprzednio zajmowanym stanowisku lub stanowisku równorzędnym pod względem rodzaju pracy oraz nie niżej opłacanym, jeżeli najpóźniej w ciągu trzydziestu dni od dnia zwolnienia z tej służby pracownik zgłosił swój powrót do zakładu pracy w celu podjęcia zatrudnienia. Niezachowanie tego terminu powoduje rozwiązanie stosunku pracy z mocy prawa, chyba że nastąpiło z przyczyn niezależnych od pracownika.

Zgodnie z art. 108 okres odbytej zasadniczej lub okresowej służby wojskowej zalicza się do okresu zatrudnienia, w zakresie wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem, pracownikom, którzy po odbyciu tej służby podjęli zatrudnienie w tym samym zakładzie pracy, w którym byli zatrudnieni przed powołaniem do służby, albo w tej samej gałęzi pracy.

Okres odbytej zasadniczej lub okresowej służby wojskowej zalicza się do okresu zatrudnienia również żołnierzom podejmującym zatrudnienie, którzy przed powołaniem do tej służby nie byli zatrudnieni albo po jej odbyciu podjęli zatrudnienie w innym zakładzie pracy lub w innej gałęzi pracy.

Warunkiem zaliczenia okresu odbytej służby wojskowej do okresu zatrudnienia jest zachowanie terminów, o których mowa w art. 106 ust. 1 lub art. 107 ust. 1.

Okres zasadniczej służby wojskowej odbytej w czasie trwania stosunku pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze zalicza się do stażu pracy wymaganego do nabycia prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym, jeżeli pracownik w ustawowym terminie zgłosił swój powrót do tego zatrudnienia. /tak SA w Gdańsku z dnia 14 listopada 2013 r, III AUa 369/13/

W ocenie Sądu w związku z istniejącymi rozbieżnościami między zeznaniami wnioskodawcy co do zgłoszenia gotowości do powrotu do pracy w terminie ustawowym, a treścią cytowanych dokumentów (świadectwa pracy, świadectwa pracy w szczególnych warunkach, życiorys, kwestionariusz osobowy) brak było podstaw do ustalenia ciągłości zatrudnienia w warunkach szczególnych przy wliczeniu okresu służby wojskowej . Sama adnotacja w książęce ubezpieczeniowej co do daty wstępnej kwalifikacji, bez zgłoszenia innych wniosków dowodowych na tę okoliczność nie jest wystarczająca, wobec kolejnych wystawianych dokumentów, który wnioskodawca nie kwestionował bądź które samodzielnie sporządzał.

Staż pracy w warunkach szczególnych uznany przez ZUS wyniósł 12 lat, 6 miesięcy i 9 dni, dodatkowo ustalony w procesie – 1 rok 7 miesięcy 8 dni, co po zsumowaniu daje 14 lat, 1 miesiąc, 17 dni, więc po doliczeniu spornego stażu pracy w warunkach szczególnych należy uznać, że wnioskodawca nadal nie udowodnił 15 letniego okres takiego zatrudnienia.

Wobec powyższych ustaleń stwierdzić należy, że wnioskodawca nie spełnił wszystkich przesłanek do przyznania emerytury, a zatem Sąd Okręgowy na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 kpc oddalił odwołanie.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawcy