Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 października 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: Monika Bąk Rokicka

po rozpoznaniu w dniu 20 października 2016 r. w Warszawie

sprawy M. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o emeryturę pomostową

na skutek odwołania M. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

z dnia 26 sierpnia 2015 r. znak: (...)

oddala odwołanie

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2015 roku M. W. urodzony (...), ewidencjonujący się numerem PESEL (...), złożył do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie, za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W., odwołanie od decyzji ww. organu rentowego
z dnia 26 sierpnia 2015 roku znak: (...) odmawiającej M. W. prawa do emerytury pomostowej.

W uzasadnieniu odwołania, odwołujący podniósł, iż organ rentowy dokonał błędnych ustaleń faktycznych, sprowadzających się do uznania, że odwołujący nie udowodnił 15 letniego okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych, a przed dniem 1 stycznia 1999 roku oraz po dniu 31 grudnia 2008 roku odwołujący nie wykonywał pracy w warunkach szczególnych. Skarżący podkreślił, iż w okresie od 7 października 1983 roku do dnia
30 listopada 1989 roku oraz od dnia 1 grudnia 1989 roku do 31 sierpnia 1990 roku, a także od dnia 1 października 1991 roku do dnia 31 grudnia 2008 roku wykonywał pracę
w warunkach szczególnych w Przedsiębiorstwie Państwowym (...). Odwołujący dodał, iż wykonywał wówczas pracę na stanowisku operatora maszyn i urządzeń sprzętu lotniskowego. W świetle podniesionej argumentacji, odwołujący wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie mu prawa do emerytury pomostowej.

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 30 października 2015 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W., wniósł o oddalenie odwołania
na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

W uzasadnieniu swojego stanowiska, organ rentowy podniósł, że ubezpieczony M. W. przed dniem 1 stycznia 1999 roku nie wykonywał prac w szczególnych warunkach. Organ rentowy podkreślił przy tym, że nie uznał do pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia odwołującego w Przedsiębiorstwie Państwowym (...) od 7 października 1983 roku do 30 listopada 1989 roku, od dnia 1 grudnia 1989 roku do 31 sierpnia 1990 roku oraz od 1 października 1991 roku do 31 grudnia 2008 roku, ponieważ wykazane stanowiska w świadectwach wykonywania pracy w warunkach szczególnych z dnia 4 lipca 2014 roku nie figurują w zarządzeniu nr 64 Ministra Komunikacji z dnia 29 czerwca 1983 roku oraz brak jest informacji
czy wymienione stanowiska są tożsame i odpowiadają ww. zarządzeniu. W ocenie organu rentowego, pracodawca ubezpieczonego nie podał stanowisk pracy zgodnie z wykazem, działem i pozycją i punktem zarządzenia resortowego Ministra, pod którego podlega zakład pracy. organ rentowy dodał, iż zaskarżona decyzja jest prawidłowa, a odwołanie ubezpieczonego jako całkowicie bezzasadne winno podlegać oddaleniu.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił w sprawie następujący stan faktyczny:

W dniu 19 czerwca 2015 roku, ubezpieczony M. W. urodzony w dniu
(...) nr PESEL (...), zamieszkały w W. przy ulicy (...), złożył do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział
w W. wniosek o emeryturę. Do wniosku dołączył informację dotyczącą okresów składkowych i nieskładkowych oraz dokumentację okresów zatrudnienia w tym świadectwo pracy z dnia 31 marca 2015 roku zgodnie z którym w okresie od dnia 1 października 1991 roku do dnia 31 marca 2015 roku, ubezpieczony pracował w Przedsiębiorstwie Państwowym (...) na stanowisku operatora maszyn i urządzeń i sprzętu lotniczego, starszego operatora ds. maszyn i urządzeń i sprzętu lotniskowego (dokumentacja a.r.). Wnioskodawca złożył również świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 4 lipca 2014 roku dokumentujące okres zatrudnienia ubezpieczonego w Przedsiębiorstwie (...) od dnia 1 października 1991 roku do dnia 31 marca 2015 roku
na stanowisku operatora maszyn, urządzeń i sprzętu lotniskowego oraz świadectwo pracy
z dnia 4 lipca 2014 roku, dokumentujące okres zatrudnienia ubezpieczonego od dnia
7 października 1983 roku do dnia 31 sierpnia 1990 roku na stanowisku maszynisty odśnieżarek mechanicznych oraz operatora maszyn, urządzeń i sprzętu lotniskowego (dokumentacja a.r. k. nienumerowana t. II .a.r.)

Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego w sprawie wniosku M. W. o emeryturę, Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. wydał w dniu 30 czerwca 2015 roku, decyzję odmawiającą ubezpieczonemu prawa do emerytury albowiem w ocenie organu rentowego, na dzień 1 stycznia 1999 roku ubezpieczony
nie udokumentował 15 lat wykonywania pracy w warunkach szczególnych, a także
25 lat okresów składkowych i nieskładkowych (dokumentacja a.r. k. nienumerowana t. II .a.r.).

W dniu 17 lipca 2015 roku, ubezpieczony złożył do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W., wniosek o emeryturę pomostową (dokumentacja a.r.
k. nienumerowana).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. wydał w dniu 26 sierpnia 2015 roku, decyzję odmawiająca wnioskodawcy prawa do emerytury pomostowej ponieważ ubezpieczony nie udowodnił okresu pracy w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze wynoszącego co najmniej 15 lat, przed dniem 1 stycznia 1999 i po dniu
31 grudnia 2008 roku, roku nie wykonywał prac w warunkach szczególnych. Organ rentowy podkreślił, iż nie uznał do pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia odwołującego w Przedsiębiorstwie Państwowym (...) od 7 października 1983 roku do 30 listopada 1989 roku, od dnia 1 grudnia 1989 roku do 31 sierpnia 1990 roku
oraz od 1 października 1991 roku do 31 grudnia 2008 roku, ponieważ wykazane stanowiska
w świadectwach wykonywania pracy w warunkach szczególnych z dnia 4 lipca 2014 roku nie figurują w zarządzeniu nr 64 Ministra Komunikacji z dnia 29 czerwca 1983 roku oraz brak jest informacji czy wymienione stanowiska są tożsame i odpowiadają ww. zarządzeniu (decyzja z dnia 26 sierpnia 2015 roku k. nienumerowana t. II a.r.).

M. W. złożył do tutejszego Sądu Okręgowego, odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 26 sierpnia 2015 roku, inicjując tym samym niniejsze postępowanie odwoławcze w sprawie VII U 1580/15 (odwołanie k. 2 a.s.).

Sąd Okręgowy na podstawie dowodu z zeznań świadka J. G. ustalił,
iż od 1983 do marca 2015 roku roku odwołujący pracował ze świadkiem w Zarządzie (...) Przedsiębiorstwa Państwowego (...) na stanowisku maszynisty odśnieżarek. Do obowiązków odwołującego w porze letniej należało żywicowanie pasów. W porze zimowej odwołujący odśnieżał płyty lotniska i wykonywał także rozładunki wagonów z opałem
i chemią. Odwołujący wykonywał powierzone mu obowiązki przy użyciu sprzętu ciężkiego. W przeważającym zakresie do obowiązków odwołującego należało odśnieżanie płyt lotniska
i rozładunek wagonów, które przychodziły cały roku. Rozładowanie pociągów wykonywało się w nocy. Odwołujący rozładowywał ręcznie wagony przewożące chemię. Polegało
to na przerzucaniu z wagonów 50 kilogramowych worków na rampę, a następnie
do chlorowni. Praca polegając natomiast na żywicowaniu pasów polegała na odręcznym naniesieniu zakładki z żywicy, epidiamu i piasku, co wiązało się z pracą w uciążliwych zapachach i warunkach temperaturowych. Za pracę przy rozładunku i żywicowaniu jezdni, odwołujący dostawał dodatki od pracodawcy. Odwołujący wykonywał swoją pracę
w wymiarze przekraczającym dobowy wymiar czasu pracy (zeznania świadka J. G. k. 35-37 a.s.).

W oparciu o zeznania świadka W. Ł. (1), Sąd Okręgowy ustalił, że w okresie
od 13 kwietnia 1999 rok świadek pracował wraz z odwołującym w Przedsiębiorstwie Państwowym (...). W. Ł. (1) zajmował stanowisko przełożonego odwołującego. Odwołujący i świadek W. Ł. (1) pracowali wspólnie w ww. Przedsiębiorstwie do marca 2015 roku. Komórka Przedsiębiorstwie, w której pracował odwołujący zajmowała się obsługą płyty lotniska. Zimą odwołujący pracował na ciężkim sprzęcie. Latem wykonywał prace związane z utrzymaniem lotniska w kwestii nawierzchni
i wykonywania wszelkiego rodzaju prac ziemnych. Do obowiązków odwołującego należał też rozładunek wagonów. Odwołujący był wyspecjalizowany również w obsłudze pługu wirkowego. Zimą średnie obciążenie pracy odwołującego przy rozładunku wagonów wyniosło 15% , reszta stanowiła odśnieżanie oraz kwestie eksploatacyjne. Od około 5 lat
w przemyśle uszczelniania nawierzchni, stosuje się materiały gotowe do uszczelniana betonu, odchodzi się natomiast od stosowania żywicy. Odwołujący otrzymywał wynagrodzenie
za pracę w uciążliwych warunkach (zeznania świadka W. Ł. (1) k. 36-37 a.s.).

Na podstawie dowodu z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy J. P. z dnia kwietnia 5 kwietnia 2016 roku, Sąd Okręgowy ustalił, iż spełniają przesłanki uznania za wykonywane w szczególnych warunkach prace odwołującego wykonywane w okresach: od 07 października 1983 roku
do 30 listopada 1989 roku, od 01 grudnia 1989 roku do 31 sierpnia 1990 roku
od 01 października 1991 roku do 15 stycznia 2003 roku oraz w okresach zimowych
od 16 stycznia 2003 roku do 31 grudnia 2008 roku z wyłączeniem 232 dni okresów nieskładkowych bowiem rodzaje wykonywanych przez odwołującego prac są objęte wykazem prac w szczególnych warunkach stanowiących załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku i prace te jako podstawowe były wykonywane stale
i w pełnym wymiarze czasu pracy. Nie podlegają wliczeniu do okresów wykonywania prac
w szczególnych warunkach prace wykonywane przez Odwołującego poza okresami zimowymi w przedziale od 16 stycznia 2003 r. do 31 grudnia 2008 roku (dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu bhp z dnia 5 kwietnia 2016 roku k. 43-51 a.s.).

W toku postępowania, organ rentowy nie kwestionował opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu bhp J. P. z dnia 5 kwietnia 2016 roku (k. 69-70 a.s.). Odwołujący natomiast po zapoznaniu się z opinią biegłego sądowego przedstawił w piśmie procesowym
z dnia 29 kwietnia 2016 roku wątpliwości w zakresie uwzględnienia przez biegłego do stażu pracy w warunkach szczególnych, pracy odwołującego wykonywanej po dniu 31 grudnia 2008 roku. Sąd Okręgowy odnosząc się do stanowiska odwołującego uznał, iż należało
w niniejszej sprawie dopuścić w sprawie dowód z opinii uzupełniającej biegłego sądowego specjalisty z zakresu bhp J. P. celem ustalenia czy po dniu 31 grudnia 2008 roku, odwołujący nadal wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych.

Na podstawie dowodu z opinii uzupełniającej biegłego sądowego specjalisty
z zakresu bhp, J. P. z dnia 10 czerwca 2016 roku, Sąd Okręgowy ustalił, iż rodzaje prac wykonywane przez odwołującego w okresie po 31 grudnia 2008 r. nie są objęte Wykazami, o których mowa w art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych, a tym samym nie podlegają uwzględnieniu do stażu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych (k.77-80 a.s.).

Organ rentowy podzielił stanowisko biegłego przedstawione w opinii uzupełniającej
z dnia 10 czerwca 2016 roku (k. 87 a.s.). Pełnomocnik odwołującego w piśmie procesowym
z dnia 27 czerwca 2016 roku zarzucił natomiast tejże opinii biegłego wewnętrzną sprzeczność, polegającą na uwzględnieniu do stażu pracy warunków szczególnych, okresu zatrudnienia odwołującego i jednoczesnym nieuwzględnieniu taj samej –rodzajowo tożsamej pracy (do stażu pracy w warunkach szczególnych) świadczonej w dalszym okresie po dniu
31 grudnia 2016 roku (k. 89-90 a.s.).

W toku rozprawy w dniu 20 października 2016 roku, biegły sądowy specjalista
z zakresu bhp J. P., odniósł się do spornej kwestii podniesionej w ww. piśmie procesowym pełnomocnika odwołującego z dnia 27 czerwca 2016 roku, a także akcentowanej na rozprawie w dniu 20 października 2016 roku, wskazując, iż prace wykonywane przez odwołującego po 31 grudnia 2008 roku tj. prace wykonywane po dniu wejścia w życie ustawy o emeryturach pomostowych, nie odpowiadały charakterowi prac wymienionych w nowym katalogu -prac wykonywanych w warunkach szczególnych
i-zawartych w załączniku do ustawy o emeryturach pomostowych. Pomimo, iż charakter pracy odwołującego w Przedsiębiorstwie Państwowym (...), nie zmienił
się po dniu 31 grudnia 2008 roku, jednakże po tej dacie praca odwołującego nie znajdowała się dalej w wykazie prac wykonywanych w warunkach szczególnych (k. 110-111 a.s.).

Odwołujący w toku postępowania wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego specjalisty z zakresu bhp na okoliczność ustalenia, że praca wykonywana przez odwołującego po dniu 31 grudnia 2008 roku spełniała cechy pracy w warunkach szczególnych.

Sąd Okręgowy oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego specjalisty z zakresu bhp, w pełni podzielając w tym zakresie stanowisko prezentowane
w opinii ustnej biegłego sądowego specjalisty z zakresu bhp J. P., a także stanowisko strony przeciwnej. W ocenie Sądu wniosek odwołującego zmierzał jedynie do przedłużenia postępowania w sprawie i pozostawał bezzasadny w świetle okoliczności wyjaśnionych
już przeprowadzonym postępowaniu dowodowym (k. 111 a.s.).

Pełnomocnik odwołującego wniósł zastrzeżenie do protokołu w postaci zgłoszenia zarzutu naruszenia art. 278 § 1 k.p.c. w zw. art. 286 k.p.c. poprzez niedopuszczenie dowodu
z opinii innego biegłego, podczas gdy opinii biegłego sądowego złożona na etapie niniejszego postępowania była zdaniem pełnomocnika skarżącego wewnętrznie sprzeczna.

Do zakończenia postępowania, strony podtrzymały zajęte stanowiska procesowe, odwołujący w zakresie uwzględnienia odwołania i zmiany zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie prawa do emerytury pomostowej i zasądzenia kosztów zastępstwa procesowego, zaś pełnomocnik organu rentowego w przedmiocie oddalenia odwołania (k. 111 a.s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie dowodów
z dokumentów zawartych w aktach sprawy, w tym w aktach rentowych i aktach osobowych odwołującego, a także w oparciu o dokumentację akt niniejszej sprawy odwoławczej.
Sąd Okręgowy uznał, że dokumenty, w tym zakresie w jakim Sąd oparł na nich swoje ustalenia, są wiarygodne, wzajemnie się uzupełniają i tworzą spójny stan faktyczny. Dokumenty nie były przez strony sporu kwestionowane w zakresie ich autentyczności,
a zatem wynikające z treści tych dokumentów okoliczności należało uznać za bezsporne
i mające wysoki walor dowodowy. Sąd Okręgowy dopuścił w sprawie dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy, albowiem ustalenie okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sporu, wymagało wiedzy specjalistycznej biegłego sądowego. Sąd Okręgowy uznał, iż wszystkie opinie sporządzone pisemnie i ustanie
w niniejszym postępowaniu przez biegłego sądowego specjalistę z zakresu bhp J. P., były wiarygodne, udzielały szczegółowych odpowiedzi na pytania Sądu jak również
na pytania skarżącego. Sąd Okręgowy podkreśla, iż biegły Sądowy jest wieloletnim specjalistą z dziedziny bezpieczeństwa i higieny pracy, a także posiada bogate doświadczenie zawodowe. Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy uznał, iż zgromadzony materiał dowodowy w postaci opinii biegłego, stanowił kluczową, wszechstronną i wystarczającą podstawę rozstrzygnięcia, a wniosek odwołującego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego specjalisty z dziedziny bhp było Zdaniem Sądu bezzasadne. Sąd Okręgowy dopuścił w sprawie nadto dowody osobowe w postaci zeznań świadków J. G. oraz W. Ł. (1), którzy sposób wiarygodny, wewnętrznie spójny i logiczny, a także korespondujący z treścią zgromadzonych w sprawie dokumentów, przedstawili zakres obowiązków odwołującego wykonywanych w spornym okresie w Przedsiębiorstwie Państwowym (...). Z tego względu materiał dowodowy zgromadzony w sprawie należało uznać za kompletny i wystarczający do wydania orzeczenia kończącego postępowanie.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył co następuje:

Odwołanie M. W. od decyzji organu rentowego z dnia z dnia
26 sierpnia 2015 roku r., znak: (...) jako niezasadne podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych, (Dz.U.2015.965 j.t.), prawo do emerytury pomostowej […] przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1)  urodził się po dniu 31 grudnia 1948 roku;

2)  ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący
co najmniej 15 lat;

3)  osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat
dla mężczyzn;

4)  ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9
i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5)  przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach
lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub
art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;

6)  po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach
lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

7)  nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

Sąd Okręgowy podkreśla, że przepisy prawa ubezpieczeń społecznych mają charakter norm bezwzględnie obowiązujących. Instytucja wcześniejszej emerytury podlega ścisłej wykładni. Przesłanki nabycia prawa do emerytury na podstawie przepisów o emeryturach pomostowych muszą być spełnione łącznie, co oznacza, że brak choćby jednego z tych warunków powoduje niemożność nabycia uprawnień emerytalnych – vide: wyroki Sądów Apelacyjnych w B. z dnia 11 września 2012 roku, w sprawie III AUa 440/12 oraz z dnia 26 kwietnia 2012 roku, w sprawie III AUa 252/12.

Z art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych wynika, że jednym z warunków
do przyznania emerytury pomostowej jest wykonywanie pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze przed dniem 1 stycznia 1999 roku, jak i po dniu 31 grudnia 2008 roku. Przed dniem 1 stycznia 1999 roku może to być zarówno praca wymieniona
w nowych wykazach prac (prace w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych), jak i prace wymienione w załącznikach A lub B do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983 roku, Nr 8, poz. 43 ze zm.). Natomiast po dniu 31 grudnia 2008 roku muszą być wykonywane prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, wymienione wyłącznie
w nowych wykazach (praca w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych).

Sąd Okręgowy zważył, iż ze zgromadzonego materiału dowodowego w tym wiarygodnej opinii głównej, opinii uzupełniającej i opinii ustnej biegłego sądowego specjalisty z zakresu bhp J. P. wynika jednoznacznie, iż ubezpieczony po dniu 31 grudnia 2008 roku nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, wymienionej
w nowych wykazach stanowiących załącznik do ustawy o emeryturach pomostowych (praca w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych). A skoro tak, to nie spełnia on wszystkich koniecznych przesłanek prawa do emerytury pomostowej z powołanego powyżej uregulowania prawnego.

Sąd Okręgowy zważył, iż odwołujący M. W. udowodnił okres pracy
w warunkach szczególnych, jednakże czas tejże pracy nie przekraczał łącznie 15 lat (vide: opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu bhp J. P. z dnia 43-51 a.s.), a ponadto nie posiada jw.- po dniu 31 grudnia 2008 roku pracy w szczególnych warunkach
lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych.

Należy zwrócić uwagę, że na podstawie art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych prawo do emerytury pomostowej przysługuje także osobie, która:

1.  po dniu 31 grudnia 2008 roku nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych, o ile osoba ta:

2.  spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1-5 i 7 i art. 5-12;

3.  w dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany w przepisach, o których mowa
w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze,
w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3, co oznacza, że osoba ta:

⚫

urodziła się po dniu 31 grudnia 1948 roku,

⚫

ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat,

⚫

osiągnęła wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat
dla mężczyzn,

⚫

ma okres składkowy i nieskładkowy, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet
i co najmniej 25 lat dla mężczyzn,

⚫

przed dniem 1 stycznia 1999 roku wykonywała prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych lub art. 32 i art. 33 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015 roku, poz. 748 ze zm.),

⚫

nastąpiło z nią rozwiązanie umowy o pracę.

Sąd Najwyższy wyjaśnił, że warunkiem skutecznego ubiegania się o emeryturę pomostową w świetle art. 4 i 49 ustawy o emeryturach pomostowych, jest legitymowanie się wymaganym stażem pracy w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze
(w rozumieniu tej ustawy lub dotychczasowych przepisów) oraz kontynuowanie pracy w tych warunkach po wejściu w życie ustawy o emeryturach pomostowych, a więc po 1 stycznia 2009 roku. Natomiast osoba ubiegająca się o emeryturę pomostową, która nie kontynuuje pracy w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze i legitymuje się w związku
z tym jedynie stażem pracy „szczególnej” według poprzednio obowiązujących przepisów, może nabyć prawo do tej emerytury jedynie wówczas, gdy dotychczasowy staż pracy można kwalifikować jako pracę w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze
w rozumieniu obowiązujących przepisów (art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych) – wyrok z dnia 13 marca 2012 roku, w sprawie II UK 164/11)

Ubezpieczony nie udowodnił 15 - letniego okresu pracy w warunkach szczególnych
na dzień wejścia w życie ustawy o emeryturach pomostowych, w rozumieniu przepisów
tej ustawy (art. 3 ust. 1 i 3 ). Skoro ubezpieczony nie spełnił niezbędnych przesłanek prawa do emerytury pomostowej na podstawie cytowanych powyżej norm prawnych, Sąd
na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. odwołanie oddalił jako bezzasadne.

(...)