Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jolanta Brzęk

Protokolant: st. sekr. sądowy Aleksandra Nyga

po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2016 r. w Tychach

na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) FINANSE Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością

w K.

przeciwko: (...) S.A. w W.

o zapłatę

1)  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda (...) FINANSE Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. kwotę 1 562,10 zł (jeden tysiąc pięćset sześćdziesiąt dwa złote dziesięć groszy) z odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 1 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty;

2)  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 696 zł (sześćset dziewięćdziesiąt sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Jolanta Brzęk

Sygn. akt VI GC 626/16/3

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 1 grudnia 2015 roku (data stempla pocztowego) powódka (...) Finanse Sp. z o.o. w K. wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) Zakład (...) w W. kwoty 1 562,10 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 1 grudnia 2015 roku do dnia zapłaty i kosztami postępowania.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że na skutek kolizji drogowej z dnia 26 października 2015 r. został uszkodzony należący do poszkodowanych K. i S. K. samochód osobowy marki B. (...) o nr rej. (...), a sprawcą wypadku był właściciel pojazdu posiadający polisę OC u pozwanej (...) Zakład (...) w W.. Powódka wskazała, że na czas likwidacji przedmiotowej szkody, tj. od dnia 9 listopada 2015 r. do dnia 13 listopada 2015 r. (łącznie 5 dni), poszkodowany wynajął od pojazd zastępczy tożsamej klasy w stosunku do pojazdu uszkodzonego. Po zakończonej umowie najmu pojazdu zastępczego i jego zwrocie, powódka wystawiła poszkodowanemu fakturę VAT o nr (...) z dnia 16 listopada 2015 r. na kwotę łączną 2 029,50 zł brutto, z kwotą za każdą dobę czynszu najmu w wysokości 330,00 zł netto, tj. 405,90 zł brutto za 5 dni trwania najmu. Powódka dalej wyjaśniła, że poszkodowany w dniu 9 listopada 2015 r, przeniósł na jej rzecz poprzez umowę przelewu wierzytelności przysługująca mu od pozwanej wierzytelność o zapłatę kosztów najmu pojazdu zastępczego. Powódka przesłała pozwanej pełną dokumentację. Pozwana ze spornej faktury VAT uregulowała kwotę 467,40 zł. Powódka wezwała pozwaną do zapłaty, wezwanie jednak pozostało bez odpowiedzi.

W dniu 25 kwietnia 2016 roku Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy wydał w sprawie VI GNc 3182/15/5 nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym zasądził zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwana wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Pozwana nie kwestionowała swojej odpowiedzialności za skutki zdarzenia, do którego doszło w dniu 26.10.2015 r. Pozwana wskazała, iż przedmiotem roszczeń objętych pozwem jest kwota stanowiąca równowartość odszkodowania za najem pojazdu zastępczego wykraczającą ponad kwotę przyznaną przez pozwaną z tego tytułu w postępowaniu likwidacyjnym, tj. 467,40,00 zł. Pozwana podtrzymała swoje stanowisko wyrażone w toku postępowania likwidacyjnego, iż uzasadnionym okresem wynajmu pojazdu zastępczego był okres nie dłuży niż 2 dni. Wskazała, że przyjęty przez nią okres 2 dni odpowiada technologicznemu czasowi naprawy pojazdu. Pozwana nadto uznała przyjętą przez powódkę stawkę za dobę najmu pojazdu zastępczego, tj. 330,00 zł netto za wygórowaną. W ocenie pozwanej uzasadnioną stawką za dobę najmu pojazdu zastępczego należącego do klasy D wynosiła 190,00 zł netto.

Sąd ustalił, co następuję:

W dniu 26 października 2015 roku samochód osobowy marki B. (...) o nr rej. (...), stanowiący własność K. i S. K. uległ uszkodzeniu w wyniku kolizji drogowej. Ubezpieczycielem od odpowiedzialności cywilnej sprawcy kolizji drogowej była pozwana. Poszkodowany w dniu 9 listopada 2015 r. zawarł z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego marki B. (...) o nr rej. (...). Pojazd był wynajmowany przez poszkodowanego w okresie od dnia 9 listopada 2015 r. do dnia 13 listopada 2015 r., przy czym opłata za wynajem samochodu w okresie 5 dni została udokumentowana fakturą VAT nr (...) z dnia 16 listopada 2015 r. na kwotę 2 029,50 zł brutto. Powódka zgłosiła pozwanej roszczenie o zapłatę kosztów najmu pojazdu zastępczego. Pozwana z w/w faktury VAT uregulowała kwotę 467,40 zł, z uwagi na korektę czasu najmu pojazdu z 5 dni do 2 dni oraz korektę stawki najmu z kwoty 330,00 zł netto do kwoty 190,00 zł netto. Powódka wezwała pozwaną do zapłaty, wezwanie jednak pozostało bez odpowiedzi.

Dowód: dowód rejestracyjny pojazdu (k.20-21), zaświadczenie z (...) (k.22), notatka sprawcy (k.23), historia naprawy (k.25), pełnomocnictwo (k.25), umowa najmu (k.26-27), pełnomocnictwo (k.28), protokół zdawczo-odbiorczy (k.29), ogólne warunki najmu (k.30), oświadczenia (k.31,32), dowód rejestracyjny (k.33-34), faktura VAT (k.36), potwierdzenie przelewu (k.37).

W dniu 15 listopada 2014 roku, powódka (...) Finanse Sp. z o.o. w K. w drodze umowy przelewu wierzytelności nabyła od poszkodowanych K. i S. K. wierzytelność w zakresie zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego wraz z wszystkim związanymi z nią prawami, w tym roszczeniami o zaległe odsetki przypadającym im od pozwanej.

Dowód: umowa przelewu wierzytelności (k.35).

Dobowa stawka za wynajęcie pojazdu zastępczego B. (...) należącego do klasy D tj. 330,00 zł netto przyjęta przez powódkę mieściła się w zakresie stawek stosowanych przez inne podmioty zajmujące się profesjonalnym wynajmem samochodów na rynku lokalnym.

Dowód: cenniki (k.43-44 verte, 71-78),

Uzasadniony czas związany z naprawą uszkodzonego pojazdu B. (...) o nr rej. (...), stanowiącego własność K. i S. K., w związku ze szkodą z dnia 26 października 2015 roku wyniósł 5 dni, a tym samym okres czasu uzasadniający czas wynajmu samochodu zastępczego wyniósł również 5 dni.

Dowód: historia naprawy (k.25), umowa najmu (k.26-27), protokół zdawczo-odbiorczy (k.29).

Powyższe ustalenia poczynione zostały w oparciu o powołane dowody z dokumentów, które Sąd uznał za wiarygodne w całości. Należy podkreślić, że powołana dokumentacja pomimo iż pochodziła z różnych źródeł przedstawiała spójny obraz przebiegu wydarzeń, który był prawdopodobny w świetle zasad logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego. Z tych względów oceniono wymienione dowody jako w pełni wiarygodną podstawę dla czynienia ustaleń faktycznych.

Sąd oddalił wniosek o dowód z opinii biegłego zarówno co do wysokości stawki jaki i długości najmu, albowiem nie miał on znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie, a rozstrzygnięcie nie wymaga wiadomości specjalnych.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo wytoczone w niniejszej sprawie przez (...) Finanse Sp. z o.o. w K. przeciwko (...) Zakład (...) w W. zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Podstawą prawną roszczenia powódki jest art. 509 k.c. zgodnie z którym wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Odpowiedzialność odszkodowawcza pozwanego znajduje podstawę w przepisach ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. 2003 r. Nr 124, poz. 1152 ze zm.) oraz normach art. 415 k.c., 436 § 2 k.c. i art. 822 k.c. Przy czym przepis art. 19 przywołanej ustawy o ubezpieczeniach, analogicznie do treści art. 822§ 4 k.c. przyznaje poszkodowanemu roszczenie bezpośrednio od ubezpieczyciela odpowiadającego z tytułu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy.

Stosownie do treści art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła, a naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Przesłankami odpowiedzialności jest łączne wykazanie trzech przesłanek: zachowanie sprawcy szkody, powstanie szkody w majątku poszkodowanego oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy zachowaniem a szkodą. Pozwana nie kwestionowała, że doszło do wypadku objętego umową ubezpieczenia w okresie ochrony ubezpieczeniowej oraz że pomiędzy tym zdarzeniem, a zaistniałą szkodą istnieje związek przyczynowo-skutkowy.

Zgodnie z art. 822 §1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem, których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Przy tym §4 cytowanego przepisu przewiduje, że uprawniony do odszkodowania może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. W przedmiotowej sprawie nie było przedmiotem sporu, że doszło do zdarzenia objętego ochroną ubezpieczeniową, skutkującego obowiązkiem wypłaty przez pozwaną odszkodowania.

Spornym pomiędzy stronami natomiast okazała się wysokość stawki dobowej za najem pojazdu zastępczego oraz uzasadniony okres wynajmu pojazdu zastępczego przez poszkodowanych.

Sąd w pierwszej kolejności nie mógł zgodzić się z zarzutem pozwanej, co do kwestionowania wysokości stawki dobowej za wynajem pojazdu zastępczego. Z dokumentów zgromadzonych w sprawie w sposób oczywisty wynika, iż przyjęta przez powódkę stawka za wynajęcie pojazdu zastępczego (należący do klasy D) tj. 330,00 zł netto odpowiadała stawkom stosowanym na rynku lokalnym właściwym dla miejsca zamieszkania strony poszkodowanej. Potwierdzają to liczne cenniki wynajmu dołączone jako dowody w sprawie.

Nie sposób zgodzić się z twierdzeniami pozwanej jakoby stawka w wysokości 330,00 zł netto wskazana przez powódkę była zawyżona.

W ocenie Sądu dla wykazania wysokości stawek wynajmu pojazdów zastępczych funkcjonujących na rynku wystarczający jest bowiem fakt istnienia takich ofert, a skoro takowe funkcjonują na rynku, to oznacza, że potencjalni nabywcy są skłonni uiszczać ceny w takiej wysokości za najem pojazdu.

Zastosowana przez powódkę stawka czynszu najmu pojazdu zastępczego była bez wątpienia stawką rynkową i nie odbiegała w sposób znaczący od pozostałych, a już na pewno nie była stawką najwyższą. Nadto nie bez znaczenia jest również fakt, że wynajęty na czas trwania naprawy pojazd zastępczy został dostarczony poszkodowanemu, jak i od niego odebrany i to bez dodatkowych opłat. Poszkodowany nie był również obarczany żadną kaucją/depozytem za najem, ani też opłatą za ponad normatywny przebieg. Jest to ważne z punktu widzenia oceny oferty.

Należ również wskazać, że pozwana mogła również zaproponować poszkodowanemu wynajęcie pojazdu zastępczego lub też zasugerować źródła wynajmu pojazdu zastępczego oceniane przez siebie jako korzystne co do jakości i ceny tej usługi. Pozwana natomiast przyjęła postawę bierną i nie podjęła żadnych działań w tym zakresie.

Zatem w ocenie Sądu dokonana przez pozwaną korekta nie znajduje odzwierciedlenia w zasadzie pełnego odszkodowania. Należy również wyjaśnić, iż przyjęcie cen przeciętnych dla określenia wysokości przysługującego poszkodowanemu odszkodowania, niezależenie od samej metody ich wyliczania, która może być zróżnicowana, nie kompensowałyby poniesionej przez poszkodowanego szkody, gdyby ceny przyjęte u danego przedsiębiorcy (którego przedmiotem działalności gospodarczej jest wynajem pojazdów) byłyby wyższe od przeciętnych. Nadto Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 25 kwietnia 2002 r. (sygn. akt. I CKN 1466/99) stwierdził, iż poszkodowany nie ma obowiązku poszukiwania podmiotów, które oferują swoje usługi w tymże zakresie najtaniej. Tym samym przyjęcie przez pozwaną tezy jakoby stawka 330,00 zł netto za najem pojazdu klasy D była w powyższej sprawie uzasadniona w żaden sposób nie mogła się ostać zważywszy na fakt, że zastosowana przez powódkę stawka jak najbardziej mieściła się w granicach stawek średnich stosowanych przez podmioty wynajmujące pojazdy zastępcze w tej klasie tj. klasie D na rynku lokalnym (woj. (...)).

Sąd nie mógł również zgodzić się z pozwaną odnośnie kwestionowana długości okresu najmu samochodu zastępczego przez poszkodowanego. W pierwszej kolejności należy wskazać, że w przypadku definitywnej utraty rzeczy odszkodowanie przysługuje za okres od jej utraty do uzyskania odszkodowania (zwrotu innego przedmiotu), a w przypadku utraty czasowej - do chwili odzyskania rzeczywistej możliwości korzystania z niej. (por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z 17 listopada 2011 r., III CZP 5/11). Jak wynika materiału zgormadzonego w sprawie pojazd poszkodowanych przyjęto do warsztatu 9 listopada 2015 r., w poniedziałek, około południa. Był to dzień tzw. organizacyjny, poświęcony na załatwienie formalności związanych z procesem naprawczym i przygotowaniem pojazdu do naprawy. Naprawę rozpoczęto w dniu następnym, tj. 10 listopada 2015 r., we wtorek. Przedmiotowa naprawa wiązała się koniecznością lakierowania elementów pojazdu. Zatem należy przyjąć, że 10 listopada 2015 r. zdemontowano z pojazdu elementy uszkodzone, zdiagnozowano, że nie ma żadnych dalszych zniszczeń i nowe elementy przygotowany do montażu do pojazdu, włącznie z ich polakierowaniem. 11 listopada 2015 r. był dniem wolnym z uwagi na święto państwowe. Montaż elementów nowych rozpoczęto i zakończono 12 listopada 2015 r., po czym pojazd wydano 13 listopada 2015 r.

Rozstrzygając kwestię zasadnego okresu najmu pojazdu Sąd miał na uwadze, że zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie poglądem koszty najmu przez poszkodowanego tzw. samochodu zastępczego obejmować mogą tylko okres konieczny i niezbędny do naprawy pojazdu (wyrok SN z dnia 5 listopada 2004 r., sygn. akt II CK 494/03, Biul. SN 2005/3/11).

Wobec powyższego konieczny i niezbędny czas związany z naprawą uszkodzonego pojazdu B. (...) o nr rej. (...), stanowiącego własność K. i S. K., w związku ze szkodą z dnia 26 października 2015 roku wyniósł 5 dni, a tym samym okres czasu uzasadniający czas wynajmu samochodu zastępczego wyniósł również 5 dni.

Zatem zarzut pozwanej również w tym zakresie nie mógł się ostać.

Zatem mając powyższe na uwadze Sąd przyjął, że uzasadniony okres wynajmu samochodu zastępczego przez poszkodowanych wyniósł 5 dni, przy stawce 330,00 zł netto + 23 VAT za dobę najmu pojazdu zastępczego. Tym samym należne powódce odszkodowanie z tyt. zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego wyniosło 2 029,50 zł brutto. Mając jednakże na uwadze, że pozwana zapłaciła powódce z tego tytułu kwotę 467,40 zł brutto pozostałe należne powódce odszkodowanie wynosi 1 562,10 zł brutto.

Kwota ta podlegała więc zasądzeniu na podstawie art. 822 § 1 k.c. , 361 § 1 k.c. w zw. z art. 509 § 1 k.c. o czym Sąd orzekł w pkt 1 wyroku.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art . 481 § 1 k.p.c.

Powódka domagała się odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 1 grudnia 2015 roku do dnia zapłaty, a żądanie to pozostawało uzasadnione w świetle powołanych przepisów.

O kosztach postępowania orzeczono w punkcie 2 wyroku na podstawie art. 98 i 99 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na łączną kwotę kosztów postępowania złożyły się kwoty: 79,00 złotych tytułem opłaty od pozwu, 17,00 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa, 600,00 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego ustalona zgodnie z §6 pkt. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z dnia 3 października 2002 r. ze zm.), co daje łączną kwotę 696,00 zł.

SSR Jolanta Brzęk