Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 17 maja 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Arkadia Wyraz - Wieczorek

Sędziowie: SO Magdalena Balion - Hajduk (spr.)

SO Joanna Łukasińska-Kanty

Protokolant Dominika Tarasiewicz

po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2017 r.

na rozprawie

sprawy z wniosku P. U. i A. U.

z udziałem (...) Spółki Akcyjnej w K.

o ustanowienie służebności przesyłu

na skutek apelacji wnioskodawców

od postanowienia Sądu Rejonowego w Żorach

z dnia 5 września 2016 r., sygn. akt I Ns 491/12

postanawia:

1.  oddalić apelację;

2.  zasądzić od wnioskodawców solidarnie na rzecz uczestnika postępowania kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

SSO Joanna Łukasińska-Kanty SSO Arkadia Wyraz – Wieczorek SSO Magdalena Balion - Hajduk

Sygn. akt III Ca 178/17

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 5 września 2016 roku Sąd Rejonowy w Żorach oddalił wiosek P. U. i A. U. o ustanowienie służebności przesyłu na rzecz każdoczesnego właściciela urządzenia przesyłowego - linii energetycznej średniego napięcia zlokalizowanej na ich nieruchomości położonej w Ż., dla której Sąd Rejonowy w Żorach prowadzi księgę wieczystą o nr (...), a polegającej na utrzymywaniu linii energetycznej oraz prawie jej konserwacji i napraw.

Sąd Rejonowy ustalił, że wnioskodawcy P. U. i A. U. są współwłaścicielami we wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości położonej w Ż., składającej się z działki o numerach ewidencyjnych (...) o powierzchni 1,1763ha, dla której Sąd Rejonowy w Żorach prowadzi księgę wieczystą o numerze (...). Wnioskodawca mieszka na tej nieruchomości od 1986 roku. Pamięta, że wcześniej dokonano wymiany słupów kratowych na słupy betonowe. Przez nieruchomość wnioskodawców - działki (...) - przebiega fragment napowietrznej linii elektroenergetycznej średniego napięcia 20 kV relacji (...) K.-R., w układzie płaskim, która obecnie należy do (...) Spółki Akcyjnej w K.. Linia ta jest nieprzerwanie eksploatowana, a istniejąca dokumentacja świadczy o eksploatacji linii najpóźniej w dniu 31 grudnia 1979 roku. W 1983 roku wprowadzono do majątku przedsiębiorstwa stację transformatorową (...) R.-P., która znajduje się najbliżej nieruchomości wnioskodawców. W roku 1985 przyłączono linię do (...) K..

Wskazana wyżej linia energetyczna była poddawana okresowym przeglądom zgodnie z obowiązującymi w przedsiębiorstwie energetycznym instrukcjami obsługi stacji transformatorowych, które wymagały dokonywania oględzin linii średniego napięcia co dwa lata. Systematycznie zlecano wycinkę drzew i krzewów biegnących pod linią oraz usuwano awarie.

W dniu 25 listopada 1958 roku na podstawie zarządzenia Ministra Górnictwa i Energetyki utworzono przedsiębiorstwo państwowe Zakłady (...) (nazwa ulegała zmianie, w tym przedsiębiorstwo nosiło również nazwę Południowy O. Energetyczny). Następnie Zarządzeniem Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 22 kwietnia 1985 roku Nr (...) (...) utworzono z dniem 1 kwietnia 1985 roku przedsiębiorstwo państwowe (...) w K.. W skład tych przedsiębiorstw wchodził również Zakład (...) w G. wymieniony w wykazach będących załącznikami wskazanych Zarządzeń.

Zarządzeniem Ministra Przemysłu z dnia 16 stycznia 1989 roku Nr (...) (...) (...) utworzono z dniem 16 stycznia 1989 roku przedsiębiorstwo państwowe Zakład (...) w G.. Przedsiębiorstwo to powstało w wyniku podziału

przedsiębiorstwa państwowego (...) w K. na bazie zakładu Zakład (...) w G. i przydzielono mu składniki tego przedsiębiorstwa zgodnie z ustaleniami powołanej w tym celu komisji.

W dniu 12 lipca 1993 roku w drodze aktu notarialnego, przedsiębiorstwo państwowe pod nazwą Zakład (...) w G. przekształcone zostało w (...) Spółkę Akcyjną Skarbu Państwa – (...) Spółka Akcyjna w G..

Aktem notarialnym z dnia 1 lipca 2007 roku stanowiącym umowę o objęcie akcji i wniesienie wkładu niepieniężnego, (...) Spółka Akcyjna w G. zbyło zorganizowaną część przedsiębiorstwa w zakresie dystrybucji energii elektrycznej w drodze wniesienia jako wkład niepieniężny do spółki (...) Spółki Akcyjnej w G. w zamian za obejmowane akcje w podwyższonym kapitale zakładowym spółki. Na tej podstawie w Księdze wieczystej nr (...) prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Rybniku dla nieruchomości położonej w R.-K. stanowiącej własność Skarbu Państwa wpisano (...) S.A. w G. jako użytkownika wieczystego gruntu i właściciela budynków stanowiących odrębne nieruchomości. Ponadto w księdze wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Gliwicach (...) dla nieruchomości, na której mieści się siedziba oddziału uczestnika postępowania dokonano analogicznych wpisów co do prawa użytkowania wieczystego i posadowionych na tej nieruchomości budynków stanowiących odrębną własność w postaci miedzy innymi budynków technicznych, stacji transformatorowych i budynków rozdzielni energii.

(...) Spółka Akcyjna w G. następnie zmieniła nazwę na (...) Spółka Akcyjna w G., po czym została połączona w trybie art. 492§1 pkt 1 ksh w drodze przejęcia przez (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w K. przez przeniesienie całego majątku spółki przejmowanej na spółkę przejmującą.

Przedmiotem działalności wyżej wymienionych przedsiębiorstw była między innymi eksploatacja sieciowych urządzeń energetycznych i dystrybucja energii elektrycznej.

Decyzją Wojewody (...) z dnia 9 maja 2002 roku oraz decyzja Wojewody (...) z dnia 19 maja 1998 roku stwierdzono nabycie z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 roku przez Zakład (...) w G. prawa użytkowania wieczystego gruntu będącego własnością Skarbu Państwa, a będącego w w/w dniu w zarządzie tego Zakładu oraz prawo własności budynków stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności, położonych w R. przy ulicy (...) oraz w G. przy ulicy (...).

Pismem z dnia 31 lipca 2012r wnioskodawcy zwrócili się do uczestniczki postępowania, w związku z istniejącą siecią przesyłową, z propozycją ustalenia wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z jej nieruchomości oraz o ustanowienie służebności przesyłu. Pismem z dnia 21 sierpnia 2012 roku uczestniczka postępowania odrzuciła propozycję ustanowieni a służebności wskazując, że doszło do nabycia służebności przez zasiedzenie.

Sąd Rejonowy uznał podniesiony przez uczestniczkę postępowania zarzut zasiedzenia służebności za skuteczny zgodnie z art. 292 k.c., 352 k.c. i 7 k.c.

Za posiadanie prowadzące do zasiedzenia uznał korzystanie z nieruchomości wnioskodawców poprzez wykorzystywanie do przesyłu energii przebiegającej tam sieci oraz wykonywanie czynności zmierzających do zapewnienia jej prawidłowego funkcjonowania pod względem technicznym poprzez kontrole, usuwanie usterek i awarii, czy wykonywanie remontów i modernizacji. Sąd powołał bogate orzecznictwo, z którego wynika dopuszczalność nabycia przez zasiedzenie służebności o treści odpowiadającej służebności przesyłu na rzecz przedsiębiorstwa przesyłowego w stanie prawnym obowiązującym przed dniem wejścia w życie art. 305 ¹ k.c., tj. 3 sierpnia 2008 r., na podstawie art. 285 i 292 k.c. stosowanych przez analogię, a także dopuszczalność doliczenia czasu posiadania służebności przez poprzedników prawnych przedsiębiorcy przesyłowego.

Wnioskodawcy nie podważyli w żaden sposób dowodów w postaci przedstawionych dokumentów i zeznań świadków oraz faktów z nich wynikających. Stanowisko wnioskodawców w toku postępowania sprowadzało się do prezentowania poglądów prawnych. W konsekwencji dowody w postaci dokumentów oraz zeznania świadków: K. P. i Z. W. były wiarygodne.

Na wniosek uczestniczki postępowania został przeprowadzony dowód z opinii biegłego z zakresu energetyki. Biegły w swojej opinii powołał się na cały zebrany w sprawie materiał dowodowy, dokonując jego oceny pod kątem powiązania z eksploatacją linii energetycznej będącej przedmiotem postępowania.

Sąd Rejonowy na tej podstawie uznał, że linia była eksploatowana od co najmniej 31 grudnia 1979 roku, co wynika pośrednio z zeznań świadka Z. W., a za najbardziej miarodajną dla oceny daty początkowej eksploatacji linii, należy uznać fakty stwierdzone na podstawie dokumentacji eksploatacyjno-ruchowej z inwentaryzacją sieci obejmującą całość sieci ze wszystkimi odgałęzieniami łącznie z odcinkiem przebiegającym przez nieruchomość wnioskodawców, gdzie zamieszczono indeks (...) który należy powiązać z eksploatacją najpóźniej w 1979 roku.

Powyższe prowadzi do wniosku o eksploatowaniu sieci z całą pewnością co najmniej od 31 grudnia 1979 roku.

Sąd przyjął również, iż posiadanie wykonywane na rzecz Skarbu Państwa ma charakter posiadania w dobrej wierze, przytaczając art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 czerwca 1950 roku o powszechnej elektryfikacji wsi i osiedli, które obowiązywały w dacie przyjętej w niniejszej sprawie za początek biegu terminu zasiedzenia. We wsiach lub osiedlach, objętych zarządzeniem o powszechnej elektryfikacji - osobom posiadającym odpowiednie upoważnienie właściwego przedsiębiorstwa elektryfikacji rolnictwa służy prawo wstępu na posesje i do budynków, dokonywania tam oględzin i pomiarów oraz wykonywania robót i zakładania urządzeń, jakich wymagać będzie powszechna elektryfikacja, stosownie do zarządzenia, określonego w art. 1 ustawy, a właściciel, użytkownik, dzierżawca najemca, posiadacz lub zarządca budynku albo posesji obowiązany jest umożliwić wstęp i wykonanie czynności określonych w ust. 1. Ponadto przekonanie przedsiębiorcy przesyłowego o prawie

do korzystania z cudzej nieruchomości usprawiedliwione jest dodatkowo przysługującym prawem własności sieci, z którego wynika uprawnienie do korzystania ze swojego prawa i dokonywania niezbędnych czynności w celu zachowania prawa w stanie niepogorszonym.

Czynności faktyczne były wykonywane przez pracowników przedsiębiorstwa nieprzerwanie niezależnie od przekształceń własnościowych. Wynika to niezbicie z zeznań świadka Z. W., który szczegółowo opisał czynności związane z obsługą sieci, w tym cykliczne oględziny, polegające na obchodzie wzdłuż sieci i spisaniu usterek, dokonywaniu napraw i remontów oraz dokumentów, decyzji, projektów, map, planów i innych dowodów wyżej powołanych. Wykazana jest tym samym ciągłość posiadania.

Sąd pierwszej instancji wskazał, że do zasiedzenia służebności o treści odpowiadającej służebności przesyłu doszło po upływie 10-letniego terminu tj. z dniem 1 stycznia 1990 roku, a prawo nabyło przedsiębiorstwo państwowe Zakład (...) w G., które było uprawnione do doliczenia do okresu samoistnego posiadania wykonywanego po dniu 1 lutego 1989 r. doliczyć okres posiadania Skarbu Państwa sprzed tej daty.

Prawo to na skutek opisanych przekształceń własnościowych stanowiących sukcesję generalną zostało ostatecznie nabyte przez uczestniczkę postępowania.

W przypadku złej wiary powyższy termin upłynąłby w dniu 1 stycznia 2010 roku, a zatem przed złożeniem wniosku o ustanowienie służebności. W takiej sytuacji przedsiębiorca przesyłowy mógł doliczyć do okresu swojego posiadania okres posiadania poprzedników prawnych. Zaprezentowany wyżej materiał dowodowy świadczy o ciągłości posiadania również po dacie 1 stycznia 1990 roku.

Apelację wnieśli wnioskodawcy, zaskarżając je w całości. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucili:

-

sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego wskutek naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. wyrażająca się w dokonaniu oceny dowodów w sposób nie dający się pogodzić z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego poprzez przyjęcie, że linie energetyczne należące do uczestnika zostały posadowione na nieruchomości wnioskodawców na podstawie przepisów ustawy z 28 czerwca 1950 roku o powszechnym elektryfikacji wsi, pomimo braku jakiegokolwiek dowodu na tą okoliczność, przyjęcie że samego faktu wybudowania linii energetycznych na podstawie przepisów tej ustawy wynika uzyskanie posiadania służebności przez poprzednika prawnego uczestnika w dobrej wierze,

przyjęcie, że jednocześnie z utworzeniem przedsiębiorstwa państwowego na mocy zarządzenia Ministra Przemysłu nr 75/ORG/89 doszło do przekazania przez Skarb Państwa na majątek uczestnika infrastruktury przesyłowej w postaci linii energetycznych przebiegających przez działki wnioskodawców, a w konsekwencji, że

posiadanie wykonywane przez uczestnika i jego poprzedników prawnych miało charakter nieprzerwany, w wyniku czego doszło do zasiedzenia służebności gruntowej odpowiadającej treści służebności przesyłu, pomimo, że uczestnik nie przedłożył protokołu zdawczo – odbiorczego bądź też protokołu z przekazania środków trwałych – wynikających z § 2 zarządzenia nr 75/ORG/89 Ministra Przemysłu, ani żadnego innego dokumentu na potwierdzenie wskazanej okoliczności, co w konsekwencji doprowadziło do uwzględnienia podniesionego przez uczestnika zarzutu zasiedzenia,

-

naruszenie prawa materialnego,

a mianowicie art. 172 § 1 k.c. poprzez jego błędne zastosowanie i uznanie, że poprzednik prawny uczestnika objął w posiadanie służebność w dobrej wierze, podczas gdy przedsiębiorstwo, które nie legitymuje się tytułem prawnym do ingerowania w sferę cudzej własności nieruchomości korzysta z tej nieruchomości w złej wierze,

art. 7 k.c. poprzez przyjęcie, że nie zostało obalone domniemanie dobrej wiary po stronie uczestnika,

art. 348 zd. 2 k.c. w zw. z art. 6 k.c. poprzez jego niezastosowanie, a w konsekwencji uznanie, ze służebność przesyłu w odniesieniu do linii energetycznych przebiegających przez działki wnioskodawców została na uczestnika skutecznie przeniesiona przez jego poprzednika prawnego, pomimo tego, że w toku postępowania uczestnik nie udowodnił faktu przeniesienia na niego posiadania wskazach urządzeń przesyłowych, a w szczególności nie przedstawił na tę okoliczność odpowiednich dokumentów,

art. 292 k.c. w zw. z art. 176 § 1 k.c. poprzez uwzględnienie podniesionego przez uczestnika zarzutu zasiedzenia, mimo niespełnienia określonej w tych przepisach przesłanki w postaci nieprzerwanego posiadania przez uczestnika oraz jego poprzedników prawnych służebności o treści odpowiadającej służebności przesyłu na skutek niewykazania skutecznego przeniesienia na uczestnika posiadania urządzeń przesyłowych

oraz naruszenie art. 305 ¹ k.c. w związku z art. 285 § 1,2 w związku z art. 292 k.c. przez ich błędną wykładnię i zastosowanie wykładni rozszerzającej z całkowitym pominięciem językowej treści, co w konsekwencji doprowadziło do przyjęcia, że przed wejściem w życie przepisów art. 305 ¹ do 305 ⁴ k.c. dopuszczalne było nabycie w drodze zasiedzenia służebności gruntowej o treści odpowiadającej służebności przesyłu.

W oparciu o te zarzuty wnioskodawcy wnieśli o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania ewentualnie o zmianę zaskarżonego postanowienia i uwzględnienie wniosku w całości.

Uczestnik w odpowiedzi wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów postępowania odwoławczego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie

Dokonane przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne, które Sąd odwoławczy w pełni aprobuje, potwierdziły podniesiony w toku sprawy o ustanowienie służebności przesyłu zarzut zasiedzenia przez uczestnika postępowania służebności gruntowej odpowiadającej treścią służebności przesyłu.

Uczestnik postępowania przedstawił dowody wykazujące okoliczność wykonywania przez Skarb Państwa (kolejne przedsiębiorstwa sprawujące zarząd mienia państwowego) posiadania samoistnego służebności gruntowej odpowiadającej treścią służebności przesyłu co najmniej od końca 1979 roku, wynika to zarówno z dokumentacji w której przedmiotowa linia figuruje co najmniej od 1980 roku, co potwierdził powołany w niniejszej sprawie biegły, jak i z zeznań świadków. Sąd Okręgowy zawraca przy tym uwagę, iż także z zeznań wnioskodawcy wynika, że przedmiotowa linia energetyczna musiała przebiegać przez nieruchomość wnioskodawców już w czasach, gdy wnioskodawca był mały, bo jak jeździł do ówczesnej właścicielki swojej matki chrzestnej to ta linia już tam była wybudowana. Wnioskodawca w chwili składania tych zeznań miał 57 lat. Koreluje to również z zeznaniami świadka Z. W., który zeznał, że eksploatował tą linię jako kierownik posterunku energetycznego Ż. od 1968 roku. Z zeznań tych zatem wynika, że linia posadowiona została około 50 lat temu i przez tyle lat jest nieprzerwanie eksploatowana przez przedsiębiorstwo energetyczne. Sąd Rejonowy przyjął datę początkową jako 31 grudnia 1979 roku , wskazując ta datę jako pewną, wynikającą już z dokumentacji. Ustalenia te w świetle braku zarzutów co do tego ustalenia w apelacji należy uznać za wiążące. Sąd pierwszej instancji prawidłowo ustalił następstwo prawne podmiotów świadczących usługi przesyłowe. Wnioskodawcy zakwestionowali, że jednocześnie z utworzeniem przedsiębiorstwa państwowego, na mocy zarządzenia Ministra Przemysłu nr 75/ORG/89 doszło do przekazania przez Skarb Państwa na majątek poprzednika prawnego uczestnika przedmiotowej infrastruktury przesyłowej.

Zarzutów tych nie sposób uwzględnić. Powszechnie znany jest szczególny status Skarbu Państwa, będącego podmiotem abstrakcyjnym o statusie państwowej osoby prawnej (art. 33 KC), prowadzącego przed transformacją działalność gospodarczą (dominium) za pośrednictwem przedsiębiorstw państwowych, którym przekazywał majątek państwowy w zarząd i użytkowanie, wyłączność prowadzenia działalności energetycznych przez przedsiębiorstwa państwowe, których struktury organizacyjne dostosowane były do podziału administracyjnego państwa (naturalny monopol danego przedsiębiorstwa na określonym terenie). Następstwa prawne kolejnych energetycznych przedsiębiorstw państwowych działając na określonym terenie wynikały z aktów prawnych czy podejmowanych czynności administracyjnych. Uczestnik postępowania wykazał w tym zakresie, że posiadanie służebności przez Skarb Państwa- przedsiębiorstwo państwowe Zakład (...) w G. powstało jednocześnie z utworzeniem tego przedsiębiorstwa

państwowego na mocy zarządzenia Ministra Przemysłu nr 75/ORG/89. Trzeba bowiem zauważyć, że przedsiębiorstwo to powstało, zgodnie z treścią zarządzenia, w wyniku podziału przedsiębiorstwa państwowego pod nazwą (...) w K. na bazie Zakładu (...) w G.. Mając na uwadze tak ukształtowany terytorialnie zakres działania wymienionych przedsiębiorstw w ramach władztwa Skarbu Państwa nie ma zatem wątpliwości co do przynależności będącej przedmiotem wniosku infrastruktury przesyłowej do Zakładu (...) w G.. Nie było konieczne przedstawianie co do tego przez uczestnika dodatkowo protokołu przekazania środków trwałych lub podobnego dokumentu. Dopiero wyłączenie części tej infrastruktury wymagałoby wyraźnego wskazania w akcie podziału przedsiębiorstwa państwowego.

Chybione okazały się zatem zarzuty apelacji dotyczące naruszenia art.233 § 1 k.p.c. (co do ustalenia nieprzerwanego posiadania służebności) oraz naruszenia prawa materialnego odnośnie art. 348 zd. 2 k.c. w zw. z art. 6 k.c. i art. 292 k.c. w zw. z art. 176 § 1 k.c. Rację ma natomiast skarżący, gdy zarzuca Sądowi Rejonowemu przyjęcie, że linie energetyczne należące do uczestnika zostały posadowione na nieruchomości wnioskodawców na podstawie przepisów ustawy z 28 czerwca 1950 roku o powszechnym elektryfikacji wsi, pomimo braku jakiegokolwiek dowodu na tą okoliczność oraz przyjęcie, że z samego faktu wybudowania linii energetycznych na podstawie przepisów tej ustawy wynika uzyskanie posiadania służebności przez poprzednika prawnego uczestnika w dobrej wierze. Z akt sprawy, ze zgromadzonych dokumentów nie wynika, żeby inwestycja w postaci budowy linii energetycznej była przeprowadzona w trybie tej ustawy, ani tez że przedsiębiorstwo energetyczne dysponowało jakąkolwiek zgoda ówczesnych właścicieli nieruchomości na posadowienie na niej linii energetycznej.

Nie można zgodzić się z Sądem Rejonowym, że poprzednik prawny uczestnika objął w dobrej wierze posiadanie służebności o treści odpowiadającej służebności przesyłu na nieruchomości wnioskodawców.

W wyroku z dnia 25 listopada 2008 r. sygn. akt II CSK 346/08 Sąd Najwyższy wskazał, że zajęcie cudzej nieruchomości i umieszczenie na niej urządzeń energetycznych bez uzyskania tytułu prawnego jest równoznaczne ze złą wiarą. Z kolei w wyroku z dnia 6 maja 2009 r. II CSK 594/08 Sąd Najwyższy stwierdził, że przedsiębiorstwo energetyczne, które nie legitymuje się uprawnieniem do ingerowania w sferę cudzej własności nieruchomości dla bieżącego utrzymania urządzeń przesyłowych, korzysta z tej nieruchomości w złej wierze.

Uczestnik postępowania nie przedstawił jakiegokolwiek dokumentu, który świadczyłby o tym, że poprzednik prawny uczestnika w chwili rozpoczęcia korzystania z linii energetycznej był w błędnym ale usprawiedliwionym przekonaniu, że przysługuje mu prawo do korzystania z ww. nieruchomości w celu wykonywania czynności eksploatacyjnych dotyczących linii energetycznej. Wbrew natomiast stanowisku Sądu Rejonowego to na uczestniku postępowania spoczywał w tym zakresie ciężar dowodu (art.6 k.c.).

Nie można było natomiast oczekiwać od wnioskodawców, aby dowodzili, że oni lub poprzednicy sprzeciwiali się posadowieniu linii energetycznej. Nie przystają też do stanu

faktycznego sprawy rozważania Sądu Rejonowego dotyczące regulacji zawartych w ustawie z 28 czerwca 1950 r. o powszechnej elektryfikacji wsi. Regulacje te dotyczyły jedynie budowy sieci energetycznej. Warto natomiast w tym miejscu wskazać, że nawet wybudowanie na cudzej nieruchomości urządzeń przesyłowych przez korzystające z nich przedsiębiorstwo po uzyskaniu właściwych decyzji wydawanych w związku z budową nie rozstrzyga o możliwości zakwalifikowania posiadania nieruchomości, na której te urządzenia zostały posadowione, jako wykonywanego w dobrej wierze. Decyzja o pozwoleniu na budowę w żadnym razie nie może być traktowana jako decyzja zezwalająca na wejście na cudzy grunt i legalizująca tę czynność (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 19 maja 2016 r. sygn. akt IV CSK 522/15)

Pomimo jednak tego, że wykazane w rozpatrywanej w sprawie nieprzerwane posiadanie służebności odpowiadającej treścią służebności przesyłu przez uczestnika postępowania (a wcześniej jego poprzedników prawnych) było posiadaniem w złej wierze, Sąd Rejonowy zasadnie uwzględnił podniesiony przez uczestnika zarzut zasiedzenia służebności odpowiadającej treścią służebności przesyłu. Sąd Okręgowy podziela w całości rozważania prawne dotyczące dopuszczalności zasiedzenia służebności gruntowej odpowiadającej treścią służebności przesyłu przed dniem 3 sierpnia 2008r. i unikając zbędnych powtórzeń przyjmuje je za własne. Przy zastosowaniu 30-letniego okresu wymaganego do nabycia służebności przez zasiedzenia w złej wierze (art.172 w zw. z art.292 k.c.) poprzednik prawny nabył tę służebność najpóźniej 1 stycznia 2010 r., a zatem przed złożeniem wniosku o ustanowienie służebności (przed dniem 23 października 2012 r.).

Z przytoczonych powyżej względów apelacja podlegała oddaleniu w oparciu art. 385 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c.

Wobec sprzeczności interesów wnioskodawców i uczestników postępowania o kosztach postępowania odwoławczego, Sąd Okręgowy orzekł w oparciu o art. 520 § 2 k.p.c. w związku z art. 108 § 1 i art.13 § 2 k.p.c. Koszty te obejmowały wynagrodzenie pełnomocnika uczestnika w postępowaniu odwoławczym.

SSO Joanna Łukasińska-Kanty SSO Arkadia Wyraz – Wieczorek SSO Magdalena Balion - Hajduk