Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 maja 2017 roku

Sąd Rejonowy / Okręgowy w R. V Wydział

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Wiesław Jakubiec

Sędziowie

Ławnicy: Jadwiga Barczuk, Teresa Pieczka

Protokolant: starszy protokolant sądowy Izabela Niedobecka-Kępa

przy udziale ./.

po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2017 roku w Rybniku

sprawy z powództwa M. C.

przeciwko Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w R.

o odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy

1.  oddala powództwo,

2.  zasądza od powódki na rzecz pozwanej kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSR Wiesław Jakubiec

Jadwiga Barczuk Teresa Pieczka

Sygn. akt V P 270/15

UZASADNIENIE

Dnia 1 czerwca 2016 roku powódka M. C. wniosła przeciwko pozwanej- Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w R. pozew o uznanie wypowiedzenia umowy za bezskuteczne, ewentualnie o przywrócenie do pracy na dotychczasowym stanowisku na takich samych warunkach pracy i płacy. W uzasadnieniu podała, iż jest zatrudniona w pozwanej na czas nieokreślony na stanowisku wykładowcy i umowa o pracę została jej wypowiedziana. Zarzucił, iż podane przyczyny rozwiązania nie istnieją.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa, a także o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W piśmie z dnia 27.04.2017 r. powódka zmodyfikowała żądanie pozwu wnosząc o zasądzenia na jej rzecz kwoty 10.457,40 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę.

Sąd ustalił, co następuje:

Powódka M. C. podpisała w dniu 30.09.2005 r. z Państwową Wyższą Szkołą Zawodową w R. umowę o pracę na czas określony (do 30.09.2006 r.) w Instytucie Studiów (...) na stanowisku: nauczyciel akademicki – wykładowca, z wynagrodzeniem zasadniczym 2.550 zł. Był to jej drugie miejsce pracy (drugi etat). W dniu 28.09.2006 r. strony podpisały kolejny umowę na czas określony (do 30.09.2007 r.) z wynagrodzeniem zasadniczym 2.601 zł, a w dniu 28.09.2007 r. umowę na czas nieokreślony.

Powódka w dniu 13.05.2002 r. otrzymała tytuł doktora nauk humanistycznych w zakresie socjologii.

Powódka była zatrudniona na pierwszy etat w (...) Wyższej Szkole Handlowej w K., gdzie na wydziale: zarządzanie, kierunku- socjologia była zaliczona do minimum kadrowego.

Od roku 2011 w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w R. był spadek studentów i subwencji dla pozwanej.

Powódka była zatrudniona u pozwanej na drugim etacie. Na wykładowców zatrudnionych na drugim etacie szkoła wyższa nie dostaje subwencji

Powódka prowadziła zajęcia na kierunku socjologia i wchodziła w skład minimum kadrowego kierunku socjologia. Kierunek socjologii uległ likwidacji z dniem 1.10.2016 r., tak jak europeistyka i wcześniej kierunek historia. Kierunek socjologia wygaszany był przez 3 lata i wiadomo było, że zostanie zlikwidowany, jeśli będzie tendencja spadkowa osób zainteresowanych tym kierunkiem .

Brak godzin dydaktycznych był przyczyną zwolnień nauczycieli akademickich na wygaszanych kierunkach. Kryterium doboru do zwolnienia był: dorobek naukowy, ilość miejsc pracy danego nauczyciela i ilość godzin jakie można mu zapewnić. Pozwana „ratowała” etat powódki przydzielając jej już w roku akademickim 2014/2015 godziny na kierunku administracja i bezpieczeństwo państwa, chociaż przydział godzin nie był zgodny z wykształceniem powódki.

W roku akademickim 2014/2015 powódka prowadziła zajęcia w wymiarze 360 godzin z następujących przedmiotów - w semestrze zimowym : polityka społeczna (dla III roku kierunku socjologii) i historia administracji (dla I roku administracji); w semestrze letnim: kapitał społeczny i kulturowy społeczności (dla II roku socjologii); metody rekrutacji i dobór pracowników (dla III roku socjologii); metody ocen pracowniczych (dla III roku socjologii); wstęp do psychologii społecznej i socjologii ( dla I roku bezpieczeństwa państwa).

W roku akademickim 2015/2016 przedmiot- polityka społeczna prowadzony była przez doktora socjologii zatrudnionego na ½ etatu, który to etat miał wygasnąć z dniem 30.09.2016 r. wraz z zamknięciem kierunku socjologia; przedmiot- metody rekrutacji i dobór pracowników prowadzony był przez doktora socjologii zatrudnionego na pierwszym miejscu pracy; przedmiot- metody ocen pracowniczych prowadzony był przez doktora zatrudnionego na pierwszym miejscu pracy oraz będącego w minimum kadrowym na kierunku bezpieczeństwa państwa; przedmiot- wstęp do psychologii społecznej i socjologii prowadzony był przez doktora socjologii zatrudnionego na ½ etatu, który etat miał wygasnąć z dniem 30.09.2016 r. wraz z zamknięciem kierunku socjologia; przedmiot- historia administracji prowadzony był przez profesora historii będącego w minimum kadrowym na kierunku bezpieczeństwa państwa.

W roku akademickim 2014/2015 status studenta na kierunku socjologia posiadało 58 osób, a w roku 2015/2016 studiowało 28 osób; w roku akademickim 2014/2015 na kierunku socjologia godzin zajęć d było (...), a w roku 2015/2016- 1140 (z czego 405 godzin - zarządzanie zasobami ludzkimi, 405 godzin – zarządzanie finansami, 330 godzin- kierunkowe).

Powódka nie była zaangażowana w tworzenie nowych kierunków u pozwanej, tj. administracja oraz bezpieczeństwo państwa. Osobami (które weszły następnie w proponowane minimum kadrowe tych kierunków) były też osoby ze zlikwidowanych kierunków europeistyka i socjologia. Aby wejść w skład minimum kadrowego ww. kierunków należało mieć dorobek naukowy i złożyć dokumenty do konkursu na stanowisku wykładowcy. Powódka ww. warunków nie spełniła (w szczególności nie zgłosiła się do konkursów) i nie weszła w skład minimum kadrowego kierunków administracja oraz bezpieczeństwo państwa. W roku 2015 weszły w życie określone przepisy Rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 3 października 2014 r. (Dz.U. z 2014 r. poz. 1370) w sprawie warunków prowadzenia studiów na określonym kierunku i poziomie kształcenia z dnia 3 października 2014 r. obligujące osoby będące w minimum kadrowym na danym kierunku aby miały pełny etat już od trzeciego semestru (wcześniej można było mieć od piątego), stąd konieczność zapewnienia im godzin. Co do zasady zajęcia, które powódka mogłaby prowadzić zgodnie ze swoim wykształceniem na istniejących u pozwanej kierunkach byłyby dopiero od 3 roku studiów.

Powódka była bardzo dobrze oceniania przez swoich przełożonych i studentów.

Dowód: umowy o pracę, informacja o warunkach zatrudnienia – akta osobowe powódki; przydział zajęć powódki w roku 2014/2015 k. 81; przydział zajęć w roku akademickim 2015/2016 k. 79-80; zeznania świadka D. C. k. 92 tył; zeznania świadka J. K. k. 107 tył; ankiety k.123-157; przesłuchanie powódki k. 178 tył

Średnie miesięczne wynagrodzenie powódki obliczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy wynosiło 3.485,80 zł.

Dowód: wyliczenie pozwanej k. 66

Pismem z dnia 25 maja 2015 r. pozwana rozwiązała z powódką umowę o pracę z zachowaniem 3‑miesięcznego okresu wypowiedzenia, którego koniec upływał w dniu 30.09.2015 roku. Rozwiązanie nastąpiło w trybie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 13.03.2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników w zw. z art. 32 § 1 pkt 3 i § 2 oraz art. 36 § 1 pkt 3 kodeksu pracy w zw. z art. 128 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym. Jako przyczynę rozwiązania umowy pozwana wskazała likwidację stanowiska pracy związaną z brakiem godzin dydaktycznych z zakresu socjologii w Instytucje Studiów (...). Jednocześnie, pozwana pouczyła powódkę o prawie wniesienia odwołania do sądu pracy.

Wraz z powódką zwolniono jeszcze trzech pracowników naukowych socjologów (prof. Rug, prof. B., dr D.).

Dowód: rozwiązanie umowy – akta osobowe powódki k. 3 C, zeznania świadka J. K. k. 107 tył

Powódka nie korzystała z ochrony związków zawodowych. Powódce wypłacono w związku ze zwolnieniem 3 -miesięczną odprawę.

dowód : pismo z 25.05.2015 r. – akta osobowe k. 2 i 4 C

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci ww. dokumentów, które Sąd uznał za wiarygodne, wzajemnie ze sobą korelujące i rzeczowe, a także o dowód z zeznań świadków co do zasady w oparciu i przesłuchania stron ograniczonego do przesłuchania powódki, jak równie okoliczności bezsporne, które wraz z dowodami z dokumentów tworzą spójny i logiczny obraz przedstawiający stan faktyczny sprawy.

Sąd nie dał wiary przesłuchaniu powoda w zakresie, w jakim pozostawało w sprzeczności z pozostałym zgromadzonym materiałem dowodowym. Powódka twierdziła np., że pozwany zapewniał pracowników naukowych , iż nie będzie zamykać żadnych kierunków i wskazała, że nikt jej nie uprzedzał, że są tworzone nowe kierunki. Zebrany materiał dowodowy wskazuje, że są to twierdzenia nielogiczne, gdyż powódce już w roku akademickim 2014/2015 brakowało z powodu małej ilości studentów socjologii zajęć do pensum (chociaż sam wskazywała, że we wcześniejszych latach miała nawet nadgodziny), a powszechnym faktem jest wiedza o niżu demograficznym. Powszechną wiedzą w zaistniałej sytuacji było to, że kierunki cieszące się małym zainteresowaniem będą likwidowane i to od pracowników naukowych zależy czy powstaną nowe kierunki zapewniające im miejsce pracy.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Jak stanowi przepis art. 45 § 1 k.p. w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy – stosownie do żądania pracownika – orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu – o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. Z mocy art. 47 ¹ k.p. odszkodowanie, o którym mowa w art. 45 k.p., przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. Na podstawie art. 36 § 1 k.p. okres wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest uzależniony od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy i wynosi 3 miesiące, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 3 lata.

Jednocześnie, zgodnie z art. 30 § 3 k.p., oświadczenie każdej ze stron o wypowiedzeniu lub rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinno nastąpić na piśmie. Nadto, na mocy § 4 w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony lub o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy, a zgodnie z § 5 w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę lub jej rozwiązaniu bez wypowiedzenia powinno być zawarte pouczenie o przysługującym pracownikowi prawie odwołania do sądu pracy.

Z mocy art. 38 § 1 k.p. o zamiarze wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony pracodawca zawiadamia na piśmie reprezentującą pracownika zakładową organizację związkową, podając przyczynę uzasadniającą rozwiązanie umowy. Pracodawca podejmuje decyzję w sprawie wypowiedzenia dopiero po rozpatrzeniu stanowiska organizacji związkowej, a także w razie niezajęcia przez nią stanowiska w ustalonym terminie (§ 5).

Wadliwość wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony zachodzi zarówno wówczas, gdy zostało dokonane z naruszeniem wymagań przewidzianych przepisami prawa pracy, jak i wówczas, gdy wypowiedzenie było nieuzasadnione.

Z naruszeniem przepisów mamy do czynienia w szczególności w przypadku: niezachowania formy pisemnej, pominięcia w wypowiedzeniu uzasadnienia tego oświadczenia, niezachowania trybu postępowania przeznaczonego na konsultację zamiaru wypowiedzenia z właściwymi podmiotami, podania krótszego od wymaganego okresu wypowiedzenia, niepoinformowania pracownika w sposób prawidłowy o przysługujących mu środkach odwoławczych od wypowiedzenia, a także w przypadku złamania zakazu wypowiadania umowy o pracę osobom, którym służy tzw. wzmożona ochrona.

Pozwana dochowała od strony formalnej trybu wypowiedzenia umowy o pracę określonego przepisami prawa pracy, bowiem dokonała tych czynności na piśmie, zastosowała właściwy okres wypowiedzenia, wskazała przyczynę oraz pouczyła powódkę o prawie i sposobie odwołania do sądu pracy. Ustalony stan faktyczny nie wskazuje, iż w chwili złożenia oświadczenia o wypowiedzeniu umowy powódka znajdował się w okresie ochronnym przed rozwiązaniem stosunku pracy.

W niniejszej sprawie wypowiedzenie spełnia zatem wszystkie wymogi formalne, wobec czego zasadne stało się jego zbadanie pod względem merytorycznym, tj. ustalenie jego zasadności.

Ugruntowane orzecznictwo Sądu Najwyższego wskazuje, iż ocena zasadności wypowiedzenia umowy o pracę powinna być dokonywana przez sąd w granicach przyczyn podanych pracownikowi przez pracodawcę (zob. wyr. Sądu Najwyższego z dnia 10 listopada 1998 r., I PKN 434/98, OSN 1999/21/688). Pracodawca nie może w trakcie procesu przed sądem wykazać zasadności wypowiedzenia umowy o pracę w oparciu o inną przyczynę, niż wskazaną w wypowiedzeniu umowy o pracę (por. wyr. Sądu Najwyższego z dnia 19 lutego 1999 r., I PKN 571/98, OSN 2000/7/266 oraz podobnie wyr. Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1999 r., I PKN 304/99, OSNP 2001/4/118).

Według utrwalonego już stanowiska judykatury przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę wskazana pracownikowi musi być konkretna i rzeczywista (zob. wyr. Sądu Najwyższego z dnia 26 sierpnia 1999 r., I PKN 182/99, OSNP 2000/23/858; wyr. Sądu Najwyższego z dnia 4 grudnia 1997 r., I PKN 419/97, OSNP 1998/20/598). Podkreślić przy tym należy, iż wystarczające jest ustalenie, że chociaż jedna z kilku wskazanych przyczyn jest prawdziwa (zob. wyr. Sądu Najwyższego z dnia 10 kwietnia 2008 r., III PK 88/07, LEX nr 469173).

Mimo podniesionego w treści pozwu zarzutu niezaistnienia przyczyn wskazanej w wypowiedzeniu, przyczyna w postaci likwidacji stanowiska związanego z brakiem godzin dydaktycznych nie budzi wątpliwości Sądu.

Między stronami bezsporne było, iż kierunek socjologia, w skład minimum kadrowego którego wchodziła powódka i na którym prowadziła zajęcia uległ likwidacji z uwagi na coraz mniejsze zainteresowanie nim przez studentów. Z tego powodu zwolniono pracowników naukowych zatrudnionych na tym kierunku. Część pracowników tego kierunku obserwując istniejącą tendencję aby zachować zatrudnienie zaangażowało się w tworzenie nowych kierunków u pozwanej.

Powódka wskazuje, że o niczym nie wiedziała i była zaskoczona wypowiedzeniem umowy o pracę. Powyższe w ocenie Sądu świadczy albo o naiwności powódki albo potwierdza okoliczność, iż nie była ona za bardzo zaangażowana w życie pozwanej uczelni. Z relacji świadków wynika, że od wielu już lat u pozwanej spada ilość studentów, likwidowane były kierunki, a pracownicy naukowi starali się szybko tworzyć nowe kierunki aby zapewnić sobie godziny zajęć dydaktycznych. Podobnie było w przypadku kierunku socjologia. Dzięki pomysłowi i pracy pewnej grupy pracowników naukowych (wśród których nie było powódki) odpowiedzią pracowników na likwidację tego kierunku było stworzenie na pozwanej uczelni dwóch nowych kierunków: administracja oraz bezpieczeństwo państwa. Powódka co prawda w roku akademickim 2014/2015 miała też zajęcia na tych kierunkach ale jak wskazała pozwana była to wówczas dobra wola władz uczelni- umożliwiono to powódce aby mogła mieć zachowane pensum. Gdy okazało się, że powódka straci godziny, które miała na likwidowanym kierunku socjologia, a godziny które miała na ww. kierunkach muszą przejąć inni pracownicy naukowi (którzy tworzą minimum kadrowe tych kierunków lub praca na pozwanej uczelni jest ich pierwszym etatem), wówczas strona pozwany nie mając dla powódki godzin dydaktycznych zgodnych z jej wykształceniem zobligowana była wypowiedzieć jej umowę z przyczyn dotyczących pracodawcy. Pozwany nie miał obowiązku poszukiwać dla powódki godzin na innych kierunkach czy proponować jej zatrudnienie na ½ etatu. Niezrozumiały jest w tej sytuacji zarzut powódki, że pozwana uczelnia mogła jej „pozbierać” jakieś godziny aby miała część etatu. Sama powódka jednak nie wskazuje czy informowała stronę pozwaną jakie zajęcia i na których kierunkach mogłaby prowadzić w nowym roku akademickim i dlaczego właśnie to ona miałaby je prowadzić. Pamiętać należy, iż powódka na pozwanej uczelni pracuje na drugim etacie. Jak wskazywali to świadkowie wszyscy pracownicy którzy pozostali w zatrudnieniu na nowych kierunkach musieli zgłosić się do konkursu, gdzie weryfikowano ich doświadczenie naukowe oraz osoby te miały zadeklarować pracę na pozwanej uczelni jako pierwszy etat. Powódka nie zaangażowała się w tworzenie się nowych kierunków, nie zdecydowała się także zgłosić do konkursów na wykładowców ogłaszanych przez pozwaną. W tej sytuacji jej żądania, iż to sama pozwana uczelnia miała jej zapewnić konieczne do zatrudnienia godziny dydaktyczne jest nietrafne.

Uzasadnionym powodem wypowiedzenia umowy o pracę leżącym po stronie pracodawcy będzie zarówno redukcja zatrudnienia związana z chęcią ograniczenia kosztów pracy, jaki i z usprawnieniem jej organizacji. Sąd Pracy nie może badać, czy wprowadzenie określonych zmian organizacyjnych lub też czy podjęcie decyzji o zwolnieniu z przyczyn ekonomicznych było uzasadnione. To pracodawca decyduje o tym w jaki sposób prowadzi swoją działalność i ta sfera pozostaje poza kontrolą Sądu Pracy. Sąd Pracy bada jedynie to, czy faktycznie przyczyny wskazane przez pracodawcę miały miejsce (były rzeczywiste), czyli czy faktycznie doszło np. do redukcji zatrudnienia. Pracodawca musi wykazać, że faktycznie redukował zatrudnienie, dokonał reorganizacji struktur zatrudnienia bądź zmienił określony profil działalności. W ocenie Sądu strona pozwana w niniejszej sprawie szczegółowo wyjaśniła przyczynę wypowiedzenia umowy powódce. Wskazała, że na uczelni miała miejsce reorganizacja i w pewnym zakresie zmiana profilu nauczania, tj. zlikwidowano pewne kierunki a powstały nowe, przy czym nie była to sztuczna likwidacja pewnych konkretnych przedmiotów i stworzenie nowych (tylko z nazwy), ale faktycznie powstały nowe przedmioty uzasadnione charakterem nowo utworzonych kierunków do których wykładania (i prowadzenia zajęć) trzeba było mieć odpowiednie wykształcenie, dorobek naukowy z danego przedmiotu, wygrać konkurs, a w przypadku kierunku bezpieczeństwa państwa (mieć dodatkowo wykształcenie wojskowe). Zakres przedmiotowy nowo powstałych kierunków był zdecydowanie inny niż zlikwidowany kierunek socjologia. Powódka nie wykazała, że na tych kierunkach zatrudnienie znalazły osoby z jej kierunku i o tożsamym dorobku naukowym, które nie spełniały ww. warunków i/ lub były u pozwanej zatrudnione na drugim etacie. Powódka twierdziła, że dochodziły ją głosy, że nie jest mile widziana na tych kierunkach, ale powódka tego nie wykazała i nie podjęła nawet próby wystartowania w konkursach. Powódka postawiła zarzut, że pozwana ogłasza konkursy na wykładowców na istniejące kierunki, a jednocześnie zwalnia zatrudnionych u siebie dotychczas wykładowców. W ocenie Sądu jest to niezrozumienie przez powódkę wymaganych procedur i nieuprawniona próba żądania lepszego traktowania przez pozwaną swojej osoby kosztem innych pracowników naukowych.

W przypadku wskazywania likwidacji stanowiska pracy jako przyczyny wypowiedzenia kontrola Sąd Pracy polega na sprawdzeniu, czy likwidacja faktycznie miała miejsce (pracodawca zrezygnował z wykonywania określonych czynności lub też połączył dwa stanowiska w jedno skupiając na nim obowiązki wykonywane dotychczas przez dwóch pracowników). Z pozorną likwidacją stanowiska pracy będzie mieli do czynienia w przypadku, gdy pracodawca co prawda zlikwidował jedno stanowisko, ale na jego miejsce utworzył inne (o innej nazwie), ale na którym wykonuje się te same czynności. W niniejszej sprawie bezsporną kwestią jest, że nastąpiła likwidacja kierunku (socjologia) na których zajęcia prowadziła powódka (gdzie była zatrudniona zgodnie ze swoim wykształceniem). Co prawda ta likwidacja nastąpiła ostatecznie 1.10.2016 r. ale pozwana w ocenie Sądu wykazała, że uzasadnione było do tego czasu wygaszanie etatów nauczycieli (wypowiadanie umów) stosownie do potrzeb kierunku. Zdaniem Sądu przyjęte kryteria doboru pracowników do zwolnień były uzasadnione i prawidłowo realizowane. Powódka miała porównywalne oceny pracy z innymi pracownikami kierunku socjologia, ale była zatrudniona u pozwanej na drugim etacie, ilość godzin zajęć dla socjologów drastycznie w roku akademickim 2015/2016 zmalała (i część przedmiotów, które pozostały była tymi na których powódka nie wykładała). Pozwana także z uwagi na obowiązujące przepisy obligowana była w pierwszej kolejności na nowo utworzonych kierunkach zapewnić godzin zajęć dla nauczycieli będących w minimum kadrowym danego kierunku i/lub zatrudnionych na pierwszym miejscu pracy u pozwanej.

Okoliczności te stanowią uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę na czas nieokreślony. Zgodnie bowiem z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego wypowiedzenie umowy o pracę stanowi zwykły sposób jej rozwiązania. Przyczyna wypowiedzenia nie musi w związku z tym mieć szczególnej wagi czy nadzwyczajnej doniosłości. Pracodawca ma prawo dobierać sobie pracowników, zwłaszcza na stanowiskach dla niego kluczowych (w tym przypadku wykładowców). Przy wypowiedzeniu powinno się uwzględniać także słuszny interes pracodawcy (uchwała pełnego składu Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych SN z 27.06.1985 r., III PZP 10/855, wyrok SN z4.11.2011 r. II PK 23/10, wyrok SN z 19.05.2011 III PK 75/10

Mając na uwadze powyższe ustalenia faktyczne oraz rozważania prawne, na podstawie przywołanych przepisów, Sąd oddalił powództwo.

O kosztach procesu orzeczono na mocy art. 98 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy i na podstawie § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1348 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w dacie wszczęcia postępowania. Powód przegrał spór z pozwaną, wobec czego winien zwrócić na jej rzecz koszty zastępstwa procesowego w kwocie 180 zł.