Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2016 roku A. T. reprezentowana przez pełnomocnika złożyła skargę o wznowienie postępowania o ustalenie podlegania ubezpieczeniu zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi VIII Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 9 maja 2016 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VIII U 3039/14, wskazując jako podstawę prawną art. 401 pkt 2 k.p.c. tj. pozbawienie odwołującej się możliwości obrony swoich praw.

W uzasadnieniu skargi wskazano, że w sprawie o sygn. akt VIII U 3039/14 zapadł wyrok oddalający odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w Ł.. Powyższy wyrok uprawomocnił się w dniu 31 maja 2016 roku. W toku postępowania odwołująca się była reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika adw. J. L. (1). W dniu 4 stycznia 2016 roku pomiędzy odwołującą się, a jej pełnomocnikiem doszło do wypowiedzenia przez pełnomocnika pełnomocnictwa i rezygnacji z reprezentowania A. T. w postępowaniu toczącym się przed Sądem Okręgowym w Łodzi. Wypowiedzenie pełnomocnictwa zostało złożone do akt sprawy wraz wyraźnym wskazaniem i podaniem informacji, iż adresem do korespondencji dla odwołującej się jest: ulica (...), (...)-(...) K.. W międzyczasie A. T. wobec narastającego konfliktu z pracodawcą zdecydowała się na wytoczenie powództwa o zapłatę odszkodowania i wynagrodzenia. Pozew skierowany został do Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli IV Wydziału Pracy, sprawie została nadana sygn. akt IV P 53/16. Do sprawy załączone zostały akta toczącego się przed Sądem Okręgowym w Łodzi VIII Wydziałem Pracy i Ubezpieczeń Społecznych postępowania. W dniu 20 lipca 2016 roku na terminie rozprawy wyznaczonej przez Sąd Rejonowy w Zduńskiej Woli, A. T. dowiedziała się, iż postępowanie przed Sądem Okręgowym zostało prawomocnie zakończone. W tym samym dniu odwołująca się zapoznała się z aktami sprawy o sygn. VIII U 3039/14 uzyskując jednocześnie wiedzę o tym, iż Sąd Okręgowy w Łodzi przesyłał wszystkie zawiadomienia i zobowiązania pod stary adres zamieszkania A. T., a mianowicie na adres: (...)-(...) Ł., ulica (...), pomimo iż adw. J. L. (1) w wypowiedzeniu z dnia 4 stycznia 2016 roku precyzyjne i czytelnie wskazała prawidłowy adres. Wobec powyższego A. T. nie miała wiedzy o wyznaczonym na dzień 25 kwietnia 2016 roku terminie rozprawy, tym samym nie stawiła się w Sądzie i nie posiadała wiedzy o odroczeniu publikacji orzeczenia w postępowaniu o sygn. akt VIII U 3039/14 na dzień 9 maja 2016 roku, a co za tym idzie nie mogła skutecznie wnieść środka zaskarżenia w postaci apelacji.

Mając powyższe na uwadze, skarżący wniósł o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi VIII Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 9 maja 2016 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VIII U 3039/14, uchylenie wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi VIII Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 9 maja 2016 roku wydanego w sprawie o sygn. akt VIII U 3039/14 oraz ponowne rozpoznanie sprawy; wstrzymanie wykonania wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi VIII Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 9 maja 2016 roku wydanego w sprawie o sygn. akt VIII U 3039/14 oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującej się kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

/skarga k. 2 – 5/

W odpowiedzi na skargę organ rentowy wniósł o jej oddalenie wskazując, że w piśmie procesowym informującym o wypowiedzeniu pełnomocnictwa nie tylko nie wskazano nowego adresu wnioskodawczyni, ale wręcz przeciwnie, wskazano : ”adres w aktach”.

/odpowiedź na skargę – k. 19/

Pismem procesowym z dnia 29 listopada 2016 roku skarżący wskazał, że pismo złożone przez profesjonalnego pełnomocnika adw. J. L. (1), zawierające informacje o wypowiedzeniu w dniu 4 stycznia 2016 roku pełnomocnictwa i rezygnacji z reprezentowania A. T. w postępowaniu toczącym się przed Sądem Okręgowym w Łodzi pod sygn. akt VIII U 3039/14, a także załączone do pisma wypowiedzenie oraz dowód nadania wypowiedzenia powinny spowodować podjęcie przez Sąd czynności zmierzających do ustalenia prawidłowego adresu A. T., bądź też chociażby przesłania zawiadomienia o terminie rozprawy na obydwa adresy widniejące w treści pisma załączonego przez adw. J. L. (1).

/pismo procesowe z dnia 29 listopada 2016 roku k. 35 - 35v/

Na rozprawie w dniu 30 sierpnia 2017 roku - poprzedzającej wydanie wyroku - pełnomocnik wnioskodawczyni poparł skargę, zaś pełnomocnik ZUS wniósł oddalenie skargi oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych od skarżącej.

/stanowiska stron e- protokół z dnia 30 sierpnia 2017 roku 00:18:40 – 00:21:32/

Zainteresowani, w toku całego procesu nie zajęli stanowiska w sprawie.

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny

Decyzją z dnia 8 lipca 2014 roku - znak (...) - Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że A. T. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu od dnia 12 lipca 2010 roku, jako pracownik u płatnika składek (...) s.c. J. J., Z. G..

/ odpowiedź na odwołanie k. 8 - 8v załączonych akt VIII U 3039/14/

A. T. przez swojego pełnomocnika, adwokat J. L. (1) złożyła odwołanie od ww. decyzji podnosząc, że uważa ją za krzywdzącą i nie zgadza się z ustaleniami organu rentowego, który uznał, iż umowa o pracę stanowiąca podstawę zgłoszenia wnioskodawczyni do ubezpieczeń miała charakter pozorny. W odwołaniu pełnomocnik wnioskodawczyni, jako adres mocodawczyni wskazała Ł. (91- 430), ul. (...). Ten adres został pełnomocnikowi podany przez samą wnioskodawczynię.

W trakcie postępowania sądowego adwokat nie mogła wykonać zarządzeń sądu z uwagi na utrudniony kontakt z klientką. Po każdej odroczonej rozprawie adwokat K. – L. kontaktuje się ze swoimi klientami. Wnioskodawczyni nigdy jej nie zarzuciła, że nie może się z nią skontaktować.

/ odwołanie – k.2-5, odpowiedź na odwołanie – k. 8 - 8 v załączonych akt VIII U 3039/14, zeznania świadka K. – L. k 164 odwrót/

W dniu 7 stycznia 2016 roku pełnomocnik wnioskodawczyni, adwokat J. L. (1) złożyła pismo procesowe informując, że w dniu 4 stycznia 2016 wypowiedziała A. T. pełnomocnictwo, udzielone do reprezentacji w sprawie toczącej się przed Sądem Okręgowym w Łodzi VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, pod sygn. akt VIII U 3039/14. W załączeniu przedstawiła dokument wypowiedzenia pełnomocnictwa. W piśmie informującym Sąd o dokonaniu powyższej czynności nie podała nowego adresu wnioskodawczyni, a jedynie wskazała: „adres w aktach sprawy”. W przedłożonym zaś dokumencie wypowiedzenia kierowanym do wnioskodawczyni wskazany został adres dotychczasowy tj. (...) ul. (...) oraz adres do doręczeń K. Ł. ul. (...). Adwokat przekazała wnioskodawczyni protokolarnie wszystkie dokumenty dotyczące sprawy, co zostało przez wnioskodawczynię potwierdzone. Ponadto adwokat poinformowała A. T., jaki jest stan sprawy i doradzała jej wzięcie pełnomocnika.

/pismo procesowe k. 136 i wypowiedzenie pełnomocnictwa k. 137 załączonych akt VIII U 3039/14, zeznania świadka K. – L. k 164 odwrót/

Sąd Okręgowy w Łodzi postanowieniem z dnia 20 stycznia 2016 roku odroczył rozprawę do dnia 25 kwietnia 2016 roku.

/postanowienie 141 - 141 v załączonych akt VIII U 3039/14/

Korespondencja do wnioskodawczyni została wysłana na adres Ł., ul (...). Przesyłka była dwa razy awizowana, tj. w dniu 9 lutego 2016 roku i 17 lutego 2016 roku. Brak było adnotacji adresat wyprowadził się. Sąd uznał przesyłkę za skutecznie doręczoną oraz zarządził, aby ponowne doręczyć korespondencję.

/koperta k. 155- 155 v załączonych akt VIII U 3039/14/

Przesyłka ponownie została wysłana na adres Ł., ul (...), była dwa razy awizowana tj. w dniu 21 marca 2016 roku i 30 marca 2016 roku. Brak było adnotacji adresat wyprowadził się. Sąd uznał przesyłkę za skutecznie doręczoną.

/koperta k. 160- 160 v załączonych akt VIII U 3039/14/

Wyrokiem z dnia 9 maja 2016 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt VIII U 3039/14 Sąd Okręgowy w Łodzi VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołanie A. T. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w Ł. z dnia 8 lipca 2014 roku – znak (...).

/wyrok – k. 34 załączonych akt VIII U 3039/14/

Wnioskodawczyni lokal mieszkalny, mieszczący się w Ł. przy ul. (...) sprzedała w dniu 12 grudnia 2014 roku. Po dokonaniu sprzedaży A. T. przeprowadziła się do K. ul. (...).

/akt notarialny k. 141 - 149; zeznanie wnioskodawczyni e- protokół z dnia 14 czerwca 2017 roku 00:38:49 – 00:39:37 w zw. z wyjaśnieniami 00:12:03 - 00:17:05, zeznania świadka D. K. e - protokół z dnia 14 czerwca 2017 roku 00:22:27- 00:27:41//

A. T., od dnia 15 marca 2016 roku jest zameldowana na pobyt stały pod adresem A. ul. (...).

/zaświadczenie z dnia 21 lipca 2016 roku k. 150/

Wnioskodawczyni o zmianie adresu zamieszkania nie poinformowała ani Sądu, ani organu rentowego. Nie udała się również do Urzędu Pocztowego o przekazywanie korespondencji na nowy adres tj. K. Ł. ul. (...).

/zeznanie wnioskodawcy e- protokół z dnia 14 czerwca 2017 roku 00:38:49 – 00:39:37 w zw. z wyjaśnieniami 00:05:42 - 00:12:03 oraz 00:12:03 - 00:17:05; zeznania świadka D. K. e - protokół z dnia 14 czerwca 2017 roku 00:22:27- 00:27:41, zeznania świadka M. K. e- protokół z dnia 14 czerwca 2017 roku 00:27:41 - 00:31:25/

Pełnomocnik wnioskodawczyni, adwokat J. L. (1) miała utrudniony kontakt z A. T., bowiem zmieniała ona numer telefonu, kancelaria starała się nawiązać z nią kontakt mailowo. Nie pamiętała, kiedy dowiedziała się, że wnioskodawczyni mieszka w K. na ul. (...). Informacja ta mogła być przekazana telefonicznie pracownikowi w kancelarii. Wypowiadając pełnomocnictwo wnioskodawczyni, adwokat J. L. wysłała przedmiotowy dokument na adres, Ł. ul. (...) jak i K. ul (...).

/zeznania świadka J. L. (1) e- protokół z dnia 30 sierpnia 2017 roku 00:04:39 - 00:17:46/

Sąd Okręgowy oddalił wniosek dowodowy pełnomocnika wnioskodawczyni o przesłuchanie w charakterze świadków M. B. i M. Z. na okoliczność świadczenia pracy u zainteresowanych, zakresu obowiązków, obecności wnioskodawczyni w miejscu pracy w spornym okresie. Przeprowadzenie postępowania we wskazanym zakresie nie było możliwe, ponieważ dotyczyło zasadności uprzednio zgłoszonego żądania wnioskodawczyni w sprawie VIII U 3039/14, które to prawomocnie zostało zakończone. Ewentualne zgłoszenie wskazanych wniosków mogłoby nastąpić dopiero po pozytywnym rozpoznaniu skargi o wznowienie postępowania.

W niniejszej sprawie obowiązkiem strony było wykazanie podstawy wznowienia postępowania, a nie słuszności złożonego uprzednio odwołania od decyzji organu rentowego stwierdzającej, że A. T. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu od dnia 12 lipca 2010 roku, jako pracownik u płatnika składek (...) s.c. J. J., Z. G.. Zgłoszenie przedmiotowego wniosku dowodowego na obecnym etapie sprawy nie mogło zatem odnieść zamierzonego skutku procesowego. W tej sytuacji Sąd Okręgowy powyższy wniosek oddalił.

W poczet materiału dowodowego Sąd Okręgowy nie zaliczył nadesłanych - zgodnie z wnioskiem pełnomocnika ZUS - przez Sąd Okręgowy w Sieradzu akt o sygn. IV P 64/16 (uprzednio IV P 53/16) dotyczących odszkodowania A. T. za niezgodne z prawem rozwiązanie stosunku pracy bez wypowiedzenia z winy pracownika i o wynagrodzenie za pracę, ponieważ żadna ze stron nie wskazywała, które konkretnie dokumenty, znajdujące się we wskazanej sprawie, miałyby znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszego postępowania. W związku z tym, dane zawarte w tych aktach nie stanowiły podstawy do dokonanych w sprawie ustaleń faktycznych.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje

Skarga o wznowienie postępowania nie zasługiwała na uwzględnienie.

W myśl art. 399 § 1 k.p.c. w wypadkach przewidzianych w dziale niniejszym można żądać wznowienia postępowania, które zostało zakończone prawomocnym wyrokiem.

Przepis art. 412 § 1 k.p.c. stanowi, że sąd rozpoznaje sprawę na nowo w granicach, jakie zakreśla podstawa wznowienia. Po ponownym rozpoznaniu sprawy sąd, stosownie do okoliczności bądź oddala skargę o wznowienie, bądź uwzględniając ją zmienia zaskarżone orzeczenie albo je uchyla i w razie potrzeby pozew odrzuca lub postępowanie umarza (art. 412 § 2 k.p.c.).

Zgodnie z powyższym, sąd rozpoznając skargę o wznowienie postępowania w pierwszej kolejności ustala, czy wznowienie postępowania jest dopuszczalne, następnie czy są ustawowe przesłanki do wznowienia postępowania, a w ostatnim etapie, jeśli spełnione zostaną przesłanki wznowienia postępowania, rozpoznaje na nowo wznowioną sprawę, w granicach, jakie zakreśla podstawa wznowienia.

Podstawy wznowienia postępowania sformułowane zostały w przepisach art. 401-404 k.p.c.

Art. 401 pkt 2 k.p.c, stanowi, iż można żądać wznowienia postępowania z powodu nieważności, jeżeli strona nie miała zdolności sądowej lub procesowej, albo nie była należycie reprezentowana bądź, jeżeli wskutek naruszenia przepisów prawa była pozbawiona możności działania; nie można jednak żądać wznowienia, jeżeli przed uprawomocnieniem się wyroku niemożność działania ustała lub brak reprezentacji był podniesiony w drodze zarzutu, albo strona potwierdziła dokonane czynności procesowe.

Już z powyższego wynika, iż możliwość ponownego rozpoznania prawomocnie zakończonej sprawy na skutek skargi o wznowienie postępowania otwiera się tylko wówczas, gdy zaistnieje jedna z ustawowych podstaw wymienionych w Kodeksie postępowania cywilnego (wyr. SN z 17.7.2006 r., I PK 5/06, Wokanda 2006, Nr 11, s. 33). Przyczyny usprawiedliwiające jej zastosowanie muszą mieć charakter wyjątkowy oraz odpowiednio dużą wagę (post. SN z 28.3.2007 r., II CZ 16/07, niepubl.). Przy czym podkreślenia wymaga, iż sformułowanie w skardze podstawy wznowienia w sposób odpowiadający przepisom art. 401-404 k.p.c. nie oznacza jeszcze oparcia skargi na ustawowej podstawie wznowienia.

Zauważyć należy, że określenie o „pozbawieniu możności działania” z art. 401 pkt 2 k.p.c., wskazuje na to, że odnosi się ono do sytuacji, kiedy to z przyczyny leżącej poza osobą samego zainteresowanego, nie mógł on wziąć udziału w sprawie (post. SN z 28.3.2007 r., II CZ 16/07, L.). Chociaż pozbawienie strony możności działania wskutek naruszenia przepisów prawa jest - w rozumieniu art. 401 pkt 2 k.p.c. - pojęciem szerokim, niemniej jednak, nie obejmuje ono nieudolnego lub wadliwego - bez względu na przyczynę - prowadzenia sprawy przez samą stronę. Jego zakresem są objęte tylko okoliczności, które powodują pozbawienie strony możności działania w procesie, niespowodowane przez samą stronę i niezależne od jej zachowania się, chociażby postępowanie strony stanowiło naruszenie przepisów prawa (post. SA w K. z 2.12.2004 r., I ACa 1921/04, L.). Sąd Najwyższy wskazał, że o nieważności postępowania z powodu pozbawienia strony możności działania można mówić tylko wówczas, gdy strona została pozbawiona uprawnień procesowych wskutek wadliwego postępowania sądu, a nie wtedy, gdy strona na skutek własnego działania z uprawnień tych nie skorzystała, nie biorąc udziału w rozprawie, o której terminie została prawidłowo zawiadomiona (post. SN z 2.2.2006 r., II CZ 134/05, L.). Tylko w sytuacji, gdy strona na skutek wadliwości procesowych sądu nie mogła uczestniczyć i nie uczestniczyła w rozprawie bezpośrednio poprzedzającej wydanie wyroku, zachodzą podstawy, by przyjąć, że strona ta została pozbawiona możności obrony swych praw (zob. wyr. SN z 10.7.2000 r., II CKN 822/00, L.).

Nadto zwrócić należy uwagę, że strona zostaje pozbawiona możności działania tylko wtedy, gdy znalazła się w sytuacji, która uniemożliwiała, a nie tylko utrudniła lub ograniczyła popieranie przed sądem dochodzonych żądań. O nieważności można zatem mówić wówczas, gdy ze względu na uchybienia formalne (np. niezawiadomienie strony o rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku albo rozpoznanie sprawy, wbrew przepisom prawa, na posiedzeniu niejawnym zamiast na rozprawie), strona nie mogła brać i faktycznie nie brała udziału w sprawie (postanowienie Sądu Najwyższego z 15 stycznia 2015 r., IV CZ 77/14).

W rozpoznawanej sprawie - wbrew twierdzeniom skarżącej - nie doszło do naruszenia zasad, związanych z doręczeniem wnioskodawczyni wezwania na termin rozprawy w dniu 25 kwietnia 2016 roku, dokonywane pod jej adresem do doręczeń tj. (...) ul. (...). Przeprowadzone postępowanie dowodowe wskazuje, że w sprawie VIII U 3039/14, jako adres do doręczania korespondencji dla A. T. został określony adres Ł. ul. (...). Wskazany adres na żadnym etapie postępowania nie został zaktualizowany poprzez wskazanie, że jest to K. Ł. ul. (...). Zapewne nie było możliwe - zgodnie z twierdzeniami skarżącej - potraktowanie załączników do informacji o wypowiedzeniu wnioskodawczyni reprezentacji przez jej pełnomocnika, jako danych skierowanych do Sądu w zakresie nowego adresu do doręczeń. Przede wszystkim do Sądu została nadesłana informacja (k. 136) przez pełnomocnika wnioskodawczyni, adwokat J. L. (1) o tym, że pismem z dnia 4 stycznia 2016 roku wypowiedziała wnioskodawczyni pełnomocnictwo. W piśmie tym, określając strony postępowania oraz ich adresy, przy danych dotyczących wnioskodawczyni wskazano: „adres jak w aktach sprawy”. Pozwoliło to Sądowi słusznie przypuszczać, że adres do doręczeń nie uległ zmianie i należy wszelką korespondencję przesyłać zgodnie z danym adresowymi wskazanymi w odwołaniu. Nie było możliwym - jak chciałaby tego skarżąca - aby Sąd w oparciu o załączony do informacji z dnia 7 stycznia 2016 roku dokument w postaci wypowiedzenia pełnomocnictwa przyjął dane adresowe wnioskodawczyni, wskazane w tym dokumencie. Zauważyć należy, że wypowiedzenie pełnomocnictwa z dnia 4 stycznia 2016 roku (k. 137) nie było pismem skierowanym do Sądu, ale do wnioskodawczyni. Wprawdzie w piśmie podane są dwa adresy tj. dotychczasowy Ł. ul. (...) oraz dodatkowy K. Ł. ul. (...), ale nie zobowiązywały Sądu, aby ewentualnie kierować korespondencję na adres wskazany przez pełnomocnika wnioskodawczyni w korespondencji skierowanej bezpośrednio do klientki, A. T.. Nie można pominąć okoliczności, że umowa pomiędzy mocodawcą a jego pełnomocnikiem nie wiąże Sądu. Zatem, jeżeli strony tego stosunku ustaliły dwa adresy do doręczeń, to nie było możliwe poprzez analogię czy też podejmowania przez Sąd dodatkowych czynności ustalenie, czy aby wskazany adres K. Ł. ul. (...) nie jest tym ewentualnym prawidłowym, skoro pełnomocnik wnioskodawczyni w przesłanej informacji z dnia 7 stycznia 2016 roku takiego adresu nie wskazał. Zatem nie było podstaw, aby Sąd Okręgowy czynił starania w kierunku ustalenia ewentualnego innego adresu, skoro żadna informacja nie wpłynęła. W związku z tym Sąd prawidłowo kierował korespondencję na adres wskazany w aktach. Ewentualnie Sąd mógłby przedsięwziąć kroki w celu ustalenia innego adresu wnioskodawczyni, gdyby kierowana do niej korespondencja na adres Ł., ul (...) wracała z adnotacja adresat wyprowadził się. Jednak Urząd Pocztowy na żadnej z przesyłek takiej adnotacji nie umieścił, a jedynie poinformował, że nie podjęto w terminie, co mogło utwierdzać Sąd w przekonaniu, że przesyłana korespondencja była kierowana na prawidłowy adres. W tym miejscu podkreślić należy, że od strony należycie dbającej o swoje interesy można wymagać, aby poinformowała Sąd, czy też organ rentowy o zmianie adresu w sytuacji gdy wie, że toczy się postępowanie o ustalenie podlegania ubezpieczeniu. Mogła również poinformować urząd pocztowy o przekierowaniu korespondencji na (...) ul. (...), w sytuacji, gdy mieszkanie w Ł. przy ul. (...) sprzedała. Jednak - jak wykazało niniejsze postępowanie - wnioskodawczyni żadnych działań we wskazanym kierunku nie podjęła. Dziwi również fakt, że wnioskodawczyni, nie będąc już reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika, nie zainteresowała się sprawą, która zawisła w sądzie z jej inicjatywy, na skutek wniesionego odwołania od decyzji organu rentowego. W sytuacji, gdy pełnomocnik wypowiedział jej pełnomocnictwo, winna się zainteresować, na jakim etapie jest sprawa i co się w niej dzieje. Natomiast wnioskodawczyni przez parę miesięcy nie przejawiała żadnej aktywności, co do przebiegu postępowania, które bądź, co bądź było dość istotne z jej punktu wiedzenia, gdyż dotyczyło podlegania przez A. T. ubezpieczeniu lub nie. W związku z tym brak podjęcia określonych działań nie może stanowić usprawiedliwienia dla braku wymaganej i oczekiwanej od strony aktywności procesowej.

Zdaniem Sądu skarżąca w żaden sposób nie została pozbawiona możności działania. Sąd prawidłowo informował ją o toczącym się postępowaniu, doręczając wezwanie pod wskazany przez jej pełnomocnika w odwołaniu adres. Nieuczestniczenie przez A. T. w sprawie o sygn. akt VIII U 3039/14 wynikało jedynie z braku jej należytej dbałości o swoje interesy w procesie.

Skoro, zatem w przedmiotowej sprawie nie wystąpiła przesłanka z art. 401 ust. 2 k.p.c., Sąd oddalił skargę A. T. o wznowienie postępowania jako bezzasadną.

O kosztach procesu orzeczono w oparciu o przepis art. 98 § 1 k.p.c. i § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 roku, poz. 1804).

Zarządzenie: 1. odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełn. wnioskodawczyni,

2. zwrócić akta IV Pa 64/16 Sądowi Okręgowemu w Sieradzu.

E.W.