Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 września 2017 r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Alina Gałęzowska

Protokolant st. sekr. sądowy Marta Kluczyńska

po rozpoznaniu w dniu 27 września 2017 r. w Środzie Śląskiej na rozprawie

sprawy z powództwa D. G.

przeciwko (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda D. G. kwotę 10 098,30 zł (dziesięć tysięcy dziewięćdziesiąt osiem złotych trzydzieści groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 5 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda D. G. kwotę 5 329 zł (pięć tysięcy trzysta dwadzieścia dziewięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej kwotę 246,94 zł tytułem brakujących wydatków na opinie biegłego poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Z/

1.  (...)

2.  (...)

27 września 2017 r.

Sygn. akt I C 822/16

UZASADNIENIE

Powód D. G. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) W. D. G. z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej (...) SA V. (...) z siedzibą w W. kwoty 10221,30 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 5 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu podał, że poszkodowany w kolizji drogowej z dnia 23 lipca 2015 r. P. C. zawarł z powodem w dniu 24 lipca 2015 r. umowę najmu pojazd marki V. (...) w cenie 230 netto za dobę. Najem pojazdu zastępczego trwał w okresie od 24 lipca 2015 r. do dnia 11 września 2015 r. i pokrywał się z okresem niezbędnym dla przeprowadzania naprawy uszkodzonego w wyniku kolizji pojazdu marki V.. Z tytułu użytkowania pojazdu zastępczego powód w dniu 3 października 2015 r. wystawił na rzecz poszkodowanego fakturę Vat nr (...) na kwotę 13419,30 zł. Składały się na nią koszty najmu pojazdu w wysokości 13296,30 zł brutto oraz koszty podstawienia i odbioru pojazdu zastępczego w kwocie 123 zł. W dniu 3 października 2015 r. powód zawarł z poszkodowanym umowę cesji wierzytelności. Pismem z dnia 3 października 2015 r. powód wystąpił do strony pozwanej odpowiadającej gwarancyjnie za skutki zdarzenia z dnia 23 lipca 2015 r. z wezwaniem do zapłaty kwoty wynikającej z faktury Vat. Pozwany odpowiedział pismem z dni 5 października 2015 r. w którym odmówił wypłaty jakiejkolwiek kwoty z tego tytułu. Następnie pismem z dnia 4 grudnia 2015 r. pełnomocnik powodowa ponownie wystąpił z wnioskiem o zapłatę odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego. Pismem z dnia 8 grudnia 2015 r. strona pozwana poinformowała powoda o wypłacie kwoty (...) tytułem odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego. Kwota przyznanego odszkodowania obejmowała koszt najmu pojazdu za okres 20 dni wg stawki dobowej w wysokości 130 zł. Oznacza to, że różnica pomiędzy kwotą na którą opiewa faktura Vat nr (...), a kwotą wypłaconą polubownie przez stronę pozwaną wynosi 10221,30 zł. Powód liczy odeski od dnia 5 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty mając na uwadze, że strona pozwana zobowiązana była do wypłaty odszkodowania do dnia 4 stycznia 2016r.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz strony pozwanej kosztów procesu. W uzasadnieniu strona pozwana zakwestionowała roszczenie powoda w zakresie czasu najmu, kwoty podstawiania oraz odbioru pojazdu zastępczego, a także przyjętej przez powoda stawki dobowej najmu pojazdu zastępczego. Przyznała, że decyzją z dnia 8 grudnia 2015 r. w ramach postępowania likwidacyjnego ustaliła wartość odszkodowania należnego powodowi tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego na kwotę 3198 zł. Kwota należnego odszkodowania oszacowana została po gruntownej analizie zgromadzonego materiału dowodowego, w tym oparciu o fakturę Vat nr (...). Zdaniem strony pozwanej uzasadniony koszt wynajmu pojazdu zastępczego obejmuje 20 dni po stawce 130 zł netto. Czas wynajmu strona pozwana ustaliła jako 7 dni od zgłoszenia szkody do przekazania kosztorysu naprawy pojazdu ( 24 lipca 2015 r. do 30 lipca 2015 r.), 7 dni jako czas naprawy wg kosztorysu warsztatowego, 2 dni na sprowadzenie części oraz schnięcie lakieru, 2 dni wolne od pracy, a także 2 dni jako czas organizacyjny. Strona pozwana zarzuciła, że poszkodowany wynajął samochód po cenie znacząco odbiegającej od stawek obowiązujących na rynku tego typu usług w jego miejscu zamieszkania. Ustalona i wypłacona kwota odszkodowania stanowi kompletną rekompensatę szkody pozostającej w związku przyczynowym ze zdarzeniem z dnia 23 lipca 2015 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 23 lipca 2015 r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku, której uszkodzony został samochód marki V. (...) o nr rej. (...), będący własnością poszkodowanego P. C.. Sprawca szkody w chwili zdarzenia posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej, potwierdzone polisą nr (...).

Dowód:

notatka informacyjna o zdarzeniu drogowym z dnia 29 lipca 2015 r. w aktach szkody

W dniu 24 lipca 2015 r. poszkodowany zawarł z powodem prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą (...) W. D. G. z siedzibą w W. umowę najmu pojazdu marki V. (...) ustalając stawkę dobową najmu pojazdu jak za pojazd segmentu D czyli 230 zł netto. Wynajmując pojazd od powoda poszkodowany nie był zobowiązany do uiszczania kaucji zwrotnej oraz nie obowiązywał go limit kilometrów. Samochód zastępczy poszkodowany użytkował w okresie 47 dni poczynając od dnia 24 lipca 2015 r. do dnia11 września 2015 r. Okres ten uwzględnia czas związany z oczekiwaniem na oględziny pojazdu ( 29 lipca 2015 r.), oczekiwaniem na akceptację technologii naprawy ( 30 lipca 2015r.), oczekiwanie na akceptację dodatkowych oględzin ( 8 sierpnia 2015 r. ), zamówienie części ( 10 sierpnia 2015 r.), czas oczekiwania na części (10 – 19 sierpnia 2015 r.), odbiór części ( 20 sierpnia 2015 r.), naprawa pojazdu ( 20 sierpnia 2015 r., 24 sierpnia 2015 r., 02 września 2015 r., 09 września 2015 r.), odbiór pojazdu (10 września 2015 r.).

Dowody:

umowa najmu z dnia 24 lipca 2015 r. k. 13

ogólne warunki najmu pojazdów k. 14

harmonogram naprawy k.15

W dniu 11 września 2015 r. poszkodowany złożył oświadczenie, w którym wskazał, że na czas naprawy pojazdu uszkodzonego w wyniku kolizji z dnia 24 lipca 2015 r. w serwisie był zmuszony wynająć samochód zastępczy ponieważ nie miał możliwości zastąpienia pojazdu w inny sposób.

Dowód:

oświadczenie z dnia 11 września 2015 r. k. 12

Powód w dniu 3 października 2015 r. wystawił poszkodowanemu fakturę Vat nr (...) na kwotę 13419,30 zł. Na kwotę wymienioną w fakturze składały się koszty najmu pojazdu zastępczego w wysokości 13296,30 zł brutto oraz koszty podstawienia oraz odbioru pojazdu zastępczego w wysokości 123 zł.

Dowód:

faktura Vat nr (...) k. 16

Umową przeniesienia wierzytelności zawartą w dniu 3 października 2015 r. poszkodowany przeniósł na powoda wierzytelność z tytułu najmu samochodu zastępczego marki V. (...) przysługującą mu od strony pozwanej w związku ze szkodą powstałą w dniu 23 lipca 2015 r. wynikająca z umowy najmu pojazdu zastępczego z dnia 24 lipca 2015 r. oraz faktury Vat nr (...). W dniu 3 października 2015 r. powód zawiadomił stronę pozwaną o cesji wierzytelności.

Dowody:

umowa przeniesienia wierzytelności k.17

zawiadomienie o przelewie wierzytelności k. 18

Pismem z dnia 4 grudnia 2015 r. powód zastępowany przez pełnomocnika wystąpił z wnioskiem o zapłatę odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego.

Pismem z dnia 8 grudnia 2015 r. strona pozwana poinformowała powoda o wypłacie kwoty 3198 zł tytułem odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego. Kwota przyznanego odszkodowania obejmowała koszt najmu pojazdu za okres 20 dni wg stawki dobowej w wysokości 130 zł. Czas wynajmu strona pozwana ustaliła jako 7 dni od zgłoszenia szkody do przekazania kosztorysu naprawy pojazdu ( 24 lipca 2015 r. do 30 lipca 2015 r.), 7 dni jako czas naprawy wg kosztorysu warsztatowego, 2 dni na sprowadzenie części oraz schnięcie lakieru, 2 dni wolne od pracy, a także 2 dni jako czas organizacyjny

Dowody:

wniosek o wypłatę odszkodowania z dnia 4 grudnia 2015 r. k. 20

decyzja pozwanego z dnia 8 grudnia 2015 r. k. 22

Wypożyczalnia samochodów (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. oferowała w lipcu 2013 r. najem samochodu należącego do klasy kompaktowej ( S. (...), F. (...)) za dobową stawkę w wysokości 257,72 zł brutto.

Wypożyczalnia samochodów P. (...) a (...) oferowała najem samochodu należącego do klasy C + za dobową stawkę w wysokości od 167-193 zł.

Wypożyczalnia samochodów B. C. R. oferowała najem samochodu należącego do grupy F ( R. (...)) za dobową stawkę w wysokości 64,00 euro.

Wypożyczalnia samochodów A. oferowała najem samochodu należącego do grupy C ( V. (...) podobny) za dobową stawkę w wysokości 463,71 zł brutto.

Wypożyczalnia samochodów (...) oferowała najem samochodu należącego do grupy C ( O. (...), K. C., P. (...), S. (...), T. (...) ) za dobową stawkę w wysokości 169 zł brutto.

Wypożyczalnia samochodów P. oferowała najem samochodu należącego do klasy D ( F. (...), D. (...)) za dobową stawkę w wysokości 250,00 zł netto.

Wypożyczalnia samochodów W. Centrum oferowała najem samochodu należącego do klasy D za dobową stawkę w wysokości od 282,49 zł do 435,46 zł.

Wypożyczalnia samochodów (...) Klimat oferowała najem samochodu należącego do klasy D za dobową stawkę w wysokości od 220 zł do 250 zł.

Wypożyczalnia samochodów P. oferowała najem samochodu należącego do klasy D za dobową stawkę w wysokości od 259 zł brutto.

Wypożyczalnia samochodów V. oferowała najem samochodu należącego do klasy D za dobową stawkę w wysokości od 220 zł brutto.

Dowody:

cennik wypożyczalni (...) sp. z o.o. k. 23

cennik wypożyczalni P. (...) a (...) k. 24

cennik wypożyczalni B. C. R. k. 25

cennik wypożyczalni A. k. 26

cennik wypożyczalni (...) k. 27

cennik wypożyczalni P. k. 63

cennik wypożyczalni W. Centrum k. 64-65

cennik wypożyczalni (...) Klimat k. 67

cennik wypożyczalni P. k. 68

cennik wypożyczalni V. k. 69-70

Samochód zastępczy marki V. (...) i samochód poszkodowanego marki V. (...) usytuowane są w klasie modeli segmentu D. Uszkodzony samochód marki V. (...) jako crossover (...) w zależności od wypożyczalni klasyfikowany jest albo do kategorii wyższej „D +” ( podgrupa 6 ) od samochodu marki V. (...) ( podgrupa 5) lub też do kategorii niższej” D–„. Zastosowana przez powoda stawka dobowa za wynajęcie pojazdu zastępczego marki V. (...) w wysokości 230 zł netto była stawką nieodpowiadającą średnim cenom, jakie występowały w danym okresie na terenie województwa (...). Przy wynajmie na czas przekraczający 14 dni sugerowaną stawką dobową za wynajęcie pojazdu zastępczego byłaby wartość 200 zł brutto, która odzwierciedlałaby średnie stawki obowiązujące w III kwartale 2015 r. Rzeczywisty czas potrzebny na naprawę samochodu marki T. z uwagi na konieczne do zastosowania procedury mógł wynosić około 40 dni kalendarzowych, choć nie można wykluczyć sytuacji, że czas potrzebny do wykonania powyższej naprawy i w konsekwencji okres wynajmu samochodu zastępczego mógł być dłuższy od oszacowanych 40 dni.

Dowody:

opinia pisemna biegłego sądowego z zakresu rekonstrukcji wypadków komunikacyjnych B. Ż. z dnia 28 lutego 2017 r. k. 86-96

opinia uzupełniająca pisemna biegłego sądowego z zakresu rekonstrukcji wypadków komunikacyjnych B. Ż. z dnia 28 lutego 2017 r. k. 114-116

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w części.

Bezspornym było, że w dniu 23 lipca 2015 r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku, której uszkodzony został samochód marki V. (...) o nr rej. (...), będący własnością poszkodowanego P. C., a odpowiedzialność za szkodę ponosi strona pozwana, na podstawie zawartej ze sprawcą kolizji drogowej umowy ubezpieczenia OC. Poza sporem pozostawała także konieczność korzystania przez poszkodowanego z pojazdu zastępczego.

Sporna pozostawała wysokości odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego wynikająca z zastosowanej dobowej stawki najmu pojazdu zastępczego, długość okresu najmu uzasadniona okresem likwidacji szkody, a także zasadność odszkodowania z tytułu podstawienia i odbioru pojazdu zastępczego.

Powód dla wykazania zasadności żądania zaoferował dowód z dokumentów w postaci umowy najmu pojazdu, faktur VAT, umowy przelewu wierzytelności, cenników firm oferujących najem pojazdów, harmonogramu naprawy pojazdu. Oceniając przedstawione przez powoda dowody, Sąd uznał je za wiarygodne, spójne, logiczne i wzajemnie się uzupełniające.

Strona pozwana kwestionując roszczenie powoda wniosła o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakres techniki samochodowej na okoliczność ustalenia czasu rzeczywistej naprawy pojazdu, a tym samym uzasadnionego okresu najmu pojazdu, jak również wysokości dobowej stawki najmu dla jednego dnia wynajmu pojazdu zastępczego o parametrach i czasie zbliżonym do pojazdu uszkodzonego jak i pojazdu wynajętego. Dokonując oceny opinii biegłego, Sąd uwzględnił właściwe dla jej oceny kryteria zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażanych w niej wniosków. Opinia biegłego zawiera uzasadnienie ostatecznych wniosków, sformułowane w sposób przystępny i zrozumiały dla osób nieposiadających wiadomości specjalnych, zaś rozumowanie biegłego i logika poprawności wyciągniętych przez niego wniosków nie budzi wątpliwości Sądu.

Zgodnie z art. 822 k.c., w wyniku zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz, której została zawarta umowa ubezpieczenia. Świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody (art. 805 k.c.). Wysokość odszkodowania ubezpieczeniowego świadczonego z tytułu ubezpieczenia OC jest zakreślona granicami odpowiedzialności cywilnej posiadacza, kierowcy samochodu.

Przy ustalaniu przesłanek odpowiedzialności gwarancyjnej zakładu ubezpieczeń koniecznym jest sięgnięcie do ogólnych reguł kodeksu cywilnego odnoszących się do zakresu odszkodowania, w szczególności do przepisu art. 361 § 1 i 2 k.c. Reguły te nakazują przestrzeganie zasady pełnego odszkodowania w granicach adekwatnego związku przyczynowego (por. np. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2001 r., III CZP 68/01, OSP 2002, z. 7-8, poz. 103, czy uchwałę z dnia 21 marca 2003 r., III CZP 6/03, OSNC 2004, z. 1, poz. 4). Podstawową funkcją odszkodowania jest bowiem kompensacja, która oznacza, że odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę, nie może ono jednak przewyższać wysokości faktycznie poniesionej szkody. Oceny, czy poniesienie określonych kosztów mieści się w ramach szkody i normalnego związku przyczynowego, należy dokonywać przy uwzględnieniu zasad doświadczenia życiowego, czy też, niekiedy, zasad nauki oraz na podstawie indywidualnej sytuacji poszkodowanego i konkretnych okoliczności sprawy (por. np. uzasadnienia wyroku z dnia 20 lutego 2002 r., V CKN 1273/00 niepubl. czy wyroku z dnia 16 maja 2002 r., V CKN 1273/00 niepubl., wyrok z dnia 8 września 2004 r., IV CK 672/03).

W uchwale z dnia 17 listopada 2011r. Sąd Najwyższy wskazał, iż odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego (uchwała Sądu Najwyższego z 17 listopada 2011r., III CZP 5/11, OSNC 2012/3/28). Według tego poglądu, utrata możliwości korzystania z pojazdu stanowi negatywne następstwo majątkowe, a wydatki, które służą ograniczeniu (wyłączeniu) tego negatywnego następstwa należy kwalifikować jako szkodę majątkową podlegającą naprawieniu w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej ubezpieczyciela wynikającej z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Sąd Najwyższy podkreślił przy tym znaczenie dwóch kryteriów – celowości wydatków oraz ich ekonomicznego uzasadnienia. Podobne stanowisko zostało wyrażone w uchwale z dnia 22 listopada 2013 r. (III CZP 76/13, Biul.SN 2013/11/13-14), w której Sąd Najwyższy wskazał, iż odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego w okresie niezbędnym do nabycia innego pojazdu mechanicznego, jeżeli odszkodowanie ustalone zostało w wysokości odpowiadającej różnicy pomiędzy wartością pojazdu mechanicznego sprzed zdarzenia powodującego szkodę, a wartością pojazdu w stanie uszkodzonym, którego naprawa okazała się niemożliwa lub nieopłacalna (tzw. szkoda całkowita).

Wydatkiem niezbędnym i celowym jest wydatek poniesiony na korzystanie z innego pojazdu w takim zakresie, w jakim poszkodowany korzystałby ze swojego środka lokomocji, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Wydatki ekonomicznie uzasadnione to wydatki na najem pojazdu zasadniczo o podobnej klasie do pojazdu uszkodzonego lub zniszczonego, poniesione w oparciu, o stawki czynszu najmu, które obowiązują na danym rynku lokalnym (ceny rynkowe za tego typu usługi) i w czasie naprawy pojazdu mechanicznego lub do czasu nabycia nowego pojazdu (w przypadku szkody całkowitej). Wydatki te powstają w następstwie zdarzenia szkodzącego, które nie powstałyby bez tego zdarzenia, prowadzące do powypadkowego zmniejszenia majątku poszkodowanego, czyli straty (art. 361 § 2 k.c.). Stratą w rozumieniu art. 361 § 2 k.c. są więc objęte także te wydatki, które służą ograniczeniu lub zapobieżeniu negatywnym następstwom majątkowym doznanym przez poszkodowanego w wyniku uszkodzenia (zniszczenia) pojazdu. Negatywnym następstwem majątkowym jest tu utrata możliwości korzystania z rzeczy, a więc utrata uprawnienia stanowiącego atrybut prawa własności.

Podzielić należy pogląd, że szkody komunikacyjne likwidowane są w szczególnych okolicznościach, albowiem to ubezpieczyciel decyduje, za jaki okres naprawy zapłaci i jak naprawa ma być wykonana. Jeśli ten tryb nie zostanie dochowany, to wysokość szkody jest w późniejszym okresie kwestionowana przez ubezpieczycieli, a jej wykazanie napotyka na trudne przeszkody. Za normalne następstwo uszkodzenia pojazdu należy zatem uznać powstrzymywanie się warsztatu z podjęciem naprawy od czasu otrzymania jednoznacznej decyzji ubezpieczyciela. Działania ubezpieczyciela powinny być zatem podejmowane w sposób niezwłoczny i profesjonalny, by zapobiec powiększeniu szkody ( wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 23 listopada 2013 r. VIIIGa 315/13 Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych). Rację ma także, strona pozwana wskazując, że na poszkodowanym ciąży obowiązek zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów ( art. 354 § 2 k.c., 362 k.c. i art 826 § 1 k.c.). Poszkodowany winien zatem współpracować w procesie likwidacji szkody i dążyć do zmniejszenia jej rozmiarów.

Mając na uwadze powyższe należało uznać, że strona pozwana ponosi odpowiedzialność za szkodę związaną z najmem pojazdu zastępczego w okresie 47 dni tj. od dnia 24 lipca 2015 r. do dnia 11 września 2015 r. Okres ten uwzględnia czas związany z oczekiwaniem na oględziny pojazdu ( 29 lipca 2015 r.), oczekiwaniem na akceptację technologii naprawy ( 30 lipca 2015r.), oczekiwaniem na akceptację dodatkowych oględzin ( 8 sierpnia2015 r. ), zamówienie części ( 10 sierpnia 2015 r.), czas oczekiwania na części (10 – 19 sierpnia 2015 r.), odbiór części ( 20 sierpnia 2015 r.), naprawa pojazdu ( 20 sierpnia 2015 r. do 09 września 2015 r.), odbiór pojazdu (10 września 2015 r.). Biegły sądowy z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych B. Ż. wskazał, że rzeczywisty czas potrzebny na naprawę samochodu marki T. z uwagi na konieczne do zastosowania procedury mógł wynosić około 40 dni kalendarzowych, choć nie można wykluczyć sytuacji, że czas potrzebny do wykonania powyższej naprawy i w konsekwencji okres wynajmu samochodu zastępczego mógł być dłuższy od oszacowanych 40 dni. Jednocześnie biegły wskazał, że serwis dokonujący naprawy pojazdu poszkodowanego nie dopuścił się zwłoki w podejmowanych czynnościach natomiast znaczną część rzeczywistego czasu naprawy stanowiły czynności zmierzające do ustalenia przez stronę pozwaną zakresu naprawy. Tym samym opinia biegłego potwierdza, że strona pozwana nie miała podstaw do zmniejszenia zasadnego okresu najmu pojazdu do 20 dni. Porównując wnioski opinii z harmonogramem (...) należało stwierdzić, że najem pojazdu zastępczego w całym okresie 47 dni był zasadny i nie prowadził do zawinionego zwiększenia szkody przez poszkodowanego.

Niekwestionowanym w orzecznictwie sądów powszechnych jest, iż poszkodowanemu przysługuje wybór podmiotu oferującego pojazdy zastępcze, tak samo, jak przysługuje mu wybór warsztatu naprawczego, któremu powierzy naprawę uszkodzonego pojazdu. Wybierając jeden z wielu funkcjonujących na rynku takich podmiotów, poszkodowany może się kierować m.in. jego fachowością, rzetelnością i poziomem świadczonych usług. Kosztami „ekonomicznie uzasadnionymi”, do których zwrotu obowiązany jest ubezpieczyciel, są zatem koszty ustalone według cen, którymi posługuje się wybrany przez poszkodowanego podmiot oferujący pojazdy zastępcze, pod warunkiem, że nie są rażąco zawyżone. Nie ma więc znaczenia fakt, gdy ceny najmu odbiegają od cen przeciętnych dla tej kategorii usług na rynku, pod warunkiem, że nie jest to różnica rażąca.

Wprawdzie z opinii biegłego sądowego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych B. Ż. wynika, że przy wynajmie na czas przekraczający 14 dni sugerowaną stawką dobową za wynajęcie pojazdu zastępczego była wartość 200 zł brutto, która odzwierciedlałaby średnie stawki obowiązujące w III kwartale 2015 r. To jednak mając na uwadze stawki stosowane przez wypożyczalnie samochodów (...) sp. z o.o. z siedzibą w P., wypożyczalnie samochodów A., wypożyczalnie samochodów P., wypożyczalnie samochodów W. Centrum, wypożyczalnie (...) Klimat czy P. należało sierdzić, że stawka zastosowana w umowie z powodem nie była rażąco zawyżona. Z cenników przedstawionych przez powoda wynikało, że stawki dobowe wynosiły od 167 zł do 463,71 zł brutto. Nie można więc było tym samym uznać, iż koszty najmu pojazdu zastępczego wskazane w fakturze, w zakresie przekraczającym stawki przez stronę pozwaną akceptowane – nie mieści się w granicach adekwatnego związku przyczynowego (art. 361 kc). Stron pozwana nie wykazała aby oferowała poszkodowanemu najem pojazdu zastępczego w kwocie 130 zł netto za dobę, a zatem powinna ponieść konsekwencje niewykazania tego faktu.

Z powodu samego faktu istnienia na rynku tańszej oferty nie można poszkodowanemu czynić zarzutu, że z takiej nie skorzystał i zmniejszać należnego odszkodowania. Jedynie rażąca dysproporcja kosztów w tym zakresie rodziłaby celowość ich obniżenia. Tylko więc w przypadku wykazania przez zakład ubezpieczeń nielojalnego postępowania, naruszającego obowiązujące wierzyciela, na podstawie art. 354 k.c., wymogi współpracy z dłużnikiem przy wykonywaniu zobowiązania, można postawić zarzut powiększenia rozmiarów szkody przez wybranie oferty wyższej niż ceny obowiązujące na danym rynku lokalnym i stosowną weryfikację odszkodowania (tak Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z 25 kwietnia 2002 r., I CKN 1466/99, LEX nr 55243). Stanowisko takie wyraził wielokrotnie Sąd Okręgowy we Wrocławiu m. in w wyroku z dnia 25 maja 2016 r. II Ca 1885/15, wyroku z dnia 7 kwietnia 2015 r. II ca 1767/14, wyroku z dnia 16 marca 2016 r. II Ca 1420/15.

Mając na uwadze powyższe za zasadne należało uznać żądanie pozwu zasądzenia na rzecz powoda kwoty 10.098,30 zł. Na kwotę tę składa się kwota 13296,30 zł ( 47 dni x 230 zł plus 23 % Vat) za najem pojazdu zastępczego pomniejszone o kwotę wypłaconego odszkodowania 3198 zł brutto . Odsetki ustawowe przysługiwały powodowi poczynając od dnia 5 stycznia 2016 r. do dnia do dnia zapłaty. Orzeczenie w zakresie odsetek od dochodzonej należności głównej znalazło oparcie w treści art. 481 § 1 i 2 k.c. w związku z art. 14 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003 r., nr 124, poz. 1152 z późn. zm.).

Za niezasadne Sąd uznał natomiast żądanie zwrotu kosztów podstawienia i odbioru pojazdu zastępczego w łącznej kwocie 163 zł. Koszt te pozostają wprawdzie w związku przyczynowym ze zdarzeniem, jednakże nie przewidywała ich umowa, zawarta przez poszkodowanego z powodem. Dlatego też w tym zakresie Sąd powództwo oddalił.

Orzeczenie w przedmiocie kosztów procesu oparto na podstawie art. 100 k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów jeżeli przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swojego żądania albo gdy określenie należnej sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny Sądu. Powód wygrał proces w 99 % dlatego Sąd postanowił nałożyć na stronę pozwaną obowiązek zwrotu wszystkich kosztów poniesionych przez powoda albowiem powód uległ tylko co do nieznacznej części swojego żądania. Wysokość kosztów zastępstwa procesowego wynika z § 2 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 5 listopada 2015 r. poz 1804).

Jednocześnie Sąd nakazał na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.)w zw. z art. 100 k.p.c. stronie pozwanej uiścić na rzecz Skarbu Państwa kwotę 246,94 zł tytułem wydatków na opinię biegłych tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa.