Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 lipca 2014 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Agnieszka Tarasiuk - Tkaczuk

Sędziowie: SSO Karina Marczak (spr.)

SSO Tomasz Szaj Protokolant:E. Z.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 czerwca 2014 roku w S.

sprawy z powództwa M. S. i W. K.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

na skutek apelacji wniesionej przez pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie z dnia 13 czerwca 2013 roku, sygn. akt I C 1496/12

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powódki M. S. kwotę 150 (sto pięćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania apelacyjnego;

III.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powódki W. K. kwotę 150 (sto pięćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt II Ca 1139/13

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie w toku przeprowadzonego postępowania w sprawie I C 1496/12 ustalił, że powódki M. S. i W. K. - po rozszerzeniu żądania - domagały się zasądzenia od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 3.609,76 zł w częściach równych po 1.804,88 zł dla każdej z nich, tytułem odszkodowania za szkodę w ich majątku powstałą na skutek zdarzenia drogowego, której sprawcę wiązała umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z pozwanym.

Uznając, iż powództwo znajdujące oparcie w przepisach art. 822 k.c w zw. z art. 415 k.c., zostało udowodnione tak co do zasady, jak i wysokości, a podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia roszczenia okazał się niesłuszny, Sąd Rejonowy Szczecin — Centrum w S. wyrokiem z dnia 13 czerwca 2013r. zasądził od (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz każdej z powódek M. S. i W. K. kwoty po 1.804,88 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 11 maja 2007r. i orzekł o kosztach procesu.

Apelację od powyższego wyroku złożyła strona pozwana zaskarżając orzeczenie w całości, wnosząc o jego zmianę przez oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu, ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono:

- 1) naruszenie prawa materialnego - art. 819 § 3 i 4 Kodeksu cywilnego poprzez uznanie, że w przedmiotowej sprawie nie doszło do przedawnienia dochodzonych przez powódki roszczeń;

- 2) naruszenie prawa procesowego poprzez nieprawidłową ocenę dowodów oraz zebranego materiału dowodowego w tej sprawie.

Powódki wniosły o oddalenie apelacji i zasądzenie na rzecz każdej z nich kosztów postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja okazała się niezasadna.

W związku z zarzutami apelującego odnoszącymi się wyłączenie do nieuwzględnienia przez Sąd I instancji podniesionego zarzutu przedawnienia należy w pierwszej kolejności wskazać, że roszczenia wynikające z umowy ubezpieczenia są roszczeniami majątkowymi, ulegają więc co do zasady przedawnieniu. Stosownie do uregulowań zawartych wart. 819 § 1 k.c. termin przedawnienia wynosi trzy lata.

Przerwę biegu przedawnienia, poza okolicznościami wskazanymi w art. 123 § 1 k.c., powoduje także zgłoszenie ubezpieczycielowi roszczenia o świadczenia lub zgłoszenie zdarzenia objętego ubezpieczeniem (art. 819 § 4 k.c.). W tych przypadkach przedawnienie biegnie na nowo od dnia, w którym zgłaszający otrzymał pisemne oświadczenia ubezpieczyciela o przyznaniu lub odmowie świadczenia.

W realiach niniejszej sprawy Sąd I instancji przyjął, że bieg terminu przedawnienia nie rozpoczął się - ponieważ pozwany nigdy definitywnie nie odmówił wypłaty odszkodowania.

W tym miejscu szczególnie należy zwrócić uwagę na tę okoliczność, iż zgodnie z regulacją wynikającą ze zdania drugiego § 4 art. 819 k.c. nie tylko otrzymanie oświadczenia o pisemnej odmowie świadczenia, ale również otrzymanie pisemnego oświadczenia ubezpieczyciela o przyznaniu świadczenia powoduje, że przedawnienie biegnie na nowo.

Skoro zatem ubezpieczyciel podjął decyzję o wypłaceniu poszkodowanym odszkodowania w wysokości 971,68 zł, co miało być im zakomunikowane w piśmie z dnia 24 lipca 2007r. (z jednoczesnym pouczeniem o możliwości dochodzenia roszczenia także na drodze sądowej), to oznaczało, iż od otrzymania tego właśnie oświadczenia rozpoczynał się na nowo bieg terminu przedawnienia, a na drodze postępowania sądowego powódki mogłyby dochodzić zasadności odszkodowania w kwocie wyższej niż przyznana przez ubezpieczyciela.

Na pozwanym, który powoływał się na zarzut przedawnienia spoczywał obowiązek procesowy wykazania daty początkowej, od której bieg przedawnienia roszczenia zaczął biec na nowo, co w okolicznościach sprawy sprowadzało się do wykazania, daty w której powódki otrzymały powyższe pismo. Powódki w toku całego procesu konsekwentnie zaprzeczyły, aby przedmiotowe pismo im doręczono. Pozwany, który z faktem tym wiązał korzystne dla siebie skutki prawne nie podołał obciążającemu go obowiązkowi procesowemu w zakresie wykazania, w jakiej dacie wskazane wyżej pismo zostało doręczone powódkom oraz że nastąpiło to przed dniem 16 marca 2009r. Stąd według Sądu podniesienie zarzutu przedawnienia roszczenia co do kwoty wskazanej w pozwie było nieskuteczne.

Także zarzut co do przedawnienia roszczenia w zakresie rozszerzonego powództwa okazał się nieskuteczny. Powódki przyznały, iż merytoryczne stanowisko powódki otrzymały w piśmie z dnia 28.10.2009r. - rozszerzenie żądania powódek nastąpiło pismem procesowym z dnia 09 kwietnia 2013r. Zdaniem pozwanego powództwo w tym zakresie (o kwotę 847,66 zł) było również przedawnione. Abstrahując od tego, iż w okolicznościach sprawy przyznanie otrzymania pisma z dnia 28 października 2009r. nastąpiło po wniesieniu pozwu, to powódki dochodzące roszczenia odszkodowawczego już w pozwie zgłosiły dowód z opinii biegłego sądowego na okoliczność ustalenia wysokości szkody. Powódki zgłosiły w ten sposób żądanie odzwierciedlające ich wolę uzyskania odszkodowania w wysokości odpowiadającej poniesionej szkodzie, wyliczonej przez biegłego. Należało zatem uznać, iż ich zamiarem nie było ograniczenie roszczenia odszkodowawczego do kwoty oznaczonej w pozwie, a więc dochodzenie go jedynie w części (zob. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 17 kwietnia 2009r, III CSK 298/08). Rozszerzenie powództwa dokonane pismem z dnia 09 kwietnia 2013r. w istocie nie było zmianą powództwa wywierającą wskazane przez skarżącego skutki w zakresie przedawnienia. W uzasadnieniu wyroku z dnia 13 grudnia 2012r., IV CSK 142/12 Sąd Najwyższy wskazał, że przyjmuje się, że nowe roszczenie trzeba odróżnić od zmiany wysokości dochodzonego odszkodowania dokonywanej w ramach roszczenia dochodzonego pierwotnie. Opinia biegłego sądowego w niniejszej sprawie wskazuje, że została sporządzono w ramach tej samej podstawy faktycznej żądania.

Mając na uwadze powyższe na podstawie art. 385 k.p.c. orzeczono jak w sentencji. Orzeczenie o kosztach postępowania apelacyjnego zapadło w uwzględnieniu zasady odpowiedzialności za wynik sprawy (art. 98 k.p.c.), a zasądzone na rzecz powódek kwoty, znajdują oparcie w przepisie §§ 12 ust. 1 pkt 1 w zw. z 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (DzU. z 2002r., Nr 163, poz. 1349 ze zm).