Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2017 r.

Sąd Apelacyjny w Łodzi III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: SSA Beata Michalska (spr.)

Sędziowie: SSA Dorota Rzeźniowiecka

del. SSO Karol Kotyński

Protokolant: Stażysta Aleksandra Białecka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2017 r. w Ł.

sprawy A. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W.

o podleganie obowiązkowym ubezpieczeniom pracowniczym

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W.

od wyroku Sądu Okręgowego w Płocku

z dnia 6 grudnia 2016 r. sygn. akt VI U 911/15

zmienia zaskarżony wyrok i oddala odwołanie.

Sygn. akt III AUa 323/17

UZASADNIENIE

A. G. w dniu 10 czerwca 2015r. odwołała się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w W. z 30 kwietnia 2015r., stwierdzającej, że odwołująca się nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu, wypadkowemu z tytułu zatrudnienia u płatnika składek Grupy L.S. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. od 24 listopada 2014r. Odwołująca podniosła , że nadal łączy ją ze spółką Grupą (...).S. stosunek pracy, bowiem nigdy nie został on rozwiązany, mimo ogłoszenia upadłości likwidacyjnej spółki już w grudniu 2013r. Grupa (...).S. Sp. z o.o. w W. nie została wykreślona z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, zatem w świetle prawa nadal istnieje jako osoba prawna. Odwołująca się wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji i ustalenie podlegania ubezpieczeniom z tytułu ww. stosunku pracy.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego. Podał, że odwołująca została zgłoszona przez spółkę jako pracownik do ubezpieczeń społecznych od dnia 1 października 2011 r. Faktycznie świadczyła pracę przez 2 miesiące i 28 dni, w pozostałych okresach przebywała na zasiłkach chorobowych, macierzyńskich i wychowawczych. Grupa (...).S. Sp. z o.o. w W. w czasie swojej działalności nie opłaciła żadnych składek na ubezpieczenia społeczne. Wszyscy pracownicy, oprócz odwołującej, zostali wyrejestrowani do maja 2013r., a postanowieniem z 12 grudnia 2013r., sygn. akt X GU 218/13, Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy X Wydział Gospodarczy dla Spraw Upadłościowych i Naprawczych ogłosił upadłość płatnika obejmującą likwidację majątku. Jedynym udziałowcem płatnika, który także był prezesem zarządu spółki, jest M. B. pozbawiony prawa prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek oraz pełnienia funkcji m.in. w spółkach handlowych. Powyższe oznacza, że spółka faktycznie nie prowadziła działalności gospodarczej i jako taka nie mogła być pracodawcą od 24 listopada 2014 r. i ubezpieczona nie mogła świadczyć pracy.

Sąd Okręgowy w Płocku wyrokiem z 6 grudnia 2016r., w sprawie o sygn. akt VI U 911/15, zmienił zaskarżona decyzję i ustalił ,że odwołująca się podlega od 24 listopada 2014r. obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu, wypadkowemu na podstawie umowy o pracę w Grupie L.S. spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W..

Rozstrzygnięcie zapadło po następujących ustaleniach faktycznych i prawnych:

A. G. zawarła z Grupą L.S. Sp. z o.o. w W. umowę o pracę na czas nieokreślony na stanowisku koordynatora projektu. Świadczyła pracę 2 miesiące i 28 dni. Grupa (...).S. Sp. z o.o. w W. działała na zasadzie outsourcingu. Odwołująca zajmowała się sprawami leasingowymi, ubezpieczeniami i kredytami zaciąganymi przez spółkę. Do zakresu jej obowiązków należało pozyskiwanie klientów, przygotowywanie dokumentacji przetargowej, spotkania z klientami, przedstawianie im ofert. Po dwóch miesiącach okazało się , że odwołująca jest w ciąży. Od godz. 9.00 do 14.00 A. G. pracowała w biurze, następnie część swojej pracy wykonywała w domu przez Internet. Od 1 grudnia 2011r. do 2 lutego 2012r. odwołująca pobierała wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy ze środków pracodawcy. Następnie otrzymywała z ZUS od dnia 3 lutego do 25 marca 2012r. zasiłek chorobowy, a od dnia 26 marca do 9 września 2012r. - zasiłek macierzyński. Od 1 października 2012r. do 15 kwietnia 2013 r. przebywała na urlopie wychowawczym, dalej od 23 kwietnia do 25 maja 2013 r. pobierała wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy finansowane ze środków pracodawcy. Następnie ponownie od 26 maja do 24 listopada 2013r. pobierała zasiłek chorobowy, od 25 listopada 2013 r. do 23 listopada 2014r. - zasiłek macierzyński. Od dnia 21 listopada 2014 r. odwołująca ponownie przebywała na zwolnieniu lekarskim i ubiega się w ZUS o wypłatę kolejnego zasiłku chorobowego. Decyzją z 29 maja 2015r. Zakład odmówił jej prawa do zasiłku chorobowego za okres od 27 grudnia 2014r. do 19 maja 2015r. oraz za okres ewentualnej dalszej niezdolności do pracy.

Jak ustalił Sąd Okręgowy, w miesiącu styczniu, lutym i maju 2013 r. Grupa (...).S. Sp. z o.o. wyrejestrowała wszystkich pracowników za wyjątkiem odwołującej się. Postanowieniem z 12 grudnia 2013r., sygn.akt X GU 218/13, Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy X Wydział Gospodarczy dla Spraw Upadłościowych i Naprawczych ogłosił upadłość płatnika obejmującą likwidację majątku. W dniu 11 kwietnia 2014 r. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy ustanowił P. G. kuratorem Grupy L.S. Sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej w W.. Postanowieniem z 13 maja 2014r. umorzono postępowanie upadłościowe , postanowienie uprawomocniło się w dniu 4 czerwca 2014r. Z wpisu do KRS wynika , że aktualnie prezesem zarządu Grupy L.S. Sp. z o.o. w W. jest M. G.. Po umorzeniu postępowania upadłościowego akta pracownicze zostały przekazane protokołem zdawczo-odbiorczym z dnia 11 grudnia 2014 r. adw. A. Z. na przechowanie.

W ocenie Sądu I instancji, stan faktyczny nie był sporny. Organ rentowy zakwestionował podleganie przez odwołującą się ubezpieczeniom społecznym emerytalno-rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu, powołując się na fakty związane z ogłoszeniem upadłości Grupy L.S. Sp. z o.o. w W. w dniu 12 grudnia 2013 r. Ponadto wskazał, że M. B.-prezes zarządu spółki został pozbawiony prawa prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek oraz pełnienia funkcji m.in. w spółkach handlowych. Niesporne jest, że stosunki pracy zostały rozwiązane z wszystkimi pracownikami za wyjątkiem odwołującej się. Formalnie nigdy nie został rozwiązany z odwołującą stosunek pracy. Spółka nadal jest wpisana w KRS, jako podmiot prawa gospodarczego.

Uznając odwołanie za zasadne, Sąd Okręgowy powołał art. 68 ust. 1 pkt. 1 ppkt a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz art. 6 ust. 1 pkt 1, 13 pkt 1 , w myśl którego obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnym, rentowym, chorobowym i wypadkowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami od dnia nawiązania stosunku pracy do ustania stosunku pracy. Sąd Okręgowy nie podzielił oceny, że odwołująca nie mogła świadczyć pracy na rzecz podmiotu znajdującego się w upadłości likwidacyjnej, a więc firmy, która faktycznie nie prowadziła działalności, w której wszyscy pracownicy oprócz odwołującej zostali wyrejestrowani z ZUS w styczniu, lutym i maju 2013 r. W świetle art. 30§ 1 Kodeksu pracy umowa o pracę rozwiązuje się: 1. na mocy porozumienia stron; 2.przez oświadczenie jednej ze stron z zachowaniem okresu wypowiedzenia (rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem); 3.przez oświadczenie jednej ze stron bez zachowania okresu wypowiedzenia (rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia); 4. z upływem czasu, na który była zawarta. Ponadto zgodnie z art. 63 KP umowa o pracę wygasa w przypadkach określonych w kodeksie z dniem śmierci pracownika i z dniem śmierci pracodawcy (art. 63 ¹ i 63 ² KP) oraz w przepisach szczególnych. Jak trafnie przyjął Sąd Najwyższy w tezie 1 wyroku z dnia 5 września 2001 r., I PKN 830/00, likwidacja pracodawcy nie jest zdarzeniem powodującym wygaśnięcie umowy o pracę.

Jak wynika z postępowania dowodowego, stosunek pracy z odwołującą nie został rozwiązany, nie zachodziły też przesłanki wygaśnięcia stosunku pracy. Grupa (...).S. Sp. z o.o. w W. jest nadal podmiotem gospodarczym wpisanym do KRS, funkcjonuje i może jako pracodawca zatrudniać pracowników. Dlatego Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 KPC zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł, jak w sentencji.

Powyższy wyrok w całości zaskarżył organ rentowy, zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 13 pkt 1 ustawy o s.u.s. w związku z art. 177 § 4 KP poprzez uznanie, że odwołująca podlega obowiązkowym pracowniczym ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia w Grupa (...) Sp. z o. o. w W. od 24 listopada 2014r., mimo że płatnik faktycznie zaprzestał prowadzenia działalności przed tą datą, co należało uznać za skuteczne rozwiązanie przez pracodawcę umowy o pracę za dorozumianym wypowiedzeniem.

Apelujący zwrócił uwagę ,że w toku postępowania wyjaśniającego oraz w wyniku analizy danych zaewidencjonowanych na koncie ubezpieczonej i płatnika składek ustalono, że odwołująca została od 1 października 2011r. zgłoszona do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych oraz do ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu umowy o pracę. Ubezpieczona od tego czasu faktycznie świadczyła pracę przez 2 miesiące i 28 dni, w pozostałych okresach przebywała na zasiłkach chorobowych, macierzyńskich i wychowawczych. Postanowieniem z 12 grudnia 2013r. sygn. akt X GU 218/13 Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy X Wydział Gospodarczy dla Spraw Upadłościowych i Naprawczych ogłosił upadłość płatnika obejmującą likwidacje majątku. Jedynym udziałowcem płatnika, który także był prezesem zarządu spółki, jest M. B., pozbawiony prawa prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek oraz pełnienia funkcji min. w spółkach handlowych na mocy postanowienia Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ z 14 grudnia 2012r. Powyższe oznacza, że spółka faktycznie nie prowadziła działalności i jako taka nie mogła być pracodawcą w dniu 24 listopada 2014r, a ubezpieczona nie mogła pracy świadczyć.

Wprawdzie zgodzić się należy z Sądem Okręgowym, że faktyczne zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej przez pracodawcę nie powoduje ustania stosunku pracy, ale w świetle stanowiska judykatury może stanowić dorozumiane wypowiedzenie stosunku pracy. Wynika to wprost z wyroku Sądu Najwyższego z dnia 17 lutego 2015 r. I UK 227/14, zgodnie z którym faktyczne zaprzestanie działalności gospodarczej przez pracodawcę nie jest zdarzeniem prawnym, z którym ustawodawca wiąże ustanie stosunku pracy. Może być on rozwiązany wyłącznie na podstawie zdarzeń prawnych określonych w ustawie (art. 30 § 1 KP), czyli po dokonaniu wskazanych w nim czynności prawnych, w tym wypowiedzenia umowy pracę przez pracodawcę. Wypowiedzenie to może być wyrażone w sposób dorozumiany (art. 60 KC w związku z art. 300 KP) właśnie przez faktyczne zaprzestanie działalności gospodarczej przez pracodawcę. Dorozumiane wypowiedzenie umowy o pracę wywołuje taki sam skutek jak oświadczenie złożone w sposób wyraźny - umowa o pracę rozwiązuje się nie z dniem złożenia dorozumianego oświadczenia woli (jego dotarcia do adresata), ale z upływem okresu wypowiedzenia. Oświadczenie takie nie jest więc dotknięte wadą zastosowania krótszego niż wymagany okresu wypowiedzenia (albo jego nie zastosowania w ogóle). W niniejszej sprawie dorozumiane wypowiedzenie nastąpiło w okresie ciąży, jeszcze przed rozpoczęciem urlopu macierzyńskiego w wyniku faktycznego zaprzestania działalności (faktycznej likwidacji tej działalności) przez pracodawcę (art. 177 § 4 KP). Uznano jedynie, że stosunek pracy uległ przedłużeniu do zakończenia okresu zasiłku macierzyńskiego. W konkluzji apelujący wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie odwołania.

Na etapie postępowania apelacyjnego załączono odpis postanowienia Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z 13 maja 2014r., o sygn. akt X GUp 101/13, o umorzeniu postępowania upadłościowego Grupy L.S. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. z powodu braku środków na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego ( art.361 ust.1 pkt 2 ustawy z 28 lutego 2003r. Prawo upadłościowe i naprawcze) – odpis postanowienia na k.114-115 akt sprawy.

Sąd Apelacyjny zważył:

Apelacja organu rentowego jest uzasadniona, a podniesione zarzuty skutkowały w rezultacie zmianą zaskarżonego wyroku i orzeczeniem co do istoty sprawy.

Spór w przedmiotowej sprawie sprowadzał się do kwestii (nie)istnienia tytułu podlegania przez A. G. ubezpieczeniom społecznym (emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu) na podstawie umowy o pracę zawartej w dniu 1 października 2011r. z płatnikiem składek Grupą L.S. spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. w okresie od 24 listopada 2014 r. W niespornie ustalonym stanie faktycznym uzasadniony jest zarzut apelacji naruszenia przez Sąd I instancji prawa materialnego art. 13 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1778 ze zm.).

Stosownie do treści przepisu art. 13 pkt 1 ustawy o s.u.s., ubezpieczenie (pracownika – art.6 ust.1 pkt 1) trwa od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku. Nawiązanie stosunku pracy skutkuje równolegle powstaniem stosunku ubezpieczenia. Obydwa te stosunki prawne, jakkolwiek mają inne cele, to wzajemnie się uzupełniają i zabezpieczają pracownika materialnie: pierwszy - na bieżąco, gdyż świadcząc pracę otrzymuje wynagrodzenie, drugi - na przyszłość, tj. na wypadek ziszczenia się ryzyka ubezpieczeniowego, najczęściej zdarzeń losowych (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 28 czerwca 2016 r., III AUa 320/16, LEX nr 2137139). Stosunek ubezpieczenia społecznego jest zatem wtórny wobec stosunku pracy w tym znaczeniu, że pracownicze ubezpieczenie społeczne nie może istnieć bez stosunku pracy. Uruchomienie stosunku ubezpieczeniowego może odnosić się wyłącznie do ważnego stosunku pracy, a więc takiego, który stanowi wyraz woli obu stron realizowania celów, którym umowa o pracę ma służyć.

W rozpoznawanej sprawie badaniu podległo, zgodnie z zakresem wyznaczonym treścią zaskarżonej decyzji, czy odwołująca od 24 listopada 2014r. pozostawała nadal w stosunku pracy z płatnikiem składek, a więc czy w tej dacie miała miejsce kontynuacja ważnego stosunku pracy na warunkach określonych w art. 22 § 1 KP. Warunkiem sine qua non pracowniczego ubezpieczenia społecznego jest bowiem faktyczne istnienie stosunku pracy. Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 22 § 1 KP, przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju, na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca do zatrudnienia pracownika za wynagrodzeniem. Stosunek pracy jest stosunkiem zobowiązaniowym uzewnętrzniającym wolę umawiających się stron, po stronie pracownika musi zatem istnieć chęć świadczenia pracy oraz obiektywna możliwość jej świadczenia, a po stronie pracodawcy potrzeba zatrudnienia i korzystania z tej pracy za wynagrodzeniem. Celem i zamiarem stron umowy o pracę winna być więc rzeczywista realizacja treści stosunku pracy w znaczeniu ustawowym w granicach zakreślonych zawartą umową.

Z niespornych ustaleń faktycznych Sądu I instancji wynika , że odwołująca (lat 32 -na datę decyzji) zawarła w dniu 1 października 2011r. z Grupą L.S. Sp. z o.o. w W. umowę o pracę na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku koordynatora projektu z wynagrodzeniem 3 500 zł. miesięcznie. Jednocześnie odwołująca się od 6 października 2008r. świadczyła pracę na pełen etat w (...) spółce z o.o. w W.. Pracę na rzecz Grupy L.S. Sp. z o.o. wykonywała tylko przez 2 miesiące i 28 dni. Od 1 grudnia 2011r. stała się niezdolna do pracy w związku z chorobą przypadającą na okres ciąży. Do 25 marca 2012r. pobierała zasiłek chorobowy, a od 26 marca do 9 września 2012r. - zasiłek macierzyński, od 1 października 2012r. do 15 kwietnia 2013 r. przebywała na urlopie wychowawczym. Od 23 kwietnia 2013 r. ponownie stała się niezdolna do pracy w związku z chorobą przypadającą na okres ciąży i do 24 listopada 2013r. pobierała zasiłek chorobowy, a od 25 listopada 2013 r. do 23 listopada 2014r. - zasiłek macierzyński. Od 21 listopada 2014 r. odwołująca znów korzystała ze zwolnienia lekarskiego i ubiega się w ZUS o wypłatę kolejnego zasiłku chorobowego, a w dniu (...) urodziła trzecie dziecko (oświadczenie ubezpieczonej złożone na rozprawie apelacyjnej na k.110 kat sprawy). Konkludując, z niekwestionowanych ustaleń Sądu Okręgowego wynika, że odwołująca się po zawarciu w dniu 1 października 2011r. umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy, wykonywała ją do końca listopada 2011r., następnie 21 dni we wrześniu 2012r. i 5 dni w kwietniu 2013r. Po tej dacie (22 kwietnia 2013r.) nie świadczyła pracy , jak też nie miała kontaktu z pracodawcą, nie wypłacił jej wynagrodzenia w 2014r. za czas niezdolności do pracy ( oświadczenie wnioskodawczyni z 5 kwietnia 2015r. w aktach ZUS), nie występowała do pracodawcy o wydanie świadectwa pracy, ani przeciwko pracodawcy z roszczeniem w tym zakresie (oświadczenie ubezpieczonej złożone na rozprawie apelacyjnej na k.110 akt sprawy). Wnioski odwołującej z 3 grudnia 2013r. o udzielenie dodatkowego urlopu macierzyńskiego od 14 kwietnia do 25 maja 2014r. oraz urlopu rodzicielskiego od 26 maja do 23 listopada 2014r., jak też jej oświadczenie z tej samej daty w sprawie wykorzystania urlopu rodzicielskiego przesłane na adres (...) spółki z o.o. w Z. i załączone do akt osobowych nie mają żadnej adnotacji pracodawcy ( pisma w aktach osobowych załączonych do akt sprawy).

Jednocześnie Sąd Okręgowy niespornie ustalił, że do maja 2013 r. Grupa (...).S. Sp. z o.o. wyrejestrowała wszystkich pracowników za wyjątkiem odwołującej się. Spółka nie zapłaciła żadnej składki na ubezpieczenie społeczne pracowników (120 osób). Postanowieniem z 12 grudnia 2013r., sygn.akt X GU 218/13, Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy X Wydział Gospodarczy dla Spraw Upadłościowych i Naprawczych ogłosił upadłość płatnika obejmującą likwidację majątku. W dniu 11 kwietnia 2014 r. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy ustanowił P. G. kuratorem Grupy L.S. Sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej w W.. Postanowieniem z 13 maja 2014r. umorzono postępowanie upadłościowe, postanowienie uprawomocniło się w dniu 4 czerwca 2014r. Jak wynika z treści powołanego przez Sąd Okręgowy ww. postanowienia, postępowanie upadłościowe zostało umorzone z powodu braku środków na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego na podstawie art.361 ust.1 pkt 2 Prawa upadłościowego i naprawczego. Zgodnie z art. 361 ust.1 pkt 2 PrUpad., Sąd umorzy postępowanie upadłościowe, jeżeli wierzyciele zobowiązani uchwałą zgromadzenia wierzycieli albo postanowieniem sędziego-komisarza nie złożyli w wyznaczonym terminie zaliczki na koszty postępowania, a brak jest płynnych funduszów na te koszty.

Należy w tym miejscu przypomnieć, że postępowanie apelacyjne ma charakter merytoryczny, w związku z czym sąd drugiej instancji nie może ograniczać się do oceny zarzutów apelacyjnych, lecz musi - niezależnie od ich treści - dokonać ponownych własnych ustaleń, a następnie poddać je ocenie pod kątem prawa materialnego (zob. uchwałę składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2008 r., III CZP 49/07, OSNC 2008, Nr 6, poz. 55). Może także przeprowadzić ponowną ocenę dowodów zgromadzonych w pierwszej instancji. Ponadto w wyroku z 4 czerwca 2008r., II PK 323/07 wskazano, że Sąd drugiej instancji może zmienić wyrok sądu pierwszoinstancyjnego, mimo braku własnych ustaleń faktycznych, odmiennych od ustaleń Sądu pierwszej instancji. Może to być następstwem odmiennej oceny przez Sąd odwoławczy przeprowadzonych dowodów, może jednak być również konsekwencją dokonania przez sąd drugiej instancji odmiennej oceny materialnoprawnej ustalonych faktów. Sąd drugiej instancji musi więc samodzielnie dokonać jurydycznej oceny dochodzonego żądania i skonfrontowania jej z zaskarżonym orzeczeniem oraz stojącymi za nim motywami; zarzuty mają charakter pomocniczy i nie ograniczają swobody sądu. Odnosząc powyższe do okoliczności niniejszej sprawy, trzeba zauważyć ,że Sąd Okręgowy mimo zasadniczo prawidłowych ustaleń faktycznych dokonał nieprawidłowej oceny materialnoprawnej ustalonych faktów i wadliwej subsumpcji przepisów prawa materialnego. Ustalając bowiem prawidłowo, że wobec pracodawcy postanowieniem z 13 maja 2014r. (które uprawomocniło się 4 czerwca 2014r.) umorzono postępowanie upadłościowe na podstawie art.361 ust.1 pkt 2 PrUpad., nie wyciągnął z tego faktu żadnych wniosków, uznając ,że sporny stosunek pracy nie został formalnie rozwiązany i nie zaistniały przesłanki do jego wygaśnięcia. Sąd Okręgowy wskazał przy tym ,że pracodawca nie został wykreślony z KRS, co wskazuje, że „może prowadzić działalność gospodarczą”, pomijając okoliczność ,że w ujawnionych (tych samych) danych z Centralnej Informacji Krajowego Rejestru Sądowego jest informacja i o ogłoszeniu upadłości spółki, jak również o zakończeniu postępowania upadłościowego ( rubryka 5 informacji z KRS – na k.6 akt sprawy). Jak wynika przy tym z treści powołanego przez Sąd Okręgowy ww. postanowienia, postępowanie upadłościowe zostało umorzone z powodu braku środków na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego na podstawie art.361 ust.1 pkt 2 PrUpad., gdyż wg stanu na 13 grudnia 2013r. (dzień po ogłoszeniu upadłości spółki) zarówno w kasie, jak i na rachunku bankowym spółki nie znajdowały się żadne środki pieniężne, a uiszczona przez jednego z wierzycieli zaliczka i zgromadzone środki pieniężne w kasie w kwocie 1600 zł. ( na datę 5 maja 2014r.) nie wystarczyłyby na pokrycie kosztów postępowania upadłościowego. Sąd Gospodarczy ustalił na dzień 5 maja 2014r. łączny stan środków pieniężnych masy upadłości Grupy L.S. spółki z o.o. na około 5 000 zł. i jest to kwota niewystarczająca nawet na zaspokojenie bieżących kosztów postępowania upadłościowego , które miesięcznie wynoszą ok. 6 250 zł. (uzasadnienie postanowienia na k.115 akt sprawy). Sąd Okręgowy odczytując treść informacji z KRS, nie uwzględnił też obowiązujących przepisów Kodeksu spółek handlowych. Zgodnie z art.289§1 KSH, w przypadku upadłości spółki jej rozwiązanie następuje po zakończeniu postępowania upadłościowego, z chwilą wykreślenia z rejestru. Wniosek o wykreślenie z rejestru składa syndyk. Natomiast zgodnie z art.289 § 2, spółka nie ulega rozwiązaniu, w przypadku gdy postępowanie upadłościowe zostało zakończone w wyniku zaspokojenia wszystkich wierzycieli w całości lub zatwierdzenia układu albo gdy postępowanie upadłościowe zostało uchylone lub umorzone. Przy tym wszczęte na skutek ogłoszenia upadłości postępowania upadłościowe umarza się w przypadkach wskazanych w przepisie art. 361 PrUpad. A zatem, odczytując dokładnie treść dokumentów powołanych przez Sąd I instancji, trzeba podkreślić, że na wskazaną w zaskarżonej decyzji datę 24 listopada 2014r. ( data zakończenia okresu zasiłku macierzyńskiego pobieranego przez odwołującą się) wobec pracodawcy - spółki Grupa (...).S. nastąpiło wcześniej umorzenie postępowania upadłościowego w oparciu o treść art. 361 ust.1 pkt 2 PrUpad. To oznacza, że najpóźniej na datę uprawomocnienia się ww. orzeczenia ( wg ustaleń Sądu I instancji - 4 czerwca 2014r.) doszło do umorzenia postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku spółki, ale z powodu braku środków na dalsze prowadzenie tegoż postępowania. Rację ma Sąd Okręgowy, wskazując, że stosunek pracy z odwołującą nie został formalnie rozwiązany oraz nie zaistniały ustawowe przesłanki wygaśnięcia stosunku pracy. Jednakże w ustalonych okolicznościach sprawy należało rozważyć, czego Sąd Okręgowy nie uczynił, czy nie doszło i ewentualnie kiedy do rozwiązania spornego stosunku pracy w sposób dorozumiany.W orzecznictwie utrwalony jest bowiem pogląd, według którego zaprzestanie działalności gospodarczej może oznaczać rozwiązanie przez pracodawcę stosunku pracy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 marca 1999 r., I PKN 627/98, OSNAPiUS 2000 nr 9, poz. 355), zaś faktyczna likwidacja spółki i zaprzestanie jej działalności jako zakładu pracy wyklucza możliwość powoływania się pracownika na jego gotowość do pracy (art. 81 § 2 KP) - por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 października 1997 r., I PKN 280/97 (OSNAPiUS 1998 nr 15, poz. 453). W uzasadnieniu wyroku z 5 maja 2016r., II UK 280/15, Sąd Najwyższy zwrócił uwagę ,że oświadczenie woli pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę, może być wyrażone przez każde zachowanie, ujawniające wolę w sposób dostateczny, a więc także w sposób dorozumiany, mimo jego formalnej wadliwości (art. 30 § 3 KP). Oświadczenie w takiej formie (ustnej, w rozmowie telefonicznej) nie powoduje nieważności dokonanej czynności prawnej, aczkolwiek upoważnia pracownika do wystąpienia na drogę sądową z odpowiednim roszczeniem przewidzianym przepisami prawa.

Jeżeli zatem z ustaleń Sądu Okręgowego wynika, że na mocy postanowienia z 13 maja 2014r. (które uprawomocniło się 4 czerwca 2014r.) umorzono wobec pracodawcy, będącego spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, postępowanie upadłościowe na podstawie art.361 ust.1 pkt 2 PrUpad., tym samym jest to końcowy termin, w którym w sposób dorozumiany pracodawca wypowiedział odwołującej umowę o pracę poprzez fakty dokonane w postaci zaprzestania działalności. Odwołująca się nie mogła pozostawać w gotowości do pracy począwszy od czerwca 2014r., gdy się uwzględni, że nie istniała faktyczna możliwość świadczenia pracy i łączący się z tym realny zamiar wykonywania pracy na umówionym stanowisku z powodu braku realnie działającego w obrocie gospodarczym podmiotu zatrudniającego. Skoro tak, liczony od tej daty 3 miesięczny termin wypowiedzenia umowy o pracę ,zawartej na czas niekreślony, upłynął z dniem 4 września 2014r. i dlatego w chwili zakończenia pobierania zasiłku macierzyńskiego (24 listopada 2014r.) odwołująca nie pozostawała w ważnym stosunku pracy, co jest niesprzeczne z treścią powołanego w apelacji art.177§4 KP. Pominięcie przez Sąd Okręgowy analizy ustalonego stanu faktycznego do treści obowiązujących przepisów z uwzględnieniem poglądów judykatury w tym zakresie w konsekwencji doprowadziło do wadliwej subsumpcji prawa materialnego i błędnego zastosowania art. 13 pkt 1 ustawy o s.u.s., mimo ustania na datę wskazaną w zaskarżonej decyzji spornego stosunku pracy, jako ważnego tytułu do podlegania ubezpieczeniom społecznym przez odwołującą się .

W tej sytuacji trzeba przyjąć, że od 24 listopada 2014r. odwołująca się nie była związana ważnym stosunkiem pracy ze spółką Grupa (...).S. i dlatego nie ma podstaw faktycznych ani prawnych do objęcia jej z tego tytułu obowiązkowo ubezpieczeniami: emerytalnym, rentowymi, wypadkowym , stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 1 i art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 1 ustawy o s.u.s. Mając na uwadze powyższe, na podstawie art.386§ 1 KPC , jak też przy uwzględnieniu art.477 ¹⁴§1 KPC, należało zmienić zaskarżony wyrok i oddalić odwołanie.