Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 marca 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 17 marca 2017 r. odmówił W. K. prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że do dnia 1 stycznia 1999 r. ubezpieczony nie udowodnił wymaganych okresów składkowych i nieskładkowych wynoszących 25 lat oraz 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Organ rentowy wskazał, że ubezpieczony udowodnił jedynie 22 lata, 10 miesięcy i 8 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Do stażu pracy nie uwzględniono okresu od dnia 17 kwietnia 1985 r. do dnia 19 kwietnia 1985 r. z uwagi na fakt, iż ubezpieczony przebywał wówczas na urlopie bezpłatnym oraz okresu od dnia 3 lutego 1973 r. do dnia 21 kwietnia 1975 r. pracy w gospodarstwie rolnym mając na uwadze rozbieżności w adresie zameldowania oraz brak dokumentacji/ oświadczenia o ewentualnej kontynuacji nauki po 16 roku życia. Organ rentowy wskazał także, że ubezpieczony wykazał 10 lat i 9 miesięcy pracy w warunkach szczególnych w okresach od dnia 4 sierpnia 1980 r. do dnia 29 czerwca 1983 r., od dnia
16 stycznia 1991 r. do dnia 31 grudnia 1998 r.

(decyzja – k. 21 akt ZUS)

Odwołanie od powyższej decyzji złożył W. K. zaskarżając ją w całości i wnosząc o jej zmianę poprzez:

- uwzględnienie do ogólnego stażu pracy okresu od dnia 3 lutego 1973 r. do dnia
21 kwietnia 1975 r., gdy pracował w gospodarstwie rolnym rodziców (2 lata, 2 miesiące, 17 dni)

oraz zaliczenie do stażu pracy w szczególnych warunkach okresów pracy:

- od dnia 22 kwietnia 1975 r. do dnia 31 lipca 1978 r., w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) na stanowisku robotnik budowlany, blacharz- dekarz (3 lata, 3 miesiące),

- od dnia 14 września 1978 r. do dnia 3 sierpnia 1980 r. w Państwowym Przedsiębiorstwie (...) w T. na stanowisku pomocnika maszynisty spycharki (1 rok, 10 miesięcy, 19 dni),

- od dnia 22 sierpnia 1983 r. do dnia 31 grudnia 1984 r. w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w Z. na stanowisku operator spychacza (1 rok, 4 miesiące),

- od dnia 26 marca 1985 r. do dnia 30 kwietnia 1987 r. w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) na stanowisku operatora/maszynisty spycharki (2 lata, 1 miesiąc),

- od dnia 27 lipca 1987 r. do dnia 17 października 1987 r. w (...) Przedsiębiorstwie (...) w Ł. na stanowisku maszynista spycharki (2 i pół miesiąca),

- od dnia 28 października 1987 r. do dnia 16 kwietnia 1988 r. w Kombinacie Budownictwa (...) na stanowisku blacharz – dekarz (5 miesięcy i 18 dni),

- od dnia 2 maja 1988 r. do dnia 31 grudnia 1990 r. w Przedsiębiorstwie (...) z siedzibą we W. – Zakład nr (...) w Ł. na stanowisku blacharza – dekarza (2 lata, 7 miesięcy, 28 dni),

a w konsekwencji odwołujący wniósł o ustalenie, iż spełnia przesłanki do przyznania emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze.

(odwołanie – k. 2 - 6)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podnosząc argumenty tożsame jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

(odpowiedź na odwołanie – k. 7)

Na rozprawie w dniu 9 kwietnia 2018 roku pełnomocnik wnioskodawcy poparł odwołanie oraz wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, pełnomocnik organu rentowego wniósł o oddalenie odwołania.

/oświadczenia pełnomocników stron – 00:01:18 – 00:01:53 – płyta CD k.96/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W. K. urodził się w dniu (...)

(okoliczności bezsporne)

W dniu 17 marca 2017 r. ubezpieczony złożył wniosek o emeryturę. Wnioskodawca nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

(wniosek – k. 1 – 3 plik I akt ZUS)

Wnioskodawca od urodzenia mieszkał pod adresem B. P. 7, tj. w gospodarstwie rolnym, którego właścicielami byli jego rodzice. Gospodarstwo miało 1,85 ha, ale rodzice wnioskodawcy dzierżawili jeszcze około 5 ha, w sumie gospodarstwo obejmowało ok. 7 hektarów. Wnioskodawca w gospodarstwie mieszkał do 1985 r.

(zeznania wnioskodawcy W. K. z rozprawy z dnia 4 października 2017 r. e protokół (...):11:21 - 00:24:06 – k. 44 płyta CD w zw. z e protokół z dnia 9 kwietnia 2018 r. 00:04:44 - 00:23:11 – k. 96 płyta CD; zeznania świadka A. K. z rozprawy z dnia 4 października 2017 r. e protokół (...):03:32 - 01:18:39 – k. 44 płyta CD; zeznania świadka Z. C. z rozprawy z dnia 4 października 2017 r. e protokół (...):18:39 - 01:29:11 – k. 44 płyta CD; zeznania świadka K. K. z rozprawy z dnia 17 stycznia 2018 r. e protokół (...):29:19 – 00:52:41 – k. 74 płyta CD; zaświadczenie Urzędu Gminy i Miasta w S. – k.13 akt ZUS)

W. K. uczęszczał do Szkoły Podstawowej w P., zajęcia w szkole trwały do godziny 13.00-14.00, droga pomiędzy miejscem zamieszkania a szkołą zajmowała mu około 20 minut. W dniu 12 czerwca 1973 r. wnioskodawca ukończył Szkołę Podstawową.

(zeznania wnioskodawcy W. K. z rozprawy z dnia 4 października 2017 r. e protokół (...):11:21 - 00:58:00 – k. 44 płyta CD w zw. z e protokół z dnia 9 kwietnia 2018 r. 00:01:53 - 00:23:49 – k. 96 płyta CD; świadectwo – k. 62 akta osobowe)

Po ukończeniu Szkoły Podstawowej wnioskodawca do dnia 21 kwietnia 1975 r. pracował w gospodarstwie rolnym rodziców. W tym okresie nie uczył się, ani nie podejmował żadnego zatrudnienia. Rodzice wnioskodawcy nie pracowali zawodowo, pracowali tylko w gospodarstwie, z którego się utrzymywali. Byli oni już osobami starszymi, wnioskodawca musiał wykonywać codziennie wiele czynności związanych z szeroko rozumianym prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Miał on trzech starszych braci, którzy także pomagali rodzicom w prowadzeniu gospodarstwa rolnego. Bracia po podjęciu pracy zarobkowej wyprowadzili się od rodziców. Brat wnioskodawcy – K. K. (starszy od wnioskodawcy o około 2,5 lat) podjął pracę w Przedsiębiorstwie (...), gdy miał 17 lat. Przez 3 lata mieszkał jeszcze z rodzicami, pomagając w pracy w gospodarstwie rolnym po powrocie z pracy - od około godziny 16.00. W gospodarstwie hodowano ok. 4 krów, ok. 6 świń, drób, gęsi, kaczki, 2 konie, później dokupiono też owce.. Uprawiane były buraki, ziemniaki i zboże, które częściowo były oddawane do gminy, pozostała uprawa była przeznaczana na potrzeby rodziny i zwierząt. W gospodarstwie wszelkie prace były wykonywane ręcznie, nie było żadnych maszyn, gospodarstwo nie było zmechanizowane. Woda była wyciągana ze studni, należało ją przynosić w wiadrach na potrzeby rodziny i zwierząt. Zimą wykonywane były głównie prace w obejściu, przy zwierzętach. Wnioskodawca zimą wykonywał prace związane z obrządkiem zwierząt, przygotowywał paszę. Latem odwołujący pracował w gospodarstwie cały dzień wykonując prace w polu.

(zeznania wnioskodawcy W. K. z rozprawy z dnia 4 października 2017 r. e protokół (...):11:21 - 00:24:06 – k. 44 płyta CD w zw. z e protokół z dnia 9 kwietnia 2018 r. 00:04:44 - 00:23:11 – k. 96 płyta CD; zeznania świadka A. K. z rozprawy z dnia 4 października 2017 r. e protokół (...):03:32 - 01:18:39 – k. 44 płyta CD; zeznania świadka Z. C. z rozprawy z dnia 4 października 2017 r. e protokół (...):18:39 - 01:29:11 – k. 44 płyta CD; zeznania świadka K. K. z rozprawy z dnia 17 stycznia 2018 r. e protokół (...):29:19 – 00:52:41 – k. 74 płyta CD)

Wnioskodawca w okresie od dnia 22 kwietnia 1975 r. do dnia 31 lipca 1978 r. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku robotnika budowlanego i blacharza - dekarza. Pracę wykonywał w godzinach 7:00 – 15:00. Jako robotnik budowlany W. K. zajmował się urabianiem formy, betonowaniem, pracował przy budowie krawężników, chodników. W trakcie zatrudnienia w tym zakładzie wnioskodawca uczęszczał na kurs kwalifikacyjny II stopnia w zawodzie dekarz – blacharz, który ukończył zdając egzamin w dniu 8 lipca 1977 roku. Po zakończeniu kursu W. K. pracował jako dekarz – blacharz. Na tym stanowisku wnioskodawca robił lepik i rozkładał go na dachu. Kładł na dachu blachę, papę. Pracował wówczas przy budowie Instytutu (...), Zakładu (...). W okresie zatrudnienia jako blacharz – dekarz wnioskodawca głównie wykonywał prace dekarskie, ale zajmował się także pracami blacharskimi. W zakładzie wnioskodawca nie otrzymywał dodatków za pracę w warunkach szczególnych, pracownicy otrzymywali mleko. Wykonywał różne zlecane mu prace.

(odpis świadectwa ukończenia kursu – k. 6 w aktach osobowych – k.60; świadectwo pracy – k.7 akt ZUS; zeznania wnioskodawcy W. K. z rozprawy z dnia
4 października 2017 r. e protokół (...):24:06 - 00:33:23 – k.44 płyta CD w zw. z e protokół z dnia 9 kwietnia 2018 r. 00:04:44 - 00:19:03 – k. 96 płyta CD; zeznania świadka B. B. z rozprawy z dnia 4 października 2017 r. e protokół (...):29:11 - 01:40:57 – k. 44 płyta CD; zeznania świadka J. S. z rozprawy z dnia 17 stycznia 2018 r. e protokół (...):06:14 - 00:29:19 – k.74 płyta CD; zeznania świadka K. K. z rozprawy z dnia 17 stycznia 2018 r. e protokół (...):29:19 – 00:52:41 – k. 74 płyta CD )

W okresie od dnia 14 września 1978 r. do dnia 29 czerwca 1983 r. W. K. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w Państwowym Przedsiębiorstwie (...) w T. na stanowisku pomocnika maszynisty spycharki i maszynisty spycharki, w tym w okresie od dnia 14 września 1978 r. do dnia 3 sierpnia 1980 r. na stanowisku pomocnika maszynisty, a w okresie od dnia 4 sierpnia 1980 r. do dnia 29 czerwca 1983 r. na stanowisku maszynisty spycharki. Uprawnienia III rodzaju na operatora spycharki i ciągniki wnioskodawca uzyskał w dniu 5 sierpnia 1980 roku. Po uzyskaniu uprawnień W. K. pracował na maszynie S 100.

(umowa o pracę i świadectwo pracy w aktach osobowych – k.62; zeznania wnioskodawcy W. K. z rozprawy z dnia 4 października 2017 r. e protokół (...):33:23 – 00:47:12 k. 44 płyta CD w zw. z e protokół z dnia 9 kwietnia 2018 r. 00:04:44 - 00:19:03 – k. 96 płyta CD; zaświadczenie ukończenia kursu operatora spycharki – k. 29 w aktach osobowych k.60)

Wnioskodawca w okresie od dnia 22 sierpnia 1983 r. do dnia 31 grudnia 1984 r. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w Z. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku operator spychacza. Wnioskodawca pracował jako operator spycharki gąsiennicowej U. o wadze 10 – 11 ton. Przedsiębiorstwo budowało drogi i osiedla. Praca operatorów spychaczy odbywała się także zimą, codziennie po 8-9 godzin.

( zeznania wnioskodawcy W. K. z rozprawy z dnia 4 października 2017 r. e protokół (...):47:27 - 00:52:47 – k. 44 płyta CD w zw. z e protokół z dnia 9 kwietnia 2018 r. 00:04:44 - 00:19:03 – k. 96 płyta CD; umowy o pracę i świadectwo pracy w aktach osobowych k. 80; zeznania świadka A. C. z dnia 4 października 2017 r. e protokół (...):40:57 - 01:48:46 – k. 44 płyta CD; zeznania świadka K. C. z dnia 4 października 2017 r. e protokół (...):48:46 - 01:55:50 – k. 44 płyta CD)

W. K. ponownie był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w okresie od dnia 26 marca 1985 r. do dnia
30 kwietnia 1987 r. w pełnym wymiarze czasu pracy. Początkowo do dnia 21 kwietnia 1985 roku pracował jako blacharz – dekarz, a od dnia 22 kwietnia 1985 roku był zatrudniony na stanowisku operatora spycharki. Wnioskodawca jeździł na dużej spycharce gąsiennicowej, przygotowywał teren zdzierając warstwę ziemi. W zakładzie było kilka spycharek, każdy operator pracował na jednej maszynie i na jednej budowie. Wnioskodawca był przypisany do budowy Centrum (...). Nie było żadnych przestojów w pracy, wnioskodawca pracował w godzinach 7:00 – 15:00. W legitymacji ubezpieczeniowej wnioskodawcy istnieje błędny zapis, że w powyższym okresie pracował jako blacharz – dekarz.

( zeznania wnioskodawcy W. K. z rozprawy z dnia 4 października 2017 r. e protokół (...):24:06 - 00:40:32 – k. 44 płyta CD w zw. z e protokół z dnia 9 kwietnia 2018 r. 00:04:44 - 00:19:03 – k. 96 płyta CD; umowa o pracę –k.13, angaż – k. 20, świadectwo pracy – k.3 w aktach osobowych k. 60; zeznania świadka B. B. z rozprawy z dnia 4 października 2017 r. e protokół (...):29:11 - 01:40:57 – k. 44 płyta CD; zeznania świadka J. S. z rozprawy z dnia 17 stycznia 2018 r. e protokół (...):06:14 - 00:29:19 – k.74 płyta CD; zeznania świadka K. K. z rozprawy z dnia 17 stycznia 2018 r. e protokół (...):29:19 – 00:52:41 – k. 74 płyta CD)

Wnioskodawca w okresie od dnia 27 lipca 1987 r. do dnia 17 października 1987 r. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) Przedsiębiorstwie (...) w Ł. na stanowisku maszynisty spycharki. Wnioskodawca w przedmiotowym zakładzie wykonywał tożsame czynności, jak w poprzednich zakładach na stanowisku operatora spycharki. Praca wykonywana była bez przestojów i stale.

( zeznania wnioskodawcy W. K. z rozprawy z dnia 4 października 2017 r. e protokół (...):33:23- 00:49:38 – k. 44 płyta CD w zw. z e protokół z dnia 9 kwietnia 2018 r. 00:04:44 - 00:19:03 – k. 96 płyta CD; świadectwo pracy i umowy o pracę w aktach osobowych k. 90)

W okresie od dnia 28 października 1987 r. do dnia 16 kwietnia 1988 r. W. K. pracował w Kombinacie Budownictwa (...) na stanowisku blacharz – dekarz w pełnym wymiarze czasu pracy. Na tym samym stanowisku wnioskodawca był zatrudniony także w Przedsiębiorstwie (...) z siedzibą we W. – Zakład nr (...) w Ł. w okresie od dnia 2 maja 1988 r. do dnia
31 grudnia 1990 r. W tych okresach wykonywał on głównie pracę dekarskie, ale także prace blacharskie, robił lepik i rozkładał go na dachu bez względu na porę roku.

( zeznania wnioskodawcy W. K. z rozprawy z dnia 4 października 2017 r. e protokół (...):54:42 - 00:58:00 – k. 44 płyta CD w zw. z e protokół z dnia 9 kwietnia 2018 r. . 00:04:44 - 00:19:03 płyta CD; świadectwo pracy – k. 83; umowa o pracę – k. 85; świadectwo pracy i umowa o pracę w aktach osobowych k.58)

Organ rentowy uznał za udowodniony przez wnioskodawcę na dzień 1 stycznia 1999 roku ogólny staż pracy wynoszący 22 lata, 10 miesięcy i 8 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym staż pracy w warunkach szczególnych w okresach: od dnia 4 sierpnia 1980 r. do dnia 29 czerwca 1983 r., od dnia 16 stycznia 1991 r. do dnia 31 grudnia 1998 r. w wymiarze 10 lat 9 miesięcy.

(bezsporne)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów w postaci dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy, w tym w aktach ZUS oraz na podstawie zeznań wnioskodawcy i zeznań świadków: J. S., K. C., A. K., Z. C., B. B., A. C. oraz K. K..

Zeznania wnioskodawcy i świadków są w znacznej mierze spójne i korespondujące ze sobą. W ocenie Sądu możliwym jest, że niewielkie niespójności wynikają z odległego okresu jakich dotyczyły zeznania świadków, pozwoliły one jednak wraz z zebraną w sprawie dokumentacją dokonać rzetelnych ustaleń faktycznych.

Sąd odmówił wiary jedynie tej części zeznań skarżącego, w których twierdził, że w gospodarstwie rolnym rodziców przez cały wnioskowany okres pracował stale i w wymiarze co najmniej połowy wymiaru czasu pracy. Sąd oceniając zeznania świadków także stwierdził, że nie dają one podstawy do tego, ażeby można było uznać, że w okresie od dnia 3 lutego 1973 r. do dnia 12 czerwca 1973 r. skarżący w gospodarstwie rolnym rodziców przez cały czas pracował w wymiarze co najmniej połowy czasu pracy. W odniesieniu do w/w okresu pracy w gospodarstwie rodziców wskazać trzeba, że w okresie tym wnioskodawca uczęszczał do Szkoły Podstawowej, zajęcia kończyły się około 13.00-14.00, droga do domu zabierała mu około 20 minut. Fakt realizowania przez niego obowiązku szkolnego, zdaniem Sądu świadczy o tym, że nie mógł on codziennie przez co najmniej 4 godziny wykonywać prac gospodarskich na działce rodziców, tym bardziej, że w gospodarstwie pracowali oboje rodzice, a w tym czasie wbrew twierdzeniom odwołującego – mieszkał z nimi jeszcze jeden ze starszych braci – K.. Brat ten mieszkał w domu rodzinnym do 20 roku życia, czyli wyprowadził się z niego, gdy wnioskodawca miał ponad 17 lat. Brat K. po powrocie z pracy około godziny 16.00 również wykonywał prace w gospodarstwie rolnym rodziców Należy mieć również na uwadze, że ten okres, tj. od dnia 3 lutego 1973 r. do dnia 12 czerwca 1973 r. obejmuje jeszcze część okresu zimowego i początek wiosny, gdzie albo w ogóle, albo w znikomym zakresie są prowadzone prace polowe, a głównie prace w gospodarstwie ograniczają się do prac przy obrządku zwierząt. Sąd nie kwestionuje, że ubezpieczony pomagał w gospodarstwie, ale zgromadzony materiał dowodowy nie pozwala na przyjęcie, że pracował tam stale i codziennie przez ponad 4 godziny dziennie w okresie od dnia 3 lutego 1973 r. do dnia 12 czerwca 1973 r. Nie sposób było przyjąć, pomimo faktu, licznych obowiązków jakie należy wykonać w gospodarstwie, iż wnioskodawca w okresie nauki pracował w nim ponad 4 godziny dziennie.. Pomimo niewielkiej odległości szkoły od gospodarstwa, obowiązki związane ze szkołą oraz dojazdy i młody wiek wnioskodawcy nie pozwala ponad wszelką wątpliwość przyjąć tezy o jego ciągłej i codziennej pracy w gospodarstwie w takim wymiarze. W zakresie samego gospodarstwa w trakcie postępowania przed Sądem została wyjaśniona kwestia jego adresu, którą podnosił ZUS – gospodarstwo znajdowało się w B. P. 7.

Sąd na podstawie zebranego materiału dowodowego dał natomiast wiarę wnioskodawcy iż wykonywał on pracę w gospodarstwie rolnym rodziców ponad 4 godziny dziennie w pozostałym okresie, tj. od dnia 13 czerwca 1973 r. do dnia 21 kwietnia 1975 r. W tym czasie odwołujący nie uczył się, ani nie podejmował żadnego zatrudnienia. Po pewnym czasie z domu rodzinnego wyprowadził się także brat K.. W gospodarstwie pozostał tylko wnioskodawca i jego rodzice, należy zatem przyjąć, że jego praca w gospodarstwie w tym okresie mogła wynosić co najmniej 4 godziny dziennie.

Sąd nie dał także wiary zeznaniom skarżącego, że w okresie zatrudnienia w Państwowym Przedsiębiorstwie (...) w T. od dnia 14 września 1978 r. do dnia 3 sierpnia 1980 r. wykonywał pracę maszynisty spycharki. Jego zeznania są sprzeczne z dokumentacją osobową z tego okresu zatrudnienia, z której bezsprzecznie wynika że był zatrudniony w tym okresie na stanowisku pomocnika maszynisty. Nadto co najważniejsze - uprawnienia III rodzaju na operatora spycharki i ciągniki wnioskodawca uzyskał dopiero w dniu 5 sierpnia 1980 roku. Niewiarygodnym zatem jest, aby bez stosownych uprawnień wykonywał pracę maszynisty spycharki stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Wnioskodawca zeznał, że po około roku czasu od zatrudnienia został skierowany na kurs. Niewątpliwie więc w początkowym okresie pracy przyuczał się do pracy maszynisty, ale brak jest dowodów na to, że będąc na stanowisku pomocnika – już wtedy w pełnym wymiarze pracował faktycznie jako maszynista.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy nie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 184 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2017 r. poz. 1383), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat – dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Zaś ust. 2 w/w przepisu stanowi, że emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

W myśl art. 32 ust. 1 w/w ustawy, ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2 i 3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ust. 2 i 3.

Zgodnie z art. 27 w/w ustawy, ubezpieczonym urodzonym przed 1 stycznia 1949 r. przysługuje emerytura, jeżeli spełnili łącznie następujące warunki: osiągnęli wiek emerytalny wynoszący co najmniej 65 lat (dla mężczyzn), oraz mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat (dla mężczyzn).

Według treści § 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudniania” uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn;

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Do przyznania emerytury konieczne jest aby wszystkie wskazane w cytowanych przepisach przesłanki zostały spełnione łącznie. Wnioskodawca musiał zatem wykazać, że na dzień 1 stycznia 1999 r. miał wymagany staż ogólny (25 lat), staż pracy w warunkach szczególnych (15 lat). Ponadto musiał spełniać pozostałe warunki, tj. ukończyć 60 lat oraz nie może być członkiem otwartego funduszu emerytalnego albo musi złożyć wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody państwa.

Bez kumulatywnego spełnienia powyższych warunków prawo do emerytury w oparciu o w/w przepisy cytowanej ustawy, nie przysługuje.

Organ rentowy uznał, że W. K. nie spełnia przesłanek ogólnego stażu 25 lat oraz 15 letniego stażu pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze na dzień 1 stycznia 1999 r., bowiem legitymuje się stażem pracy w wymiarze: 22 latami, 10 miesięcy i 8 dni, w tym 10 lat i 9 miesięcy pracy w warunkach szczególnych.

Wnioskodawca wniósł o zaliczenie do ogólnego stażu pracy - okresu pracy w gospodarstwie rolnym rodziców od dnia 3 lutego 1973 roku do dnia 21 kwietnia 1975 roku.

W sprawach zaliczenia pracy w gospodarstwie rolnym zastosowanie ma art. 10 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy przy ustalaniu prawa do emerytury oraz przy obliczaniu jej wysokości uwzględnia się również następujące okresy, traktując je, z zastrzeżeniem art. 56, jak okresy składkowe:

1) okresy ubezpieczenia społecznego rolników, za które opłacono przewidziane w odrębnych przepisach składki,

2) przypadające przed dniem 1 lipca 1977 r. okresy prowadzenia gospodarstwa rolnego po ukończeniu 16 roku życia,

3) przypadające przed dniem 1 stycznia 1983 r. okresy pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia, jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe, ustalone na zasadach określonych w art. 5–7, są krótsze od okresu wymaganego do przyznania emerytury, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia tego okresu.

Powołany przepis wymienia 3 okresy podlegające uwzględnieniu przy ustalaniu prawa do emerytury oraz obliczania wysokości emerytury, które z zastrzeżeniem art. 56 traktować można jako okresy składkowe.

Zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie poglądem do stażu emerytalnego uwzględnia się - jak okresy składkowe (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych) nie okresy jakiejkolwiek pracy rolniczej, a jedynie stałą pracę o istotnym znaczeniu dla prowadzonej działalności rolniczej w gospodarstwie, w którym osoba zainteresowana (domownik) zamieszkuje lub ma możliwość codziennego wykonywania w nim prac związanych z prowadzoną działalnością rolniczą ( tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 8 marca 2011 roku, sygn. akt II UK 305/10, Legalis nr 376666).

Jak stanowi art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników ( t.j. Dz. U. z 2017 roku, poz. 2336), ilekroć w ustawie jest mowa o domowniku – rozumie się osobę bliską rolnikowi, która:

a) ukończyła 16 lat,

b) pozostaje z rolnikiem we wspólnym gospodarstwie domowym lub zamieszkuje na terenie jego gospodarstwa rolnego albo w bliskim sąsiedztwie,

c) stale pracuje w tym gospodarstwie rolnym i nie jest związana z rolnikiem stosunkiem pracy.

W rozpoznawanej sprawie Sąd uznał, że całego wnioskowanego okresu pracy wnioskodawcy w gospodarstwie rolnym rodziców nie można uznać za okres zatrudnienia w rozumieniu ww. przepisów.

Wskazać należy w tym miejscu, że dopuszczalność uwzględnienia okresu pracy w gospodarstwie rolnym należy oceniać m. in. po ustaleniu wymiaru czasu takiej pracy. Stanowisko orzecznictwa jest w tym zakresie ugruntowane i jednolite. Jak słusznie wskazał Sąd Najwyższy m. in. w wyroku z dnia 19 grudnia 2000 roku ( sygn. akt II UKN 155/100, publ. OSNP 2002/16/394) przy ustaleniu prawa do emerytury uwzględnia się okresy pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia, świadczonej przed dniem 1 stycznia 1983 r. w wymiarze przekraczającym połowę pełnego wymiaru czasu pracy, także w czasie wakacji szkolnych. Podobnie SN wypowiedział się w wyroku z dnia 18 marca 1999 roku ( II UKN 528/98 OSNAP 2000/10/399) wskazując, że wykonywanie przez domownika w gospodarstwie rolnym prac o charakterze dorywczym, okazjonalnie i w wymiarze niższym od połowy pełnego wymiaru czasu pracy, nie może być traktowane jako okres składkowy. Doraźna pomoc w wykonywaniu typowych obowiązków domowych, nie stanowi stałej pracy w gospodarstwie rolnym ( tak SN w wyroku z dnia 10 maja 2000 roku, II UKN 535/99, OSNAP 2001/21/650).

Osoba ubiegająca się o zaliczenie okresu pracy w gospodarstwie rolnym do stażu pracy, powinna spełniać kryteria uznania jej za domownika określone w art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników. Stała praca w rozumieniu tego przepisu oznacza zaś pracę w wymiarze co najmniej 4 godzin dziennie ( vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 lutego 2011 r., III UK 70/10).

W innym wyroku Sąd Najwyższy zasadnie podniósł, że w stażu emerytalnym uwzględnia się - jako okresy składkowe - nie okresy jakiejkolwiek pracy w gospodarstwie rolnym, lecz tylko stałą pracę o istotnym znaczeniu dla prowadzonej działalności rolniczej. Doraźna pomoc w wykonywaniu typowych obowiązków domowych, nie stanowi stałej pracy
w gospodarstwie rolnym zaliczanej do stażu ubezpieczeniowego ( sygn. akt I UK 340/13, Lex nr 1477426).

Doraźna pomoc w gospodarstwie, jaką świadczył ubezpieczony w okresie nauki nie może być uznawana za stałą. Pamiętać należy przy tym, że niedopuszczalna jest wykładnia rozszerzająca art. 10 ust. 1 ustawy emerytalnej, zmierzająca do zaliczania w każdym wypadku okresów pracy w gospodarstwie rolnym zamiast wymaganych okresów składkowych i nieskładkowych w ramach ubezpieczenia innego, niż ubezpieczenie rolnicze ( tak też SN w wyroku z dnia 14 października 2013 roku, sygn. akt II UK 108/13, publ. LEX nr 1451523).

Doraźna pomoc w wykonywaniu typowych obowiązków domowych, zwyczajowo wymaganych od dzieci jako członków rodziny rolnika, nie stanowi zaś stałej pracy w gospodarstwie rolnym zaliczanej do stażu ubezpieczeniowego (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 maja 2000r. II UKN 535/99 OSNP 2001/21/650).

Dokonane ustalenia faktycznie nie pozwalają na zaliczenie do stażu pracy okresu od dnia 3 lutego 1973 roku do dnia 12 czerwca 1973 roku, w którym ubezpieczony uczył się. Natomiast zaliczenie pozostałego wnioskowanego przez skarżącego okresu od dnia
13 czerwca 1973 roku do dnia 21 kwietnia 1975 roku nie pozwala na przyjęcie, że legitymuje się on wymaganym 25 – letnim okresem składkowym i nieskładkowym.

W zakresie pracy wnioskodawcy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze, podkreślić należy, że nabycie prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym jest przywilejem w stosunku do nabywania emerytur w powszechnym wieku emerytalnym, zatem skorzystanie z tego prawa nie może podlegać uznaniu lub opierać się na wykładni rozszerzającej, ale powinno mieć oparcie w ustalonych okolicznościach faktycznych sprawy, które spełniają prawne wymagania zakwalifikowania określonej pracy jako zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

W orzecznictwie (por. np. wyrok z dnia 15 grudnia 1997 r., II UKN 417/97, OSNAPiUS 1998 nr 21, poz. 638) przyjmuje się, że nie korzysta z uprawnienia do emerytury w niższym wieku emerytalnym pracownik, który nie udowodnił, że wykonywał pracę w szczególnych warunkach w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku. Z rozważań zawartych w tym orzeczeniu należy wyprowadzić nadto wniosek, iż - ze względu na charakter omawianego świadczenia (wcześniejsza emerytura) - przepisy rozporządzenia należy wykładać ściśle.

W przedmiotowym stanie faktycznym, w ocenie Sądu Okręgowego wnioskodawca nie spełnia także warunku co do posiadania 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

W okresie od dnia 22 kwietnia 1975 r. do dnia 31 lipca 1978 r. w Przedsiębiorstwie (...) wnioskodawca był zatrudniony na stanowisku robotnika budowlanego, a następnie po uzyskaniu stosowanych uprawnień od dnia 9 lipca 1977 roku na stanowisku blacharz – dekarz. Nadto w okresach: od dnia 26 marca 1985 roku do dnia 21 kwietnia 1985 roku. w Przedsiębiorstwie (...), od dnia 28 października 1987 r. do dnia 16 kwietnia 1988 r. w Kombinacie Budownictwa (...) oraz od dnia 2 maja 1988 r. do dnia 31 grudnia 1990 r. w Przedsiębiorstwie (...) z siedzibą we W. – Zakład nr (...) w Ł. wnioskodawca pracował na stanowisku blacharz – dekarz, co znalazło odzwierciedlenie w angażach znajdujących się w aktach osobowych.

Odnosząc się do zatrudnienia wnioskodawcy w Przedsiębiorstwie (...) na stanowisku robotnika budowlanego – brak jest podstaw, wbrew argumentom podnoszonym przez pełnomocnika wnioskodawcy do zaliczenia tego okresu do okresu pracy w warunkach szczególnych – jako wykonywanie prac kamieniarskich (wykaz A, dział V, poz. 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze). Jako robotnik budowlany W. K. zajmował się urabianiem formy, betonowaniem, pracował przy budowie krawężników, chodników. Brak jest jednoznacznych dowodów, iż odwołujące stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał te czynności wskazane w Rozporządzeniu.

Dokumenty pracownicze z tego okresu zatrudnienia, wprost wskazują, że był zatrudniony na stanowisku robotnika budowlanego, jeżeli wnioskodawca wykonywał prace kamieniarskie w tym okresie zatrudnienia stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, nic nie stało na przeszkodzie, aby znalazło to odzwierciedlenie w dokumentacji pracowniczej.

Natomiast oceniając pozostały okres zatrudnienia skarżącego na stanowisku blacharza – dekarza w tym zakładzie, jak i w Kombinacie Budownictwa (...) oraz w Przedsiębiorstwie (...) z siedzibą we W., w ocenie Sądu praca ubezpieczonego nie była pracą wymienioną w wykazie A, dział V, poz. 9 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze czyli pracą dekarza.

Potwierdziły to zeznania świadków, a głównie zeznania samego wnioskodawcy, który zeznał, że faktycznie w znacznej mierze wykonywał prace dekarskie, ale zajmował się także w spornych okresach pracami blacharskimi. Świadek J. S. podniósł nawet, iż pracownicy wykonywali wszystkie prace jakie zlecił pracodawca. Bez znaczenia jest fakt czy wnioskodawca wykonywał w mniejszej lub większej mierze prace blacharskie, gdyż aby spełnić przesłankę wykonywania pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze należy wykazać, iż praca na wskazanym stanowisku wykonywana była stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Praca wnioskodawcy taką nie była, wobec czego Sąd nie mógł uznać ww. okresów za pracę w warunkach szczególnych.

W. K. nie wykonywał także pracy w warunkach szczególnych w okresie od dnia 14 września 1978 r. do dnia 3 sierpnia 1980 r. w Państwowym Przedsiębiorstwie (...) w T. na stanowisku pomocnika maszynisty. W tym okresie, tak jak już wyżej wskazano, odwołujący nie miał uprawnień do wykonywania pracy na stanowisku maszynisty spycharki i nie przedstawił żadnych dowód na okoliczność wykonywania takiej pracy w tym okresie.

W tym miejscu podkreślić należy, że zeznania świadków, czy też ubezpieczonych nie potwierdzone dokumentacją pracowniczą i z tą dokumentacją sprzeczne, nie mogą stanowić miarodajnego dowodu, co oznacza, że nie jest dopuszczalne oparcie się wyłącznie na zeznaniach świadków, w sytuacji gdy z dokumentów wynikają okoliczności przeciwne (por. wyroki SA we Wrocławiu z 17.01.2012. sygn. III AUa 1482/11. i z 22.02.2012. sygn. III AUa 1734/11. SA w S. z 20.09.2012. sygn. III AUa 374/12). Jakkolwiek słusznie argumentował apelujący, że nazwa zajmowanego stanowiska nie determinuje, czy praca była świadczona w warunkach szczególnych, lecz zakres rzeczywiście wykonywanych zadań, to jednak dowody w tej kwestii muszą być niewątpliwe. W sprawie nie mamy niewątpliwych dowodów pracy ubezpieczonego jako maszynisty spycharki, czy też pracownika wykonującego prace kamieniarskie w pełnym wymiarze czasu pracy, a z drugiej strony Sąd dysponował nie jednostkowym dokumentem określającym stanowisko pracy, lecz chronologiczną i konsekwentną dokumentacją pracowniczą.

Niewątpliwie jednak wnioskodawca w okresach od dnia 22 sierpnia 1983 r. do dnia
31 grudnia 1984 r. w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w Z., od dnia 22 kwietnia 1985 r. do dnia 30 kwietnia 1987 r. w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) oraz od dnia 27 lipca 1987 r. do dnia
17 października 1987 r. w (...) Przedsiębiorstwie (...) w Ł. wykonywał pracę w warunkach szczególnych. Analiza treści wykazu A stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. wskazuje, że do prac w warunkach szczególnych należą wymienione w dziale V (zatytułowanym „W budownictwie i przemyśle materiałów budowlanych”) pod poz. 3 „Prace maszynistów ciężkich maszyn budowlanych lub drogowych”.

Do prac tego rodzaju należą wymienione w załączniku nr 1 do zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1 sierpnia 1983 r. w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładach pracy nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach uprawniające do wcześniejszego przejścia na emeryturę oraz do wzrostu emerytury lub renty, w wykazie A dziale V poz. 3 prace maszynistów robót ziemnych na stanowisku maszynisty spycharek i ciągników gąsienicowych – pkt. 3.

W niniejszym postępowaniu zostało wykazane, iż wnioskodawca faktycznie wykonywał ww. pracę operatora spycharki stale i w pełnym wymiarze czasu pracy ww. okresach zatrudnienia.

Wskazać należy w tym miejscu, jak słusznie zauważył Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 4 listopada 2008 roku (III AUa 3113/08, Lex nr 552003) „Świadectwo pracy w warunkach szczególnych wydane pracownikowi przez pracodawcę stanowi domniemanie i podstawę do przyjęcia, iż okres pracy w nim podany jest okresem pracy w warunkach szczególnych, o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy z 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W sytuacji, kiedy brak jest wymaganego świadectwa pracy w warunkach szczególnych wystawionego przez pracodawcę, Sąd może prowadzić postępowanie dowodowe zmierzające do ustalenia, czy praca wykonywana przez stronę, była wykonywana w warunkach wymaganych przepisami rozporządzenia, czy ubezpieczony zajmował któreś ze stanowisk pracy wymienionych w załącznikach nr 1 lub 2 do rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.” Takie też postępowanie należy prowadzić, kiedy organ rentowy zakwestionuje fakty wskazane w tego rodzaju świadectwie (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 sierpnia 2009 r., I UK 77/09, Lex nr 558288).

Stosownie do § 2 ust. 1 okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. W myśl § 2 ust. 2 okresy takiej pracy stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według określonego wzoru, lub świadectwie pracy.

Regulacja § 2, statuująca ograniczenia dowodowe i obowiązująca w postępowaniu przed organem rentowym, nie ma jednak zastosowania w postępowaniu odwoławczym przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych. W konsekwencji okoliczność i okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach sąd uprawniony jest ustalać także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia zakładu pracy, w tym zeznaniami świadków (por. uchwała Sądu Najwyższego z 27 maja 1985 r. sygn. III UZP 5/85, uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984 r. III UZP 6/84). Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na okoliczność pracy wykonywanej przez wnioskodawcę w szczególnych warunkach dopuścił dowód dokumentów, z zeznań świadków.

W ocenie Sądu Okręgowego, wykonywanie przez ubezpieczonego pracy w szczególnych warunkach w pełnym wymiarze czasu pracy w w/w spornych okresach odnalazło potwierdzenie w zebranym materiale dowodowym.

Wskazać należy, że zarówno wnioskodawca, jak i świadkowie jednoznacznie podali, iż W. K. pracował jako operator spycharki, co więcej wskazano nawet nazwy maszyn jakie obsługiwał wnioskodawca, a nadto dokumentacja zgromadzona w sprawie potwierdziła okoliczności powołane przez wnioskodawcę. Pozwoliło to zatem na zaliczenie powyższych okresów do okresów pracy w warunkach szczególnych.

Mając powyższe na względzie uznać należy, że pomimo zaliczenia do okresów pracy w warunkach szczególnych okresów zatrudnienia skarżącego w okresach od dnia 22 sierpnia 1983 r. do dnia 31 grudnia 1984 r. w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w Z., od dnia 22 kwietnia 1985 r. do dnia 30 kwietnia 1987 r. w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) oraz od dnia 27 lipca 1987 r. do dnia
17 października 1987 r. w (...) Przedsiębiorstwie (...) w Ł. - wnioskodawca nie udowodnił wykonywania na dzień 1 stycznia 1999 roku stale i w pełnym wymiarze, przez 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

W tym miejscu zaakcentować należy, że zgodnie z art. 6 k.c. to na wnioskodawcy spoczywał ciężar dowodowy w niniejszej sprawie. Oparcie polskiej procedury cywilnej na zasadzie kontradyktoryjności jedynie w wyjątkowych przypadkach pozwala Sądowi na podjęcie czynności mających na celu pobudzenie inicjatywy stron, a zasadą w tym zakresie jest samodzielne dążenie uczestników postępowania do wykazania prawdziwości podnoszonych twierdzeń. Jeżeli twierdzenie istotne dla rozstrzygnięcia nie zostanie udowodnione, to o merytorycznym rozstrzygnięciu sprawy decyduje rozkład ciężaru dowodu. Zatem strona, na której spoczywa ciężar dowodu, ponosi ryzyko ujemnych skutków niedopełnienia swoich obowiązków w tym zakresie. Sąd Okręgowy uznał również, zgodnie z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 17 grudnia 1996 roku, iż nie jest zarówno zobowiązany, jak i uprawniony do przeprowadzenia dochodzenia w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (patrz wyrok SN z dnia 17 grudnia 1996 roku, I CKU 45/96, OSNC 1997/6-7/76).

Tymczasem wnioskodawca reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika nie wykazał skutecznie spełnienia przesłanek do uzyskania emerytury.

Sąd po dokonaniu wnikliwej analizy zebranego materiału dowodowego i zbadania wszystkich okoliczności jakie podniósł wnioskodawca, uznał słuszność zaskarżonej decyzji organu rentowego.

Biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, że ubezpieczony nie spełnił przesłanki do przyznania emerytury, tj. nie udowodnił, że legitymuje się na dzień 1 stycznia 1999 roku 15-letnim okresem pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze oraz 25-letnim okresem składkowym i nieskładkowym, wobec czego emerytura wnioskodawcy nie przysługuje.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawcy.