Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 stycznia 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2014r. w Katowicach

sprawy z odwołania M. J. (M. J. )

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

o emeryturę pomostową

na skutek apelacji ubezpieczonego M. J.

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w Katowicach z dnia 22 października 2012r. sygn. akt X U 294/12

oddala apelację.

/-/SSA K.Merker /-/SSA L.Jachimowska /-/SSA A.Grymel

Sędzia Przewodniczący Sędzia

Sygn. akt III AUa 675/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 stycznia 2011r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. odmówił ubezpieczonemu M. J. (J.) prawa do emerytury pomostowej wskazując, iż przedłożone przez ubezpieczonego zaświadczenie o niezdolności do wykonywania pracy
w szczególnych warunkach zostało wystawione po zwolnieniu z pracy - zatem nie istnieje związek przyczynowy pomiędzy zaprzestaniem zatrudnienia,
a niezdolnością do pracy ubezpieczonego, stwierdzoną orzeczeniem lekarza medycyny pracy.

Ubezpieczony wniósł odwołanie od decyzji i domagając się przyznania mu prawa do emerytury pomostowej, podniósł, że zaświadczenie o stanie zdrowia zostało wystawione po zwolnieniu z pracy, a zatem ma związek
z rozwiązaniem stosunku pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosząc o jego oddalenie, podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach wyrokiem z dnia 22 października 2012r., sygn. X U 294/12 oddalił odwołanie.

Sąd Okręgowy ustalił, że ubezpieczony M. J. (ur. (...)) w dniu 29 grudnia 2010r. wystąpił z wnioskiem o przyznanie mu prawa do emerytury pomostowej.

Rozpoznając wniosek organ rentowy stwierdził, że ubezpieczony spełnił warunek dotyczący wieku emerytalnego, jak również udokumentował ponad
40 lat pracy, w tym przeszło 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Do pracy w szczególnych warunkach organ rentowy zaliczył ubezpieczonemu zatrudnienie w Hucie (...) S.A. w okresie od dnia
22 marca 1993r. do dnia 31 października 2008r. na stanowisku operatora walcarki oraz zatrudnienie w firmie (...) Sp. z o.o. w okresie od dnia
22 listopada 2010r. do dnia 22 grudnia 2010r. na stanowisku rafiniarza metali nieżelaznych. Ostatni stosunek pracy ubezpieczonego został rozwiązany.

Dalej Sąd Okręgowy ustalił, że do wniosku o emeryturę pomostową odwołujący się dołączył zaświadczenie o stanie zdrowia z dnia 23 grudnia 2010r., wystawione przez lekarza medycyny pracy, stwierdzające niezdolność do wykonywania pracy w szczególnych warunkach określonej w załączniku 1 lub 2 ustawy o emeryturach pomostowych. Zaświadczenie to zakwestionował organ rentowy podnosząc, iż nie istnieje związek przyczynowy pomiędzy zaprzestaniem przez odwołującego zatrudnienia, a stwierdzeniem niezdolności do pracy w orzeczeniu lekarza medycyny pracy i decyzją z dnia 19 stycznia 2011r. odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury pomostowej.

Sąd Okręgowy w Katowicach, rozpoznający po raz pierwszy odwołanie ubezpieczonego, w oparciu o jego zeznania ustalił, że odwołujący się pracując
w Hucie (...) w K. - S. przepracował ponad 15 lat pracy, ale do stażu pracy w szczególnych warunkach organ rentowy nie uwzględnił okresów przebywania odwołującego na zasiłkach chorobowych. Sąd Okręgowy ustalił, że w dniu 22 listopada 2010r. skarżący podjął zatrudnienie w firmie (...) Sp. z o.o. i został dopuszczony do pracy przez lekarza medycyny pracy. Ten stosunek pracy uległ jednak rozwiązaniu ze względu na stan zdrowia odwołującego się stwierdzony
w orzeczeniu lekarza medycyny pracy - w zaświadczeniu z dnia 23 grudnia 2010r.

Sąd Okręgowy stwierdził, że ubezpieczony osiągnął zarówno wiek emerytalny, jak i wykazał 15 lat pracy wykonywanej w szczególnych warunkach oraz rozwiązał stosunek pracy. Zdaniem Sądu, orzeczenie
o niezdolności do wykonywania pracy w szczególnych warunkach, wystawione przez lekarza medycyny pracy w dniu 23 grudnia 2010r., odpowiada warunkom, wynikającym z przepisu art. 7 ustawy o emeryturach pomostowych. Zaświadczenie wystawione dzień po zakończeniu stosunku pracy odwołującego, wyraźnie stwierdza, że jest on niezdolny do wykonywania pracy
w szczególnych warunkach w dalszym ciągu. Sąd Okręgowy wyraził pogląd,
że istnieje związek przyczynowy między wystawionym zaświadczeniem lekarskim, a wykonywaną przez odwołującego się pracą.

Sąd Okręgowy stwierdził, że odwołujący się spełnia warunki do nabycia uprawnień do emerytury pomostowej i wyrokiem z dnia 4 lipca 2011r., sygn. akt XU 532/11 Sąd Okręgowy przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury pomostowej, poczynając od daty wniosku.

Sąd pierwszej instancji wskazał, że w rozpoznaniu apelacji organu rentowego, Sąd Apelacyjny w Katowicach, wyrokiem z dnia 10 stycznia 2012r., sygn. akt III AUa 2140/11, uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Okręgowemu w Katowicach do ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd drugiej instancji wskazał,
że koniecznym jest wyjaśnienie czy w dniu 22 listopada 2010r. ubezpieczony był zdolny do pracy na stanowisku rafiniarza metali nieżelaznych oraz czy
i kiedy utracił zdolność do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku
w czasie zatrudnienia w (...). Celem weryfikacji tych okoliczności Sąd Okręgowy winien przeprowadzić dowód z opinii biegłego z zakresu medycyny pracy, po uprzednim uzyskaniu dokumentacji medycznej stanowiącej podstawę wydania w dniu 23 grudnia 2010r. orzeczenia przez lekarza medycyny pracy oraz akt osobowych ubezpieczonego z okresu zatrudnienia w spółce (...).

Ponownie rozpoznając sprawę, z uwzględnieniem wytycznych Sądu Apelacyjnego, w oparciu o dokumentację medyczną przedstawioną przez lekarza medycyny pracy S. B., akta osobowe skarżącego
z okresu jego zatrudnienia w (...) oraz opinię biegłej sądowej z zakresu medycyny pracy dr hab. n. med. R. Z. z dnia 23 lipca 2012r. Sąd Okręgowy ustalił, że ubezpieczony na dzień 22 listopada 2010r. był zdolny do pracy na stanowisku rafiniarza metali nieżelaznych oraz, że trudno wskazać na fakty przemawiające za jego utratą zdolności do pracy na zajmowanym stanowisku. Na badanie wstępne przed przyjęciem do pracy w (...) ubezpieczony dostarczył prawidłowe wyniki morfologii krwi z dnia 17 listopada 2010r. Z uwzględnieniem tych wyników i wywiadu, lekarz profilaktyk w dniu 18 listopada 2011r. wydał zaświadczenie o braku przeciwwskazań do pracy na stanowisku rafiniarza metali nieżelaznych, skracając jednocześnie termin ponownego badania do 1 miesiąca (co trudno uzasadnić). W zgromadzonej dokumentacji brak jest jakichkolwiek wyników oznaczeń ołowiu oraz jego metabolitów w materiale biologicznym - co w przypadku przekroczenia wartości normatywnych, u osób pracujących w narażeniu na ołów i jego związki - uzasadniałoby odsunięcie od pracy z ołowiem. Zaświadczenie z dnia
23 grudnia 2010r. zatytułowane ”Orzeczenie o niezdolności do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku” wystawione zostało na druku niezgodnym
z zobowiązującymi w tym zakresie aktami prawnymi.

Pełnomocnik ubezpieczonego w piśmie procesowym z dnia 22 sierpnia 2012r. wniósł o zlecenie biegłej sporządzenia opinii uzupełniającej w zakresie stwierdzenia zdolności ubezpieczonego do pracy na stanowisku rafiniarza metali nieżelaznych oraz o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka - lek. med. S. B. na okoliczność związku jego orzeczenia z rozwiązaniem stosunku pracy oraz ustosunkowania się do konkluzji biegłej i wyjaśnienia postawionej przez świadka diagnozy stanu zdrowia ubezpieczonego, uzasadniającej wydanie zaświadczenia o niezdolności do pracy.

Następnie, w oparciu o zeznania świadka S. B., Sąd ten ustalił, że jako lekarz medycyny specjalista z zakresu medycyny pracy prowadzi on NZOZ Badań Profilaktycznych. Wszystkie kopie posiadanej dokumentacji medycznej dotyczącej ubezpieczonego złożył on przy piśmie z dnia 11 maja 2012r. Ubezpieczony zgłosił się do świadka, kiedy starał się o emeryturę pomostową. Świadek w dziale kadr spółki (...) dowiedział się,
że ubezpieczony podjął pracę w spółce na jeden miesiąc, gdyż tylko podjęcie takiego zatrudnienia umożliwiało mu starania o uzyskanie uprawnień do emerytury pomostowej. Kiedy ubezpieczony stawił się u świadka celem uzyskania zaświadczenia o niezdolności do pracy na stanowisku rafiniarza metali nieżelaznych świadek nie przeprowadzał żadnych badań ubezpieczonego i zaświadczenie wystawił opierając się na przedstawionym mu przezeń zaświadczeniu od lekarza rejonowego - lekarza medycyny R. K., w którym wymienione zostało szereg schorzeń, na które leczy się ubezpieczony. Świadek S. B. uznał, że te schorzenia czynią ubezpieczonego niezdolnym do pracy w warunkach szczególnych. Wcześniej świadek wydał zaświadczenie dopuszczające ubezpieczonego do pracy na stanowisku rafiniarza. Jak wyjaśnił, celem dopuszczenia do takiej pracy konieczne jest przeprowadzenie badań krwi i moczu, aby wykluczyć anemię, białkomocz i nefropatię (schorzenia nerek). Ubezpieczony starając się o pracę przedstawił mu prawidłowe wyniki badań krwi i moczu.

Sąd pierwszej instancji wskazał, iż nie uwzględnił wniosku pełnomocnika ubezpieczonego o przeprowadzenie dowodu z opinii uzupełniającej biegłej
z zakresu medycyny pracy na okoliczność stwierdzenia zdolności ubezpieczonego do pracy na stanowisku rafiniarza metali nieżelaznych, bowiem biegła w opinii z dnia 23 lipca 2012r. wyraźnie wskazała, że ubezpieczony na dzień 22 listopada 2010r. był zdolny do pracy na stanowisku rafiniarza metali nieżelaznych oraz, że trudno wskazać na fakty przemawiające za jego utratą zdolności do pracy na zajmowanym stanowisku, orzeczone w dniu 23 grudnia 2010r. Przeprowadzenie zatem wnioskowanego dowodu prowadziłoby w ocenie Sądu jedynie do przewlekłości postępowania, a ponadto okoliczności na jakie dowód miałby zostać przeprowadzony w ocenie Sądu zostały już wyjaśnione.

Kierując się powyższymi ustaleniami, Sąd Okręgowy uznał, że odwołanie ubezpieczonego nie podlega uwzględnieniu.

Sąd Okręgowy powołał treść art. 7 ustawy z dnia 19 grudnia 2008r.
o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2008r., nr 237, poz. 1656 z późn. zm.)
i stwierdził, że wprawdzie ubezpieczonemu zostało w dniu 23 grudnia 2010r. wystawione zaświadczenie o niezdolności do pracy na stanowisku rafiniarza metali nieżelaznych, to jednak zgromadzona w sprawie dokumentacja medyczna takiego ustalenia nie uzasadnia, „w tym w kontekście dokumentacji stanowiącej podstawę wystawienia w dniu 18 listopada 2011r. przez tego samego lekarza zaświadczenia o braku przeciwwskazań do pracy na tym stanowisku (wyniki badań krwi i moczu wykluczające anemię, białkomocz i nefropatię naprzeciw ogólnego zaświadczenia lekarza podstawowej opieki zdrowotnej o leczonych schorzeniach ubezpieczonego)”.

Mając na uwadze wyżej przytoczone okoliczności i przepisy Sąd Okręgowy, na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.

Wyrok w całości apelacją zaskarżył ubezpieczony, imieniem którego pełnomocnik, zarzucił:

- naruszenie art.233 § 1 k.p.c. poprzez uznanie, że opinia biegłej jest obiektywna i staranna podczas, gdy ze złożonych przez odwołującego się dokumentów,
a także zeznań lekarza medycyny pracy, wynikają odmienne wnioski niż ustalone przez biegłą, a zatem należy przyjąć, że Sąd nie rozważył wszechstronnie zebranego materiału dowodowego, a zwłaszcza nie uwzględnił wniosku o przeprowadzenie dowodu z opinii uzupełniającej, której przedmiotem miało być stwierdzenie zdolności M. J. do pracy na stanowisku rafiniarza metali nieżelaznych;

- naruszenie art.229 k.p.c. poprzez pominięcie faktu, że organ rentowy nigdy nie kwestionował treści merytorycznej decyzji lekarza medycyny pracy o uznaniu odwołującego się za niezdolnego do pracy w warunkach szczególnych, wydanej 23 grudnia 2010r. (kwestionując jedynie datę jej wydania), co oznacza, że fakt ten został w zasadzie przyznany przez stronę przeciwną. Nie podnosił również braku wymaganego formularza, co oznacza, że fakt ten został przyznany przez stronę przeciwną.

Wskazując powyższe podstawy apelacji, skarżący wniósł o zmianę wyroku
i uwzględnienie odwołania, względnie, uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przed Sądem I instancji w celu przeprowadzenia dowodu z opinii innego biegłego medycyny pracy.

Apelujący wskazał, że Sąd Okręgowy oparł swoje orzeczenie na opinii biegłej, która uznała; że zaświadczenie lekarza profilaktyka medycyny pracy S. B. nie może być podstawą do kwestionowania zdolności do pracy M. J., ponieważ wystawiono je na druku niezgodnym z przepisami.

Jednocześnie - jak podniósł skarżący - biegła nie odniosła się szczegółowo i merytorycznie i nie sprecyzowała, dlaczego, jej zdaniem, M. J. w dniu 23.12.2010r. był do pracy zdolny, mimo, że lekarz S. B. postawił inną diagnozę w wydanym zaświadczeniu. W szczególności; nie odniosła się do zawartości merytorycznej dokumentacji medycznej przedstawionej przez M. J. lekarzowi S. B.. Jest prawdopodobne, że biegła tą dokumentacją nie dysponowała.

Słuchany jako świadek lekarz S. B. wyjaśnił, że wystawiając zaświadczenie o niezdolności dla M. J., brał pod uwagę nie tylko wyniki badań krwi, lecz również zaświadczenia lekarza rejonowego na temat innych schorzeń M. J..

Dlatego - w odpowiedzi na opinię biegłej - zawnioskowano o dostarczenie biegłej całego kompletu dokumentów przez ZUS. Pewność, co do tego,
że biegła nie posiadała pełnej dokumentacji wynikała z faktu, że kluczowy dokument, tj. zaświadczenie wydane przez lekarza S. B. w dniu 23.12.2010r., został wręczony biegłej na jej prośbę przez M. J.
w trakcie spotkania, w czasie którego M. J. został poddany jedynie pobieżnemu badaniu. Świadczy to o nieprofesjonalnym podejściu do zleconego badania. W tej sytuacji tj. dysponowania przez Sąd sprzecznymi opiniami lekarzy oraz w związku ze złożonym wnioskiem o uzupełnienie opinii, Sąd powinien co najmniej uwzględnić wniosek o sporządzenie opinii uzupełniającej.

Rozpoznając apelację, Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem jej podstawy są nieusprawiedliwione.

Wbrew zarzutom skarżącego, Sąd Okręgowy dokonał niewadliwych ustaleń faktycznych i prawidłowo zastosował prawo materialne. Sąd drugiej instancji podziela ustalenia faktyczne i ocenę prawną Sądu Okręgowego.

Urodzony w dniu (...) ubezpieczony, wykonujący pracę
w hutnictwie, ubiega się o ustalenie prawa do emerytury pomostowej na podstawie art.7 w zw. z art.4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. Nr 237, poz. 1656 zwanej ustawą).

Stosownie do treści art. 7 powołanej ustawy pracownik wykonujący
w hutnictwie prace w szczególnych warunkach wymienione w pkt 4-12 załącznika nr 1 do ustawy, który spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1, 4-7, nabywa prawo do emerytury pomostowej, jeżeli: osiągnął wiek wynoszący
co najmniej 55 lat; ma okres pracy w szczególnych warunkach w hutnictwie wymienionej w pkt 4-12 załącznika nr 1 do ustawy, wynoszący co najmniej
15 lat oraz lekarz medycyny pracy wydał orzeczenie o niezdolności do wykonywania prac w szczególnych warunkach wymienionych w pkt 4-12 załącznika nr 1 do ustawy. Wedle art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych prawo do świadczenia uzależnione jest od łącznego spełnienia przez tego pracownika następujących warunków: urodzony po dniu 31.12.1948r. (punkt 1), legitymujący się okresem składkowym i nieskładkowym, wynoszącym
co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn (punkt 4), przed dniem 1 stycznia 1999r. wykonujący pracę w szczególnych warunkach lub pracę w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32
i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS (punkt 5), po dniu 31 grudnia 2008r. wykonujący pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 (punkt 6) oraz nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy (punkt 7).

Poza sporem jest, że nie pozostający od dnia 23 grudnia 2010r.
w zatrudnieniu, posiadający co najmniej 25-letni okres ubezpieczenia, wnioskodawca wykazał wymagany okres pracy w szczególnych warunkach
w hutnictwie wymienionej w pkt 11 i 4 załącznika nr 1 do ustawy, świadczonej w okresach od 22.03.1993r. do 31.10.2008r. w Hucie (...) jako operator walcarki (pomniejszony o 7 miesięcy i 26 dni okresów pobierania zasiłków chorobowych) oraz od 22.11.2010r. do 22.12.2010r. w Spółce (...) na stanowisku rafiniarza metali nieżelaznych.

Spornym, w kontekście spełnienia przesłanek, niezbędnych do ustalenia prawa do emerytury pomostowej, był warunek legitymowania się przez ubezpieczonego orzeczeniem o niezdolności do wykonywania prac
w szczególnych warunkach wymienionych w pkt 4-12 załącznika nr 1 do ustawy, wydanym przez lekarza medycyny pracy. Ubezpieczony przedłożył orzeczenie lekarza medycyny pracy z dnia 23.12.2010r. stwierdzające, że jako pracownik Spółki (...), zatrudniony na stanowisku rafiniarza metali nieżelaznych w bezpośrednim kontakcie ze związkami ołowiu, ze względu na stan zdrowia wynikły z choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa, astmy oskrzelowej, nawracających stanów zapalenia nerek, zapalenia błony śluzowej żołądka i dwunastnicy oraz żylaków odbytu, jest niezdolny do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku.

Orzeczenie o niezdolności do pracy na ostatnio zajmowanym stanowisku z dnia 23.12.2010r. wydał lekarz medycyny pracy - lek. med. S. B., autor sporządzonego wcześniej, w dniu 18.11.2010r. zaświadczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy na stanowisku rafiniarza metali nieżelaznych w (...) Spółce z o.o. To nagłe, na przestrzeni miesiąca czasu, pogorszenie stanu zdrowia ubezpieczonego,
w stopniu uniemożliwiającym dalsze wykonywanie pracy w szczególnych warunkach na stanowisku rafiniarza metali nieżelaznych było przedmiotem weryfikacji w postępowaniu dowodowym podczas ponownego rozpoznania sprawy.

Dokumentacja medyczna, stanowiąca podstawę wydania zakwestionowanego orzeczenia z dnia 23.12.2010r., została przedłożona
w postępowaniu sądowym przez świadka S. B. (k.63-66 a.s. oraz zeznania świadka - k.91 a.s.), zaś rzeczone orzeczenie zostało przedłożone przez ubezpieczonego wraz z wnioskiem o świadczenie (k.79 a.e); dodatkowo jego kserokopia została okazana biegłej przez skarżącego podczas badania. Wynikiem analizy tej dokumentacji jest opinia biegłej z zakresu medycyny pracy z dnia 23.07.2012r., co przeczy twierdzeniom skarżącego, iż biegła nie dysponowała pełną dokumentacją medyczną.

Nietrafnym jest też zarzut skarżącego utrzymującego, iż opinia biegłej wymagała uzupełnienia w zakresie ustalenia zdolności ubezpieczonego do pracy na stanowisku rafiniarza metali nieżelaznych, bowiem w tym przedmiocie biegła wyraziła jednoznaczną ocenę, iż M. J. na dzień 22.11.2010r. (w dacie podjęcia zatrudnienia w (...)) był zdolny do pracy na stanowisku rafiniarza metali nieżelaznych oraz, że trudno wskazać fakty, które przemawiałyby za jego utratą zdolności do pracy na zajmowanym stanowisku (vide: opinia - k.78 a.s.).

Konstatacja biegłej znajduje pełne potwierdzenie w treści analizowanej dokumentacji lekarskiej, w tym w wynikach badań laboratoryjnych. Ubezpieczony na badanie wstępne przed podjęciem pracy w (...) przedłożył prawidłowe wyniki badań krwi oraz - jak wynika z akt osobowych skarżącego - także wyniki badań moczu. Ocena wyników tych badań, nie wskazujących na istnienie stanu chorobowego pod postacią anemii, białkomoczu czy nefropatii przemawiała, zdaniem badającego ubezpieczonego, lekarza profilaktyka, świadka S. B. o braku przeciwwskazań do zatrudnienia ubezpieczonego na stanowisku rafiniarza metali nieżelaznych (vide: zeznania świadka - k.92 a.s.) i wydaniu w dniu 18.11.2010r. zaświadczenia lekarskiego o zdolności do pracy na wskazanym stanowisku, wskazującego jednocześnie na skrócenie terminu ponownego badania do
1 miesiąca.

Natomiast odmiennie rzecz się miała, gdy autor zaświadczenia z dnia 18.11.2010r. wystawił w dniu 23.12.2010r. skarżącemu orzeczenie
o niezdolności do pracy na dotychczas zajmowanym stanowisku. Lekarz profilaktyk nie zlecił wówczas przeprowadzenia badań na oznaczenie ołowiu
i jego metabolitów w materiale biologicznym, koniecznych dla oceny przeciwwskazań do dalszego zatrudnienia w przypadku stwierdzenia przekroczenia wartości normatywnych (vide: opinia biegłej – k.78 a.s.). Świadek S. B. oparł się jedynie na przedstawionym zaświadczeniu lekarza rejonowego (z dnia 21.12.2010r.), stwierdzającego ogólny stan zdrowia pracownika, zaniechając uzyskania istotnych wyników badań krwi i moczu (k.92 a.s.).

Powyższe w pełni przemawia - w opozycji do stanowiska skarżącego -
za trafnością opinii bieglej, iż w dacie wydania zakwestionowanego orzeczenia lekarza medycyny pracy brak było podstaw do stwierdzenia utraty przez ubezpieczonego zdolności do pracy na zajmowanym stanowisku rafiniarza metali nieżelaznych.

Odmiennie niż apelujący, Sąd Apelacyjny podziela ocenę Sądu pierwszej instancji, iż pełna, wyjaśniająca istotę sporu, odpowiadająca wymogom określonym w art.278 §1 k.p.c. w zw. z art.285 k.p.c., opinia biegłej z zakresu medycyny pracy może stanowić podstawę miarodajnych ustaleń faktycznych. Kontestujący opinię apelujący, nie przedstawił żadnych medycznych dowodów, które poddałyby w wątpliwość wiarygodność ocenianej dokumentacji medycznej, a w konsekwencji - rzetelność opracowanej przez biegłą opinii. Zatem należy stwierdzić, że wydane w dniu 23.12.2010r. przez lekarza medycyny pracy orzeczenie o niezdolności do wykonywania pracy
w szczególnych warunkach na zajmowanym stanowisku rafiniarza metali nieżelaznych jest niewiarygodne, iż ubezpieczony faktycznie zdolność tą utracił.

W tym miejscu wypada przypomnieć, iż w ugruntowanym orzecznictwie Sądu Najwyższego wielokrotnie wskazywano, że prawo do emerytury w wieku niższym od powszechnego z tytułu wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest ściśle związane z szybszą utratą zdolności do zarobkowania z uwagi na szczególne warunki lub szczególny charakter pracy. Praca taka, świadczona stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy, przyczynia się do szybszego obniżenia wydolności organizmu, stąd też wykonująca ją osoba ma prawo do emerytury wcześniej niż inni ubezpieczeni. Prawo to stanowi przywilej
i odstępstwo od zasady wyrażonej w art.27 ustawy o emeryturach i rentach
z FUS, a zatem regulujące je przepisy należy wykładać w sposób gwarantujący zachowanie celu uzasadniającego to odstępstwo (vide: między innymi wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 22 lutego 2007r., sygn. akt I UK 258/06, OSNP 2008 Nr 5-6, poz. 81; z dnia 17 września 2007r., sygn. akt III UK 51/07, OSNP 2008 Nr 21-22, poz. 328; z dnia 6 grudnia 2007r., sygn. akt III UK 62/07, LEX
nr 375653; z dnia 6 grudnia 2007r., sygn. akt III UK 66/07, LEX Nr 483283;
z dnia 13 listopada 2008r., sygn. akt II UK 88/08, LEX nr 1001292, z dnia
5 maja 2009r., sygn. akt I UK 4/09, LEX Nr 509022, z dnia 8 czerwca 2011r. sygn. akt I UK 393/10, LEX nr 950426).

Jakkolwiek prezentowane stanowisko judykatury Sądu Najwyższego zostało wyrażone na gruncie wykładni art.184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2013r. poz.440), to - ze względu, iż dotyczy również prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu świadczenia pracy
w szczególnych warunkach (lub szczególnym charakterze) - zdaniem Sądu drugiej instancji, jest w pełni aktualne przy ocenie uprawnień do emerytury pomostowej.

Zważywszy na powyższe, konieczność ścisłej wykładni przepisów prawa ubezpieczeń społecznych oraz ustalone ustawą z dnia 19 grudnia 2008r.
o emeryturach pomostowych, wymogi łącznego spełnienia przesłanek, warunkujących nabycie prawa do tego świadczenia, to brak uznania,
iż ubezpieczony legitymował się orzeczeniem lekarza medycyny, a jakim mowa w punkcie 3 art.7 tej ustawy, niweczy starania ubezpieczonego o ustalenie prawa do emerytury pomostowej.

Oceny tej nie może zmienić sugerowane w apelacji i ponowione na rozprawie apelacyjnej, uwzględnienie szczególnych okoliczności, jakie utrudniały skarżącemu pozyskanie środków utrzymania od organu rentowego. Jakkolwiek zrozumiałą jest trudna sytuacja ubezpieczonego, to jednak w prawie ubezpieczeń społecznych nie mają zastosowania zasady współżycia społecznego.

Kierując się wskazanymi motywami, Sąd Apelacyjny, po myśli
art.385 k.p.c., orzekł o oddaleniu apelacji.

/-/SSA K.Merker /-/SSA L.Jachimowska /-/SSA A.Grymel

Sędzia Przewodniczący Sędzia

JM