Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

18 kwietnia 2019r.

Sąd Okręgowy w Płocku, IV Wydział Cywilny - Odwoławczy

w składzie:

Przewodnicząca SSO Joanna Świerczakowska

Sędziowie: SO Renata Wanecka (spr.)

SO Małgorzata Michalska

Protokolant: st. sek. sąd. K. G.

po rozpoznaniu na rozprawie 17 kwietnia 2019r. w P.

sprawy z powództwa P. W.

przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w M.

o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli i o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Mławie z 22 listopada 2018r.,

sygn. I C 549/18

1.  uchyla zaskarżony wyrok w punkcie 1 i w tym zakresie przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu w Mławie do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach procesu za II instancję w tej części;

2.  oddala apelację w pozostałej części;

3.  zasądza od P. W. na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w M. 1.800 zł (jeden tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego za II instancję.

Sygn. akt IV Ca 196/19

UZASADNIENIE

P. W. złożył 5 kwietnia 2018r. w Sądzie Rejonowym w Mławie pozew przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w M. o zasądzenie na jego rzecz 23.174,51 zł wraz z odsetkami ustawowymi od 21 grudnia 2017r. do dnia zapłaty oraz o zobowiązanie pozwanej do złożenia oświadczenia woli o treści: „ Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w M. przenosi nieodpłatnie na rzecz P. W. prawo użytkowania wieczystego nieruchomości oznaczonej, jako działka nr (...), dla której w Sądzie Rejonowym w Mławie prowadzona jest księga wieczysta (...)”.

W uzasadnieniu powód wskazał, że był właścicielem nakładów poniesionych na lokale użytkowe położone w M. przy ulicy (...) na działkach (...), które były przedmiotem umowy dzierżawy ze Spółdzielnią Mieszkaniową (...) w M. oraz na działce nr (...) dzierżawionej od Powiatu (...). W ocenie powoda spełniał on przesłanki określone w art. 39 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych i dlatego Spółdzielnia obowiązana była zawrzeć z nim umowę przeniesienia własności lokali. Pozwana, wykorzystując swoją przewagę w stosunkach cywilno – prawnych, wymusiła na powodzie zawarcie umowy sprzedaży użytkowania wieczystego działek (...) (akt notarialny rep. A nr (...) podpisany przed Notariuszem B. C.). Ponieważ P. W. stoi na stanowisku, że nie powinien ponosić żadnych kosztów nabycia użytkowania wieczystego, domaga się on ich zwrotu w wysokości 23.174,51 zł. Natomiast jeśli idzie o żądanie zobowiązania do złożenia oświadczenia woli, to wskazał, iż nie podziela poglądu pozwanej, że działka nr (...), usytuowana między opisanymi wyżej działkami (...), stanowi trakt pieszy i nie może być zbyta na jego rzecz.

W odpowiedzi na pozew Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w M. wniosła o oddalenie powództwa o zapłatę, uznając iż jest ono bezzasadne, ponieważ powód zaakceptował warunki umowy sprzedaży użytkowania wieczystego. Natomiast jeśli idzie o żądanie zobowiązania do złożenia oświadczenia woli, to pozwana wniosła o odrzucenie pozwu w tym zakresie, z uwagi na powagę rzeczy osądzonej.

Wyrokiem z 22 listopada 2018r. Sąd Rejonowy w Mławie odrzucił pozew w zakresie zobowiązania Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w M. do złożenia oświadczenia woli (punkt 1); oddalił powództwo w pozostałej części (punkt 2) oraz zasądził od powoda na rzecz pozwanej 3.617 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sąd Rejonowy ustalił:

Prawomocnym wyrokiem z 16 października 2006 r. w sprawie I C 934/06 Sąd Okręgowy w Płocku oddalił powództwo P. W. przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w M. o nakazanie spółdzielni w trybie art. 39 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, aby przeniosła na rzecz powoda prawo własności dwóch lokali użytkowych, stanowiących samodzielne parterowe obiekty budowlane, kryte dachem i wyposażone w media o powierzchni 45 m ² każdy z nich, wzniesionych na działce nr (...) przy ulicy (...) w M., oddanej spółdzielni w wieczyste użytkowanie wraz z udziałem wynoszącym 200/303 w prawie użytkowania wieczystego działki.

Postanowieniem z 10 kwietnia 2013 r., w sprawie I C 680/12 Sąd Rejonowy w Mławie odrzucił pozew P. W. o zobowiązanie pozwanej Spółdzielni Mieszkaniowej (...), aby w trybie art. 39 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych złożyła oświadczenie woli przenoszące na jego rzecz własność lokali użytkowych o łącznej powierzchni 90 m ², położonych w M. przy ulicy (...) na działkach o numerach (...), które pozostają w wieczystym użytkowaniu pozwanej.

Prawomocnym wyrokiem z 24 września 2013 r., w sprawie I C 56/13 Sąd Rejonowy w Mławie oddalił powództwo P. W. wobec Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w M. i Powiatu (...) o przeniesienie prawa własności działki gruntu nr (...) oraz odrzucił pozew przeciwko Starostwu Powiatowemu w M. o przeniesienie prawa własności działki gruntu nr (...).

Ponadto prawomocnym wyrokiem z 31 października 2014 r., w sprawie I C 414/14 Sąd Rejonowy w Mławie oddalił powództwo P. W. przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w M. i Powiatu (...) o zobowiązanie pozwanego Starostwa Powiatowego w M. do złożenia oświadczenia woli o treści: „Powiat (...) reprezentowany przez Starostę Powiatowego w M. przenosi na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w M. własność zabudowanej nieruchomości oznaczonej jako działka numer (...), dla której w Sądzie Rejonowym w Mławie IV Wydziale Ksiąg Wieczystych prowadzona jest księga wieczysta (...) zgodnie z postanowieniem uchwały numer (...) Rady Powiatu (...) z 30 sierpnia 2010 r.” oraz zobowiązanie pozwanej Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w M. do złożenia oświadczenia woli o treści: „ Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) nabywa na własność zabudowaną nieruchomość, oznaczoną jako działka numer (...), zgodnie z postanowieniem uchwały numer (...) Rady Powiatu (...) z 30 sierpnia 2010 r.”

Pierwotnie istniała jedna działka o numerze (...), która została później podzielona na trzy działki o numerach (...).

W dniu 21 grudnia 2017 r. aktem notarialnym rep. A nr (...) przed notariuszem w M. B. C. Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w M. dokonała na rzecz P. W. sprzedaży użytkowania wieczystego dwóch działek gruntu o numerach 248/92 i 248/79. Była to czynność odpłatna, a cenę za przeniesienie użytkowania wieczystego gruntów ustalono na podstawie opinii rzeczoznawcy majątkowego.

Pozwana nie dokonała na rzecz powoda sprzedaży działki nr (...). Na tej działce nie znajdują się lokale użytkowe wzniesione przez powoda. Walne Zgromadzenie Członków Spółdzielni nie wyraziło zgody na przeniesienie prawa użytkowania wieczystego wskazanej działki na rzecz powoda.

Dokonując oceny prawnej, Sąd I instancji podniósł, że jak wynika z ustalonego stanu faktycznego, P. W. toczył ze spółdzielnią wieloletnie spory sądowe, których przedmiotem miało być jego uwłaszczenie na działkach gruntu, na których on i jego poprzednicy prawni wznieśli nakłady budowlane. W dniu 21 grudnia 2017 r. strony podpisały umowę sprzedaży prawa użytkowania wieczystego dwóch działek gruntu o numerach 248/92 i 248/79. Była to czynność odpłatna, a cenę za przeniesienie użytkowania wieczystego gruntów ustalono na podstawie opinii rzeczoznawcy majątkowego. Powód akceptował w całości cenę za nabywane nieruchomości i dobrowolnie zgodził się nabyć użytkowanie wieczyste dwóch działek gruntu za cenę łączną 21.380 zł. Świadczenie powoda miało swoje umocowanie w ważnie zawartej umowie w formie aktu notarialnego. Świadczenie wynikające z umowy nie może być traktowane jako wyrządzenie szkody. W ocenie Sądu Rejonowego, nie można uznać, że takie zdarzenie wyrządziło jakąkolwiek szkodę powodowi.

Jeśli idzie o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli, roszczenie to zostało już osądzone w sprawie Sądu Okręgowego w Płocku I C 934/06 oraz w sprawie I C 680/12 Sądu Rejonowego w Mławie. Roszczenie dochodzone niniejszym pozwem jest tożsame z roszczeniem w sprawie I C 934/06 Sądu Okręgowego w Płocku, w którym Sąd oddalił powództwo powoda i z roszczeniem w sprawie I C 680/12 Sądu Rejonowego w Mławie, w którym Sąd odrzucił pozew, z powodu powagi rzeczy osądzonej. We wskazanych sprawach występowała tożsamość stron i tożsamość roszczenia. Powód z takim samym roszczeniem występował w sprawie I C 934/06 Sądu Okręgowego w Płocku i wnosił o nakazanie spółdzielni w trybie art. 39 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych aby przeniosła na rzecz powoda prawo własności dwóch lokali użytkowych, stanowiących samodzielne parterowe obiekty budowlane, kryte dachem i wyposażone w media o powierzchni 45 m ² każdy z nich, wzniesionych na działce nr (...) przy ulicy (...) w M., oddanej spółdzielni w wieczyste użytkowanie wraz z udziałem wynoszącym 200/303 w prawie użytkowania wieczystego działki, powództwo zostało oddalone. Przedmiotowa działka uległa podziałowi i wyodrębniono z niej działki: 248/92, 248/79 i 248/78.

W sprawie I C 680/12 Sądu Rejonowego w Mławie powód wystąpił o zobowiązanie Spółdzielni Mieszkaniowej (...), aby w trybie art. 39 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych złożyła oświadczenie woli przenoszące na jego rzecz własność lokali użytkowych o łącznej powierzchni 90 m ², położonych w M. przy ulicy (...) na działkach o numerach (...), które pozostają w wieczystym użytkowaniu pozwanej, pozew został odrzucony. Obecnie powód dokonał zakupu od pozwanej prawa użytkowania wieczystego działek (...) i żąda jedynie uwłaszczenia na działce (...). Sąd Rejonowy podkreślił, że do uznania, iż sprawa została prawomocnie osądzona, a więc, że istnieją podstawy do odrzucenia nowego pozwu (art. 199 § 1 kpc i art. 366 kpc), nie wystarcza samo stwierdzenie, iż w obydwu sprawach chodzi o to samo roszczenie i że identyczne są podmioty obydwu postępowań; mimo bowiem identyczności stron i dochodzonego roszczenia stan rzeczy osądzonej nie występuje, jeżeli uległy zmianie okoliczności, których istnienie było przyczyną oddalenia pierwszego żądania, a więc jeżeli roszczenie stało się w świetle nowego stanu faktycznego uzasadnione (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 kwietnia 1980 r., IV CR 85/80, OSNC 1980, nr 11, poz. 214). W ocenie Sądu I instancji, poza identycznością podmiotów i identycznością przedmiotu rozstrzygnięcia, wystąpiła także tożsamość podstawy sporu oraz nie zmieniły się okoliczności od wydania przez Sąd Okręgowy w Płocku wyroku z 16 października 2006 r. w sprawie I C 934/16. Dokonanie czynności prawnej przez powoda w postaci zakupu od pozwanej prawa użytkowania wieczystego działek (...) nie stanowi żadnej nowej okoliczności faktycznej. Powód nie wskazał, aby zaszła jakakolwiek zmiana faktyczna dotycząca wyglądu przedmiotowych lokali użytkowych, nie uległy one zmianie od momentu wydania wyroku przez Sąd Okręgowy w Płocku. Na marginesie należy wskazać, że powód na wskazanej działce nie poniósł żadnych nakładów i nie może domagać się przeniesienia własności lub użytkowania wieczystego tej działki gruntu w oparciu o treść art. 39 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Działka ta w opinii spółdzielni stanowi ciąg pieszy, łączący pobliskie osiedla z ulicą i nie mogła być przeniesiona na podstawie umowy sprzedaży. Ponadto spółdzielnia nie mogła przenieść na powoda użytkowania wieczystego wskazanej działki gruntu, gdyż Walne Zgromadzenie Członków Spółdzielni nie wyraziło zgody na taką czynność, a jest to warunkiem niezbędnym przeniesienia własności nieruchomości, co wynika z art. 38 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 16 września 1982 r. prawo spółdzielcze.

Z tych przyczyn, Sąd Rejonowy odrzucił pozew w tej części pozew na podstawie art. 199 § 1 pkt 2 kpc.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc.

Apelację od wyroku złożył P. W., zaskarżając go w całości i zarzucił:

- sprzeczność istotnych ustaleń faktycznych z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, polegającą na bezzasadnym ustaleniu, że w zakresie roszczenia dotyczącego zobowiązania do złożenia oświadczenia woli zachodzi tożsamość podstawy sporu i okoliczności ze sprawą I C 680/12 Sądu Rejonowego w Mławie oraz I C 943/06 Sądu Okręgowego w Płocku w sytuacji, gdy obecnie działka numer (...) jest funkcjonalnie powiązana z działkami o numerach (...), na których znajdują się samodzielne lokale i nieruchomość ta nie stanowi ciągu pieszego i powód spełnia warunki określone w art. 39 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, co miało wpływ na treść wyroku, albowiem skutkowało odrzuceniem pozwu w tym zakresie;

- sprzeczność istotnych ustaleń faktycznych z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, polegająca na bezzasadnym ustaleniu, że na działce numer (...) powód nie dokonał żadnych naniesień w sytuacji, gdy zbudował tam zadaszenie (konstrukcję dachową), którą czasowo zdemontował, aby uniemożliwić używanie osobom postronnym nieruchomości jako toalety, co miało wpływ na treść orzeczenia;

- sprzeczność istotnych ustaleń faktycznych z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, polegająca na bezzasadnym ustaleniu, że powód zawierając umowę zakupu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, oznaczonych jako działki numer (...), nie działał pod przymusem w sytuacji, gdy powód, mając dotychczasowe negatywne doświadczenia w stosunkach z pozwaną, zdecydował się na zawarcie tej umowy z obawy przed pozbawieniem go wszelkich praw do wskazanych działek, co miało wpływ na treść wyroku.

Mając na uwadze powyższe zarzuty, apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie powództwa w całości oraz zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu za obie instancje, według norm przewidzianych, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd Rejonowy w Mławie.

W odpowiedzi na apelację Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w M. wniosła o jej oddalenie i zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów procesu za II instancję.

W uzasadnieniu pozwana podniosła, że Sąd I instancji słusznie uznał, iż roszczenie powoda dotyczące przeniesienia użytkowania wieczystego działki gruntu nr (...) zostało już osądzone w toku rozpoznawanych spraw oznaczonych sygnaturami: I C 934/06 (Sąd Okręgowy w Płocku) i I C 680/12 (Sąd Rejonowy w Mławie). We wskazanych sprawach występowała i tożsamość stron, i tożsamość roszczenia. Również i w tym postępowaniu zachodziła tożsamość podstawy faktycznej, podstawy prawnej i tożsamość stron postępowania ze sprawą rozpoznawaną obecnie. Tożsamości podstawy faktycznej i prawnej nie zmienia okoliczność, iż obecnie powód domaga się przeniesienia na jego rzecz jedynie części nieruchomości, o którą ubiegał się w postępowaniach wcześniejszych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja w części dotyczącej roszczenia o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli jest zasadna i skutkuje uchyleniem zaskarżonego wyroku w tym zakresie i przekazaniem sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Sąd II instancji podziela stanowisko powoda, że w sprawie nie ma podstaw do odrzucenia pozwu, a co za tym idzie, należy stwierdzić, że Sąd Rejonowy nie rozpoznał istoty sprawy.

Sąd orzekający badając, czy w sprawie zachodzi powaga rzeczy osądzonej, zobligowany jest do oceny treści zgłoszonego w drugiej sprawie roszczenia oraz przedmiotu rozstrzygnięcia wydanego w sprawie poprzednio osądzonej z udziałem tych samych stron. O wystąpieniu powagi rzeczy osądzonej rozstrzyga bowiem nie tylko tożsamość stron, występujących w obu procesach, ale równoczesna tożsamość podstawy faktycznej i prawnej rozstrzygnięcia. Dopiero kumulatywne zaistnienie tych przesłanek przesądza o kwalifikacji stanu sprawy jako res iudicata. Tożsamość roszczeń zachodzi, kiedy sąd ma w obu sprawach orzec o tym samym, dysponując tymi samymi faktami, które mają spowodować ocenę tego samego żądania i kiedy rozstrzygnięcie jednej ze spraw oznacza rozstrzygnięcie także drugiej. (por. wyrok Sądu Najwyższego z 15 listopada 2012r. w sprawie V CSK 515/11, LEX nr 1276233; postanowienie Sądu Najwyższego z 1 czerwca 2011r. w sprawie II CSK 427/10, LEX nr 884996). Należy przy tym podkreślić, że w nowym procesie chodzi o tę samą, czy też o inną podstawę faktyczną sporu, decyduje stan faktyczny, jaki istniał w chwili zamknięcia rozprawy w poprzednim procesie, a nie to, czy powód zgłosił istniejące i istotne dla rozstrzygnięcia sprawy fakty. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 18 kwietnia 2018 r., I ACa 1078/17, LEX nr 2488165).

Przenosząc te uwagi na grunt rozpoznawanej sprawy, należy uznać, że podstawa faktyczna w sprawie I C 414/06 Sądu Okręgowego w Płocku, nie jest tożsama z ze stanem faktycznym istniejącym w dacie zamknięcia rozprawy przed Sądem I instancji w niniejszym postępowaniu. P. W. nie dysponował wówczas wieczystym użytkowaniem choćby do części gruntu, na którym zostały wzniesione budynki użytkowe. Obecnie powód jest wieczystym użytkownikiem działek oznaczonych numerami (...), które kupił od Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w M. 21 grudnia 2017r. (akt notarialny rep. A nr (...) sporządzony w M. przed Notariuszem B. C.) oraz działki oznaczonej numerem (...), którą kupił od Powiatu (...) 30 maja 2018r. (akt notarialny rep. A nr (...) sporządzony w M. przed Notariuszem B. C. k: 210 – 212 v). Oznacza to, że działka nr (...) znajduje się obecnie między działkami (...) oraz od strony południowo – wschodniej graniczy z działką powoda nr (...). Nowe okoliczności, będące skutkiem nabycia przez P. W. gruntów otaczających działkę nr (...) decydują o tym, że Sąd meriti nie może uznać, iż zachodzi tożsamość podstawy faktycznej istniejącej w dacie wyrokowania przez Sąd Okręgowy w Płocku w sprawie I C 414/06 i w niniejszej sprawie.

Wprawdzie powód, domagając się zobowiązania do złożenia oświadczenia woli, nadal powołuje się na treść art. 39 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, ale fakty, które przytoczył, nie odnoszą się wyłącznie do przesłanek określonych w tym przepisie. P. W. wyraźnie wskazuje na to, że obecnie działka (...) powinna stanowić z pozostałymi gruntami jedną zorganizowaną całość. Dlatego też Sąd Rejonowy, ponownie rozpoznając sprawę powinien merytorycznie ocenić zasadność żądania powoda i to nie tylko poprzez ocenę podstaw z art. 39 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, wszak powód działa bez pomocy profesjonalnego pełnomocnika, a co więcej Sąd nie jest związany podstawą prawną wskazaną w pozwie. Nie przesądzając zatem o słuszności roszczenia powoda, Sąd Rejonowy oceni merytorycznie jego żądanie, biorąc pod uwagę nowe okoliczności sprawy, o których mowa wyżej.

Natomiast apelacja w części dotyczącej żądania zapłaty, jest niezasadna.

P. W. twierdzi, że podpisując 21 grudnia 2017r. umowę sprzedaży użytkowania wieczystego działek nr (...) ze Spółdzielnią Mieszkaniową (...) w M., działał pod przymusem. Powództwo w tej części zostało sformułowane w sposób bardzo ogólnikowy, niemniej jednak wydaje się, że należałoby ocenić te zarzuty poprzez pryzmat przepisu art. 388 § 1 kc. Zgodnie z jego treścią, jeżeli jedna ze stron, wyzyskując przymusowe położenie, niedołęstwo lub niedoświadczenie drugiej strony, w zamian za swoje świadczenie przyjmuje albo zastrzega dla siebie lub dla osoby trzeciej świadczenie, którego wartość w chwili zawarcia umowy przewyższa w rażącym stopniu wartość jej własnego świadczenia, druga strona może żądać zmniejszenia swego świadczenia lub zwiększenia należnego jej świadczenia, a w wypadku gdy jedno i drugie byłoby nadmiernie utrudnione, może ona żądać unieważnienia umowy.

Skoro powód dochodzi zwrotu ceny 21.380 zł oraz poniesionych kosztów notarialnych w wysokości 1.794,51 zł, obejmujących podatek od czynności cywilno – prawnych, opłatę sądową, taksę notarialną powiększoną o podatek VAT, należy uznać, iż jego intencją było stwierdzenie nieważności umowy sprzedaży. Powód powinien zatem wykazać nie tylko wykorzystanie przez pozwaną jego przymusowego położenia i rażące zawyżenie wartości zbywanych nieruchomości, a także fakt, iż samo obniżenie ceny byłoby w tym wypadku nadmiernie utrudnione. P. W. nie udowodnił żadnej z tych przesłanek, zaś jego poczucie krzywdy i wykorzystania przymusowego położenia, ma charakter subiektywny. Powód miał świadomość, że przegrał wszystkie procesy ze Spółdzielnią, w których domagał się on nieodpłatnego przeniesienia na jego rzecz wieczystego użytkowania gruntów, na których znajdują się budynki wzniesione przez jego poprzedników prawnych. Podpisanie umowy sprzedaży było zatem skutkiem porozumienia zmierzającego do uregulowania stanu prawnego nieruchomości, na których P. W., a wcześniej jego rodzeństwo, ponieśli nakłady. Powód znał cenę zaoferowaną przez Spółdzielnię do sprzedaży, która wynikała z operatu szacunkowego, sporządzonego na zlecenie pozwanej. Jeśli uważał, że jest ona rażąco zawyżona, to mógł nie przyjąć oferty sprzedaży, względnie domagać się jej obniżenia.

Ponieważ powód nie podjął jednak żadnej próby wykazania, iż cena, za którą kupił działki, jest rażąco zawyżona w stosunku do ich wartości rynkowej, Sąd Rejonowy słusznie oddalił jego powództwo o zapłatę.

Na marginesie należy zauważyć, że jeśli Sąd I instancji doszedłby do wniosku, że umowa sprzedaży z 21 grudnia 2017r. jest nieważna (w oparciu o art. 388 kc w zw. z art. 58 kc), to obie strony powinny zwrócić sobie wzajemne świadczenia, jako nienależne (art. 410 § 2 kc). Oznacza to, że wraz ze zwrotem ceny na rzecz P. W., powinien nastąpić zwrot wieczystego użytkowania działek nr (...) na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w M..

Na aprobatę zasługują również wszystkie uwagi Sądu I instancji odnoszące się braku podstaw do zasądzenia dochodzonej należności w oparciu o przepisy dotyczące odszkodowania.

Mając powyższe na uwadze, należy uznać, iż apelacja dotycząca żądania zapłaty jest nieuzasadniona.

Z tych wszystkich względów, Sąd Okręgowy uchylił zaskarżony wyrok w punkcie 1 i przekazał sprawę w tym zakresie Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania, stosując art. 386 § 4 kpc i pozostawiając temu Sądowi rozstrzygniecie o kosztach procesu za II instancję w tej części, zgodnie z art. 108 § 2 kpc. Apelację w pozostałym zakresie Sąd oddalił na podstawie art. 385 kpc i w tej części orzekł o kosztach procesu za II instancję w oparciu o art. 98 kpc, ustalając wysokość wynagrodzenia pełnomocnika pozwanej na podstawie § 10 ust. 1 pkt. 1 w zw. z § 2 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

R. W. J. M. M.