Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 listopada 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia –Śródmieścia Wydział X Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

PRZEWODNICZĄCY: SSR Anna Garncarz

ŁAWNICY: K. O., S. M.

PROTOKOLANT: Marzena Pietrzak

po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2013 r. we Wrocławiu

na rozprawie sprawy

z powództwa I. Z. (1)

przeciwko (...) Sp. z o.o. w P.

o ustalenie istnienia stosunku pracy

I.  oddala powództwo;

II.  nie obciąża powódki kosztami postępowania.

Sygn. akt X P 685/13

UZASADNIENIE

Powódka I. Z. (1) wniosła w dniu 18 lipca 2013 roku (data prezentaty k.1) pozew o przywrócenie stosunku pracy w związku z brakiem formalnym wypowiedzenia umowy. W piśmie z dnia 12 sierpnia 2013 roku (data prezentaty k. 15) powódka ostatecznie sprecyzowaniu żądania pozwu w ten sposób, że wniosła o ustalenie stosunku pracy w okresie od dnia 01 czerwca 2013 roku do 31 czerwca 2017 roku na stanowisku kierownika sklepu z wynagrodzeniem miesięcznym 1600 zł brutto w pełnym wymiarze czasu pracy to jest w okresie trwania umowy przedstawionej jej do podpisania przez pozwaną.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że nie doszło do rozwiązania umowy o pracę z powódką, a kierownik oddziału regionalnego przybyła w celu przekazania powódce kolejnej umowy o pracę na gorszych warunkach niż dotychczas zawarta umowa. Powódka złożyła oświadczenie, że takiej umowy nie podpisze, gdyż do obecnej chwili nie otrzymała oryginału podpisanej umowy z dnia 01 czerwca 2013 roku zawartej na okres czterech lat. W ocenie powódki, wobec faktu, że nie wręczono jej formalnego oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę, nie doszło do formalnego rozwiązania stosunku pracy. Na rozprawie w dniu 07 października 2013 roku pełnomocnik powódki w całości podtrzymał żądanie pozwu wnosząc o ustalenie stosunku pracy.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana M. Sp.zo.o. w P. wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu.

Pozwany wskazał, że roszczenie powódki jest bezzasadne ponieważ w dniu 01 marca 2013 roku pozwany zawarł z powódką umowę na okres próbny do dnia 31 maja 2013 roku, która od dnia 01 czerwca 2013 roku uległa przedłużeniu na podstawie umowy o pracę na czas określony do dnia 31 maja 2017 roku. W umowie strony przewidziały możliwość wcześniejszego jej rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem, które nastąpiło w dniu 17 czerwca 2013 roku. Wówczas kierownik sklepu (...) wręczyła powódce oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę, jednakże powódka po zapoznaniu się z jego treścią, odmówiła jego przyjęcia. Powódki była informowana o fakcie wypowiedzenia umowy o pracę także w terminie późniejszym, kiedy pozwany wystosowała pismo do powódki w związku z wypowiedzeniem oraz wysłaniem świadectwa pracy.

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

Strona pozwana zawarła z powódką umowę o pracę na okres próbny od dnia 01 marca 2013 roku do dnia 31 maja 2013 roku w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierownika sklepu w O..

Dowód umowa o pracę – akta osobowe.

Średnie miesięczne wynagrodzenie powódki wynosiło 1 600 zł brutto.

Dowód zaświadczenie o zarobkach k.34.

Strona pozwana, po okresie próbnym, przekazała do podpisania powódce umowę o pracę na czas określony od dnia 01 czerwca 2013 roku do dnia 31 czerwca 2017 roku w pełnym wymiarze czasu pracy z miesięcznym wynagrodzeniem 1 600,00 zł brutto.

Powódka podpisała umowę i przekazała ją stronie pozwanej w celu podpisania jej przez stronę pozwaną. I. Z. (1) nie otrzymała podpisanego przez stronę pozwaną egzemplarza pisemnej umowy o pracę.

Dowód zeznania powódki I. Z. (1) k. 54 (płyta CD).

Powódka po upływie trwania umowy na okres próbny świadczyła pracę na rzecz pozwanej w sklepie pozwanej w O. oraz otrzymywała co miesiąc wynagrodzenie z tego tytułu w kwocie 1600 zł brutto.

Dowód zeznania powódki I. Z. (1) k. 54 (płyta CD),

zeznania świadka J. B. (1) k. 54 (płyta CD).

W dniu 17 czerwca 2013 roku powódka otrzymała informacje, że strona pozwana opublikowała ogłoszenie w sprawie oferty pracy w sklepie w O., po czym powódka skontaktowała się z dyrektorem sprzedaży M. K..

Dowód zeznania powódki I. Z. (1) k. 54 (płyta CD),

zeznania świadka P. L. (1) k. 54 (płyta CD),

zeznania świadka M. K. k. 54 (płyta CD).

Dyrektor sprzedaży M. K. złożył wniosek o rozwiązaniu umów o pracę z całą załogą sklepu w O. z powodu tego, że nie był zadowolony z funkcjonowania sklepu.

Ostateczną decyzję o rozwiązaniu umowy o pracę z powódką i innymi pracownikami podjął prezes zarządu.

Prezes zarządu strony pozwanej zlecił przygotować rozwiązania umowy za wypowiedzeń dla wszystkich pracowników sklepu w O..

Dowód zeznania świadka M. K. k. 54 (płyta CD),

zeznania świadka J. B. (1) k.54 (płyta CD).

W dniu 17 czerwca 2013 roku dyrektor regionalny M. O. otrzymała polecenie od przełożonego rozwiązania umów za wypowiedzeniem z pracownikami sklepu w O., w tym z powódką.

Dyrektor regionalny M. O. otrzymała drogą poczty elektronicznej wypowiedzenia dla pracowników z działu kadr. Tak otrzymane dokumenty wydrukowała w drodze do sklepu w O., a następnie zostały one przez nią podpisane.

W sklepie strony pozwanej w O. M. O. wręczyła powódce, H. D. i P. L. (1) oświadczenia o rozwiązaniu umów z zachowaniem okresu wypowiedzenia.

Powódka nie przyjęła oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia oraz odmówiła pokwitowania odbioru dokumentu. Powódka oświadczyła, że nie podpisze rozwiązania umowy gdyż nie otrzymała egzemplarza umowy o pracę na czas określony i nie wie czy łączy ją umowa o pracę.

M. O. skontaktowała się z pracownikiem kadr, który przesłał jej zeskanowane umowy o pracę powódki w celu przekazania ich powódce.

Dowód zeznania świadka M. O. k. 54 (płyta CD),

zeznania świadka J. B. (1) k. 54 (płyta CD),

rozwiązania umowy za wypowiedzeń, oryginalna oraz zeskanowana umowa o pracę powódki – akta osobowe powódki, oświadczenie powódki z dnia 17.06.2013 r.

Pismem z dnia 06 lipca 2013 roku pozwana wysłała powódce świadectwo pracy. W świadectwie pracy zakreślono okres zatrudnienia od dnia 01 marca 2013 roku do dnia 06 lipca 2013 roku.

Powódka nie zakwestionowała ani faktu otrzymania świadectwa pracy, ani też nie wnosiła o sprostowanie świadectwa pracy.

Dowód pismo z 06.07.2013 r.- akta osobowe, świadectwo pracy k. 8-9,

zeznania powódki I. Z. (1) k. 54 (płyta CD).

W dniach od dnia 18 czerwca 2013 roku do 26 lipca 2013 roku powódka przebywała na zwolnieniach lekarskich, które dostarczała stronie pozwanej.

Powódka do dnia upływu okresu wypowiedzenia otrzymywała świadczenia z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej chorobą dziecka. Pozwana poinformowała powódkę, żeby po upływie okresu wypowiedzenia dalsze zaświadczenia lekarskie kierowała bezpośrednio do organu Zakładu (...).

Dowód zwolnienia lekarskie k. 5-7,

zeznania powódki I. Z. (1) k. 54 (płyta CD),

zeznania świadka J. B. (1) k.54 (płyta CD).

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powódka zarówno w piśmie uzupełniającym braki formalne pozwu, a także w toku procesu, działając przez profesjonalnego pełnomocnika, żądała ustalenia stosunku pracy łączącego ją ze stroną pozwaną w okresie od 01 czerwca 2013 roku do 31 czerwca 2017 roku. W uzasadnieniu tak sformułowanego żądania, powódka wskazała, że nie otrzymała pisemnego oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę.

Wstępną kwestią podlegającą wyjaśnieniu wobec zarzutów braku formalnego rozwiązania umowy była zbadanie, czy doszło do rozwiązania umowy o pracę.

Należy wskazać, że umowa o prace może ulec rozwiązaniu na mocy porozumienia stron, przez oświadczenie jednej ze stron z zachowaniem okresu wypowiedzenia, przez oświadczenie jednej ze stron bez zachowania okresu wypowiedzenia (rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia), z upływem czasu, na który była zawarta, z dniem ukończenia pracy, dla której wykonania była zawarta (art. 30§ 1 k.p.). Wymogiem formalnym rozwiązania umowy o pracę jest sporządzenie go na piśmie z pouczeniem o przysługującym sposobem zaskarżenia (art. 30§3 i §4 k.p.).

Sąd dokonał ustaleń faktycznych w oparciu o dowód z zeznań świadków M. O., J. B. (2) i M. K., które są spójne logiczne, wzajemnie się uzupełniają oraz korespondują z dowodami w postaci oświadczenia pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę, świadectwem pracy. Tym samym zeznania powódki w części wskazującej, że nie doszło do rozwiązania umowy podlegały oddaleniu jako sprzeczne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Również zeznania świadka P. L. (2) wskazujące, iż tylko jej osobie przedstawiono rozwiązanie umowy za wypowiedzeniem jako sprzeczne nie podlegały uwzględnieniu. Podkreślenia wymaga, że świadek P. L. (2) wskazała jedynie, że nie widziała, aby powódce wręczono wypowiedzenie umowy o pracę. Mogło to nastąpić natomiast w momencie nieobecności świadka P. L. (2).

W tym miejscu należy poczynić uwagę, iż oświadczenie pracodawcy jest jednostronnym oświadczeniem woli, które należy tłumaczyć zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach prawa materialnego to jest w art. 65 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p. (wyrok SN z dnia 01 października 1999 r., I PKN 251/99, OSNAPiUS 2001, nr 3, poz. 70). Samo wypowiedzenie umowy o pracę rozpoczyna swój bieg z chwilą dojścia do wiadomości drugiej strony w taki sposób, że mogła się z nim zapoznać – art. 61 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p. Sąd Najwyższym w wyroku z dnia 18 listopada 1999 r., I PKN 375/99 (opubl. OSNAPiUS 2001, nr 7, poz. 227) wskazał, że podjęcie przez pracownika zawiadomienia o przesyłce pocztowej skierowanej na jego adres przez pracodawcę (awizo) nie jest równoznaczne z dojściem do niego zawartego w tej przesyłce oświadczenia woli o rozwiązaniu umowy o pracę w taki sposób, że mógł się zapoznać z jego treścią (art. 61 k.c. w zw. z art. 300 k.p.). Z kolei w wyroku z dnia 5 października 2005 r., I PK 37/05, ( opubl. OSNP 2006, nr 17–18, poz. 263,) Sąd Najwyższy podkreślił, że dwukrotne awizowanie przesyłki poleconej zawierającej oświadczenie pracodawcy o rozwiązaniu stosunku pracy stwarza domniemanie faktyczne możliwości zapoznania się przez pracownika z jego treścią, co oznacza przerzucenie na niego ciężaru dowodu braku możliwości zapoznania się z treścią oświadczenia pracodawcy. Tej samej kwestii dotyczy wyrok SN z dnia 7 marca 2010 r., II CSK 454/09 (opubl. OSNC 2010, nr 10 poz. 142), w którym przyjęto, że domniemanie doręczenia przesyłki rejestrowanej, wynikające z dowodu jej nadania, może być przez adresata obalone przez wykazanie, że nie miał możliwości zapoznania się z zawartym w niej oświadczeniem woli.

W oparciu o ustalenia dokonane na podstawie materiału dowodowego Sąd doszedł do przekonania, że w dniu 17 czerwca 2013 roku doszło do złożenia przez pozwaną oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę z powódką. Mianowicie dyrektorowi regionalnemu – M. O., jako osobie upoważnionej do składania oświadczeń woli, wydano w dniu 17 czerwca 2013 r. polecenie o rozwiązaniu umowy o pracę z powódką oraz dwoma osobami z nią współpracującymi. Osoba upoważniona przez pozwaną przedstawiła powódce oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę z zachowaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia, którego powódka nie chciała przyjąć. Należy podkreślić, iż powódka miała pełną swobodę z zapoznaniem się z treścią przedmiotowego oświadczenia, nikt nie utrudniał jej dokonania tej czynności. W reakcji na przedmiotowe oświadczenie powódka odmówiła jego przyjęcia oraz potwierdzenia faktu, że zostało jej przedstawionej. Należy podkreślić, że fakt odmowy przyjęcia pisma przez pozwaną nie może być uznany za brak formalny gdyż de facto do wiedzy powódki doszła jego treść. Wręcz przeciwnie pozwana dokonując wyżej opisanej czynności dołożyła staranności by powódka przyjęła oświadczenie. W następstwie powyższego Sąd doszedł do przekonania, iż rozwiązanie umowy o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia doszło do wiedzy I. Z. (2). Ubocznie należy wskazać, że w przypadku rozwiązania umowy o pracę na czas określony Sąd nie bada przyczyn rozwiązania umowy gdyż takowe nie są podawane w oświadczeniu pracodawcy.

Odnosząc się do twierdzeń powódki, w których podnosiła że podpisała umowę o pracę z pozwaną, która nie została jej zwrócona po podpisaniu przez pozwaną w związku z czym ma wątpliwości czy łączył jej osobę stosunek pracy. należy wskazać, że pozwana w żaden sposób nie kwestionowała tego czy strony łączy stosunek pracy. Ponadto zauważyć należy, że zachowanie stron w tym w żaden sposób nie budziło wątpliwości co do tego czy strony były związane stosunkiem pracy. Powódka po upływie umowy na okres próbny nadal wykonywała dotychczasowe czynności, świadcząc pracę w sklepie w O. oraz otrzymywała świadczenie wzajemne od pozwanej w postaci wynagrodzenia. Powyższe dodatkowo utwierdza w przekonaniu, że strony łączył w dniu złożenia oświadczenia przez pozwaną stosunek pracy. Należy zauważyć, że pozwana wystawiła świadectwo pracy w którym wskazała okres zatrudnienia od dnia 01 marca 2013 roku do dnia 06 lipca 2013 roku. Ponadto powódka została pouczona o możliwości zakwestionowania świadectwa pracy w drodze wniosku o sprostowanie świadectwa pracy, czego nie uczyniła. Tym samym należy domniemać że zgadzała się z jego treścią.

W oparciu o powyższe Sąd stwierdził, iż strony łączył stosunek pracy na podstawie umowy na czas określony od dnia 01 czerwca 2013 roku, który uległ prawidłowemu i skutecznemu pod względem prawnym rozwiązaniu na skutek oświadczenia pozwanej z dnia 17 czerwca 2013 roku o jego wypowiedzeniu z zachowaniem dwutygodniowego terminu wypowiedzenia. Należy podkreślić, że do żądania ustalenia stosunku pracy jest legitymowana osoba mająca w tym interes prawny wobec okoliczności gdy podmiot u którego świadczona jest praca kwestionuje to czy wypełnia znamiona stosunku pracy. Zważywszy na powyższe oraz fakt, że z dniem 06 lipca 2013 roku stosunek pracy stron uległ rozwiązaniu, brak jest jakichkolwiek podstaw prawnych uprawniających do stwierdzenia ustalenia stosunku w zakreślonym przez powódkę zakresie. Tym samym, powództwo jako bezzasadne w całości podlegało oddaleniu, o czym Sąd orzekł w punkcie I sentencji wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł mając na względzie zasadę z art. 102 k.p.c.

Zgodnie z w/w przepisem, w wypadkach szczególnie uzasadnionych, sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów, albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Zważywszy na ciężką sytuację majątkową powódki, fakt, że wypowiedziano jej umowę o pracę oraz dysproporcje majątkową między powódką, a strona pozwaną, Sąd doszedł do przekonania, iż nie obciąży powódki kosztami procesu, o czym orzekł w punkcie II wyroku.