Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód K. O. wniósł w dniu 20 grudnia 2019 r. pozew przeciwko Z. O. i J. O., którego przedmiotem było zobowiązanie pozwanych Z. O. i J. O. do złożenia oświadczenia woli w przedmiocie nieodpłatnego przeniesienia na rzecz powoda K. O. własności zabudowanej nieruchomości położonej N. gmina G., dla której Sąd Rejonowy w Ciechanowie VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW (...), którą pozwani otrzymali od niego umową darowizny. Wnosił ponadto o zasądzenie na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu.

Pozwani małżonkowie Z. O. i J. O. wnosili o oddalenie powództwa i zasądzenie na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. O. umową z dnia 27 października 2008 r. darował synowi Z. O. i synowej J. O. własność zabudowanej nieruchomości położonej w N. gmina G., dla której Sąd Rejonowy w Ciechanowie VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW (...). Z. O. i J. O. ustanowili na rzecz darczyńcy K. O. na nabytej nieruchomości nieodpłatną, dożywotnią służebność osobistą mieszkania polegającą na prawie zamieszkiwania w południowej części budynku składającej się z pokoju, kuchni, łazienki, przedpokoju i odrębnego wejścia wraz z prawem korzystania ze wszystkich urządzeń, instalacji i pomieszczeń przeznaczonych do wspólnego użytku mieszkańców tego budynku, a także prawem swobodnego poruszania się po terenie całej posesji. Obdarowani zobowiązali się również zapewnić ojcu wszelką niezbędną pomoc i opiekę w razie choroby oraz ponieść koszty związane z ogrzewaniem przedmiotowego budynku ( umowa darowizny k. 5 - 8 ).

Zarówno K. O., jak i jego syn Z. O. wraz z rodziną zamieszkują w budynku mieszkalnym usytuowanym na nieruchomości stanowiącej przedmiotem darowizny. Dom jest pomiędzy nimi podzielony do odrębnego korzystania. K. O. korzysta z odrębnego wejścia do zajmowanego przez siebie lokalu mieszkalnego. W budynku mieszkalnym jest wspólna instalacja centralnego ogrzewania, wspólna instalacja elektryczna, obecnie założono podlicznik, oraz wspólna instalacja wodociągowa, obecnie również założono podlicznik oraz odrębne przyłącze ( bezsporne ).

Przez wiele lat K. O. żył w zgodzie z synem i synową. K. O., oprócz lokalu mieszkalnego, zajmował dodatkowo garaż, w którym parkował swój samochód oraz przechowywał narzędzia ( bezsporne ).

Pomiędzy K. O. a jego synem Z. O. i synową J. O. zaczęło dochodzić do konfliktów na tle wspólnego zamieszkiwania, w szczególności na tle zajmowanych pomieszczeń gospodarczych latem 2019 r. Konflikt rozpoczął się na tle prowadzonego przez małż. O. remontu budynku mieszkalnego. W miarę upływu czasu konflikt eskalował. Strony oskarżają się wzajemnie o dokuczanie, złośliwości, złe zachowanie; zwracanie się do siebie w sposób obraźliwy i ubliżający. K. O., w którego lokalu mieszkalnym są zawory od wody, na okres kilku tygodni odciął synowi i synowej dopływ wody. Z. O. odłączył natomiast ojcu dopływ energii elektrycznej. Do konfliktów dochodziło też na tle ogrzewania; oba lokale mają wspólny piec CO; obecnie K. O. nie ma dostarczanego ciepła z tego pieca, gdyż awaria pieca została spowodowana przez niego. Z. O. zażądał zwrotu garażu, a gdy K. O. nie opuścił garażu, sam opróżnił go z rzeczy ojca. Do konfliktów dochodziło też na tle płatności za energię elektryczną. K. O. zarzuca synowej J. O., że nadużywa alkoholu, zaś ona jemu, że zachowuje się wobec niej niestosownie, obmawia ją wśród członków rodziny. Strony wzajemnie zgłaszają interwencje policji. K. O. uważa, że syn założył na posesji monitoring w celu śledzenia ojca; w jego ocenie jedna z kamer skierowania jest bezpośrednio na drzwi wejściowe i okno jego mieszkania. Uważa również, że syn z synową celowo tak zajmują teren podwórza, żeby on nie mógł tam parkować samochodu ( zawiadomienie k. 54, korespondencja stron k. 148 - 163, 169 - 172, 180 - 181, 223 - 230, 233 - 247, korespondencja z innymi podmiotami k. 63 - 66, 67, 68 - 71, 72 - 74, 182 - 188, 250 - 251, wykaz interwencji k. 259 - 260, zeznania świadków P. K. k. 289 - 290, R. B. k. 290 - 291, P. F. k. 292, G. Z. k. 292 - 293, H. L. k. 293, T. L. k. 293, K. R. k. 293 - 294, R. O. k. 294, W. O. k. 295, A. K. k. 295 - 296, Z. I. k. 348 - 349, zeznania powoda K. O. k. 75, 350, zeznania pozwanej J. O. k. 76, 350, zeznania pozwanego Z. O. k. 76 - 77, 350 - 351 ).

Prawomocnym postanowieniem z dnia 9 marca 2020 r. wydanym w sprawie PR Ds. 2052.19 Prokuratury Rejonowej w Ciechanowie umorzono dochodzenie przeciwko K. O. podejrzanemu o to, że:

- w okresie od stycznia 2014 r. do dnia 28 grudnia 2019 r. w N. uporczywie nękał synową J. O., poprzez ciągłe śledzenie i niepokojenie, wykonując w porze nocnej połączenia telefoniczne oraz wysyłając wiadomości SMS, pukając i podglądając przez okna, składanie propozycji seksualnych oraz utrudnianie korzystania z instalacji grzewczej domu, jak i zakręcanie zaworów hydraulicznych od bieżącej wody, co wzbudziło w pokrzywdzonej uzasadnione poczucie zagrożenia, tj. o czyn z art. 190a § 1 kk - na podstawie art. 322 kpk wobec braku podstawy do skierowania aktu oskarżenia;

- kierowania w dniu 28 grudnia 2019 r. w N. gróźb karalnych wobec J. O. i Z. O., przy czym kierowane przez niego groźby wzbudziły w zagrożonych uzasadnione obawy, że mogą zostać spełnione tj. o czyn z art. 190 § 1 kk - na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 kpk wobec braku znamion czynu zabronionego ( akta PR Ds. 2052.19, akta II Kp 93/20 ).

Prawomocnym postanowieniem z dnia 12 sierpnia 2020 r. wydanym w sprawie RSP 10/20 PP G. odmówiono wszczęcia postępowania w sprawie naruszenia w dniu 3 lipca 2020 r. w N. miru domowego przez Z. O. poprzez wdarcie się do pomieszczeń mieszkalnych K. O. w celu otwarcia zaworu głównego dostarczającego wodę bieżącą do jego pomieszczeń mieszkalnych tj. czynu z art. 193 kk wobec ustalenia, iż czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego - na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 kpk ( odpis postanowienia k. 190 ).

Prawomocnym wyrokiem z dnia 2 grudnia 2020 r. wydanym w sprawie II W 932/19 Sąd Rejonowy w Ciechanowie uniewinnił Z. O. od zarzutu popełnienia wykroczenia polegającego na tym, że w dniu 7 września 2019 r. w N. ze wspólnego garażu dokonał kradzieży elektronarzędzi w postaci młota udarowego firmy (...) wraz z zestawem wierteł i przecinaków oraz szpicami, o łącznej wartości 273,00 zł na szkodę K. O. tj. wykroczenia z art. 119 § 1 kw ( akta II W 932/19 ).

Obecnie toczy się przed Sądem Rejonowym w Ciechanowie w sprawie II W 88/21 postępowanie przeciwko K. O. obwinionemu o to, że w dniu 21 stycznia 2021 r. około godziny 8:25 w N. umyślnie uszkodził dwa zawory centralnego ogrzewania poprzez odcięcie trzpienia do regulacji przepływu powodując straty w wysokości 60,00 zł na szkodę J. O. tj. o wykroczenie z art. 124 § 1 kw ( bezsporne ).

Pismem z dnia 25 września 2019 r. K. O. odwołał dokonaną na rzecz Z. O. i J. O., wskazując, że powodem odwołania darowizny jest rażąca niewdzięczność obdarowanych przejawiająca się w tym, że nie udzielają mu niezbędnej pomocy i opieki, a nadto, że nie wywiązują się ze złożonych obietnic co do możliwości korzystania z części pomieszczeń. Jednocześnie wezwał ich do zwrotu przedmiotu darowizny w terminie miesiąca od otrzymania wezwania. Z. O. i J. O. nie zwrócili dotychczas K. O. przedmiotu darowizny ( bezsporne ).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie akt sprawy II W 932/19 oraz II Kp 93/20 Sądu Rejonowego w Ciechanowie, akt Prokuratury Rejonowej w Ciechanowie PR Ds. 2052.19, zebranych w sprawie dokumentów, a w szczególności umowy darowizny ( k. 5 - 8 ), odpisu postanowienia ( k. 190 ), zawiadomienia ( k. 54 ), korespondencji stron ( k. 148 - 163, 169 - 172, 180 - 181, 223 - 230, 233 - 247 ), korespondencji stron z innymi podmiotami ( k. 63 - 66, 67, 68 - 71, 72 - 74, 182 - 188, 250 - 251 ), wykazu interwencji ( k. 259 - 260 ), zeznań świadków P. K. ( k. 289 - 290 ), R. B. ( k. 290 - 291 ), P. F. ( k. 292 ), G. Z. ( k. 292 - 293 ), H. L. ( k. 293 ), T. L. ( k. 293 ), K. R. ( k. 293 - 294 ), R. O. ( k. 294 ), W. O. ( k. 295 ), A. K. ( k. 295 - 296 ), Z. I. ( k. 348 - 349 ) oraz zeznań powoda K. O. ( k. 75, 350 ) i zeznań pozwanych J. O. ( k. 76, 350 ) Z. O. ( k. 76 - 77, 350 - 351 ).

Sąd dokonał ustaleń w zakresie stosunków panujących pomiędzy stronami po zawarciu umowy darowizny i ich wzajemnych relacji, na podstawie zeznań stron oraz w/w świadków. Niewątpliwie strony niniejszego postępowania pozostają w konflikcie, przy czym obie strony jako początek tego konfliktu wskazują okres remontu budynku mieszkalnego latem 2019 r. Wskazać należy, że wbrew przekonaniu stron, relacjonują one przebieg poszczególnych incydentów tak samo, choć w sposób odmienny oceniają zachowanie własne i strony przeciwnej. Zauważyć jednak należy, że poszczególne incydenty dotyczącego garażu, blokowania przejazdu, monitoringu, odcięcia dostaw energii elektrycznej, wody czy ogrzewania nie mają gwałtownego charakteru. Strony angażują do swojego konfliktu podmioty zajmujące się poszczególnymi problemami zawodowo ( policja, prokuratura, sąd, zakład gospodarki komunalnej, ośrodek pomocy społecznej ), piszą zawiadomienia do różnych organów, prowadzą między sobą korespondencję listową i SMS. Nie dochodzi jednak pomiędzy nimi do gwałtownych zachowań w stosunku do siebie; nawet podczas kłótni strony, co podkreślali świadkowie, nie zwracają się do siebie w sposób ubliżający lub wulgarny. Zdarzające się konflikty mają charakter obopólny, strony wzajemnie utrudniają sobie korzystanie z nieruchomości, co nasiliło się po wytoczeniu powództwa przez K. O.. Wskazać również należy, że pozwani zakładając podliczniki czy też zakładając nowe przyłącze energetyczne, starają się w pewien sposób niwelować przyczyny konfliktów.

Zeznania świadków J. M. ( k. 292 ) i B. Ł. ( k. 294 - 295 ), aczkolwiek wiarygodne, nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Zeznania świadka J. M. dotyczą okoliczności przed 2019 r., zaś świadek B. Ł. sprawę zna tylko z relacji pozwanych.

Sąd pominął ocenę dokumentacji składanej przez strony dotyczącej remontu budynku, jak też ponoszenia kosztów utrzymania nieruchomości z uwagi na fakt, że nie mają one znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu, roszczenie powoda K. O. nie zasługuje na uwzględnienie.

Powód K. O. swoje roszczenie wywodzi z art. 898 § 1 kc, zgodnie z którym darczyńca może odwołać darowiznę nawet już wykonaną, jeżeli obdarowany dopuścił się względem niego rażącej niewdzięczności. Skutkiem zaś odwołania darowizny jest obowiązek zwrotu jej przedmiotu na rzecz darczyńcy. Darowizna nie może być odwołana po upływie roku od dnia, w którym uprawniony do odwołania dowiedział się o niewdzięczności obdarowanego ( art. 899 § 3 kc ).

Odwołanie darowizny następuje przez oświadczenie złożone obdarowanemu na piśmie ( art. 900 kc ).

W niniejszej sprawie powód K. O. złożył przed wytoczeniem powództwa oświadczenie na piśmie z dnia 25 września 2019 r. Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia z dnia 22 stycznia 2013 r. w sprawie I ACa 863/12 wskazał, że dla skuteczności odwołania darowizny nie jest wymagane, by oświadczenie w tym przedmiocie zawierało ściśle określoną treść. Wystarczy jeśli jest zrozumiałe i w sposób jednoznaczny informuje darczyńcę, że dokonaną darowiznę odwołuje i dlaczego.

Jako przyczynę odwołania darowizny powód K. O. wskazał rażącą niewdzięczność syna Z. O. i synowej J. O., pozwanych w sprawie niniejszej. Powód sprecyzował w piśmie, iż po dokonaniu darowizny na ich rzecz nie udzielają mu wszelkiej niezbędnej pomocy i opieki, a nadto nie wywiązują się ze złożonych obietnic, tj. możliwości korzystania z części pomieszczeń.

Odwołanie darowizny powód K. O. łączy z różnymi zachowaniami pozwanych, wskazując na konkretne zdarzenia, z których część miała miejsce dopiero po wytoczeniu powództwa. Zarzuty podnoszone przez niego w oświadczeniu z dnia 25 września 2019 r. dotyczące nie udzielenia mu pomocy i opieki nie zostały w toku niniejszego procesu potwierdzone, podobnie jak zarzuty dotyczące zakresu korzystania z części pomieszczeń. Niewątpliwie, pozwani zażądali wydania im garażu, z którego korzystanie przez powoda nie zostało umówione, jednakże nie może to oznaczać, że umowa darowizny w zakresie korzystania przez powoda z części nieruchomości nie jest wykonywana.

Zgodnie z powszechnie przyjętym poglądem, jako rażącą niewdzięczność uznaje się takie zachowanie obdarowanego, które jest jaskrawym i oczywistym naruszeniem norm moralnych. Niewątpliwie na obdarowanym ciąży pozaprawny, moralny, obowiązek wdzięczności wobec darczyńcy. Przejawia się on w przyjęciu postawy życzliwości, zainteresowania, otwartości na realizację usprawiedliwionych w danych okolicznościach oczekiwań, okazywania wsparcia w sprawach życiowych, a także niesienia, w granicach własnych możliwości i usprawiedliwionych potrzeb. Istotne znaczenie mają także przyczyny konfliktu i wymagana jest analiza motywów zachowania się obdarowanego, w tym zwłaszcza tego, czy zachowania jego nie są powodowane, czy wręcz prowokowane przez darczyńcę. Istotne dla uznania zachowania obdarowanego za rażąco niewdzięczne jest to by jego zachowanie było skierowane przeciwko darczyńcy z zamiarem nieprzyjaznym lub wręcz przestępczym. Cechę rażącej niewdzięczności może mieć zarówno działanie, jak i zaniechanie obdarowanego. Za przykład takiej niewdzięczności mogą na ogół służyć: ciężkie znieważenie darczyńcy, popełnienie innego przestępstwa skierowanego przeciwko jego mieniu lub osobie, opuszczenie darczyńcy w chorobie, niemające uzasadnienia zerwanie kontaktów rodzinnych, rozpowszechnianie informacji uwłaczających darczyńcy, żądanie eksmisji rodzica z mieszkania stanowiącego przedmiot darowizny i zarazem jego dorobek, poniżanie darczyńcy, naruszanie jego nietykalności lub czci itp. Nie są decydujące przy tym same zewnętrzne przejawy zachowania się obdarowanego. Istotne są bowiem motywy i intencje obdarowanego. Istotne są także zwyczaje panujące w danym środowisku. Wyeliminowane jako podstawa rażącej niewdzięczności są więc wszelkie zwykłe konflikty w życiu codziennym i rodzinnym, powstające np. w związku z zamieszkiwaniem w jednym domu, choćby w ocenie darczyńcy miały one charakter nieprzyjaznych aktów przeciwko niemu skierowanych. Za rażącą niewdzięczność nie mogą być również uznane przykrości i krzywdy czynione impulsywnie, lecz mieszczące się w granicach zwykłych konfliktów życia codziennego Nie stanowią rażącej niewdzięczności w rozumieniu art. 898 kc incydentalne i podyktowane emocjami wypowiedzi czy gesty, które są przejawem konfliktu rodzinnego, spowodowanego przez obie jego strony, a tym bardziej jeśli były sprowokowane przez darczyńcę, którego zachowanie stanowi istotną przyczynę konfliktu. Incydentalne sprzeczki, tym bardziej sprowokowane, nie mogą być podstawą do odwołania darowizny. Pod pojęcie niewdzięczności nie podpadają krzywdy niezamierzone, wyrządzone przypadkowo, w uniesieniu lub rozdrażnieniu. Podkreślić należy, że rażąca niewdzięczność to niewdzięczność kwalifikowana, która zakłada nasilenie złej woli i naganności zachowania się obdarowanego; zwykła niewdzięczność nie jest tu wystarczająca. Nie każdy zatem wypadek nagannego zachowania się obdarowanego uzasadnia skorzystanie z prawa odwołania darowizny ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997 r. w sprawie I CKN 117/97, wyrok Sądu Najwyższego dnia 30 września 1997 r. w sprawie III CKN 170/97, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia 1998 r. w sprawie II CKN 218/98; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 listopada 1999 r. w sprawie II CKN 600/98; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 listopada 2000 r. w sprawie IV CKN 159/00, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 marca 2001 r. w sprawie V CKN 1599/00, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 lipca 2001 r. w sprawie II CKN 818/00, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 r. w sprawie IV CSK 113/11, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 kwietnia 2016 r. w sprawie I CSK 209/15, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2018 r. w sprawie II CSK 254/17, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 maja 2019 r. w sprawie III CSK 315/18, wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 22 listopada 2005 r. w sprawie VI ACa 527/05, wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 12 marca 2013 r. w sprawie I ACa 1357/12, wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 26 maja 2014 r. w sprawie I ACa 1547/13, wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 11 czerwca 2019 r. w sprawie V ACa 727/18, wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 31 października 2019 r. w sprawie I ACa 355/19, wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 29 listopada 2019 r. w sprawie I ACa 483/19, wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 16 stycznia 2020 r. w sprawie I ACa 1203/18, wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 1 kwietnia 2020 r. w sprawie I ACa 62/20 ).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, wskazać należy, że w sytuacji stron nie dochodzi do takich zachowań, które wskazywałyby na rażącą niewdzięczność pozwanych Z. O. i J. O. w stosunku do powoda K. O.. Niewątpliwie, powód i pozwani pozostają w konflikcie od połowy 2019 r., ale w ocenie Sądu, są to zwykłe konflikty mające miejsce w życiu codziennym, rodzinnym, wynikające z zamieszkiwania w tym samym budynku, w tym na tle korzystania z garażu czy ponoszenia kosztów utrzymania nieruchomości. Jednak - jak wskazano powyżej - zwykłe konflikty w życiu codziennym, nie mogą stanowić podstawy uwzględnienia powództwa w trybie art. 898 § 1 kc, tym bardziej, że część sytuacji jest prowokowana przez powoda K. O. ( odcięcie dopływu wody, uszkodzenie zaworów na piecu ). Powód nie wykazał, do czego jest zobowiązany z mocy art. 6 kc, aby pozwani odmawiali mu pomocy lub opieki. Wskazać należy, że ewentualny brak pomocy, w tym sprawa kosztów utrzymania, może być przedmiotem innego roszczenia, mającego u swych podstaw obowiązek dostarczania przez obdarowanego darczyńcy środków, którym mu brak do utrzymania odpowiadającego jego usprawiedliwionym potrzebom ( art. 897 kc ).

W ocenie Sądu, powód nie udowodnił, okoliczności podnoszonych w pozwie, które miałyby wskazywać na wyjątkowo naganne zachowanie pozwanych; w szczególności nie wykazał, że pozwani nie udzielają mu pomocy i wsparcia. Nie wykazał również, że strony istotnie łączyła umowa w zakresie korzystania z garażu, a jak wynika z przebiegu zdarzeń, żądanie jego zwrotu pozwanym jest wynikiem zachowania powoda; okoliczność ta jednak również nie mogłaby stanowić podstawy uwzględnienia żądania powoda. Niewątpliwie, założenie monitoringu na terenie posesji przez pozwanych, nawet jeśli żadna z kamer nie jest skierowana w drzwi i okna powoda, może stanowić pewną dolegliwość, jednakże taki sposób zabezpieczenia nieruchomości obecnie należy do typowych środków ochrony; w tym zakresie spór powinien się zatem ograniczyć do ewentualnie innego usytuowania kamery.

W ocenie Sądu, w świetle powyższych rozważań brak jest podstaw do przyjęcia, iż po stronie pozwanych mamy do czynienia z rażącą niewdzięcznością, co skutkowałoby uwzględnieniem roszczenia powoda K. O.. Ustalony stan faktyczny nie potwierdza twierdzeń powoda, że pozwani swoją postawą względem niego i pomimo jego zachowania, dali podstawy do skutecznego odwołania darowizny.

W świetle powyższego, w ocenie Sądu, brak jest podstaw do przypisania zachowaniu pozwanych względem powoda rażącej niewdzięczności. Niewątpliwie, od połowy 2019 r. stosunki pomiędzy stronami uległy pogorszeniu, jednakże jest to wynikiem zachowania obu stron. Zdaniem Sądu zachowaniu pozwanych rażącej niewdzięczności przypisać nie można, albowiem ich zachowanie nie wykracza poza ramy zachowania członka bliskiej rodziny darczyńcy. To, że powód może powyższe zachowanie odbierać w inny sposób nie może mieć wpływu na wynik niniejszego procesu. Ocena zachowania obdarowanych winna być obiektywna, nie zaś subiektywna jak to ma miejsce w przypadku powoda (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 czerwca 2010 r. w sprawie II CSK 68/10, wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie I ACa 69/13, wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 7 listopada 2019 r. w sprawie I ACa 627/19, wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 1 kwietnia 2020 r. w sprawie I ACa 62/20, wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 14 października 2020 r. w sprawie V ACa 236/20 ).

Z tych względów, Sąd oddalił powództwo K. O. o zobowiązanie pozwanych Z. O. i J. A. bartołd - O. do złożenia oświadczenia woli, uznał bowiem, iż odwołanie darowizny nie było skuteczne. Powód K. O. nie wykazał, do czego jest zobowiązany z mocy art. 6 kc, że miały w sprawie miejsce okoliczności o charakterze rażącej niewdzięczności w rozumieniu art. 898 § 1 kc.

O zwrocie kosztów procesu Sąd orzekł stosownie do art. 98 kpc, obciążając tymi kosztami powoda K. O. w całości jako przegrywającego proces. Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanych solidarnie zwrot kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 3600,00 zł ( opłata skarbowa nie została uiszczona ) stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie przy uwzględnieniu wskazanej wartości przedmiotu sporu.