Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 maja 2021 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu II Wydział Karny w składzie:

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Gabrieli Kieres- Rynkowskiej

po rozpoznaniu w dniu 30 kwietnia 2021 r. i 6 maja 2021 r.

sprawy:

skazanego S. B.

ur. (...) w T.

syna J. i G. z domu S.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 22 stycznia 2014 r. w sprawie VIII K 897/13 za przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w październiku 2011 roku i w październiku 2012 roku na karą łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat tytułem próby, karę grzywny w wysokości 30 stawek po 10 złotych i zaliczenie okresu zatrzymania od dnia 2.02. 2013r. do 04.02.2013r. przy czym postanowieniem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 21.10.2016r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

2.  Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 5 lipca 2016r. w sprawie II K 653/15 za przestępstwo z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione 5 lutego 2015 roku na karę 1 roku pozbawienia wolności.

3.  Sądu Rejonowego w Golubiu-Dobrzyniu z dnia 22 sierpnia 2016 roku w sprawie II K 186/16 za przestępstwo z art.209§1 kk popełnione w okresie od 10 sierpnia 2013 roku do dnia 16 maja 2016 roku na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 209§1 kk

4.  Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 12 września 2016r. w sprawie II K 732/16 za ciąg przestępstw z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełnionych w okresie w 2013 roku na karę 1 roku pozbawienia wolności ; za przestępstwo z art. 56§1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w okresie od grudnia 2014 roku do połowy 2015 roku na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w wysokości 200 stawek dziennych po przyjęciu jednej stawki za równoważnej kwocie 10,00 zł ; za ciąg przestępstw z art. 59 §1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii na popełnionych w okresie od grudnia 2014 roku do połowy 2015 roku na karę 1 roku pozbawienia wolności. Sąd orzekł wobec skazanego karę łączną 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności ;

5.  Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 30 września 2019 roku w sprawie VIII K 842/16, zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 7 sierpnia 2020 roku, sygn. akt IX ka 198/20 za ciąg przestępstw z art. 56 usta. 1 i 3 i art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11§2 kk popełnionych w okresie od października 2014 roku do 6 września 2015 roku na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w wysokości 80 stawek dziennych po przyjęciu jednej stawki za równoważnej kwocie 100 złotych ; za przestępstwo z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione 17 września 2015 roku na karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności ; za przestępstwo z art. 57 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione 11 września 2015 roku na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności ; za przestępstwo z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w okresie w okresie od 2010 roku do 7 września 2015 roku na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności . Sąd orzekł wobec S. B. karę łączną 4 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności zaliczając na jej poczet okres tymczasowego aresztowania od dnia 16 maja 2016 roku godz. 9.00 do dnia 22 lipca 2016 roku;

Kary pozbawienia wolności orzeczone w sprawach VIII K 897/13, II K 653/15 i II K 732/16 zostały połączone wyrokiem łącznym w sprawie II K 1129/16.

Kara pozbawienia wolości orzeczona w/w wyroku łącznym została następnie połączona z karą orzeczoną w sprawie II 186/16 i Sąd w wyroku łącznym z dnia 20 czerwca 2017 roku, w sprawie II K 465/17, orzekł karę łączną 4 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności została wykonana.

orzeka:

po zastosowaniu art. 4§1 kk zastosowano przepisy obowiązujące po wejściu w życie przepisów o karze łącznej wprowadzonych ustawą z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19 (Dz. U. 2020 poz. 1086),

I.  na art. 569 § 1 k.p.k., art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 k.k w miejsce kar pozbawiania wolności orzeczonych: w wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 22 stycznia 2014 roku w sprawie VIII K 897/13 oraz w pkt I wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 12 września 2016 roku w sprawie II K 732/16 orzeka w stosunku do skazanego S. B. karę łączną 1 ( jednego ) roku i 10 ( dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na art. 569 § 1 k.p.k., art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 k.k w miejsce kar pozbawiania wolności orzeczonych w wyrokach Sądu Rejonowego w Toruniu : z dnia 5 lipca 2016 roku w sprawie II K 653/15, w pkt II i III wyroku z dnia 12 września 2016 roku w sprawie II K 732/16, z dnia 30 września 2019 roku w sprawie VIII K 842/16 oraz wyroku Sądu Rejonowego w Golubiu D. z dnia 22 sierpnia 2016 roku w sprawie II K 186/16 orzeka w stosunku do skazanego S. B. karę łączną 5 ( pięciu ) lat i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

III.  na art. 569 § 1 k.p.k., art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 k.k w miejsce kar grzywien orzeczonych w sprawach Sądu Rejonowego w Toruniu o sygnaturach : II K 732/16 i VIII K 842/16 orzeka w stosunku do skazanego S. B. karę łączną grzywny w wysokości 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych po przyjęciu jednej stawki za równoważnej kwocie 100 ( stu ) złotych ;

IV.  na podstawie art. 575§1 kpk stwierdza, iż traci moc wyrok łączny Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 20 czerwca 2017 roku w sprawie II K 45/17 i kara łączna orzeczona w pkt IV wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 12 września 2016 roku w sprawie II K 732/16 ;

V.  na podstawie art. 577 kpk na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie I wyroku zalicza dwa dni zatrzymania od dnia 2 lutego 2013 roku do dnia 4 lutego 2013 roku sosowane sprawie VIII K 897/13 oraz okres kary pozbawienia odbytej w sprawie II K 467/17 od dnia 22 lipca 2016 roku godz. 9.00 do dnia 20 kwietnia 2018 roku, godz. 9.00 oraz skraca ją o 26 dni co wynika z wykonania kary grzywny w sprawie VIII K 897/13. Uznaje orzeczoną w pkt I wyroku karę łączną za odbytą ;

VI.  na podstawie art. 577 kpk na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie II wyroku zalicza okres kary pozbawienia odbytej w sprawie II K 467/17 od dnia 20 kwietnia 2018 roku godz. 9.00 do dnia 22 sierpnia 2020 roku, godz. 9.00 oraz okres odbytej kary pozbawienia wolności w sprawie VIII K 842/16 od dnia 22 sierpnia 2020 roku godz. 9.00 do dnia 6 maja 2021 roku ;

VII.  w pozostałym zakresie wyroki podlegające połączeniu podlegają odrębnemu wykonaniu;

VIII.  kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt VIII K 264/21

UZASADNIENIE

S. B. urodził się (...) w T..

Ma wykształcenie średnie. W izolacji penitencjarnej ukończył kurs spawacza. Skazany jest kawalerem, posiada na utrzymaniu syna, na którego ma obowiązek alimentacyjny.

W zakładzie karnym posiada bardzo dobrą opinię środowiskową. Aktualnie odbywa karę pozbawienia wolności dla osób odbywający karę po raz pierwszy typu półotwartego w systemie programowego oddziaływania. Uczestniczył także w programie resocjalizacji „daj sobie szansę, w zakresie przeciwdziałania uzależnieniom oraz nadużywania alkoholu lub używaniu narkotyków.

Ukończył program podstawowej psychoterapii uzależnienia. Od 28 października 2019 roku jest zatrudniony odpłatnie po za terenem jednostki w (...). Sumiennie wywiązuje się z obowiązków pracowniczych.

Był wielokrotnie nagradzany,, korzystał z ulg oraz uczestniczył w systemie przepustkowym.

dowód : opinia z Zakładu Karnego w P. k. 22-23,, 75-76;

S. B. został dotychczas skazany o prawomocnymi orzeczeniami:

6.  Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 22 stycznia 2014 r. w sprawie VIII K 897/13 za przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w październiku 2011 roku i w październiku 2012 roku na karą łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat tytułem próby, karę grzywny w wysokości 30 stawek po 10 złotych i zaliczenie okresu zatrzymania od dnia 2.02. 2013r. do 04.02.2013r. przy czym postanowieniem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 21.10.2016r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

7.  Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 5 lipca 2016r. w sprawie II K 653/15 za przestępstwo z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione 5 lutego 2015 roku na karę 1 roku pozbawienia wolności.

8.  Sądu Rejonowego w Golubiu-Dobrzyniu z dnia 22 sierpnia 2016 roku w sprawie II K 186/16 za przestępstwo z art.209§1 kk popełnione w okresie od 10 sierpnia 2013 roku do dnia 16 maja 2016 roku na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 209§1 kk

9.  Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 12 września 2016r. w sprawie II K 732/16 za ciąg przestępstw z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełnionych w okresie w 2013 roku na karę 1 roku pozbawienia wolności ; za przestępstwo z art. 56§1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w okresie od grudnia 2014 roku do połowy 2015 roku na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w wysokości 200 stawek dziennych po przyjęciu jednej stawki za równoważnej kwocie 10,00 zł ; za ciąg przestępstw z art. 59 §1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii na popełnionych w okresie od grudnia 2014 roku do połowy 2015 roku na karę 1 roku pozbawienia wolności. Sąd orzekł wobec skazanego karę łączną 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności ;

10.  Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 30 września 2019 roku w sprawie VIII K 842/16, zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 7 sierpnia 2020 roku, sygn. akt IX ka 198/20 za ciąg przestępstw z art. 56 usta. 1 i 3 i art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11§2 kk popełnionych w okresie od października 2014 roku do 6 września 2015 roku na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w wysokości 80 stawek dziennych po przyjęciu jednej stawki za równoważnej kwocie 100 złotych ; za przestępstwo z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione 17 września 2015 roku na karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności ; za przestępstwo z art. 57 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione 11 września 2015 roku na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności ; za przestępstwo z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w okresie w okresie od 2010 roku do 7 września 2015 roku na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności . Sąd orzekł wobec S. B. karę łączną 4 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności zaliczając na jej poczet okres tymczasowego aresztowania od dnia 16 maja 2016 roku godz. 9.00 do dnia 22 lipca 2016 roku;

Kary pozbawienia wolności orzeczone w sprawach VIII K 897/13, II K 653/15 i II K 732/16 zostały połączone wyrokiem łącznym w sprawie II K 1129/16.

Kara pozbawienia wolości orzeczona w/w wyroku łącznym została następnie połączona z karą orzeczoną w sprawie II 186/16 i Sąd w wyroku łącznym z dnia 20 czerwca 2017 roku, w sprawie II K 465/17, orzekł karę łączną 4 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności została wykonana.

Dowody : odpisy wyroków k. 12-15, 16,17,18, 19, 59-64, 65-66, 74,79,80

Karta karna k. 8-9; opinia z Zakładu Karnego k.22-23, 75-76; ;

akta spraw : VIII K 897/13, IIK 653/15, II K 186/16, II K 732/16. VIIIK 842/16., II K 1129/16, II K 465/17;

Wobec daleko idących zmian ustaw rządzących zasadami wymiaru kar łącznych, Sąd dokonał analizy możliwości i celowości orzeczenia wobec skazanego kary łącznej (kar łącznych) w oparciu o kilka reżimów prawnych.

Według przepisów obowiązujących aktualnie, tj. od 24 czerwca 2020 r. (wejście w życie ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19; Dz. U. z 2020 r., poz. 1086) jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa (art. 85 § 1 kk).

Zauważyć należy, że ustawodawca w przepisach przejściowych wprowadzających wskazaną wyżej regulację, tj. w artykule 81 ust. 1 wyżej wskazanej ustawy przewidział, że przepisy rozdziału IX kodeksu karnego (dotyczącego orzekania kary łącznej) w brzmieniu dotychczasowym, stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Natomiast według art. 81 ust. 2 owej ustawy przepisy rozdziału IX kodeksu karnego w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 81 wskazanej ustawy nie zawiera natomiast wyraźnego wskazania jakie przepisy należy zastosować, jeśli w danej sprawie mamy do czynienia z karami prawomocnie orzeczonymi zarówno przed 24 czerwca 2020 r, jak i od tego dnia. W ocenie Sądu przyjęcie, że przepisy te należy wykładać w ten sposób, że kary łączne w takiej sytuacji należy wymierzać według dwóch odrębnych reżimów – tj. łączyć „osobno” kary prawomocnie orzeczone do dnia 24 czerwca 2020 r. i kary orzeczone prawomocnie do tego dnia, bez możliwości połączenia kar prawomocnie orzeczonych przed tą datą i od tej daty nie byłoby dopuszczalne. ( A. Dziergawka, Reguły intertemporalne związane z orzekaniem kary łącznej w warunkach art. 81 Tarczy 4.0, Przegląd Sądowy 2020, nr 11-12, s. 132).

Zilustrować można to przykładem orzekania kary łącznej łączącej kary orzeczone za czyny mające miejsce tego samego dnia, co do których jednakże odrębne rozstrzygnięcia uprawomocniły się 23 i 24 czerwca 2020 r. W ocenie Sądu w tej sytuacji przyjęcie braku możliwości orzeczenia kary łącznej naruszałoby zasadę niedziałania wstecz „surowszego”, mniej względnego prawa karnego ( lex severior retro non agit). W dacie popełnienia tych czynów istniałaby przecież potencjalna możliwość połączenia kar mogących być za nie orzeczonymi, która zostałaby wyłączona przez regulację art. 81 ustawy. Taki sposób wykładni pozostawałby zdaniem Sądu w sprzeczności z art. 15 ust. 1 Międzynarodowego Paktu Praw Politycznych i Obywatelskich oraz art. 7 ust. 1 zd. 2 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka . Zauważyć należy, że w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka wskazuje się, że reguły wynikające z art. 7 ust. 1 EKPCz – w tym również zasadza obowiązkowego działania względniejszego prawa karnego wstecz ( lex mitior agit) - mają zastosowanie także do sytuacji orzekania kar łącznych w wyrokach łącznych (orzeczenie ETPCz z dnia 24 stycznia 2017 r. w sprawie K. przeciwko Słowenii, nr skargi (...)).

Stąd też w ocenie Sądu uznać należałoby, że reguła wyrażona w art. 81 ust. 1 ma zastosowanie do sytuacji gdy Sąd ma do czynienia wyłącznie z karami prawomocnie orzeczonymi przed 24 czerwca 2020 r., a reguła wyrażona w art. 81 ust. 2 wtedy gdy Sąd ma do czynienia wyłącznie z karami prawomocnie orzeczonymi od tej daty (abstrahując już od zgodności tej reguły z wskazanymi wyżej normami wyższego rzędu, które w ocenie Sądu i tak wymuszają zawsze stosowanie prawa względniejszego). W innych wypadkach – a z taką sytuacją mieliśmy do czynienia w sprawie niniejszej – zasadnicze zastosowanie winna mieć ogólna zasada stosowania prawa względniejszego dla skazanej, wynikająca z art. 4 § 1 kk.

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd po zastosowaniu art. 4§1 kk zastosował wobec skazanego przepisy obowiązujące po wejściu w życie przepisów o karze łącznej wprowadzonych ustawą z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 (Dz. U. 2020 poz. 1086).

W tym miejscy należy jednak wskazać, iż odnośnie pkt I wyroku, gdzie Sąd dokonał połączenia kar pozbawienia wolności orzeczonych w wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 22 stycznia 2014 roku w sprawie VIII K 897/13 oraz w pkt I wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 12 września 2016 roku w sprawie II K 732/16 należało po zastosowaniu art. 4§1 kk zastosować przepisy obowiązujące przed dniem 1 lipca 2015 roku, gdyż były one dla S. B. względniejsze.

Oceniając poszczególne reżimy prawne należy wskazać, iż przepisy dotyczące wyroku łącznego obowiązujące po 1 lipca 2015 roku a przed 24 czerwca 2020 roku są dla skazanego niekorzystne, gdyż wyrok w sprawie VIII K 842/16 uprawomocnił się 7 sierpnia 2020 roku, a skazany karę łączną pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem łącznym w sprawie II K 465//17 skończył odbywać w dniu 22 sierpnia 2020 roku. Skazany wprawdzie złożył wniosek o wydanie wyroku łącznego już w dniu 10 sierpnia 2020 roku, jednak nie było czasowo żadnych szans na jego wydanie przed zakończeniem odbywania kary pozbawienia wolności. W tym stanie rzeczy kara orzeczona w sprawie II K 465/17 atrybut „podlegającej wykonaniu”. Gdyby bowiem przyjąć reżim prawny obowiązujący po 1 lipca 2015 roku a przed 24 czerwca 2020 roku postępowanie w zakresie wydania wyroku łącznego należałoby umorzyć.

Natomiast po zastosowaniu art. 4§1 kk i reżimu obowiązującego po dniu 24 czerwca 2020 roku można było rozważać kwestię wydania wyroku łącznego wobec skazanego.

Z tym jak już wskazano odnośnie kary łącznej orzeczonej w pkt I wyroku powinny mieć zastosowanie przepisy obowiązujące przed 1 lipca 2015 roku., gdyż czyny w tych sprawach zostały popełnione przed wyżej wskazaną datą.

Zgodnie z art. 569 § 1 kpk, wyrok łączny można wydać jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby skazanej prawomocnymi wyrokami. Warunki do orzeczenia kary łącznej określa zaś art. 85 kk obowiązujący przed dniem 1 lipca 2015 roku. Przepis ten stanowi, że jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, Sąd orzeka karę łączną. Jak zostało to wyjaśnione w orzecznictwie, zawarty w art. 85 k.k. zwrot „zanim zapadł pierwszy wyrok" odnosi się do pierwszego chronologicznie wyroku, który zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnego (kolejnych) przestępstwa, zaś spójnik „zanim" jasno określa sekwencję zdarzeń, jakie muszą po sobie nastąpić, aby spełnić dyspozycję przepisu: przestępstwa muszą być popełnione wcześniej, niż zapadł wyrok, „pierwszy, chociażby nieprawomocny" (uch. SN (7) z dnia 25 lutego 2005 r., I KZP 36/04, OSNKW 2005 roku, Nr 2, poz. 13).

Granice kary łącznej pozbawienia wolności określa art. 86 § 1 kk. Zgodnie z jego treścią, Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa (zasada absorcji) poprzez orzeczenie jako kary łącznej kary w wymiarze powyżej najwyższej z wymierzonych kar jednostkowych, a poniżej sumy tych kar (zasada asperacji) do sumy tych kar (zasada kumulacji), przy czym granice kary grzywny limitowane są ilością 540 stawek dziennych. Wymierzając karę łączną grzywny Sąd określa na nowo wysokość stawki dziennej, kierując się wskazaniami z art. 33 § 3 kk, przy czym nie może ona przekraczać najwyższej ustalonej poprzednio (art. 86 § 2 kk).

Jak wskazano w orzecznictwie, wydając wyrok łączny Sąd powinien rozważyć przede wszystkim, czy pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono te kary, istnieje ścisły związek podmiotowy lub przedmiotowy, czy też związek ten jest dość odległy lub w ogóle go brak, a ponadto powinien rozważyć, czy okoliczności, które zaistniały już po wydaniu poprzednich wyroków, przemawiają za korzystnym lub niekorzystnym ukształtowaniem kary łącznej (wyr. SN z 25 października 1983 roku, IV KR 213/83, OSNKW 1984/5-6/65). „W aspekcie przedmiotowym związek zbiegających się realnie przestępstw wyrażają kryteria przedmiotowe poszczególnych przestępstw, a to bliskość czasowa ich popełnienia (największa - gdy czyny przestępcze popełniane są równocześnie lub bezpośrednio po sobie), osoby pokrzywdzonych (największa ścisłość związku zachodzi, gdy kilkoma przestępstwami pokrzywdzono tę samą osobę), rodzaj naruszonego dobra prawnego (im bardziej zbliżone dobra, tym większa bliskości przestępstw, zatem największa przy tożsamości dóbr), sposób działania sprawcy itd. W aspekcie podmiotowym chodzi o motywy bądź pobudki stymulujące sprawę, rodzaj i formę winy itd.” (wyr. SA w Krakowie z 19 stycznia 2005 roku, II AKa 274/04, KZS 2005/1/14). Ponadto, wskazuje się, iż zastosowanie zasady pełnej absorcji lub pełnej kumulacji jest rozstrzygnięciem skrajnym, zaś przeciwko zastosowaniu zasady pełnej absorpcji przemawia brak szczególnie bliskich powiązań - tak czasowych, jak i rodzajowych - pomiędzy przypisanymi oskarżonemu czynami (wyr. SA w Lublinie z 27 kwietnia 2006 roku, II AKa 80/06, LEX nr 183575). „Całkowitą absorpcję można zastosować albo wtedy, gdy wszystkie czyny wykazują bardzo bliską więź podmiotową i przedmiotową, albo orzeczone za niektóre z czynów kary są tak minimalne, że w żadnym stopniu nie mogłyby rzutować na karę łączną, albo też istnieją jakieś inne szczególne okoliczności dotyczące osoby oskarżonego (wyr. SA w Katowicach z 13 listopada 2003 roku, II AKa 339/03, LEX nr 183336). Jednocześnie należy wskazać, iż „w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania i bez warunkowego zawieszenia - orzeczenie kary bez warunkowego zawieszenia jej wykonania nie jest dopuszczalne. Objęcie takich kar karą łączną byłoby możliwe jedynie wówczas, gdyby sąd, stwierdziwszy istnienie przesłanek z art. 69 k.k., zdecydował się na warunkowe zawieszenie wykonania kary łącznej pozbawienia wolności” (wyr. SN z 16 grudnia 2005 roku, V KK 414/05, OSNwSK 2005/1/2519).

W niniejszej sprawie, należy wskazać, iż zachodziły formalne przesłanki do połączenia w wyroku łącznym kar pozbawienia wolności orzeczonych w sprawie VIII K 897/13 oraz w pkt I wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 12 września 2016 roku w sprawie II K 732/16. Inne kary orzeczone wobec S. B. nie można połączyć z karą orzeczoną w sprawie VIII K 897/13.

Sąd łącząc kary pozbawienia wolności w wyżej wymienionych sprawach mógł orzec ją w granicach od kary 1 roku i 4 miesięcy orzeczonej w sprawie VIIIK 897/13 do sumy kar tj. do 2 lat i 4 miesięcy. Sąd zastosował zasadę częściowej absorpcji, mając na względzie różnice czasowe w odnośnie popełnianych czynów.

Mając powyższe na uwadze Sąd na art. 569 § 1 k.p.k., art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 k.k w miejsce kar pozbawiania wolności orzeczonych: w wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 22 stycznia 2014 roku w sprawie VIII K 897/13 oraz w pkt I wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 12 września 2016 roku w sprawie II K 732/16 orzekł wobec S. B. karę łączną 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Natomiast odnośnie pozostałych kar pozbawienia wolności orzeczonych wobec S. B. w wyrokach Sądu Rejonowego w Toruniu : z dnia 5 lipca 2016 roku w sprawie II K 653/15, w pkt II i III wyroku z dnia 12 września 2016 roku w sprawie II K 732/16, z dnia 30 września 2019 roku w sprawie VIII K 842/16 oraz wyroku Sądu Rejonowego w Golubiu Dobrzyniu z dnia 22 sierpnia 2016 roku w sprawie II K 186/16 Sąd zgodnie z art. 4§1 kk zastosował przepisy obowiązujące po 24 czerwca 2020 roku, gdyż wyrok w sprawie VIII K 842/16 uprawomocnił się w dniu 7 sierpnia 2020 roku.

Zgodnie z obecnie obowiązującym art. 85 §1 kk karę łączną orzeka się jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające. Przepis ten brzmi identycznie jak obowiązujący przed 1 lipca 2020 roku. Inaczej jedynie zostały określone granice orzekanej kary łącznej, gdyż zgodnie z art. 86 §1 kk Sąd orzeka karę łączną w granicach powyżej najwyższej z kar wymierzanych za poszczególne przestępstwa do ich sumy.

Warunki do wydania wyroku łącznego w tym zakresie spełniają kary pozbawienia wolności orzeczone: w wyrokach Sądu Rejonowego w Toruniu : z dnia 5 lipca 2016 roku w sprawie II K 653/15, w pkt II i III wyroku z dnia 12 września 2016 roku w sprawie II K 732/16, wyroku z dnia 30 września 2019 roku w sprawie VIII K 842/16 oraz wyroku Sądu Rejonowego w Golubiu Dobrzyniu z dnia 22 sierpnia 2016 roku w sprawie II K 186/16.

Sąd w tym przypadku mógł orzec karę łączną w granicach od 4 lat i 5 miesięcy pozbawienia wolności do sumy kar tj. 9 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd wziął pod uwagę przede wszystkim związek czasowy pomiędzy poszczególnymi czynami. Sąd miał na względzie, iż większość przestępstw dotyczyła ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Pierwsze z przestępstw zostało popełnione w październiku 2014 roku, a ostatnie 17 września 2015 roku, zatem należy uznać , iż zostały one popełnione w dość krótkich odstępach czasowych. Jak już wskazano dotyczyły one ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, natomiast skazanie w sprawie II K 186/16 dotyczyło występku z art. 209 §1 kk

Istotne znaczenie przy wymiarze Sąd wziął pod uwagę bardzo dobrą opinię S. B. z zakładu karnego .

Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie art. 569 § 1 k.p.k., art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 k.k w miejsce kar pozbawiania wolności orzeczonych w wyrokach Sądu Rejonowego w Toruniu : z dnia 5 lipca 2016 roku w sprawie II K 653/15, w pkt II i III wyroku z dnia 12 września 2016 roku w sprawie II K 732/16, z dnia 30 września 2019 roku w sprawie VIII K 842/16 oraz wyroku Sądu Rejonowego w Golubiu D. z dnia 22 sierpnia 2016 roku w sprawie II K 186/16 orzekł wobec S. B. karę łączną 5 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności.

W niniejszej sprawie istniały również podstawy do orzeczenia kary łącznej grzywny, gdyż warunki do ich wydania spełniały kary grzywny orzeczone w sprawach: II K 732/16 i VIII K 842/16.

Mając na uwadze , iż skazania w tych sprawach dotyczyły przestępstw tego samego rodzaju, popełnionych w tym samym okresie Sąd na art. 569 § 1 k.p.k., art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 i 2 k.k w miejsce kar grzywien orzeczonych w sprawach Sądu Rejonowego w Toruniu o sygnaturach : II K 732/16 i VIII K 842/16 orzekł w stosunku do skazanego S. B. karę łączną grzywny w wysokości 80 stawek dziennych po przyjęciu jednej stawki za równoważnej kwocie 100 złotych .

Sąd przyznaje, iż Sąd powinien orzec karę powyżej granicy najwyższej z kar.

Zdaniem Sądu, orzeczona wobec S. B. kary łączne pozbawienia wolności i grzywny są adekwatne w stosunku do kar jednostkowych wymierzonych w poszczególnych wyrokach oraz spełni ona cele kary, przede wszystkim w zakresie prewencji szczególnej, jak również ogólnej.

Na na podstawie art. 575§1 kpk Sąd stwierdził, iż utracił moc wyrok łączny Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 20 czerwca 2017 roku w sprawie II K 465/17 i kara łączna orzeczona w pkt IV wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 12 września 2016 roku w sprawie II K 732/16 .

Na podstawie art. 577 kpk na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie I wyroku zaliczył skazanemu dwa dni zatrzymania od dnia 2 lutego 2013 roku do dnia 4 lutego 2013 roku sosowane sprawie VIII K 897/13 oraz okres kary pozbawienia odbytej w sprawie II K 467/17 od dnia 22 lipca 2016 roku godz. 9.00 do dnia 20 kwietnia 2018 roku, godz. 9.00 oraz skraca ją o 26 dni co wynika z wykonania kary grzywny w sprawie VIII K 897/13 i uznał orzeczoną w pkt I wyroku karę łączną za odbytą.

Natomiast na podstawie art. 577 kpk na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie II wyroku zaliczył S. B. okres kary pozbawienia odbytej w sprawie II K 467/17 od dnia 20 kwietnia 2018 roku godz. 9.00 do dnia 22 sierpnia 2020 roku, godz. 9.00 oraz okres odbytej kary pozbawienia wolności w sprawie VIII K 842/16 od dnia 22 sierpnia 2020 roku godz. 9.00 do dnia 6 maja 2021 roku.

Sąd stwierdził również, iż w pozostałym zakresie wyroki podlegające połączeniu podlegają odrębnemu wykonaniu.

Zważywszy, że skazany przebywa obecnie w zakładzie karnym, nie ma majątku, wydatkami poniesionymi w sprawie o wydanie wyroku łącznego obciążono Skarb Państwa.