Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 czerwca 2022 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Małgorzata Jarząbek

Protokolant: st. sekr. sąd. Dominika Kołpa      

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 maja 2022 r. w Warszawie

sprawy R. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o emeryturę pomostową

na skutek odwołania R. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia24 kwietnia 2019r. znak (...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

R. Z. 28 maja 2019 r. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z 24 kwietnia 2019 r. w przedmiocie odmowy przyznania prawa do emerytury pomostowej. Ubezpieczony zarzucił skarżonej decyzji, że została wydana w warunkach błędnie ustalonego stanu faktycznego, polegającego na błędnym uznaniu, że odwołujący po 31 grudnia 2008 r. nie wykonywał pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy pomostowej oraz z naruszeniem prawa materialnego, tj. art. 4 pkt 6 w zw. z art. 38 ustawy pomostowej, poprzez ich niewłaściwe zastosowanie, a mianowicie uznanie, że przesłanką warunkującą prawo do emerytury pomostowej jest zgłoszenie wykonywania pracy w warunkach szczególnych przez płatnika składek, podczas gdy z literalnej wykładni tego przepisu wynika, że przesłanką tą jest faktyczne wykonywanie po 31 grudnia 2008 r. pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze ( odwołanie k. 3-6 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie z 1 lipca 2019 r. organ rentowy wniósł o jego oddalenie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. ZUS uzasadnił swoje stanowisko, wskazując, że nie uwzględnił R. Z. do pracy w szczególnych warunkach okresu od 1 do 31 stycznia 2009 r., ponieważ ubezpieczony nie został zgłoszony przez pracodawcę do ZUS jako pracownik zatrudniony w szczególnych warunkach w ww. okresie, podczas gdy obowiązek taki wynika z art. 38 ustawy pomostowej ( odpowiedź na odwołanie k. 8-9 a.s.).

Następnie 6 listopada 2019 r. organ rentowy wskazał, że wobec nadesłania akt osobowych ubezpieczonego przez pracodawcę – (...) Sp. z o.o., w których znajduje się skorygowane świadectwo pracy w warunkach szczególnych, nie zachodzą przesłanki do przyznania ubezpieczonemu prawa do emerytury pomostowej, ponieważ jego stanowisko przed dniem 31 grudnia 2008 r. nie kwalifikuje się jako zatrudnienie w warunkach szczególnych na podstawie art. 3 ust. 1 i 3 ustawy pomostowej, a jednocześnie R. Z. nie wykonywał pracy w warunkach szczególnych po 31 grudnia 2008 r. ( pismo procesowe k. 25 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

R. Z. urodził się (...) Ubezpieczony od 1 września 1980 r. do 14 marca 1984 r. był zatrudniony w (...) jako tokarz i malarz konstrukcji stalowych ( świadectwo pracy z 3.09.2018 r. – nienumerowane karty tomu I a.r.). Następnie w dniu 12 września 1985 r. podjął pracę w Fabryce (...) Przedsiębiorstwie Państwowym (później przekształconej na Fabrykę (...) Sp. z o.o.), gdzie od 12 września 1985 r. do 31 grudnia 2006 r. zajmował stanowisko ślusarza remontowego. Następnie od 1 stycznia 2007 r. do 24 sierpnia 2008 r. ubezpieczony zajmował stanowisko mechanika w Dziale (...), gdzie zajmował się naprawą maszyn, cystern i kotłów od wewnątrz. Odwołujący od 25 sierpnia 2008 r. do 31 lipca 2018 r. pracował na stanowisku wydawcy magazynowego, a do jego obowiązków służbowych należało przyjęcie towaru z produkcji, przewiezienie towaru do magazynu, przygotowanie towaru do wysyłki, wydanie towaru na zewnątrz firmy, zachowanie porządku w magazynie, wykonywanie innych czynności zleconych przez Kierownika Działu, wykonywanie zarządzeń i poleceń służbowych przełożonych ( świadectwo pracy z 31.07.2018 r. – nienumerowane karty tomu I a.r., aneks do umowy o pracę z 25.08.2008 r. – k. B/43 a.o., zakres obowiązków, uprawnień i odpowiedzialności z 17.09.2009 r. k. B/44 a.o., umowa o odpowiedzialności materialnej k. B/45 a.o.). Łączny staż okresów składkowych R. Z. to 37 lat, 10 miesięcy i 8 dni ( karta przebiegu zatrudnienia k. 7 – tom II a.r.).

W okresie od 23 sierpnia 2018 r. był zarejestrowany jako bezrobotny w Urzędzie Pracy (...) W. ( zaświadczenie z 22.03.2019 r. – nienumerowane karty tomu I a.r.).

Ubezpieczony wykonywał pracę w warunkach szczególnych przez 23 lata, 5 miesięcy i 4 dni w następujących okresach:

1)  1 września 1980 r. do 14 marca 1984 r. na stanowisku malarza konstrukcji stalowych, tj. określonym w wykazie A, dziale XIV poz. 17 pkt 1 Zarządzenia nr 3 Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z 30 marca 1985 r. ( świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z 20.06.2018 r. – nienumerowane karty tomu I a.r.);

2)  od 12 września 1985 r. do 31 grudnia 2006 r. na stanowisku ślusarza remontowego, tj. określonym w Wykazie A, dział IV, poz. 38 pkt 5 Zarządzenia nr 7 Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego z dnia 7 lipca 1987 r. ( korekta świadectwa wykonywania pracy zaliczonej do pierwszej kategorii zatrudnienia z 7.10.2019 r. k. C/7 a.o.);

3)  od 1 stycznia 2007 r. do 24 sierpnia 2008 r. na stanowisku mechanika, tj. określonym w Wykazie A, dział IV, poz. 39 pkt 10 Zarządzenia nr 7 Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego z dnia 7 lipca 1987 r. ( korekta świadectwa wykonywania pracy zaliczonej do pierwszej kategorii zatrudnienia z 7.10.2019 r. k. C/7 a.o.).

Praca R. Z. na stanowisku wydawcy magazynowego nie stanowiła pracy w warunkach szczególnych wg wykazu nr 1 ani pracy w szczególnym charakterze wg wykazu nr 2, stanowiących załączniki do ustawy pomostowej ( opinia biegłego A. P. z 8.09.2020 r. k. 57-66 a.s., opinia biegłego M. A. k. 119-124 a.s., opinia uzupełniająca biegłego M. A. k. 159-160 a.s.).

R. Z. w dniu 25 marca 2019 r. złożył wniosek o przyznanie emerytury pomostowej. Skarżoną decyzją z 24 kwietnia 2019 r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. odmówił przyznania ubezpieczonemu ww. świadczenia. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że R. Z. nie spełnia przesłanek przyznania prawa do emerytury pomostowej, ponieważ po 31 grudnia 2008 r. nie wykonywał prac w szczególnych warunkach ani w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy pomostowej – Zakład nie uwzględnił do pracy w szczególnych warunkach okresu od 1 stycznia 2009 r. do 31 stycznia 2009 r., ponieważ pracodawca nie złożył za odwołującego zgłoszenia o pracy w warunkach szczególnych na drukach ZUS ZSWA ( decyzja z 24.04.2019 r. k. 8 – tom II a.r.).

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie ww. dowodów z dokumentów oraz z opinii biegłych sądowych A. P. i M. A..

W pierwszej kolejności należy wskazać, że Sąd za wiarygodny dokument uznał korektę świadectwa wykonywania pracy zaliczonej do pierwszej kategorii zatrudnienia z 7 października 2019 r., za taką oceną przemawiały bowiem pozostałe dokumenty zgromadzone w aktach osobowych R. Z., tj. aneks do umowy o pracę z 25 sierpnia 2008 r., zakres obowiązków, uprawnień i odpowiedzialności na stanowisku wydawcy magazynowego z 17 września 2008 r. oraz umowa o odpowiedzialności materialnej z 4 listopada 2008 r. Na przywołanych dokumentach zgromadzonych w aktach osobowych R. Z. widnieją jego podpisy, zostały one opatrzone również przez odwołującego datą ich podpisania – czego odwołujący nie kwestionował. W ocenie Sądu, dokumenty te dowodzą jednoznacznie, że do zmiany stanowiska ubezpieczonego z mechanika na wydawcę magazynowego doszło od dnia 25 sierpnia 2008 r. Jednocześnie, zdaniem Sądu, na przyznanie waloru wiarygodności nie zasługiwał dokument w postaci świadectwa wykonywania pracy zaliczonej do pierwszej kategorii zatrudnienia z 24 lipca 2018 r., jako niezgodny z wymienionymi powyżej, wiarygodnymi, dokumentami.

Sąd uznał za niewiarygodne zeznania świadków B. K. (k. 52-53 a.s.) i B. B. (k. 200-201 a.s.), w zakresie w jakim świadkowie zeznawali, że odwołujący R. Z. wykonywał pracę mechanika w styczniu 2009 r. Zeznania świadków, choć były w tym przedmiocie zgodne ze sobą nawzajem, stoją w opozycji z uznanymi przez Sąd za wiarygodne dokumentami z akt osobowych, potwierdzającymi zmianę stanowiska pracy na wydawcę magazynowego od 25 sierpnia 2008 r. Przede wszystkim należy wskazać, że obydwoje świadkowie wskazali, że ubezpieczony wykonywał pracę mechanika aż do czasu przeniesienia zakładu produkcyjnego z B. do N., co nastąpiło zimą 2010 r. Twierdzenia te nie znajdują potwierdzenia w świadectwie wykonywania pracy zaliczonej do pierwszej kategorii zatrudnienia z 24 lipca 2018 r., na którym R. Z. opierał swoje odwołanie – wskazano w nim, jako datę końcową wykonywania przez odwołującego się pracy na stanowisku mechanika w Dziale (...), dzień 31 stycznia 2009 r. Sąd nie dał wiary również zeznaniom świadka B. B. w przedmiocie tego, że wystawienie przez pracodawcę korekt świadectw pracy w szczególnych warunkach wynikało z nieprawidłowego opłacania przez (...) składek. Korekta dotycząca pracy wykonywanej w 2009 r. została bowiem dokonana w październiku 2019 r., czyli w dacie, gdy upłynął już termin przedawnienia należności wynikających z opłacenia składek w nieprawidłowej wysokości, co prowadzi do wniosku, że pracodawca dokonując korekty świadectwa nie musiał się obawiać, że organ rentowy będzie dochodził powstałego w 2009 r. zadłużenia.

Sąd, dokonując ustaleń faktycznych, uwzględnił opinie biegłych sądowych z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy – A. P. i M. A., w zakresie, w jakim biegli dokonali oceny zakwalifikowania pracy R. Z. na stanowiskach mechanika i wydawcy magazynowego jako pracy w warunkach szczególnych. W ocenie Sądu opinie, w tym opinie uzupełniające były w tym zakresie miarodajne, gdyż biegli dokonali obszernej analizy charakteru pracy odwołującego na ww. stanowiskach, która pozwoliła na ocenę, czy była to praca wykonywana w szczególnych warunkach. Wnioski te były zgodne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, a także nie były przedmiotem zastrzeżeń żadnej ze stron. W ocenie Sądu opinie biegłych sądowych we wskazanym zakresie zostały sporządzone rzetelnie, przy uwzględnieniu wiadomości specjalnych posiadanych przez biegłych i nie było podstaw do ich kwestionowania. Sąd pominął jednakże wnioski zawarte w opiniach biegłych odnoszące się do daty zmiany stanowiska R. Z. z mechanika na wydawcę magazynowego, ponieważ ocena tej kwestii sprowadza się do oceny wiarygodności i mocy materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, co stosownie do art. 233 § 1 k.p.c. jest kompetencją Sądu i wykracza poza zakres opiniowania biegłych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie R. Z. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z 24 września 2021 r. nie zasługiwało na uwzględnienie.

Ustawa z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych ( tekst jedn. Dz.U. z 2022 r. poz. 1924, dalej jako ustawa pomostowa) określa w art. 4 i art. 49 warunki nabycia prawa do przewidzianego w niej świadczenia. W myśl pierwszego z nich, prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1.  urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.;

2.  ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3.  osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4.  ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5.  przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;

6.  po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

7.  nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

Zgodnie zaś z art. 49 ustawy pomostowej, prawo do emerytury pomostowej przysługuje również osobie, która:

1.  po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

2.  spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1-5 i 7 i art. 5-12;

3.  w dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany w przepisach, o których mowa w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Przesłanki wymienione w przepisach art. 4 i art. 49 ustawy pomostowej, bez względu na to, na podstawie którego z przepisów rozważana jest możliwość przyznania prawa do emerytury pomostowej, muszą być spełniane łącznie. Oznacza to, że niespełnienie choćby jednego z tych warunków powoduje niemożność nabycia uprawnień emerytalnych, na co zwrócił uwagę m.in. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z 26 kwietnia 2012 r. ( sygn. akt III AUa 252/12) oraz Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z 18 lipca 2013 r. ( sygn. akt III AUa 1664/12).

W rozpatrywanej sprawie ubezpieczony spełnił warunki z art. 4 pkt 1, 2, 3, 4, 5 i 7 u.e.p. Urodził się po 31 grudnia 1948r. (data jego urodzenia to 29 marca 1959 r.), osiągnął wiek 60 lat (z dniem 29 marca 2019 r.), rozwiązano z nim stosunek pracy, a także posiada okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat, w tym okres pracy w warunkach szczególnych co najmniej 15 lat (w skarżonej decyzji uwzględniono 23 lata, 5 miesięcy i 4 dni). Sąd Okręgowy ustalał wobec tego, czy ubezpieczony wykonywał pracę w warunkach szczególnych w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy pomostowej po 31 grudnia 2008 r.

Prace w szczególnych warunkach – zgodnie z treścią art. 3 ust 1 ustawy o emeryturach pomostowych – to prace związane z czynnikami ryzyka wymienionymi w art. 3 ust 2 ustawy, które z wiekiem mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować trwałe uszkodzenie zdrowia, wykonywane w szczególnych warunkach środowiska pracy, determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, które pomimo zastosowania środków profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej stawiają przed pracownikami wymagania przekraczające poziom ich możliwości, ograniczony w wyniku procesu starzenia się jeszcze przed osiągnięciem wieku emerytalnego, w stopniu utrudniającym ich pracę na dotychczasowym stanowisku. Wykaz prac w szczególnych warunkach określa załącznik nr 1 do ustawy. Z kolei prace o szczególnym charakterze – zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy o emeryturach pomostowych – to prace wymagające szczególnej odpowiedzialności oraz szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób niezagrażający bezpieczeństwu publicznemu, w tym zdrowiu lub życiu innych osób, zmniejsza się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej, związanego z procesem starzenia się; wykaz prac o szczególnym charakterze określa załącznik nr 2 do ustawy.

Powyższa definicja ma charakter węższy niż definicja pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w porównaniu z definicją zawartą w art. 32 i 33 ustawy z dnia 13 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Przepis art. 32 ust. 2 ustawy emerytalnej stanowi, że za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Kwalifikowanie pracy jako pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze rozpoznaje się w tym wypadku w aspekcie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz.U. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem.

W toku postępowania wyjaśniającego przed organem rentowym fakt wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze powinien być potwierdzony przez zakład pracy stosownym zaświadczeniem, zgodnie z treścią art. 51 ustawy o emeryturach pomostowych. Ta reguła dowodowa nie obowiązuje jednak przed sądem. Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 20 lutego 2013 r. „nie można podzielić poglądu,
że wykonywania pracy w szczególnych warunkach, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy
o emeryturach pomostowych, można dowodzić przed sądem jedynie na podstawie świadectwa pracy wystawionego przez płatnika składek, gdyż przepis art. 51 tej ustawy nie zmienia przepisów kodeksu postępowania cywilnego określającego katalog środków dowodowych, przy pomocy których strona może udowadniać fakty, z których wywodzi skutki prawne”
(III AUa 1044/12, LEX nr 1289529).

Powyższe oznacza, że w świetle art. 4 ustawy pomostowej, aby okres zatrudnienia można było zaliczyć jako pracę w warunkach szczególnych, stanowisko musi odpowiadać wykazowi zawartemu w rozporządzeniu lub w załączniku 1 lub 2 do ustawy o emeryturach pomostowych. W tym kontekście, należało przywołać, że praca R. Z. na stanowisku mechanika w Dziale (...) stanowi pracę w warunkach szczególnych, o której mowa w art. 3 ust. 1 ustawy – wymieniona w pkt 30 załącznika nr 1 do ustawy o emeryturach pomostowych, tj. praca wewnątrz cystern, kotłów, a także zbiorników o bardzo małej kubaturze po substancjach niebezpiecznych, co w swoich opiniach potwierdzili biegli sądowi z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy – A. P. i M. A..

Tym samym, sporne w przedmiotowej sprawie było, czy R. Z. wykonywał pracę w warunkach szczególnych – na stanowisku mechanika – po 31 marca 2008 r. W tym miejscu należy wskazać, że do dokonania tego rodzaju oceny nie byli uprawnieni biegli sądowi. Do dokonywania wszelkich ustaleń w procesie powołany jest bowiem Sąd, a nie biegły. Sąd może, a czasami powinien korzystać z pomocy biegłego w zakresie wymagającym wiadomości specjalnych, lecz biegły nie może wyręczać sądu w dokonywaniu ustaleń i ocen prawnych, do czego ani nie jest powołany, ani może nie mieć kwalifikacji ( wyrok Sądu Najwyższego z 20.01.1970 r., II PR 18/69, LEX nr 6652). Biegły nie jest także uprawniony do oceny innych dowodów przeprowadzonych w sprawie, w tym m.in. dowodów z zeznań świadków ( wyrok Sądu Najwyższego z 24.03.1995 r., II PRN 2/95, OSNAPiUS 1995/15, poz. 191).

Ubezpieczony w toku postępowania kwestionował dokument wydany mu przez pracodawcę 7 października 2019 r. – Korektę świadectwa wykonywania pracy zaliczonej do pierwszej kategorii zatrudnienia, gdzie wskazano, że R. Z. wykonywał pracę mechanika do 24 sierpnia 2008 r. Odwołujący wskazywał, że pracodawca nie dokonał w sposób prawidłowy zgłoszenia do ZUS pracowników wykonujących pracę w szczególnych warunkach, dokonał tego z rocznym opóźnieniem, zaś gdy się zorientował – wydał pracownikom korekty świadectw. Ubezpieczony powoływał się w związku z tym na pierwotnie wydanym mu Świadectwie wykonywania pracy zaliczonej do pierwszej kategorii zatrudnienia z 24 lipca 2018 r., wskazującym, że wykonywał pracę mechanika w Dziale (...) do 31 stycznia 2009 r. W orzecznictwie zgodnie przyjęto, że dokumenty sporządzane przez pracodawcę (wypełniane przez niego) nie są dokumentami urzędowymi, ale prywatnymi ( wyrok Sądu Najwyższego z 12 grudnia 2011 r., I UK 120/11, LEX nr 1109261, wyrok Sądu Najwyższego z 13 września 2011 r., I UK 107/11, LEX nr 1084700, wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 9 kwietnia 2013 r., III AUa 808/12, LEX nr 1313299, wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 3 kwietnia 2013 r., LEX nr 1313354, wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 13 lutego 2013 r., LEX nr 1289755). Przyjęcie takiego założenia zmusza do odwołania się do treści przepisu art. 245 k.p.c. Zgodnie z jego treścią dokument prywatny stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie.

Zgodnie z art. 253 k.p.c. jeżeli strona zaprzecza prawdziwości dokumentu prywatnego albo twierdzi, że zawarte w nim oświadczenie osoby, która je podpisała, od niej nie pochodzi, obowiązana jest okoliczności te udowodnić. Jeżeli jednak spór dotyczy dokumentu prywatnego pochodzącego od innej osoby niż strona zaprzeczająca, prawdziwość dokumentu powinna udowodnić strona, która chce z niego skorzystać. W związku z powyższym, ciężar udowodnienia prawdziwości dokumentu w postaci świadectwa wykonywania pracy zaliczonej do pierwszej kategorii zatrudnienia z 24 lipca 2018 r., spoczywał na R. Z.. Odwołujący zaoferował w tym zakresie dowody z zeznań świadków B. K. i B. B.. Dowody te podlegają jednakże weryfikacji Sądu w procesie oceny dowodów, na gruncie art. 233 § 1 k.p.c., tj. z zastosowaniem zasada logiki i doświadczenia życiowego, ale również przez pryzmat pozostałych dowodów zgromadzonych w sprawie. W świetle powyższego, Sąd nie uznał zeznań świadków za wiarygodne. Wprawdzie B. B. poparła w swoich zeznaniach twierdzenia ubezpieczonego co do przyczyn wydania przez Fabrykę (...) Sp. z o.o. korekty świadectwa, a także obydwoje świadkowie wskazywali, że R. Z. wykonywał pracę mechanika po 1 stycznia 2009 r. W pierwszej kolejności należy jednak zauważyć, że świadkowie zgodnie twierdzili, że odwołujący wykonywał pracę mechanika aż do przeniesienia zakładu produkcyjnego z B. do N., co miało miejsce w 2010 r. Data ta nie znajduje potwierdzenia ani w spornym świadectwie z 24 lipca 2018 r., ani w innych dokumentach, zawartych w aktach osobowych odwołującego, co podważa wiarygodność zeznań świadków. W dalszej kolejności należy wskazać, że przeciwko treści Świadectwa (…) z 24 lipca 2018 r. przemawiają następujące dokumenty, znajdujące się w aktach osobowych ubezpieczonego, nadesłanych przez pracodawcę: aneks do umowy o pracę z 25 sierpnia 2008 r., zakres obowiązków, uprawnień i odpowiedzialności na stanowisku wydawcy magazynowego z 17 września 2008 r., umowa o odpowiedzialności materialnej z 6 listopada 2008 r. Każdy z wymienionych dokumentów został opatrzony przez R. Z. datą i podpisem. Ubezpieczony w toku postępowania nie zaprzeczał powyższym dokumentom. W ocenie Sądu przywołane dokumenty z 25 sierpnia, 17 września i 6 listopada 2008 r. dowodzą tego, że R. Z. zajmował stanowisko wydawcy magazynowego od 25 sierpnia 2008 r., czyli od daty wskazanej w Korekcie świadectwa wykonywania pracy zaliczonej do pierwszej kategorii zatrudnienia z 7 października 2019 r.

W związku z powyższym, R. Z. nie udowodnił spełniania warunku wykonywania pracy w szczególnych warunkach w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy pomostowej po 31 grudnia 2008 r., a w konsekwencji – spełniania przesłanek do emerytury pomostowej na podstawie art. 4 ustawy. Jednocześnie, staż pracy odwołującego na stanowisku mechanika w Dziale (...) nie wynosił 15 lat, nie zostały zatem wypełnione również przesłanki przyznania świadczenia, wymienione w art. 49 ustawy. Tym samym, zaskarżona decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W. z 24 kwietnia 2019 r. odmawiająca przyznania prawa do emerytury pomostowej, odpowiadała prawu. W konsekwencji, na podstawie art. 477 ^{( 14)} § 1 k.p.c., Sąd oddalił odwołanie R. Z..