Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 czerwca 2022 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział I Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2022 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z powództwa M. S.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej V. (...) w W.

o zapłatę kwoty 77.315,68 zł

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej V. (...) w W. na rzecz powoda M. S. kwotę 77.315,68 (siedemdziesiąt siedem tysięcy trzysta piętnaście 68/100) złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 73.010,68 (siedemdziesiąt trzy tysiące dziesięć 68/100) od dnia 10 listopada 2020 r. do dnia zapłaty i od kwoty 4.305,00 (cztery tysiące trzysta pięć) złotych od dnia 15 stycznia 2021 r. do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej V. (...) w W. na rzecz powoda M. S. kwotę 10.577,20 (dziesięć tysięcy pięćset siedemdziesiąt siedem 20/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 6/21

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 10 listopada 2020 r. (data oddania pozwu w placówce operatora pocztowego) pełnomocnik powoda M. S. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. kwoty 77.315,68 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu wg norm przepisanych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za czas od uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Roszczenie dochodzone pozwem pozostawało w związku ze zdarzeniem drogowym z dnia 8 kwietnia 2020 r., w którym został uszkodzony stanowiący własność powoda samochód marki M. (...) o nr rej. (...), a sprawcą kolizji był kierujący samochodem M. (...) o nr rej. (...) ubezpieczonym w zakresie odpowiedzialności cywilnej w pozwanym Towarzystwie (...). Na kwotę dochodzoną pozew składały się następujące pozycje:

- 71.014,49 zł tytułem szkody wyrządzonej w pojeździe powoda,,

- 1.996,19 zł tytułem skapitalizowanych odsetek za opóźnienie liczonych od dnia 9 maja 2020 r. (tj. dnia następującego po upływie 30 dni od daty otrzymania zgłoszenie przez ubezpieczyciela) do dnia poprzedzającego dzień wniesienia niniejszego pozwu

- 615,00 zł tytułem kosztów wykonania prywatnej kalkulacji kosztów naprawy,

- 615,00 zł tytułem poniesionych kosztów holowania pojazdu,

- 3.075,00 zł tytułem kosztów sporządzenia ekspertyzy technicznej z dnia 28 października 2020 r.

W odpowiedzi na pozew pełnomocnik pozwanego (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty, zakwestionował powództwo zarówno co do zasady jak i wysokości.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 8 kwietnia 2020 roku około godz. 19:30 w R. na skrzyżowaniu ulic (...) doszło do kolizji drogowej, w której kierujący samochodem osobowym marki M. (...) o nr rej. (...) 2VL3 J. R. (1), podczas wjazdu na skrzyżowanie nie zachował szczególnej ostrożności i nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu, doprowadzając do zderzenia z samochodem osobowym marki M. (...) o nr rej. (...) kierowanym przez A. D., a stanowiącym własność powoda.

Na ulicy (...) bezpośrednio przez skrzyżowaniem z ulicą (...) znajdował się znak ustąp pierwszeństwa przejazdu (znak A-7).

Jadący ul. (...) miał pierwszeństwo przejazdu przed pojazdem jadącym ulicą (...).

Na miejscu zdarzenia zjawiła się grupa osób, wśród nich A. J. (1), który pomógł kierującemu pojazdem powoda A. D. odblokować koła.

(dowód: zeznania świadków: A. D. -k. 112-11, J. R. (1) -k. 113 i verte, A. J. (1) -k. 113 verte-114)

Powód na 2-3 dni przed kolizją w celu zdiagnozowania usterki zawieszenia oraz wymiany oleju i klocków hamulcowych oddał swój samochód do warsztatu (...) s.c, w której pracował A. D.. W dniu zdarzenia A. D. przeprowadzał samochodem powoda jazdę testową, która miała zdiagnozować problemy z zawieszeniem, ponieważ w warunkach warsztatowych żadna usterka nie została w aucie powoda wykryta.

Właścicielem drugiego z biorących udział w kolizji pojazdów M. o nr rej (...) był P. H., który w dniu zdarzenia pożyczył samochód swojemu koledze J. R. (1). J. R. (1) swój samochód wstawił do prowadzonego przez P. H. warsztatu samochodowego i potrzebował samochodu zastępczego.

(dowód: zeznania świadków: A. D. -k. 112-11, J. R. (1) -k. 113 i verte)

Obaj kierujący posiadali aktualne ubezpieczenia pojazdów oraz uprawnienia do kierowania pojazdami w zakresie wymaganej kategorii.

(okoliczności bezsporne)

Po zdarzeniu kierujący pojazdem marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) J. R. (1) spisał oświadczenie, w którym przyznał, że to on jest sprawcą wypadku oraz opisał zakres uszkodzeń pojazdów biorących udział w kolizji. W treści swego oświadczenia J. R. (1) podał, że wyjeżdżając z ulicy (...) w ulicę (...) wysunął się zbyt daleko przodem auta w ulicę (...), wskutek czego doprowadził do kolizji z jadącym ulicą (...) samochodem M. (...) o numerze rejestracyjnym (...).

(dowód: zeznania świadków: A. D. -k. 112-113, J. R. (1) -k. 113 i verte, A. J. (2) -k. 113 verte-114, wydruk z map G. M. 2 szt.-k.37-42, oświadczenie sprawcy z dnia 08 kwietnia 2020 r.-k.11,scany fotografii -k. 12-14)

W wyniku zderzenia się pojazdów uszkodzeniu uległy oba pojazdy biorące udział w kolizji, natomiast ich kierujący nie doznali obrażeń ciała, a na miejsce zdarzenia nie wezwano funkcjonariuszy Policji. Na miejscu zaistniałej kolizji drogowej w dniu jej zaistnienia nie sporządzono dokumentacji technicznej tj. szkicu oględzin miejsca zdarzenia oraz pojazdów, jak również zdjęć. Na miejscu nie zostały zabezpieczone ślady.

(dowód: zeznania świadków: A. D. -k. 112-11, J. R. (1) -k. 113 i verte, A. J. (2) -k. 113 verte-114, K. W. -k. 111 verte-112, opinia S. K. -k. 127-152, opinia w dziedzinie techniki samochodowej, analizy, rekonstrukcji zdarzeń drogowych , wyceny wartości i napraw P. D. -k. 188-194 wraz z opinia uzupełniającą -k. 236-238)

W dniu 9 kwietnia 2020 roku szkoda została zgłoszona pozwanemu.

(dowód: akta szkody 2860202020967-001-001 z dnia 08 kwietnia 2020 r.,- płyta CD-k. 80)

Do akt postępowania szkodowego powód przedłożył zdjęcia fotograficzne wykonane na miejscu zaistniałej kolizji drogowej.

(dowód: wydruk z map G. M. 2 szt.-k.37-42, oświadczenie sprawcy z dnia 08 kwietnia 2020 r.-k.11,scany fotografii -k. 12-14)

W toku postępowania likwidacyjnego rzeczoznawca pozwanego -A. K. sporządził wycenę nr (...) z dnia 13 kwietnia 2020 r. Zgodnie z jej treścią szkoda jaka poniósł powód została przez pozwanego określona na kwotę 25.613,75 zł

(dowód: kalkulacja z dnia 13 kwietnia 2020 roku -k. 15-18)

Powyższe wyliczenia zakwestionował powód, który zlecił rzeczoznawcy K. W. z Biura (...) wykonanie szacowania kosztów naprawy pojazdu. K. W. po dokonaniu oględzin pojazdu sporządził kalkulację nr 16/04/20/S, w której wartość szkody w samochodzie powoda oszacował na 71.014,49 zł. Za sporządzenie kalkulacji powód zapłacił 615,00 zł. Nadto powód zapłacił za holowanie pojazdu, sprzątanie miejsca zdarzenia, mycie holownika z płynów eksploatacyjnych kwotę 615 zł.

(dowód: zeznania świadka K. W. -k. 111 verte -112, kalkulacja nr 16/04/20/S z dnia 16 kwietnia 2020 r.-k.19-22, 25,faktura VAT nr (...) z dnia 16 kwietnia 2020 r.-k. 23, faktura (...) -k.24, kosztorys -k. 26-29)

Dnia 18 maja 2020 r. rzeczoznawca pozwanego A. K. po uprzednim dokonaniu oględzin pojazdu sporządził kolejny kosztorys o nr (...). Według tego kosztorysu szkoda została wyceniona na kwotę 30.936,52 zł.

(dowód: kalkulacja pozwanego z dnia 18 maja 2020 r.-k.25-29)

W pojeździe powoda zostały uszkodzone następujące elementy, które zakwalifikowano:

- do wymiany: wspornik prawy pompy, pompa powietrza, chłodnica oleju silnika, prawy zastrzał wzmocnienia przedniego, prawe mocowanie czujnika (...), okładzina zderzaka przedniego, tłumik zderzaka przedniego, prawy i lewy boczny tłumik zderzaka przedniego, wzmocnienia zderzaka przedniego, górne i dolne wzmocnienie zderzaka przedniego, prawa pokrywa dyszy spryskiwacza, prawy wspornik zderzaka przedniego, wspornik zderzaka przedniego, prawa pokrywa reflektora dodatkowego, prawa boczna krata wlotu powietrza, prawy przedni czujnik odstępu, prawy uchwyt czujnika odstępu, przewody elektryczne systemu parkowania, prawy i lewy przedni reflektor ksenonowy z kierunkowskazami, prawa dysza spryskiwacza reflektora, prawy reflektor przeciwmgłowy, prawy przedni błotnik, prawy napis na błotniku przednim, przednie prawe nadkole wewnętrzne, prawa blacha zamka, prawy wspornik reflektora , prawe przednie drzwi, prawa listwa ozdobna drzwi przednich, prawa dolna listwa ozdobna drzwi przednich, prawe tylne drzwi, prawa listwa ozdobna drzwi tylnych, prawy sygnał dźwiękowy,

- do naprawy: prawe wzmocnienie wnęki koła, prawa część górna podniżnicy , formowanie przodu,

- do lakierowania: przedni zderzak, prawy przedni czujnik odległości, prawa pokrywa spryskiwacza reflektora, prawy pas przedni wewnętrzny, prawy przedni błotnik, prawe przednie nadkole bez ściany czołowej, prawe przednie drzwi,prawe tylne drzwi.

(dowód: akta szkody płyta -k. 80, opinia biegłego rzeczoznawcy w zakresie techniki samochodowej, ruchu drogowego i odtwarzania przebiegu wypadków drogowych S. K. -k. 127-152)

Decyzją z dnia 7 lipca 2020 r. pozwany odmówił wypłaty odszkodowania. W treści decyzji wskazano, iż w czasie 30 dni nie było możliwe potwierdzenie odpowiedzialności za szkodę, prowadzone były czynności wyjaśniające zmierzające do potwierdzenia odpowiedzialności, określenia zakresu uszkodzeń oraz kosztów przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody. Jako przyczynę odmowy wypłaty odszkodowania wskazano wątpliwości pozwanego co do tego czy zdarzenie miało charakter losowy oraz wskazano, iż zgłoszone i udokumentowane uszkodzenia pojazdów nie korelują ze sobą.

(dowód: decyzja pozwanego z dnia 07 lipca 2020 r.-k.34, opinia korelacji z dnia 11 maja 2020 roku -k. 72-73)

Od powyższej decyzji powód złożył odwołanie z dnia 8 lipca 2020 roku, do którego załączył oświadczenie J. R. (2) z dnia zaistniałej w dniu 8 kwietnia 2020 roku kolizji drogowej.

(dowód: odwołanie od decyzji z dnia 08 lipca 2020 r.-k. 32-33,oświadczenie kierującego pojazdem powoda A. D. -k. 11, dokumentacja zawarta w aktach szkody płyta -k. 80)

Pismem z dnia 7 sierpnia 2020 r. pozwany poinformował, że z uwagi na szczególnie skomplikowany charakter sprawy udzielenie odpowiedzi nastąpi w terminie późniejszym tj. 60 dni od złożenia odwołania. Jako powód wskazano konieczność przenalizowania przesłanej dokumentacji oraz odniesienia się do argumentacji wskazanej w odwołani.

(dowód: pismo pozwanego z dnia 07 sierpnia 2020 r. -k.35)

Decyzją z dnia 4 września 2020 r. strona pozwana podtrzymała decyzję o odmowie wypłaty odszkodowania podnosząc, że w wyniku przeprowadzonych czynności wyjaśniających oraz w oparciu o zebrany w toku likwidacji szkody materiał dowodowy, pozwany nie dał wiarygodności okolicznościom dowodowym wskazanym przez powoda, w szczególności odnoszących się do okoliczności i zakresu powstałego uszkodzenia pojazdu, a wnioski z analizy całości dokumentacji pozwoliły na zanegowanie deklarowanych okoliczności zdarzenia kolizyjnego na temat przyczyn, przebiegu kolizji oraz zakresu powstałej szkody.

(dowód: pismo z dnia 4 września 2020 roku -k. 36)

Wydział d/w z Przestępczością Gospodarczą i Korupcją Komendy Powiatowej Policji w R. w związku z ustnym zawiadomieniem o podejrzeniu popełnienia przestępstwa prowadził postępowanie sprawdzające w sprawie usiłowania wyłudzenia odszkodowania przez M. S. i przez P. H., tj, o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 289 § 1 k.k.

(dowód: akta sprawy Prokuratury Rejonowej w Radomsku o sygn. Ds. 2330/2020, protokół przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie z dnia 8 grudnia 2020 roku –k. 31 akt Ds. 2330/2020)

W toku postępowania przygotowawczego został dopuszczony dowód z opinii biegłego ds. techniki samochodowej i odtwarzania przebiegu wypadków drogowych S. K. celem ustalenia, czy uszkodzenia w obu M. biorących udział w kolizji pochodzą ze zdarzenia drogowego z dnia 8 kwietnia 2020 r. czy też mogły powstać przed jego datą, czy doszło do zdarzenia drogowego w warunkach i okolicznościach przedstawionych przez jego uczestników czy uszkodzenia powstałe w obu M. korelują ze sobą i powstały w zgłoszonych przez strony okolicznościach czy też powstały w innych warunkach i czy doszło do kontaktu między pojazdami ale w innych niż opisane okoliczności.

W opinii z dnia 16 kwietnia 2021 r. Nr 65/04/2021 r. biegły S. K. wskazał, że na miejscu zaistniałej kolizji drogowej - w dniu jej zaistnienia, nie sporządzono dokumentacji technicznej tj. szkicu, oględzin miejsca zdarzenia oraz pojazdów, jak również zdjęć fotograficznych, ponieważ uczestnicy zdarzenia, nie wzywali funkcjonariuszy Policji. Na miejscu, gdzie miało dojść do kolizji drogowej, nie zabezpieczono i nie udokumentowano śladów zderzenia pojazdów, które dałyby możliwości ustalenia parametrów kinematycznych pojazdów w chwili początkowej zderzenia, a w szczególności ustalenia samej chwili powstania stanu zagrożenia i możliwości jego uniknięcia. Z tego też względu nie jest możliwe ustalenie prędkości początkowej samochodu osobowego marki M. (...) o nr rej. (...), jak również prędkości samochodu osobowego marki M. (...) o nr rej. (...) 2VL3 podczas wjazdu na skrzyżowanie. Brak jest również podstaw do przeprowadzania symulacji zderzenia obejmującej jedynie fragmenty prawdopodobnej rekonstrukcji zaistnienia kolizji na podstawie złączonych do akt fotogramów z miejsca zdarzenia. Przeprowadzone dodatkowe oględziny samochodu osobowego marki M. (...) o nr rej. (...) z odczytem zawartości pamięci elektronicznych systemów sterowania wykazały, że rejestr pamięci sterownika (...) koreluje z uszkodzeniami podzespołów w przedniej części pojazdu, natomiast sterownik centralnej elektryki oraz sterownik kontroli parkowania zarejestrowały usterki przednich reflektorów i czujników parkowania z przodu, które znajdowały się w strefie elementów uszkodzonych w zgłoszonej szkodzie. Nie istniała natomiast możliwość odczytu dynamicznych parametrów ruchu przedmiotowego pojazdu oraz reakcji kierowcy bezpośrednio przed zderzeniem. Brak jest podstaw do stwierdzenia, że osoby biorące udział w kolizji, znały i kontaktowały się ze sobą przed i po kolizji, jak również w sposób celowy - umyślny, spowodowały przedmiotowe zdarzenia drogowe. Przeprowadzone w trakcie postępowania szkodowego oględziny i badania samochodu osobowego marki M. (...) o nr rej. (...) 2VL3 oraz samochodu osobowego marki M. (...) o nr rej. (...), jak również analiza porównawcza i geometryczna wzajemnej korelacji obszaru udokumentowanych uszkodzeń pojazdów wskazują, że mogły one powstać od wzajemnego kontaktu — zderzenia się tych pojazdów, jakie miało mieć miejsce w dniu 08 kwietnia 2020 roku w R. na skrzyżowaniu ulic (...) — P., w okolicznościach przedstawionych przez uczestników. Z udokumentowanych uszkodzeń pojazdów wynika, że brak jest podstaw do stwierdzenia, aby do zderzenia obu samochodów doszło w innych okolicznościach, niż przedstawiane przez uczestników kolizj, tym bardziej iż impuls siły uderzenia był przyłożony bezpośrednio z lewej strony samochodu M. (...) o nr rej. (...) 2VL3 - działał z kierunku poruszania się samochodu M. (...) o nr rej. (...), co spowodowało zadziałanie momentu obrotowego w prawą stronę, natomiast nie można jednoznacznie ustalić parametru kinematycznego samochodu osobowego marki (...) o nr rej. (...) - prędkości kolizyjnej.

(dowód: opinia -k. 127-152)

Postanowieniem z dnia 30 kwietnia 2021 roku Komenda Powiatowa Policji w R. umorzyła dochodzenie wszczęte w sprawie podejrzenia spowodowania w dniu 8 kwietnia 2020 roku w R. zdarzenia drogowego w celu uzyskania odszkodowań z tytułu uszkodzeń pojazdów z W. Towarzystwa (...), to jest o czyn z art. 286 § 1 kk wobec braku w czynie znamion czynu zabronionego, tj. na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k.

(dowód: postanowienie z dnia 30 kwietnia 2021 roku -k. 153, akta sprawy Prokuratury Rejonowej w Radomsku o sygn. Ds. 2330/2020)

W związku z kwestionowaniem przez pozwanego zaistnienia zdarzenia drogowego powód zwrócił się do rzeczoznawcy dr. inż. K. W. z Biura (...) o wydanie opinii w przedmiocie samego zdarzenia drogowego, opisania czy wskazany zakres uszkodzeń koreluje z opisem przebiegu zdarzenia. W opinii (ekspertyzy technicznej) z dnia 28 października 2020 r. K. W. dokonał ustaleń w zakresie uszkodzeń obu pojazdów oraz analizy przebiegu zdarzenia mając na uwadze wzajemne położenia pojazdów w chwili zdarzenia, analizę przyczyn wystąpienia kolizji oraz analizę korelacji uszkodzeń obu pojazdów. Uznał, że obszary uszkodzeń zabezpieczonych na pojazdach korelują ze sobą. Zakres i rozmiar uszkodzeń pojazdu M. (...) koreluje z geometrią odkształconych elementów pojazdu M. (...) pod względem gabarytów, zakresu i wydatku energetycznego. Na pojeździe M. (...) występują elementy, które mogły spowodować powstanie zabezpieczonych uszkodzeń w samochodzie M. (...) (i odwrotnie). Położenia uszkodzeń i śladów na pojazdach odpowiadają sobie w przestrzeni, mając na uwadze dynamiczny charakter zdarzenia. Zgromadzony materiał dowodowy i przeprowadzone analizy jednoznacznie wskazują, że kolizja pomiędzy samochodem osobowym M. (...) i M. (...) mogła zaistnieć we wskazanych przez uczestników okolicznościach i w opisanym przez nich mechanizmie jej przebiegu oraz ze skutkami w postaci udokumentowanych fotograficznie w aktach szkodowych śladów uszkodzeń.

(dowód: ekspertyza techniczna - k. 45- 51)

Powód zapłacił za sporządzenie powyższej ekspertyzy kwotę 3.075 zł.

(dowód: faktura – k. 52)

Koszt naprawy pojazdu powoda przy zastosowaniu części oryginalnych i stawkach za roboczogodzinę obowiązujących w autoryzowanych serwisach naprawczych na rynku regionalnym - 180 zł/rbh (netto), wynoszą ok. 62.564,44 zł (netto) to jest 76.954,26 zł (brutto).

Koszt naprawy pojazdu przy zastosowaniu części oryginalnych i stawkach za roboczogodzinę obowiązujących w nieautoryzowanych serwisach naprawczych na rynku regionalnym - 100 zł/rbh (netto), wynosi ok. 58.444,14 zł netto , tj. 71.886,29 zł brutto.

Koszt naprawy pojazdu przy zastosowaniu części oryginalnych bez logo producenta (jakość Q) i stawkach za roboczogodzinę obowiązujących w nieautoryzowanych serwisach naprawczych na rynku regionalnym - 100 zł/rbh (netto) wynosi ok. 58. 020,12 zł netto, tj 71.364,75 zł brutto.

(dowód: opinia biegłego w dziedzinie techniki samochodowej P. D. -k. 188-215, opinia uzupełniającą -k. 188-256)

Odpis pozwu został doręczony stronie pozwanej w dniu 14 stycznia 2021 r.

(dowód: elektroniczne potwierdzenie odbioru – k. 58)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wskazanych dowodów, przy czym kluczowymi dowodami dla rozstrzygnięcia sprawy była opinia biegłego rzeczoznawcy w zakresie techniki samochodowej, ruchu drogowego i odtwarzania przebiegu wypadków drogowych S. K. wydana w toku dochodzenia oraz opinia biegłego ds. wyceny wartości na napraw pojazdów P. D.. W myśl art. 278 ¹ k.p.c. sąd może dopuścić dowód z opinii sporządzonej na zlecenie organu władzy publicznej w innym postępowaniu przewidzianym przez ustawę. Ponieważ w toku dochodzenia była szczegółowo badana kwestia tego, czy zdarzenie z dnia 8 kwietnia 2020 r. zaistniało w okolicznościach podawanych przez jego uczestników przy wykorzystaniu wiadomości specjalnych Sąd w niniejszym postępowaniu mógł skorzystać z wiadomości specjalnych objętych już sporządzoną opinią, co przyczyniło się do ograniczenia kosztów postępowania oraz jego przyśpieszenia, jeśli weźmie się pod uwagę terminy oczekiwania na sporządzenie opinii. Opinię wydaną w toku dochodzenia Sąd uznał za miarodajny dowód do ustalenia, że do przedmiotowej kolizji doszło w sposób losowy i nie było to zdarzenie sfingowane przez jego uczestników w celu uzyskania odszkodowania. Sąd podzielił tę opinię oraz opinię biegłego P. D., jako że zostały sporządzone zgodnie z zasadami opiniowania w takich sprawach. Żadna z tych opinii nie była ostatecznie kwestionowana. Wskazać należy, że opinia biegłego podlega ocenie według kryteriów: poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, sposobu motywowania sformułowanego w niej stanowiska oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej ocen, a także zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej. Stosując wyżej wskazane obie opinie należy uznać za miarodajny dowód jako fachowe i logiczne.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Podstawę prawną żądania pozwu stanowi przepis art. 822 k.c. i art. 824 ¹ § 1 k.c. w związku z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tj. Dz. U. z 2022 r., poz. 621). Stosownie do treści art. 822 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

W myśl art. 34 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia.

Zgodnie z art. 35 powołanej wyżej ustawy ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu.

Art. 36 ust. 1 stanowi, iż odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej, której przekroczenie w okolicznościach niniejszej sprawy nie wchodzi w grę.

Zgodnie z art. 19 tejże ustawy poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie ulega wątpliwości, że sprawcą zdarzenia, w wyniku którego doszło do uszkodzeń w pojeździe powoda był posiadacz samochodu M. (...) o nr rej. (...) 2VL3 J. R. (3). Wynika to z oświadczenia złożonego przez niego tuż po kolizji, okoliczności zdarzenia i swoje sprawstwo potwierdził również zeznając jako świadek w toku tego procesu. W świetle wydanej w toku postępowania przygotowawczego opinii biegłego do spraw rekonstrukcji wypadków drogowych nie potwierdziły się zarzuty pozwanego co do tego, że zdarzenie z dnia 8 kwietnia 2020 r. nie miało charakteru losowego i nie zaistniało zgodnie z deklarowanymi przez jego uczestników okolicznościami.

Powód dochodził na podstawie art. 363 § 1 k.c. odszkodowania w formie zapłaty kwoty pieniężnej odpowiadającej kosztowi przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody.

Rzeczywisty koszt naprawy pojazdu powoda ustalony przez biegłego wg trzech wariantów kalkulacji (oscylujących od 76.954,26 zł do 71.364,75 zł) był niższy niż kwota dochodzoną z tego tytułu przez powoda – 71.14,49 zł. W związku z tym nie ulega żadnej wątpliwości, że roszczenie powoda obejmujący ten składnik odszkodowania jest zasadne w całości i zbędne są rozważania, który z wariantów kalkulacji wskazanych przez biegłego winien mieć zastosowanie. Dochodzona pozwem kwota stanowi celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu.

Także na uwzględnienie zasługiwało żądanie w zakresie skapitalizowanych odsetek od tej kwoty od dnia 9 maja 2020 r. ( to jest dnia następującego po upływie 30 dni od daty otrzymania zgłoszenia szkody) do dnia 9 listopada 2020 r. (tj. dnia poprzedzającego dzień wniesienia powództwa). W tym zakresie Sąd Okręgowy podziela w całości twierdzenia powoda, że roszczenie powoda stało się wymagalne dnia 9 maja 2020 r., przy uwzględnieniu że powód zgłosił szkodę w dniu 9 kwietnia 2020 r. W myśl art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Oznacza to, iż spełnienia świadczenia w terminie późniejszym niż wskazany w art. 14 ust. 1 może być usprawiedliwione jedynie wówczas, gdy ubezpieczyciel powoła się na istnienie przeszkód w postaci niemożliwości wyjaśnienia okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności albo wysokości świadczenia, mimo działań podejmowanych z należytą starannością, przy czym ciężar udowodnienia okoliczności uprawniających do przekroczenia tego terminu spoczywa na zakładzie ubezpieczeń. Strona pozwana nie wykazała w toku tego procesu, że nie odpowiada za opóźnienie ze spełnieniem świadczenia oraz że zachodziła konieczność wydłużenia postępowania likwidacyjnego. Ustanawiając krótki 30- dniowy termin spełnienia świadczenia ustawodawca wskazał na konieczność szybkiej i efektywnej likwidacji szkody ubezpieczeniowej. Po otrzymaniu zawiadomienia o wypadku ubezpieczyciel jako profesjonalista korzystający z wyspecjalizowanej kadry i w razie potrzeby z pomocy rzeczoznawców, obowiązany jest do ustalenia przesłanek swojej odpowiedzialności, czyli samodzielnego i aktywnego wyjaśnienia okoliczności wypadku oraz wysokości powstałej szkody. Podejrzenia pozwanego co do sfingowanego charakteru zdarzenia nie potwierdziły się w postepowaniu karnym. W ocenie powoda roszczenie odsetkowe przysługuje powodowi od dnia 09 maja 2020 r. tj. od dnia następującego upływie 30-dniowego ustawowego terminu do wydania decyzji. Poszkodowany przedłożył wszystkie wymagane przez ubezpieczyciela dokumenty oraz wyraził gotowość do dokonania oględzin pojazdu. W toku postępowania likwidacyjnego pełnomocnik powoda próbował dowiedzieć się od likwidatora jaka jest przyczyna prowadzenia wydłużonego postępowania likwidacyjnego, ale poza stwierdzeniem, iż „trwają czynności wyjaśniające” nie przekazano żadnych konkretnych informacji. Decyzja o odmowie przyznania odszkodowania była bardzo ogólna, większość jej treści stanowiło przytoczenie podstaw prawych. W toku postępowania likwidacyjnego reprezentujący powoda pełnomocnik kilkakrotnie zwracał się o szybkie rozpoznanie sprawy, kontakt z likwidatorem był utrudniony a każda decyzja w toku tego postępowania wydawana była w ostatnich dniach ustawowych terminów.

Za zasadne zostało uznane także żądanie zasądzenia zwrotu kosztów sporządzenia prywatnej kalkulacji szacowania kosztów naprawy samochodu i ekspertyzy technicznej wykazującej losowy charakter zdarzenia drogowego oraz korelację wzajemnych uszkodzeń uczestniczących w nim pojazdów jako elementu należnego powodowi odszkodowania. Zasądzając te kwoty Sąd miał na uwadze rzeczywistą konieczność ich poniesienia przez powoda, w sytuacji odmowy pokrycia przez ubezpieczyciela objętej ekspertyzą kwoty, sporządzenie tej kalkulacji i ekspertyzy uświadomiło powodowi konieczność wytoczenia powództwa i pozwoliło określić zakres tego roszczenia, co w związku z koniecznością poniesienia opłaty sądowej od pozwu uzależnionej od wysokości dochodzonego roszczenia, wpływało na sytuacje majątkową powoda. W tym zakresie Sąd podziela w całości stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 2 września 1975 r., I CR 505/75 (dostępne w systemie L.), wyroku z dnia 30 lutego 202 r., V CKN 908/00, (nie publ.) oraz w uchwale z dnia 18.05.2004 r., III CZP 24/04 (OSNC z 2005 r., nr 7-8, poz. 117) – por. także wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 31 stycznia 2013 r., I ACa 1011/12, Lex nr 1315710).

Nie budzi także wątpliwości, że zasadne jest żądanie w zakresie poniesionych przez powoda kosztów holowania pojazdu, a wysokość poniesionego z tego tytuł wydatku wynika z faktury z dnia 8 kwietnia 2020 r.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c., przy czym odsetki od kwoty 73.010,68 zł (obejmującej koszty naprawy pojazdu 71.014,49 zł i odsetki skapitalizowane od tej kwoty za okres od dnia 9 maja 2020 r. do 9 listopada 2020 r.) zostały zasądzone zgodnie z żądaniem pozwu od dnia wniesienia pozwu, zaś od pozostałej kwoty 4.305 zł od dnia następnego po doręczeniu pozwanemu odpisu pozwu stanowiącego wezwanie do zapłaty tej kwoty, a w pozostałej części powództwo o odsetki zostało oddalone.

Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach procesu stanowił art. 100 zd. 2 k.p.c. Ponieważ powód uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania (w zakresie odsetek), na podstawie art. 100 zd. 2 k.p.c. został nałożony na stronę pozwaną obowiązek zwrotu wszystkich poniesionych przez powoda kosztów procesu. Na zasądzoną z tego tytułu łączną kwotę 10.577,20 zł składają się: opłata sądowa od pozwu - 3.866 zł, wydatek na wynagrodzenie biegłego – 1.000 zł, koszty zastępstwa procesowego - 5.400 zł, wydatek na opłatę skarbową od pełnomocnictwa - 17 zł, wykazane w zestawieniu kosztów koszty stawiennictwa pełnomocnika na rozprawie w kwocie 294,20 zł (por. uchwały: Sądu Najwyższego z dnia 12 czerwca 2012 r., III PZP 4/12, (OSNP z 2012 r., nr 23-24, poz. 280) i z dnia z 18 lipca 2012 r., III CZP 33/12 (OSNC z 2013 r., nr 2, poz. 14).

Nie zasługiwał na uwzględnienie wniosek pełnomocnika powoda o orzeczenie w zakresie kosztów procesu o odsetkach. Zgodnie z art. 98 § 1 ¹ k.p.c. od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty. Jeżeli orzeczenie to jest prawomocne z chwilą wydania, odsetki należą się za czas po upływie tygodnia od dnia jego ogłoszenia do dnia zapłaty, a jeżeli orzeczenie takie podlega doręczeniu z urzędu - za czas po upływie tygodnia od dnia jego doręczenia zobowiązanemu do dnia zapłaty.

Powyższy przepis został wprowadzony do kodeksu postępowania cywilnego ustawą z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1469).

Jak wskazano w uzasadnieniu rządowego projektu tej ustawy odsetki od przyznanego zwrotu kosztów procesu należą się z mocy ustawy obok samego zwrotu, co oznacza, że nie jest potrzebny odrębny wniosek o ich przyznanie ani odrębne rozstrzygniecie o ich przyznaniu; wystarczy samo rozstrzygniecie o przyznaniu zwrotu kosztów procesu (str. 147 uzasadnienia).

Takie samo stanowisko zajął Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 27 sierpnia 2020 r., (IV CSK 218/20), wskazując, że odsetki od kosztów postępowania kasacyjnego zasądzonych na rzecz pozwanej przysługują z mocy samego prawa w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas po upływie tygodnia od dnia doręczenia postanowienia Sądu Najwyższego wraz z uzasadnieniem powodowi do dnia zapłaty (art. 98 § 1 ¹ k.p.c.), podzielając poglądy doktryny, że odsetki te - w przeciwieństwie do odsetek o których mowa w art. 98 § 1 ² k.p.c. - nie wymagają odrębnego zasądzenia przez Sąd i może je naliczyć w razie potrzeby komornik.

Powyższy pogląd jest akceptowany przez doktrynę (por. Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz Andrzeja Zielińskiego, Kodeks postępowania cywilnego Komentarz Henryk Haak - w systemie Legalis).

Skoro zatem odsetki od kosztów procesu należą się z mocy ustawy obok samego zwrotu, nie było wymagane odrębne rozstrzygniecie o ich przyznaniu.