Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 września 2022 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 sierpnia 2022 roku

sprawy z powództwa (...) Sp. j. z siedzibą w O.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

o r z e k a:

I.  Zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) Sp. j. z siedzibą w O. kwotę 3 505,50 zł (trzy tysiące pięćset pięć złotych 50/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 08.09.2020r. do dnia zapłaty.

II.  Zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) Sp. j. z siedzibą w O. kwotę 1 583,10 zł (jeden tysiąc pięćset osiemdziesiąt pięć złotych 10/100) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

III.  Nakazuje pobrać od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piszu kwotę 152,02 zł ( sto pięćdziesiąt dwa złote 02/100) tytułem brakującej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego.

Sygn. akt I C 283/21

UZASADNIENIE

(...) Spółka jawna z siedzibą w O. wytoczyła powództwo przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 3 505,50 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 8 września 2020 roku do dnia zapłaty. Nadto powódka wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 14 lipca 2020 roku doszło do zdarzenia, w wyniku którego uszkodzeniu uległ stanowiący własność K. N. (1) samochód osobowy marki (...) o nr rej. (...). Sprawca kolizji objęty był ubezpieczeniem OC w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń. W tym samym dniu poszkodowany zawarła z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego. Najem odbywał się po stawce dziennej 300 zł netto i trwał do 29 lipca 2020 roku, tj. 15 dni. Poszkodowany zwrócił pojazd zastępczy w dniu otrzymania odszkodowania za szkodę.

Nadto powódka wskazała, że w dniu 30 lipca 2020 roku wystawiła fakturę VAT za najem pojazdu zastępczego na kwotę 5 535 zł brutto i w tym samym dniu zawarła z pozwanym umowę cesji ww. wierzytelności. Wezwanie do opłacenia ww. faktury zostało doręczone pozwanemu w dniu 6 sierpnia 2020 roku. Pozwany uznał roszczenie co do zasady i w dniu 10 sierpnia 2020 roku przelał na rachunek bankowy powódki kwotę 2 029,50 zł. Pozwany nie kwestionował okresu najmu, natomiast dokonał weryfikacji stawki najmu do kwoty 110 zł netto (135,30 zł brutto) za dobę z uwagi na fakt, że poszkodowany miał możliwość skorzystania z pomocy pozwanego przy organizacji pojazdu zastępczego i został poinformowany o uznanych przez pozwanego stawkach za dobę najmu pojazdu zastępczego obowiązujących w wypożyczalniach współpracujących z pozwanym.

Powódka podniosła nadto, że poszkodowana udzieliła pełnomocnictwa współpracującemu z powódką P. C. do zorganizowania pojazdu zastępczego od pozwanego i wskazała swoje preferencje, tj. akceptowane przez siebie warunki najmu pojazdu zastępczego. P. C. skontaktował się w tym celu z infolinią pozwanego, a następnie wystąpił ze stosownym wnioskiem w drodze wiadomości e-mail. Do dnia zakończenia trwania umowy najmu pojazdu zastępczego zawartej z powódką, pozwany ani żadna współpracująca z nim wypożyczalnia nie skontaktowała się z pełnomocnikiem. W tej sytuacji, zdaniem powódki, w żaden sposób nie można uznać, by złożona poszkodowanej propozycja najmu pojazdu zastępczego była realna. Pełnomocnik poinformował poszkodowanego o zaistniałej sytuacji.

Niezależnie od powyższego powódka zakwestionowała, że zorganizowany przez pozwanego najem pojazdu zastępczego w rzeczywistości zostałby opłacony we wskazanej przez niego stawce za dobę najmu. Wskazała, że z posiadanej przez nią wiedzy wynika, że stawki wskazywane w informacjach udzielanych poszkodowanym są inne niż stawki stosowane w faktycznym rozliczeniu przez wypożyczalnie współpracujące z pozwanym. Powódka nie ma możliwości samodzielnego uzyskania umów łączących pozwanego ze współpracującymi z nim wypożyczalniami, celem ustalenia rzeczywistych stawek najmu, bowiem żadna ze stron tych umów nie ma interesu w udzielaniu powódce takich informacji.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jego rzecz od powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany zakwestionował wysokość dobowej stawki najmu, uznając ją za rażąco zawyżoną w stosunku do stawek najmu oferowanych przez wypożyczalnie współpracujące z pozwanym. Z uwagi na powyższe, w ocenie pozwanego, poszkodowany swoim zachowaniem przyczynił się do zwiększenia rozmiaru szkody, a za skutki takiego działania, zgodnie z art. 361 k.c. pozwany odpowiedzialności ponosić nie może.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 14 lipca 2020 roku w godzinach rannych na ulicy (...) w R. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód osobowy marki (...) o nr rej. (...), stanowiący własność K. N. (1). Sprawca zdarzenia objęty był ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów, stwierdzonym polisą wystawioną przez (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w W..

Uszkodzenia powstałe wskutek zdarzenia z dnia 14 lipca 2020 roku w ww. samochodzie marki (...), czyniły niemożliwym korzystanie z tego pojazdu.

Tego samego dnia poszkodowany K. N. (1) zawiadomił o szkodzie ubezpieczyciela sprawcy. Jednocześnie zgłosił ubezpieczycielowi potrzebę najmu pojazdu zastępczego.

(okoliczności bezsporne; dowód: zgłoszenie szkody znajdujące się w aktach szkody zapisanych na płycie CD k. 58; zeznania świadka K. N. (1) k. 93)

W dniu 14 lipca 2020 roku, tuż po zgłoszeniu szkody ubezpieczycielowi, z poszkodowanym K. N. (1) skontaktował się przedstawiciel (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w O. i złożył mu ofertę najmu pojazdu zastępczego podobnej klasy co pojazd uszkodzony.

Tego samego dnia, pomiędzy K. N. (1), a (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w O. (poprzednikiem prawnym (...) Spółki jawnej z siedzibą w O.) zawarta została umowa najmu pojazdu zastępczego. Poszkodowanemu wynajęty został samochód osobowy marki (...), przy stawce 300 zł netto (369 zł brutto) za dobę najmu pojazdu przy najmie trwającym powyżej 14 dni. Stawka ta obejmowała koszt podstawienia pojazdu. Pojazd zastępczy został podstawiony w dniu 14 lipca 2020 roku do miejsca zamieszkania poszkodowanego.

(dowód: umowa najmu pojazdu k. 15-15v; cennik k. 16; zeznania świadka K. N. (1) k. 93)

W nadanym drogą e-mail piśmie z dnia 16 lipca 2020 roku ubezpieczyciel poinformował poszkodowanego o możliwości wynajęcia pojazdu zastępczego bezgotówkowo z wypożyczalni z nim współpracującej oraz o zasadach zwrotu kosztów najmu. Poinformował także, że skorzystanie z jego oferty nie jest obligatoryjne, natomiast w przypadku wynajęcia pojazdu zastępczego we własnym zakresie, stawka dobowa zostanie zweryfikowana do stawki obowiązującej w wypożyczalni współpracującej z ubezpieczycielem, właściwej dla segmentu, do którego należał pojazd poszkodowanego, tj. do kwoty 110 zł netto (135,30 zł brutto) za dobę najmu pojazdu.

(dowód: pismo z 16.07.2020r. znajdujące się w aktach szkody zapisanych na płycie CD k. 58)

W piśmie z dnia 23 lipca 2020 roku ubezpieczyciel poinformował poszkodowanego, że oszacowany koszt naprawy pojazdu przewyższa wartość rynkową pojazdu i w związku z tym szkoda zostanie rozliczona jako całkowita.

Decyzją z dnia 27 lipca 2020 roku ubezpieczyciel przyznał poszkodowanemu odszkodowanie w wysokości 6 846 zł. Kwota ta została wypłacona w dniu 29 lipca 2020 roku.

(bezsporne, dowód: pismo z 23.07.2020r., z 27.07.2020r. i z 28.07.2020r. znajdujące się w aktach szkody zapisanych na płycie CD k. 58)

W dniu 29 lipca 2020 roku K. N. (1) zwrócił pojazd zastępczy.

W dniu 30 lipca 2020 roku (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w O. wystawiła na K. N. (1) fakturę VAT nr (...) za wynajem pojazdu zastępczego na kwotę 5 535 zł brutto (369 zł x 15 dni).

Tego samego dnia pomiędzy K. N. (1), a (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w O. zawarta została umowa cesji wierzytelności, na podstawie której K. N. (1) przeniósł na (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w O. wierzytelność wynikającą ze wskazanej wyżej faktury VAT, przysługującą mu względem (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. z tytułu polisy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody.

Pismem z dnia 31 lipca 2020 roku, doręczonym ubezpieczycielowi w dniu 6 sierpnia 2020 roku, (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w O. poinformowała ubezpieczyciela o cesji wierzytelności i wezwała go do zapłaty kwoty określonej w ww. fakturze VAT.

Ubezpieczyciel uznał swoją odpowiedzialność co do zasady, zakwestionował wysokość dobowej stawki najmu i w konsekwencji decyzją z dnia 10 sierpnia 2020 roku przyznał (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w O. kwotę 2 029,50 zł, przyjmując dobową stawkę najmu pojazdu zastępczego w kwocie 135,30 zł brutto. Kwota ww. odszkodowania została wypłacona w dniu 12 sierpnia 2020 roku.

(dowód: umowa najmu pojazdu k. 15; faktura VAT k. 22; umowa cesji wierzytelności k. 19; pismo z 31.07.2020r. wraz ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru k. 21 i 24-25; decyzja pozwanego z 10.08.2020r. k. 27 i potwierdzenie przelewu z 12.08.2020r. k. 28)

W dacie najmu przez K. N. (1) ww. pojazdu zastępczego, lokalne dobowe stawki najmu pojazdu o zbliżonej klasie do uszkodzonego pojazdu marki (...) o nr rej. (...), zawierały się w przedziale od 159,90 zł do 430,50 zł brutto.

(dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej k. 118-130)

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Stosownie do treści art. 34 ust. 1 i art. 35 Ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003r., Nr 124, poz. 1152) z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu.

W obowiązkowym ubezpieczeniu komunikacyjnym OC ma zastosowanie zasada pełnego odszkodowania wyrażona w art. 361 § 2 k.c., a ubezpieczyciel z tytułu odpowiedzialności gwarancyjnej wypłaca poszkodowanemu świadczenie pieniężne w granicach odpowiedzialności sprawczej kierowcy pojazdu mechanicznego (art. 822 § 1 k.c.).

Przesłankami odpowiedzialności odszkodowawczej są: zaistnienie zdarzenia, z którym przepis prawny łączy odpowiedzialność odszkodowawczą, powstanie szkody oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy zdarzeniem i szkodą. W przypadku wystąpienia wymienionych przesłanek naprawienie szkody, przez podmiot do tego zobowiązany, powinno polegać na przywróceniu w majątku poszkodowanego stanu rzeczy naruszonego zdarzeniem wyrządzającym szkodę, nie może przewyższać jednak wysokości faktycznie poniesionej szkody.

Okoliczności kolizji drogowej zaistniałej w dniu 14 lipca 2020 roku, odpowiedzialność pozwanego zakładu ubezpieczeń za szkodę powstałą w wyniku tego zdarzenia, a także zasadność najmu przez poszkodowanego pojazdu zastępczego i okres trwania umowy najmu, pozostawały poza sporem. Spór koncentrował się na ustaleniu, czy poszkodowany miał obowiązek nająć pojazd zastępczy od firmy współpracującej z pozwanym, oferującej akceptowaną przez ubezpieczyciela stawkę dobową najmu pojazdu oraz na ustaleniu, czy zastosowana przez powódkę dobowa stawka najmu została zawyżona w stosunku do stawek rynkowych.

Na początek należy wskazać, że oceny czy poniesienie określonych kosztów, związanych z najmem pojazdu zastępczego, mieści się w ramach szkody i normalnego związku przyczynowego, należy dokonywać zawsze na podstawie konkretnych okoliczności sprawy (por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 2002 r., V CKN 1273/00, LEX nr 55515, a także uzasadnienie uchwały 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 r., III CZP 5/11, OSNC 2012, nr 3, poz. 28).

W kwestii podważanej przez pozwanego stawki za najem ponad kwotę 135,30 zł brutto za dobę należy zaaprobować pogląd, że poszkodowany co do zasady ma możliwość wyboru dowolnej oferty spośród takich, w których stawka czynszu najmu pozwanego nie przekracza rażąco cen rynkowych (oferowanych na rynku lokalnym) i braku obowiązku poszukiwania oferty najtańszej. W orzecznictwie za ugruntowany należy uznać pogląd, zgodnie z którym odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej pojazdu mechanicznego obejmuje ekonomicznie uzasadnione koszty likwidacji szkody, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku, przy czym kosztami „ekonomicznie uzasadnionymi” są koszty ustalone według cen, którymi posługuje się wybrany przez poszkodowanego warsztat. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że ceny te odbiegają (są wyższe) od cen przeciętnych dla określonej kategorii usług naprawczych na rynku (zob. uchwałę Sądu Najwyższego z 13 czerwca 2003 r., III CZP 32/03, OSNC 2004, nr 4, poz. 51) . Poszkodowany co do zasady nie ma bowiem obowiązku poszukiwania sprzedawcy oferującego najtańsze usługi, ubezpieczyciel powinien zatem pokryć koszty stosowane przez wybrany przez poszkodowanego podmiot, niezależnie od tego, że mogą być one wyższe od cen przeciętnych (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 25 kwietnia 2002 r.. I CKN 1466/99, OSNC 2003, nr 5 poz. 64).

Wprawdzie cytowane wyżej orzeczenia dotyczą kosztów naprawy pojazdu, niemniej, w ocenie Sądu orzekającego w niniejszej sprawie, należy je również odnieść do cen stosowanych na lokalnym rynku przez wypożyczalnie samochodów zastępczych. Niewątpliwie, zgodnie z dyspozycją art. 361 § 1 i 2 k.c., poszkodowany ma prawo do pełnej rekompensaty poniesionej szkody, z drugiej zaś strony ciąży na nim obowiązek współpracy z ubezpieczycielem poprzez przeciwdziałanie zwiększeniu szkody i minimalizowanie jej skutków (art. 354 § 2 k.c.). Obowiązek ten nie może jednak, w ocenie Sądu Rejonowego, być w związku z tym poczytywany za równoznaczny z obligacją do poszukiwania najtańszej oferty najmu samochodu zastępczego. Przypisanie poszkodowanemu naruszenia obowiązku współpracy z ubezpieczycielem jest bowiem możliwe jedynie wtedy, gdy świadomie lub przez niedbalstwo skorzystał on z usług droższych, np. w sytuacji, kiedy zostanie wykazane, że poszkodowany, znając podmiot wynajmujący pojazdy po cenach niższych, wynajął pojazd zastępczy tam, gdzie wynajmowano je drożej. Zarzut uchybienia obowiązkowi z art. 354 § 2 k.c. mógłby zatem wchodzić w grę tylko w razie wykazania świadomości i niedbalstwa poszkodowanego przy skorzystaniu z podmiotu stosującego stawki wygórowane (i to rażąco).

W przedmiotowej sprawie bezspornie ustalono, że do zgłoszenia szkody przez poszkodowaną ubezpieczycielowi doszło w dniu 14 lipca 2020 roku, natomiast do poinformowania poszkodowanego przez ubezpieczyciela o możliwości wynajmu pojazdu zastępczego w wypożyczalni współpracującej z ubezpieczycielem, w akceptowanej przez ubezpieczyciela stawce za dobę wynajmu, doszło w dniu 16 lipca 2020 roku (co potwierdza druk zgłoszenia szkody i pismo z 16 lipca 2020 roku znajdujące się w aktach szkody zapisanych na płycie CD znajdującej się na k. 58 akt sprawy), a zatem już po zawarciu przez poszkodowanego umowy najmu pojazdu zastępczego z powódką.

Przesłuchany w charakterze świadka K. N. (1) zeznał, że nie szukał najtańszej oferty najmu pojazdu zastępczego. Ofertę powódki otrzymał praktycznie chwilę po zgłoszeniu szkody ubezpieczycielowi, a że odbywało się to w formie bezgotówkowej, a pojazd zastępczy odpowiadał klasie pojazdu uszkodzonego i miał być udostępniony do czasu naprawy pojazdu, to przystał na tą ofertę. Zależało mu na tym, by nie ponosić z tego tytułu żadnych kosztów.

Sąd nie miał wątpliwości by uznać powyższe zeznania za wiarygodne, albowiem były jasne i logiczne.

Należy również podkreślić, że powołany w sprawie na wniosek strony powodowej biegły sądowy z zakresu techniki motoryzacyjnej w sporządzonej na piśmie opinii stwierdził jednoznacznie, że zastosowana przez powódkę stawka najmu przedmiotowego pojazdu zastępczego mieściła się w granicach dobowych stawek stosowanych na rynku lokalnym, które dla pojazdu o zbliżonej klasie do uszkodzonego pojazdu marki (...)o nr rej. (...), zawierały się w przedziale od 159,90 zł do 430,50 zł brutto.

Wobec powyższych okoliczności, nie sposób zdaniem Sądu przypisać poszkodowanemu naruszenia obowiązku współpracy z ubezpieczycielem i świadomego lub przez niedbalstwo skorzystania z usług droższych.

Sąd w pełni podzielił opinię biegłego, bowiem spełniała ona stawiane jej wymogi, odzwierciedlała staranność i wnikliwość w badaniu zleconego zagadnienia, odpowiadała w sposób wyczerpujący, stanowczy i zrozumiały na postawione pytania, a przytoczona na ich uzasadnienie argumentacja jest w pełni przekonująca. Zauważyć należy, iż opinia biegłego podlega, jak i inne dowody, ocenie według art. 233 § 1 k.p.c, lecz odróżniają je szczególne kryteria oceny. Stanowią je zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. W ocenie Sądu opinia biegłego M. Z. sporządzona została zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą specjalną. Jest rzetelna i logiczna. Ponadto, nie była ona kwestionowana przez strony.

Dowody przedstawione w niniejszej sprawie, tj.: umowa najmu pojazdu zastępczego wraz ze stanowiącym jej integralną część cennikiem, faktura VAT wraz z umową cesji i zeznania świadka K. N. (1) – świadczą o tym, że w sprawie doszło do zaciągnięcia przez poszkodowanego zobowiązania i powstania długu z tytułu czynszu najmu pojazdu zastępczego.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie powołanych przepisów oraz art. 817 § 1 k.c. i art. 481 § 1 i 2 k.c., Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę dochodzoną pozwem wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 8 września 2020 roku do dnia zapłaty.

Pozwany otrzymał wezwanie do zapłaty przedmiotowego odszkodowania w dniu 6 sierpnia 2020 roku, dlatego żądanie pozwu zasądzenia odsetek od dnia następnego po upływie 30 dni od dnia doręczenia pozwanemu tego wezwania, zdaniem Sądu uznać należy za zasadne.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął w oparciu o przepisy § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tj. Dz.U. z 2018 r., poz. 265) oraz art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W tym przypadku jest to kwota 900 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, kwota 17 zł tytułem zwrotu opłaty od udzielonego pełnomocnictwa, kwota 200 zł tytułem zwrotu opłaty sądowej od pozwu, kwota 66,10 zł tytułem zwrotu zaliczki na poczet wydatków związanych z doręczeniem korespondencji świadkowi K. N. (1) za pośrednictwem komornika i kwota 400 zł tytułem zwrotu zaliczki wpłaconej na poczet wynagrodzenia biegłego. Łącznie 1 583,10 zł.

Na podstawie art. 83 ust. 2 w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz.U. z 2020r., poz. 755), Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Piszu kwotę 152,02 zł tytułem brakującej części zaliczki na poczet wynagrodzenia powołanego w sprawie biegłego. Wynagrodzenie te wyniosło 952,02 zł i do kwoty 800 zł pokryte zostało z wpłaconych przez strony (po 400 zł) zaliczek. Reszta należności została tymczasowo wyłożona przez Skarb Państwa.