Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący

SSA Piotr Pośpiech (spr.)

Sędziowie

SSA Wojciech Kopczyński

SSA Aleksander Sikora

Protokolant

Jolanta Stańczak

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 275/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 25.03.2020 r. sygn. akt XVI K 65/20

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

z apelacji obrońcy oskarżonego G. M.:

- obrazę przepisów postępowania tj. art. 5 § 2 k.p.k., poprzez niepowzięcie przez sąd uzasadnionych wątpliwości co do sprawstwa oskarżonego w zakresie czynu z art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (dalej jako u.p.n.) w zw. z art. 53 ust. 1 u.p.n. mimo, że na takie wątpliwości wskazuje ocena materiału dowodowego w postaci opinii biegłych z (...) sp. z o.o., co mogło mieć wpływ na treść wyroku poprzez dokonanie błędnych ustaleń faktycznych w zakresie popełnienia przez oskarżonego czynu zakwalifikowanego również z art. 53 ust. 2 w zw. z art. art. 53 ust. 1 u.p.n.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- odnosząc się do zarzutu obrazy art. 5 § 2 k.p.k. to przypomnieć trzeba, że zawarta tam zasada „in dubio pro reo” ma zastosowanie tylko wtedy, gdy pomimo przeprowadzenia wszystkich dostępnych dowodów pozostają w dalszym ciągu niewyjaśnione okoliczności. W takiej sytuacji nie dające się usunąć wątpliwości, rozstrzyga się na korzyść oskarżonego. Wówczas wybiera się wersję, która dla oskarżonego jest najkorzystniejsza, choć nie wyklucza się tego, że mogłoby być inaczej, ale nie zdołano tego ustalić w sposób stanowczy. O naruszeniu tego przepisu można zatem mówić wówczas, gdy sąd ustalając, że zachodzą nie dające się usunąć wątpliwości, rozstrzygnie je na niekorzyść skazanego (np. wyrok SN z dnia 6 czerwca 2014 r., sygn. akt VKK 358/13, Prok. I Pr. -wkł. rok 2014, nr 9, poz. 5).

- w niniejszej sprawie, co wynika z treści uzasadnienia, sąd I instancji nie miał żadnych wątpliwości co do przebiegu zdarzeń i wbrew temu co twierdzi skarżący nie powinien był też ich powziąć Tym samym nie mogła zaistnieć sytuacja, która polegałaby na rozstrzyganiu ich na niekorzyść oskarżonego.

- sugerowana przez obrońcę wątpliwość związana z ustaleniem faktu podjęcia przez oskarżonych procesu suszenia ściętych krzewów konopi innych niż włókniste została w sposób jednoznacznie rozstrzygnięta w oparciu o regułę wynikającą z treści art. 7 k.p.k. Sąd mając na uwadze m.in. wyjaśnienia oskarżonych, a także inne dowody w postaci protokołów przeszukania, protokołów oględzin miejsca oraz dokumentację fotograficzną zasadnie przyjął, że przygotowali oni ścięte rośliny do procesu suszenia. Ewidentnie świadczy o tym fakt umieszczenia przez nich fragmentów roślin na specjalnie przygotowanej do tego suszarce

- takich wątpliwości nie wywołują cytowane w apelacji wypowiedzi biegłych. Ustalenia w tym zakresie wynikają przede wszystkim z przeprowadzonych oględzin udokumentowanych zdjęciami, a uzupełnione wyjaśnieniami oskarżonych, którzy przyznali się do tego, że ścięli dwie wyhodowane przez siebie rośliny i ich części umieścili na dzień lub dwa na przystosowanym do suszenia urządzeniu. Ustalenie tego faktu nie wymagało wiadomości specjalnych i z tego tez powodu ewentualne niejednoznaczne wypowiedzi ekspertów w żaden sposób nie było w stanie tego podważyć zwłaszcza, że nie mieli oni okazji zapoznać się ze wspomnianym materiałem dowodowym. Z kolei fakt, że biegli poddali zabezpieczone fragmenty roślin suszeniu, nie wyklucza w żaden sposób tego, że proces ten rozpoczął się już w mieszkaniu wynajmowanym przez oskarżonych. Interwencja policji spowodowała, że proces ten musiał zostać dokończony w warunkach laboratoryjnych.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zmianę kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonemu czynu i wyeliminowanie z niej przepisu art. 53 ust. 2 u.p.n. w zw. z art. 53 ust. 1 u.p.n. oraz znaczne złagodzenie wymierzonej oskarżonemu kary, w tym wymierzenie jej w oparciu o przepis z art. 63 ust. 3 u.p.n.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

niezasadny zarzut nie dawał podstaw do uwzględnienia wniosku o wydanie orzeczenia o charakterze reformatoryjnym.

3.2.

z apelacji obrońcy oskarżonego G. M.:

błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę skarżonego wyroku, polegający na pominięciu okoliczności wynikających z opinii biegłych z (...) sp. z o.o. z dnia 28.12.2020 r. tj. wskazania, że delta 9-tetrahydrokannabilnoli i kwas delta-9-THC-2 karboksylowy nie powstają w roślinach na skutek suszenia, ale istnieją tak samo w świeżych roślinach, jak i zasuszonych, a tym samym, że nie ma wątpliwości, aby przed suszeniem roślina nie zawierała tychże substancji, a miałyby one powstać dopiero w procesie suszenia, co mogło mieć wpływ na treść wyroku wobec ustalenia, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał również znamiona czynu zabronionego w postaci wytwarzania środka odurzającego - ziela konopi innych niż włókniste tj. art. 53 ust. 2 u.p.n. w zw. z art. 53 ust. 1 u.p.n.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- słusznie skarżący zwrócił uwagę na błędne ustalenia faktyczne, będące wynikiem nieprawidłowych wniosków z właściwie ocenionego materiału dowodowego.

- rzeczywiście sąd I instancji czynił w niniejszej sprawie ustalenia m.in. na podstawie opinii biegłych z zakresu toksykologii i chemii.

- eksperci z (...) sp. z o.o. stwierdzili m.in., że delta 9-tetrahydrokannabilnol i kwas delta-9-THC-2 karboksylowy nie powstają w wyniku suszenia roślin, ale istnieją tak samo w świeżych roślinach, jak i zasuszonych.

- ma rację autor apelacji twierdząc na tej podstawie, że te substancje aktywne nie mogły po - wytwarzaniem o, o którym mowa w art. 53 ust. 1 u.p.n., zgodnie legalna definicją zawartą w art. 4 pkt 35 tej ustawy są zaś czynności, za pomocą których mogą być otrzymywane m.in. środki odurzające.

- cechą wytwarzania jest zatem to, że w wyniku podejmowanych czynności uzyskiwana jest nowa substancja o cechach wskazanych w przepisach albo substancja o innych (wydoskonalonych) właściwościach. To różni wytwarzanie od przetwarzania i przerabiania, w wyniku których nie otrzymuje się nowej substancji.

- z kolei z art. 4 pkt 19 cyt. ustawy wynika, że przetwarzanie to czynności prowadzące do przemiany środków odurzających, substancji psychotropowych, prekursorów lub nowych substancji psychoaktywnych na inne środki odurzające, substancje psychotropowe, prekursory lub nowe substancje psychoaktywne albo na substancje niebędące środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi, prekursorami lub nowymi substancjami psychoaktywnymi;

- zatem w przypadku suszenia, rozdrabniania, siekania, porcjowania ziela konopi innych niż włókniste dochodzi do przerobu istniejącego już środka odurzającego ale nie do jej wytworzenia.

- w sytuacji bowiem, gdy z części roślin, które naturalnie zawierają środki odurzające lub substancje psychotropowe, przy pomocy procesów chemicznych dochodzi do uzyskania substancji zakazanej, to mamy do czynienia z przetwarzaniem, a nie wytwarzaniem.

- zaznaczyć jednak trzeba, iż powyższe uwagi nie mogły wpłynąć na depenalizację zachowania oskarżonego w tym zakresie.

- przestępstwo z art. 53 ust. 1 jest czynem wieloodmianowym, które można popełnić zarówno wytwarzając, jak i przetwarzając oraz przerabiając środki odurzające.

- zatem pozostając w ramach historycznego zdarzenia, zakreślonego treścią zarzutu aktu oskarżenia, należało dokonać odpowiedniej zmiany w opisie zachowania oskarżonego i przyjąć, że polegało ono w rzeczywistości na przetwarzaniu środku odurzających.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zmianę kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonemu czynu i wyeliminowanie z niej przepisu art. 53 ust. 2 u.p.n. w zw. z art. 53 ust. 1 u.p.n. oraz znaczne złagodzenie wymierzonej oskarżonemu kary, w tym wymierzenie jej w oparciu o przepis z art. 63 ust. 3 u.p.n.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

zasadny zarzut dawał podstawy do zmiany zaskarżonego wyroku poprzez przyjęcie, że czynność sprawcza obu oskarżonych związana z realizacją znamion przestępstwa z art. 53 ust. 2 u.p.n. w zw. z art. 53 ust. 1 u.p.n. polegała na przetwarzaniu środków odurzających, a nie jak błędnie przyjęto ich wytwarzaniu.

3.3.

z apelacji obrońcy oskarżonego G. M.:

obrazę przepisów postępowania tj. art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k., polegającą na niedokładnym określeniu przypisanego oskarżonemu czynu z art. 53 ust. 2 u.p.n. w zw. z art. 53 ust. 1 u.p.n. i wyrażającą się w sformułowaniu go w sposób w jaki nie mieści się w sferze pojęć, które można odnieść do znamion czynu zabronionego z art. 53 ust. 2 u.p.n. w zw. z art. 53 ust. 1 u.p.n. tj. ujęcia go jako "przygotowanie do procesu suszenia", co mogło mieć wpływ na treść wyroku, wobec przypisania oskarżonemu odpowiedzialności karanej za niekaralne przygotowanie do przestępstwa wytwarzania (suszenia) środka odurzającego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- zarzut ten należy uznać za całkowicie chybiony.

- zgodnie z treścią art. 413 § 2 pkt 2 k.p.k. wyrok skazujący powinien zawierać dokładne określenie przypisanego oskarżonemu czynu oraz jego kwalifikację prawną.

- przyjmuje się, że opis czynu zawarty w wyroku musi odpowiadać kompletowi ustawowych znamion czynu zabronionego, albowiem odpowiedzialności karnej podlega tylko ten, kto popełnia czyn zabroniony (nullum crimen nullum poena sine lege scripta). Wszystkie znamiona powinny zatem znajdować wyraz w sentencji wyroku skazującego sądu I instancji.

- w niniejszej sprawie sąd zawarł w opisie przypisanego czynu wszystkie elementy związane z realizacją przez oskarżonego znamion przestępstwa z art. 53 ust. 2 w zw. z art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

- wyrok zawiera wskazanie osobę sprawcy, który bez wymaganego zezwolenia podejmował określone czynności w celu uzyskania (przetworzenia) środka odurzającego.

- zastrzeżenia skarżącego budziło wskazanie czynności sprawczych, które polegać miały na tym, że „po zerwaniu części krzewów przygotowali je de do procesu suszenia ... przez co przystąpili do wytwarzania środka odurzającego”.

- zdaniem apelującego użycie takiego sformułowania świadczy o faktycznym skazaniu oskarżonego za niekaralne przygotowanie do popełnienia przestępstwa.

- w przekonaniu sądu odwoławczego użycie słowa „przygotowali” w żadnej mierze nie wskazuje, iż G. M. został uznany winnym popełnienia przestępstwa w formie przygotowania do przestępstwa z art. 53 ust. 2 u.p.n. w zw. z art. 53 ust. 1 u.p.n.

- zgodnie z art. 16 § 1 k.k. „przygotowanie zachodzi tylko wtedy, gdy sprawca w celu popełnienia czynu zabronionego podejmuje czynności mające stworzyć warunki do przedsięwzięcia czynu zmierzającego bezpośrednio do jego dokonania, w szczególności w tymże celu wchodzi w porozumienie z inną osobą, uzyskuje lub przysposabia środki, zbiera informacje lub sporządza plan działania”. Ponadto § 2 stanowi, że przygotowanie jest karalne tylko wtedy, gdy ustawa tak stanowi.

- sąd I instancji posługując się sformułowaniem o przygotowaniu do procesu suszenia opisał faktyczną czynność, która jego zdaniem stanowiła element realizacji znamienia wytwarzania (a po korekcie w wyroku również przetwarzania) i związana była z umieszczeniem ściętych fragmentów roślin, po ich oddzieleniu, na suszarce z zamiarem ich wysuszenia. Wynika to z przyjętego poglądu, że za wytwarzanie (przetwarzania) są uznawane wszystkie te czynności, które podejmowane są po zbiorze i za pomocą których otrzymuje się gotowy środek odurzający zdatny do użycia np. susz. W tym przypadku takimi czynnościami mogło być zarówno suszenie, jak i przygotowanie do procesu suszenia.

- przyjmując jednak koncepcję formalnego charakteru tego przestępstwa, które nie wymagało powstania skutku w postaci ostatecznego wytworzenia, stwierdził, że w ten sposób przystąpili do wytwarzania środka odurzającego.

- z tych też powodów sąd nie dopatrzył się obrazy wskazanego w zarzucie przepisu kodeksu postępowania karnego.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zmianę kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonemu czynu i wyeliminowanie z niej przepisu art. 53 ust. 2 u.p.n. w zw. z art. 53 ust. 1 oraz znaczne złagodzenie wymierzonej oskarżonemu kary, w tym wymierzenie jej w oparciu o przepis z art. 63 ust. 3 u.p.n.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

niezasadny zarzut apelacji nie dawał podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku w kierunku wskazanym w apelacji.

3.4.

z apelacji obrońcy oskarżonego G. M.:

- obrazę przepisów postępowania tj. art. 7 k.p.k. polegającą na dowolnej, a nie swobodnej ocenie materiału dowodowego w postaci wyjaśnień oskarżonych złożonych w postępowaniu sądowym, co mogło mieć wpływ na treść wyroku wobec ustalenia, że zamiarem oskarżonych było działanie w celu osiągnięcia korzyści majątkowych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- sąd I instancji w sposób prawidłowy i wyczerpujący ocenił wszystkie dowody ujawnione w toku przewodu sądowego, dokonując następnie na ich podstawie właściwych ustaleń faktycznych odnośnie czynu przypisanego G. M. w zaskarżonym wyroku, w tym także w zakresie celu jego działania.

- ocena tego materiału dowodowego nie zawiera błędów i nie wykracza poza ramy swobodnej oceny dowodów określonej w art. 7 k.p.k.

- sformułowany zarzut obrazy przepisów postępowania w zasadniczej mierze stanowi polemikę z oceną sądu okręgowego. Dla skuteczności takiego zarzutu niezbędnym jest wykazanie przez skarżącego nie tylko ogólnej wadliwości ocen i wniosków wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego, ale wykazanie konkretnych uchybień w ocenie materiału dowodowego, jakich dopuścił się tenże sąd w świetle zasad logicznego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego (wyrok SN z 20.02.1975 r., sygn II KR 355/74, publ. OSNPG 1975, z. 9, poz. 84).

- bez wykazania, że ocena dowodów wyrażona przez sąd orzekający jest sprzeczna z zasadami logiki i doświadczeniem życiowym, żadna ze stron procesowych nie uzyskuje uprawnienia do podważenia stanowiska sądu. Wszechstronna ocena wszystkich dowodów i wynikających z nich okoliczności jest nie tylko obowiązkiem sądu orzekającego. Zasada ta obowiązuje także przy wyciąganiu wniosków przez strony procesowe, które przedstawiając własne stanowisko nie mogą go opierać na fragmentarycznej ocenie dowodów z pominięciem tego wszystkiego, co może prowadzić do innych wniosków.

- skarżący zaś przechodzi do porządku dziennego nad tym wszystkim, co legło u podstaw rozstrzygnięcia sądu I instancji i przedstawione zostało w motywach zaskarżonego wyroku.

- pomija przede wszystkim to, że G. M. oraz M. P. w postępowaniu przygotowawczym przyznali się do tego, że przynajmniej część uzyskanej marihuany chcieli sprzedawać innym osobom, a więc osiągać korzyść majątkową.

- sąd wskazał powody dla których przyjął, że oskarżeni rzeczywiście hodowali krzewy konopi innych niż włókniste, a następnie przetwarzali środki odurzające w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. W głównej mierze wynikało to z pogłębionej analizy ich wyjaśnień złożonych w toku postępowania przygotowawczego oraz sądowego, gdy odwołali już swoje twierdzenia w tym zakresie.

- sąd I instancji przekonywująco uzasadnił, że ich przyznanie się na etapie śledztwa było szczere i uzasadnił przekonywująco swoje stanowisko.

- skarżący do tej kwestii w żaden sposób się nie odnosi, a lektura uzasadnienia tej części środka odwoławczego świadczy z kolei o tym, że skupił swoją uwagę na zeznaniach świadka J. S., które miały jednak marginalne znaczenie dla czynienia ustaleń.

- dlatego też bez skutecznej próby zakwestionowania oceny wyjaśnień obu oskarżonych z postępowania przygotowawczego nie mogło dojść do podważenia ustaleń w zakresie przyjętego działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i tym samym przynieść oczekiwanego przez obrońcę rezultatu.

- na marginesie należy dodać, że o celu osiągniecia korzyści majątkowej przemawia skala działalności oskarżonych, którzy uprawiali aż 170 sztuk krzewów konopi innych niż włókniste, mogących dostarczyć od 3400 do 8500 g ziela konopi, a więc ilości przekraczające potrzeby dwóch osób.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zmianę kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonemu czynu i wyeliminowanie z niej przepisu art. 53 ust. 2 u.p.n. w zw. z art. 53 ust. 1 u.p.n. oraz znaczne złagodzenie wymierzonej oskarżonemu kary, w tym wymierzenie jej w oparciu o przepis z art. 63 ust. 3 u.p.n.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

niezasadny zarzut nie dawał podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku w kierunku wskazanym w apelacji.

3.5.

z apelacji obrońcy oskarżonego G. M.:

- obrazę przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu tj. art. 53 ust. 2 u.p.n. w zw. z art. 53 ust. 1 u.p.n. poprzez błędną wykładnię zawartego w tym przepisie przestępstwa znamienia „znacznej ilości środka odurzającego", w sytuacji gdy prawidłowa jego wykładnia powinna prowadzić do przyjęcia, że ilość suszu roślinnego z dowodu rzeczowego nr 1 oraz 2 nie była znaczna.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- interpretacja znamienia kwalifikującego "znacznej ilości" środka odurzającego w poglądach judykatury i doktryny ze względu na brak ustawowej definicji legalnej jest znacznie zróżnicowana i w związku tym rodzi określone problemy ze stosowaniem go w praktyce.

- w orzecznictwie sądów powszechnych i Sądu Najwyższego - wbrew odmiennym wywodom skarżącego - przeważa jednak zdecydowanie pogląd, że "znaczna" ilość narkotyków to taka, którą może odurzyć się jednorazowo kilkadziesiąt osób (post. SN z 1.02.2007 r., sygn. III KK 257/06, OSNwSK 2007/1/339, post. SN z 23.09.2009 r., I KZP 10/09, OSNKW 2009/10/84; wyrok SN z 10.06.2008 r., III KK 30/08, Biul. P.K. 2008/10/13; wyrok SA w Katowicach z 4.10.2012 r., II AKa 344/12, Lex nr 1236419).

- oceniając to kryterium - "znacznej ilości" - sąd I instancji powołał się na te właśnie przytoczone powyżej stanowiska Sądu Najwyższego oraz sądów powszechnych, aprobując w ten sposób zawarte tam argumenty.

- Sąd Apelacyjny w Katowicach w tym składzie także ten pogląd podziela, dostrzegając też odmienne poglądy przytoczone w uzasadnieniu apelacji. Niemniej wywody poczynione w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku świadczą o tym, że oskarżony, chcąc w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzić do przetworzenia 165,7 g suszu, z którego można uzyskać od 166 do 331 ilości porcji dilerskich wystarczających do odurzenia od 28 do 83 osób uzależnionych lub od 332 do 662 osób nieuzależnionych, zrealizował znamię „znacznej ilości środków odurzających”. W przypadku osób, które zamierzają zbywać innym wytworzone (przetworzone) przez siebie środki odurzające tak restrykcyjna wykładnia tego znamienia jest uzasadniona względami polityki karnej w zakresie zwalczania przestępczości narkotykowej.

Wniosek

zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zmianę kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonemu czynu oraz zakwalifikowanie czynu oskarżonego z przepisu art. 53 ust. 1 u.p.n. zamiast z art. 53 ust. 2 u.p.n. w zw. z art. 53 ust. 1 i znaczne złagodzenie wymierzonej oskarżonemu kary, w tym wymierzenie jej w oparciu o przepis z art. 63 ust. 3 u.p.n.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

niezasadny zarzut nie dawał podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku w kierunku wskazanym w apelacji.

3.6.

z apelacji obrońcy oskarżonego G. M.:

rażącą niewspółmierność kary orzeczonej wobec G. M. w wymiarze 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz 120 stawek dziennych grzywny, przyjmując że jedna stawka dzienna wynosi 30 zł., podczas gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy oraz dyrektywy wymiaru kary z art. 53 § 1 i 2 k.k. uzasadniały zastosowanie względem oskarżonego nadzwyczajnego złagodzenia kary i wymierzenia kary pozbawienia wolności poniżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- wbrew wywodom skarżącego sąd odwoławczy nie znalazł wystarczających powodów, aby obniżyć wymiar kary orzeczonej wobec oskarżonego za popełnione przestępstwo, stosując instytucję nadzwyczajnego złagodzenia kary.

- w niniejszej sprawie G. M. został ostatecznie skazany za popełnienie przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 w zw. z art. 53 ust. 1 i art. 54 ust. 1 i art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. na karę 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności.

- oceniając sprawiedliwość orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności trzeba mieć przede wszystkim na uwadze, że podstawową miarą oceny surowości każdej kary jest stopień wykorzystania sankcji. Przepis z art. 53 ust. 2 cyt. ustawy, który w niniejszej sprawie stanowił podstawę wymiaru kary, przewiduje, że sprawca takiego czynu podlega karze nas czas nie krótszy od 3 lat pozbawienia wolności oraz obligatoryjnej karze grzywny.

- mając ten fakt na uwadze zdecydowanie należy stwierdzić, że oskarżonemu wymierzono karę stosunkowo łagodną, gdyż w wysokości niewiele wyższej od ustawowego minimum.

- jak wynika z pisemnego uzasadnienia wyroku sąd I instancji wziął pod uwagę wszystkie te okoliczności, które eksponował w swojej apelacji obrońca, a więc przyznanie się do winy, pozytywną opinię z miejsca zamieszkania, jego sytuację rodzinną oraz rodzaj przetwarzanych narkotyków (tzw. miękkie) i początkowy stopień realizacji przestępstwa wytarzania (przetwarzania) środków odurzających.

- z drugiej jednak strony należało miał też w polu widzenia wysokim stopień społecznej szkodliwości całości przypisanego mu czynu, który wyrażał się zakupem narzędzi i przedmiotów umożliwiających profesjonalną uprawę krzewów konopi innych niż włókniste, hodowlę aż 170 takich roślin i usiłowanie przetworzenia wytworzenia nawet 165,7 gr środka odurzającego w postaci marihuany.

- powyższe okoliczności wskazują, że w przedmiotowej sprawie nie zaistniał szczególnie uzasadniony wypadek z art. 60 § 2 k.k. ze względu na który wymierzona nawet w ustawowym minimum kara byłaby represją niewspółmiernie surową.

- sięganie do proponowanej w apelacji sankcji byłoby uzasadnione tylko istnieniem „zdecydowanej” przewagi okoliczności łagodzących, rzutujących na ocenę społecznej szkodliwości czynu i winy oskarżonego, nad obciążającymi, co jednak nie miało miejsca.

- czyn popełniony przez G. M. charakteryzował się bowiem wysokim stopniem społecznej szkodliwości. Jego przestępcze zachowania nie było przypadkowe, gdyż wspólnie z inną osobą przygotowywał się do jego popełnienia w sposób przemyślany i usystematyzowany. Nabył odpowiednie przyrządy, przygotował wynajęte w tym celu mieszkanie, zasadził rośliny, a następnie w sposób fachowy o nie dbał. Niewątpliwie przestępcze zachowanie cechował duży rozmach i brawura osoby, która chwilę wczęsniej została ukarana za podobne przestępstwo.

- taka ocena czynu musi pociągnąć poważne konsekwencje dla sprawcy, co nie pozwala na orzekanie kary minimalnej, a tym bardziej poniżej dolnego ustawowego progu.

- większego wpływu na stanowisko sądu odwoławczego nie mogła mieć taka okoliczność jak to, że przestępstwo przetwarzania zostało popełnione w formie stadialnej. O braku sprawstwa zdecydowało bowiem tylko i wyłącznie ujawnienie przestępczej działalności obu oskarżonych przez policję.

- reasumując, wymierzona w zaskarżonym wyroku kara prawidłowo odzwierciedla ciężar gatunkowy przypisanego przestępstwa, stanowiąc sprawiedliwą, a zatem nie nadmierną, prawnokarną reakcję na jego popełnienie oraz spełnia cele zapobiegawcze i wychowawcze wobec oskarżonego, a także cele w zakresie prewencji ogólnej.

Wniosek

o zmianę wyroku poprzez znaczne złagodzenie oskarżonemu kary przy zastosowaniu art. przepisu art. 60 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

niezasadny zarzut nie dawał podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku w kierunku wskazanym w apelacji.

3.7.

z apelacji obrońcy oskarżonego M. P.:

- naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, a mianowicie art. 7 k.p.k., polegające na dokonaniu dowolnej, a nie swobodnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, poprzez przyjcie, że M. P. dopuścił się czynu z art. 63 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zb. z art. 53 ust. 2 tej ustawy w zw. z art. 53 ust. 1 i art. 54 ust. 1 w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 12 k.k. podczas gdy na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie można wywieźć wniosku, że ze dopuścił się on czynu z art. 53 ust. 2 w zw. z art. 53 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, zaś ujawniony w sprawie materiał dowodowy, zawierających fragmenty roślinne nie zawierał wytworzonego przez oskarżonego środka odurzającego, a nie sposób, z całą pewnością stwierdzić, czy do jego dalszego poddania jakimkolwiek działaniom oskarżony by dążył.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- zarzut obrońcy należało uznać z założenia za nietrafny i jako taki nie wymagający szerszego omówienia.

- jest oczywistym, że wadliwości wyroku apelujący obrońca dopatrywał się w błędnych ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę. Do kwestionowania właśnie tych ustaleń posłużyła skarżącemu jedynie formuła wskazująca na naruszenie przepisów postępowania, choć nie chodziło mu wcale o wadliwą ocenę dowodów dokonaną z obrazą art. 7 k.p.k., lecz wyciągnięcie zbyt daleko idących wniosków ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, czyli oparcie się na faktach nieudowodnionych.

- skarżący twierdził bowiem, iż „dowody zebrane w sprawie nie pozwalają na przyjęcie …”, a to już wskazywało w istocie na podniesienie zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych (wyrok SA we Wrocławiu z dnia 2.12.2014 r., II AKa 315/14, LEX nr 1649353).

- poddanie kontroli instancyjnej ustaleń faktycznych sądu I instancji nastąpiło zaś przy omówieniu zarzutu opisanego w pkt 3.8 uzasadnienia.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wyeliminowanie z jego kwalifikacji prawnej zarzutu z art. 53 ust. 2 w zw. z art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii oraz orzeczenie względem oskarżonego kary w dolnej granicy ustawowego zagrożenia za przestępstwo z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

niezasadny zarzut nie dawał podstaw do wydania orzeczenia o charakterze reformatoryjnym w kierunku wskazanym w apelacji.

3.8.

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia, polegający na nieprawidłowym przyjęciu przez sąd I instancji, że oskarżony M. P. wytwarzał środki odurzające, nie ograniczając się do uprawy i zbioru ziela konopi innej niż włóknista, podczas gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie może świadczyć o wytwarzaniu z nich przez oskarżonego środków odurzających

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- obrońca w swojej apelacji nie zakwestionował szeregu istotnych faktów, które w związku z tym jawiły się jako bezsporne.

- z poczynionych ustaleń wynika zaś, że G. M. i M. P., działając wspólnie i w porozumieniu, wynajęli mieszkanie, które zaadoptowali na potrzeby hodowli konopi innych niż włókniste. Razem zakupili się też niezbędne przyrządy potrzebne do nielegalnego wytwarzania środków odurzających, a także 170 sadzonek roślin, które po zasadzeniu pielęgnowali i doglądali. Po jakimś czasie dwa takie krzewy ścieli, a fragmenty roślin umieścili na odpowiednio przygotowanej do tego suszarce. Waga roślin umieszczonych na urządzeniu do suszenia przed wysuszeniem wynosiła 325,0699 g., a po wysuszeniu w laboratorium 165,7025 g.

- na takie okoliczności naprowadziły wyniki przeszukania i oględzin wskazanego lokum, udokumentowane również w postaci zdjęć oraz wyjaśnienia obu oskarżonych, którzy przyznali się do uprawiania ziela konopi innych niż włókniste od 2019 r.

- wina oskarżonych w zakresie realizacji przez nich znamion występków z art. 54 ust. 1 oraz art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii nie była zatem w żaden sposób kwestionowana.

- skarżący kwestionował jedynie te ustalenia z których wynikać miało, że M. P. i drugi oskarżony mieli także wytwarzać środki odurzające, a więc dopuścić się przestępstwa z art. 53 ust. 2 w zw. z art. 53 ust. 1 u.p.n. w postaci dokonania.

- zdaniem sądu okręgowego dla przyjęcia takiej kwalifikacji istotnym w tej sprawie było to, że „po wyhodowaniu dwa krzewy zostały przez oskarżonych ścięte, a to co ścieli umieścili na urządzeniu do suszenia. Bez wątpienia proces hodowli się zakończył. Zakończył się także proces zbioru ziela konopi, a oskarżeni zamanifestowali swój zamiar wytworzenia środków odurzających przystępując suszenia wychodowanych roślin, a więc wywarzania suszu ziela konopi innych niż włókniste”

- w konsekwencji uznał, że takie zachowanie wyczerpywało znamiona przestępstwa stypizowanego w art. 53 ust. 1 i 2 w kumulatywnej kwalifikacji z art. 54 ust. 1 oraz art. 63 ust. 3 u.p.n..

- niewątpliwe na akceptację zasługuje stanowisko, iż za wytwarzanie środka odurzającego w postaci marihuany nie mogą zostać uznane czynności, które podpadały pod uprawę konopi innych niż włókniste oraz zbiór ziela tej rośliny. W tym zakresie przekonywujące stanowisko zajął Sąd Najwyższy, który w postanowieniu z dnia 8 marca 2005 r. w sprawie IV K 14/0 przyjął, ze wytwarzaniem środka odurzającego w sytuacji, gdy inne przepisy ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii odrębnie penalizują zakazaną uprawę określonej rośliny (np. konopi) oraz zbiór z niej takich jej części, które same już uznaje się za środek odurzający, są dopiero takie czynności podejmowane po zbiorze, za pomocą których otrzymuje się gotowy środek odurzający zdatny do użycia, a więc określony preparat danej rośliny np. susz konopi.

- nie budzi wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie, że w przypadku marihuany, która występuje jako gotowy do użycia narkotyk w postaci wysuszonych i rozdrobnionych żeńskich kwiatostanów oraz męskich i żeńskich liści, wytwarzaniem (przetwarzaniem) tego rodzaju środka odurzającego są etapy dochodzenia do jego gotowej postaci, która stanowi ostateczny produkt będący preparatem ziela konopi innych niż włókniste zdatny do użycia, takie jak suszenie, segregowanie, rozdrabnianie i porcjowanie.

- niewątpliwie zatem suszenie, a nawet jak ujął to sąd I instancji w opisie przypisanego czynu - przygotowanie do suszenia, polegające na położeniu ściętych części konopi innych niż w włókniste na urządzeniu do suszenia, stanowiło kolejny etap w produkcji marihuany, następujący po zbiorze.

- dla dalszych rozważań konieczne jest przytoczenie fragmentu opinii biegłych z (...) sp. z o.o. oraz wyjaśnień oskarżonych z których wynika, że proces suszenia, z powodu interwencji policji, na pewno nie został zakończony.

- mając na uwadze powyższe należało zatem rozstrzygnąć wątpliwość dotyczącą tego, czy umieszczenie fragmentów roślin na suszarce przez oskarżonych stanowiło wytwarzanie (przetwarzanie) marihuany w formie dokonanej, czy też ewentualnie przybrało postać stadialną w postaci usiłowania.

- sąd I instancji uznał, przestępstwo z art. 53 ust. 2 w zw. z art. 53 ust. 1 u.pn., zważywszy na przyjęty opis czynu oraz kwalifikację prawną nastąpiło w postaci dokonania, co kwestionuje obrońca.

- dla wyjasnienia tego problemu konieczne było ustalenie, czy czyn zabroniony z art. 53 ust. i 2 jest przestępstwem formalnym (bezskutkowym), czy też materialnym (skutkowym).

- Sąd Apelacyjny w Katowicach w tym składzie aprobuje to stanowisko, że „przestępstwo określone w przepisie art. 53 ust. 1 u.p.n. … jest … dokonane z chwilą wytworzenia, przetworzenia albo przerobienia środków odurzających lub substancji psychotropowych albo przetworzenia słomy makowej. Jest to przestępstwo materialne znamienne skutkiem, którym jest uzyskanie gotowego produktu zdatnego do użycia”. (wyrok S.A. w Gdańsku z dnia 21 lutego 2013 r. II AKa 18/13 i tak samo wyrok S.A. w Warszawie z dnia 17 grudnia 2019 r., sygn. II AKa 221/19, LEX nr 3069859 oraz wyrok S.A. we Wrocławiu z dnia 12 czerwca 2017 r., sygn. II AKa 117/17, LEX nr 2344216)

- taki pogląd wynika z przyjęcia, że czasownikowe znamiona „wytwarza, przetwarza, przerabia” nie tylko charakteryzują zachowania się sprawcy (opis czynności wykonawczej), lecz także stanowią opis skutku przestępnego.

- zauważenia wymaga, że choć ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii w art. 53 posługuje się czasownikiem w trybie niedokonanym i czasem teraźniejszym to jednak nie sposób tego faktu przeceniać, skoro taką samą technikę legislacyjną posłużono się np. w treści art. 148 § 1 k.k. („kto zabija człowieka”), które stypizowane tam przestępstwo jest bez wątpienia przestępstwem skutkowym.

- skoro zatem czyn z art. 53 ustawy jest przestępstwem materialnym to dokonanie następuje z chwilą wytworzenia, przetworzenia lub przerobienia substancji narkotycznej, a nie już z momentem rozpoczęcia tych czynności. Przystąpienie do wytwarzania, np. suszenia, segregowania, rozdrabniania, bez uzyskania końcowego efektu w postaci substancji narkotycznej gotowej do użycia jako bezpośrednio zmierzające do wytworzenia, stanowi usiłowanie.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wyeliminowanie z jego kwalifikacji prawnej zarzutu z art. 53 ust. 2 w zw. z art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii oraz orzeczenie względem oskarżonego kary w dolnej granicy ustawowego zagrożenia za przestępstwo z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

częściowo zasadny zarzut pozwolił na zmianę zaskarżonego wyroku poprzez przyjęcie, że czyn z art. 53 ust. 2 w zw. z art. 53 ust. 1 u.p.n. został popełniony przez oskarżonego w formie usiłowania.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 25.03.2020 r. sygn. akt XVI K 65/20 za wyjątkiem zmiany opisanej w pkt 5.2.1. niniejszego uzasadnienia.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

w pkt 1 wyroku dokonano zmiany opisu czynu przypisanego oskarżonym G. M. i M. P. , zastępując zwrot „przez co przystąpili do wytwarzania” sformułowaniem „przez co usiłowali przetworzyć, lecz zamierzonego celu nie osiągnęli,”, a w konsekwencji zmieniono jego kwalifikację prawną, przyjmując, iż wyczerpuje on znamiona przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 w zw. z art. 53 ust. 1 i art. 54 ust. 1 i art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 23.06.2020 r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. oraz podstawę wymiaru kary, którą stanowiły przepisy z art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 w zw. z art. 53 ust. 1 w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 23.06.2020 r. w zw. z art. 4 § 1 k.k.

Zwięźle o powodach zmiany

zmiana nastąpiła w wyniku uwzględnienia zarzutów obrońcy G. M. opisanego w pkt 3.2 uzasadnienia oraz obrońcy M. P. opisanego w pkt 3.8 uzasadnienia. Wykazane tam uchybienia nie mogły doprowadzić do zmiany wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonych od popełnienia przestępstwa z art. 53 ust.2 w zw. z art. 53 ust. 1 u.p.n., ani też do jego uchylenia. Niemniej dawały one podstawę do zmiany zaskarżonego wyroku poprzez odmienne określenie czynności sprawczej przypisanego w tym zakresie występku tj. przetwarzania środków odurzających oraz wskazania, że miało ono postać usiłowania, a w konsekwencji do zmiany kwalifikacji prawnej poprzez powołanie art. 13 § 1 k.k. i uzupełnienia podstawy wymiaru kary o przepis z art. 14 § 1 k.k.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt 3

na podst. art. 636 k.p.k., wobec nieuwzględnienia apelacji obrońców G. M. i M. P., nie znajdując także powodów do zwolnienia oskarżonych od ponoszenia kosztów postępowania, sąd apelacyjny obciążył ich wydatkami postępowania odwoławczego oraz stosowną opłatą karną. (art. 2 ust. 5, art. 3 ust. 1 i art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych)

7.  PODPIS

SSA Wojciech Kopczyński SSA Piotr Pośpiech (spr.) SSA Aleksander Sikora

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego G. M.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

pkt 1 wyroku w części skazującej oskarżonego za przestępstwo z art. 53 ust. 2 w zw. z art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w ilości 120 stawek dziennych po 30 zł każda.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego M. P.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

pkt 1 wyroku w części skazującej oskarżonego za przestępstwo z art. 53 ust. 2 w zw. z art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 3 lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w ilości 100 stawek dziennych po 30 zł każda.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana