Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 czerwca 2022 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2022 roku w Gliwicach

sprawy z powództwa M. N.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 362 244, 10 (trzysta sześćdziesiąt dwa tysiące dwieście czterdzieści cztery i 10/100) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot:

- 9342,45 złotych od 11 listopada 2017 r.

- 3114,15 złotych od 12 grudnia 2017 r.

- 3114,15 złotych od 11 stycznia 2018 r.

- 3114,15 złotych od 13 lutego 2018 r.

- 3114,15 złotych od 13 marca 2018 r.

- 3114,15 złotych od 11 kwietnia 2018 r.

- 3114,15 złotych od 11 maja 2018 r.

- 3114,15 złotych od 12 czerwca 2018 r.

- 3114,15 złotych od 11 lipca 2018 r.

- 3114,15 złotych od 11 września 2018 r.

- 3114,15 złotych od 11 października 2018 r.

- 3074,15 złotych od 14 listopada 2018 r.

- 5564,15 złotych od 11 grudnia 2018 r.

- 5564,15 złotych od 11 stycznia 2019 r.

- 5564,15 złotych od 12 lutego 2019 r.

- 5699,15 złotych od 12 marzec 2019 r.

- 5699,15 złotych od 11 kwietnia 2019 r.

- 5699,15 złotych od 11 maja 2019 r.

- 5699,15 złotych od 11 czerwca 2019 r.

- 5699,15 złotych od 11 lipca 2019 r.

- 5699,15 złotych od 13 sierpnia 2019 r.

- 5699,15 złotych od 11 września 2019 r.

- 5699,15 złotych od 11 października 2019 r.

- 5699,15 złotych od 13 listopada 2019 r.

- 5699,15 złotych od 11 grudnia 2019 r.

- 5699,15 złotych od 11 stycznia 2020 r.

- 5699,15 złotych od 11 lutego 2020 r.

- 5699,15 złotych od 11 marca 2020 r.

- 5699,15 złotych od 11 kwietnia 2020 r.

- 5699,15 złotych od 12 maja 2020 r.

- 5699,15 złotych od 11 czerwca 2020 r.

- 5699,15 złotych od 11 lipca 2020 r.

- 5699,15 złotych od 11 sierpnia 2020 r.

- 5699,15 złotych od 11 września 2020 r.

- 5699,15 złotych od 13 października 2020 r.

- 5699,15 złotych od 11 listopada 2020 r.

- 5699,15 złotych od 11 grudnia 2020 r.

- 5699,15 złotych od 12 stycznia 2021 r.

- 5699,15 złotych od 11 lutego 2021 r.

- 5699,15 złotych od 11 marca 2021 r.

- 5699,15 złotych od 13 kwietnia 2021 r.

- 5699,15 złotych od 11 maja 2021 r.

- 5699,15 złotych od 11 czerwca 2021 r.

- 5699,15 złotych od 13 lipca 2021 r.

- 5699,15 złotych od 11 sierpnia 2021 r.

- 5699,15 złotych od 11 września 2021 r.

- 5699,15 złotych od 12 października 2021 r.

- 5699,15 złotych od 11 listopada 2021 r.

- 5699,15 złotych od 11 grudnia 2021 r.

- 10594,15 złotych od 11 stycznia 2022 r.

- 10594,15 złotych od 11 lutego 2022 r.

- 1100,00 złotych od 11 marca 2022 r.

- 1100,00 złotych od 12 kwietnia 2022 r.

- 1100,00 złotych od 11 maja 2022 r.

ponad kwoty wypłacane na podstawie decyzji z 9.11.2017 r. oraz wypłacone tytułem zabezpieczenia roszczenia;

2.  zasadza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 18 030,00 (osiemnaście tysięcy trzydzieści) złotych miesięcznie płatną do dnia 10. każdego miesiąca począwszy od czerwca 2022 r. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie opóźnienia płatności – jako rentę z tytułu kosztów opieki całodobowej, a to w miejsce kwoty 7435,85 złotych określonej decyzją z 9.11.2017 r.

3.  umarza postępowanie w pozostałej części;

4.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda 11 907 (jedenaście tysięcy dziewięćset siedem ) złotych tytułem zwrotów kosztów procesu;

5.  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Gliwicach 11 723 ( jedenaście tysięcy siedemset dwadzieścia trzy) złote tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

SSO Barbara Przybylska

I C 1004/21

UZASADNIENIE

Powód M. N. wniósł w pozwie (k.3 i nast., rozszerzenia powództwa k.83 i nast. i k.115 i nast.) o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego (...) S.A. renty z tytułu kosztów opieki, niezależnie od uznanych i wypłacanych przez pozwanego świadczeń z tytułu kosztów leczenia i rehabilitacji. W toku postępowania wniósł o udzielenie zabezpieczenia roszczenia poprzez zobowiązanie pozwanej do łożenia na jego rzecz renty z tytułu kosztów opieki całodobowej w kwocie 16.930 zł miesięcznie z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w płatności od 11-tego każdego miesiąca do dnia zapłaty do każdej raty renty. W uzasadnieniu wniosku o zabezpieczenie wskazał, że renta ustalona (decyzją z 9 listopada 2017 roku, k.14 i nast.) i wypłacana przez pozwanego według stawki 10,86 zł/godzinę nie przystaje do aktualnych stawek za usługi opiekuńcze, a nawet do minimalnych stawek godzinnych umowy zlecenia (k.112 i nast.). Pismem z 23 marca 2022 roku (k.158 i nast.) Ostatecznie wniósł o ustalenie wysokości renty z tytułu kosztów opieki całodobowej:

- za okres od września 2017 roku do października 2018 roku w kwocie 10.550 zł miesięcznie;

- za listopad 2018 roku w kwocie 10.510 zł;

- za okres od grudnia 2018 roku do lutego 2019 roku w kwocie 13.000 zł miesięcznie;

- za okres od marca 2019 roku do października 2019 roku w kwocie 13.860 zł miesięcznie;

- za okres od listopada 2019 roku do stycznia 2020 roku w kwocie 13.830 zł miesięcznie;

- od lutego 2020 roku do kwietnia 2021 roku w kwocie 15.960 zł miesięcznie;
- od maja 2021 roku do grudnia 2021 roku w kwocie 16.930 zł miesięcznie;

- za okres od stycznia 2022 roku w kwocie 18.030 zł miesięcznie

i zasądzenie tytułem różnicy w rencie ustalonej, a rencie faktycznie wypłacanej za okres od września 2017 roku do maja 2022 roku kwoty 362.244,10 zł oraz zasądzenie od czerwca 2022 roku renty z tytułu kosztów opieki całodobowej w kwocie 18.030 zł płatnej do 10-tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w płatności oraz wniósł o zasądzenie odsetek od kwot:

- 9.342,45 zł od 11 listopada 2017 roku;

- 3.114,15 zł od 12 grudnia 2017 roku;

- 3.114,15 zł od 11 stycznia 2018 roku;

- 3.114,15 zł od 13 lutego 2018 roku;

- 3.114,15 zł od 13 marca 2018 roku;

- 3.114,15 zł od 11 kwietnia 2018 roku;

- 3.114,15 zł od 11 maja 2018 roku;

- 3.114,15 zł od 12 czerwca 2018 roku;

- 3.114,15 zł od 11 lipca 2018 roku;

- 3.114,15 zł od 11 września 2018 roku;

- 3.114,15 zł od 11 października 2018 roku;

- 3.074,15 zł od 14 listopada 2018 roku;

- 5.564,15 zł od 11 grudnia 2018 roku;

- 5.564,15 zł od 11 stycznia 2019 roku;

- 5.564,15 zł od 12 lutego 2019 roku;

- 5.699,15 zł od 12 marzec 2019 roku;

- 5.699,15 zł od 11 kwietnia 2019 roku;

- 5.699,15 zł od 11 maja 2019 roku;

- 5.699,15 zł od 11 czerwca 2019 roku;

- 5.699,15 zł od 11 lipca 2019 roku;

- 5.699,15 zł od 13 sierpnia 2019 roku;

- 5.699,15 zł od 11 września 2019 roku;

- 5.699,15 zł od 11 października 2019 roku;

- 5.699,15 zł od 13 listopada 2019 roku;

- 5.699,15 zł od 11 grudnia 2019 roku;

- 5.699,15 zł od 11 stycznia 2020 roku;

- 5.699,15 zł od 11 lutego 2020 roku;

- 5.699,15 zł od 11 marca 2020 roku;

- 5.699,15 zł od 11 kwietnia 2020 roku;

- 5.699,15 zł od 12 maja 2020 roku;

- 5.699,15 zł od 11 czerwca 2020 roku;

- 5.699,15 zł od 11 lipca 2020 roku;

- 5.699,15 zł od 11 sierpnia 2020 roku;

- 5.699,15 zł od 11 września 2020 roku;

- 5.699,15 zł od 13 października 2020 r.

- 5.699,15 zł od 11 listopada 2020 roku;

- 5.699,15 zł od 11 grudnia 2020 roku;

- 5.699,15 zł od 12 stycznia 2021 roku;

- 5.699,15 zł od 11 lutego 2021 roku;

- 5.699,15 zł od 11 marca 2021 roku;

- 5.699,15 zł od 13 kwietnia 2021 roku;

- 5.699,15 zł od 11 maja 2021 roku;

- 5.699,15 zł od 11 czerwca 2021 roku;

- 5.699,15 zł od 13 lipca 2021 roku;

- 5.699,15 zł od 11 sierpnia 2021 roku;

- 5.699,15 zł od 11 września 2021 roku;

- 5.699,15 zł od 12 października 2021 roku;

- 5.699,15 zł od 11 listopada 2021 roku;

- 5.699,15 zł od 11 grudnia 2021 roku;

- 10.594,15 zł od 11 stycznia 2022 roku;

- 10.594,15 zł od 11 lutego 2022 roku;

- 1.100,00 zł od 11 marca 2022 roku;

- 1.100,00 zł od 12 kwietnia 2022 roku;

- 1.100,00 zł od 11 maja 2022 roku;

do dnia zapłaty; jednocześnie powód cofnął pozew ponad dochodzone kwoty.

Uzasadniając żądanie pozwu wskazał, że w dniu 21 czerwca 2013 roku w wyniku wypadku został poszkodowany w najcięższy sposób, w efekcie pozostaje unieruchomiony, bez kontaktu z otoczeniem. Stan neurologiczny określa się jako ciężki, a rokowania co do poprawy stanu zdrowia są niepomyślne. W tym stanie rzeczy wymaga całodobowej opieki pielęgniarskiej.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w S. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa zarzucając błędne ustalenie kosztów opieki. Wskazał, że powód nie wykazał zasadności kosztów opieki ponad uznaną przez stronę pozwaną kwotę. Nadto podniósł, że roszczenie powoda wykracza ponad obowiązek odszkodowawczy strony pozwanej (k.69 i nast., k.105 i nast.). Do dnia zamknięcia rozprawy strona pozwana nie odniosła się do żądania powoda zawartego w piśmie z 23 marca 2022 roku, ostatecznie precyzującego jego żądanie.

Postanowieniem z 15 lutego 2022 roku (k133) Sąd Okręgowy w Gliwicach zabezpieczył powództwo w ten sposób, że zobowiązał stronę pozwaną na czas trwania procesu do zapłaty na rzecz powoda kwoty 16.930 zł miesięcznie do dnia 10-go każdego kolejnego miesiąca, począwszy od marca 2022 roku wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia terminowi płatności – tytułem kosztów całodobowej opieki nad powodem.

Sąd ustalił:

Bezspornym między stronami jest fakt, iż w dniu 21 czerwca 2013 roku doszło do wypadku komunikacyjnego, w którym powód doznał licznych obrażeń mózgu, powodujących, że dotyka go największy stopień niepełnosprawności, a powód jest całkowicie unieruchomiony, bez kontaktu z otoczeniem. Odpowiedzialność pozwanego wynika z udzielonej polisy OC posiadacza pojazdu mechanicznego sprawcy i jest bezsporna między stronami. Sąd Okręgowy w Gliwicach wyrokiem z dnia 27 stycznia 2015 roku , sygn. akt XII C 11/14, zasądził od pozwanego (...) S.A. w S. na rzecz powoda M. N. kwotę 450 000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 3 grudnia 2013 roku do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia. Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach wyrokiem w sprawie I C 1865/17 potwierdził zasadność żądania powoda przy ustalaniu wysokości odszkodowania w części niepokrytych kosztów opieki za okres od lipca 2014 roku do lutego 2017 roku opierającego się na stawkach dostępnych na rynku usług świadczonych na rzecz MOPS. Z kolei Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach, wyrokiem zapadłym w sprawie I C 1275/14 uznał za zasadne sprawowanie opieki nad powodem w wymiarze 24h/dobę przy stawce 10,86 zł/h (łącznie 720h/miesiąc). Nie ulega wątpliwości, iż powód z uwagi na daleko posuniętą niepełnosprawność będącą następstwem tragicznego wypadku jest całkowicie niesamodzielny. Pozostaje unieruchomiony, bez kontaktu słownego z otoczeniem, a jego stan neurologiczny jest ciężki. Nie jest w stanie wykonywać nawet podstawowych czynności życia codziennego i nie ma możliwości komunikowania swoich potrzeb, stąd wynika konieczność zapewnienia całodobowej opieki oraz obserwacji zachowania powoda (także w porze nocnej) celem stałej kontroli jego czynności życiowych. Stan zdrowia powoda wymaga zatem ciągłej opieki w pełnym wymiarze 24h/dobę, co daje łącznie średnio 720h/miesięcznie. Powodowi w ramach NFZ przysługuje opieka w wymiarze 4h/tydzień czyli 16h/miesiąc. Powód wymaga specjalistycznej opieki, a skala jego potrzeb z upływem czasu i pogarszającym się stanem zdrowia nie zmniejszy się, co ma (i będzie mieć) bezpośredni wpływ na wysokość koniecznych kosztów opieki pielęgniarskiej powoda. Nie ulega również wątpliwości, że stawki godzinowe za usługi opiekuńcze na przestrzeni ostatnich lat systematycznie wzrastają. W okresie objętym żądaniem najniższe stawki podstawowych usług opiekuńczych świadczonych w (...) G. i K. wynosiły: od września 2017 roku do listopada 2018 roku stawka 17 zł/h; od grudnia 2018 roku do lutego 2019 roku stawka 18,50 zł/h; od marca 2019 roku do stycznia 2020 roku stawka 19,70 zł/h; od lutego 2020 roku do kwietnia 2021 roku 22,70 zł/h; od maja 2021 roku do grudnia 2021 roku stawka 24,05 zł/h i od stycznia 2022 roku stawka 25,60 zł (informacje k. 23-25, 85-87, 121,129).

Strona pozwana nie kwestionowała co do zasady swojej odpowiedzialności. Sporna jedynie była wysokość stawki godzinowej za usługi opiekuńcze. (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w S. przyznał dobrowolnie powodowi łącznie rentę w kwocie 12.000 zł, w tym 7.435,85 zł tytułem comiesięcznych kosztów świadczonej opieki pielęgniarskiej; 330 zł tytułem ponoszonych comiesięcznych kosztów zakupu leków, środków higienicznych, pomocowych i innych; 4.227,69 zł tytułem ponoszonych comiesięcznych kosztów rehabilitacji (pismo z 9 listopada 2017 roku dotyczące szkody komunikacyjnej, k.14-15).

Powód, w piśmie z 22 listopada 2017 roku, zwrócił się do strony pozwanej o ponownie przeanalizowanie sprawy i przyznanie renty (bez renty wyrównawczej) w kwocie 15.000 zł miesięcznie (k.16). W piśmie z 30 kwietnia 2018 roku strona pozwana nie uwzględniła reklamacji powoda (k.17 i nast.). Następnie strona powodowa ponownie zwróciła się do pozwanego o przeliczenie renty w piśmie z 15 listopada 2018 roku (k.20). Z kolei pozwany odmówił uwzględnienia żądania powoda (pismo z 6 grudnia 2018 roku, k.21 i nast.)

Wskazany wyżej stan faktyczny, w przeważającym zakresie w istocie bezsporny, został ustalony w oparciu o powołane wyżej dowody oraz dokumenty ze spraw I C 1275/14 i I C 1865/17. Wszystkie wykorzystane przez sąd dokumenty nie były przedmiotem kwestionowania ani w zakresie autentyczności, ani treści.

Sąd zważył:

W myśl § 2 art. 444 k.c., jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

Przewidziana art. 444 § 2 k.c. renta z tytułu zwiększonych potrzeb poszkodowanego jest sposobem naprawienia wyrządzonej deliktem majątkowej szkody na osobie przejawiającej się w konieczności pokrywania przez poszkodowanego takich wydatków związanych z zaspokajaniem usprawiedliwionych osobistych życiowych potrzeb, których niezbędność poniesienia powstała w związku z następstwami wypadku i których poszkodowany nie musiałby ponosić w sytuacji, gdyby do wypadku powodującego uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia nie doszło. Niewątpliwie do wydatków tych należą koszty leczenia, rehabilitacji, dojazdów do placówek leczniczych i rehabilitacyjnych, koszty pomocy w czynnościach dnia codziennego, koszty opieki czy specjalnej diety, ponieważ tego rodzaju wydatki są normalnym następstwem uszczerbku na zdrowiu spowodowanego wypadkiem i nie powstałyby, gdyby wypadek nie zaistniał, one więc decydują o zakresie szkody w majątku powoda, której pokryciu służy wskazana renta (wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 5 maja 2016 roku, I ACa 611/15).

W niniejszej sprawie strona pozwana nie kwestionowała co do zasady swojej odpowiedzialności, zakresu niezbędnej opieki, kwestią sporną była jedynie wysokość świadczenia z tytułu opieki. (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w S., na podstawie decyzji z 9 listopada 2017 roku, wypłaca dobrowolnie powodowi łącznie rentę w kwocie 12.000 zł, miesięcznie, w tym 7.435,85 zł tytułem comiesięcznych kosztów świadczonej opieki pielęgniarskiej, stawka ta została ustalona na podstawie wyroku SR w Tarnowskich Górach w sprawie I C 1275/14 w oparciu o stawki z lat 2014 -2016.

Materiał zgromadzony w sprawie, jak i wydane dotychczas orzeczenia uzasadniają uwzględnienie powództwa. Oczywistym jest bowiem, ze stan powoda jest ciężki, nie rokuje poprawy, wymaga dalszego leczenia i rehabilitacji oraz ciągłej pomocy osób trzecich. Powód wymaga specjalistycznej opieki, a skala jego potrzeb z upływem czasu i pogarszającym się stanem zdrowia nie zmniejszy się, co ma (i będzie mieć) bezpośredni wpływ na wysokość koniecznych kosztów opieki pielęgniarskiej powoda. Nie ulega również wątpliwości, że stawki godzinowe za usługi opiekuńcze na przestrzeni ostatnich lat stale wzrastają (w grudniu 2021 roku stawka wynosiła 24,05 zł; z kolei od dnia 1 stycznia 2022 roku stawka za godzinę wynosi 25,75 zł) co wiąże się z większymi kosztami opieki pielęgniarskiej powoda. Świadczenie rentowe winno uwzględniać obiektywne koszty opieki, niezależnie od tego, kto tę opiekę sprawuje i pozwalające na skorzystanie z usług podmiotów takie usługi świadczących, co więcej nie ma znaczenia dla określenia należnych kosztów opieki czy faktycznie te koszty powód ponosi czy też nie, istotne jest aby miał zapewnioną możliwość korzystania z takiej opieki , której faktycznie potrzebuje. W tym miejscu należy zaznaczyć, że powód w ramach powództwa przyjął niższą ze stawek godzinowych za usługi opiekuńcze, tj. 25,60 zł. Według aktualnych danych wynoszą one w (...) G. 25,75 zł/h, w (...) K. pomiędzy 25,60 zł a 27,25 zł. Brak jest podstaw aby dla określenia kosztów opieki należnej powodowi przyjmować inne wartości tylko dlatego, że jak twierdzi pozwany powód mógłby zostać zakwaterowany w placówce opiekuńczo leczniczej, w której wszelkie jego potrzeby byłyby zaspokojone, a miesięczny koszt pobytu kształtuje się na poziomie 7.100 zł – 10.000 zł.

Oceniając żądanie powoda, przy zastosowaniu stawek obowiązujących we wskazanych okresach; tj.: od września 2017 roku do października 2018 oraz w listopadzie 2018 roku stawka 15 zł/h; od grudnia 2018 roku do lutego 2019 roku stawka 18,50 zł/h; od marca 2019 roku do stycznia 2020 roku stawka 19,70 zł/h; od lutego 2020 roku do kwietnia 2021 roku 22,70 zł/h; od maja 2021 roku do grudnia 2021 roku stawka 24,05 zł/h i od stycznia 2022 roku stawka 25,60 zł łączna wysokość renty z tytułu zwiększonych potrzeb powoda w okresie od września 2017 do października 2018 roku powinna wynosić 10.550 zł miesięcznie (wypłacona 7.435,85zł), w listopadzie 2018 roku 10.510 zł (faktycznie wypłacona 7.435,85zł), od grudnia 2018 roku do lutego 2019 roku 13.000 zł miesięcznie (wypłacana 7.435,85zł miesięcznie), od marca 2019 roku do października 2019 roku w kwocie 13.860 zł (wypłacona7.435,85 zł), od listopada 2019 roku do stycznia 2020 roku w kwocie 13.830 zł (wypłacana7.435,85 zł miesięcznie), od lutego 2020 roku do kwietnia 2021 roku w kwocie 15.960 zł (wypłacana7.435,85 zł), od maja 2021 roku do grudnia 2021r oku w kwocie 16.930 zł (wypłacana7.435,85 zł) i od stycznia 2022 roku w kwocie 18.030 zł miesięcznie (wypłacane 7.435,85zł).

Zatem różnica w rencie ustalonej a rencie faktycznie wypłacanej w okresie od września 2017 roku do maja 2022 roku wynosi łącznie 362.244,10 zł i taką też kwotę zasądzono uwzględniając powództwo, ponad kwoty wypłacone na podstawie decyzji strony pozwanej z 9 listopada 2017 roku oraz wypłacone tytułem zabezpieczenia roszczenia.

Biorąc pod uwagę powyższe rentę bieżącą zasądzono w żądanej wysokości. tj. 18.030 zł miesięcznie płatnej do dnia 10 – tego każdego miesiąca począwszy od czerwca 2022 roku. Żądanie to w ocenie Sądu jest adekwatne do potrzeb powoda, nie jest wygórowane, nie zostało zgłoszone z zamiarem zarobku czy też wzbogacenia się.

Wobec cofnięcia pozwu ponad dochodzone kwoty Sąd umorzył postępowanie w pozostałej części.

O odsetkach żądanych przez powoda sąd orzekł w oparciu o art. 481 § 1 i 2 k.c. Odsetki te zostały przyznane w zakresie świadczeń dochodzonych w piśmie z 23 marca 2022 roku, tj. od dnia 11 listopada 2017 roku albowiem pozwany ubezpieczyciel od chwili zgłoszenia roszczeń miał odpowiedni czas na dobrowolne zlikwidowanie szkody w zgłoszonym zakresie i to jego obciążają błędne decyzje w zakresie bezzasadnej odmowy ich uwzględnienia. Zgłoszenie i rejestracja szkody miały miejsce przeszło miesiąc przed dniem żądania odsetek, a zatem po upływie terminu wymagalności określonego w art. 817 § 3 k.c. i tym samym jest w pełni usprawiedliwione. Poszkodowany nie może bowiem ponosić konsekwencji błędnych decyzji ubezpieczyciela w zakresie oceny wysokości należnego świadczenia. W judykaturze utrwalił się pogląd dotyczący wymagalności roszczenia o zadośćuczynienie, uzasadniający zastosowane w niniejszej sprawie rozstrzygnięcie (np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 czerwca 2010 roku, sygn. akt III CSK 308/09, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 2011 roku. V CSK 38/11, czy wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 30 grudnia 2014 roku. sygn. V ACa 457/14).

O kosztach procesu pomiędzy stronami sąd rozstrzygnął na podstawie art. art. 98 § 1 i 3 k.p.c. i w zw. z § 2 pkt 6 oraz § 15 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (t.jedn. Dz.U. z 2015 r. poz. 1800 z późn. zm.). Roszczenie powoda po ostatecznym sprecyzowaniu okazało się usprawiedliwione, a poniesione przez niego koszty obejmowały opłaty od pozwu (także w zakresie rozszerzonego powództwa 3.417 zł, 2.406 zł, 567 zł, opłata od wniosku o zabezpieczenie 100zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika w stawce minimalnej 5.400 zł z opłatą skarbową od złożonego dokumentu pełnomocnictwa 17 zł.

O należnych Skarbowi Państwa kosztach, wynikających z obowiązku pokrycia tymczasowo skredytowanych wydatków na poczet opłaty od pozwu, które nie znalazły pokrycia w uiszczonej (w części) przez powoda opłaty od pozwu - tj. kwoty 11.723 zł (opłata od pozwu 18.113 zł - uiszczone 6.390 zł = 11.723 zł), sąd rozstrzygnął na podstawie art. 113 ust. 1 i 2 pkt 1 ustawy z dnia 28.07.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.jedn. Dz.U. z 2019 r. poz. 785) stosując odpowiednio zasady wynikające z przytoczonych wyżej przepisów regulujących koszty procesu. Stosownie do przywołanych zasad sąd nakazał pobrać od strony pozwanej, jako strony przegrywającej spór, całość tej kwoty.

.