Pełny tekst orzeczenia

WYROK

1  W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 05 kwietnia 2023 r.

Sąd Rejonowy w Tczewie I Wydział Cywilny

Przewodniczący Sędzia Anna Ściepuro

Protokolant Kamila Pomorska

po rozpoznaniu w dniu 05 kwietnia 2023 r. w Tczewie

na rozprawie

sprawy z powództwa T. G.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S.

o zapłatę

I. zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda T. G. kwotę 234,30 zł (dwieście trzydzieści cztery złote trzydzieści groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 26 listopada 2017 r. do dnia zapłaty;

II. zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda T. G. kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym 90 zł (dziewięćdziesiąt złotych) tytułem zastępstwa procesowego w sprawie wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 638/21

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2020 r. powód T. G. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą Zakład Usługowo- Produkcyjny (...) w T. wniósł pozew przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S. o zapłatę kwoty 234,30 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 26 listopada 2017 r. do dnia zapłaty i kosztami postępowania.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że dochodzone roszczenie dotyczy szkody komunikacyjnej likwidowanej z polisy OC sprawcy kolizji z dnia 26 października 2017 r. W tymże dniu doszło do kolizji drogowej z udziałem pojazdu marki A. o nr rej. (...), należącego do M. K. (1), który zgłosił szkodę pozwanemu ubezpieczycielowi. Poszkodowany zlecił dokonanie naprawy samochodu w Zakładzie Usługowo- Produkcyjnym (...) w T.. Powód wynajął poszkodowanemu pojazd zastępczy klasy adekwatnej co samochód uszkodzony za stawkę 205 zł netto za dobę na cały okres naprawy pojazdu, tj. 2 doby. W dniu 27 grudnia 2017 r. została zawarta umowa sprzedaży wierzytelności oraz przelewu wierzytelności pomiędzy poszkodowanym a T. G. prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą Zakład Usługowo- Produkcyjny (...). Na podstawie tej umowy wszelkie uprawnienia związane ze szkodą komunikacyjną z dnia 26 października 2017 r. zarejestrowaną przez pozwanego pod nr (...), a przysługujące cedentowi, przeszły na rzecz cesjonariusza.

Za najem samochodu zastępczego została wystawiona faktura VAT nr (...) opiewająca na kwotę 410 zł netto (504,30 zł brutto). Pozwany ubezpieczyciel w wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego, wypłacił odszkodowanie w kwocie 270 zł brutto. W ocenie powoda wypłacone odszkodowanie zostało bezpodstawnie zaniżone, w związku z tym powód dochodzi wypłaty pozostałej części odszkodowania w wysokości 234,30 zł.

W dniu 23 lipca 2021 r. w sprawie wydany został nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, od którego skutecznie złożył sprzeciw pozwany.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany (...) S.A. z siedzibą w S. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu. Podał, że po powzięciu informacji o zaistnieniu szkody niezwłocznie, w dniu 27 października 2017 r., mailowo złożył poszkodowanemu propozycję bezgotówkowej organizacji pojazdu zastępczego przez pozwaną, z zastrzeżeniem stawki podlegającej refundacji w przypadku skorzystania przez poszkodowanego z oferty innego podmiotu, wskazanie klas i przykładowych modeli pojazdów, sposobu kontaktu z ubezpieczycielem odnośnie warunków wynajmu pojazdu zastępczego. Pozwany w wskazał, że nie kwestionuje uprawnień poszkodowanego do korzystania z pojazdu zastępczego, wszak sam zwrócił się z propozycją pomocy w tym zakresie, lecz zarzuca, że zastosowana w umowie stawka najmu brutto jest rażąco zawyżona. Pozwany podkreślił, że wyrażał chęć bezgotówkowego, niezwłocznego zorganizowania pojazdu zastępczego dla poszkodowanego, gdzie było możliwe wynajęcie odpowiedniego pojazdu za cenę 135 zł brutto.

Ubezpieczyciel zarzucił także, że poszkodowany lub jego następcy prawni naruszyli zasadę minimalizacji szkody i współpracy z dłużnikiem. Wskazał, że przyjął za zasadny okres 2 dni najmu pojazdu jako technologicznie uzasadniony i konieczny do przeprowadzenia naprawy uszkodzonego pojazdu, wobec czego wypłacone odszkodowanie w pełni pokrywa poniesioną szkodę.

Pozwany podniósł także, że poszkodowany nie poniósł de facto kosztów wynajęcia pojazdu zastępczego. Za możliwość korzystania z pojazdu zastępczego „zapłacił” cesją praw. Koszty, których dochodzi powód, nie są kosztami faktycznie poniesionymi przez poszkodowanego, a jedynie kosztami wykazanymi przez powoda, który jednocześnie jest stroną umowy cesji i umowy najmu.

Dodatkowo pozwany wskazał, że powód w uzasadnieniu pozwu domaga się różnicy pomiędzy kwotą 410 zł a wypłaconą 270 zł, która wynosi 140 zł, a nie jak wskazano w pozwie - 234,30 zł.

Stanowiska stron nie uległy zmianie do dnia zakończenia rozprawy.

S ąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26 października 2017 roku doszło do kolizji drogowej, wskutek której został uszkodzony samochód osobowy marki A. o nr rej. (...), należący do M. K. (2). Pozwany przyjął na siebie odpowiedzialność za zdarzenie i jak też przyjął za prawidłowy przyjęty przez powoda okres technologicznego przestoju pojazdu uszkodzonego i okres najmu pojazdu – 2 dni.

(okoliczno ści bezsporne)

Fakt zaistnienia szkody zgłoszony został niezwłocznie pozwanemu ubezpieczycielowi, jako że obejmował ubezpieczeniem OC pojazd, którego właściciel był sprawcą kolizji. Ubezpieczyciel wszczął postępowanie likwidacyjne o nr (...) i przyjął odpowiedzialność za zdarzenie. Następnie poszkodowany M. K. (2) zlecił powodowi prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą Zakład Usługowo- Produkcyjny (...), naprawę pojazdu marki A. o nr rej. (...) ,uszkodzonego podczas zdarzenia z dnia 26 października 2017 r.

W dniu 26 października 2017 r. poszkodowany zawarł z powodem umowę cesji wierzytelności z polisy OC sprawcy szkody z dnia 26 października 2017 r., obejmującą wierzytelności z tytułu odszkodowania należnego za naprawę pojazdu /prawo do zwrotu kosztów z tytułu najmu pojazdu zastępczego, holowania, parkowania, niezależnego rzeczoznawcy, badania pokolizyjnego/ odszkodowania z tytułu szkody całkowitej i kosztów przygotowania pojazdu do oględzin powstałych w związku ze szkodą.

(dow ód: oświadczenie o zdarzeniu drogowym- k. 13, umowa cesji wierzytelności z polisy OC sprawcy szkody/ AC poszkodowanego z dn. 26.10.2017 r. - k. 14, protokół odbioru pojazdu po naprawie- k. 10)

Poszkodowany z uwagi na konieczność korzystania w okresie naprawy swojego auta z innego pojazdu, podjął decyzję o najmie samochodu zastępczego. W dniu 15 grudnia 2017 r. zawarł z T. G. prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą Zakład Usługowo- Produkcyjny (...) umowę najmu pojazdu zastępczego marki S. (...) o nr rej. (...), rok produkcji 2015. Samochód zastępczy zdano w dniu 19 grudnia 2017r.

W związku ze zrealizowaną umową najmu pojazdu zastępczego wystawiona została przez powoda faktura VAT nr (...) na kwotę 504,30 zł brutto za czas trwania technologicznej naprawy pojazdu poszkodowanego marki A. o nr rej. (...). Przyjęta przez wynajmującego stawka dzienna najmu pojazdu wynosiła 205 zł netto.

(dow ód: umowa najmu pojazdu zastępczego- k. 12, faktura VAT nr (...)- k. 15, protokół zdania pojazdu zastępczego- k. 11)

W dniu 27 października 2017 r. ubezpieczyciel skierował do poszkodowanego wiadomość mailową potwierdzającą fakt przyjęcia zgłoszenia powstałej szkody, jak tez poinformował, że istnieje możliwość organizacji wynajmu pojazdu zastępczego wraz z pokryciem jego kosztów, których szczegóły przedstawia w załączonym do wiadomości mailowej dokumencie. Załącznik zawierał zestawienie stawek obowiązujących za najem pojazdu zastępczego w zależności od segmentu pojazdu.

(dow ód: oświadczenie- k. 36, 37,38, wiadomość mailowa- k. 39-41)

Na skutek przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego pozwany ubezpieczyciel w dniu 18 stycznia 2018 r. wypłacił powodowi odszkodowanie z tytułu najmu pojazdu zastępczego w wysokości 270 złotych. Ubezpieczyciel przyjął stawkę dobową najmu pojazdu w wysokości 135 zł.

(dow ód: pismo z dnia 18 stycznia 2018 r.- k. 16-17, 42-42v)

S ąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie kopii dokumentów formie pisemnej złożonych do akt sprawy (m.in. zgłoszenie szkody, korespondencja mailowa, faktura VAT), których prawdziwości ani autentyczności nie zakwestionowała żadna ze stron, a które nie budziły także wątpliwości Sądu, stąd zostały uznane za wiarygodne.

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 05 kwietnia 2023 r., w oparciu o treść art. 2352 §1 pkt 3 i 5 kpc, Sąd orzekł o pominięciu wniosku dowodowego strony powodowej o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego.

Powód wnosił o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego (specjalisty z zakresu rekonstrukcji wypadków i kolizji drogowych, techniki samochodowej oraz wyceny pojazdów mechanicznych) na okoliczność ustalenia, czy stawki z tytułu najmu pojazdu zastępczego w kwocie 205 zł netto, klasy adekwatnej do uszkodzonego pojazdu zastosowane przez powoda występowały w dacie szkód na rynku lokalnym i były stawkami stosowanymi przez zakłady naprawcze posiadające w ofercie najem pojazdów zastępczych na czas naprawy oraz przez firmy trudniące się najmem pojazdów zastępczych, w zakresie pojazdu zastępczego klasy adekwatnej do klasy pojazdu uszkodzonego, a także ustalenia uzasadnionego okresu najmu pojazdu zastępczego z uwzględnieniem: zgłoszenia szkody przygotowaniem samochodu do oględzin, oględzin pojazdu, zamówienia części, czasu oczekiwania na części zastępcze, technologicznego czasu naprawy, wydania pojazdu oraz dni wolnych od pracy, a także ustalenia czy przyjęta stawka za dobę najmu samochodu zastępczego jest zgodna z średnią cen najmu pojazdu zastępczego tej samej klasy na rynku lokalnym.

Pozwany wniósł o pominięcie wniosku dowodowego powoda jako nieistotnego dla rozstrzygnięcia sprawy. Wskazał, że uznał za zasadny cały okres najmu pojazdu zastępczego wynikający z faktury VAT nr (...) załączonej do pozwu. Jeżeli natomiast chodzi o zweryfikowanie, czy w dacie powstania szkody na rynku lokalnym występowały stawki w wysokości dochodzonej przez powoda, pozwany wyjaśnił, że nie twierdzi, że na lokalnym rynku nie występowały stawki w wysokości dochodzonej przez powoda. Sprawa w ocenie pozwanego sprowadza się wyłącznie do ustalenia, czy pozwany chciał zorganizować poszkodowanemu pojazd zastępczy odpowiedniej klasy po niższej stawce niż dochodzona przez powoda.

Sąd, mając na uwadze treść wniosku dowodowego powoda i przyznanie przez drugą stronę twierdzeń i okoliczności, na które dowód ten miałby zostać przeprowadzony, ostatecznie wniosek pominął. W ocenie Sądu poczynione ustalenia faktyczne w oparciu o przedstawione przez strony ustalenia faktyczne oraz niesporne okoliczności sprawy, były wystarczające do wydania rozstrzygnięcia w sprawie. W tej sytuacji przeprowadzenie dowodu na okoliczności, które nie są sporne oraz zostały udowodnione zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy, było zbędne. , a ponadto przyczyniłoby się jedynie do przedłużenia toczącego się postępowania, nie wykazując istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy nowych okoliczności.

Nie można też pominąć tu treści art. 505(7) §2 kpc dotyczącego postępowania uproszczonego, w którym sprawa się toczy, stanowiącego, że opinii biegłego nie zasięga się, jeżeli jej przewidywany koszt miałby przekroczyć wartość przedmiotu sporu, chyba że uzasadniają to wyjątkowe okoliczności. Przewidywany koszt opinii biegłego – według doświadczenia zawodowego Sądu, nie byłby niższy niż 1.100 -1.200 zł. Wartość przedmiotu sporu wynosi 235 zł, a sprawa jest typowa i nie zachodzą w niej żadne wyjątkowe okoliczności.

Przechodząc do rozważań natury prawnej - w ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Legitymacja procesowa powoda, zakres odpowiedzialność pozwanego ani okres najmu pojazd zastępczego nie były sporne. Spór stron ogniskował się wokół kwestii dotyczącej wysokości stawki za wynajem pojazdu zastępczego, z uwzględnieniem której wyliczone zostały koszty wykonania usługi. Powód określił ją na kwotę 205 zł netto, pozwany zaś na kwotę 135 zł netto.

Pozwany podnosił, że poszkodowany nie poniósł de facto kosztów najmu pojazdu, bowiem wskutek zawartej umowy cesji to powód jest stroną umowy najmu. Odnosząc się do powyższego należy zauważyć, iż zakres stron umowy określany jest jej treścią, z niej zaś bezspornie wynika, iż umowa najmu pojazdu została zawarta pomiędzy M. K. (2) a T. G. prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą Zakład Usługowo- Produkcyjny (...) w T.. Nadto należy zauważyć, iż także sam pozwany proponował poszkodowanemu bezgotówkową formę najmu pojazdu, zatem dopuszcza tego rodzaju sposób rozliczenia kosztów i odszkodowania za powstałą szkodę.

Zgodnie z art. 35 i art. 36 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U nr 124, poz. 1152 z późn. zm.) „ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu”. Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Podstawą odpowiedzialności posiadacza, kierującego samochodem sprawcy wypadku, był art. 436 k.c. w zw. z art. 435 k.c., stanowiący, że samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody a także posiadacz zależny, któremu posiadacz samoistny oddał środek komunikacji w posiadanie zależne, ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch tego środka komunikacji, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia.

Świadczenie zakładu ubezpieczeń zawsze polega na zapłacie określonej sumy pieniężnej jako odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku (art. 805 § 2 pkt 1 k.c.), przy czym suma pieniężna wypłacona przez zakład ubezpieczeń nie może być jednak wyższa od poniesionej przez poszkodowanego szkody.

Wysokość odszkodowania ubezpieczeniowego świadczonego z tytułu ubezpieczenia OC jest zakreślona granicami odpowiedzialności cywilnej posiadacza, kierowcy samochodu. Nie ma różnicy w pojęciu szkody w rozumieniu ogólnych przepisów prawa cywilnego i szkody w rozumieniu prawa ubezpieczeniowego. W obu przypadkach chodzi o utratę lub zmniejszenie aktywów, bądź powstanie lub zwiększenie pasywów osoby poszkodowanej. Do ustalenia szkody w ubezpieczeniu OC stosuje się ogólne zasady prawa odszkodowawczego. Szkodą (art. 361 § 2 k.c.) jest różnica między stanem majątku poszkodowanego jaki zaistniał po zdarzeniu wywołującym szkodę, a stanem tego majątku, jaki istniałby, gdyby nie nastąpiło to zdarzenie.

Strony stosunku zobowiązaniowego wynikającego z odpowiedzialności gwarancyjnej ubezpieczyciela mają obowiązek współdziałania ( art. 354 § 2 k.c.). W ramach tego obowiązku powinnością poszkodowanego, jako wierzyciela jest lojalne postępowanie na etapie likwidacji szkody przez ograniczanie zakresu świadczenia odszkodowawczego ubezpieczyciela. Brak podjęcia takich działań mimo, że leżały w zakresie możliwości poszkodowanego, nie może zwiększać odszkodowania należnego od ubezpieczyciela zobowiązanego do naprawienia szkody (tak: wyrok SN z 3 kwietnia 2019 r., II CSK 100/18).

Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 r. III CZP 5/11 (OSNC 2012/3/28, LEX nr 1011468, Biul.SN 2011/11/5, G.Prawna 2011/223/11) odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego; nie jest ona uzależniona od niemożności korzystania przez poszkodowanego z komunikacji zbiorowej. Jednakże Sąd Najwyższy wykluczył, by szkodę majątkową stanowiła sama utrata możliwości korzystania z pojazdu. Fakt braku możliwości korzystania z pojazdu mechanicznego może być źródłem szkody o charakterze majątkowym wówczas, gdy spowoduje po stronie poszkodowanego poniesienie kosztów najmu pojazdu zastępczego. Są to bowiem wydatki poniesione w następstwie zdarzenia szkodzącego, które by nie powstały bez tego zdarzenia, prowadzące do powypadkowego zmniejszenia majątku poszkodowanego, czyli straty (por. uchwałę SN z dnia 22 listopada 2013 r. III CZP 76/13 lex nr 1392609). Warunkiem sine qua non wskazanej odpowiedzialności jest rzeczywiste poniesienie wydatków na taki najem.

Strona pozwana nie kwestionowała potrzeby korzystania przez poszkodowanego z pojazdu zastępczego. Jej zastrzeżenia dotyczyły przyjętej stawki czynszu, po poinformowaniu o możliwości skorzystania z samochodu zastępczego, w oparciu o którą powód wyliczył przypadającą mu należność.

Wskazać należy, że wyrównaniu podlegają jedynie ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego (por. uchwałę SN z 17 listopada 2011 r., III CZP 5/11 ). W tej kategorii mieszczą się rzeczywiście poniesione koszty na najem auta o tych samych lub zbliżonych parametrach, co uszkodzony samochód (w związku z szeregowaniem samochodów według ich typów, wyznacznikiem w tym zakresie jest sklasyfikowanie obu pojazdów w tym samym segmencie), choćby nawet były wyższe, niż skalkulowane według średnich stawek obowiązujących na rynku lokalnym (por. uchwałę SN z 13 czerwca 2003 r., III CZP 32/03 ); ze względu na to, że odszkodowanie nie powinno stanowić źródła przysporzenia, w przypadku najmu auta o wyższym standardzie, rekompensacie nie podlega różnica pomiędzy przewidzianym dla niego czynszem najmu a czynszem właściwym dla auta podobnego do uszkodzonego.

Złożenie oferty zorganizowania najmu i nieskorzystanie z niej przez poszkodowanego bez uzasadnionej podstawy powoduje, że takie postępowanie jest traktowane jako przyczynianie się do powiększania szkody. Ciężar dowodu wykazania, że oferta była złożona i do poszkodowanego dotarła, obciąża ubezpieczyciela.

Pozwany wykazał fakt złożenia w dniu 27 października 2017 r. mailowo propozycji dotyczącej możliwości zorganizowania bezgotówkowego wynajmu pojazdu zastępczego, niemniej jednak nie była to propozycja w żaden sposób spersonalizowana, nie obejmowała szczegółowych warunków najmu konkretnego pojazdu, preferencji poszkodowanego w zakresie wyboru i parametrów auta w segmencie D, okresu, w którym pojazd byłby do dyspozycji poszkodowanego, możliwości jego podstawienia pod dom i odebrania przez wynajmującego czy też konieczność odbioru w określonym miejscu/punkcie partnerskim (Sąd z urzędu posiada wiedzę, że bezpośrednio na terenie T. nie działają punkty wypożyczalni pojazdów wymienionych w piśmie przedłożonym do sprawy przez pozwanego ubezpieczyciela, w tym kontekście kwestia odbioru i zdania pojazdu od wynajmującego ma istotne znaczenie dla poszkodowanego, generuje bowiem dodatkowy czas i środki po stornie poszkodowanego, a ewentualnie, gdyby ich nie generowało z uwagi na korzystną ofertę wynajmującego – to oferta takowa nie została poszkodowanemu przedstawiona). Poszkodowany w chwili przekazywania pojazdu do naprawy podjął decyzję o najmie pojazdu zastępczego. Należy zauważyć, iż dysponowanie pojazdem obecnie nie jest dobrem luksusowym, jest powszednie. Przemieszczaniu się przy pomocy samochodu podporządkowany z reguły jest codzienny plan czynności przeciętnego kierowcy. Zgodne z zasadami wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego jest też i to, że poszkodowany, nie posiadając konkretnej oferty złożonej przez ubezpieczyciela, mieszkając w średniej wielkości mieście, w którym nie działają renomowane duże wypożyczalnie, skorzystał z oferty firmy dokonującej naprawy jego pojazdu. Pozwany w wiadomości kierowanej do poszkodowanego następnego dnia po zdarzeniu, wskazywał jedynie na możliwość zorganizowania najmu pojazdu zastępczego. Brak ściśle określonych informacji dotyczących czasu i sposobu udostępnienia pojazdu zastępczego, jego parametrów, konieczność kilkukrotnego kontaktu z ubezpieczycielem i wypożyczalnią, przerzuca w ocenie Sądu ciężar minimalizacji szkody wyłącznie na wierzyciela, tymczasem ciężar ten w równym stopniu obciążać winien obie strony.

Nie można w tej sytuacji czynić zarzutu poszkodowanemu braku lojalnego współdziałania z ubezpieczycielem przy likwidacji szkody i niespełnienia obowiązku dążenia do minimalizacji szkody.

Zdaniem Sądu w analizowanej sytuacji poszkodowany miał prawo skorzystać z najmu pojazdu zastępczego z wybranej przez siebie wypożyczalni, udowodnił ponadto, że koszt dobowy najmu pojazdu nie wykraczał poza przeciętnie stosowane na lokalnym rynku stawki. Powyższemu nie zaprzeczał pozwany.

Jak wskazał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 25 sierpnia 2017 r. (sygn. akt III CZP 20/17, Legalis nr 1651540), wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione (porównaj też: wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 30 maja 2019 r. I ACa 830/18).

Powód przedkładając fakturę za najem pojazdu zastępczego udowodnił, że w majątku poszkodowanego powstał uszczerbek w związku z korzystaniem z pojazdu zastępczego.

Wydatki ekonomicznie uzasadnione to wydatki na najem pojazdu zasadniczo o podobnej klasie do pojazdu uszkodzonego lub zniszczonego, poniesione w oparciu o stawki czynszu najmu, które obowiązują na danym rynku lokalnym (ceny rynkowe za tego typu usługi) i w czasie naprawy pojazdu mechanicznego lub do czasu nabycia nowego pojazdu.

Ocena okoliczności najmu pojazdu zastępczego, w tym nieskorzystania z najmu w wypożyczalni współpracującej z ubezpieczycielem nie nosi charakteru generalnego i każdorazowo podlega ocenie.

Mając na uwadze wszystkie wyżej powołane przepisy i rozważania, żądanie powoda zasługiwało na uwzględnienie w całości, o czym Sąd orzekł w pkt. I. wyroku. Różnica kwot wskazanych przez powoda w treści pozwu i jego uzasadnieniu, wynika ze wskazania określonych należności w kwotach brutto i netto. Sąd uwzględniając wysokość należnego odszkodowania wynikającego z wystawionej przez powoda faktury i kwoty przyznanej przez ubezpieczyciela, zasądził od pozwanego na rzecz powoda różnicę w/w należności w wysokości 234,30 zł (przyjął różnicę kwot brutto).

O odsetkach należnych od kwoty odszkodowania Sąd orzekł mając na względzie treść art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. nr 124, poz. 1152 z późn. zm.), w myśl którego zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni, licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie oraz zgodnie z żądaniem powódki zgłoszonym w pozwie, tj. 02.04.2021 r. do dnia zapłaty.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. Strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić stronie przeciwnej poniesione przez nią koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Niniejszy spór przegrał w całości pozwany, tak zatem zobowiązany jest pokryć koszty procesu poniesione przez powoda. Na koszty te złożyły się: opłata od pozwu w wysokości 30 zł oraz koszty zastępstwa procesowego w kwocie 90 zł (ustalone na podstawie § 2 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych).