Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 46/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1. CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w P. z dnia (...) roku, w sprawie o sygn. akt (...).

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2. Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---------

------

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-----

-------

------

-----

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

---------

0.1s2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-----

. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Apelacja obrońcy oskarżonego

1. naruszenie przepisów postepowania, tj. art. 7 k.p.k., mające wpływ na treść zaskarżonego wyroku poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów i dokonanie dowolnej oceny dowodów z przekroczeniem zasad prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego poprzez uznanie, że wyjaśnienia oskarżonego K. S. są niewiarygodne w zakresie, w którym wskazują one, że nie popełnił on zarzuconego mu, a przypisanego w punkcie I zaskarżonego wyroku przestępstwa z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.;

2. naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. mające wpływ na treść zaskarżonego wyroku, poprzez dokonanie ustaleń faktycznych w sprawie nie na całości zebranego materiału dowodowego, a jedynie wybranych dowodach, z pominięciem w szczególności: wiadomości e-mail z dnia (...) wraz z załącznikami, protokołów wynajmu pościeli przedłożonych przez oskarżonego, treści zeznań Z. S., co miało wpływ na treść wyroku;

3. naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k., mające wpływ na treść zaskarżonego wyroku, poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów i dokonanie dowolnej oceny dowodów z przekroczeniem zasad prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego poprzez uznanie, że zeznania świadka R. D. są niewiarygodne w zakresie, w jakim świadek ten wskazuje, że oskarżony miał kontakty z S. P. w celu zakupu linii pralniczej, otrzymał od tej osoby istotne informacje, za które dokonał zapłaty kwoty 150.000 zł w gotówce, co miało wpływ na treść wyroku;

4. błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę wyroku, mający wpływ na jego treść, a polegający na braku uznania przez sąd I instancji, że oskarżony ze zwróconych spółce zaliczek w kwocie 381.500 zł dokonał zapłaty na rzecz S. P. kwoty 150.000 zł i w tym zakresie nie włączył tej kwoty do swojego majątku, włączył do majątku spółki własny agregat chemiczny i w zamian za to pobrał pieniądze o wartości rynkowej tej maszyny, włączył do majątku spółki własną pościel i inne rzeczy do prania (bieliznę i pokrowce na wózki) i w zamian za to pobrał pieniądze o wartości rynkowej tych rzeczy, dokonywał zapłat z własnego majątku za zobowiązania gotówkowe spółki i za które dokonał potrącenia z kwoty zaliczek, co wynika z wyjaśnień oskarżonego, jak i prawidłowo ocenionego i w całości materiału dowodowego;

5. rażąca niewspółmierność kar jednostkowych pozbawienia wolności (za czyn przypisany w punkcie I i punkcie II wyroku), jak i kary łącznej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonego okazała się niezasadna.

Na wstępie stwierdzić trzeba (i uwaga ta odnosi się do obu wywiedzionych w sprawie środków odwoławczych), że analiza akt postępowania dokonana w toku kontroli instancyjnej zaskarżonego orzeczenia prowadzi do przekonania, iż sąd okręgowy przeprowadził w niniejszej sprawie pełne postępowanie dowodowe (nie wykazuje ono jakichkolwiek braków i tym samym uznać można, że wszelkie możliwe do przeprowadzenia i mające znaczenie dla rozstrzygnięcia dowody zostały zgromadzone). Również ocena materiału dowodowego, dokonana przez sąd I instancji nie budzi jakichkolwiek zastrzeżeń – jest ona wszechstronna i wyczerpująca, zaś motywy, którymi sąd kierował się przy przypisywaniu poszczególnym dowodom waloru wiarygodności lub też jej braku zostały szczegółowo i przejrzyście przedstawione w pisemnym uzasadnieniu wyroku. Wyciągnięte przez sąd okręgowy wnioski przełożyły się na prawidłowe ustalenia w zakresie stanu faktycznego.

Tym samym zarzuty naruszenia art. 410 k.p.k. i art. 7 k.p.k. oraz zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, formułowane w apelacji obrońcy oskarżonego nie zostały uwzględnione.

Przypomnieć należy, że przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k., jeżeli jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 k.p.k.) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.), stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 k.p.k.), a także jest wyczerpująco i logicznie - z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego - umotywowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 § 1 k.p.k.).

Odmówienie wiary niektórym zeznaniom lub wyjaśnieniom złożonym przez świadków lub oskarżonych, a w rezultacie ich pominięcie, jako podstawy dowodowej podczas dokonywanych ustaleń faktycznych, nie może być utożsamiane ani z brakiem okoliczności, których tego rodzaju dowód dotyczy w kontekście finalnego rozstrzygnięcia, ani też nie jest wyrazem złamania zasady bezstronności sądu, bowiem odmowa przyznania waloru wiarygodności niektórym z przeprowadzonych dowodów, przy jednoczesnej aprobacie i uwzględnieniu innych dowodów, jest niczym więcej niż realizacją przysługującego sądowi orzekającemu uprawnienia w ramach czynienia ustaleń faktycznych, z pełnym uwzględnieniem zasady swobodnej oceny dowodów (por. wyr. SA w Warszawie z dnia 17 września 2021r., sygn. akt II AKa 292/20, LEX nr 3287759). Z naruszeniem tej regulacji nie należy zatem utożsamiać sytuacji uznania za wiarygodne określonych dowodów lub ich części, z jednoczesnym odmówieniem tego przymiotu innym, co stanowi przecież podstawową prerogatywę sądu. Nie można więc czynić zarzutu na podstawie ww. przepisu opierając się jedynie na tym, że pewne dowody nie stanowiły podstawy ustaleń, jeżeli zostały rozważone, a ich znaczenie ocenione w sposób czyniący zadość wymogom z art. 7 kpk (por. post. SN z dnia 6 grudnia 2021r., sygn. akt IV KK 564/21, LEX nr 3327218).

Apelujący w wywiedzionym środku odwoławczym zwrócił uwagę na kilka okoliczności, które w jego ocenie zostały nieprawidłowo, bądź też w ogóle nie uwzględnione w zakresie kształtowania ustaleń faktycznych, czy też wymiaru orzeczonej wobec oskarżonego kary.

Sąd odwoławczy nie miał jakichkolwiek wątpliwości co do tego, że dowód w postaci wyjaśnień oskarżonego K. S. został oceniony przez sąd I instancji prawidłowo. Sąd ten przede wszystkim oparł tę ocenę o całość twierdzeń oskarżonego i to w powiązaniu z innymi dowodami, zaś skarżący, w sposób całkowicie nieuprawniony, dokonuje własnej oceny wypowiedzi oskarżonego wybiórczo i w oderwaniu od reszty materiału dowodowego. W szczególności na wiarę nie zasługują wyjaśnienia K. S., w których wskazywał on, że z opisanej w zarzucie kwoty 381.500 złotych dokonał on potrącenia przysługujących mu wobec spółki wierzytelności.

I tak, prawidłowo sąd okręgowy poddał w wątpliwość rzekomą współpracę oskarżonego z niejakim S. P.. Podkreślić tu należy akcentowany przez sąd ten fakt, iż znamiennym jest, że o tak przecież istotnej kwestii dla odpowiedzialności karnej, jaką była możliwość przedstawienia do potrącenia kwoty aż 150.000 złotych oskarżony wyjaśnił dopiero w postępowaniu sądowym, nie uprawdopodabniając nawet swoich twierdzeń. Zauważyć też trzeba, że bezspornym jest, co wynika z zebranych dowodów, że branża pralnicza jest mała, wszyscy się znają i nieprawdopodobnym jest, by w pozyskaniu klienta docelowego oskarżony musiał skorzystać z aż dwóch pośredników, z których jeden był aż tak kosztowny. W świetle powyższego również ocena zeznań świadka R. D. dokonana przez sąd I instancji nie razi dowolnością. Nielogicznym jest, by tak kosztowna transakcja nie znalazła odzwierciedlenia w jakimkolwiek dokumencie. Sąd apelacyjny w pełni popiera wywody uzasadnienia zaskarżonego wyroku co do rzekomego udziału S. P. w przedsięwzięciu zarówno w zakresie analizy wyjaśnień oskarżonego jak i zeznań R. D. i czyni je własnymi.

Podobnie sąd apelacyjny nie miał żadnych wątpliwości co do prawidłowości oceny wyjaśnień oskarżonego, zeznań świadków i w konsekwencji ustaleń faktycznych w zakresie pozostałych roszczeń wzajemnych do spółki Fabryka (...) sp. z o.o. ( dot. wprowadzenia bielizny i agregatu do czyszczenia chemicznego do majątku spółki). Tak jak w przypadku rzekomego roszczenia, którego przedmiotem miałoby być 150.000 złotych przekazanych w imieniu spółki (...), tak i tu brak jest zarówno w dokumentacji spółki, jak i dokumentacji prywatnej oskarżonego jakiegokolwiek śladu istnienia roszczenia wzajemnego. Zważyć trzeba, że K. S. ani w czasie, gdy pełnił funkcję prezesa ani bezpośrednio po odwołaniu z tej funkcji nie przedstawił ewentualnych potrąceń wobec spółki, ani nie rozliczył się ze swoich zobowiązań. Powoływany przez obrońcę oskarżonego e-mail świadczy o wyjątkowej skrupulatności oskarżonego, który rozliczał każdy, nawet najmniejszy wydatek poczyniony przez siebie na rzecz spółki. Oskarżony, który wykazywał w rozliczeniu zakup kawy czy żarówki z pewnością dążyłby do rozliczenia przekazanej spółce maszyny, bielizny, czy kwoty 150.000 złotych.

Podkreślenia wymaga, że e-mail, na który powołuje się obrońca oskarżonego (k. 1513) to wiadomość od księgowej do Fabryki (...) sp. z o.o., przesłana oskarżonemu w trybie DW, w której księgowa zapytuje, czy wskazane w tym mailu zaliczki rozliczyć. Nie ma tu nic o ewentualnych potrąceniach w zakresie wniesionej do majątku spółki bielizny, czy maszyny, a tym bardziej o pieniądzach przekazanych rzekomemu S. P.. Z maila tego wynika, że na skutek udzielonych oskarżonemu zaliczek i poczynionych przez niego nakładów pozostała do rozliczenia pewna kwota. K. S. nie przedstawił jej jednak spółce do potrącenia w ramach pobranych przez siebie 381.500 złotych.

Reasumując stwierdzić trzeba, że w zakresie bielizny i maszyny do prania chemicznego brak jest jakichkolwiek dowodów na wprowadzenie tych przedmiotów do majątku spółki, brak podstaw do ich wyceny, a oskarżony podniósł ich istnienie jako roszczeń wobec spółki dopiero po przedstawieniu mu zarzutów karnych, nie zaś z chwilą odwołania go z funkcji prezesa. Tym samym powoływanie się na omawiane okoliczności słusznie sąd I instancji uznał wyłącznie za przyjętą linię obrony. Ani z zeznań Z. S. ani z protokołów wynajmu pościeli nie daje się wywieźć wniosków tożsamych z twierdzeniami skarżącego zarówno w zakresie istnienia po stronie oskarżonego wierzytelności wobec spółki ani w zakresie wysokości tego roszczenia.

W orzecznictwie trafnie podkreśla się, że zarzut rażącej niewspółmierności kary, jako zarzut z kategorii ocen, można zasadnie podnosić wówczas, gdy „ kara, jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy, innymi słowy - gdy w społecznym odczuciu jest karą niesprawiedliwą" (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 kwietnia 1985 r., sygn. akt V KRN 178/85). Niewspółmierność zachodzi zatem wówczas, gdy suma zastosowanych kar i innych środków, wymierzonych za przypisane przestępstwo, nie odzwierciedla należycie stopnia szkodliwości społecznej czynu i nie uwzględnia w wystarczającej mierze celów kary (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 listopada 1990 r., sygn. akt Wr 363/90). Nie chodzi przy tym o każdą ewentualną różnicę co do jej wymiaru, ale o „ różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby - również w potocznym znaczeniu tego słowa - "rażąco" niewspółmierną, to jest niewspółmierną w stopniu nie dającym się wręcz zaakceptować" (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 lutego 1995 r., sygn. akt II KRN 198/94). Chodzi natomiast o „ znaczną, wyraźną i oczywistą, a więc niedającą się zaakceptować dysproporcję między karą wymierzoną a karą sprawiedliwą (zasłużoną)" (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 października 2007 r., sygn. akt SNO 75/07) czy jeszcze inaczej taką, której dysproporcja jest wyraźna, bijąca w oczy czy oślepiająca (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 28 maja 2010 r., sygn. akt II AKa 82/10).

Przekładając powyższe do kontrolowanego wyroku sąd odwoławczy uznał, iż podniesiony przez obrońcę oskarżonego zarzut rażącej niewspółmierności kar jednostkowych orzeczonych wobec K. S. za czyn opisany w punkcie I i czyn opisany w punkcie II, jak i kary łącznej, jest niezasadny. Sąd okręgowy prawidłowo uwzględnił okoliczności obciążające, jak i łagodzące, mające wpływ na wymiar kary. Przy określaniu wymiaru kary adekwatnego do czynów przypisanych zaskarżonym wyrokiem należało mieć na uwadze indywidualne, prewencyjne cele kary, a także potrzebę uczynienia zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości. Kary jakie sąd I instancji wymierzył oskarżonemu spełniają wskazane wymogi. Dodać również należało, że kara powinna mieć bezpośredni związek z czynem zabronionym, gdyż to kwestia odpowiedzialności karnej osoby oskarżonej przez oskarżyciela o zarzucone jej przestępstwo stanowi przedmiot procesu karnego. Przytoczonym w apelacji okolicznościom, jak prowadzeniu przez oskarżonego ustabilizowanego trybu życia i braku kolejnego wejścia w konflikt z prawem po popełnieniu czynu, który stał się przyczynkiem do wszczęcia postępowania karnego w niniejszej sprawie nie można przypisywać nadzwyczajnego znaczenia. Sankcja karna powinna być powiązana przede wszystkim z samym czynem. Przyjmując tok myślenia obrony, należało przy wymiarze kary uwzględniać przede wszystkim uwzględniając życiorys sprawcy, co jest nie do pogodzenia z celami procesu karnego.

Nie można również stracić z pola widzenia, że oskarżonemu wymierzono mimo wszystko kary w dolnych granicach ustawowego zagrożenia.

Wniosek

Apelacja obrońcy oskarżonego:

1. uniewinnienie oskarżonego od popełnienia przestępstwa z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. (pkt I wyroku), zaś co do przestępstwa z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. (pkt II wyroku) wymierzenie oskarżonemu kary grzywny przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.

ewentualnie

2. obniżenie wymierzonych oskarżonemu kar jednostkowych pozbawienia wolności do wysokości pozwalającej na ukształtowanie kary łącznej pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku i warunkowe zawieszenie wykonania kary łącznej na stosowany okres próbny,

z daleko posuniętej ostrożności procesowej

3. obniżenie wymierzonych oskarżonemu kar jednostkowych pozbawienia wolności do wysokości pozwalającej na ukształtowanie kary łącznej pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadność zarzutów podniesionych przez obrońcę oskarżonego.

Brak podstaw do zmiany bądź uchylenia zaskarżonego wyroku z urzędu.

Lp.

Zarzut

Apelacja prokuratora

1. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na jego treść, a polegający na bezpodstawnym przyjęciu, że oskarżony nie popełnił przestępstwa z art. 586 k.s.h.;

2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na jego treść, a polegający na bezpodstawnym przyjęciu, że oskarżony nie popełnił przestępstwa z art. 77 pkt 1 i 2 ustawy o rachunkowości.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd II instancji nie podzielił również zarzutów apelacji oskarżyciela publicznego. Prokurator zaskarżył tę część orzeczenia sądu okręgowego, którym uniewinniono K. S. od zarzutu popełnienia występków z art. 586 k.s.h. i art. 77 pkt 1 i 2 ustawy o rachunkowości.

Rozstrzygnięcie to uznać należało za w pełni słuszne. Sąd apelacyjny przychyla się do wszelkich wywodów w omawianym zakresie, zawartych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.

Dowody, na których oparł się sąd I instancji w zakresie zarzutów opisanych w punktach 3 i 4 części wstępnej zaskarżonego wyroku, to przede wszystkim dokumentacja spółki, opinia biegłego, zeznania świadków: B. K. i T. M. (1), a także, oceniane przez pryzmat art. 5 § 2 k.p.k., wyjaśnienia oskarżonego.

Stwierdzić należy, że analiza i ocena tychże dowodów dokonana została przez sąd I instancji zgodnie z wszelkimi zasadami określonymi w art. 7 k.p.k. Nie kwestionują jej strony, a prokurator dopatruje się uchybienia sądu okręgowego w poczynieniu na podstawie tejże oceny błędnych ustaleń faktycznych.

Przypomnieć trzeba, że "zarzut ten (błędu w ustaleniach faktycznych – przyp. SA) jest jedynie słuszny, gdy zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego, nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania" (por. wyr. SA w Warszawie z dnia 17 października 2023r. sygn. akt VIII AKa 205/23, LEX nr 3664224). Zarzut ten nie może się przy tym sprowadzać jedynie do polemiki z ustaleniami sądu, lecz musi wskazywać jakich i to konkretnych uchybień w zakresie logicznego rozumowania dopuścił się sąd po przeprowadzeniu prawidłowej oceny zgromadzonego materiału dowodowego. Jest on dopuszczalny wyłącznie przy niekwestionowanej ocenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.

Zarzut powyższy okazał się nie do podzielenia.

Rację ma sąd okręgowy podkreślając, iż Fabryka (...) sp. z o.o. była cały czas finansowana przez fundusz inwestycyjny. Spółka, jako swego rodzaju start-up była cały czas „na stracie”, ale sytuacja ta była akceptowana – dopiero w przyszłości miała ona generować dochody. Z zeznań B. K. wynika, że spółka miała problemy finansowe, ale „staraliśmy się je na bieżąco rozwiązywać dofinansowując spółkę” – k. 1489v. Fabryka (...) sp. z o.o. była cały czas finansowana z zewnątrz, nie była więc zagrożona. A już na pewno oskarżony, jako ówczesny prezes, funkcjonując w przeświadczeniu, iż w razie problemów uzyska z funduszu inwestycyjnego pomoc finansową dla spółki, nie mógł mieć świadomości, że jej kondycja finansowa uzasadnia konieczność złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości.

W tym stanie rzeczy wyrok uniewinniający K. S. od zarzutu popełnienia występku z art. 586 k.s.h. uznać należało za słuszny.

Kwestia prawidłowości wykazania kwoty 1,35 mln złotych po stronie aktywów jest w niniejszej sprawie sporna. Wskazać trzeba, że biegły uznał takie zaksięgowanie za błąd, zaś pracownik biura rachunkowego, któremu zlecona została (...) sp. z o.o. T. M. (2) (k. 744-745) utrzymywał, że kwota ta, jako środek trwały w budowie, powinna być umieszczona właśnie po stronie aktywów. Rozbieżne poglądy w tym zakresie mieli więc specjaliści. Oskarżony nie posiadając wiedzy specjalistycznej, zlecił księgowość biuru rachunkowemu w tym się specjalizującemu. Nie sposób tym samym od niego wymagać, by dokonywał weryfikacji przedkładanych mu dokumentów, a tym samym, by godził się na ewentualne nieprawidłowości występujące w omawianym zakresie.

W świetle powyższego uznać należało, że wyrok uniewinniający K. S. od zarzutu popełnienia występku z art. 77 pkt 1 i 2 ustawy o rachunkowości jest słuszny.

Wniosek

Apelacja prokuratora:

uchylenie zaskarżonego wyroku w części dotyczącej punktów III i IV i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu Poznań-Stare Miasto w P..

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadność zarzutów podniesionych w apelacji prokuratora.

Brak podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku z urzędu.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

-----

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

--------

4. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Całość zaskarżonego wyroku.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd odwoławczy po dokonaniu analizy oceny materiału dowodowego dokonanej przez sąd okręgowy i ustalonego na jej podstawie stanu faktycznego podzielił te ustalenia i przyjął je za własne, co szczegółowo została uzasadnione w treści powyższych rozważań.

Nadto, wskazać należy, iż w sprawie nie wystąpiły okoliczności wskazane w art. 439 § 1 k.p.k. i art. 440 k.p.k., które byłyby podstawą do ingerencji z urzędu w zaskarżone rozstrzygnięcie.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

----------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

----------------------------

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-----

4.1.

-----

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-----

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-----

6. Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Sąd apelacyjny na podstawie art. 636 k.p.k., art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. w punkcie 2 wyroku na zasadach słuszności zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa przypadających od niego kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

6. PODPIS

A. A. K. L. G. N.

0.11.3. Granice zaskarżenia
Kolejny numer załącznika						1
Podmiot wnoszący apelację						Obrońca oskarżonego
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja						Punkt I wyroku w całości, Punkt II wyroku co do kary, Punkt IV, V i VI wyroku.
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść		☐ w całości
		☒ w części	☒		co do winy
			☒		co do kary
			☒		co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia
0.11.3.2. Podniesione zarzuty
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji
☐	art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu
☐	art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu
☒	art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia
☒	art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia
☐	art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka
☐	art. 439 k.p.k.
☐	brak zarzutów
0.11.4. Wnioski
☐	uchylenie			☒		zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia
Kolejny numer załącznika						2
Podmiot wnoszący apelację						Prokurator
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja						Punkt III i IV wyroku
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia
☐ na korzyść ☒ na niekorzyść		☐ w całości
		☒ w części	☒		co do winy
			☒		co do kary
			☐		co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia
0.11.3.2. Podniesione zarzuty
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji
☐	art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu
☐	art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu
☐	art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia
☒	art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia
☐	art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka
☐	art. 439 k.p.k.
☐	brak zarzutów
0.11.4. Wnioski
☒	uchylenie			☐		zmiana

II AKa 46/24

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE