Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lutego 2014r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Polikowska

Protokolant: Joanna Szmel

po rozpoznaniu w dniach: 06.03.2013 r., 19.04.2013 r., 08.05.2013 r., 12.06.2013 r., 05.07.2013 r., 06.09.2013 r., 04.10.203 r., 31.01.2014 r.,

s p r a w y : Ł. Ś. (1) poprzednio S.

syna W. i G. z domu W.

urodzonego w dniu (...) w J.

oskarżonego o to, że:

w okresie od miesiąca października 2009r. do miesiąca listopada 2009r., w W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej po uprzednim wprowadzeniu w błąd Spółkę Przedsiębiorstwo handlowe (...) G. P., M. P.sp.j z siedzibą w W.co do możliwości terminowego wywiązania się z zawartej w dniu 31 sierpnia 2009r. umowy o świadczenie usług transportowych, doprowadził Spółkę do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 31.381,45 zł,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

I.  uznaje oskarżonego Ł. Ś. (1) winnym tego, że w dniu 31 sierpnia 2009 r. w W.woj. (...), działając z góry powziętym zamiarem, w celu uzyskania korzyści majątkowej, jako właściciel firmy (...)23, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwo Handlowe (...). P., M. P.Spółka Jawna w W.wprowadzając w błąd w/w firmę co do zamiaru i możliwości wywiązania się z zapłaty za wykonane usługi transportowe w łącznej kwocie 31.381,45 zł w ten sposób, że zatrudniany przez niego na stanowisku spedytora pracownik M. M., działając w zakresie swoich obowiązków pracowniczych, zawarł z firmą Przedsiębiorstwo Handlowe (...). P., M. P.Spółka Jawna w W.umowę o świadczenie usług transportowych, a następnie Ł. S.obecnie Ś.nie dokonał zapłaty za wykonane usługi transportowe, czym działał na szkodę Przedsiębiorstwa Handlowego (...). P., M. P.Spółka Jawna w W.tj. występku z art. 286 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 /jednego/ roku pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego Ł. Ś. (1) kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 2 /dwa/ lata;

III.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 8 k.k. zobowiązuje oskarżonego Ł. Ś. (1) do podjęcia starań o uzyskanie stałej pracy zarobkowej;

IV.  na podstawie art. 640 k.p.k. w zw. z art. 632 pkt 1 k.p.k. zasądza od oskarżonego Ł. Ś. (1) na rzecz oskarżyciela subsydiarnego Przedsiębiorstwa Handlowego (...). P., M. P. Spółka Jawna w W.koszty procesu w kwocie 1.164 zł, w tym kwotę 864 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oskarżyciela subsydiarnego.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony Ł. Ś. (1) poprzednio S. w 2009 r. prowadził firmę (...), (...), (...)-(...) J.. W firmie (...) oskarżony zatrudniał pracowników w Oddziale w W. oraz w W.. Przedmiotem działalności firmy były usługi spedycyjne. Na stanowisku spedytora w dniu 31 sierpnia 2009 r. w Oddziale w W. był zatrudniony m.in. M. M..

Dowód:

- zaświadczenie Urzędu Gminy w S. z dnia 20.12.2010 r. k. 77 akt sprawy 2 Ds. 237/12,

- wyjaśnienia oskarżonego Ł. S. k. 78-80, 155-156,

- zeznania świadka M. Ś. k. 198-200,

- zeznania świadka A. D. k. 200-201,

- zeznania świadka A. R. k. 203-204,

- zeznania świadka M. S. k. 254-255,

- zeznania świadka P. S. k. 256-257,

- zeznania świadka S. K. (1) k. 353-354,

- zeznania świadka J. P. k. 397-398,

- zeznania świadka P. K. k. 402-404,

- zeznania świadka W. K. k. 443-444,

- zeznania świadka M. M. k. 201-203,

Firma (...)otrzymała od firmy (...) S.A.w K.zlecenie wykonania transportu kruszywa. W dniu 31 sierpnia 2009 r. spedytor M. M.zawarł z Przedsiębiorstwem Handlowym (...). P., M. P.Spółka Jawna w W.umowę przewozu kruszywa. W tym dniu wystawił dla firmy Przedsiębiorstwo Handlowe (...). P., M. P. Spółka Jawna w W.zlecenie transportowe 96/mm/08/09. Zlecenie to zostało zaakceptowane przez kierownika Oddziału M. Ś..

Dowód:

- zlecenie z dnia 13.08.2009 r. k. 89 akt sprawy 2 Ds. 237/12,

- zlecenie z dnia 21.08.2009 r. k. 90-91 akt sprawy 2 Ds. 237/12,

- zeznania świadka M. M. k. 201-203,

- zeznania świadka M. Ś. k. 198-200,

- zlecenie transportowe 96/mm/08/09 k. 22-23,

- zeznania świadka E. M. k. 257-258 akt sprawy VI GC 177/10,

Przedsiębiorstwo Handlowe (...). P., M. P. Spółka Jawna w W.dokonało transportu kruszywa wynikającego ze zlecenia transportowego 96/mm/08/09 w okresie od września 2009 r. do października 2009 r. Na wykonaną usługę wystawiło faktury VAT oraz z fakturami VAT korygującymi, na łączną kwotę 31.381,45 zł.

Dowód:

- faktura VAT nr (...) z dnia 07.09.2009 r. k. 15,

- faktura VAT nr (...) z dnia 09.09.2009 r. k. 16,

- faktura VAT – Korekta nr (...) z dnia 09.09.2009 r. k. 17,

- faktura VAT nr (...) z dnia 10.09.2009 r. k. 18-19,

- faktura VAT – Korekta nr (...) z dnia 10.09.2009 r. k. 20,

- faktura VAT nr (...) z dnia 10.09.2009 r. k. 21-22,

- faktura VAT – Korekta nr (...) z dnia 10.09.2009 r. k. 23,

- faktura VAT nr (...) z dnia 10.09.2009 r. k. 24,

- faktura VAT – Korekta nr (...) z dnia10.09.2009 r. k. 25,

- faktura VAT nr (...) z dnia 15.09.2009 r. k. 26,

- faktura VAT nr (...) z dnia 18.09.2009 r. k. 27,

- faktura VAT nr (...) z dnia 18.09.2009 r. k. 28,

- faktura VAT nr (...) z dnia 22.09.2009 r. k. 29-30,

- faktura VAT nr (...) z dnia 25.09.2009 r. k. 31-32,

- faktura VAT – Korekta nr (...) z dnia 25.09.2009 r. k. 33,

- faktura VAT nr (...) z dnia 30.09.2009 r. k. 34,

- faktura VAT nr (...) z dnia 30.09.2009 r. k. 35,

- faktura VAT nr (...) z dnia 09.10.2009 r. k. 36,

- faktura VAT nr (...) z dnia 15.10.2009 r. 37,

- pismo (...). P., M. P.Spółka Jawna w W.z dnia 17.04.2013 r. k. 192,

(...) S.A.w K.dokonała na rzecz firmy (...)zapłaty za wykonaną usługę. Oskarżony Ł. S.nie dokonał zapłaty na rzecz Przedsiębiorstwa Handlowego (...). P., M. P.Spółka Jawna w W.za przewiezione kruszywo.

Dowód:

- zeznania świadka M. P. k. 156-158, 410-411 akt sprawy 2 Ds. 237/12,

- zeznania świadka G. P. (2) k. 158, 38-39 akt sprawy 2 Ds. 237/12,

- - zeznania świadka E. M. k. 257-258 akt sprawy VI GC 177/10,

- pismo (...) S.A. w K. z dnia 10.08.2011 r. wraz z kopiami przelewów k. 213- 219 akt sprawy 2 Ds. 237/12,

Dnia 16 lutego 2011 r. Sąd Rejonowy w Będzinie wyrokiem w sprawie sygn. akt VI GC 177/10 zasądził od oskarżonego na rzecz Przedsiębiorstwa Handlowego (...). P., M. P. Spółka Jawna w W.łącznie kwotę 31.381,45 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wymagalności kwot wynikających z poszczególnych faktur VAT do dnia zapłaty. Wyrok ten jest prawomocny.

Dowód:

- wyrok Sądu Rejonowego w Będzinie z dnia 26 lutego 2011 r. w sprawie sygn. akt VI GC 177/10 k. 259 akt sprawy VI GC 177/10,

Oskarżony Ł. Ś. (1) ma 33 lata, z zawodu jest mechanikiem samochodowym, nie jest zarejestrowany w PUP, nie posiada wartościowego majątku, utrzymuje go żona.

Dowód:

- dane osobo –poznawcze oskarżonego Ł. S. k. 155,

Oskarżony Ł. Ś. (1) nie był karany sądownie.

Dowód:

- dane o karalności oskarżonego Ł. Ś. (1) k. 425.

Oskarżony Ł. Ś. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W złożonych wyjaśnieniach oskarżony nie kwestionował wykonania przewozu przez pokrzywdzoną firmę. Wskazał, że w chwili zawierania umowy z pokrzywdzoną firmą był wypłacalny. Zaprzeczył, aby jego zamiarem było oszukać kogokolwiek. Wyjaśnił, że początkowo firma dobrze prosperowała, na konto wpływało 20.000 – 70.000 zł dziennie. Rocznie firma wystawiała około tysiąca faktur. Były płacone rachunki za paliwo, składki do ZUS, podatki, raty leasingowe za samochody. Załamanie przyszło w 2009/2010 r. Płynność finansową utracił w 2009 r. Było to związane z firmą (...), z którą w skali półtora miesiąca wypracowane zostało około 550 000 zł. W związku z tym, że firma ta nie zapłaciła jego firmie, to firma (...) nie zapłaciła podwykonawcom. Oskarżony wyjaśnił także, że w okresie, którego dotyczy zarzut toczyły się przeciw jego firmie postępowania egzekucyjne. Gdy otrzymywał pieniądze, od razu płacił podwykonawcom. Raz na dwa tygodnie spotykał się z księgową i robili uzgodnienia. Informowała go ona o zleceniach wystawianych przez firmę (...). Decyzje o płatnościach kontrahentom podejmowała księgowa, ona robiła zestawienia i płatności. Wiedziała komu ma zapłacić i kiedy. Przed zawarciem umowy z pokrzywdzoną firmą, księgowa informowała go, że nie ma pieniędzy na zapłatę należności kontrahentom. Dzwonili do swoich dłużników po należności firmy (...), windykowali je.

Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego Ł. Ś. (1) w zakresie w jakim nie przyznawał się on do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnienia oskarżonego Sąd ocenił jako przyjętą przez niego linię obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności za zarzucany mu aktem oskarżenia czyn.

Niekwestionowaną okolicznością w przedmiotowej sprawie było, że firma Przedsiębiorstwo Handlowe (...). P., M. P.Spółka Jawna w W.wykonało usługi transportowe na rzecz Firma (...)zgodnie ze zleceniem transportowym 96/mm/08/09 wystawionym w dniu 31 sierpnia 2009 r. przez M. M.zatrudnionego w należącej do oskarżonego firmie na stanowisku spedytora. Niekwestionowaną okolicznością było także, iż firma Przedsiębiorstwo Handlowe (...). P., M. P.Spółka Jawna w W.za wykonane usługi transportowe wystawiła faktury VAT: nr (...)z dnia 07.09.2009 r., nr (...)z dnia 09.09.2009 r., nr (...)z dnia 10.09.2009 r., nr (...)z dnia 10.09.2009 r., nr (...)z dnia 10.09.2009 r., nr (...)z dnia 15.09.2009 r., nr (...)z dnia 18.09.2009 r., nr (...)z dnia 18.09.2009 r., nr (...)z dnia 22.09.2009 r., nr (...)z dnia 25.09.2009 r., nr (...)z dnia 30.09.2009 r., nr (...)z dnia 30.09.2009 r., nr (...)z dnia 09.10.2009 r., nr (...)z dnia 15.10.2009 r. oraz faktury VAT korygujące nr (...)z dnia 09.09.2009 r., nr (...)z dnia 10.09.2009 r., nr (...)z dnia 10.09.2009 r., nr (...)z dnia 10.09.2009 r. i nr (...)z dnia 25.09.2009 r., z których łączna należność od firmy (...)na rzecz firmy Przedsiębiorstwo Handlowe (...). P., M. P.Spółka Jawna w W.wynosiła 31.381,45 zł. Jak również, iż należność ta nie została zapłacona na rzecz firmy Przedsiębiorstwo Handlowe (...). P., M. P.Spółka Jawna w W.. Niekwestionowaną okolicznością było też, iż firma (...) S.A.w K.dokonała zapłaty na rzecz firmy (...)należności wynikających z umowy zawartej z firmą (...), dotyczącej przewiezienia kruszywa, którego przewóz następnie został zlecony przez firmę (...) – (...) G. P., M. P.Spółka Jawna w W.. Powyższe okoliczności wynikają z wyjaśnień oskarżonego Ł. Ś. (1), zeznań wiarygodnych świadków M. P., G. P. (2)i E. M., z dokumentów w postaci wskazanych faktur VAT oraz faktur VAT korygujących, wezwań do zapłaty kierowanych do firmy (...)oraz z prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Będzinie z dnia 26 lutego 2011 r. w sprawie sygn. akt VI GC 177/10, który zasądził od oskarżonego na rzecz Przedsiębiorstwa Handlowego (...). P., M. P.Spółka Jawna w W.łącznie kwotę 31.381,45 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wymagalności kwot wynikających z poszczególnych faktur w nim wskazanych do dnia zapłaty oraz z pisma (...) S.A.w K.z dnia 10.08.2011 r. wraz z kopiami przelewów.

W złożonych wyjaśnieniach oskarżony Ł. Ś. (1) wskazał, że jego firma w dacie zawierania umowy z pokrzywdzoną firmą była wypłacalna. Obrońca oskarżonego, mimo iż oskarżony twierdził, że firma jego była wypłacalna, oświadczył, że oskarżony nie udzieli odpowiedzi na pytanie, gdzie została zarchiwizowana dokumentacja firmy (...). Brak było zatem możliwości zweryfikowania faktycznej sytuacji finansowej firmy oskarżonego poprzez zapoznanie się przez Sąd z dokumentami księgowymi firmy (...). Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 19 września 2002 r. II AKa 191/02, KZS 2002/11/12 wyraził pogląd, który Sąd orzekający podziela, że prawo oskarżonego do milczenia, pochodzące z zakazu wymuszania samooskarżenia, oznacza, że z samego faktu milczenia nic ujemnego dla niego w procesie nie może wynikać. Jednakże inną rzeczą jest ocena dowodów, w której wolno posługiwać się argumentacją opartą na braku zaprzeczenia, na przemilczeniu przez oskarżonego pewnych szczegółów, na sposobie reagowania itd. Gdyby zatem sytuacja finansowa firmy oskarżonego była jednoznacznie dobra w dniu 31 sierpnia 2009 r., gdyby na dzień 31 sierpnia 2009 r. firma była faktycznie wypłacalna, to nie istniałyby jakiekolwiek racjonalne powody, aby Sąd nie mógł zapoznać się z dokumentacją księgową firmy oskarżonego. Odmowa wskazania miejsca przechowywania dokumentacji księgowej firmy (...) wskazuje, iż do wyjaśnień oskarżonego w zakresie sytuacji finansowej jego firmy należało podejść z dużą dozą ostrożności. Uwadze Sądu nie uszło, że oskarżony Ł. Ś. (1) w złożonych wyjaśnieniach z jednej strony wskazywał, że firma jego była wypłacalna z drugiej zaś, że przed zawarciem tejże umowy księgowa informowała go, że nie ma pieniędzy na zapłatę należności, a także, że były prowadzone przez komornika postępowania egzekucyjne w związku z działalnością jego firmy. Oskarżony nie potrafił wyjaśnić, dlaczego nie płacił swoich zobowiązań wynikających z prawomocnych orzeczeń sądowych. Sytuację finansową firmy (...) Sąd weryfikował zatem poprzez wszelkie dostępne dowody. Z zeznań przesłuchanych w przedmiotowej sprawie świadków będących pracownikami oskarżonego w tym z zeznań księgowej S. K. (1) wynika, iż wynagrodzenia za pracę były wypłacane pracownikom terminowo. Opóźnienia jeśli się zdarzały to dotyczyły kierowców. Z informacji ZUS z dnia 15 grudnia 2010 r. wynika, że firma (...) nie posiadała zadłużenia z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne pracowników zaś z informacji Urzędu Skarbowego w J. z dnia 11 sierpnia 2011 r. wynika, że za 2009 r. oskarżony uzyskał dochód w kwocie 173.849,66 zł. Zweryfikował Sąd także wskazywane w wyjaśnieniach oskarżonego okoliczności związane z niezapłaceniem firmie (...) należności przez firmę (...) 77-79 P. (...) A.. Z zeznań świadka A. R. wynika, iż zajmowała się ona transportami z Grecji w różne części Europy. W złożonych zeznaniach także A. R. wskazywała na brak zapłaty przez grecką firmę na rzecz firmy (...). Z pisma prokuratora Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze z dnia 22 sierpnia 2013 r. wynika, że wedle złożonego przez oskarżonego zawiadomienia, na dzień 31 sierpnia 2009 r. firma ta nie zalegała firmie (...) z żadnymi płatnościami. Firma oskarżonego za wykonane na rzecz G. (...) 77-79 P. (...) A. usługi transportowe wystawiła 32 faktury VAT na łączną kwotę 117 880 EURO. Termin płatności faktur był wyznaczony na następujące dni: 16 września 2009 r., 27 września 2009 r., 30 września 2009 r., 07 października 2009 r., 08 października 2009 r., 09 października 2009 r., 11 października 2009 r., 15 października 2009 r. i 29 października 2009 r. Nie oznacza to jednakże, iż sytuacja firmy oskarżonego w dacie zawierania umowy z pokrzywdzoną firmą była dobra. Z zeznań świadka S. K. (1) – zatrudnionej na stanowisku księgowej w firmie (...) wynika, że od 2009 do sierpnia 2009 r. kondycja finansowa firmy oskarżonego była, jak to określiła świadek, słaba. Występowały zalęgłości w płatnościach kontrahentom, przychodziły wezwania przesądowe do zapłaty. Również z zeznań świadków M. S., W. K. i P. K. wynika, że w sierpniu 2009 r. sytuacja finansowa firmy była trudna - kontrahenci upominali się o pieniądze, przychodziły listy od komornika, przychodziły wezwania do zapłaty. P. K., który był zatrudniony na stanowisku spedytora w Oddziale w W. zeznał, że firmie został zablokowany dostęp do giełdy transportowej. Dostęp do giełdy jest blokowany, jak podał, jeżeli firma unika płatności i użytkownicy zgłoszą to administratorowi. Po koniec sierpnia 2009 r. firma (...) widniała na liście dłużników na giełdzie - było dużo zaległości, pojawiło się dużo wpisów. W drugiej połowie 2009 r., jak zeznała świadek S. K. (1), widać już było, że oskarżonemu nie zależy na firmie, że zaczyna inny interes. Zeznała S. K. (2), że „wypływały” pieniądze z konta firmy bowiem widziała przelewy, które wychodziły z konta firmy, a nie były związane z jej działalnością. Oskarżony dokonywał też wypłat z konta firmy z bankomatu. Jako że w firmie nie była prowadzona pełna księgowość wyciągi bankowe nie były księgowane. Na wypłacanie przez oskarżonego pieniędzy z firmy na przedmioty nie związane z jej działalnością wskazała też w złożonych zeznaniach świadek J. P., która była zatrudniona w firmie oskarżonego w okresie 2005-2010 r. na stanowisku kierownika Oddziału w W.. Z zeznań wskazanego świadka wynika, że firma (...) rozpadła się przez oskarżonego bowiem wypłacał duże kwoty na swoje zachcianki. Również z zeznań świadka P. S., który był zatrudniony w firmie oskarżonego od marca 2009 r. do sierpnia 2009 r. na stanowisku kierownika działu sprzedaży na terenie W. i okolic wynika, że sytuacja finansowa firmy (...) nie była dobra. Jak zeznał wskazany świadek oskarżony rozwiązał z nim umowę o pracę w sierpniu 2009 r. informując, że w firmie jest kryzys, nie ma środków finansowych i musi zrezygnować z pracowników. Na trudną sytuację finansową firmy oskarżonego w dacie zawierania umowy z pokrzywdzoną firmą wskazują też wyciągi z jego kont bankowych. Oskarżony korzystał z kredytu w Banku. Posiadał także zadłużenie wobec J. P.. Z zeznań bowiem świadka J. P. i przedłożonego przez nią porozumienia z dnia 20 października 2009 r. wynika, że oskarżony posiadał także zadłużenie wobec J. P.. Zeznała ona, że oskarżony pożyczył od niej w 2007 r. kwotę 100.000 zł oraz 20.000 zł na firmę (...). Pieniądze te miał zwrócić jej w przeciągu kilku miesięcy. Do dnia zawarcia porozumienia nie zwrócił jej kwoty 70.000 zł.

Nie ulega wątpliwości Sądu, że oskarżony Ł. S. posiadał wiedzę w zakresie zawarcia przez M. M. umowy przewozu z pokrzywdzoną firmą i wystawienia przez niego w dniu 31 sierpnia 2009 r. zlecenia transportowego 96/mm/08/09. Z zeznań świadka M. M. wynika bowiem, iż oskarżony miał dostęp do systemu, gdzie były ewidencjonowane wszystkie zlecenia. M. M. został zatrudniony w firmie (...) w połowie 2009 r. Był młodym pracownikiem, którego pracy niewątpliwie oskarżony się przyglądał. Ł. S. był w firmie codziennie, mieszkał w W. w budynku, gdzie mieściła się firma. Był zainteresowany tym co dzieje się w firmie, nadzorował pracę zatrudnianych pracowników. Gdy nie było go w firmie pracownicy, jak podał M. M., mieli z nim kontakt telefoniczny.

Nie polegają na prawdzie wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim wskazywał on, że nie był odpowiedzialny za dokonywanie płatności na rzecz kontrahentów, że decyzje o płatnościach kontrahentom podejmowała księgowa, która wiedziała komu ma zapłacić i kiedy. Stoją one w sprzeczności z zeznaniami wiarygodnego świadka S. K. (1) – księgowej firmy. Z jej zeznań wynika bowiem, że oskarżony codziennie logował się do banku i przeglądał konto firmy. Na bieżąco był też przez nią informowany o wszystkich przeterminowanych zobowiązaniach. O kolejności płacenia faktur decydował oskarżony Ł. Ś. (2). Generalnie zasadą było, jak wskazała świadek, że płacone były najstarsze zobowiązania. Często bywało jednak tak, że odkładała zaplanowane przelewy bowiem oskarżony zlecał jej inne do wykonania.

Żadnej wiedzy w zakresie stawianego oskarżonemu zarzutu nie posiadali świadkowie A. D. i A. N.. Nie były one bowiem zatrudnione w firmie (...) w czasie, gdy była zawierana umowa z pokrzywdzoną firmą.

Walor wiarygodności Sąd przydał pozostałym dowodom z dokumentów zgromadzonym w przedmiotowej sprawie. Nie znalazł Sąd jakichkolwiek podstaw, aby kwestionować ich wiarygodność.

Zachowaniem swoim oskarżony Ł. S.wyczerpał znamiona występku z art. 286 § 1 k.k. Oskarżony bowiem w dniu 31 sierpnia 2009 r. w W.działając z góry powziętym zamiarem, w celu uzyskania korzyści majątkowej, jako właściciel firmy (...)23, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwo Handlowe (...). P., M. P.Spółka Jawna w W., wprowadzając w błąd w/w firmę co do zamiaru i możliwości wywiązania się z zapłaty za wykonane usługi transportowe w łącznej kwocie 31.381,45 zł. Zatrudniany przez oskarżonego na stanowisku spedytora pracownik M. M.działając w zakresie swoich obowiązków pracowniczych, zawarł z firmą Przedsiębiorstwo Handlowe (...). P., M. P.Spółka Jawna w W.umowę o świadczenie usług transportowych, a następnie oskarżony nie dokonał zapłaty za wykonane usługi transportowe na rzecz wskazanej firmy.

Sad Najwyższy w wyroku z dnia 22 września 2011 r. II K 109/11, LEX nr 1044019 wyraził pogląd, który Sąd orzekający podziela, że nie można przyjmować, że warunkiem niezbędnym dla przyjęcia działań wypełniających znamiona ustawowe przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. jest osobiste podpisywanie przez osoby oskarżone umów, na podstawie których doprowadzono kontrahentów do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Pogląd taki ograniczałby odpowiedzialność jedynie do kręgu osób składających podpisy na umowach, unikaliby odpowiedzialności natomiast ci, którzy w rzeczywistości, uwzględniając możliwości decyzyjne w konkretnej spółce, realizowali zamiar doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem za pomocą wprowadzenia w błąd. Oskarżony Ł. Ś. (1)jako właściciel firmy (...)podejmował decyzje w zakresie przedmiotu działalności firmy, nadzorował pracę zatrudnianych w niej pracowników, podejmował także decyzje w zakresie zapłat kontrahentom za wykonane usługi transportowe. Spedytorzy, w tym M. M.zawierając umowę z firmą Przedsiębiorstwo Handlowe (...). P., M. P.Spółka Jawna w W.działał w zakresie swoich obowiązków pracowniczych, których wykonywanie polecił mu oskarżony. Oskarżony zaciągał zobowiązania nie informując o tym ani swoich pracowników, którzy działali w jego imieniu i na jego rzecz, ani też swoich kontrahentów, w tym przedstawicieli pokrzywdzonej firmy o sytuacji finansowej firmy (...). Znamiona oszustwa wypełnia działanie sprawcy, który w umowie zobowiązuje się do określonej płatności w uzgodnionym, odroczonym terminie, jeżeli jej zawarciu towarzyszy powzięty z góry zamiar niedotrzymania uzgodnionego terminu zapłaty i odłożenia go na czas bliżej nieokreślony oraz uzależnienia zapłaty od ewentualnego powodzenia określonych inwestycji dokonanych w przyszłości. Zaciąganie przez bankruta zobowiązań, bez informowania kontrahenta o swojej sytuacji, wypełnia znamiona art. 286 § 1 k.k.(wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 28 marca 2013 r. II AKa 67/12, LEX nr 1313476, podobnie wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 05 czerwca 2013 r. II AKa 157/13, LEX nr 1331174 wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 23 sierpnia 2012 r. II AKa 74/12, LEX nr 1220649). Oskarżonemu Ł. S.w chwili zawierania umowy z pokrzywdzoną firmą w dniu 31 sierpnia 2009 r. towarzyszył zamiar niedotrzymania uzgodnionego terminu zapłaty i odłożenia go na czas bliżej nieokreślony. Z zeznań świadka S. K. (1)– księgowej w firmie (...)wynika, że zasadą w firmie było, iż płacone były najstarsze zobowiązania, a także, iż często bywało też tak, że odkładała zaplanowane przelewy bowiem oskarżony zlecał jej inne do wykonania.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 czerwca 2007 r. I KZP 13/07 OSNKW 2007/7-8/56, Biul.SN 2007/7/17, Wspólnota (...) wyraził pogląd, że termin mienie, zawarty w art. 286 § 1 k.k., oznacza całokształt sytuacji majątkowej, obejmującej wszelkie prawa, zarówno rzeczowe, jak i obligacyjne, zaś niekorzystne nim rozporządzenie może nastąpić zarówno przez rzeczywisty uszczerbek, jak i przez utratę należnych korzyści. Skoro przedmiotem ochrony występku stypizowanego w art. 286 § 1 k.k. jest mienie i to w szerokim tego słowa znaczeniu, to nieuiszczenie zapłaty za wykonanie usługi transportowej przewozu towarów, dokonanej w wyniku zawarcia umowy, stanowi niekorzystne rozporządzenie mieniem w rozumieniu art. 286 § 1 k.k. gdy dochodzi do tego w wyniku zrealizowania przez sprawcę czynności oszukańczych polegających na wprowadzeniu w błąd. W realiach niniejszej sprawy pokrzywdzona firma, w celu wywiązania się z zawartej z firmą oskarżonego umowy rozporządziła mieniem w rozumieniu art. 286 § 1 k.k. i fakt ten budzi najmniejszej wątpliwości. Wynika to z nakładów na sam transport (np. paliwo), wypłat wynagrodzeń dla kierowców wykonujących przewóz kruszywa, uiszczenia należności publicznoprawnych, chociażby w postaci podatku VAT. Nakłady te, będące w istocie rzeczy rozporządzeniem mieniem, nie zostały w żaden sposób pokrzywdzonej firmie zrekompensowane. Podobny pogląd wyraził Sąd Apelacyjny w Lublinie w uzasadnieniu wyroku z dnia 19 marca 2013 r. II AKa 27/13 LEX nr 1294821.

Wina oskarżonego Ł. Ś. (1) w zakresie zarzucanego mu czynu nie budzi wątpliwości. Wobec oskarżonego nie zachodziły jakiekolwiek okoliczności, które mogłyby wpływać na umniejszenie jego winy.

Stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego Sąd ocenił jako znaczny. Na ocenę tę wpływa przede wszystkim sposób i okoliczności popełnienia tego czynu przez oskarżonego. Oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim, w celu uzyskania korzyści majątkowej. W ramach prowadzanej działalności gospodarczej zawarł z pokrzywdzoną firmą umowę na świadczenie usług transportowych wiedząc, że nie będzie w stanie wywiązać się w terminie wynikającym z faktur z zapłaty za te usługi. Nie bez znaczenia dla oceny społecznej szkodliwości czynu oskarżonego pozostaje także wysokość wyrządzonej szkody oraz fakt, że szkoda dotychczas nie została naprawiona. Oskarżony nie znajdował się w jakiejkolwiek sytuacji życiowej, która usprawiedliwiłaby jego zachowanie.

Sąd nie dopatrzył się wobec oskarżonego okoliczności obciążających.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd wziął pod rozwagę dotychczasową niekaralność oskarżonego, zważywszy na jego wiek.

Przy wymiarze oskarżonemu Ł. Ś. (1) kary Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 § 1 i 2 kk. Sąd miał na uwadze znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego, w tym także rodzaj naruszonego przez oskarżonego dobra prawnego oraz stopień jego winy. Sąd uznał, iż karą adekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego Ł. Ś. (1) jest kara 1 roku pozbawienia wolności.

Kara pozbawienia wolności w tym wymiarze, winna uświadomić oskarżonemu naganność jego postępowania oraz wdrożyć go do przestrzegania norm społecznych. Natomiast w zakresie prewencji generalnej, rozstrzygnięcie to zaspokoi społeczne poczucie sprawiedliwości i będzie pozytywnie kształtować świadomość prawną społeczeństwa.

W ocenie Sądu, okoliczności niniejszej sprawy, a w szczególności fakt dotychczasowej niekaralności oskarżonego pozwalają wnioskować, iż oskarżony zrozumiał naganność swojego postępowania i czyn będący przedmiotem niniejszego postępowania będzie jedynie incydentem w życiu oskarżonego. Stąd też w ocenie Sądu, mimo warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności, cele kary zostaną wobec niego osiągnięte, a w szczególności nie popełni on ponownie przestępstwa. Mając to wszystko na uwadze, na podstawie art. 69 § 1 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk, Sąd warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego Ł. Ś. (1) kary pozbawienia wolności na okres 2 lat próby. Tak ustalony okres próby będzie odpowiednim, aby zweryfikować pozytywną prognozę kryminologiczną postawioną wobec oskarżonego.

Oskarżony posiada zobowiązanie finansowe wobec pokrzywdzonej firmy, nie pozostaje w zatrudnieniu. Za zasadne Sąd uznał zobowiązanie, na podstawie art. 72 § 1 pkt 8 k.k., oskarżonego Ł. Ś. (1) do podjęcia starań o uzyskanie stałej pracy zarobkowej. Uzyskanie przez oskarżonego stałej pracy zarobkowej przyczyni się do prawidłowego przebiegu okresu próby orzeczonej w związku z warunkowym zawieszeniem wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności oraz pozwoli mu na spłatę zobowiązania finansowego wobec pokrzywdzonej firmy.

W przedmiotowej sprawie został złożony na podstawie art. 46 § 1 k.k. wniosek o orzeczenie obowiązku naprawienia szkody. Stosownie do art. 415 § 5 k.p.k. w razie skazania oskarżonego lub warunkowego umorzenia postępowania w wypadkach wskazanych w ustawie sąd orzeka nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, obowiązek naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Nawiązki na rzecz pokrzywdzonego, obowiązku naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę nie orzeka się, jeżeli roszczenie wynikające z popełnienia przestępstwa jest przedmiotem innego postępowania albo o roszczeniu tym prawomocnie orzeczono. Sąd nie orzekł wobec oskarżonego obowiązku naprawiania szkody bowiem o roszczeniu oskarżyciela subsydiarnego prawomocnie już orzeczono. Wyrokiem z dnia 16 lutego 2011 r. Sąd Rejonowy w Będzinie w sprawie sygn. akt VI GC 177/10 zasądził od oskarżonego na rzecz Przedsiębiorstwa Handlowego (...). P., M. P.Spółka Jawna w W.łącznie kwotę 31.381,45 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wymagalności kwot wynikających z poszczególnych faktur VAT do dnia zapłaty i wyrok ten jest prawomocny.

Na podstawie art. 640 k.p.k. w zw. z art. 632 pkt 1 k.p.k. zasądził od oskarżonego Ł. S.na rzecz oskarżyciela subsydiarnego Przedsiębiorstwa Handlowego (...). P., M. P.Spółka Jawna w W.koszty procesu w kwocie 1.164 zł, w tym kwotę 864 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oskarżyciela subsydiarnego.

Pełnomocnik oskarżyciela subsydiarnego na ostatnim terminie rozprawy wniósł o zasądzenie od oskarżonego na rzecz Przedsiębiorstwa Handlowego (...). P., M. P.Spółka Jawna w W.kosztów zastępstwa procesowego w wysokości trzykrotności stawek minimalnych wynikających z Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, z uwagi na odległość siedziby kancelarii pełnomocnika oskarżyciela subsydiarnego do Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze. Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 31 stycznia 2013 r. II AKa 252/12, LEX nr 1286550 wyraził pogląd, że zasądzając wynagrodzenie wyższe od minimalnego należy wskazać okoliczności uzasadniające takie postąpienie, a związane z charakterem sprawy, zwiększonym nakładem pracy adwokata oraz wkładem jego pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia sprawy i rozstrzygnięcia. Oskarżyciel posiłkowy winien przy tym wysokość tych kosztów udokumentować, a jeżeli tego nie uczyni, wysokość kosztów ustala się w oparciu o zasadę określoną § 2 ust. 2 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348). Sąd władny jest zatem miarkować kwotę wynagrodzenia, a także stwierdzić brak podstaw do zasądzenia wyższego wynagrodzenia, jeżeli skala aktywności adwokata pozostawała na przeciętnym poziomie (podobnie Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 23 marca 2011 r. I KZP 1/11, OSNK z 2011 r. nr 5 poz. 38). Nakład pracy pełnomocnika oskarżyciela subsydiarnego związany z wyjaśnieniem okoliczności niniejszej sprawy nie był tego rodzaju, aby uzasadniał przyznanie kosztów zastępstwa procesowego ponad minimalną stawkę wynikającą Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Przedmiotowa sprawa była typową sprawą o czyn z art. 286 § 1 k.k. W jej toku przeprowadzone zostały dowody typowe dla tego rodzaju spraw. Odległość Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze od siedziby kancelarii pełnomocnika oskarżyciela subsydiarnego nie jest okolicznością, która mogłaby rzutować na przyznanie kosztów zastępstwa procesowego w stawkach wyższych niż minimalne. Pełnomocnik oskarżyciela subsydiarnego również wnioskował o przekazanie sprawy do prowadzenia Sądowi Rejonowemu w Jeleniej Górze. Liczył się zatem z odległością jaką będzie musiał pokonać stawiając się na rozprawę przed tym Sądem. Mając powyższe na uwadze Sąd zasądził od oskarżonego Ł. Ś. (1)na rzecz oskarżyciela subsydiarnego Przedsiębiorstwa Handlowego (...). P., M. P.Spółka Jawna w W.kwotę 864 zł - według stawek minimalnych wynikających ze wskazanego Rozporządzenia tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. W sprawie odbyło się dziewięć terminów rozprawy - jeden przed Sądem Rejonowym w Będzinie i osiem przed Sądem Rejonowym w Jeleniej Górze, gdzie rozprawa była prowadzona od początku. Na jednym z terminów rozprawy w Sądzie Rejonowym w Jeleniej Górze nie stawił się pełnomocnik oskarżyciela subsydiarnego. Kwota 864 zł została ustalona przy uwzględnieniu ilości terminów rozpraw, w których brał udział pełnomocnik oskarżyciela subsydiarnego.