Pełny tekst orzeczenia

Formularz UWŁ

Sygnatura akt

II K 27/24

Jeżeli został złożony wniosek o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych, wypełnić część 3–8 formularza

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Wyroki wydane wobec skazanego

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny

Data wyroku albo wyroku łącznego

Sygnatura akt sprawy

1.1.1.

Sąd Rejonowy w Piszu

z dnia 16 lipca 2002 roku

II K 301/02

1.1.2.

Sąd Rejonowy w Pruszkowie

z dnia 16 stycznia 2008 roku

V K 17/08

1.1.3.

Sąd Rejonowy w Piszu

z dnia 2 listopada 2009 roku

II K 632/09

1.1.4.

Sąd Rejonowy w Piszu

z dnia 28 grudnia 2009 roku

II K 988/09

1.1.5.

Sąd Rejonowy w Szczytnie

z dnia 28 listopada 2012 roku

II K 666/12

1.1.6.

Sąd Rejonowy w Piszu

z dnia 24 września 2015 roku

II K 382/15

1.1.7.

Sąd Rejonowy w Piszu

z dnia 1 marca 2016 roku

II K 735/15

1.1.8.

Sąd Rejonowy w Piszu

z dnia 19 stycznia 2017 roku

II K 573/16

1.1.9.

wyrok łączny Sądu Rejonowego w Piszu

z dnia 30 marca 2017 roku

II K 19/17

1.1.10.

Sąd Rejonowy w Piszu

z dnia 08 października 2020 roku

II K 165/20

1.1.11.

Sąd Rejonowy w Piszu

z dnia 21 kwietnia 2021 roku

II K 89/21

1.1.12.

wyrok łączny Sądu Rejonowego w Piszu

z dnia 22 grudnia 2021 roku

II K 293/21

1.1.13.

Sąd Rejonowy w Piszu

z dnia 22 listopada 2022 roku

II K 652/21

1.1.14.

Sąd Okręgowy w Olsztynie

z dnia 25 maja 2023 roku

II K 12/23

0.1.Inne fakty

1.1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.1.1.

M. K. został skazany prawomocnymi wyrokami:

1. Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 16 lipca 2002 roku w sprawie o sygn. akt II K 301/02 za czyn z art. 178a § 1 KK popełniony w dniu 23.3.2002 r. na karę 4 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym; kara została wykonana;

2. Sądu Rejonowego w Pruszkowie z dnia 16 stycznia 2008 roku w sprawie o sygn. akt V K 17/08 za czyny z art. 193 KK, art. 190 § 1 KK, 288 § 1 k.k., 190 § 1 k.k. popełnione w okresie od 15.8.2007 r do 16.8.2007 r. na karę łączną 12 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 40 godzin w stosunku miesięcznym; kara została wykonana;

3. Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 2 listopada 2009 roku w sprawie o sygn. akt II K 632/09 za czyn z art. 278 § 1 KK w zw. z art. 12 k.k. popełniony w dniu 23.6.2000 r. na karę grzywny 50 stawek po 20 złotych;

4. Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 28 grudnia 2009 roku w sprawie o sygn. akt II K 988/09 za czyn z art. 278 § 1 KK popełniony w dniu 22.11.2009 r. na karę 8 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 32 godzin w stosunku miesięcznym;

5. Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 28 listopada 2012 roku w sprawie o sygn. akt II K 666/12 za czyn z art. 178a § 4 KK popełniony w dniu 11.8.2012 r. na karę 8 miesięcy pozbawienia;

6. Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 24 września 2015 roku w sprawie o sygn. akt II K 382/15 za czyn z art. 226 § 1 KK popełniony w dniu 2.5.2015 r. na karę 5 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 32 godzin w stosunku miesięcznym;

7. Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 1 marca 2016 roku w sprawie o sygn. akt II K 735/15 za czyn z art. 190a § 1 KK popełniony w okresie 27.9.2015 r. do 1.11.2015 r. na karę 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 24 godzin w stosunku miesięcznym;

8. Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 19 stycznia 2017 roku w sprawie o sygn. akt II K 573/16 za czyn z art. 190a § 1 KK popełniony w okresie 15.8.2016 r. do 17.8.2016 r. na karę 1 roku pozbawienia wolności;

9. wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 30 marca 2017 roku w sprawie o sygn. akt II K 19/17, którym połączono kary z wyroków w sprawach II K 666/12 i II K 573/16 i wymierzono w/w karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

10. Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 08 października 2020 roku w sprawie o sygn. akt II K 165/20 za czyn z art. 190 § 1 w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk popełniony w okresie od dnia 02 maja 2019 r. do dnia 20 maja 2019 r. na karę 2 (dwóch) lat ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym.

11. Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 21 kwietnia 2021 roku w sprawie o sygn. akt II K 89/21 za czyn z art. 209 § 1a kk popełniony w okresie od dnia 28 listopada 2019 r. do dnia 15 lutego 2021 r. na karę 4 (czterech) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

12. wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 22 grudnia 2021 roku w sprawie o sygn. akt II K 293/21, którym połączono kary z wyroków w sprawach II K 165/20 i II K 89/21 i wymierzono w/w karę łączną 2 lat ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze24 godzin w stosunku miesięcznym; przy czym postanowieniem Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 22 czerwca 2022 r., sygn. akt II Ko 445/22 zarządzono wykonanie kary zastępczej 272 dni pozbawienia wolności w zamian za niewykonaną karę ograniczenia wolności; skazany odbywał karę w okresie od 31.8.2022 r., godz. 23:03 do 30.5.2023 r., godz. 23:03

13. Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 22 listopada 2022 roku w sprawie o sygn. akt II K 652/21 za czyny:

a) z art. 207 § 1 k.k. popełniony w dniu 22.9.2021 r. na karę 1 roku pozbawienia wolności;

b) z art. 279 § 1 k.k w zw. z art. 283 k.k. popełniony w dniu 7.10.2021 r. na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności;

c) z art. 291 § 1 k.k. popełniony w bliżej nieustalonym dniu miesiącu wrześniu 2021 r. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności ;

d) z art. 209 § 1a k.k. popełniony w okresie od 16.2.2021 r. do 4.9.2021 r. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności;

przy czym orzeczono karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności, początek kary 30.5.2023 r., godz. 23:03, koniec kary 26.9.2024 r., godz. 23:03, okresy zaliczone na poczet kary: od 13.10.2021 r., godz. 19:05 do 30.12.2021 r., godz. 19:05; od 10.1.2022 r., godz. 19:05 do 21.2.2022 r., godz. 12:00.

14. Sądu Okręgowego w Olsztynie dnia 25 maja 2023 roku w sprawie o sygn. akt II K 12/23 za czyn z art. 56 ust. 1 UPN w zw. z art. 12 § 1 k.k. popełniony od nieustalonego dnia wiosny 2020 r. do dnia 18 września 2021 r. na karę 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności; początek kary 26.9.2024 r., godz. 23:03 do 24.3.2029 r., godz. 23:03

1.1. karta karna

36-37, 45-50

1.2. odpisy wyroków

38, 40-43

1.3. informacje o wyroku

39, 44

1.4. informacja o pobytach i orzeczeniach

62-63

1.5. akta II K 293/21

załącznik

1.6. akta II K 652/21

załącznik

1.7. akta II K 12/23

załącznik

1.2.1.2.

M. K. w Zakładzie Karnym nie był karany dyscyplinarnie, był kilkanaście razy nagradzany regulaminowo.

2. opinia o skazanym

60-61

1.1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.2.1.

1.Ocena Dowodów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.2.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.2.1.1

1.1. karta karna

Dokument nie zawiera sprzeczności, strony go nie kwestionowały.

1.2. odpisy wyroków

Dokument nie zawiera sprzeczności, strony go nie kwestionowały.

1.3. informacje o wyroku

Dokument nie zawiera sprzeczności, strony go nie kwestionowały.

1.4. informacja o pobytach i orzeczeniach

Dokument nie zawiera sprzeczności, strony go nie kwestionowały.

1.5. akta II K 293/21

Dokument nie zawiera sprzeczności, strony go nie kwestionowały.

1.6. akta II K 652/21

Dokument nie zawiera sprzeczności, strony go nie kwestionowały.

1.7. akta II K 12/23

Dokument nie zawiera sprzeczności, strony go nie kwestionowały.

1.2.1.2

2. opinia o skazanym

Dokument nie zawiera sprzeczności, strony go nie kwestionowały.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.2.1 albo 1.2.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.PODSTAWa KARY ŁĄCZNEJ

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny, data wydania wyroku albo wyroku łącznego i sygnatura akt sprawy

Kary lub środki karne podlegające łączeniu

3.1.1.

Wyrok Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 22 listopada 2022 roku w sprawie o sygn. akt II K 652/21 za czyny:

a) z art. 207 § 1 k.k. popełniony w dniu 22.9.2021 r. na karę 1 roku pozbawienia wolności;

b) z art. 279 § 1 k.k w zw. z art. 283 k.k. popełniony w dniu 7.10.2021 r. na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności;

c) z art. 291 § 1 k.k. popełniony w bliżej nieustalonym dniu miesiącu wrześniu 2021 r. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności ;

d) z art. 209 § 1a k.k. popełniony w okresie od 16.2.2021 r. do 4.9.2021 r. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności

kary pozbawienia wolności

3.1.2.

Wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie dnia 25 maja 2023 roku w sprawie o sygn. akt II K 12/23 za czyn z art. 56 ust. 1 UPN w zw. z art. 12 § 1 k.k. popełniony od nieustalonego dnia wiosny 2020 r. do dnia 18 września 2021 r. na karę 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności

kara pozbawienia wolności

Zwięźle o powodach połączenia kar lub środków karnych z wyjaśnieniem podstawy prawnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że zasady wymiaru kary łącznej były wielokrotnie zmieniane w ciągu ostatnich lat.

Ustawa z dnia 7 lipca 2022 r. o zmianie ustawy - kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2022 r. poz. 2600), która zmodyfikowała zasady wymiaru kary łącznej, weszła w życie w dniu 1 października 2023 r. Jednakże zgodnie z art. 24 tej ustawy:

„1. Przepisy rozdziału IX ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

2. Przepisy rozdziału IX ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych po wejściu w życie niniejszej ustawy”.

Art. 85 § 1 k.k. mający treść: „Jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa”. To brzmienie przepis uzyskał w dniu 24.6.2020 r. (na mocy ustawy o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 z dnia 19 czerwca 2020 r., Dz.U. z 2020 r. poz. 1086). Jednakże zgodnie z art. 81 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 (Dz.U. z 2020 r. poz. 1086):

„1. Przepisy rozdziału IX ustawy zmienianej w art. 38, w brzmieniu dotychczasowym, stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

2. Przepisy rozdziału IX ustawy zmienianej w art. 38, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy”.

Jeszcze w poprzednim stanie prawnym (brzmienie k.k. z 23.6.2020 r.) art. 85 miał treść:

„ Jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną.

§ 2. Podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1”.

Ten stan prawny w zakresie orzekania kary łącznej (gdzie podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa) istniał od 1.7.2015 r. (w dniu 1 lipca 2015 r. zmienił się stan prawny w zakresie orzekania kary łącznej). Jednocześnie art. 19 ust. 1 ustawa z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r. poz. 396) stanowił, że: „Przepisów rozdziału IX ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy”. Jednakże zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 2018 r. (II KK 100/18, Legalis) „Przy wymiarze kary łącznej w wyroku łącznym tylko na podstawie jednostkowych kar prawomocnie orzeczonych do dnia 30 czerwca 2015 r. zasada sformułowana w treści art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r. poz. 396) wyłącza stosowanie art. 4 § 1 KK, mimo materialnoprawnego charakteru norm określających orzekanie w przedmiocie kary łącznej. Wówczas sąd zobligowany jest do stosowania przepisów rozdziału IX KK w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. Jednak w sytuacji, w której co najmniej jeden wyrok objęty wyrokiem łącznym uprawomocnił się po dniu 30 czerwca 2015 r., zgodnie z dyspozycją ww. art. 19 ust. 1, znajdzie zastosowanie przepis art. 4 § 1 KK. Oznacza to, że ustawa obowiązująca poprzednio stanowi podstawę orzeczenia kary łącznej tylko wtedy, gdy będzie ona względniejsza dla skazanego, przy czym analiza ta obejmuje również ewentualną względność tzw. ustawy pośredniej. W przeciwnym wypadku kara łączna zostanie wymierzona w oparciu przepisy rozdziału IX KK w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 r.”.

Przed 1.7.2015 r. art. 85 k.k. miał treść: „Jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa”.

Z uwagi na daty uprawomocnienia się wyroków i daty czynów oraz odbycie kar, wobec M. K. najwzględniejsze jest zgodnie z art. 4 par 1 k.k. brzmienie k.k. na dzień 30.9.2023 r. Dlatego połączono kary jednostkowe pozbawienia wolności orzeczone wyrokiem Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 22 listopada 2022 roku w sprawie o sygn. akt II K 652/21 tj. karę 1 roku pozbawienia wolności, karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, karę 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 25 maja 2023 roku w sprawie o sygn. akt II K 12/23.

1.WYMIAR KARY

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy wymiarze kary łącznej

Zgodnie z art. 86 par. 1 KK (brzmienie na 30.9.2023 r.) "Sąd wymierza karę łączną w granicach powyżej najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności. Jeżeli najwyższą z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa jest kara 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności, dolną granicę kary łącznej przyjmuje się w tej wysokości. Karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach".

Zatem istnieje możliwość wymierzenia kary łącznej w granicach od powyżej najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy. Jednocześnie w orzecznictwie wskazuje się, że „niezależnie od możliwości zastosowania przy wymiarze kary łącznej zasady pełnej absorpcji, asperacji, jak i zasady pełnej kumulacji, oparcie wymiaru na zasadzie absorpcji lub kumulacji traktować należy jako rozwiązanie skrajne, stosowane wyjątkowo i wymagające szczególnego uzasadnienia, a priorytetową zasadą wymiaru kary łącznej powinna być zasada asperacji” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 12 lipca 2018 r., II AKa 133/18, Lex) oraz, że: „Zastosowanie zasady absorbcji, asperacji czy kumulacji przy orzekaniu tak kary łącznej, jak i wydawaniu wyroku łącznego uwarunkowane jest przede wszystkim relacjami zachodzącymi pomiędzy prawomocnie osądzonymi czynami, objętymi tymże skazaniem. Relacje te sprowadzają się do określenia, jak bliski związek przedmiotowo-podmiotowy łączy te czyny oraz w jakich odstępach czasu zostały one popełnione. Im bliższe są te relacje, tym bardziej wyrok łączny powinien być zbliżony do dopuszczalnego minimum, uwarunkowanego wysokością kar orzeczonych za przestępstwa, objęte tym wyrokiem” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 9 maja 2001 r., II AKa 63/01, Lex).

Należy również nadmienić, że na gruncie art. 585 KPK przed 1.7.2015 r. pojawił się problem związania wcześniejszym wyrokiem łącznym w zakresie kary. Istniały dwa stanowiska. Pierwsze, głoszące, że kara łączna nie może stwarzać większych dolegliwości od tych, które wiązałyby się z kolejnym wykonaniem poszczególnych wyroków, a uprzednio orzeczone kary łączne nie są pozbawione znaczenia ze względu na stan powagi rzeczy osądzonej, czy też pozostawienie „śladu” poprzedniej kary łącznej, istotnego dla kształtowania w wyroku łącznym nowych granic kary łącznej (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 czerwca 2004 r., V KK 50/04, Legalis). Drugie, że: „Wymiar kar łącznych w wyrokach objętych wyrokiem łącznym nie wyznacza ustawowych granic minimum i maksimum, w jakich sąd może orzec nową karę łączną, gdyż z mocy art. 575 KPK kary łączne orzeczone wcześniejszymi wyrokami ulegają rozwiązaniu. Tym samym więc granice nowej kary łącznej, która ma zostać orzeczona, określa przepis art. 86 § 1 KK i każde kolejne postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego za podstawę orzekania kary łącznej przyjmuje wyłącznie kary wymierzone za poszczególne przestępstwa, z uwzględnieniem, że poprzednio orzeczona kara łączna utraciła moc, jak przewiduje to przepis art. 575 § 1 KPK” (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 2010 r., II KK 156/10, Legalis). Należy przychylić się do drugiego stanowiska, bowiem z wyraźnego brzmienia przepisu wynika, że z chwilą uprawomocnienia się nowego wyroku łącznego, poprzedni wyrok łączny traci moc (art. 575 § 1 k.p.k.).

Nie zawsze orzeczenie kary łącznej ma też przynieść skazanemu korzyść, co podkreślił Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 20 września 2001 r. (II AKa 154/01, Lex) stwierdzając, że „Warto nadmienić również, iż orzeczenie kary łącznej nie musi przynosić skazanemu korzyści, to jest orzeczenia kary łącznej w wymiarze niższym od arytmetycznej sumy poszczególnych kar, czy też poprzez zastosowanie zasady absorpcji. Wymiar kary łącznej zależy od stopnia związku przedmiotowego i podmiotowego zbiegających się przestępstw. Decydujące znaczenie przy wymiarze kary łącznej ma także wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej. Popełnienie więcej niż dwóch przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji”. Co do zasady absorbcji wypowiadano się wielokrotnie w orzecznictwie. Należy wskazać, że przepisy prawa karnego materialnego nie zawierają nakazu kierowania się wyłącznie dyrektywą pełnej absorbcji w odniesieniu do każdego skazanego (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 maja 2000 r., IV KKN 39/99, Lex). Uznano też, że: „Zasadę absorpcji stosuje się, gdy przestępstwa objęte realnym zbiegiem w liczbie nie więcej jak dwa, wskazują na bliską więź przedmiotową i podmiotową, są jednorodzajowe i popełnione zostały w bliskim związku czasowym i miejscowym, stanowiąc jeden zespół zachowań sprawcy, objęty jednym planem działania, mimo godzenia w różne dobra osobiste” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 8 marca 2001 r., II AKa 59/01, Lex).

Natomiast zgodnie z art. 85a k.k. orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Odnośnie do tego przepisu w orzecznictwie wskazano, że „Decydując o ostatecznym kształcie kary łącznej sąd winien, zgodnie z art. 85a k.k., brać pod uwagę przede wszystkim dyrektywy prewencji indywidualnej oraz generalnej. Jako że przepis ten nie zawiera enumeratywnego katalogu przesłanek decydujących o wymiarze kary łącznej, to użycie zwrotu >>przede wszystkim<< pozwala uwzględnić relacje zachodzące pomiędzy prawomocnie osądzonymi czynami, które sprowadzają się do łączącego je związku przedmiotowo-podmiotowego oraz dzielących je odstępów czasowych, tak aby orzeczona kara łączna zawierała w sobie całościową ocenę przestępczej działalności skazanego i we właściwy sposób miarkowała zastosowaną wobec niego represję karną. Im bliższe są te relacje, tym bardziej wyrok łączny powinien być zbliżony do dopuszczalnego minimum, uwarunkowanego wysokością kar orzeczonych za przestępstwa objęte tym wyrokiem” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 24 maja 2018 r., II AKa 49/18, Lex).

Wymierzając karę łączną M. K. , Sąd miał na uwadze przede wszystkim to, że skazany dopuścił się przestępstw o różnym przedmiocie ochrony, ale w bliskim związku czasowym zachodzącym pomiędzy przestępstwami. Nie bez znaczenia jest też ilość popełnionych czynów zabronionych i okoliczność, że skazany był już wielokrotnie karany. Niewątpliwie świadczy to o jego lekceważącej postawie wobec obowiązującego porządku prawnego. Sąd wziął pod uwagę też opinię o skazanym, którą można ocenić jako pozytywną.

Zestawienie wszystkich powyżej wskazanych czynników skutkowało więc wymierzeniem kary łącznej 5 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności. Kara ta zdaniem Sądu jest jak najbardziej adekwatna, uwzględniająca cele kary, które to ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzebę w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Kara ta uwzględnia zarówno związek przedmiotowo-podmiotowy zachodzący pomiędzy poszczególnymi przestępstwami oraz poziom resocjalizacji skazanego. Należy nadmienić, że gdyby orzec karę w niższym wymiarze, oznaczałoby to tylko swoiste premiowanie przestępczej działalności skazanego.

1.Wymiar Środka karnego

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy łącznym wymiarze środka karnego

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU łĄCZNym

Zwięźle o powodach uzasadniających inne rozstrzygnięcia z wyroku łącznego, w tym umorzenie postępowania, zaliczenie okresów na poczet kary łącznej

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

na podstawie art. 572 k.p.k. w pozostałym zakresie postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego umarzono. Wynika to z treści art. 572 k.p.k.

III

na postawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie:

- Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 22 listopada 2022 roku w sprawie o sygn. akt II K 652/21:

od 13.10.2021 r., godz. 19:05 do 30.12.2021 r., godz. 19:05; od 10.1.2022 r., godz. 19:05 do 21.2.2022 r., godz. 12:00; od 30.5.2023 r., godz. 23:03.

Zaliczeń dokonano z uwagi na treść art. 577 k.p.k.

IV

na podstawie art. 576 § 1 k.p.k. w pozostałej części łączone wyroki pozostawiono do odrębnego wykonania. Rozstrzygnięcie wynika z treści art. 576 par. 1 k.p.k.

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V

na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolniono skazanego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych. Nie ustalono, aby skazany dysponował majątkiem, zatem zwolniono go od ponoszenia kosztów.

1.PODPIS