Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 maja 2023 r. (znak: (...)- 2023) Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł., na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 887) ustalił dla Z. P. kapitał początkowy na dzień 01.01.1999 r.

Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 01.01.1989r. do 31.12.1998r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wynosi 61,24 %. Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 61,24 % przez kwotę 1.220,89 zł (61,60% x 1.220,89 zł = 747,67 zł).

Do obliczenia kapitału początkowego organ rentowy przyjął łącznie: 11 lat, 10 miesięcy i 4 dni, tj. 142 miesiące okresów składkowych oraz 4 miesiące, 8 dni okresów nieskładkowych, okres sprawowania opieki na dzieckiem – 3 lata 4 miesiące, 8 dni,– czyli łącznie okres nieskładkowy w wymiarze 3 lata, 4 miesiące i 8 dni, tj.40 miesięcy.

Współczynnik proporcjonalny do- osiągniętego do 31.12.1998r – wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego wyniósł 55,46%. Współczynnik ten służy do obliczenia części 24% kwoty bazowej. Wysokość 24% kwoty bazowej wynosi 293,01 zł. Do obliczenie współczynnika przyjęto okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie 15 lat, 2 miesiące i 12 dni.

Średnie dalsze trwanie życia - wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat - wynosi 209 miesięcy (komunikat Prezesa GUS z dnia 25 marca 1999r. w sprawie tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn - M.P. Nr 12, poz.173).

Kapitał początkowy ustalony na dzień 1.01.1999 r. wyniósł 64 449,33 zł.

Do ustalenia wartości kapitału początkowego Zakład nie uwzględnił okresów: od
1 października 1982 roku do 31 grudnia 1982 roku, gdyż dokumenty znajdujące się w ZUS nie potwierdzają tego okresu zatrudnienia, od 24 maja 1989 roku do 31 sierpnia 1989 roku, gdyż w tym okresie ubezpieczona przebywała na urlopie bezpłatnym.

/decyzja z dnia 19.05.23r. oraz obliczenie wskaźnika podstawy wymiaru kapitału początkowego ubezpieczonego - nieponumerowane akta ZUS /

Uznając powyższą decyzję za krzywdzącą wnioskodawczyni złożyła od niej odwołanie, wnosząc o zmianę zakwestionowanej decyzji. Ubezpieczona podniosła, że decyzja nie uwzględnia jej okresu zatrudnienia od dnia 1 października 1982 roku do 31 grudnia 1982 roku w Przedsiębiorstwie (...). Stosowne dokumenty na okoliczność zatrudnienia i wysokości wynagrodzenia załączyła w oryginale do wniosku o obliczenie wysokości kapitału początkowego.

/ odwołanie k. 3/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 21 czerwca 2023 roku organ rentowy wniósł o jego oddalenie, argumentując jak w zaskarżonej decyzji. Dodatkowo ZUS wskazał, że w potwierdzeniu ubezpieczenia pracowników z dnia 18 maja 2023 roku nie podano daty zatrudnienia, a za miesiące październik – grudzień 1982 r. brak jest deklaracji rozliczeniowych. Do stażu przyjęto okres zatrudnienia wnioskodawczyni od 1 stycznia 1983 roku do dnia 31 marca 1983 roku, a do wysokości kwotę 52 000 zł, wskazaną w ww. potwierdzeniu ZUS I Oddział w Ł..

/ odpowiedź na odwołanie k. 4-5/

Na rozprawie w dniu 10 stycznia 2024 r. wnioskodawczyni poparła odwołanie, pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania.

/stanowisko wnioskodawcy - e-prot. z 10.01.2024 r.: 00:01:00-00:04:08– płyta CD k.37/

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawczyni Z. P. urodziła się w dniu (...)

/ niesporne/

W dniu 13 marca 2023 r. złożyła wniosek w sprawie kapitału początkowego.

/wniosek k. 1-2 akt ZUS /

Zaskarżoną decyzją z dnia 19 maja 2023 r. (znak: (...)- 2023) Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł., na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 887) ustalił dla Z. P. kapitał początkowy na dzień 01.01.1999 r.

Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 01.01.1989r. do 31.12.1998r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wynosi 61,24 %. Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 61,24 % przez kwotę 1.220,89 zł (61,60% x 1.220,89 zł = 747,67 zł).

Do obliczenia kapitału początkowego organ rentowy przyjął łącznie: 11 lat, 10 miesięcy i 4 dni, tj. 142 miesiące okresów składkowych oraz 4 miesiące, 8 dni okresów nieskładkowych, okres sprawowania opieki na dzieckiem – 3 lata 4 miesiące, 8 dni,– czyli łącznie okres nieskładkowy w wymiarze 3 lata, 4 miesiące i 8 dni, tj.40 miesięcy.

Współczynnik proporcjonalny do- osiągniętego do 31.12.1998r – wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego wyniósł 55,46%. Współczynnik ten służy do obliczenia części 24% kwoty bazowej. Wysokość 24% kwoty bazowej wynosi 293,01 zł. Do obliczenie współczynnika przyjęto okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie 15 lat, 2 miesiące i 12 dni.

Średnie dalsze trwanie życia - wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat - wynosi 209 miesięcy (komunikat Prezesa GUS z dnia 25 marca 1999r. w sprawie tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn - M.P. Nr 12, poz.173).

Kapitał początkowy ustalony na dzień 1.01.1999 r. wyniósł 64 449,33 zł.

Do ustalenia wartości kapitału początkowego Zakład nie uwzględnił okresów: od
1 października 1982 roku do 31 grudnia 1982 roku, gdyż dokumenty znajdujące się w ZUS nie potwierdzają tego okresu zatrudnienia, od 24 maja 1989 roku do 31 sierpnia 1989 roku, gdyż w tym okresie ubezpieczona przebywała na urlopie bezpłatnym.

/decyzja z dnia 19.05.23r. oraz obliczenie wskaźnika podstawy wymiaru kapitału początkowego ubezpieczonego - nieponumerowane akta ZUS /

Wnioskodawczyni Z. P. w okresie od dnia 1 października 1982 roku do dnia
31 marca 1983 roku była zatrudniona w Przedsiębiorstwie (...) w Ł. na stanowisku pracownika produkcyjnego. W umowie o pracę z dnia 1 października 1982 roku wpisano, że wnioskodawczyni została zatrudniona na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy za wynagrodzeniem 13.000 zł netto.

Przedsiębiorstwo zajmowało się szyciem skór i futer. Wnioskodawczyni faktycznie świadczyła pracę w tym okresie i co miesiąc otrzymywała wynagrodzenie w wysokości wskazanej w karcie wynagrodzeń, które zachowały się z tego okresu zatrudnienia. Od wszystkich wynagrodzeń wpisanych na karcie płac były odprowadzone składki do ZUS. Oprócz wynagrodzenia zasadniczego wnioskodawczyni otrzymywał jeszcze premie.

/świadectwo pracy – k. 3 akt ZUS, świadectwo pracy w aktach osobowych k. 33; umowa o pracę i karta wynagrodzeń – k.14; zeznania wnioskodawczyni – 00:22:26 – 00:26:39 – płyta CD – k.37 w związku z 00:03:42 – 00:15:05 – płyta CD k. 17; zeznania świadka M. G. – 00:06:12 – 00:20:15 – płyta CD – k.37/

W zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu wystawionym przez Przedsiębiorstwo (...) w Ł. w dniu 25 kwietnia 2003 roku wskazano, że w 1982 roku wnioskodawczyni otrzymała wynagrodzenie w łącznej wysokości 68 823,00 zł, a w 1983 roku wynagrodzenie w łącznej wysokości 59 613,00 zł. W zaświadczeniu wskazano, że zostało wystawione na podstawie listy płac i że od wszystkich wynagrodzeń odprowadzono składki do ZUS. W imieniu pracodawcy zaświadczenie podpisał likwidator K. C. oraz zastępca dyrektora ds. ekonomicznych M. G. (2). Kwoty wskazane w zaświadczeniu Rp 7 pokrywają się z kwotami podanymi w karcie wynagrodzeń wnioskodawczyni. Przedsiębiorstwo zakończyło działalność w 1989 roku i potem nastąpił proces likwidacji tej firmy.

/zaświadczenie Rp 7 – nieponumerowane akta ZUS, karta wynagrodzeń – k.14; zeznania świadka M. G. – 00:06:12 – 00:20:15 – płyta CD – k.37/

Przy uwzględnieniu dodatkowo stażu pracy wnioskodawczyni w Przedsiębiorstwie (...) w Ł. od dnia 1 października 1982 roku do dnia
31 grudnia 1982 roku oraz wynagrodzenia wskazanego na druku Rp 7 (i karcie płac) za 1982 rok 68 823 zł wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wynosi 62,74%, a kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999 roku wynosi 66 006,38 zł. Do ustalenia wartości kapitału początkowego przyjęto 12 lat, 1 miesiąc, 4 dni okresów składkowych oraz 3 lata, 4 miesiące, 8 dni okresów nieskładkowych.

Przy uwzględnieniu dodatkowo stażu pracy wnioskodawczyni w Przedsiębiorstwie (...) w Ł. od dnia 1 października 1982 roku do dnia
31 grudnia 1982 roku oraz wynagrodzenia wskazanego na druku Rp 7 (i karcie płac) za 1982 rok 68 823 zł a za 1983 rok – 59 613 zł - wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wynosi 63,26%, a kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999 roku wynosi 66 269,72 zł.

/pismo z ZUS z wyliczeniami – k. 19-24/

Powyższych ustaleń Sąd dokonał na podstawie powołanych dowodów w postaci dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, w tym w aktach ZUS, hipotetycznym wyliczeniu wysokości kapitału początkowego dokonanym przez ZUS, ale także na podstawie zeznań wnioskodawczyni i świadka M. G. (2), która była zatrudniona razem z wnioskodawczynią w Przedsiębiorstwie (...) w Ł.. Świadek pracowała w tym Przedsiębiorstwie w okresie od 1981 roku do 1989 roku, a w okresie zatrudnienia odwołującej była zatrudniona na stanowisku zastępcy dyrektora ds. ekonomicznych.

Zeznania wnioskodawczyni oraz świadka są spójne i jednoznaczne, co do faktu, iż wnioskodawczyni w okresie zatrudnienia w tym zakładzie otrzymywała wynagrodzenie w wysokości wskazanej w zaświadczeniu Rp 7, które zresztą pokrywa się z kwotami wskazanymi w karcie wynagrodzeń. Od tych kwot odprowadzone zostały składki do ZUS, co wynika nie tylko z zeznań świadka, ale także z zapisów na zaświadczeniu Rp 7. Okres zatrudnienia odwołującej potwierdziła świadek M. G. (2), zachowały się nadto dokumenty pracownicze, w postaci oryginału świadectwa pracy i oryginalnej umowy o pracę.

W tej sytuacji w ocenie Sądu bez znaczenia pozostaje okoliczność, że w potwierdzeniu ubezpieczenia pracowników z dnia 18 maja 2023 roku nie podano daty zatrudnienia wnioskodawczyni, a za miesiące październik – grudzień 1982 r. brak jest deklaracji rozliczeniowych, jak również, że z potwierdzenia ZUS wynika, że podstawę wymiaru składek dla odwołującej od 1 stycznia 1983 roku do dnia 31 marca 1983 roku stanowiła kwota 52 000 zł. Tym bardziej, że niejasne są przyczyny wskazania takiej kwoty w sytuacji, gdy wynagrodzenie wnioskodawczyni wynosiło 13 000 zł netto ( 15 294 zł brutto – na karcie płac), a zatem nie jest wiadome, jakie jeszcze dodatkowe składniki wynagrodzenia pracodawca wskazał w ramach tej kwoty 52 000 zł, skoro jak wynika z zeznań wnioskodawczyni, świadka oraz dokumentacji płacowej, odwołująca otrzymywała wynagrodzenie zasadnicze wraz z premią, innych składników wynagrodzenia nie otrzymywała. Uwzględniając natomiast kwotę wynagrodzenia zasadniczego i premii, łącznie otrzymywała kwoty wskazane na karcie wynagrodzeń - potwierdzone na druku
Rp 7.

W ocenie Sądu przymiot wiarygodności należy przyznać w tej sytuacji zachowanej dokumentacji płacowej, uzupełnionej zeznaniami skarżącej i świadka.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jest zasadne.

Stosownie do art. 173 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 1251) dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy na dzień wejścia w życie ustawy.

Kapitał początkowy stanowi równowartość kwoty obliczonej według zasad określonych
w art. 174 pomnożonej przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone zgodnie z art. 26 ust. 3 dla osób w wieku 62 lat (ust. 2).

Zgodnie z art. 174 ust. 1 ustawy kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych
w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12.

Przepis ust. 2 art. 174 stanowi, że przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6;

2) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5;

3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-3 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2, to jest w wymiarze nieprzekraczającym jednej trzeciej udowodnionych okresów składkowych.

W myśl ust. 3 w/w przepisu podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się przed dniem przed dniem 1 stycznia 1999 roku.

Natomiast w myśl ust. 7 analizowanego przepisu do obliczenia kapitału początkowego przyjmuje się kwotę bazową wynoszącą 100 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia
w II kwartale kalendarzowym 1998 roku. Ustęp 8 powyższego przepisu stanowi, że przy obliczaniu kapitału początkowego część kwoty bazowej wynoszącej 24 % tej kwoty mnoży się przez współczynnik proporcjonalny do wieku ubezpieczonego oraz okresu składkowego
i nieskładkowego osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku.

Z kolei z mocy art. 15 ust. 1 analizowanej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 tego samego przepisu przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego
w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym złożono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176. Ust. 6 tego samego przepisu stanowi, że na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Zgodnie z ust. 4 i 5 w celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty:

1) oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w ust. 3,
w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych,

2) oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu,

3) oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która, z zastrzeżeniem ust. 5, stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty,

oraz

4)  mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w art. 19, przy czym wskaźnik wysokości podstawy wymiaru nie może być wyższy niż 250%.

W związku z treścią zacytowanych przepisów można stwierdzić, iż kwota kapitału początkowego zależy od długości udowodnionych okresów składkowych i nieskładkowych przebytych przed 1 stycznia 1999 rokiem, podstawy wymiaru oraz współczynnika proporcjonalnego do wieku ubezpieczonego, który służy do obliczenia tzw. części socjalnej.

Z kolei na podstawie ust. 2a dodanego do art. 15 z dniem 1 stycznia 2009 r., jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy.

W świetle § 22 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia
11 października 2011 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U.
z 2011 r. Nr 237 poz. 1412) jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania oraz spółdzielczej umowy o pracę jest świadectwo pracy, zaświadczenie płatnika składek lub innego właściwego organu, wydane na podstawie posiadanych dokumentów lub inny dokument,
w tym w szczególności: legitymacja ubezpieczeniowa, legitymacja służbowa, legitymacja związku zawodowego, umowa o pracę, wpis w dowodzie osobistym oraz pisma kierowane przez pracodawcę do pracownika w czasie trwania zatrudnienia.

Należy podkreślić, że Sąd nie jest związany ograniczeniami dowodowymi określonymi dla dowodzenia przed organami rentowymi, co wynika z treści art. 473 k.p.c. i sprawia, że każdy fakt może być dowodzony wszelkimi środkami, które Sąd uzna za pożądane, a ich dopuszczenie za celowe.

Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe obejmujące analizę dostępnej dokumentacji związanej ze spornym okresem zatrudnienia wnioskodawczyni w Przedsiębiorstwie (...) w Ł., co dało podstawę do oceny prawidłowości zaskarżonej decyzji w świetle zarzutów ubezpieczonego.

Wysokości wynagrodzenia lub danego składnika wynagrodzenia nie można ustalać w sposób przybliżony, ale pewny, na podstawie konkretnego dokumentu. W takim wypadku uwzględnić można składniki wynagrodzenia, które są pewne, wypłacane były w danym okresie, stałe i w określonej wysokości (por. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 18 stycznia 2012 r., III AUa 1555/11, LEX nr 1113058).

W ocenie Sądu, w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, dokumentacja płacowa z okresu zatrudnienia ubezpieczonej w Przedsiębiorstwie (...) w Ł. pozwoliła w sposób pewny ustalić wysokość wynagrodzeń wnioskodawczyni ze wszystkimi składnikami, jak i dokumentacja osobowa pozwoliła na potwierdzenie, iż faktycznie podjęła ona zatrudnienie w dniu 1 października 1982 roku, a nie jak przyjął ZUS w dniu 1 stycznia 1983 roku. Zachowały się tego okresu zatrudnienia karta płac odwołującej oraz zaświadczenie
Rp 7.

W ocenie Sądu skarżąca udowodniła w sposób pewny i konkretny, wiarygodnymi dokumentami płacowymi, oraz zeznaniami świadka, od kiedy została zatrudniona i jakie wynagrodzenie otrzymywała. Wnioskodawczyni, na której zgodnie z art. 6 k.c. spoczywał ciężar dowodowy, udowodniła swoje roszczenia w tym zakresie.

Stosownie bowiem do art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. W postępowaniu sądowym ubezpieczony może korzystać z wszelkich środków dowodowych stwierdzających wysokość zarobków lub dochodów stanowiących podstawę wymiaru emerytury lub renty, w szczególności z dowodów dokumentów oraz z przesłuchania świadków (zob. wyrok SN z 25.07.1997 r., II UKN 186/97, OSNP 11/1998, poz. 342).

Rzeczą sądu jest zatem dokładne ustalenie wysokości wynagrodzenia otrzymywanego przez ubezpieczonego w danym okresie. Zarobki za poszczególne miesiące i wybrane lata kalendarzowe wykazane muszą być w sposób nie budzący wątpliwości w ściśle określonej kwotowo wysokości i co do odprowadzonych od nich składek na ubezpieczenie społeczne. Nie można natomiast przyjmować wysokości wynagrodzenia opartego wyłącznie na przypuszczeniach, czy też twierdzeniach ubezpieczonego, jak też dowodach niejasnych, gdyż bezwzględnie obowiązujące przepisy prawa ubezpieczeń społecznych nie zawierają unormowań pozwalających na ustalanie wynagrodzeń w sposób przybliżony /tak trafnie wyrok SA w Łodzi z dnia 19.10.2016, III AUa 2185/15LEX nr 2152862/.

Zgodnie z ustaloną linią orzeczniczą Sądów Okręgowych, Apelacyjnych i Sądu Najwyższego w przypadku braku dokumentacji płacowej istnieje możliwość ustalenia wysokości wynagrodzenia ubezpieczonego w oparciu o dokumentację z akt osobowych, taką jak min.: umowy o pracę, angaże, w których zawarte są dane dotyczące wynagrodzenia uwzględniając tylko „pewne” składnik wynagrodzenia, wypłacane w danym okresie stale i w określonej wysokości przy przyjęciu wymiaru czasu pracy udowodnionego przez ubezpieczonego (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 11.12.2017 r. III AUa 1071/16, LEX nr 2423321, wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 31.08.2016 r. III AUa 1723/15, L., wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 24.05.2016 r. III AUa 119/16 , L., wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 29.10.2015 r. III AUa 822/15, L., wyrok Sądu Okręgowego w Kaliszu z 18.09.2013 r. V U 466/13, L., wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 12.02.2013 r. III AUa 1024/12, L.).

Przekładając powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy, jedynie wynagrodzenie ubezpieczonej ustalone w sposób niewątpliwy, wobec którego nie istnieje jakakolwiek niepewność czy nie zostało ono zawyżone, może być podstawą do ustalenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wnioskodawczyni.

W niniejszym postępowaniu istota sporu sprowadzała się do ustalenia, czy ubezpieczona podjęła zatrudnienie w dniu 1 października 1982 roku i czy w okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie otrzymywała wynagrodzenie wskazane w Rp 7. Bezspornym było, że ustalenie wyższych zarobków i dłuższego stażu przekładałoby się na wysokość jej kapitału początkowego.

Dlatego, w niniejszej sprawie Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe obejmujące dowód z przesłuchania wnioskodawczyni i z zeznań świadka oraz zachowanej dokumentacji osobowo – płacowej ze spornego okresu zatrudnienia, co pozwoliło w sposób wszechstronny przeanalizować zasadność jej żądania.

Jak już podniesiono powyżej, wnioskodawczyni w sposób nie budzący wątpliwości wykazała, że w Przedsiębiorstwie (...) w Ł. była zatrudniona od dnia 1 października 1982 roku do dnia 31 grudnia 1982 roku oraz, że w tym okresie zatrudnienia otrzymała wynagrodzenie wskazane na druku Rp 7 (i karcie płac) za 1982 rok - 68 823 zł, a za 1983 rok – 59 613 zł.

Wątpliwości nie budzi ustalony przez ZUS wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego, przy uwzględnieniu powyższego wynagrodzenia i okresu zatrudnienia - wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wynosi 63,26%, a kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999 roku wynosi 66 269,72 zł.

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego uległ zmianie (podwyższeniu) z 61,24 % na 63,26 5%.

Wobec powyższego, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., orzekł jak sentencji.