Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 września 2023 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., powołując się na przepis art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 1340) odmówił W. S. prawa do emerytury pomostowej, ponieważ wnioskodawca:

- nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach wynoszącego co najmniej 15 lat,

- przed dniem 1.01.1999 r. nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 w/w ustawy lub art. 32 i 33 ustawy emerytalnej,

- po dniu 31.12.2008 r. nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 w/w ustawy.

Zakład podał, że do pracy wykonywanej w warunkach szczególnych nie został zaliczony okres od 17 IX 1979 roku do 31 VII 2002 roku gdyż pracodawca w świadectwie pracy nie wymienił charakteru pracy ścisłe według wykazu Rozporządzenia Rady Ministrów z II 1983 roku oraz nie podał stanowiska zgodnie z wykazem zarządzenia resortowego ministra pod którego podlegał zakład pracy.

Zakład wskazał, że po 31.12.2008 r. wnioskodawca nie został zgłoszony w ZUS jako pracownik zatrudniony w warunkach szczególnych. ZUS poinformował, że za okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach od 1 I 2009 roku, zgodnie z art. 38 ustawy pomostowej, płatnik składek jest zobowiązany złożyć druki (...) do 31 marca danego roku kalendarzowego za poprzedni rok. W przypadku wystąpienia z wnioskiem o przyznanie emerytury pomostowej, zgłoszenie danych o pracy w szczególnych warunkach w danym roku kalendarzowym, płatnik składek przekazuje do zakładu w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia wniosku.

Na podstawie dowodów dołączonych do wniosku - uzyskanych w wyniku przeprowadzonego postępowania Zakład przyjął za udowodnione okresy:

1)  nieskładkowe w liczbie 4 lat, 7 miesięcy, 8 dni,

2)  składkowe w liczbie 41 lat, 17 dni,

co dało staż sumaryczny 45 lat, 7 miesięcy, 25 dni (decyzja k.42 akt ZUS).

Odwołanie od w/w decyzji złożył wnioskodawca, wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie prawa do emerytury pomostowej. Skarżący zarzucił błędne ustalenie stanu faktycznego co do okresu pracy w szczególnych warunkach wynoszącego 15 lat. Podniósł, że organ rentowy powinien zaliczyć do stażu pracy w warunkach szczególnych okres zatrudnienia od 17 IX 1979 roku do 31 VII 2002 roku w (...) na stanowisku konserwatora maszyn i urządzeń i odżużlacza (odwołanie k. 3-4).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wywodząc jak w uzasadnieniu decyzji (odpowiedź na odwołanie k. 11).

Decyzją z dnia 4 marca 2023 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., powołując się na przepis art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 1340) ponownie odmówił W. S. prawa do emerytury pomostowej, ponieważ wnioskodawca:

- nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach wynoszącego co najmniej 15 lat,

- po dniu 31.12.2008 r. nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 w/w ustawy.

Zakład podał, że do pracy wykonywanej w warunkach szczególnych nie został zaliczony okres od 17 IX 1979 roku do 31 VII 2002 roku gdyż pracodawca w świadectwie pracy nie wymienił charakteru pracy ścisłe według wykazu Rozporządzenia Rady Ministrów z II 1983 roku oraz nie podał stanowiska zgodnie z wykazem zarządzenia resortowego ministra pod którego podlegał zakład pracy.

Zakład wskazał, że po 31.12.2008 r. wnioskodawca nie został zgłoszony w ZUS jako pracownik zatrudniony w warunkach szczególnych. ZUS poinformował, że za okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach od 1 I 2009 roku, zgodnie z art. 38 ustawy pomostowej, płatnik składek jest zobowiązany złożyć druki (...) do 31 marca danego roku kalendarzowego za poprzedni rok. W przypadku wystąpienia z wnioskiem o przyznanie emerytury pomostowej, zgłoszenie danych o pracy w szczególnych warunkach w danym roku kalendarzowym, płatnik składek przekazuje do zakładu w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia wniosku.

Na podstawie dowodów dołączonych do wniosku - uzyskanych w wyniku przeprowadzonego postępowania Zakład przyjął za udowodnione okresy:

1) nieskładkowe w liczbie 4 lat, 7 miesięcy, 8 dni,

2) składkowe w liczbie 41 lat, 9 miesięcy, 20 dni,

co dało staż sumaryczny 46 lat, 4 miesiące, 28 dni (decyzja k.35 akt ZUS).

Odwołanie od w/w decyzji złożył wnioskodawca, wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie prawa do emerytury pomostowej. Skarżący zarzucił błędne ustalenie stanu faktycznego co do okresu pracy w szczególnych warunkach wynoszącego 15 lat. Podniósł, że organ rentowy powinien zaliczyć do stażu pracy w warunkach szczególnych okres zatrudnienia od 17 IX 1979 roku do 31 VII 2002 roku w (...) na stanowisku konserwatora maszyn i urządzeń i odżużlacza (odwołanie k. 3-9 akt VIII U 933/24).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wywodząc jak w uzasadnieniu decyzji (odpowiedź na odwołanie k. 12-13 akt VIII U 933/24).

Na mocy zarządzenia z dnia 15 kwietnia 2024 roku sprawy połączone zostały na mocy art. 219 kpc do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia (zarządzenie k.15 akt VIII U 933/24).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawca – W. S., urodzony (...) (okoliczności bezsporne).

W dniach: 28 sierpnia 2023 roku i 2 lutego 2024 roku ubezpieczony złożył wnioski o przyznanie prawa do emerytury pomostowej (wniosek k. 1-4 akt ZUS i k.30-31 II akt ZUS).

Wnioskodawca w toku postępowania przed organem emerytalnym udowodnił bezspornie posiadanie łącznego stażu ubezpieczeniowego 46 lat, 4 miesiące, 28 dni, w tym okresów nieskładkowych w liczbie 4 lat, 7 miesięcy, 8 dni i okresów składkowe w liczbie 41 lat, 9 miesięcy, 20 dni (okoliczność bezsporna).

W okresie od 17 IX 1979 roku do 31 VII 2002 roku zatrudniony był w (...), a następnie, na skutek przejęcia zakładu pracy, w Zakładzie (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. do 8 lipca 2003 roku, na stanowisku odżużlacza. W okresie od 8 VI 1982 roku do 14 IV 1984 roku odbywał zasadniczą służbę wojskową. Do pracy powrócił 7 V 1984 roku (świadectwo pracy k.6-8).

Odwołujący rozpoczął pracę na stanowisku ślusarza, następnie zatrudniony był jako konserwator maszyn i urządzeń, elektromonter, ślusarz, konserwator maszyn i urządzeń (konserwator wózków akumulatorowych) (angaże akta osobowe k.48).

W świadectwie pracy pracodawca umieścił wzmiankę, iż do 19 V 2002 roku odwołujący pracował na stanowisku konserwatora maszyn i urządzeń wymienionym w wykazie A, dziale VII, poz. 4 pkt 4, a od 20 V 2002 roku do 31 VII 2002 roku na stanowisku odżużlacza wymienionym w wykazie A, dziale XIV, poz. 1 pkt 11 oraz od 1 VIII 2002 roku do 8 VI 2003 roku na stanowisku odżużlacza wymienionym w wykazie A, dziale XIV, poz. 1 pkt 6 – prace niezautomatyzowane palaczy i rusztowych kotłów parowych lub wodnych typu przemysłowego (świadectwo pracy k.11-14 akt ZUS).

W spornym okresie wnioskodawca pracował najpierw jako ślusarz później zostało to zmienione na stanowisko konserwatora maszyn i urządzeń, ale pracę wykonywał taką samą. W 2001 roku była przerwa, w czasie której zatrudniony był jako portier przez 1 rok. Jego praca polegała na przygotowaniu kwasu siarkowego akumulatorowego, z którego był robiony roztwór zwany elektrolitem. Naprawiał także wózki widłowe – akumulatorowe Naprawiał hamulce, w których był azbest, silniki, w których był pył węglowy i zajmował się wymianą oleju. Jak były uszkodzone baterie akumulatorowe, to trzeba było zmostkować albo wymienić złączki. Oprócz tego S. posiadał tabor samochodowy - ok. 20 samochodów i kierowcy przynosili akumulatory do ładowania. Odwołujący zalewał te, które przychodziły suche. W przypadku samochodów zajmował się tylko akumulatorami. Tymi pracami oprócz wnioskodawcy zajmował się jeszcze jeden pracownik. W zakładzie były jeszcze melexy i wnioskodawca zajmował się ich konserwacją, w tym również akumulatorami. Praca przy akumulatorach zajmowała mu przeciętnie 5-6 godzin na 8 godzin, a czasami cały dzień. Kiedy S. przechodził reorganizację zaproponowano mu przejście na kotłownię. Zgodził się i od 19 maja 2002 roku został odżużlaczem i na tym stanowisku pracował do końca - do 8 lipca 2003 roku. Jako odżużlacz nasypywał węgiel do zbiornika, który dawał paliwo do pieca. Musiał dbać o porządek, czyścić piece wyciorem z sadzy, z miału. To, co czyścił, nazywało się koksikami. Musiał także wywozić żużel taczkami, sprzątać, wymieniać rolki w taśmociągach.

Robił też hamulce. Aby sformować jeden akumulator, potrzebnych było 90 godzin, trzeba było pilnować, żeby się nie przegrzał, mierzyć temperaturę, uzupełniać wodę (okoliczność bezsporna, oświadczenie wnioskodawcy e-protokół z 14 V 2024 roku 00:01:44- 00:15:44).

Po grudniu 2008 roku odwołujący nie wykonywał żadnej pracy w warunkach szczególnych (okoliczność bezsporna, oświadczenie wnioskodawcy e-protokół z 14 V 2024 roku 00:01:44).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dokumentów zalegających w aktach sprawy oraz aktach ZUS-owskich, a także w załączonych oryginalnych aktach osobowych wnioskodawcy. Sąd uwzględnił też wiarygodne wyjaśnienia odwołującego, albowiem nie noszą one znamion konfabulacji, a nadto znajdują potwierdzenie w załączonych do akt dokumentach.

Sąd pominął na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 i 3 k.p.c. wniosek o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków, uznając, że zmierzał on jedynie do przedłużenia postępowania, gdyż okoliczności jakie skarżący zamierzał wykazał w ten sposób dotyczyły udowodnienia, że ubezpieczony wykonywał pracę w szczególnych warunkach w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach FUS i rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983 r. Skoro zaś sam wnioskodawca wprost przyznał, że po 2008 roku nie wykonywał żadnej pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych - zatem wykazanie w/w okoliczności nie miało żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sporu w niniejszej sprawie. Dla uznania, że odwołanie jest zasadne w takim stanie rzeczy wnioskodawca musiałby zatem wykazać, że do 1.01.1999 r. wykonywał co najmniej przez 15 lat pracę w warunkach szczególnych w rozumieniu ustawy pomostowej, a tego nie udowodnił ani przed organem rentowym, ani w niniejszym procesie, albowiem żadne ze stanowisk na których pracował w badanych okresach nie zostało wymienione przez ustawodawcę w załącznikach do ustawy o emeryturach pomostowych. Stan faktyczny ustalony w oparciu i zgodnie z wyjaśnieniami wnioskodawcy wskazywał zatem, iż nie spełnił on przesłanek do nabycia prawa do emerytury pomostowej wobec braku pracy w szczególnych warunkach w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie podlega oddaleniu.

W myśl art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych, która weszła w życie w dniu 1 stycznia 2009 roku (t.j. Dz. U. z 2023 roku, poz. 164), prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1)urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.;

2) ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3)osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4) ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5) przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;

6) po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Na podstawie art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych prawo do emerytury pomostowej przysługuje również osobie, która:

1) po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

2) spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1-5 i 7 i art. 5-12;

3) w dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany w przepisach, o których mowa w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

A zatem stosownie do powołanego przepisu, prawo do emerytury pomostowej może nabyć również osoba, która po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3, jednakże w dniu wejścia w życie ustawy miała okres wymaganych 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze z tym, że praca ta musi być pracą w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu nowych przepisów tj. art. 3 ust. 1 i 3 Ustawy o emeryturach pomostowych (zob. m.in. wyrok SA w Lublinie z 13.03.2014 r., III AUa 1531/13, LEX nr 1441422, wyrok SA w Katowicach z 27.02.2014 r., III AUa 1045/13, LEX 1439028, wyrok SA w Szczecinie z 14.01.2014 r. III AUa 577/13, LEX 1441543, wyrok SA w Białymstoku z 9.01.2014 r., III AUa 705/13, LEX 1415788, wyrok SN z 04.12.2013 r. II UK 159/13, LEX nr 1405231, wyrok SA w Gdańsku z 7.11.2013 r., III AUa 343/13, L.).

W przypadku, kiedy osoba ubiegająca się o emeryturę pomostową nie kontynuuje pracy w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze i legitymuje się w związku z tym jedynie stażem pracy ”szczególnej” według poprzednio obowiązujących przepisów, może nabyć prawo do ”nowego” świadczenia tylko wówczas, gdy dotychczasowy staż pracy można kwalifikować jako prace w warunkach szczególnych (art. 3 ust. 1 ww. ustawy) lub o szczególnym charakterze (art. 3 ust. 3 ww. ustawy) w rozumieniu dziś obowiązujących przepisów. Zgodnie bowiem z art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych, prawo do emerytury pomostowej przysługuje także osobie, która (pkt 1) choć po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust 1 i 3 ustawy, to (pkt 2) spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1-5 i 7 oraz art. 5-12 ustawy oraz (pkt 3) po dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany w przepisach okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust 1 i 3 ustawy. Dodać jednak należy, że nie realizuje przesłanki określonej w art. 49 pkt 3 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych wykazanie okresów pracy, które nie są okresami pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych. Nie wystarczy zatem wykazanie wymaganego okresu pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu art. 32 i 33 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, albowiem konieczne jest także, aby praca ta była pracą w warunkach szczególnych w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych (por. wyrok SA Szczecin z 14 stycznia 2014 r., III AUa 577/13, L.). Innymi słowy, brak jest podstaw prawnych do przyznania emerytury pomostowej ubezpieczonemu, którego dotychczasowy okres pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze nie może być dziś tak kwalifikowany. Oznacza to, że wykonywanie przez wnioskodawcę pracy w szczególnych warunkach lub pracy o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych, jest warunkiem koniecznym nabycia prawa do emerytury pomostowej (zob. wyrok SA w Łodzi z 2 lutego 2016 r., III AUa 523/15, L., wyrok SA w Łodzi z 26 kwietnia 2017 r., III AUa 606/16, L.).

Sąd Okręgowy zważył, że zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy pomostowej, prace w szczególnych warunkach to prace związane z czynnikami ryzyka, które z wiekiem mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować trwałe uszkodzenie zdrowia, wykonywane w szczególnych warunkach środowiska pracy, determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, które mimo zastosowania środków profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej stawiają przed pracownikami wymagania przekraczające poziom ich możliwości, ograniczony w wyniku procesu starzenia się jeszcze przed osiągnięciem wieku emerytalnego, w stopniu utrudniającym ich pracę na dotychczasowym stanowisku; wykaz prac w szczególnych warunkach określa załącznik nr 1 do ustawy.

Według ust. 3 cytowanego przepisu prace o szczególnym charakterze to prace wymagające szczególnej odpowiedzialności oraz szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób niezagrażający bezpieczeństwu publicznemu, w tym zdrowiu lub życiu innych osób, zmniejsza się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej, związanego z procesem starzenia się; wykaz prac o szczególnym charakterze określa załącznik nr 2 do ustawy.

W przedmiotowym stanie faktycznym nie budzi wątpliwości fakt, że wnioskodawca spełnia przesłanki ustawowe, co do daty urodzenia (po dniu 31 grudnia 1948 r.), wieku, lat okresów składkowych i nieskładkowych.

W ocenie Sądu wnioskodawca nie spełnia jednak warunku co do posiadania okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszącego co najmniej 15 lat w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych, bądź wykonywania po dniu 31 grudnia 2008 r. pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 tejże ustawy.

Wnioskodawca w badanych okresach pracował na stanowisku konserwatora maszyn i odżużlacza w zakładach (...). Zajmował się naprawą wózków widłowych – akumulatorowych. Naprawiał hamulce, w których był azbest, silniki, w których był pył węglowy i zajmował się wymianą oleju, przygotowywał akumulatory do ładowania, zalewał te, które przychodziły suche, zajmował się też konserwacją melexów. Praca przy akumulatorach zajmowała mu przeciętnie 5-6 godzin na 8 godzin, a czasami cały dzień. Kiedy zaproponowano mu przejście na kotłownię został odżużlaczem i nasypywał węgiel do zbiornika, który dawał paliwo do pieca a także musiał dbać o porządek, czyścić piece wyciorem z sadzy, z miału.

Podkreślić jednak należy, że prace te nie stanowią pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu nowych przepisów, to jest art. 3 ust. 3 ustawy o emeryturach pomostowych (art. 49 tej ustawy).

Prace we wskazanym wyżej charakterze nie zostały ujęte ani w załączniku nr 1 do ustawy o emeryturach pomostowych, jako prace na stanowiskach w szczególnych warunkach ani w załączniku nr 2 do ustawy jako prace na stanowiskach w szczególnym charakterze.

Wskazania w tym miejscu wymaga jak już wyżej wspomniano, że art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych przewiduje nabycie prawa do emerytury pomostowej dla osoby, która spośród wymienionych warunków nabycia tego prawa nie spełnia tak jak ubezpieczony jednego z nich, a mianowicie nie pracuje w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze określonym w ustawie o emeryturach pomostowych po dniu 31 grudnia 2008 r. Osoba taka musi jednak mieć wypracowany staż pracy przed dniem 31 grudnia 2008 r. w szczególnych warunkach i w szczególnym charakterze, które za takie uznaje ustawa o emeryturach pomostowych (załączniki nr 1 i 2 do tej ustawy), a nie ustawa o emeryturach i rentach z FUS.

W tej sytuacji należy przyjąć, że ubezpieczony nie spełnił przesłanki określonej w art. 49 pkt 3 Ustawy o emeryturach pomostowych, ponieważ wykazane przez ubezpieczonego okresy pracy nie są okresami pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze w rozumieniu Ustawy o emeryturach pomostowych.

Natomiast warunek legitymowania się na dzień 1 stycznia 1999 r. co najmniej 15-letnim stażem pracy wykonywanej w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych lub art. 32 i 33 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS jest warunkiem do uzyskania prawa do emerytury pomostowej na podstawie art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych, tj. dla osoby, która po dniu 31 grudnia 2008 roku wykonywała pracę w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 Ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych .

Podkreślić należy, że ubezpieczony po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywał jako pracownik pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych , co sam wprost przyznał, a zatem nie spełnia on warunku ustalenia prawa do emerytury pomostowej z art. 4 Ustawy o emeryturach pomostowych.

Nie jest też możliwe przyznanie ubezpieczonemu prawa do emerytury pomostowej na podstawie art. 49 Ustawy o emeryturach pomostowych, skoro prace wykonywane przez wnioskodawcę nie były ani pracami w szczególnych warunkach ani w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 Ustawy o emeryturach pomostowych.

W załączniku nr 1 i 2 do Ustawy o emeryturach pomostowych do kategorii prac w szczególnych warunkach zaliczono 40 rodzajów prac, zaś do kategorii prac w szczególnym charakterze – 24 rodzaje prac. Oznacza to istotne ograniczenie zakresu podmiotowego prawa do wcześniejszego przejścia na emeryturę z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w porównaniu z regulacją zawartą w art. 32 Ustawy o emeryturach i rentach z FUS lub prac wynikających z wykazu A stanowiącego załącznik do cytowanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983 r. (dz. U z 1983 r. nr 8, poz. 43 z późn. zm.)

Sąd pragnie wskazać, że zgodność pominięcia przez ustawodawcę niektórych rodzajów prac w katalogach prac uprawniających do emerytury pomostowej z konstytucyjną zasadą równości wobec prawa była już przedmiotem oceny Trybunału Konstytucyjnego np. w wyroku z dnia 25.11.2010 r. K 27/09 (publ. OTK- A 2010 z. 9, poz. 109), w którym stwierdził, że nie narusza konstytucyjnej zasady równości wobec prawa pominięcie w definicji prac w szczególnych warunkach zawartej w art. 3 ust. 1 i 2 oraz 3 Ustawy o emeryturach pomostowych oraz w załączniku nr 1 i 2 tej Ustawy min. czynników fizycznych i chemicznych, czy pracy w warunkach narażenia na zapylenie, promieniowanie jonizujące i działanie pól elektromagnetycznych. (por. wyrok TK z 3.03.2011 r., K.23/09, OTK 2011 z. 2, poz. 8 czy 16.03.2010 r., K. 17/09, OTK –A z 2010 r., z. 3, poz. 21).

Podkreślić zaś należy, że przepisy przewidujące prawo do emerytur pomostowych są przepisami szczególnymi, stanowiącymi wyjątek od przepisów dotyczących prawa do emerytury powszechnej, ich wykładnia rozszerzająca jest niedopuszczalna, podlegają one wykładni ścisłej.

W świetle wyroku Sądu Najwyższego z 8 grudnia 2005 r., I UK 104/05 ( (...) z (...)), który Sąd Okręgowy w niniejszym składzie w pełni podziela, „przepisy prawa ubezpieczenia społecznego mają charakter bezwzględnie obowiązujący . Tworzą system prawa ścisłego, zamkniętego. Nie mogą być interpretowane rozszerzająco, zwłaszcza przy zastosowaniu wykładni aksjologicznej.“

Wykaz prac określonych w art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych jest zamknięty i nie podlega uzupełnieniu w toku działalności orzeczniczej, a to oznacza, że cech pracy o szczególnym charakterze lub w szczególnych warunkach nie mogą posiadać inne prace, chociażby zbliżone rodzajowo, których sposób wykonania i jakość mogły obniżyć się z wiekiem (zob. m.in.: wyrok SA w Szczecinie z 14.05.2015 r., wyrok SA w Szczecinie z 23.01.2014 r., III AUa 604/13, LEX nr 1441544, III AUa 715/14, LEX nr 1843148, wyrok NSA w W. z 19.12.2014 r., I OSK (...), LEX nr 1771927, wyrok SA w Białymstoku z 14.05.2014 r., III AUa 1850/13, LEX nr 1463774).

Z uwagi na powyższe nie są dopuszczalne żadne odstępstwa od treści przepisów cytowanej wyżej ustawy o emeryturach pomostowych.

Wnioskodawca nie może zatem nabyć prawa do emerytury pomostowej na podstawie cytowanych wyżej przepisów.

Mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ §1 k.p.c. oddalił odwołania, jako niezasadne, uznając tym samym prawidłowość zaskarżonych decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w Ł..