Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt XII K 141/21

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lipca 2023 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie XII Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: SSO Katarzyna Stasiów

Protokolant: Kacper Kalisz, Paulina Powązka-Płóciennik

przy udziale prokuratora Magdaleny Dominko–Świtulskiej, Joanny Jarzęckiej-Grzeszczak i Piotra Antoniego Skiby

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 listopada 2022 r., 12 stycznia 2023 r., 16 czerwca 2023 r. i 6 lipca 2023 r.

sprawy R. K. (1) syna G. i M. z domu M., urodzonego (...) w W.

oskarżonego o to, że:

I. w okresie od dnia 21 maja 2014 roku do dnia 09 grudnia 2014 roku w Kancelarii Notarialnej s.c. (...) przy ul. (...) lok. (...) w W., działając jako prezes zarządu (...) sp. z o.o. z/s w W. przy ul. (...) lok. (...), KRS: (...), REGON: (...), NIP: (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził M. C. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 269 000,00 zł, stanowiącej mienie znacznej wartości, w ten sposób, że podczas zawarcia umowy deweloperskiej w formie aktu notarialnego o nr rep. (...) wprowadził M. C. (1) w błąd, co do zamiaru wywiązania się z jej warunków oraz ustanowienia na jej rzecz wyodrębnionego prawa własności lokalu mieszkalnego oznaczonego numerem roboczym (...) o powierzchni użytkowej 45,51 m2 na czwartym piętrze (piątej kondygnacji naziemnej) wraz z pomieszczeniami przynależnymi na nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną nr (...) z obrębu (...) o obszarze 340 m2 przy ul. (...) w W., objętej księgą wieczystą o numerze (...) do dnia 30 września 2014 roku w ramach przedsięwzięcia deweloperskiego realizowanego według projektu sporządzonego przez mgr inż. arch. M. T. (upr. (...) na podstawie ostatecznej decyzji nr (...) wydanej z upoważnienia Prezydenta (...) przez Naczelnika (...) w D. P. w dniu 12 kwietnia 2007 roku, znak (...) przeniesionej na (...) sp. z o.o. decyzją Prezydenta (...) nr (...) z dnia 14 maja 2013 r., znak (...), a następnie wyzyskał w/w błędne przekonanie M. C. (1) podczas zawarcia umowy wydłużającej termin oddania w/w lokalu do użytku, która była zawarta w Kancelarii Notarialnej (...) przy ul. (...) lok. (...) w W. w dniu 09 grudnia 2014 roku za numerem Rep. (...) wiedząc, że Prezydent (...) decyzją nr (...) z dnia 08 sierpnia 2014 roku uchylił decyzję nr (...) wydaną z upoważnienia Prezydenta (...) przez Naczelnika (...) w Dzielnicy P. w dniu 12 kwietnia 2007 roku, znak (...), a czwarte piętro, na którym miał się znajdować lokal oznaczony numerem roboczym (...) stanowiło zgodnie z zatwierdzonym projektem budowlanym poddasze nieużytkowane, co uniemożliwiało wyodrębnienie na nim lokalu mieszkalnego, stanowiąc w ten sposób działanie na szkodę M. C. (1),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 k.k.

II. w okresie od dnia 26 marca 2014 roku do dnia 30 marca 2016 roku w Kancelarii Notarialnej s.c. (...) przy ul. (...) lok. (...) w W., działając jako prezes zarządu (...) sp. z o.o. z/s w W. przy ul. (...) lok. (...), KRS: (...), REGON: (...), NIP: (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził K. S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 299 000,00 zł, stanowiącej mienie znacznej wartości, w ten sposób, że podczas zawarcia umowy deweloperskiej w formie aktu notarialnego o nr rep. (...) wprowadził K. S. (obecnie S.) w błąd, co do zamiaru wywiązania się z jej warunków oraz ustanowienia na jej rzecz wyodrębnionego prawa własności lokalu mieszkalnego oznaczonego numerem roboczym (...) o powierzchni użytkowej 48,00 m2 na czwartym piętrze (piątej kondygnacji naziemnej) wraz z pomieszczeniami przynależnymi na nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną nr (...) z obrębu (...) o obszarze 340 m2 przy ul. (...) w W., objętej księgą wieczystą o numerze (...) do dnia 30 września 2014 roku w ramach przedsięwzięcia deweloperskiego realizowanego według projektu sporządzonego przez mgr inż. arch. M. T. (upr. (...)) na podstawie ostatecznej decyzji nr (...) wydanej z upoważnienia Prezydenta (...) przez Naczelnika (...) w D. P. w dniu 12 kwietnia 2007 roku, znak (...), przeniesionej na (...) sp. z o.o. decyzją Prezydenta (...) nr (...) z dnia 14 maja 2013 r., znak (...), a następnie wyzyskał w/w błędne przekonanie K. S. podczas zawarcia umów wydłużających termin oddania w/w lokalu do użytku, które były zawarte w Kancelarii Notarialnej s.c. (...) przy ul. (...) lok. (...) w W. w dniu 12 grudnia 2014 roku za numerem Rep.(...), w dniu 21 kwietnia 2015 roku za numerem Rep.(...), w dniu 04 listopada 2015 roku za numerem Rep. (...) oraz w dniu 30 marca 2016 roku za numerem Rep. (...) wiedząc, że Prezydent (...) decyzją nr (...) z dnia 08 sierpnia 2014 roku uchylił decyzję nr (...) wydaną z upoważnienia Prezydenta (...) przez Naczelnika (...) w D. P. w dniu 12 kwietnia 2007 roku, znak (...), a czwarte piętro, na którym miał się znajdować lokal oznaczony numerem roboczym (...) stanowiło zgodnie z zatwierdzonym projektem budowlanym poddasze nieużytkowane poddasze nieużytkowane, co uniemożliwiało wyodrębnienie na nim lokalu mieszkalnego, stanowiąc w ten sposób działanie na szkodę K. S. (obecnie K. W. (1)),

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 k.k.

na podstawie art. 4 § 1 k.k. stosując w całym wyroku przepisy kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym w czasie popełniania przestępstw

1. R. K. (1) w ramach czynu zarzucanego mu w pkt. I. uznaje za winnego tego, że w okresie od dnia 21 maja 2014 roku do dnia 15 września 2014 roku w W., działając jako prezes zarządu (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził M. C. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 269 000 złotych w ten sposób, że podczas zawarcia umowy deweloperskiej wprowadził M. C. (1) w błąd co do zamiaru wywiązania się z jej warunków oraz ustanowienia na jej rzecz wyodrębnionego prawa własności lokalu mieszkalnego oznaczonego numerem roboczym (...) o powierzchni użytkowej 45,51 m2 na czwartym piętrze (piątej kondygnacji naziemnej) wraz z pomieszczeniami przynależnymi na nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną nr (...) z obrębu (...) o obszarze 340 m2 przy ul. (...) w W. do dnia 30 września 2014 roku w ramach przedsięwzięcia deweloperskiego, tj. popełnienia czynu z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. skazuje go na karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2. R. K. (1) w ramach czynu zarzucanego mu w pkt. II. uznaje za winnego tego, że w okresie od dnia 26 marca 2014 roku do dnia 25 września 2014 roku w W., działając jako prezes zarządu (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził K. S. (obecnie S.-W.) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 299 000 złotych w ten sposób, że podczas zawarcia umowy deweloperskiej wprowadził K. S. (obecnieS.) w błąd co do zamiaru wywiązania się z jej warunków oraz ustanowienia na jej rzecz wyodrębnionego prawa własności lokalu mieszkalnego oznaczonego numerem roboczym (...) o powierzchni użytkowej 48 m2 na czwartym piętrze (piątej kondygnacji naziemnej) wraz z pomieszczeniami przynależnymi na nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną nr (...) z obrębu (...) o obszarze 340 m2 przy ul. (...) w W. do dnia 30 września 2014 r. w ramach przedsięwzięcia deweloperskiego, tj. popełnienia czynu z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. skazuje go na karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

3. na podstawie art. 85 i 86 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu łączną karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

4. na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 k.k. orzeczoną łączną karę pozbawienia wolności warunkowo oskarżonemu zawiesza na okres 4 (czterech) lat próby;

5. na podstawie art. 72 § 2 k.k. zobowiązuje R. K. (1) do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłacenie na rzecz pokrzywdzonej M. C. (1) kwoty 249 000 (dwustu czterdziestu dziewięciu tysięcy) złotych w terminie 3 (trzech) lat od uprawomocnienia się wyroku;

6. na podstawie art. 72 § 2 k.k. zobowiązuje R. K. (1) do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłacenie na rzecz pokrzywdzonej K. W. (1) kwoty 299 000 (dwustu dziewięćdziesięciu dziewięciu tysięcy) złotych w terminie 3 (trzech) lat od uprawomocnienia się wyroku;

7. na podstawie art. 43b k.k. orzeka podanie wyroku do publicznej wiadomości poprzez wywieszenie jego odpisu na tablicy ogłoszeń w Sądzie Okręgowym w Warszawie i Prokuraturze Rejonowej (...) na okres 12 (dwunastu) miesięcy;

8. na podstawie art. 41 § 2 k.k. orzeka wobec R. K. (1) zakaz prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie deweloperstwa na okres 5 (pięciu) lat;

9. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. P. 2 220 (dwa tysiące dwieście dwadzieścia) złotych + VAT tytułem zwrotu kosztów pełnomocnictwa oskarżycielki posiłkowej M. C. (1);

10. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. P. 2 460 (dwa tysiące czterysta sześćdziesiąt) złotych + VAT tytułem zwrotu kosztów pełnomocnictwa oskarżycielki posiłkowej K. W. (1);

11. zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych, obciążając wydatkami Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

XII K 141/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

R. K. (1)

W okresie od dnia 21 maja 2014 roku do dnia 15 września 2014 roku w W., działając jako prezes zarządu (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził M. C. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 269 000 złotych w ten sposób, że podczas zawarcia umowy deweloperskiej wprowadził M. C. (1) w błąd co do zamiaru wywiązania się z jej warunków oraz ustanowienia na jej rzecz wyodrębnionego prawa własności lokalu mieszkalnego oznaczonego numerem roboczym (...) o powierzchni użytkowej 45,51 m2 na czwartym piętrze (piątej kondygnacji naziemnej) wraz z pomieszczeniami przynależnymi na nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną nr (...) z obrębu (...) o obszarze 340 m2 przy ul. (...) w W. do dnia 30 września 2014 roku w ramach przedsięwzięcia deweloperskiego,

tj. czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 12.04.2007 r. wydano decyzję nr (...) o pozwoleniu na budowę budynku mieszkalnego przy ul. (...) w W., na nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną nr (...) z obrębu (...) o obszarze 340 m2. Decyzją nr (...) z dnia 14.05.2013 r. uprzednio wydana decyzja o pozwoleniu na budowę przedmiotowego budynku została przeniesiona na rzecz nowego podmiotu. Inwestorem, który w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zajmował się zarówno budową budynku przy ul. (...), jak i sprzedażą lokali i pomieszczeń im przynależnych znajdujących się w ww. budynku, była (...) sp. z o.o. Prezesem zarządu tej spółki był R. K. (1).

Jedną z osób zainteresowanych kupnem lokalu w ww. budynku była M. C. (1), pozostająca w osobistych, przyjacielskich stosunkach z R. K. i jego rodziną. M. C. otrzymała prospekt informacyjny z dnia 17.11.2013 r. dotyczący lokalu mieszkalnego nr (...) (komórka lokatorska nr (...)) o powierzchni 45,51 m2. Na stronie 5 prospektu, w rubryce „Określenie położenia oraz istotnych cech domu jednorodzinnego będącego przedmiotem umowy deweloperskiej lub budynku w którym ma znajdować się lokal mieszkalny będący przedmiotem umowy deweloperskiej” opisano następującą ilość kondygnacji: 1 kondygnacja podziemna, 4 kondygnacje naziemne i poddasze mieszkalne. Na stronie 3 natomiast wskazano, że w celu adaptacji poddasza na 2 lokale mieszkalne dnia 20.06.2013 r. wystąpiono o nowe warunki zabudowy (WZ) dla inwestycji i przygotowano projekt zamienny; uzyskanie WZ zaplanowano na dzień 31.01.2014 r., natomiast decyzji zatwierdzającej projekt zamienny na 28.02.2014 r. (k. 111 t. I). Wskazano ponadto (na stronie 6), iż planowana jest budowa 1 kondygnacji podziemnej, 4 nadziemnych i poddasza mieszkalnego (k. 113 t. I), jednakże w chwili wydania prospektu planowana jest budowa 1 kondygnacji podziemnej, 4 nadziemnych i poddasza nieużytkowego, zaś zmiana planów budowy z poddasza nieużytkowego na użytkowe mieszkalne nastąpi po zatwierdzeniu projektu zastępczego (k. 114 t. I). Sformułowania użyte w prospekcie (np. „uzyskanie WZ zaplanowano na 31.01.2014”) mogły z pewnością wprowadzić w błąd osobę zainteresowaną kupnem lokalu, sugerując, że uzyskanie kilku decyzji administracyjnych jest kwestią właściwie formalną, w stu procentach pewną, nieobarczoną ryzykiem niepowodzenia.

W dniu 21.12.2013 r. w W. P. R., reprezentując spółkę (...) sp. z o.o. (inwestor), oraz M. C. (1) (rezerwująca), zawarli umowę rezerwacyjną, na mocy której inwestor oświadczył, że w budynku będzie się znajdował lokal nr (...), i zobowiązał się zarezerwować na rzecz M. C. ww. lokal do dnia 31.03.2014 r.

W dniu 21.05.2014 r. w Kancelarii Notarialnej (...) przed notariuszem M. F. stawili się R. K. (1) i M. C. (1), którzy zawarli aktem notarialnym Rep. (...) umowę deweloperską. R. K. (1) działał w imieniu i na rzecz spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. przy ul. (...) lok. (...), REGON (...), NIP (...). W ww. akcie notarialnym R. K. (1), w imieniu (...) sp. z o.o., zobowiązał się do wybudowania na nieruchomości przy ul. (...) w W. budynku obejmującego lokal mieszkalny o powierzchni użytkowej 45,51 m2 oznaczony numerem roboczym (...), do którego przynależeć miała komórka lokatorska numer (...), na czwartym piętrze (piątej kondygnacji naziemnej), wraz z lokalem niemieszkalnym w postaci miejsca postojowego, a następnie do ustanowienia odrębnej własności tego lokalu i jego sprzedaży M. C. (1) za łączną kwotę 269.000 zł, do dnia 30.09.2014 r.

Sposób, w jaki skonstruowano umowę deweloperską, tzn. jej szczegółowość, jak również np. postanowienia dotyczące kar umownych, miały uprawdopodabniać uczciwe intencje R. K. (1) w stosunku do M. C., a w rzeczywistości wprowadzić w błąd co do zamiaru wywiązania się z zawartej umowy i doprowadzić kupującą do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 269.000 złotych. R. K. (1) nie poinformował w sposób należyty oskarżycielki posiłkowej o tym, że uzyskanie wskazanych w prospekcie informacyjnym decyzji administracyjnych nie jest pewne, co więcej, że – wbrew informacjom zawartym w prospekcie – ich uzyskanie z pewnością nie jest możliwe do dnia, w którym zgodnie z zawartą umową deweloperską miano ustanowić odrębną własność lokalu i przenieść tę własność na M. C. (1). Sugerując się datami podanymi w prospekcie (wszystkie podane były z datą wcześniejszą niż data zawarcia umowy deweloperskiej), z łatwością można było dojść do wniosku, że nawet jeśli wydanie tych decyzji opóźniło się, to ich uzyskanie nastąpi w najbliższym czasie, tj. między datą 21.05.2014 r. a 30.09.2014 r. R. K. (1) zapewniał M. C. o tym, że postępowanie administracyjne zmierza do szybkiego zakończenia, czego wyraz dał także w umowie deweloperskiej wskazując, że przeniesienie własności lokalu mieszkalnego na poddaszu nastąpi najpóźniej w dniu 30.09.2014 r. Tymczasem R. K. (1) niewątpliwie już w dniu zawarcia umowy wiedział, że z pewnością nie uda mu się spełnić jej warunków w terminie, jako że nie złożył jeszcze nawet wszystkich wymaganych dokumentów. Gdyby M. C. (1) wiedziała, iż R. K. (1) już w chwili zawarcia umowy nie miał zamiaru wywiązania się z jej warunków, nie zawarłaby z nim takiej umowy.

W dniu 04.06.2014 r. M. C. zawarła w celu nabycia lokalu mieszkalnego umowę kredytu na kwotę 236.775 zł z Bankiem (...) S.A. z siedzibą we W.. W dniu 15.09.2014 r. wpłacono ostatnią transzę zakupu ceny mieszkania. W sprawie miały miejsce ponadto licytacje komornicze udziałów w przedmiotowym lokalu z uwagi na długi (...) sp. z o.o., o których M. C. także nie została w żaden sposób poinformowana. Gdyby wiedziała, że istnieje ryzyko licytacji udziału w kupowanym przez nią mieszkaniu (na który to zakup zaciągnęła wszak duży kredyt), nie zawarłaby z R. K. umowy deweloperskiej.

Już po okresie wpłacenia przez M. C. ostatniej transzy oskarżony podejmował czynności administracyjne mające na celu „zamaskowanie” popełnienia przestępstwa oszustwa i zyskanie na czasie poprzez konsekwentne próby sprawienia wrażenia, jakoby chciał wywiązać się z postanowień umowy, następnie zaś wprowadzenia M. C. w błąd poprzez wzbudzenie w niej nadziei, iż całe przedsięwzięcie – choć może się bardzo opóźnić – finalnie jednak dojdzie do skutku.

Dnia 01.09.2015 r. Wspólnota Mieszkaniowa wystosowała do PINB pismo zgłaszające nielegalne użytkowanie poddasza nieużytkowego w budynku przy ul. (...) (k. 567 t. III), lokal użytkować miała M. C., która wynajmowała albo użyczała lokal, będąc w posiadaniu kluczy do mieszkania. W dniu 02.09.2015 r. (...) sp. z o.o. zgłosiła Prezydentowi (...) za pośrednictwem Wydziału Architektury i Budownictwa dla Dzielnicy P. zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części w ten sposób, że zmienił przeznaczenie poddasza nieużytkowego na lokale mieszkalne (...). Dnia 04.09.2015 r. postanowieniem nr (...) nałożono na wnioskodawcę obowiązek uzupełnienia zgłoszenia o braki w dokumentacji. Braki te nie zostały uzupełnione, oskarżony zignorował obowiązek nałożony na niego przez organ. W dniu 10.09.2015 r. Wspólnota Mieszkaniowa (...) wystosowała pismo do Urzędu Dzielnicy P., w którym zaznaczyła, iż nie wyraża zgody na przekształcenie poddasza nieużytkowego na poddasze użytkowe. Problemy oskarżonego ze Wspólnotą Mieszkaniową wynikały głównie z reklamacji pozostałych mieszkańców dotyczących wad fizycznych budynku. W dniu 16.09.2015 r. decyzją nr (...) Prezydent (...) wniósł sprzeciw do zgłoszenia z dnia 02.09.2015 r. wskazując, że z pisma od wspólnoty mieszkaniowej wynika, że zmiana sposobu użytkowania poddasza została już dokonana. Samowolne dokonanie takiej zmiany zostało też potwierdzone w wyniku przeprowadzonej kontroli (k. 496 t. III, k. 572 t. III). Postanowieniem nr (...) z dnia 09.11.2015 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego (...) wstrzymał użytkowanie poddasza nieużytkowego i nałożył na Wspólnotę Mieszkaniową obowiązek sporządzenia i przedłożenia PINB stosownej dokumentacji. Decyzją Wojewody (...) z dnia 28.04.2016 r. nr (...) uchylono decyzję Prezydenta (...) z dnia 16.09.2015 r. nr (...). Decyzją nr (...) z dnia 20.05.2016 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego (...) nakazał Wspólnocie Mieszkaniowej przywrócenie poprzedniego sposobu użytkowania poddasza nieużytkowego. W piśmie z dnia 10.08.2016 r. Zarząd Wspólnoty Mieszkaniowej poinformował PINB, iż wezwał (...) sp. z o.o. do wydania kluczy do pomieszczeń poddasza nieużytkowego, jednak nie otrzymał żadnej odpowiedzi, nie został też udostępniony ww. lokal. W piśmie z dnia 05.10.2017 r. i z dnia 22.01.2018 r. wystosowanym do pokrzywdzonej spółka (...) sp. z o.o. wskazywała, że przyczyną opóźnienia jest „przedłużająca się procedura uzyskania zgody na samodzielność lokalu” (k. 418-419 t. III). Z kolei w dniu 16.03.2018 r. wskazywano, że powodem jest „przedłużająca się procedura uzupełniania dokumentacji technicznej, oraz procedury formalno-prawne w Urzędzie Dzielnicy (...)” (k. 420 t. III). Jest to oczywista nieprawda, jako że taki urząd dzielnicy nie istnieje; wystosowanie takiego oświadczenia miało na celu „zamaskowanie” faktu popełnienia oszustwa. W dniu 31.01.2019 r. przedstawiciel PINB przeprowadził czynności kontrolne, w czasie których stwierdził, że poddasze budynku przy ul. (...) w W. jest opróżnione i nie jest użytkowane na cele mieszkalne; tym samym uznano za wykonany obowiązek przywrócenia poprzedniego sposobu użytkowania poddasza i zakończono postępowanie administracyjne dotyczące samowolnej zmiany sposobu użytkowania poddasza nieużytkowego.

Zeznania M. C. (1)

k. 79 t. I, k. 359-360 t. II, k. 408-409 t. III, k. 902v-905 t. V, k. 1165 t. VI

Akt notarialny Rep. (...) z dnia 21.05.2014 r.

k. 4-12 t. I, k. 91-108 t. I

Akt notarialny Rep. (...) z dnia 09.12.2014 r.

k. 13-15 t. I, k. 69-74 t. I, k. 86-90 t. I

Odpis księgi wieczystej o nr (...)

k. 39-57 t. I, k. 361-365 t. II

Porozumienie w sprawie kar umownych z tytułu opóźnienia z dnia 20.09.2016 r. wraz z aneksami

k. 58-60 t. I

Umowa kredytu z dnia 04.06.2014 r. wraz z pozostałą dokumentacją bankową i deweloperską oraz pozwem o zapłatę w postępowaniu upominawczym

k. 63 t. I, k. 913-943 t. V

Obwieszczenia o licytacji udziału w nieruchomości z dnia 24.01.2018 r. i 05.03.2018 r.

k. 64-65, 68 t. I, k. 83-84 t. I

Wezwanie z dnia 08.11.2016 r. do zawarcia umowy przyrzeczonej

k. 85 t. I

Prospekt informacyjny z dnia 17.11.2013 r.

k. 109-119 t. I, k. 1097-1104 t. VI, k. 1128-1136 t. VI

Pełnomocnictwo udzielone G. K. do sprzedaży lokali mieszkalnych przy ul. (...) w W.

k. 150-151 t. I

Kopia akt sprawy V K 231/18 Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie przeciwko R. K. (1)

k. 187-299 t. I-II, k. 447-493 t. III

Oświadczenia o zmianie terminu zawarcia umowy przeniesienia własności

k. 337-340 t. II

Wyjaśnienia R. K. (1) (częściowo)

k. 644-645 t. IV, k. 872v-873 t. V, k. 1162v-1164 t. VI

Protokół oględzin akt sprawy (...)

k. 367-376 t. II

Pismo zastępcy burmistrza Dzielnicy P. (...) z dnia 20.08.2019 r.

k. 393 t. II

Pismo z Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego z dnia 27.09.2019 r.

k. 400-401 t. III

Ewidencja wpłat i wypłat na otwarty mieszkaniowy rachunek powierniczy

k. 410 t. III

Kopia korespondencji M. C. (1) i (...) sp. z o.o.

k. 411-437 t. III

Pismo z Urzędu (...) z dnia 15.01.2020 r.

k. 495 t. III

Pismo z PINB z dnia 22.01.2020 r.

k. 496 t. III

Decyzja PINB nr (...) z dnia 12.02.2014 r.

k. 497 t. III

Decyzja PINB nr (...) z dnia 22.10.2014 r.

k. 498-499 t. III, k. 1080-1082 t. VI

Wydruk z KRS

k. 500-503 t. III

Protokół oględzin dokumentacji dotyczącej inwestycji przy ul. (...) w W. oraz decyzja nr (...) z dnia 02.02.2015 r.

k. 504-536 t. III, k. 1083-1084 t. VI

Protokół oględzin dokumentacji dotyczącej inwestycji przy ul. (...) w W.

k. 537-606 t. III-IV

Opinia sądowo-psychiatryczna

k. 648-650 t. IV

Dokumentacja medyczna

k. 675-679 t. IV, k. 682-686 t. IV, k. 690-692 t. IV

Opinia sądowo-psychiatryczna uzupełniająca

k. 696-697 t. IV

Odpisy postanowień Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie

k. 814-815 t. V

Wezwanie do zapłaty

k. 847-848 t. V

Dokumentacja związana z roszczeniami bankowymi

k. 890-895 t. V

Zeznania S. Z.

k. 905v-906 t. V

Zeznania M. P.

k. 906-907 t. V

Zeznania P. R.

k. 907-908 t. V

Dokumentacja związana ze sprawą o sygn. akt VII Co 2047/18 Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi Południe w Warszawie

k. 983-1064 t. V-VI

Zeznania M. B.

k. 1142v-1143 t. VI

Wniosek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy

k. 1072-1075 t. VI

Decyzja nr (...) z dnia 13.02.2014 r. o warunkach zabudowy

k. 1076-1079 t. VI

Decyzja nr (...) z dnia 27.08.2015 r. o warunkach zabudowy

k. 1085-1087 t. VI

Zgłoszenie zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części z dnia 02.09.2015 r.

k. 1088 t. VI

Wydruki z Portalu Informacyjnego Sądów Powszechnych

k. 1090-1091 t. VI

Protokół kontroli robót budowlanych nr (...) z dnia 03.11.2015 r. wraz z dokumentacją fotograficzną

k. 1117-1120 t. VI

Umowa rezerwacyjna z dnia 21.12.2013 r. wraz z aneksem

k. 1121-1127 t. VI

Email z dnia 05.05.2017 r.

k. 421 t. III

Email z dnia 03.06.2017 r.

k. 422 t. III

Sprzeciw (...) – zmiana sposobu użytkowania

Teczka dołączona na określony czas do akt

Pismo do (...) Bank (...) S.A.

k. 1137-1140 t. VI, k. 1159-1161

Wykaz cen nabycia lokali w budynku przy ul. (...) w W.

k. 1149-1150 t.VI

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

R. K. (1)

w okresie od dnia 26 marca 2014 roku do dnia 25 września 2014 roku w W., działając jako prezes zarządu (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził K. S. (obecnie S.) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 299 000 złotych w ten sposób, że podczas zawarcia umowy deweloperskiej wprowadził K. S. (obecnie S.) w błąd co do zamiaru wywiązania się z jej warunków oraz ustanowienia na jej rzecz wyodrębnionego prawa własności lokalu mieszkalnego oznaczonego numerem roboczym (...) o powierzchni użytkowej 48 m2 na czwartym piętrze (piątej kondygnacji naziemnej) wraz z pomieszczeniami przynależnymi na nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną nr (...) z obrębu (...) o obszarze 340 m2 przy ul. (...) w W. do dnia 30 września 2014 r. w ramach przedsięwzięcia deweloperskiego,

tj. czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 12.04.2007 r. wydano decyzję nr (...) o pozwoleniu na budowę budynku mieszkalnego przy ul. (...) w W., na nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną nr (...) z obrębu (...) o obszarze 340 m2. Decyzją nr (...) z dnia 14.05.2013 r. uprzednio wydana decyzja została przeniesiona na rzecz nowego podmiotu. Inwestorem, który w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zajmował się zarówno budową budynku przy ul. (...), jak i sprzedażą lokali i pomieszczeń im przynależnych znajdujących się w ww. budynku, była (...) sp. z o.o. Prezesem zarządu tej spółki był R. K. (1).

Jedną z osób zainteresowanych kupnem lokalu w ww. budynku była K. S. (obecnie: K. W. (1)). W dniu 20.12.2013 r. w W. P. R., reprezentując spółkę (...) sp. z o.o. (inwestor), oraz K. W. (1) (rezerwująca), zawarli umowę rezerwacyjną, na mocy której inwestor oświadczył, że w budynku będzie się znajdował lokal nr (...), i zobowiązał się zarezerwować na rzecz K. W. ww. lokal do dnia 31.03.2014 r.

W dniu 25.03.2014 r. K. W. otrzymała prospekt informacyjny dotyczący lokalu mieszkalnego nr (...) (komórka lokatorska nr (...)) o powierzchni 48 m2. W ww. prospekcie wskazano, że w celu adaptacji poddasza na 2 lokale mieszkalne dnia 20.06.2013 r. wystąpiono o nowe warunki zabudowy (WZ) dla inwestycji i przygotowano projekt zamienny; uzyskanie WZ zaplanowano na dzień 31.01.2014 r., natomiast decyzji zatwierdzającej projekt zamienny na 28.02.2014 r. (k. 141 t. I). Wskazano ponadto, iż planowana jest budowa 1 kondygnacji podziemnej, 4 nadziemnych i poddasza mieszkalnego (k. 143 t. I), jednakże w chwili wydania prospektu planowana jest budowa 1 kondygnacji podziemnej, 4 nadziemnych i poddasza nieużytkowego, zaś zmiana planów budowy z poddasza nieużytkowego na użytkowe mieszkalne nastąpi po zatwierdzeniu projektu zastępczego (k. 144 t. I). Sformułowania użyte w prospekcie (np. „uzyskanie WZ zaplanowano na 31.01.2014) mogły z pewnością wprowadzić w błąd osobę zainteresowaną kupnem lokalu, sugerując, że uzyskanie kilku decyzji administracyjnych jest kwestią właściwie formalną, w stu procentach pewną, nieobarczoną ryzykiem niepowodzenia.

W dniu 26.03.2014 r. w Kancelarii Notarialnej (...) przed notariuszem M. F. stawili się R. K. (1) i K. S. (obecnie: K. W. (1)), którzy zawarli aktem notarialnym Rep. (...) umowę deweloperską. R. K. (1) działał w imieniu i na rzecz spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. przy ul. (...) lok. (...), REGON (...), NIP (...). W ww. akcie notarialnym R. K. (1), w imieniu (...) sp. z o.o., zobowiązał się do wybudowania na nieruchomości przy ul. (...) w W. budynku obejmującego lokal mieszkalny o powierzchni użytkowej 48 m2 oznaczony numerem roboczym (...), do którego przynależeć miała komórka lokatorska numer (...), na czwartym piętrze (piątej kondygnacji naziemnej), wraz z lokalem niemieszkalnym w postaci miejsca postojowego, a następnie do ustanowienia odrębnej własności tego lokalu i jego sprzedaży K. W. za łączną kwotę 299.000 zł, do dnia 30.09.2014 r.

Sposób, w jaki skonstruowano umowę deweloperską, tzn. jej szczegółowość, jak również np. postanowienia dotyczące kar umownych, miały uprawdopodabniać uczciwe intencje R. K. (1) w stosunku do K. W., a w rzeczywistości wprowadzić w błąd co do zamiaru wywiązania się z zawartej umowy i doprowadzić kupującą do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 299.000 złotych. R. K. (1) nie poinformował w sposób należyty oskarżycielki posiłkowej o tym, że uzyskanie wskazanych w prospekcie informacyjnym decyzji administracyjnych nie jest pewne, co więcej, że – wbrew informacjom zawartym w prospekcie – ich uzyskanie z pewnością nie jest możliwe do dnia, w którym zgodnie z zawartą umową deweloperską miano ustanowić odrębną własność lokalu i przenieść tę własność na K. W. (1). Sugerując się datami podanymi w prospekcie (wszystkie podane były z datą wcześniejszą niż data zawarcia umowy deweloperskiej) z łatwością można było dojść do wniosku, że nawet jeśli wydanie tych decyzji opóźniło się, to ich uzyskanie nastąpi w najbliższym czasie, tj. między datą 26.03.2014 r. a 30.09.2014 r. R. K. (1) zapewniał K. W. o tym, że postępowanie administracyjne zmierza do szybkiego zakończenia, czego wyraz dał także w umowie deweloperskiej wskazując, że przeniesienie własności lokalu mieszkalnego na poddaszu nastąpi najpóźniej w dniu 30.09.2014 r. Tymczasem R. K. (1) już w dniu zawarcia umowy wiedział, że z pewnością nie uda mu się spełnić jej warunków w terminie, jako że nie złożył jeszcze nawet wszystkich wymaganych dokumentów. Gdyby K. W. wiedziała, iż R. K. (1) już w chwili zawarcia umowy nie miał zamiaru wywiązania się z jej warunków, nie zawarłaby z nim takiej umowy.

Aktem notarialnym z dnia 31.03.2014 r. Rep. (...), przed notariuszem M. F., zmieniono zawartą wcześniej umowę deweloperską w ten sposób, że dodano harmonogram spłaty ceny zakupu lokalu. W dniu 01.04.2014 r. K. W. zawarła w celu nabycia lokalu mieszkalnego umowę kredytu na kwotę 223.000 zł z (...) Bankiem (...) S.A. z siedzibą w W.. W dniu 25.09.2014 r. wpłacono ostatnią transzę zakupu ceny mieszkania. W sprawie miały miejsce ponadto licytacje komornicze udziałów w przedmiotowym lokalu z uwagi na długi (...) sp. z o.o., o których K. W. także nie została w żaden sposób poinformowana. Gdyby wiedziała, że istnieje ryzyko licytacji udziału w kupowanym przez nią mieszkaniu (na który to zakup zaciągnęła wszak duży kredyt), nie zawarłaby z R. K. umowy deweloperskiej.

Już po okresie wpłacenia przez K. W. ostatniej transzy oskarżony podejmował czynności administracyjne mające na celu „zamaskowanie” popełnienia przestępstwa oszustwa i zyskanie na czasie poprzez konsekwentne próby sprawienia wrażenia, jakoby chciał wywiązać się z postanowień umowy, następnie zaś wprowadzenia K. W. w błąd poprzez wzbudzenie w niej nadziei, iż całe przedsięwzięcie – choć może się bardzo opóźnić – finalnie jednak dojdzie do skutku.

W związku z dokonaniem w czasie budowy odstępstw od zatwierdzonego projektu na inwestora nałożono obowiązek przedłożenia czterech egzemplarzy projektu zamiennego, a następnie decyzją nr (...) z dnia 08.08.2014 r. uchylono decyzję o przeniesieniu pozwolenia na budowę. Decyzją nr (...) z dnia 22.10.2014 r. zatwierdzono projekt budowlany zamienny budynku składającego się z czterech kondygnacji nadziemnych mieszkalnych i piątej kondygnacji poddasza nieużytkowego (k. 498 t. III). Aktem notarialnym z dnia 12.12.2014 r. Rep. (...), przed notariuszem M. F., zmieniono zawartą umowę deweloperską m.in. w ten sposób, że uzyskanie prawomocnego pozwolenia na użytkowanie oznaczono na dzień 31.01.2015 r. Decyzją nr (...) z dnia 02.02.2015 r. PINB udzielił pozwolenia na użytkowanie czterech kondygnacji nadziemnych mieszkalnych i piątej kondygnacji poddasza nieużytkowego (k. 495 t. III). Aktem notarialnym z dnia 21.04.2015 r. Rep. (...), przed notariuszem M. F., zmieniono zawartą umowę deweloperską m.in. w ten sposób, że zobowiązano się, iż umowa przyrzeczona, tj. umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i jego sprzedaży oraz umowa sprzedaży udziału we współwłasności lokalu niemieszkalnego, zostanie zawarta najpóźniej do dnia 30.06.2015 r. W dniu 27.08.2015 r. wydano decyzję nr (...) o warunkach zabudowy, w której ustalono warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy dla inwestycji polegającej na zmianie sposobu użytkowania części poddasza na lokal mieszkalny nr (...) w budynku przy ul. (...) w W.. Decyzja ta nie stanowiła jeszcze zmiany sposobu użytkowania poddasza, lecz rodzaj wstępnej decyzji o warunkach technicznych. Dnia 01.09.2015 r. Wspólnota Mieszkaniowa wystosowała do PINB pismo zgłaszające nielegalne użytkowanie poddasza nieużytkowego w budynku przy ul. (...) (k. 567 t. III), lokal użytkować miała M. C., która wynajmowała lub użyczała do odbycia noclegu ów lokal, a która otrzymała w międzyczasie klucze do mieszkania. W dniu 02.09.2015 r. (...) sp. z o.o. zgłosiła Prezydentowi (...) za pośrednictwem Wydziału Architektury i Budownictwa dla Dzielnicy P. zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części w ten sposób, że zmienił przeznaczenie poddasza nieużytkowego na lokale mieszkalne (...). Dnia 04.09.2015 r. postanowieniem nr (...) nałożono na wnioskodawcę obowiązek uzupełnienia zgłoszenia o braki w dokumentacji. Braki te nie zostały uzupełnione, co świadczyć może o tym, że R. K. (1) nadal podejmował próby „zamaskowania” faktu popełnienia oszustwa i choć starał się sprawiać wrażenie, że podejmuje wszelkie niezbędne czynności w celu sfinalizowania umowy, w rzeczywistości nie miał zamiaru się z postanowień tej umowy wywiązywać i z premedytacją zignorował obowiązek nałożony na niego przez organ. W dniu 10.09.2015 r. Wspólnota Mieszkaniowa (...) wystosowała pismo do Urzędu Dzielnicy P., w którym zaznaczyła, iż nie wyraża zgody na przekształcenie poddasza nieużytkowego na poddasze użytkowe. Problemy oskarżonego ze Wspólnotą Mieszkaniową wynikały głównie z reklamacji pozostałych mieszkańców dotyczących wad fizycznych budynku. W dniu 16.09.2015 r. decyzją nr (...) Prezydent (...) wniósł sprzeciw do zgłoszenia z dnia 02.09.2015 r. wskazując, że z pisma od wspólnoty mieszkaniowej wynika, że zmiana sposobu użytkowania poddasza została już dokonana. Samowolne dokonanie takiej zmiany zostało też potwierdzone w wyniku przeprowadzonej kontroli (k. 496 t. III, k. 572 t. III). Oświadczeniem z dnia 08.10.2015 r. (...) sp. z o.o. określiła termin przeniesienia prawa własności lokalu nr (...) do dnia 08.02.2016 r. wskazując, że przyczyną opóźnienia jest przedłużająca się procedura uzyskania zgody na samodzielność lokalu. Aktem notarialnym z dnia 04.11.2015 r. Rep. (...), przed notariuszem M. F., zmieniono zawartą umowę deweloperską m.in. w ten sposób, że zobowiązano się, iż umowa przyrzeczona zostanie zawarta najpóźniej do dnia 29.02.2016 r. Postanowieniem nr (...) z dnia 09.11.2015 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego (...) wstrzymał użytkowanie poddasza nieużytkowego i nałożył na Wspólnotę Mieszkaniową obowiązek sporządzenia i przedłożenia PINB stosownej dokumentacji. Aktem notarialnym z dnia 30.03.2016 r. Rep. (...), przed notariuszem M. F., zmieniono zawartą umowę deweloperską m.in. w ten sposób, że zobowiązano się, iż umowa przyrzeczona zostanie zawarta najpóźniej do dnia 31.07.2016 r. Decyzją Wojewody (...) z dnia 28.04.2016 r. nr (...) uchylono decyzję Prezydenta (...) z dnia 16.09.2015 r. nr (...). Decyzją nr (...) z dnia 20.05.2016 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla (...) nakazał Wspólnocie Mieszkaniowej przywrócenie poprzedniego sposobu użytkowania poddasza nieużytkowego. W piśmie z dnia 10.08.2016 r. Zarząd Wspólnoty Mieszkaniowej poinformował (...), iż wezwał (...) sp. z o.o. do wydania kluczy do pomieszczeń poddasza nieużytkowego, jednak nie otrzymał żadnej odpowiedzi, nie został też udostępniony ww. lokal. W dniu 16.03.2017 r. (...) sp. z o.o. określiła termin przeniesienia prawa własności lokalu nr (...) do dnia 30.06.2018 r. wskazując, że przyczyną opóźnienia jest przedłużająca się procedura uzyskania dokumentacji technicznej oraz procedury formalno-prawne w Urzędzie Dzielnicy (...). Jest to oczywista nieprawda, jako że taki urząd dzielnicy nie istnieje; wystosowanie takiego oświadczenia miało na celu jedynie próbę „zamaskowania” faktu popełnienia oszustwa. W dniu 05.10.2017 r. (...) sp. z o.o. określiła termin przeniesienia prawa własności lokalu nr (...) do dnia 12.01.2018 r. wskazując, że przyczyną opóźnienia jest przedłużająca się procedura uzyskania zgody na samodzielność lokalu. W okresie od maja 2017 r. do lipca 2018 r. (...) sp. z o.o. spłaciła zobowiązanie wobec pokrzywdzonej w kwocie 30.000 zł. W dniu 31.01.2019 r. przedstawiciel PINB przeprowadził czynności kontrolne, w czasie których stwierdził, że poddasze budynku przy ul. (...) w W. jest opróżnione i nie jest użytkowane na cele mieszkalne; tym samym uznano za wykonany obowiązek przywrócenia poprzedniego sposobu użytkowania poddasza i zakończono postępowanie administracyjne dotyczące samowolnej zmiany sposobu użytkowania poddasza nieużytkowego.

Przeprowadzane czynności, w tym wydawanie oświadczeń czy składanie poszczególnych wniosków do urzędów, miały na celu wprowadzić w błąd co do zamiaru wywiązania się z zawartej umowy deweloperskiej, ukrycie faktu popełnienia oszustwa oraz przeciągnięcie całej sprawy w czasie.

Zeznania K. W. (1)

k. 179-180 t. I, k. 391-392 t. II, k. 873v-874 t. V

Zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa

k. 1-3 t. I

Akt notarialny Rep. (...) z dnia 26.03.2014 r.

k. 16-24 t. I, k. 121-137 t. I, k. 173-174 t. I

Akt notarialny Rep. (...) z dnia 31.03.2014 r.

k. 25-27 t. I, k. 146-149 t. I, k. 167-168 t. I

Akt notarialny Rep. A nr (...) z dnia 12.12.2014 r.

k. 28v-30 t. I, k. 152-156 t. I

Akt notarialny Rep. (...) z dnia 21.04.2015 r.

k. 31-33 t. I, k. 157-161 t. I

Akt notarialny Rep. (...) z dnia 04.11.2015 r.

k. 33v-35 t. I, k. 162-166 t. I, k. 170-172 t. I

(...) sp. z o.o. z dnia 24.11.2015 r.

k. 36 t. I

Akt notarialny Rep. (...) z dnia 30.03.2016 r.

k. 36v-38 t. I

Odpis księgi wieczystej o nr (...)

k. 39-57 t. I, k. 361-365 t. II

Porozumienie w sprawie kar umownych z tytułu opóźnienia z dnia 04.05.2017 r.

k. 61 t. I

Umowa kredytu z dnia 01.04.2014 r. - fragment

k. 62 t. I, k. 175 t. I

Prospekt informacyjny z dnia 25.03.2014 r.

k. 139-145 t. I

Pełnomocnictwo udzielone G. K. do sprzedaży lokali mieszkalnych przy ul. (...) w W.

k. 150-151 t. I

Obwieszczenie o licytacji udziału w nieruchomości z dnia 24.01.2018 r. i 05.03.2018 r.

k. 176 t. I, k. 181-182 t. I

Kopia akt sprawy V K 231/18 Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie przeciwko R. K. (1)

k. 187-299 t. I-II, k. 447-493 t. III

Protokół oględzin akt sprawy (...)

k. 367-376 t. II

Wyjaśnienia R. K. (1) (częściowo)

k. 644-645 t. IV, k. 872v-873 t. V, k. 1162v-1164 t. VI

Pismo zastępcy burmistrza Dzielnicy (...) z dnia 20.08.2019 r.

k. 393 t. II

Pismo z Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego z dnia 27.09.2019 r.

k. 400-401 t. III

Pismo z Urzędu (...) z dnia 15.01.2020 r.

k. 495 t. III

Pismo z PINB z dnia 22.01.2020 r.

k. 496 t. III

Decyzja PINB nr (...) z dnia 12.02.2014 r.

k. 497 t. III

Decyzja PINB nr (...) z dnia 22.10.2014 r.

k. 498-499 t. III, k. 1080-1082 t. VI

Wydruk z KRS

k. 500-503 t. III

Protokół oględzin dokumentacji dotyczącej inwestycji przy ul. (...) w W. oraz decyzja nr (...) z dnia 02.02.2015 r.

k. 504-536 t. III, k. 1083-1084 t. VI

Protokół oględzin dokumentacji dotyczącej inwestycji przy ul. (...) w W.

k. 537-606 t. III-IV

Opinia sądowo-psychiatryczna

k. 648-650 t. IV

Dokumentacja medyczna

k. 675-679 t. IV, k. 682-686 t. IV, k. 690-692 t. IV

Opinia sądowo-psychiatryczna uzupełniająca

k. 696-697 t. IV

Odpisy postanowień Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie

k. 814-815 t. V

Dokumentacja bankowa i dotycząca innych poniesionych kosztów

k. 856-871 t. V

Zeznania S. Z.

k. 905v-906 t. V

Zeznania M. P.

k. 906-907 t. V

Zeznania P. R.

k. 907-908 t. V

Protokół przekazania kluczy z dnia 24.11.2017 r.

k. 1089 t. VI

Umowa rezerwacyjna z dnia 20.12.2013 r.

k. 1092-1096 t. VI

Oświadczenia o zmianie terminu zawarcia umowy przeniesienia własności

k. 1105-1106 t. VI

Wyciąg z pozwu K. W. (1) przeciwko (...) sp. z o.o.

k. 1109-1110 t. VI

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z dnia 29.04.2022 r., sygn. akt VI C 1102/21

k. 1111-1116 t. VI, k. 1152-1157, 1158 t. VI

Zeznania M. B.

k. 1142v-1143 t. VI

Akta Sądu Okręgowego w Łodzi I C 2376/22 – k. 233 i nast.

Dołączone na określony czas do akt

Sprzeciw (...) – zmiana sposobu użytkowania

Teczka dołączona na określony czas do akt

Wykaz cen nabycia lokali w budynku przy ul. (...) w W.

k. 1149-1150 t. VI

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

BRAK

2. OCena DOWOdów

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.-1.1.2.

Częścio-wo wyjaśnie-nia R. K.

Sąd ocenił wyjaśnienia R. K. (1) jako częściowo wiarygodne. Sąd dał wiarę owym wyjaśnieniom w zakresie informacji potwierdzających, że oskarżony zawarł z oskarżycielkami posiłkowymi umowy deweloperskie, a następnie dokonywał pewnych czynności z zakresu prawa administracyjnego. Wyjaśnienia te są w podanym zakresie spójne oraz logiczne, a także korespondują z innymi dowodami zebranymi w sprawie.

1.1.1.-1.1.2.

Częścio-wo zeznania M. C. i K. W. (3)-kowskiej

Sąd obdarzył walorem wiarygodności zeznania oskarżycielek posiłkowych w zakresie, w jakim opisują ogólny przebieg zdarzenia. W tym zakresie zeznania te są logiczne, spójne, konsekwentne, a ponadto zostały one uwiarygodnione poprzez dokumentację wytworzoną z związku z zawarciem umowy deweloperskiej. Sąd nie uwzględnił natomiast zeznań M. C. (1) i K. W. (1) w zakresie szczegółów dotyczących ww. zdarzenia, o czym szerzej w punkcie 2.2.

1.1.1.-1.1.2.

Zeznania pozosta-łych świadków wymienio-nych w 1.1.

Sąd ocenił zeznania świadków S. Z., M. P., P. R. i M. B. jako wiarygodne, gdyż są one rzeczowe, konkretne, wewnętrznie i wzajemnie niesprzeczne, jak również znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym ujawnionym w toku postępowania, na podstawie którego sąd ustalił stan faktyczny w sprawie. Zeznania te nie odegrały jednak dużej roli w zakresie istoty niniejszego procesu, gdyż świadkowie nie mieli wiedzy o ustaleniach świadomości stron w chwili zawierania umów deweloperskich.

1.1.1.-1.1.2.

Opinie sądowo-psychiat-ryczne wymienio-ne w 1.1.

Na uznanie za w pełni wiarygodne zasługują opinie biegłych, albowiem w wyczerpujący sposób przedstawili oni ocenę stanu zdrowia psychicznego oskarżonego oraz dokonali wnikliwej analizy wszelkich okoliczności związanych ze stanem zdrowia oskarżonego. Opinie zostały sporządzone zgodnie z wymogami określonymi w art. 202 k.p.k., przez osoby o niekwestionowanym poziomie wymaganej wiedzy specjalistycznej, w sposób fachowy, wszechstronny i logiczny.

1.1.1.-1.1.2.

Pozostała dokumen-tacja wymienio-na w 1.1.

Na uznanie za wiarygodne co do ich treści, formy oraz legalności sporządzenia zasługują dowody z ujawnionych w sprawie dokumentów, m.in. kopii aktów notarialnych, decyzji administracyjnych czy protokołów oględzin dokumentacji. Dokumenty zostały sporządzone zgodnie z przepisami prawa. Ich treść nie budziła wątpliwości ani stron, ani sądu.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1.-1.1.2.

Wyjaśnienia R. K. (1) (częściowo) k. 644-645 t. IV, k. 872v-873 t. V, k. 1162v-1164 t. VI

Za niewiarygodne uznano twierdzenie oskarżonego, jakoby otrzymał on decyzję o warunkach zabudowy dotyczącą zmiany lokali na poddaszu z nieużytkowych na użytkowe. Z akt sprawy wynika, iż decyzję taką wydano tylko co do lokalu, którego własność miała zostać przeniesiona na K. W. (1), a nie co do obu lokali.

Ponadto, oskarżony wyjaśnił, iż z pisma przedłożonego przez M. C. (1) bankowi (...) S.A. wynika, iż od początku wiedziała ona – na podstawie prospektu i umowy deweloperskiej – iż poddasze nieużytkowe ma zostać przekształcone w użytkowe. Z pisma tego nie wynikają jednakże takie fakty – pismo z dnia 19.08.2019 r. stanowi jedynie o niewłaściwej kontroli zakończenia każdego z etapów przedsięwzięcia deweloperskiego przez bank i to nie tylko kontroli formalnej, lecz też merytorycznej, np. co do użycia materiałów złej jakości. W piśmie tym nie ma wzmianki o kwestii użytkowania czy tez nieużytkowania poddasza.

Sąd za niewiarygodne uznał także twierdzenie oskarżonego, jakby oskarżycielki posiłkowe nie chciały nigdy rozwiązać konfliktu w sposób polubowny. W aktach sprawy znajdują się bowiem kopie e-maili kierowanych do R. K. (1) przed złożeniem zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa, ponadto miało dochodzić do rozmów telefonicznych, a nawet spotkań osobistych.

Przede wszystkim za niewiarygodne uznać należało wyjaśnienia oskarżonego, jakoby miał przekonanie, iż do dnia 30.09.2014 r. uda mu się uzyskać wszelkie niezbędne decyzje administracyjne i przenieść na oskarżycielki własność lokali. Twierdzeniu temu nie można dać wiary po analizie materiału dowodowego, z którego w sposób jednoznaczny wynika, iż nie było szans na uzyskanie takich decyzji w terminie - nie złożono do urzędu nawet wszystkich odpowiednich wniosków, a część z nich przedłożono dopiero wiele miesięcy po określonym w umowach deweloperskich terminie. W ocenie sądu wyjaśnienia te stanowią realizowaną przez oskarżonego linię obrony, mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności prawnokarnej.

1.1.1.

Zeznania M. C. (1) (częściowo) k. 408-409 t. III

Sąd uznał zeznania M. C. (1) za niewiarygodne w zakresie, w jakim wskazała, iż otrzymała prospekt informacyjny dopiero w maju 2014 r. Prospekt ten stanowił załącznik do zawartej wcześniej umowy rezerwacyjnej, oskarżycielka posiłkowa miała zatem możliwość zapoznania się z nim w chwili zawierania tej umowy. Ponadto, M. C. zeznała, iż zarówno w prospekcie informacyjnym, jak i w umowie rezerwacyjnej nie było wzmianki o zmianie sposobu użytkowania poddasza; uznać to należy za wiarygodne, gdyż z treści prospektu wynika co innego. Co więcej, na rozprawie z dnia 12.01.2023 r. M. C. zeznała, iż zdawała sobie sprawę z tego, że trzeba zmienić sposób użytkowania poddasza (z nieużytkowego na użytkowe), jednakże była przekonana, że to mający niedługo nastąpić finał wszystkich niezbędnych czynności.

Za niewiarygodne uznać należy także twierdzenie, jakoby przed podpisaniem umowy deweloperskiej oskarżycielka posiłkowa na placu budowy przy ul. (...) w W. zauważyć mogła gotowy budynek, z wybudowanym całkowicie poddaszem, pokrytym dachem. Tymczasem z akt sprawy (k. 547, 551-552 t. III) wynika, że w dniu 25.03.2014 r. na miejscu przeprowadzana była kontrola budowlana; ze sporządzonego protokołu i dokumentacji fotograficznej wynika, że w określonym czasie roboty budowlane były wstrzymane, a poddasze nieukończone, np. nie było jeszcze pokryte dachem. Ponadto, na rozprawie z dnia 12.01.2023 r. M. C. (1) sama zeznała, iż była na placu budowy w roku 2013 i widziała, że na poddaszu były wykańczane dopiero ściany zewnętrzne; natomiast będąc tam w roku 2014, nie zauważyła żadnej różnicy.

1.1.2.

Zeznania K. W. (1) (częściowo) k. 873v-874 t. V

Sąd postanowił uznać zeznania K. W. (1) za niewiarygodne w zakresie, w jakim wskazała, iż nie otrzymała ona kluczy do mieszkania przy ul. (...) w W.. Z protokołu przekazania kluczy (k. 1089 t. VI) wnioskować można bowiem, iż oskarżycielka posiłkowa otrzymała klucze do ww. lokalu, choć na krótki czas.

Ponadto, K. W. zeznała, iż musi zwrócić 25.000 złotych dopłaty na mieszkanie. Jak jednak wynika z wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z dnia 29.04.2022 r., sygn. akt VI C 1102/21, powództwo Banku (...) przeciwko K. W. z tytułu zwrotu kwoty 25.591,20 zł udzielonej jej w ramach finansowego wsparcia do kredytu mieszkaniowego zostało oddalone. Twierdzenie, jakoby oskarżycielka posiłkowa miała tę kwotę zwrócić, należy uznać zatem za niewiarygodne.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1 i 2

R. K. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przestępstwo oszustwa z art. 286 § 1 k.k. polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem za pomocą wprowadzenia w błąd albo wyzyskania błędu innej osoby lub na wykorzystaniu jej niezdolności do należytego pojmowania podejmowanych działań. W przypadku oszustwa dyspozycja majątkowa na rzecz sprawcy ma charakter dobrowolny. W chwili jej dokonania osoba dysponująca mieniem na rzecz sprawcy nie ma jeszcze świadomości o niekorzystnym charakterze rozporządzenia. Oszustwo może być popełnione tylko umyślnie, ponadto jest ono przestępstwem kierunkowym znamiennym celem, którego treścią jest osiągnięcie korzyści majątkowej. Zachowanie sprawcy musi być od początku ukierunkowane na ów cel, działanie podejmowane jest z zamiarem bezpośrednim. Błąd, w który wprowadził sprawca ofiarę, może polegać na fałszywym wyobrażeniu istnienia pewnych okoliczności, które w rzeczywistości nie występują. Przypisując sprawcy popełnienie przestępstwa określonego w art. 286 § 1 k.k. konieczne jest wykazanie, że obejmował on swoją świadomością i zamiarem bezpośrednim nie tylko to, że wprowadza w błąd inną osobę, ale także i to, że doprowadza ją w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem – i jednocześnie chce wypełnienia tych znamion.

Jak wskazał Sąd Najwyższy z wyroku z dnia 02.10.2015 r. (sygn. akt III KK 148/15), „Dla przestępstwa oszustwa nie ma potrzeby wykazywania, że w chwili zawierania umowy sprawca nie miał zamiaru zapłacić za uzyskane świadczenie. Wystarczające jest ustalenie, że pokrzywdzony nie zawarłby umowy, gdyby wiedział o okolicznościach, które były przedmiotem wprowadzenia go w błąd przez sprawcę. Do wprowadzenia w błąd skutkującego niekorzystnym rozporządzeniem mieniem wystarczające jest więc wywołanie błędnego wyobrażenia o okolicznościach decydujących o rozporządzeniu lub sposobie rozporządzenia”. Chodzi zatem o to, że pokrzywdzony nie zawarłby takiej umowy, gdyby wiedział o tych okolicznościach, które zostały przez sprawcę przedstawione w sposób nierzetelny lub wręcz kłamliwie (wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 24.11.2021 r., sygn. akt II AKa 133/21). Przy ocenie zamiaru sprawcy oszustwa należy brać pod uwagę „okoliczności, na podstawie których można byłoby wyprowadzić wnioski dotyczące realności wypełnienia obietnic złożonych przez sprawcę (zobowiązań) osobie rozporządzającej mieniem, a w szczególności: jego możliwości finansowych, skalę zobowiązań, czy długotrwałe trudności w wykonywaniu bieżących zobowiązań” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 20.11.2018 r., sygn. akt II AKa 343/18).

Ponadto, nie ma znaczenia, „czy pokrzywdzony mógł sprawdzić prawdziwość twierdzeń sprawcy, czy mógł wykryć błąd przy dołożeniu znikomej nawet staranności” (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12.01.2023 r., sygn. akt I KK 24/22). Liczy się tylko to, czy działania podjęte wobec konkretnego pokrzywdzonego okazały się wystarczające do wprowadzenia go w błąd (wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 30.08.2022 r., sygn. akt II AKa 265/21).

Art. 294 § 1 k.k. zaostrza natomiast karalność wymienionych w nim przestępstw, jeżeli przedmiotem czynu jest mienie znacznej wartości, tj. gdy jego wartość przekracza w czasie popełnienia czynu zabronionego 200.000 złotych (art. 115 § 5 k.k.).

Odnosząc powyższe uregulowania prawne do realiów niniejszego postępowania, wskazać należy, że w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie budzi wątpliwości fakt, że R. K. (1) swym zachowaniem zrealizował wszystkie znamiona przestępstwa stypizowanego w art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.

O zamiarze wprowadzenia oskarżycielek posiłkowych w błąd przez oskarżonego świadczy przede wszystkim fakt, że R. K. (1) w momencie zawierania z ww. osobami umów deweloperskich doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że szanse na wywiązanie się z niego z postanowień umów w oznaczonym w nich terminie są zerowe. R. K. (1) wyjaśnił (k. 1163 t.VI), iż miał przeświadczenie, że uda mu się uzyskać wszelkie niezbędne zgody w terminie. Zauważyć jednak należy, że wniosek o ustalenie warunków zabudowy części poddasza (celem zmiany sposobu jego użytkowania z nieużytkowego na użytkowe) złożył on dopiero w marcu 2015 r., a więc pół roku po terminie, w którym miał on przenieść własność lokali na oskarżycielkę posiłkową. Decyzja o warunkach zabudowy nie jest ponadto decyzją końcową w kwestii zmiany sposobu użytkowania lokalu. Warto przy tym wspomnieć, iż wymieniona decyzja nie wymieniała nawet lokalu mającego zostać własnością M. C.. Fakt, iż tak kluczowe wnioski przedkładane były w okresie tak odległym od terminu określonego w umowie deweloperskiej wskazuje na to, iż w momencie zawierania tej umowy takie wnioski w ogóle nie były wystosowane. Biorąc pod uwagę wieloetapowość procedury zmiany użytkowania lokalu i czas potrzebny organom na wydanie decyzji administracyjnych, stwierdzić można z całą pewnością, iż oskarżony zdawał sobie w pełni sprawę z tego, że uzyskanie potrzebnych zgód nie jest możliwe w określonym w umowie deweloperskiej terminie. Terminy składania przez oskarżonego przedmiotowych wniosków nijak się mają również co do informacji przedstawionych w prospekcie informacyjnym. Przeniesienie własności było niepewne, zależne od licznych decyzji administracyjnych, a cały proces składał się z około 5 etapów (co podnosił nawet obrońca oskarżonego – k. 1067v). Oskarżony wprowadził zatem oskarżycielki posiłkowe w błąd co do okoliczności decydujących o zawarciu umów deweloperskich. M. C. i K. W. miały niewątpliwie przeświadczenie – wynikłe z nierzetelnego przedstawienia przez oskarżonego w prospekcie informacyjnym całego procesu zmiany formy użytkowania lokalu – iż odpowiednie decyzje za chwilę zapadną albo już zapadły, ale czekają na uprawomocnienie. Krótki czas oczekiwania na mieszkania miał zaś dla oskarżycielek posiłkowych decydujące znaczenie w momencie zawierania umów. Gdyby wiedziały one, iż postępowanie administracyjne jest nie w fazie końcowej – jak przekonywał do tego R. K. (1) – lecz w fazie początkowej, bez szans na szybkie zakończenie i bez pewności co do treści ostatecznych rozwiązań – z pewnością nie zawarłyby przedmiotowych umów. Fakt, iż w późniejszym okresie wielokrotnie przedłużano termin przeniesienia własności mieszkań, a oskarżycielki się na to godziły, spowodowany był zawarciem przez nie umów kredytu na zakup mieszkań. Warto nadmienić, iż cena mieszkań nie była na tyle korzystna, aby oskarżycielki posiłkowe mogły godzić się na tak wysokie ryzyko w zamian za niską cenę. M. C. i K. W. nie zawarłyby umowy deweloperskiej, gdyby wiedziały o złej kondycji finansowej spółki oskarżonego, którą on zataił, a która poskutkowała późniejszą licytacją ww. lokali. Przyczyną problemów z przeniesieniem własności we wskazanych w umowach deweloperskich terminach nie był ani konflikt ze wspólnotą mieszkaniową, ani z lokatorką lokalu nr (...). Pierwszy konflikt wynikał głównie z reklamacji pozostałych mieszkańców dotyczących wad fizycznych budynku, natomiast drugi wynikł we wrześniu 2015 r., a więc rok po ustanowionym w umowach terminie przeniesienia własności.

W celu uwiarygodnienia rzekomego zamiaru wywiązania się z zawartych umów deweloperskich, jak również „zamaskowania” faktu popełnienia przestępstwa oszustwa i zyskania na czasie, R. K. (1) podjął działania mające sprawiać wrażenie, jakoby chciał wywiązać się z postanowień umownych, następnie zaś wzbudzenie w oskarżycielkach nadziei, iż całe przedsięwzięcie – choć może się bardzo opóźnić – finalnie jednak dojdzie do skutku, co było dla nich szczególnie istotne ze względu na zaciągnięte kredyty. Warto przy tym dodać, że nawet jeśli oskarżony miał – przynajmniej w pewnym okresie – nadzieję na przeniesienie prawa własności lokalu w jakiejś dalekiej, nieokreślonej przyszłości, to i tak znamiona oszustwa zostały wyczerpane – wprowadził M. C. i K. W. w błąd co do okoliczności decydujących o rozporządzeniu przez nie mieniem.

Oskarżony z popełnionych czynów niewątpliwie uzyskał korzyść majątkową. Wszystkie wymienione wyżej okoliczności urzeczywistniają nieuczciwe intencje, jakie przyświecały oskarżonemu już w momencie zawierania umów deweloperskich. Nie ulega wątpliwości, że gdyby oskarżycielki posiłkowe zostały należycie poinformowane o stanie prawnym poddasza, niezbędnych długotrwałych postępowaniach administracyjnych, a przede wszystkim wysokim ryzyku nieuzyskania pozytywnych decyzji, nie zawarłyby umów deweloperskich.

Sąd skrócił opis obu czynów i ustalił jako końcowe daty ich popełnienia dni zapłacenia ostatnich transz ceny obu lokali – z tymi momentami zakończyło się niekorzystne rozporządzenie mieniem przez obie pokrzywdzone.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1. KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. K. (1)

Wymierzając oskarżonemu R. K. (1) karę, sąd kierował się zasadami określonymi w rozdziale VI kodeksu karnego, w szczególności art. 53 k.k. sąd wnikliwie analizował zarówno elementy przedmiotowe, jak i podmiotowe czynu z troską, aby wymiar kary spełnił poczucie społecznej sprawiedliwości kary, był adekwatny do stopnia winy i osiągnął swe cele zapobiegawcze i wychowawcze.

Z okoliczności wpływających obciążająco na wymiar kary sąd uwzględnił znaczny stopień winy, jak i znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego. Oskarżony miał pełną świadomość swojego przestępnego działania; w momencie popełnienia czynu zabronionego miał niczym niezakłóconą możliwość podjęcia decyzji i zachowania się zgodnie z prawem, był osobą dorosłą. Nie zaszła żadna z okoliczności wyłączających winę czy też bezprawność czynu.

Wymierzając oskarżonemu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, sąd miał na uwadze przede wszystkim, aby orzeczona kara była adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu m.in. z uwagi na duży rozmiar wyrządzonej szkody - przewyższający kwotę 200.000 złotych. Jednocześnie sąd miał na względzie właściwości i warunki osobiste oskarżonego, który był już uprzednio karany (k. 713 t. IV). Stopień winy oskarżonego jest niewątpliwie wysoki.

Wymierzona kara jest zdaniem sądu adekwatna do stopnia zawinienia i szkodliwości społecznej czynu oraz spełni cele prewencji ogólnej i szczególnej, jak również potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

R. K. (1)

Wymierzając oskarżonemu R. K. (1) karę, sąd kierował się zasadami określonymi w rozdziale VI kodeksu karnego, w szczególności art. 53 k.k. Sąd wnikliwie analizował zarówno elementy przedmiotowe, jak i podmiotowe czynu z troską, aby wymiar kary spełnił poczucie społecznej sprawiedliwości kary, był adekwatny do stopnia winy i osiągnął swe cele zapobiegawcze i wychowawcze.

Z okoliczności wpływających obciążająco na wymiar kary sąd uwzględnił znaczny stopień winy, jak i znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego. Oskarżony miał pełną świadomość swojego przestępnego działania; w momencie popełnienia czynu zabronionego miał niczym niezakłóconą możliwość podjęcia decyzji i zachowania się zgodnie z prawem. Nie zaszła żadna z okoliczności wyłączających winę czy też bezprawność czynu.

R. K. (1)

Sąd uznał, że wymierzona oskarżonemu kara łączna jest w pełni adekwatna do stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonego przestępstw. Zgodnie z treścią art. 86§ 1 k.k. sąd wymierza karę łączną w granicach powyżej najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa (w przypadku R. K. (1) od 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności) do ich sumy (do 3 lat pozbawienia wolności), nie przekraczając jednak 20 lat pozbawienia wolności. W świetle tych regulacji, w ocenie sądu, nie sposób uznać, aby kara łączna była nadmierna, niesprawiedliwa, bądź przekraczała stopień winy czy stopień społecznej szkodliwości popełnionych przestępstw.

R. K. (1)

Sąd na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym w czasie popełniania przestępstw warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności na okres 4 lat próby. Wymiar kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonego nie przekracza 2 lat, w ocenie sądu kara z warunkowym zawieszeniem jej wykonania spełni swoje cele, zapobiegnie powrotowi do przestępstwa. Wymierzona kara jest zdaniem sądu adekwatna do stopnia zawinienia i szkodliwości społecznej czynu oraz spełni cele prewencji ogólnej i szczególnej, jak również potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. W ocenie sądu tak ukształtowana kara będzie stanowić odpowiednią, adekwatną represję wobec oskarżonego. O orzeczenie kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania wnosiły ponadto pokrzywdzone, dla których nadzieja na możliwość choćby częściowego naprawienia szkody przez R. K. (1) okazała się ważniejsza niż odbycie przez oskarżonego bezwzględnej kary pozbawienia wolności.

R. K. (1)

Na podstawie art. 72 § 2 k.k. sąd orzekł w stosunku do oskarżonego obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłacenie na rzecz pokrzywdzonej M. C. (1) kwoty 249.000 złotych w terminie 3 lat od uprawomocnienia się wyroku. Obowiązek ten ma na celu zaspokojenie oskarżycielki posiłkowej poprzez doprowadzenie do przywrócenia stanu majątkowego odpowiadającego temu, który miał miejsce przed popełnieniem czynu przestępnego przez R. K. (1). Nakładając na oskarżonego obowiązek naprawienia szkody, sąd miał na względzie, iż omawiany środek jest instrumentem realizującym przede wszystkim funkcję kompensacyjną prawa karnego, zgodnie z którą zadaniem ww. gałęzi prawa jest nie tylko ochrona dóbr i ukaranie sprawcy ich naruszenia, lecz także zobowiązanie go do naprawienia szkody wyrządzonej innym osobom. Zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 18.10.2022 r. (sygn. akt IV KK 364/22) „orzeczenie sądu cywilnego zasądzające roszczenie od spółki, w której oskarżeni byli członkami zarządu, nie uniemożliwia orzeczenia obowiązku solidarnego naprawienia szkody przez oskarżonego. W przypadku obu rozstrzygnięć nie ma tożsamości podmiotowej wymaganej dla zakazu kumulacji - tytuł egzekucyjny uzyskany przez pokrzywdzonego przeciwko spółce z o.o. nie może stanowić podstawy egzekucji z majątku osobistego członka zarządu tej spółki, który jest sprawcą przestępstwa (wymagałoby to wystąpienia z powództwem z art. 299 ksh)”. Szkodą bezpośrednio poniesioną przez M. C. w wyniku przestępstwa jest kwota przekazana spółce deweloperskiej bez dodatkowych kosztów takich jak odsetki, kary umowne itp. Z tego powodu sąd orzekł o naprawieniu szkody w wysokości 249.000 zł, z akt sprawy wynika bowiem, iż oskarżony zwrócił M. C. 20.000 zł za koszt miejsca postojowego.

R. K. (1)

Na podstawie art. 72 § 2 k.k. sąd orzekł w stosunku do oskarżonego obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłacenie na rzecz pokrzywdzonej K. W. (1) kwoty 299.000 złotych w terminie 3 lat od uprawomocnienia się wyroku. Obowiązek ten ma na celu zaspokojenie oskarżycielki posiłkowej poprzez doprowadzenie do przywrócenia stanu majątkowego odpowiadającego temu, który miał miejsce przed popełnieniem czynu przestępnego przez R. K. (1). Szkodą bezpośrednio poniesioną przez K. W. w wyniku przestępstwa jest kwota przekazana spółce deweloperskiej bez dodatkowych kosztów takich jak odsetki, kary umowne itp. Nakładając na oskarżonego obowiązek naprawienia szkody, sąd miał na względzie, iż omawiany środek jest instrumentem realizującym przede wszystkim funkcję kompensacyjną prawa karnego, zgodnie z którą zadaniem ww. gałęzi prawa jest nie tylko ochrona dóbr i ukaranie sprawcy ich naruszenia, lecz także zobowiązanie go do naprawienia szkody wyrządzonej innym osobom.

R. K. (1)

Zgodnie z art. 43b k.k. sąd może orzec podanie wyroku do publicznej wiadomości w określony sposób, jeżeli uzna to za celowe, w szczególności ze względu na społeczne oddziaływanie skazania, o ile nie narusza to interesu pokrzywdzonego. Sąd orzekł zatem o podaniu wyroku do publicznej wiadomości poprzez wywieszenie jego odpisu na tablicy ogłoszeń w Sądzie Okręgowym w Warszawie i Prokuraturze Rejonowej (...) na okres 12 miesięcy.

Wymierzony środek karny jest zdaniem sądu adekwatny do stopnia zawinienia i szkodliwości społecznej czynu oraz spełni cele prewencji ogólnej i szczególnej, jak również potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. W ocenie sądu tak ukształtowany środek karny będzie stanowić odpowiednią, adekwatną represję wobec oskarżonego.

R. K. (1)

Zgodnie z art. 41 § 2 k.k. sąd może orzec zakaz prowadzenia określonej działalności gospodarczej w razie skazania za przestępstwo popełnione w związku z prowadzeniem takiej działalności, jeżeli dalsze jej prowadzenie zagraża istotnym dobrom chronionym prawem. Sąd orzekł zatem wobec R. K. (1) zakaz prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie deweloperstwa na okres 5 lat.

2. 1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

BRAK

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

BRAK

7. KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

O zwrocie kosztów pełnomocnictwa oskarżycielki posiłkowej M. C. (1) orzeczono na podstawie obowiązujących w tym zakresie przepisów - po uwzględnieniu treści wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 20 grudnia 2022 r. SK 78/21.

O zwrocie kosztów pełnomocnictwa oskarżycielki posiłkowej K. W. (1) orzeczono na podstawie obowiązujących w tym zakresie przepisów - po uwzględnieniu treści wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 20 grudnia 2022 r. SK 78/21.

Mając na uwadze aktualną sytuację życiową i majątkową oskarżonego oraz orzeczony obowiązek naprawienia szkody, sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił go od ponoszenia kosztów sądowych, obciążając wydatkami Skarb Państwa.

3. 1Podpis

XII K 141/21

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE