Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 czerwca 2014 roku

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Regina Stępień

Protokolant: Ewelina Trzeciak

po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2014 r. w Legnicy

sprawy z wniosku S. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o emeryturę

na skutek odwołania S. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 10 stycznia 2014 roku

znak (...)

I. zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. z dnia 10 stycznia 2014 roku znak (...) w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy S. K. prawo do emerytury od dnia 22 grudnia 2013 roku,

II. stwierdza, iż organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za opóźnienie w przyznaniu prawa do świadczenia.

Sygn. akt VU 145/14

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. na mocy decyzji z dnia 10 stycznia 2014 r., znak (...) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 18 listopada 2013r. odmówił S. K. prawa do emerytury.

W uzasadnieniu organ rentowy podał, powołując się na art. 184 ust.1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz na § 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, iż wnioskodawca nie spełnia przesłanki posiadania 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Zdaniem organu rentowego ubezpieczony w dniu wejścia w życie ustawy ( 01 styczeń 1999r. ) udowodnił 25 lat, 7 miesięcy i 28 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym okresy nieskładkowe 2 miesiące i 1 dzień oraz udowodnił 1 rok, 6 miesięcy i 5 dni okresu pracy w warunkach szczególnych wobec wymaganych 15 lat. Organ nadal nie uznał jako pracy w szczególnych warunkach w:

- (...) Spółdzielni (...) od 07.06.1974 r. do 20.09.1975 r,,ponieważ w świadectwie z dnia 07.04.1999 r. powołano się na zarządzenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 14.07.1983 r., które utraciło moc prawną,

- Spółdzielni (...) od 26.09.1975 r. do 31.12.1977 r. w świadectwie wykonywania pracy zaliczanej do pierwszej kategorii zatrudnienia - nie został określony charakter wykonywanej pracy zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. oraz nie powołano się właściwie na przepisy branżowe,

- (...) S.A. od 29.04.1980 r. do 30.09.1986r., ponieważ w świadectwie z dnia 15.07. 2004 r. stanowisko pracy "kierowca samochodu ciężarowego" nie zostało określone zgodnie z punktem zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 01.08 1983 r.; stanowisko pracy "operator koparki" nie zostało określone zgodnie z wykazem, działem, pozycją i punktem zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 01.08.1983 r.,

- (...) G. Zakład (...) od 02.10.1986 r. do 13.03.1987 r., ponieważ w świadectwie z dnia 23.06.1999 r. powołano się na Zarządzenia nr 55 Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 14.07.1983 r., które utraciło moc prawną,

- (...) S.A. od 25.03.1987 r. do 30.07.1991 r., ponieważ w świadectwie z dnia 15.07.2004 r. stanowiska pracy "operator koparki" "pomocnik elektromontera robót budowlano-montażowych” nie zostało określone zgodnie z wykazem, działem, pozycją i punktem zarządzenia resortowego,

- (...) S.A. od 05.07.1995 r. do 07.11.1995 r., ponieważ w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach nie został określony charakter wykonywanej pracy zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r.. Za pracę szczególną został uznany okres zatrudnienia od 25.10.1978 r. do 28.04.1980 r..

Wnioskodawca wniósł odwołanie od powyższej decyzji wnosząc o jej zmianę i uznanie spornych okresów zatrudnienia jako pracy w szczególnych warunkach. W uzasadnieniu odwołania podniósł, iż archiwa nie są w stanie wydać świadectwa pracy w szczególnych warunkach.

W odpowiedzi organu rentowego na powyższe odwołanie wniósł on o jego oddalenie podtrzymując w całości treść zaskarżonej decyzji i argumenty w niej przedstawione.

Sąd ustalił:

S. K., ur. (...), ma wykształcenie podstawowe, zawód wyuczony i wykonywany kierowca. Na dzień 01 stycznia 1999r. wykazał 25 lat, 7 miesięcy i 28 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Nie przystąpił do OFE. Udowodnił 1 rok, 6 miesięcy i 5 dni stażu pracy w szczególnych warunkach. Wiek 60 lat osiągnął (...)

( bezsporne )

.Prawo jazdy kategorii A ubezpieczony posiada od 29 października 1973 r., kat. B od 23 listopada 1971 r., kat. C od 02 maja 1974 r., kat. BE i CE od 28 sierpnia 1978 r., uprawnienia operatora koparki od 21 sierpnia 1984 r..

W okresie od 07 czerwca 1974 r. do dnia 20 września 1975r. ( 1 rok, 3 miesiące i 14 dni) wnioskodawca był zatrudniony w (...) Spółdzielni (...) w G. na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Skarżący jeździł S. i woził napoje, alkohole oraz inne zaopatrzenie do sklepów, także meble do sklepów, odzież, nawozy, pasze, które były workowane

Dowód: w aktach osobowych – świadectwa pracy; akta ZUS – świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach, k. 6; wyjaśnienia wnioskodawcy- nagranie audio – video 00:27:10-00:32:21.

W okresie od 26 września 1975 r. do 31 grudnia 1977 r. ( 2 lata, 3 miesiące i 6 dni ) skarżący był zatrudniony w Spółdzielni (...) na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Praca wnioskodawcy polegała na przewożeniu tuczników do zakładów mięsnych.

Dowód: w aktach osobowych – świadectwo pracy, k.5; akta ZUS- świadectwo wykonywania pracy zaliczanej do I kategorii zatrudnienia, k. 7; wyjaśnienia wnioskodawcy- nagranie audio – video 00:32:22 –00:33:55.

W okresie od 29 kwietnia 1980 r. do 30 września 1986 r. ( 6 lat, 5 miesięcy i 2 dni ) ubezpieczony wykonywał pracę w przedsiębiorstwie (...) S.A., w tym na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony do 30 września 1984 r., a od 01 października 1984 r. do końca okresu zatrudnienia na stanowisku operatora koparki. Następnie w okresie od 25 marca 1987 r. do 17 stycznia 1991 r. ( 3 lata, 9 miesięcy i 24 dni ) skarżący wykonywał obowiązki operatora koparki, od 18 stycznia 1991 r. obowiązki dozorcy, a od 01 marca 1991 r. do 30 lipca 1991 r. ( 5 miesięcy ) obowiązki pomocnika elektromontera robót budowlano-montażowych-operatora koparki. Firma wykonywała usługi związane z robotami elektrycznymi na rzecz (...). Jako kierowca samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony wnioskodawca przewoził materiały – kable, szafy rozdzielcze, elektryczne z bazy z W. na poszczególne budowy (...). Jako operator koparki wykopywał koparką rowy pod kable, słupy, pod bednarkę, a potem zasypywał te wykopy. Skarżący łączył obowiązki kierowcy z obowiązkami operatora koparki, raz w tygodniu jeździł jako kierowca, a w pozostałym czasie wykonywa prace operatora koparki.

Dowód: w aktach osobowych- umowy o pracę, k. 5,22; angaże, k. 7-10; angaż na stanowisko operatora koparki, k. 11; angaże, k. 12-15, 24-32; świadectwa pracy, k. 18,34; świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach, k. 20-21;37-38; zeznania świadka S. B.- nagranie audio-video 00:20:14-00:27:10; wyjaśnienia wnioskodawcy- nagranie audio-video 00:34:20-00:41:25.

W okresie od 02 października 1986 r. do 13 marca 1987 r. ( 5 miesięcy i 12 dni ) wnioskodawca był zatrudniony w (...) G. Zakład (...) na stanowisku traktorzysty. Praca skarżącego polegała na rozwożeniu ciągnikiem z cysterną paliwa z rozlewni z G. po gospodarstwach rolnych (...), m.in. do gospodarstwa w O., S., R., R.. W przedsiębiorstwie była tylko jedna cysterna i ubezpieczony innych prac w tym czasie nie wykonywał.

Dowód: w aktach osobowych- świadectwo pracy, k. 10; akta ZUS- świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach, k. 13; zeznania świadka R. B.-nagranie audio-video 00:11:07-00:15:10; wyjaśnienia wnioskodawcy-nagranie audio-video-00:41:25-00:43:20.

W okresie od 05 lipca 1995 r, do 31 grudnia 1998 r. ( 3 lata, 5 miesięcy i 27 dni ) skarżący wykonywał pracę w (...) S.A na stanowiskach operatora koparki i koparko-ładowarki. Koparką wnioskodawca ładował tzw. poprodukcyjne wapno na traktory, którymi było ono rozwożone dla rolników. Wapno to osadzało się w stawach osadowych i pochodziło z produkcji cukru. Jako operator koparko-ładowarki ubezpieczony pracował przy wykopach pod rury wodne.

Dowód: w aktach osobowych- umowy o pracę, k. 1-3; karta zwolnienia, k. 8; świadectwa pracy k. 2-7; zeznania świadka R. B.- nagranie audio-video 00:15:10-00:20:10; wyjaśnienia wnioskodawcy- nagranie audio-video 00:43:20- 00:50:12.

Decyzją z dnia 10 stycznia 2014 r., znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił wnioskodawcy S. K. prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych.

Dowód: akta ZUS- decyzja ZUS z dnia 10 stycznia 2014 r., k. 30.

Sąd zważył:

Odwołanie jest uzasadnione.

Zgodnie z treścią art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym przed 01 stycznia 1949r., będącym pracownikami zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt.1, tj. innym niż 65 lat dla mężczyzn. Wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom zatrudnionym w szczególnych warunkach przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych, tj. Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. I tak zgodnie z § 4 tego rozporządzenia pracownik, który wykonywał pracę w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: 1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn, 2) ma wymagany okres zatrudnienia 25 lat, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Z mocy art. 184 ust. 1 ustawy emerytalnej cytowane przepisy znajdują zastosowanie w stosunku do ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948r., którym przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy ( 01.01.1999r. ) osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa ( ust. 2 ).

W sprawie bezspornym był fakt, iż w dacie złożenia wniosku o emeryturę wnioskodawca miał wymagany przepisem art. 27 ustawy emerytalnej okres składkowy i nieskładkowy - 25 lat, nie przystąpił do OFE, wiek 60 lat osiągnął (...).. Sporną kwestią wymagającą ustalenia Sądu było natomiast to, czy wnioskodawca posiada nadto 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Zdaniem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczony nie spełnia tego warunku, ponieważ udokumentował 1 rok, 6 miesięcy i 5 dni okresu pracy w szczególnych warunkach.

Wnioskodawca wskazywał natomiast, że ma wymagany 15 – letni okres pracy w szczególnych warunkach, bowiem jako taki należy uznać wszystkie zakwestionowane przez ZUS okresy zatrudnienia.

Sąd podzielił stanowisko wnioskodawcy, iż ma on wymagany, 15 – letni okresu pracy w warunkach szczególnych.

Okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. są okresy w których praca w szczególnych warunkach wykonywana była stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku i tylko praca wymieniona w wykazie A załącznika do rozporządzenia. Okresy pracy, o których mowa powyżej stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy - § 2 ust.2 Rozporządzenia RM z 7 lutego 1983 r.. Przy czym dla oceny czy konkretna praca była pracą wykonywaną w szczególnych warunkach decydujące znaczenie ma nie sama nazwa zajmowanego stanowiska a czynności w jej ramach faktycznie wykonywane ( vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 28 grudnia 2012 r., sygn. akt III AUa 1192/12 , LEX nr 1240032; wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 27 lutego 2013 r., sygn. akt III AUa 1221/12, LEX nr 1294841). Do kognicji Sądu należy samodzielne ustalenie, jakie prace wykonywał wnioskodawca i czy prace te należy zaliczyć do prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (por. także wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt III AUa 910/12, LEX nr 1293579 ). Postępowanie sądowe o świadczenia emerytalno-rentowe regulowane jest przepisami kodeksu postępowania cywilnego, które odmiennie niż w postępowaniu przed organem rentowym nie zawiera ograniczeń dotyczących postępowania dowodowego co oznacza, iż okoliczności, od których uzależnione jest prawo do emerytury mogą być wykazywane wszelkimi środkami dowodowymi przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego, w tym także zeznaniami świadków czy opiniami biegłych ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 11 września 2012 r., sygn. akt III AUa 291/12, LEX nr 1223240 ).

Na podstawie analizy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego akt osobowych wnioskodawcy, zeznań świadków oraz wyjaśnień wnioskodawcy Sąd uznał jako okresy pracy w szczególnych warunkach okresy zatrudnienia wnioskodawcy w:

- W okresie od 07 czerwca 1974 r. do dnia 20 września 1975r. ( 1 rok, 3 miesiące i 14 dni) w (...) Spółdzielni (...) w G. na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony o której mowa w wykazie A będącego załącznikiem do rozporządzenia RM z 7 lutego 1983r., dziale VIII, poz.2 - Prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, specjalizowanych, specjalistycznych (specjalnych), pojazdów członowych i ciągników samochodowych balastowych, autobusów o liczbie miejsc powyżej 15, samochodów uprzywilejowanych w ruchu w rozumieniu przepisów o ruchu na drogach publicznych, trolejbusów i motorniczych tramwajów. Z akt osobowych wnioskodawcy jak też z akt ubezpieczeniowych, w szczególności ze świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach wynika bezspornie, iż w tym okresie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał on prace kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Skarżący wyjaśnił, iż w spornym okresie jeździł S. i woził napoje, alkohole oraz inne zaopatrzenie do sklepów, także meble do sklepów, odzież, nawozy, pasze, które były workowane. Prawo jazdy kat. C posiada od 02 maja 1974 r.

- W okresie od 26 września 1975 r. do 31 grudnia 1977 r. ( 2 lata, 3 miesiące i 6 dni ) w Spółdzielni (...) na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony o której mowa w wykazie A będącego załącznikiem do rozporządzenia RM z 7 lutego 1983r., dziale VIII, poz.2. Sąd nie dysponował aktami osobowymi odnośnie powyższego okresu zatrudnienia i oparł swoje rozstrzygnięcie przede wszystkim w oparciu o wyjaśnienia wnioskodawcy oraz dokumenty znajdujące się w aktach ubezpieczeniowych. Skarżący wyjaśnił, iż jego praca w Spółdzielni polegała na przewożeniu samochodami ciężarowymi tuczników do zakładów mięsnych. Ze świadectwa wykonywania pracy zaliczanej do I kategorii zatrudnienia znajdującego się w aktach ubezpieczeniowych wynika, iż w spornym okresie ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę kierowcy, natomiast ze znajdującego się w aktach osobowych (...) ( karta 5 ) świadectwa pracy wynika, iż była to praca kierowcy pojazdu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony.

- W okresie od 29 kwietnia 1980 r. do 30 września 1986 r. ( 6 lat, 5 miesięcy i 2 dni ) w przedsiębiorstwie (...) S.A., w tym na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony o której mowa w wykazie A będącego załącznikiem do rozporządzenia RM z 7 lutego 1983r., dziale VIII, poz.2. do 30 września 1984 r., a od 01 października 1984 r. do końca okresu zatrudnienia na stanowisku operatora koparki o której mowa w wykazie A będącego załącznikiem do rozporządzenia RM z 7 lutego 1983r., dziale V, poz.3 - Prace maszynistów ciężkich maszyn budowlanych lub drogowych. Charakter wykonywanej w tym okresie pracy potwierdzają zarówno dokumenty zgromadzone w aktach osobowych jak również w aktach ubezpieczeniowych wnioskodawcy jak również jego wyjaśnienia i zeznania świadka S. B.. W swoich wyjaśnieniach skarżący zeznał, iż łączył obowiązki kierowcy z obowiązkami operatora koparki, raz w tygodniu jeździł jako kierowca przewożąc materiały – kable, szafy rozdzielcze, elektryczne z bazy z W. na poszczególne budowy (...). W pozostałym czasie pracował jako operator i wykopywał koparką rowy pod kable, słupy, pod bednarkę, a potem zasypywał te wykopy. Pracę powyższą wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

- W okresie od 02 października 1986 r. do 13 marca 1987 r. ( 5 miesięcy i 12 dni ) w (...) G. Zakład (...) G. na stanowisku traktorzysty. W tym przypadku także nie było akt osobowych wnioskodawcy więc Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach ubezpieczeniowych, wyjaśnienia wnioskodawcy i zeznania świadka R. B.. Ze świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach znajdujących się w aktach ZUS wynika, iż w spornym okresie skarżący stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace traktorzysty o której mowa w wykazie A będącego załącznikiem do rozporządzenia RM z 7 lutego 1983r., dziale VIII, poz.3 – Prace kierowców ciągników, kombajnów lub pojazdów gąsienicowych.

Praca skarżącego polegała na rozwożeniu ciągnikiem z cysterną paliwa z rozlewni z G. po gospodarstwach rolnych (...), m.in. do gospodarstwa w O., S., R., R.. W przedsiębiorstwie była tylko jedna cysterna i ubezpieczony innych prac w tym czasie nie wykonywał.

- W okresie od 05 lipca 1995 r. do 31 grudnia 1998 r. ( 3 lata, 5 miesięcy i 27 dni ) w (...) S.A na stanowiskach operatora koparki i koparko-ładowarki o której mowa w wykazie A będącego załącznikiem do rozporządzenia RM z 7 lutego 1983r., dziale V, poz.3 - Prace maszynistów ciężkich maszyn budowlanych lub drogowych. Charakter wykonywanej w tym okresie pracy potwierdzają zarówno dokumenty zgromadzone w aktach osobowych jak również w aktach ubezpieczeniowych wnioskodawcy jak również jego wyjaśnienia i zeznania świadka R. B.. Koparką wnioskodawca ładował tzw. poprodukcyjne wapno na traktory, którymi było rozwożone dla rolników. Wapno to osadzało się w stawach osadowych i pochodziło z produkcji cukru. Jako operator koparko-ładowarki ubezpieczony pracował przy wykopach pod rury wodne. Z umów o pracę jak również świadectw pracy znajdujących się w aktach osobowych wynika, iż w spornym okresie skarżący wykonywał pracę operatora koparki.

Sąd nie zaliczył do powyższego okresu zatrudnienia pracy wnioskodawcy w przedsiębiorstwie (...) S.A. w okresie od 25 marca 1987 r. do 30 lipca 1991 r. ( 4 lata, 4 miesiące i 6 dni ) ponieważ praca pomocnika elektromontera robót budowlano-montażowych i pomocnika operatora koparki nie jest pracą ujętą w wykazie A rozporządzenia RM z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego (…).

Uwzględniając zatem okresy zatrudnienia od 07 czerwca 1974 r. do dnia 20 września 1975r., od 26 września 1975 r. do 31 grudnia 1977 r., od 29 kwietnia 1980 r. do 30 września 1986 r., od 02 października 1986 r. do 13 marca 1987 r., od 05 lipca 1995r, do 31 grudnia 1998 r. oraz okresy uznane przez ZUS wnioskodawca legitymuje się wymaganym okresem zatrudnienia w szczególnych warunkach w wymiarze 15 lat, 5 miesięcy i 5 dni umożliwiającym mu uzyskanie prawa do emerytury w obniżonym wieku z tytułu pracy w szczególnych warunkach.

Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 Kodeksu postępowania cywilnego w pkt. I wyroku zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. z dnia 10 stycznia 2014 r., znak (...) w ten sposób, że przyznał wnioskodawcy S. K. prawo do emerytury od dnia 22 grudnia 2013 r. (...).

W punkcie II wyroku, Sąd stwierdził, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za opóźnienie w przyznaniu prawa do świadczenia. Przepis art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych - stanowi, że jeżeli Zakład - w terminach przewidzianych w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego - nie ustalił prawa do świadczenia lub nie wypłacił tego świadczenia, jest obowiązany do wypłaty odsetek od tego świadczenia w wysokości odsetek ustawowych określonych przepisami prawa cywilnego. Nie dotyczy to przypadku, gdy opóźnienie w przyznaniu lub wypłaceniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które Zakład nie ponosi odpowiedzialności. Zgodnie z art.118 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych organ rentowy wydaje decyzję w sprawie prawa do świadczenia lub ustalenia jego wysokości po raz pierwszy w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania tej decyzji.

W razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego, jeżeli organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Organ odwoławczy, wydając orzeczenie, stwierdza odpowiedzialność organu rentowego – art.118 ust.1 a ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

W rozpoznawanej sprawie okoliczności niezbędne do przyznania wnioskodawcy prawa do żądanego świadczenia zostały wyjaśnione na etapie postępowania sądowego. Dopiero bowiem w wyniku analizy akt osobowych, przesłuchania świadków oraz wyjaśnień wnioskodawcy możliwe było dokonanie oceny charakteru prac wykonywanych przez Skarżącego w spornym okresie zatrudnienia i zakwalifikowania tych prac według obowiązującego wykazu A Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Reasumując, Sąd uznał, iż - wydając decyzję w dniu 10 stycznia 2014 r. - organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za opóźnienie w przyznaniu świadczenia. W tym stanie rzeczy, Sąd orzekł jak w punkcie II sentencji wyroku.