Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CSK 144/07
POSTANOWIENIE
Dnia 22 czerwca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa Z. K. i in. , przeciwko "R." sp. z o.o. w K. i in. , o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 22 czerwca 2007 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powodów od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 27 lipca 2006 r.,
odrzuca skargę kasacyjną i nie obciąża powodów kosztami
postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 27 lipca 2006 r. Sąd Apelacyjny zmienił wyrok Sądu
Okręgowego w K. z dnia 18 kwietnia 2005 r. w ten sposób, że oddalił powództwo
[…] o zapłatę w stosunku do Skarbu Państwa – Wojewody M. i Gminy Miejskiej K.
Wyrok Sądu Apelacyjnego powodowie zaskarżyli skargą kasacyjną.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3984
§ 1 k.p.c., skarga kasacyjna – obok oznaczenia
zaskarżonego orzeczenia wraz ze wskazaniem zakresu zaskarżenia, podstaw
kasacyjnych i ich uzasadnienia, wniosku o uchylenie lub uchylenie i zmianę
orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany – powinna
zawierać, jako jeden z elementów konstrukcyjnych, wniosek o przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania i jego uzasadnienie.
Sąd Najwyższy wielokrotnie wyjaśniał, że brak okoliczności uzasadniających
przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania jest tzw. brakiem istotnym,
nienaprawialnym w trybie właściwym dla usuwania braków formalnych, zatem
skarga kasacyjna dotknięta tym brakiem podlega odrzuceniu a limine
(postanowienie z dnia 4 lutego 2000 r., II CZ 178/99, OSNC 2000, nr 7-8, poz. 147,
uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 30 kwietnia 1938 r.,
C III 319/37, Zb. Urz. 1938, poz. 303, postanowienie z dnia 16 października 1997 r.,
II CKN 404/97, OSNC 1998, nr 4, poz. 59 lub postanowienie z dnia 21 marca
2000 r., II CKN 711/00, OSNC 2000, nr 7-8, poz. 151).
Uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania musi
odnosić się do przesłanek przewidzianych w art. 3989
§ 1 k.p.c., skarżący powinien
zatem wskazać jako okoliczności uzasadniające wniosek o przyjęcie skargi do
rozpoznania, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne i uzasadnić
dlaczego jest ono istotne, albo że istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych
budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie
sądów i wskazać przepisy wymagające wykładni Sądu Najwyższego i na czym
polegają związane z tym poważne wątpliwości lub przedstawić rozbieżności
występujące w orzecznictwie sądów, albo że zachodzi nieważność postępowania
lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona, przy czym należy to wykazać
(por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 11 stycznia 2002 r., III CKN 570/01,
3
OSNC 2002, nr 12, poz. 151, z dnia 10 maja 2001, II CZ 35/01, Biul. SN 2001, nr 6,
s. 11 oraz z dnia 22 marca 2001 r., V CZ 131/00, OSNC 2001, nr 10, poz. 156).
Sąd Najwyższy podkreślił także, że prawidłowe sformułowanie istotnego
zagadnienia prawnego polega na wysłowieniu go oraz przytoczeniu argumentów
prawnych, które prowadzą do rozbieżnych ocen prawnych (postanowienia z dnia
7 czerwca 2005 r., V CSK 3/05, niepubl. oraz z dnia 10 maja 2001 r., II CZ 35/01,
OSNC 2002, nr 1, poz. 11).
Tymczasem skarżący ograniczyli się do stwierdzenia, że prawidłowe
zastosowanie przepisów wskazanych w ramach podstaw kasacyjnych „ma na
gruncie przedmiotowej sprawy znaczenie kluczowe dla oceny momentu
wystąpienia szkody oraz, co wynikać będzie z tego ustalenia, charakteru
powiązania przyczynowo-skutkowego pomiędzy tą szkodą a bezprawnymi
działaniami funkcjonariuszy państwowych oraz funkcjonariuszy terytorialnego,
co należy uznać za istotne zagadnienie prawne”. Taka metoda argumentacji nie
stanowi, w świetle judykatury Sądu Najwyższego, spełnienia wymagania
określonego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., gdyż w rzeczywistości jest tylko próbą
mechanicznego – pozbawionego głębszej analizy jurydycznej – nadania
uzasadnieniu podstaw kasacyjnych rangi zagadnienia prawnego, mającego
usprawiedliwiać przyjęcie skargi do rozpoznania.
Z tych względów skargę kasacyjną należało odrzucić jako niedopuszczalną
(art. 3986
§ 2 k.p.c. w zw. z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.).
jz