Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CSK 603/07
POSTANOWIENIE
Dnia 6 lutego 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Tadeusz Ereciński
w sprawie z powództwa Koncernu Energetycznego „E.(...)” - Spółki Akcyjnej z siedzibą
w G. Oddział w K.
przeciwko „E.(...)” - Spółce Akcyjnej w P.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 6 lutego 2008 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej
od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 28 marca 2007 r., sygn. akt I ACa (…),
odrzuca skargę kasacyjną oraz zasądza od strony powodowej na rzecz strony
pozwanej kwotę 3600 (trzy tysiące sześćset) zł z tytułu kosztów postępowania
kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 28 marca 2007 r. Sąd Apelacyjny zmienił wyrok Sądu
Okręgowego w K.
W skardze kasacyjnej powód zarzucił naruszenie prawa materialnego – art. 6
k.c., naruszenie przepisów postępowania – art. 232, 233, 318, 47912
k.p.c. i wnosił o
uchylenie zaskarżonego wyroku i orzeczenie co do istoty sprawy ewentualnie o
uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Apelacyjnemu do
ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., skarga kasacyjna powinna zawierać wniosek
o przyjęcie jej do rozpoznania i jego uzasadnienie. Wymaganie to związane jest z
2
instytucją tzw. przedsądu, uregulowaną w art. 3989
k.p.c., a jego spełnienie polega na
wskazaniu, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne lub, że istnieje potrzeba
wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących
rozbieżności w orzecznictwie sądów lub, że zachodzi nieważność postępowania lub, że
skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. W uzasadnieniu wniosku należy
przedstawić odrębną, pogłębioną argumentację prawną wskazującą na zaistnienie
powołanej okoliczności uzasadniającej przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania (por.
uzasadnienie uchwały Połączonych Izb – Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych oraz Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 2002 r., III CZP
72/02, OSNC 2003, nr 7-8, poz. 92, postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 17
października 2001 r., III CZ 98/01, OSNC 2002, nr 5, poz. 71, z dnia 30 maja 2001 r., III
CZ 36/01, OSNC 2002, nr 2, poz. 22, z dnia 10 maja 2001 r., II CZ 35/01, OSNC 2002,
nr 1, poz. 11, z dnia 11 stycznia 2002 r., III CKN 570/01, OSNC 2002, nr 12, poz. 151).
Obowiązek ten nie został spełniony. Skarżący – przedstawiając okoliczności
uzasadniające przyjęcie skargi kasacyjnej – ograniczył się do stwierdzenia,
że w sprawie „istnieje istotne zagadnienie prawne” oraz „istnieje potrzeba wykładni
przepisu prawnego budzącego poważne wątpliwości i wywołującego rozbieżności
w orzecznictwie sądów – uzasadniając to koniecznością dokonania wykładni art. 6 k.c. w
kontekście ostatecznego rozkładu ciężaru dowodu w odniesieniu do ustalonego w
sprawie stanu faktycznego”.
Tymczasem, jak wyjaśniono w orzecznictwie Sądu Najwyższego na tle art. 393 §
1 pkt 1 k.p.c., przedstawienie okoliczności, uzasadniających rozpoznanie kasacji ze
względu na występujące w sprawie istotne zagadnienie prawne, polega na
sformułowaniu tego zagadnienia i wskazaniu argumentów, które prowadzą do
rozbieżnych ocen. Konieczne jest wyjaśnienie, jakie zagadnienie prawne występuje w
sprawie i dlaczego jest ono istotne, albo określenie, które przepisy wymagają wykładni
Sądu Najwyższego, ze wskazaniem, na czym polegają związane z tym poważne
wątpliwości, lub z przedstawieniem rozbieżności występujących w orzecznictwie sądów
(por. np. postanowienia z dnia 10 maja 2001 r., II CZ 35/01, OSNC 2002, nr 1, poz. 11 i
z dnia 11 stycznia 2002 r., III CKN 570/01, OSNC 2002, nr 12, poz. 151). Pogląd ten
pozostaje aktualny po wejściu w życie przepisów o skardze kasacyjnej. Natomiast
odwołanie się do przesłanki potrzeby wykładni przepisów prawnych budzących poważne
wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów wymaga wskazania,
że określony przepis prawa, mimo że budzi poważne wątpliwości, nie doczekał się
3
wykładni, bądź niejednolita jego wykładnia wywołuje rozbieżności w orzecznictwie
sądów, które należy przytoczyć (por. np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
15 października 2002 r., II CZ 102/02, nie publ.).
Skarga kasacyjna jest niedopuszczalna również z innych przyczyn. Zgodnie z art.
3983
§ 3 k.p.c. podstawą skargi kasacyjnej nie mogą być zarzuty dotyczące ustalenia
faktów lub oceny dowodów (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 września
2005 r., III CSK 13/05, OSNC 2006, nr 4, poz. 76). Wskazane przez skarżącego jako
podstawa skargi przepisy dotyczą ustalenia faktów lub oceny dowodów.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu (art. 3986
§ 3 k.p.c.).
O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono stosownie do art. 98 § 1 w zw. z art.
391 § 1 i art. 39319
k.p.c.