II CNP 74/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:30-05-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CNP 74/08
POSTANOWIENIE
Dnia 30 września 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 września 2008 r.
skargi A. N. - Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Z.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w S.
z dnia 13 sierpnia 2007 r., sygn. akt I Ca (…)
wydanego w sprawie z powództwa S.(...) Spółki Jawnej w S.
przeciwko A. N. - Komornikowi Sądowemu przy Sądzie Rejonowym w Z.
o zapłatę,
odrzuca skargę i zasądza od skarżącego na rzecz S.(...) spółki jawnej w S. 1200
(jeden tysiąc dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania
wywołanego jej wniesieniem.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 13 sierpnia 2007 r. Sąd Okręgowy w S. zmienił wyrok Sądu
Rejonowego i zasądził na rzecz powoda kwotę 26582,43 zł. Jak wskazał pełnomocnik
pozwanej, Komornik wypłacił powodowi zasądzoną kwotę, co spowodowało zubożenie
jego majątku.
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
pozwany zarzucił naruszenie art. 325 k.p.c., art. 399 § 2 k.p.c., art. 410 § 1 i 2 k.c. oraz
art. 417 k.c. i wnosił o stwierdzenie niezgodności z prawem zaskarżonego orzeczenia.
Podniósł, że od wskazanego wyroku Sądu Okręgowego nie przysługiwała stronie skarga
kasacyjna z uwagi na brzmienie art. 3982
§ 1 k.p.c. ze względu na wartość przedmiotu
zaskarżenia, nie przysługiwał i nie przysługuje również żaden inny środek zaskarżenia.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga nie spełnia wymogów określonych w art. 4245
§ 1 pkt 2, 3 4 i 5 k.p.c. W
skardze nie przytoczono ani podstaw, ani przepisów, z którymi zaskarżone orzeczenie
jest niezgodne. Skarżący ograniczył się jedynie do podniesienia zarzutu „rażącego
naruszenia przepisów art. 325, 399 § 2 k.p.c., art. 410 § 1 i 2 oraz art. 417 k.c.” Przy
takim sformułowaniu nie jest jasne, czy chodziło o wskazanie podstaw skargi. Jeżeli tak
je traktować, to wymóg określony w art. 4245
§ 1 pkt 2 k.p.c. nie został spełniony,
bowiem przytoczenie podstaw skargi polega, podobnie jak w przypadku podstaw skargi
kasacyjnej, na ogólnym określeniu wytykanych naruszeń prawa materialnego (ze
wskazaniem postaci w jakiej to naruszenie nastąpiło) lub przepisów postępowania, które
spowodowało niezgodność orzeczenia z prawem. Wyjaśnienie w uzasadnieniu skargi na
czym zarzucane uchybienie polegało nie zastępuje obowiązku prawidłowego
przytoczenia podstaw. Jeżeli zaś omawiane sformułowanie traktować jako wskazanie
przepisu prawa, z którym orzeczenie jest niezgodne, to nie spełnia wymogu z art. 4245
§
1 pkt 3 k.p.c., bowiem sam zarzut naruszenia wskazanych przepisów nie oznacza
jeszcze, że skarżący uznaje orzeczenie za niezgodne z tymi przepisami.
Niezależnie od tego, zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie wyjaśniano, że
rygory określone w art. 4245
§ 1 pkt 2 i 3 k.p.c. stanowią takie wymagania konstrukcyjne
skargi o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem, które przez
ustawodawcę zostały wyraźnie oddzielone. Jest tak dlatego, że nie wszystkie wady
postępowania poprzedzającego wydanie skarżonego orzeczenia, wytykane w ramach
obu podstaw, powodują niezgodność orzeczenia z prawem, a jeśli tak się dzieje, to
przepisy wskazane jako naruszone w ramach podstaw nie muszą być – i często nie są –
tożsame z przepisami, z którymi zaskarżone orzeczenie jest niezgodne (por. Kodeks
postępowania cywilnego – Komentarz pod red. T. Erecińskiego, Lexis Nexis 2007, tom
drugi, str. 325-326).
Nie można zatem uznać, aby skarżący spełnił wyraźnie wyodrębnione w art. 4245
§ 1 pkt 2 i 3 k.p.c. konstrukcyjne wymagania skargi.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna ponadto zawierać uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej
przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
Wymaganie uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody polega na przedstawieniu
wyodrębnionego wywodu przekonującego, że szkoda została wyrządzona oraz
określającego czas jej powstania, postać i związek przyczynowy z wydaniem orzeczenia
3
niezgodnego z prawem (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2006
r., IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 141, z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05,
nie publ., z dnia 23 września 2005 r., III CNP 5/05, nie publ., z dnia 22 listopada 2005 r.,
I CNP 19/05, nie publ.). Skarżący tego obowiązku nie spełnił. Wskazał jedynie, że
wypłacił powodowi zasądzoną kwotę, co spowodowało zubożenie jego majątku.
Przesłanka uprawdopodobnienia szkody, przewidziana w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.
zostaje spełniona, jeżeli skarżący powoła w skardze nie tylko wszystkie znane mu fakty,
które wskazują na związek między zaskarżonym orzeczeniem a doznanymi wskutek
jego wydania stratami lub utraconymi korzyściami, ale ponadto powoła dowody lub co
najmniej ich surogaty, które uczynią twierdzenie o wyrządzeniu szkody wiarygodnym
(tak m.in. postanowienie SN z dnia 23 marca 2006 r., IV CNP 23/06, Biul .SN 2006, nr 6,
s. 8, postanowienie SN z dnia 25 lipca 2006 r., III CNP 40/06). Samo oświadczenie o
zapłaceniu zasądzonej skarżonym wyrokiem kwoty tego wymogu nie spełnia, nie
stanowi bowiem ani dowodu, ani nawet jego surogatu.
Wykazanie w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.) polega na ujawnieniu i
przedstawieniu tej okoliczności w sposób wyczerpujący i niebudzący wątpliwości oraz
na dowiedzeniu jej istnienia i przekonywającym uzasadnieniu. Niezbędne jest
przedstawienia analizy prawnej przepisów dotyczących środków zaskarżenia, których
zastosowanie - w odniesieniu do zaskarżonego orzeczenia - jest niedopuszczalne lub z
innych przyczyn na pewno nie mogłoby odnieść skutku. (por. postanowienie SN z dnia
27 stycznia 2006 r., III CNP 23/05, OSNC 2006/7-8/140, postanowienie SN z dnia 28
lutego 2006 r., I CNP 12/06, nie publ.). W konsekwencji wymaganie przewidziane w art.
4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. nie jest spełnione, jeżeli jak to jest w niniejszej skardze, pozwany
ogranicza się do stwierdzenia, że od zaskarżonego orzeczenia nie przysługuje skarga
kasacyjna ani żaden inny środek zaskarżenia.
Zgodnie z art. 4248
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy odrzuca na posiedzeniu niejawnym
m.in. skargę niespełniającą wymagań określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 30 września 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 września 2008 r.
skargi A. N. - Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Z.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w S.
z dnia 13 sierpnia 2007 r., sygn. akt I Ca (…)
wydanego w sprawie z powództwa S.(...) Spółki Jawnej w S.
przeciwko A. N. - Komornikowi Sądowemu przy Sądzie Rejonowym w Z.
o zapłatę,
odrzuca skargę i zasądza od skarżącego na rzecz S.(...) spółki jawnej w S. 1200
(jeden tysiąc dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania
wywołanego jej wniesieniem.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 13 sierpnia 2007 r. Sąd Okręgowy w S. zmienił wyrok Sądu
Rejonowego i zasądził na rzecz powoda kwotę 26582,43 zł. Jak wskazał pełnomocnik
pozwanej, Komornik wypłacił powodowi zasądzoną kwotę, co spowodowało zubożenie
jego majątku.
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
pozwany zarzucił naruszenie art. 325 k.p.c., art. 399 § 2 k.p.c., art. 410 § 1 i 2 k.c. oraz
art. 417 k.c. i wnosił o stwierdzenie niezgodności z prawem zaskarżonego orzeczenia.
Podniósł, że od wskazanego wyroku Sądu Okręgowego nie przysługiwała stronie skarga
kasacyjna z uwagi na brzmienie art. 3982
§ 1 k.p.c. ze względu na wartość przedmiotu
zaskarżenia, nie przysługiwał i nie przysługuje również żaden inny środek zaskarżenia.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga nie spełnia wymogów określonych w art. 4245
§ 1 pkt 2, 3 4 i 5 k.p.c. W
skardze nie przytoczono ani podstaw, ani przepisów, z którymi zaskarżone orzeczenie
jest niezgodne. Skarżący ograniczył się jedynie do podniesienia zarzutu „rażącego
naruszenia przepisów art. 325, 399 § 2 k.p.c., art. 410 § 1 i 2 oraz art. 417 k.c.” Przy
takim sformułowaniu nie jest jasne, czy chodziło o wskazanie podstaw skargi. Jeżeli tak
je traktować, to wymóg określony w art. 4245
§ 1 pkt 2 k.p.c. nie został spełniony,
bowiem przytoczenie podstaw skargi polega, podobnie jak w przypadku podstaw skargi
kasacyjnej, na ogólnym określeniu wytykanych naruszeń prawa materialnego (ze
wskazaniem postaci w jakiej to naruszenie nastąpiło) lub przepisów postępowania, które
spowodowało niezgodność orzeczenia z prawem. Wyjaśnienie w uzasadnieniu skargi na
czym zarzucane uchybienie polegało nie zastępuje obowiązku prawidłowego
przytoczenia podstaw. Jeżeli zaś omawiane sformułowanie traktować jako wskazanie
przepisu prawa, z którym orzeczenie jest niezgodne, to nie spełnia wymogu z art. 4245
§
1 pkt 3 k.p.c., bowiem sam zarzut naruszenia wskazanych przepisów nie oznacza
jeszcze, że skarżący uznaje orzeczenie za niezgodne z tymi przepisami.
Niezależnie od tego, zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie wyjaśniano, że
rygory określone w art. 4245
§ 1 pkt 2 i 3 k.p.c. stanowią takie wymagania konstrukcyjne
skargi o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem, które przez
ustawodawcę zostały wyraźnie oddzielone. Jest tak dlatego, że nie wszystkie wady
postępowania poprzedzającego wydanie skarżonego orzeczenia, wytykane w ramach
obu podstaw, powodują niezgodność orzeczenia z prawem, a jeśli tak się dzieje, to
przepisy wskazane jako naruszone w ramach podstaw nie muszą być – i często nie są –
tożsame z przepisami, z którymi zaskarżone orzeczenie jest niezgodne (por. Kodeks
postępowania cywilnego – Komentarz pod red. T. Erecińskiego, Lexis Nexis 2007, tom
drugi, str. 325-326).
Nie można zatem uznać, aby skarżący spełnił wyraźnie wyodrębnione w art. 4245
§ 1 pkt 2 i 3 k.p.c. konstrukcyjne wymagania skargi.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna ponadto zawierać uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej
przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
Wymaganie uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody polega na przedstawieniu
wyodrębnionego wywodu przekonującego, że szkoda została wyrządzona oraz
określającego czas jej powstania, postać i związek przyczynowy z wydaniem orzeczenia
3
niezgodnego z prawem (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2006
r., IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 141, z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05,
nie publ., z dnia 23 września 2005 r., III CNP 5/05, nie publ., z dnia 22 listopada 2005 r.,
I CNP 19/05, nie publ.). Skarżący tego obowiązku nie spełnił. Wskazał jedynie, że
wypłacił powodowi zasądzoną kwotę, co spowodowało zubożenie jego majątku.
Przesłanka uprawdopodobnienia szkody, przewidziana w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.
zostaje spełniona, jeżeli skarżący powoła w skardze nie tylko wszystkie znane mu fakty,
które wskazują na związek między zaskarżonym orzeczeniem a doznanymi wskutek
jego wydania stratami lub utraconymi korzyściami, ale ponadto powoła dowody lub co
najmniej ich surogaty, które uczynią twierdzenie o wyrządzeniu szkody wiarygodnym
(tak m.in. postanowienie SN z dnia 23 marca 2006 r., IV CNP 23/06, Biul .SN 2006, nr 6,
s. 8, postanowienie SN z dnia 25 lipca 2006 r., III CNP 40/06). Samo oświadczenie o
zapłaceniu zasądzonej skarżonym wyrokiem kwoty tego wymogu nie spełnia, nie
stanowi bowiem ani dowodu, ani nawet jego surogatu.
Wykazanie w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.) polega na ujawnieniu i
przedstawieniu tej okoliczności w sposób wyczerpujący i niebudzący wątpliwości oraz
na dowiedzeniu jej istnienia i przekonywającym uzasadnieniu. Niezbędne jest
przedstawienia analizy prawnej przepisów dotyczących środków zaskarżenia, których
zastosowanie - w odniesieniu do zaskarżonego orzeczenia - jest niedopuszczalne lub z
innych przyczyn na pewno nie mogłoby odnieść skutku. (por. postanowienie SN z dnia
27 stycznia 2006 r., III CNP 23/05, OSNC 2006/7-8/140, postanowienie SN z dnia 28
lutego 2006 r., I CNP 12/06, nie publ.). W konsekwencji wymaganie przewidziane w art.
4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. nie jest spełnione, jeżeli jak to jest w niniejszej skardze, pozwany
ogranicza się do stwierdzenia, że od zaskarżonego orzeczenia nie przysługuje skarga
kasacyjna ani żaden inny środek zaskarżenia.
Zgodnie z art. 4248
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy odrzuca na posiedzeniu niejawnym
m.in. skargę niespełniającą wymagań określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.