IV CNP 115/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-08-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 115/08
POSTANOWIENIE
Dnia 6 lutego 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie ze skargi uczestnika postępowania
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Rejonowego w W.
z dnia 6 lutego 2007 r., sygn. akt [...],
w sprawie z wniosku C.P.
przy uczestnictwie J.P.
o podział majątku,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 6 lutego 2009 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Uczestnik postępowania J.P. wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego w W. z dnia 6 lutego
2007 r. Postanowieniem tym Sąd Rejonowy dokonał podziału majątku wspólnego
uczestnika i wnioskodawczyni C.P. poprzez przyznanie wnioskodawczyni własności
nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym, położonej w M., z
obowiązkiem uregulowania w terminie jednego roku spłaty w wysokości 209.850 zł
na rzecz uczestnika. Postanowienie Sądu I instancji nie zostało zaskarżone i
uprawomocniło się.
W skardze uczestnik zarzucił, że wydanie zaskarżonego orzeczenia
nastąpiło z w wyniku naruszenia przez Sąd Rejonowy art. 113 § 1 k.p.c., art. 286
k.p.c. i art. 379 pkt 5 k.p.c. i wyrządziło mu szkodę w wysokości co najmniej
200.000 zł, polegającą na zaniżeniu o ok. 400.000 zł wartości majątku wspólnego
małżonków poprzez nierozpatrzenie zastrzeżeń uczestnika w stosunku do opinii
biegłego.
Uczestnik wskazał, że wniesienie apelacji uniemożliwił mu Sąd Rejonowy,
który, naruszając podstawowe wolności obywatelskie, odmówił zwolnienia
uczestnika od kosztów sądowych i ustanowienia dla niego pełnomocnika z urzędu,
mimo że uczestnik w tym czasie był pozbawiony wolności.
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, powinna zawierać szereg elementów konstrukcyjnych.
Należą do nich:
1) oznaczenie orzeczenia, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem, czy jest
ono zaskarżone w całości lub w części,
2) przytoczenie jej podstaw oraz ich uzasadnienie,
3) wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne,
4) uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy,
3
5) wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe, a ponadto - gdy skargę wniesiono
stosując art. 4241
§ 2 - że występuje wyjątkowy wypadek uzasadniający wniesienie
skargi,
6) wniosek o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem.
Skarga złożona przez uczestnika nie ma wszystkich koniecznych składników.
Nie zawiera wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone postanowienie
jest niezgodne. Przedstawione w jej treści zarzuty stanowią bowiem przytoczenie
podstaw skargi, tymczasem sprecyzowanie, z którym przepisem prawa orzeczenie
jest niezgodne jest odrębnym obowiązkiem sformułowanym w ustawie,
wymagającym osobnego ujęcia w skardze (por postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, OSNC z 2006 r., nr 1, poz. 16).
Nie zawiera także uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody spowodowanej
przez wydanie zaskarżonego orzeczenia. Warunek ten jest spełniony jedynie
wówczas, gdy strona skarżąca złoży oświadczenie, że szkoda w jej majątku
nastąpiła i wskaże rodzaj i rozmiar tej szkody, a ponadto powoła lub przedstawi
dowody lub inne środki uwiarygodniające jej twierdzenie (por. np. postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2005 r., I CNP 19/05, nie publ.,
postanowienia tego Sądu z dnia 23 września 2005 r., III CNP 5/05, nie publ.; z dnia
11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, OSNC z 2006 r., nr 1, poz. 16, z 15 lutego
2006 r., IV CNP 7/05, nie publ.). Skarżący tymczasem poprzestał na gołosłownym
twierdzeniu, że wartość nieruchomości uległa zaniżeniu, nie przedstawiając
żadnych środków dowodowych wspierających jego stanowisko.
W skardze nie znalazł się także wywód wyjaśniający dlaczego wzruszenie
zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest
możliwe. Uczestnik ograniczył się do stwierdzenia, że odmowa zwolnienia od
kosztów procesu i ustanowienia pełnomocnika z urzędu uniemożliwiła mu złożenie
apelacji, co jednak nie wyjaśnia, dlaczego uczestnik sam nie napisał apelacji, skoro
podnoszone przez niego obecnie argumenty nie odbiegają od formułowanych
w toku postępowania. Apelacja nie wyczerpuje jednak katalogu środków, z których
ewentualnie mógłby skorzystać uczestnik – zwłaszcza, gdy podnosi zarzut
4
nieważności postępowania z uwagi na pozbawienie go możności obrony praw
z powodu niewłaściwych - według niego - działań Sądu. W skardze nie ma jednak
rozważań na temat przyczyn niedopuszczalności wniesienia np. skargi
o wznowienie postępowania.
Z przytoczonych względów należało orzec jak w sentencji, na podstawie art.
4248
§ 1 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 6 lutego 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie ze skargi uczestnika postępowania
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Rejonowego w W.
z dnia 6 lutego 2007 r., sygn. akt [...],
w sprawie z wniosku C.P.
przy uczestnictwie J.P.
o podział majątku,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 6 lutego 2009 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Uczestnik postępowania J.P. wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego w W. z dnia 6 lutego
2007 r. Postanowieniem tym Sąd Rejonowy dokonał podziału majątku wspólnego
uczestnika i wnioskodawczyni C.P. poprzez przyznanie wnioskodawczyni własności
nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym, położonej w M., z
obowiązkiem uregulowania w terminie jednego roku spłaty w wysokości 209.850 zł
na rzecz uczestnika. Postanowienie Sądu I instancji nie zostało zaskarżone i
uprawomocniło się.
W skardze uczestnik zarzucił, że wydanie zaskarżonego orzeczenia
nastąpiło z w wyniku naruszenia przez Sąd Rejonowy art. 113 § 1 k.p.c., art. 286
k.p.c. i art. 379 pkt 5 k.p.c. i wyrządziło mu szkodę w wysokości co najmniej
200.000 zł, polegającą na zaniżeniu o ok. 400.000 zł wartości majątku wspólnego
małżonków poprzez nierozpatrzenie zastrzeżeń uczestnika w stosunku do opinii
biegłego.
Uczestnik wskazał, że wniesienie apelacji uniemożliwił mu Sąd Rejonowy,
który, naruszając podstawowe wolności obywatelskie, odmówił zwolnienia
uczestnika od kosztów sądowych i ustanowienia dla niego pełnomocnika z urzędu,
mimo że uczestnik w tym czasie był pozbawiony wolności.
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, powinna zawierać szereg elementów konstrukcyjnych.
Należą do nich:
1) oznaczenie orzeczenia, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem, czy jest
ono zaskarżone w całości lub w części,
2) przytoczenie jej podstaw oraz ich uzasadnienie,
3) wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne,
4) uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy,
3
5) wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe, a ponadto - gdy skargę wniesiono
stosując art. 4241
§ 2 - że występuje wyjątkowy wypadek uzasadniający wniesienie
skargi,
6) wniosek o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem.
Skarga złożona przez uczestnika nie ma wszystkich koniecznych składników.
Nie zawiera wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone postanowienie
jest niezgodne. Przedstawione w jej treści zarzuty stanowią bowiem przytoczenie
podstaw skargi, tymczasem sprecyzowanie, z którym przepisem prawa orzeczenie
jest niezgodne jest odrębnym obowiązkiem sformułowanym w ustawie,
wymagającym osobnego ujęcia w skardze (por postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, OSNC z 2006 r., nr 1, poz. 16).
Nie zawiera także uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody spowodowanej
przez wydanie zaskarżonego orzeczenia. Warunek ten jest spełniony jedynie
wówczas, gdy strona skarżąca złoży oświadczenie, że szkoda w jej majątku
nastąpiła i wskaże rodzaj i rozmiar tej szkody, a ponadto powoła lub przedstawi
dowody lub inne środki uwiarygodniające jej twierdzenie (por. np. postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2005 r., I CNP 19/05, nie publ.,
postanowienia tego Sądu z dnia 23 września 2005 r., III CNP 5/05, nie publ.; z dnia
11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, OSNC z 2006 r., nr 1, poz. 16, z 15 lutego
2006 r., IV CNP 7/05, nie publ.). Skarżący tymczasem poprzestał na gołosłownym
twierdzeniu, że wartość nieruchomości uległa zaniżeniu, nie przedstawiając
żadnych środków dowodowych wspierających jego stanowisko.
W skardze nie znalazł się także wywód wyjaśniający dlaczego wzruszenie
zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest
możliwe. Uczestnik ograniczył się do stwierdzenia, że odmowa zwolnienia od
kosztów procesu i ustanowienia pełnomocnika z urzędu uniemożliwiła mu złożenie
apelacji, co jednak nie wyjaśnia, dlaczego uczestnik sam nie napisał apelacji, skoro
podnoszone przez niego obecnie argumenty nie odbiegają od formułowanych
w toku postępowania. Apelacja nie wyczerpuje jednak katalogu środków, z których
ewentualnie mógłby skorzystać uczestnik – zwłaszcza, gdy podnosi zarzut
4
nieważności postępowania z uwagi na pozbawienie go możności obrony praw
z powodu niewłaściwych - według niego - działań Sądu. W skardze nie ma jednak
rozważań na temat przyczyn niedopuszczalności wniesienia np. skargi
o wznowienie postępowania.
Z przytoczonych względów należało orzec jak w sentencji, na podstawie art.
4248
§ 1 k.p.c.