II CNP 50/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-12-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CNP 50/09
POSTANOWIENIE
Dnia 12 sierpnia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 12 sierpnia 2009 r.,
skargi Z.L.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w K.
z dnia 19 kwietnia 2007 r., sygn. akt [...]
wydanego w sprawie z powództwa Z.L.
przeciwko J.M.
o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 19 kwietnia 2007 r. Sąd Okręgowy w K. oddalił apelację
Z.L. od wyroku Sądu Rejonowego w B. z dnia 17 stycznia 2007 r. oddalającego
powództwo w sprawie przeciwko J.M. o pozbawienie tytułu wykonawczego
wykonalności.
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia powód zarzucał naruszenie prawa materialnego – art. 574 k.s.h.
poprzez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że odpowiedzialność
wspólników nie następuje w terminie określonym w tym przepisie, w sytuacji
wydania prawomocnego orzeczenia zasądzającego należność od wspólnika.
Wskazał, że przez wydanie zaskarżonego orzeczenia została mu wyrządzona
szkoda. Dodał, że orzeczenie nie podlega wzruszeniu w drodze innych środków
prawnych, brak bowiem ustawowej podstawy do złożenia skargi o wznowienie
postępowania, a nadto wyrok ten nie podlega zaskarżeniu skargą kasacyjną.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać: 1) oznaczenie orzeczenia, od którego jest wniesiona, ze
wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w całości lub w części, 2) przytoczenie jej
podstaw oraz ich uzasadnienie, 3) wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone
orzeczenie jest niezgodne, 4) uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody,
spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy, 5) wykazanie,
że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie
było i nie jest możliwe, a ponadto – gdy skargę wniesiono stosując art. 4241
§ 2 –
że występuje wyjątkowy wypadek uzasadniający wniesienie skargi, 6) wniosek
o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem.
Uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.) polega na
przedstawieniu wyodrębnionego wywodu przekonującego, że szkoda została
wyrządzona oraz określającego czas jej powstania, postać i związek przyczynowy
3
z wydaniem orzeczenia niezgodnego z prawem (por. postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8,
poz. 141, z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, niepubl., z dnia 23 września
2005 r., III CNP 5/05, niepubl., z dnia 22 listopada 2005 r., I CNP 19/05, niepubl.).
Przesłanka uprawdopodobnienia szkody, przewidziana w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.,
zostaje spełniona, jeżeli skarżący powoła w skardze nie tylko wszystkie znane mu
fakty, które wskazują na związek między zaskarżonym orzeczeniem a doznanymi
wskutek jego wydania stratami lub utraconymi korzyściami, ale ponadto powoła
dowody lub co najmniej ich surogaty, które uczynią twierdzenie o wyrządzeniu
szkody wiarygodnym (tak m.in. postanowienie SN z dnia 23 marca 2006 r.,
IV CNP 23/06, Biul. SN 2006, nr 6, s. 8, postanowienie SN z dnia 25 lipca 2006 r.,
III CNP 40/06). Skarżący tego obowiązku nie spełnił, nie można też mówić
o uprawdopodobnieniu wyrządzenia szkody, która dopiero może nastąpić.
Z uzasadnienia skargi wynika, że szkoda polega na tym, że wierzyciel nie został
pozbawiony możliwości wyegzekwowania od skarżącego zasądzonego
świadczenia. Szkoda zatem jeszcze nie powstała, a możliwość jej wystąpienia nie
jest przesłanką stwierdzenia niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Niezależnie od powyższego trzeba zwrócić uwagę, że w niemal identycznej
sprawie ze skargi tego samego skarżącego Sąd Najwyższy zajmował się już
kwestią wykładni art. 574 k.s.h., nie podzielając jego twierdzeń o rażąco wadliwej
wykładni tego przepisu.
Ponadto skarga nie spełnia wymagania określonego w art. 4245
§ 1 pkt 5
k.p.c. Wykazanie w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.)
polega na ujawnieniu i przedstawieniu tej okoliczności w sposób wyczerpujący
i niebudzący wątpliwości oraz na dowiedzeniu jej istnienia i przekonywającym
uzasadnieniu. Niezbędne jest przedstawienia analizy prawnej przepisów
dotyczących środków zaskarżenia, których zastosowanie – w odniesieniu do
zaskarżonego orzeczenia – jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno
nie mogłoby odnieść skutku. (por. postanowienie SN z dnia 27 stycznia 2006 r.,
III CNP 23/05, OSNC 2006/7-8/140, postanowienie SN z dnia 28 lutego 2006 r.,
4
I CNP 12/06, nie publ.). W konsekwencji wymaganie przewidziane w art. 4245
§ 1
pkt 5 k.p.c. nie jest spełnione, jeżeli jak to jest w niniejszej skardze, powód
ogranicza się do stwierdzenia, że wyrok nie podlega wzruszeniu w drodze innych
środków prawnych, brak bowiem ustawowej podstawy do złożenia skargi
o wznowienie postępowania, a nadto wyrok ten nie podlega zaskarżeniu skargą
kasacyjną.
Zgodnie z art. 4248
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy odrzuca na posiedzeniu
niejawnym m.in. skargę niespełniającą wymagań określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 12 sierpnia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 12 sierpnia 2009 r.,
skargi Z.L.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w K.
z dnia 19 kwietnia 2007 r., sygn. akt [...]
wydanego w sprawie z powództwa Z.L.
przeciwko J.M.
o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 19 kwietnia 2007 r. Sąd Okręgowy w K. oddalił apelację
Z.L. od wyroku Sądu Rejonowego w B. z dnia 17 stycznia 2007 r. oddalającego
powództwo w sprawie przeciwko J.M. o pozbawienie tytułu wykonawczego
wykonalności.
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia powód zarzucał naruszenie prawa materialnego – art. 574 k.s.h.
poprzez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że odpowiedzialność
wspólników nie następuje w terminie określonym w tym przepisie, w sytuacji
wydania prawomocnego orzeczenia zasądzającego należność od wspólnika.
Wskazał, że przez wydanie zaskarżonego orzeczenia została mu wyrządzona
szkoda. Dodał, że orzeczenie nie podlega wzruszeniu w drodze innych środków
prawnych, brak bowiem ustawowej podstawy do złożenia skargi o wznowienie
postępowania, a nadto wyrok ten nie podlega zaskarżeniu skargą kasacyjną.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać: 1) oznaczenie orzeczenia, od którego jest wniesiona, ze
wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w całości lub w części, 2) przytoczenie jej
podstaw oraz ich uzasadnienie, 3) wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone
orzeczenie jest niezgodne, 4) uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody,
spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy, 5) wykazanie,
że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie
było i nie jest możliwe, a ponadto – gdy skargę wniesiono stosując art. 4241
§ 2 –
że występuje wyjątkowy wypadek uzasadniający wniesienie skargi, 6) wniosek
o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem.
Uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.) polega na
przedstawieniu wyodrębnionego wywodu przekonującego, że szkoda została
wyrządzona oraz określającego czas jej powstania, postać i związek przyczynowy
3
z wydaniem orzeczenia niezgodnego z prawem (por. postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8,
poz. 141, z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, niepubl., z dnia 23 września
2005 r., III CNP 5/05, niepubl., z dnia 22 listopada 2005 r., I CNP 19/05, niepubl.).
Przesłanka uprawdopodobnienia szkody, przewidziana w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.,
zostaje spełniona, jeżeli skarżący powoła w skardze nie tylko wszystkie znane mu
fakty, które wskazują na związek między zaskarżonym orzeczeniem a doznanymi
wskutek jego wydania stratami lub utraconymi korzyściami, ale ponadto powoła
dowody lub co najmniej ich surogaty, które uczynią twierdzenie o wyrządzeniu
szkody wiarygodnym (tak m.in. postanowienie SN z dnia 23 marca 2006 r.,
IV CNP 23/06, Biul. SN 2006, nr 6, s. 8, postanowienie SN z dnia 25 lipca 2006 r.,
III CNP 40/06). Skarżący tego obowiązku nie spełnił, nie można też mówić
o uprawdopodobnieniu wyrządzenia szkody, która dopiero może nastąpić.
Z uzasadnienia skargi wynika, że szkoda polega na tym, że wierzyciel nie został
pozbawiony możliwości wyegzekwowania od skarżącego zasądzonego
świadczenia. Szkoda zatem jeszcze nie powstała, a możliwość jej wystąpienia nie
jest przesłanką stwierdzenia niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Niezależnie od powyższego trzeba zwrócić uwagę, że w niemal identycznej
sprawie ze skargi tego samego skarżącego Sąd Najwyższy zajmował się już
kwestią wykładni art. 574 k.s.h., nie podzielając jego twierdzeń o rażąco wadliwej
wykładni tego przepisu.
Ponadto skarga nie spełnia wymagania określonego w art. 4245
§ 1 pkt 5
k.p.c. Wykazanie w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.)
polega na ujawnieniu i przedstawieniu tej okoliczności w sposób wyczerpujący
i niebudzący wątpliwości oraz na dowiedzeniu jej istnienia i przekonywającym
uzasadnieniu. Niezbędne jest przedstawienia analizy prawnej przepisów
dotyczących środków zaskarżenia, których zastosowanie – w odniesieniu do
zaskarżonego orzeczenia – jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno
nie mogłoby odnieść skutku. (por. postanowienie SN z dnia 27 stycznia 2006 r.,
III CNP 23/05, OSNC 2006/7-8/140, postanowienie SN z dnia 28 lutego 2006 r.,
4
I CNP 12/06, nie publ.). W konsekwencji wymaganie przewidziane w art. 4245
§ 1
pkt 5 k.p.c. nie jest spełnione, jeżeli jak to jest w niniejszej skardze, powód
ogranicza się do stwierdzenia, że wyrok nie podlega wzruszeniu w drodze innych
środków prawnych, brak bowiem ustawowej podstawy do złożenia skargi
o wznowienie postępowania, a nadto wyrok ten nie podlega zaskarżeniu skargą
kasacyjną.
Zgodnie z art. 4248
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy odrzuca na posiedzeniu
niejawnym m.in. skargę niespełniającą wymagań określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.