III CNP 22/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-12-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CNP 22/09
POSTANOWIENIE
Dnia 25 sierpnia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa Agencji Rozwoju Miasta S.A.
przeciwko G.Ś.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 sierpnia 2009 r.,
na skutek skargi pozwanej
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 23 lutego 2007 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 23 lutego 2007 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację pozwanej
G.Ś. od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 17 listopada 2006 r.
Pozwana G.Ś. zaskarżyła wyrok Sądu Apelacyjnego skargą o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia powinna zawierać oznaczenie orzeczenia, od którego
została wniesiona, ze wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w całości, czy
w części, wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne, a także przytoczenie podstaw oraz ich uzasadnienie,
uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy, wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe, oraz
wniosek o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem. Wszystkie
te wymagania powinny być spełnione w sposób kumulatywny, mają one bowiem
charakter konstrukcyjny, a skarga niespełniająca któregokolwiek z nich dotknięta
jest tzw. brakiem istotnym, nienaprawialnym w trybie właściwym dla usuwania
braków formalnych i podlega odrzuceniu a limine.
Tymczasem pozwana nie przedstawiła w skardze żadnego z wymagań
przewidzianych w art. 4245
§ 1 pkt 1-6 k.p.c., albo nie uczyniła tego w sposób
należyty i zgodny z utrwaloną wykładnią tego przepisu, co skutkuje odrzuceniem tej
skargi (por. np. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2005 r.,
III CNP 5/05, niepubl, z dnia 18 stycznia 2006 r., III CNP 26/06, niepubl., z dnia
27 stycznia 2006 r., III CNP 23/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 140, z dnia 27 stycznia
2006 r., III CNP 15/05, niepubl.).
Istotnym brakiem skargi jest także złożenie przez skarżącą wniosku
„o uchylenie wyroku Sądu Apelacyjnego”, którego konstrukcja skargi nie przewiduje
(art. 4245
§ 1 k.p.c.). Należy podkreślić, że skarga o stwierdzenie niezgodności
3
z prawem prawomocnego orzeczenia – co wynika już z jej normatywnej nazwy –
nie może zmierzać do uchylenia, albo zmiany zaskarżonego orzeczenia, lecz
jedynie do stwierdzenie jego zgodności (niezgodności) z prawem
(por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 30 marca 2007 r., I CNP 13/07,
niepubl., i z dnia 27 października 2005 r., V CNP 28/05, niepubl.)
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 25 sierpnia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa Agencji Rozwoju Miasta S.A.
przeciwko G.Ś.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 sierpnia 2009 r.,
na skutek skargi pozwanej
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 23 lutego 2007 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 23 lutego 2007 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację pozwanej
G.Ś. od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 17 listopada 2006 r.
Pozwana G.Ś. zaskarżyła wyrok Sądu Apelacyjnego skargą o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia powinna zawierać oznaczenie orzeczenia, od którego
została wniesiona, ze wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w całości, czy
w części, wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne, a także przytoczenie podstaw oraz ich uzasadnienie,
uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy, wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe, oraz
wniosek o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem. Wszystkie
te wymagania powinny być spełnione w sposób kumulatywny, mają one bowiem
charakter konstrukcyjny, a skarga niespełniająca któregokolwiek z nich dotknięta
jest tzw. brakiem istotnym, nienaprawialnym w trybie właściwym dla usuwania
braków formalnych i podlega odrzuceniu a limine.
Tymczasem pozwana nie przedstawiła w skardze żadnego z wymagań
przewidzianych w art. 4245
§ 1 pkt 1-6 k.p.c., albo nie uczyniła tego w sposób
należyty i zgodny z utrwaloną wykładnią tego przepisu, co skutkuje odrzuceniem tej
skargi (por. np. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2005 r.,
III CNP 5/05, niepubl, z dnia 18 stycznia 2006 r., III CNP 26/06, niepubl., z dnia
27 stycznia 2006 r., III CNP 23/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 140, z dnia 27 stycznia
2006 r., III CNP 15/05, niepubl.).
Istotnym brakiem skargi jest także złożenie przez skarżącą wniosku
„o uchylenie wyroku Sądu Apelacyjnego”, którego konstrukcja skargi nie przewiduje
(art. 4245
§ 1 k.p.c.). Należy podkreślić, że skarga o stwierdzenie niezgodności
3
z prawem prawomocnego orzeczenia – co wynika już z jej normatywnej nazwy –
nie może zmierzać do uchylenia, albo zmiany zaskarżonego orzeczenia, lecz
jedynie do stwierdzenie jego zgodności (niezgodności) z prawem
(por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 30 marca 2007 r., I CNP 13/07,
niepubl., i z dnia 27 października 2005 r., V CNP 28/05, niepubl.)
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c.).