SNO 3/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-01-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
POSTANOWIENIE Z DNIA 22 STYCZNIA 2010 R.
SNO 3/10
Przewodniczący: sędzia SN Wiesław Kozielewicz (sprawozdawca).
Sędziowie SN: Mirosław Bączyk, Małgorzata Gersdorf.
S ą d N a j w y ż s z y – S ą d D y s c y p l i n a r n y w sprawie sędziego
Sądu Okręgowego po rozpoznaniu na posiedzeniu wniosku sędziego w przedmiocie
zwrotu kosztów postępowania
p o s t a n o w i ł : w n i o s e k o d d a l i ć .
U z a s a d n i e n i e
Sędzia Sądu Okręgowego złożył w dniu 13 listopada 2009 r. wniosek o
przyznanie od Skarbu Państwa kosztów w kwocie 1 404 złotych, jakie poniósł w
postępowaniu przed Sądem Najwyższym w związku z toczącym się postępowaniem w
przedmiocie zezwolenia na pociągnięcie go do odpowiedzialności karnej.
Postępowanie to zakończyło się odmową wydania zezwolenia (sprawa SNO 17/09).
Postanowieniem z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. SNO 94/09, Sąd Najwyższy –
Sąd Dyscyplinarny, po rozpoznaniu tego wniosku, zasądził od Skarbu Państwa na
rzecz sędziego Sądu Okręgowego kwotę 520 złotych (por. k. 7 – 8v, akt SNO 54/09).
W dniu 11 stycznia 2010 r. sędzia złożył kolejny wniosek o przyznanie mu od
Skarbu Państwa kwoty 520 złotych tytułem kosztów obrony jakie poniósł w
postępowaniu przed Sądem Najwyższym w sprawie SNO 17/09. W uzasadnieniu
wniosku podniósł, że ustanowieni przez niego obrońcy cyt. „czynności swoje
wykonywali nieodpłatnie”; podkreślił przy tym, że cyt. „dojazdy (na posiedzenia Sądu
Najwyższego) moje i moich obrońców następowały jednym środkiem transportu, tj.
moim samochodem osobowym”.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Brak jest podstaw do uwzględnienia wniosku sędziego Sądu Okręgowego o
przyznanie mu od Skarbu Państwa kwoty 520 złotych z tytułu uzasadnionych
wydatków w związku z ustanowieniem w sprawie SNO 17/09 jednego obrońcy. W
swoim wniosku sędzia wskazał, że ustanowieni przez niego obrońcy swoje czynności
wykonywali nieodpłatnie. Żądanie kwoty 520 złotych z tytułu zwrotu kosztów
dwukrotnego przejazdu do Warszawy jednego obrońcy na posiedzenie Sądu
Najwyższego – Sądu Dyscyplinarnego, w sytuacji gdy (co zostało przyznane we
wniosku) ustanowieni obrońcy podróżowali do Warszawy wraz z sędzią Sądu
2
Okręgowego jego samochodem osobowym, nie może być uwzględnione, skoro
wymienionym wyżej postanowieniem Sądu Najwyższego – Sądu Dyscyplinarnego z
dnia 16 grudnia 2009 r. przyznano mu już kwotę 520 złotych tytułem zwrotu kosztów
dwukrotnego przyjazdu do Warszawy i z powrotem, która to kwota, biorąc pod uwagę
realia faktyczne niniejszej sprawy, wyczerpuje w całości należne mu koszty w postaci
uzasadnionych wydatków stron w sprawie zezwolenia na pociągnięcie do
odpowiedzialności karnej, toczącej się przed Sądem Najwyższym – Sądem
Dyscyplinarnym.
SNO 3/10
Przewodniczący: sędzia SN Wiesław Kozielewicz (sprawozdawca).
Sędziowie SN: Mirosław Bączyk, Małgorzata Gersdorf.
S ą d N a j w y ż s z y – S ą d D y s c y p l i n a r n y w sprawie sędziego
Sądu Okręgowego po rozpoznaniu na posiedzeniu wniosku sędziego w przedmiocie
zwrotu kosztów postępowania
p o s t a n o w i ł : w n i o s e k o d d a l i ć .
U z a s a d n i e n i e
Sędzia Sądu Okręgowego złożył w dniu 13 listopada 2009 r. wniosek o
przyznanie od Skarbu Państwa kosztów w kwocie 1 404 złotych, jakie poniósł w
postępowaniu przed Sądem Najwyższym w związku z toczącym się postępowaniem w
przedmiocie zezwolenia na pociągnięcie go do odpowiedzialności karnej.
Postępowanie to zakończyło się odmową wydania zezwolenia (sprawa SNO 17/09).
Postanowieniem z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. SNO 94/09, Sąd Najwyższy –
Sąd Dyscyplinarny, po rozpoznaniu tego wniosku, zasądził od Skarbu Państwa na
rzecz sędziego Sądu Okręgowego kwotę 520 złotych (por. k. 7 – 8v, akt SNO 54/09).
W dniu 11 stycznia 2010 r. sędzia złożył kolejny wniosek o przyznanie mu od
Skarbu Państwa kwoty 520 złotych tytułem kosztów obrony jakie poniósł w
postępowaniu przed Sądem Najwyższym w sprawie SNO 17/09. W uzasadnieniu
wniosku podniósł, że ustanowieni przez niego obrońcy cyt. „czynności swoje
wykonywali nieodpłatnie”; podkreślił przy tym, że cyt. „dojazdy (na posiedzenia Sądu
Najwyższego) moje i moich obrońców następowały jednym środkiem transportu, tj.
moim samochodem osobowym”.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Brak jest podstaw do uwzględnienia wniosku sędziego Sądu Okręgowego o
przyznanie mu od Skarbu Państwa kwoty 520 złotych z tytułu uzasadnionych
wydatków w związku z ustanowieniem w sprawie SNO 17/09 jednego obrońcy. W
swoim wniosku sędzia wskazał, że ustanowieni przez niego obrońcy swoje czynności
wykonywali nieodpłatnie. Żądanie kwoty 520 złotych z tytułu zwrotu kosztów
dwukrotnego przejazdu do Warszawy jednego obrońcy na posiedzenie Sądu
Najwyższego – Sądu Dyscyplinarnego, w sytuacji gdy (co zostało przyznane we
wniosku) ustanowieni obrońcy podróżowali do Warszawy wraz z sędzią Sądu
2
Okręgowego jego samochodem osobowym, nie może być uwzględnione, skoro
wymienionym wyżej postanowieniem Sądu Najwyższego – Sądu Dyscyplinarnego z
dnia 16 grudnia 2009 r. przyznano mu już kwotę 520 złotych tytułem zwrotu kosztów
dwukrotnego przyjazdu do Warszawy i z powrotem, która to kwota, biorąc pod uwagę
realia faktyczne niniejszej sprawy, wyczerpuje w całości należne mu koszty w postaci
uzasadnionych wydatków stron w sprawie zezwolenia na pociągnięcie do
odpowiedzialności karnej, toczącej się przed Sądem Najwyższym – Sądem
Dyscyplinarnym.