V CZ 2/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-08-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 2/10
POSTANOWIENIE
Dnia 10 lutego 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący)
SSN Wojciech Jan Katner
SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa G. K. , M. K. i M. K.
przeciwko J. S.-Z. i E. S.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 10 lutego 2010 r.,
zażalenia pozwanych na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 26 października 2009 r., sygn. akt II WSC (…) [II Ca (…)],
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Pozwane J. S.-Z. oraz E. S. wniosły skargę kasacyjną od wyroku Sądu
Okręgowego w W. z dnia 19 maja 2009 r. W skardze kasacyjnej określono wartość
przedmiotu zaskarżenia na kwotę 97.923 zł, na co składają się kwoty 58.755 zł oraz
39.168 zł.
Postanowieniem z dnia 26 października 2009 r. Sąd Okręgowy w W. odrzucił
skargę kasacyjną pozwanych stwierdzając, że skarga ta jest niedopuszczalna ze
względu na wartość przedmiotu zaskarżenia niższą od przewidzianej w art. 3982
§ 1
k.p.c. Oznaczenie w skardze kasacyjnej wartości przedmiotu zaskarżenia nie jest
2
prawidłowe ze względu na nieuprawnione zsumowanie wartości przedmiotów
zaskarżenia odnoszących się do oddzielnych spraw. W ocenie Sądu we wspólnej
skardze kasacyjnej pozwane, występujące w charakterze współuczestniczek
formalnych, zaskarżyły wspólne rozstrzygnięcia dotyczące odrębnych powództw, o
których Sąd Rejonowy orzekł w jednym wyroku.
W zażaleniu pozwane wniosły o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości
i nadanie skardze kasacyjnej właściwego biegu. Podniosły, że w sytuacji, w której
połączono do wspólnego rozpoznania powództwa trzech powodów przeciwko dwóm
pozwanym, wartość przedmiotu zaskarżenia powinna stanowić łączna kwota
dochodzonych przeciwko nim roszczeń.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3982
§ 1 k.p.c. skarga kasacyjna jest niedopuszczalna w sprawach
o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż
pięćdziesiąt tysięcy złotych.
Już na etapie postępowania apelacyjnego w wykonaniu zarządzenia Sądu
Rejonowego z dnia 13 stycznia 2009 r. w przedmiocie usunięcia braków formalnych
apelacji poprzez „prawidłowe oznaczenie wartości przedmiotu zaskarżenia w stosunku
do każdego z pozwanych i każdego z powodów (gdyż w niniejszej sprawie zachodzi
współuczestnictwo formalne po obu stronach postępowania,
a zatem (...) pismo obejmuje sześć apelacji”, pozwane pismem procesowym z dnia 27
stycznia 2009 r. dokonały prawidłowego oznaczenia wartości przedmiotu zaskarżenia w
apelacji. Wskazano, że przedmiotem zaskarżenia E. S. jest kwota 13.056 zł z
powództwa G. K., 13.056 zł z powództwa M. K. oraz kwota 13.056 zł z powództwa M. K.
Sprecyzowano także, że przedmiotem zaskarżenia pozwanej Jolanty S.-Z. są
zasądzone kwoty 19.585 zł z powództwa ww. osób. Podana przez pozwane w apelacji
wartość przedmiotu zaskarżenia wyznacza zarazem wartość przedmiotu zaskarżenia w
skardze kasacyjnej, jeżeli przedmiotem zaskarżenia jest oddalenie przez sąd drugiej
instancji apelacji pozwanych. Powyższe wynika z art. 368 § 2 k.p.c. w zw. z art. 26 k.p.c.
i art. 39821
k.p.c. Nie jest dopuszczalna zmiana wartości przedmiotu zaskarżenia dla
celów kasacyjnych (por. postanowienie SN z dnia 25 czerwca 1999 r., II CZ 58/99,
niepubl., postanowienie SN z dnia 16 lutego 2005 r., IV CZ 210/04, niepubl.,
postanowienie SN z dnia 25 listopada 2008 r., II CZ 81/08, niepubl.).
Prezentowany przez skarżące pogląd, przyjmujący za podstawę oceny
dopuszczalności skargi kasacyjnej łączną wartość wszystkich objętych zaskarżeniem
3
roszczeń, prowadziłby do nieuzasadnionego zróżnicowania sytuacji stron w zakresie
możliwości wniesienia skargi kasacyjnej w zależności od tego, czy wytoczono
powództwo samodzielnie, czy też łącznie z innymi osobami, jak również w zakresie
podyktowanego względami ekonomii procesowej skorzystania przez sąd z możliwości
łącznego rozpoznania kilku różnych spraw. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, w
razie łącznego orzeczenia zapadłego w sprawach połączonych do wspólnego
rozpoznania, ocena dopuszczalności zaskarżenia orzeczenia skargą kasacyjną musi
być przeprowadzona w odniesieniu do każdej z połączonych spraw z osobna (por.
postanowienie SN z dnia 26 maja 2006 r., III CSK 168/06, niepubl., wyrok SN z dnia 6
października 2006 r., V CSK 206/06, niepubl., postanowienie SN z dnia 30 stycznia
2009 r., IV CSK 517/08, niepubl.). Nie ulega także wątpliwości, że w wypadku
współuczestnictwa formalnego, o dopuszczalności skargi kasacyjnej, skierowanej
przeciwko rozstrzygnięciu uwzględniającemu powództwo w odniesieniu do wszystkich
występujących po danej stronie podmiotów, decyduje oddzielnie wartość przedmiotu
zaskarżenia każdego z połączonych formalnie, wytoczonych przeciwko niemu powództw
(por. postanowienie SN z dnia 21 listopada 2007 r., II CSK 430/07, niepubl).
W okolicznościach niniejszej sprawy wartość przedmiotu zaskarżenia każdego z
połączonych powództw jest niższa niż pięćdziesiąt tysięcy złotych, zatem skarga
kasacyjna, zgodnie z art. 3982
§ 1 k.p.c., jest niedopuszczalna.
W konsekwencji zażalenie jako bezzasadne podlegało oddaleniu na podstawie
art. 39814
k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 10 lutego 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący)
SSN Wojciech Jan Katner
SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa G. K. , M. K. i M. K.
przeciwko J. S.-Z. i E. S.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 10 lutego 2010 r.,
zażalenia pozwanych na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 26 października 2009 r., sygn. akt II WSC (…) [II Ca (…)],
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Pozwane J. S.-Z. oraz E. S. wniosły skargę kasacyjną od wyroku Sądu
Okręgowego w W. z dnia 19 maja 2009 r. W skardze kasacyjnej określono wartość
przedmiotu zaskarżenia na kwotę 97.923 zł, na co składają się kwoty 58.755 zł oraz
39.168 zł.
Postanowieniem z dnia 26 października 2009 r. Sąd Okręgowy w W. odrzucił
skargę kasacyjną pozwanych stwierdzając, że skarga ta jest niedopuszczalna ze
względu na wartość przedmiotu zaskarżenia niższą od przewidzianej w art. 3982
§ 1
k.p.c. Oznaczenie w skardze kasacyjnej wartości przedmiotu zaskarżenia nie jest
2
prawidłowe ze względu na nieuprawnione zsumowanie wartości przedmiotów
zaskarżenia odnoszących się do oddzielnych spraw. W ocenie Sądu we wspólnej
skardze kasacyjnej pozwane, występujące w charakterze współuczestniczek
formalnych, zaskarżyły wspólne rozstrzygnięcia dotyczące odrębnych powództw, o
których Sąd Rejonowy orzekł w jednym wyroku.
W zażaleniu pozwane wniosły o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości
i nadanie skardze kasacyjnej właściwego biegu. Podniosły, że w sytuacji, w której
połączono do wspólnego rozpoznania powództwa trzech powodów przeciwko dwóm
pozwanym, wartość przedmiotu zaskarżenia powinna stanowić łączna kwota
dochodzonych przeciwko nim roszczeń.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3982
§ 1 k.p.c. skarga kasacyjna jest niedopuszczalna w sprawach
o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż
pięćdziesiąt tysięcy złotych.
Już na etapie postępowania apelacyjnego w wykonaniu zarządzenia Sądu
Rejonowego z dnia 13 stycznia 2009 r. w przedmiocie usunięcia braków formalnych
apelacji poprzez „prawidłowe oznaczenie wartości przedmiotu zaskarżenia w stosunku
do każdego z pozwanych i każdego z powodów (gdyż w niniejszej sprawie zachodzi
współuczestnictwo formalne po obu stronach postępowania,
a zatem (...) pismo obejmuje sześć apelacji”, pozwane pismem procesowym z dnia 27
stycznia 2009 r. dokonały prawidłowego oznaczenia wartości przedmiotu zaskarżenia w
apelacji. Wskazano, że przedmiotem zaskarżenia E. S. jest kwota 13.056 zł z
powództwa G. K., 13.056 zł z powództwa M. K. oraz kwota 13.056 zł z powództwa M. K.
Sprecyzowano także, że przedmiotem zaskarżenia pozwanej Jolanty S.-Z. są
zasądzone kwoty 19.585 zł z powództwa ww. osób. Podana przez pozwane w apelacji
wartość przedmiotu zaskarżenia wyznacza zarazem wartość przedmiotu zaskarżenia w
skardze kasacyjnej, jeżeli przedmiotem zaskarżenia jest oddalenie przez sąd drugiej
instancji apelacji pozwanych. Powyższe wynika z art. 368 § 2 k.p.c. w zw. z art. 26 k.p.c.
i art. 39821
k.p.c. Nie jest dopuszczalna zmiana wartości przedmiotu zaskarżenia dla
celów kasacyjnych (por. postanowienie SN z dnia 25 czerwca 1999 r., II CZ 58/99,
niepubl., postanowienie SN z dnia 16 lutego 2005 r., IV CZ 210/04, niepubl.,
postanowienie SN z dnia 25 listopada 2008 r., II CZ 81/08, niepubl.).
Prezentowany przez skarżące pogląd, przyjmujący za podstawę oceny
dopuszczalności skargi kasacyjnej łączną wartość wszystkich objętych zaskarżeniem
3
roszczeń, prowadziłby do nieuzasadnionego zróżnicowania sytuacji stron w zakresie
możliwości wniesienia skargi kasacyjnej w zależności od tego, czy wytoczono
powództwo samodzielnie, czy też łącznie z innymi osobami, jak również w zakresie
podyktowanego względami ekonomii procesowej skorzystania przez sąd z możliwości
łącznego rozpoznania kilku różnych spraw. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, w
razie łącznego orzeczenia zapadłego w sprawach połączonych do wspólnego
rozpoznania, ocena dopuszczalności zaskarżenia orzeczenia skargą kasacyjną musi
być przeprowadzona w odniesieniu do każdej z połączonych spraw z osobna (por.
postanowienie SN z dnia 26 maja 2006 r., III CSK 168/06, niepubl., wyrok SN z dnia 6
października 2006 r., V CSK 206/06, niepubl., postanowienie SN z dnia 30 stycznia
2009 r., IV CSK 517/08, niepubl.). Nie ulega także wątpliwości, że w wypadku
współuczestnictwa formalnego, o dopuszczalności skargi kasacyjnej, skierowanej
przeciwko rozstrzygnięciu uwzględniającemu powództwo w odniesieniu do wszystkich
występujących po danej stronie podmiotów, decyduje oddzielnie wartość przedmiotu
zaskarżenia każdego z połączonych formalnie, wytoczonych przeciwko niemu powództw
(por. postanowienie SN z dnia 21 listopada 2007 r., II CSK 430/07, niepubl).
W okolicznościach niniejszej sprawy wartość przedmiotu zaskarżenia każdego z
połączonych powództw jest niższa niż pięćdziesiąt tysięcy złotych, zatem skarga
kasacyjna, zgodnie z art. 3982
§ 1 k.p.c., jest niedopuszczalna.
W konsekwencji zażalenie jako bezzasadne podlegało oddaleniu na podstawie
art. 39814
k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.