Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CNP 105/09
POSTANOWIENIE
Dnia 27 kwietnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi B. B.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Wojewódzkiego w W. z siedzibą w Ś.
z dnia 1 kwietnia 1998 r., sygn. akt I C 660/96 (I S 3/09)
w sprawie z powództwa Skarbu Państwa - Zakładu Ubezpieczeń Społecznych -
- Oddziału w W.
przeciwko B. B. i H. O.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 27 kwietnia 2010 r.,
1.) odrzuca skargę;
2.) zasądza od B. B. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych - Oddział w W.
kwotę 1800, zł (jeden tysiąc osiemset) tytułem kosztów postępowania
skargowego.
Uzasadnienie
Wyrok Sądu Wojewódzkiego w W. z dnia 1 kwietnia 1998 r. pozwany B. B.
zakwestionował skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
Wniesiona skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia jest niedopuszczalna z wielu przyczyn. W szczególności nie spełnia
wymagania określonego w art. 4246
§ 1 k.p.c., a także w art. 4248
§ 2 k.p.c. art.
Przepis art. 4246
§ 1 k.p.c. stanowi, że skargę o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia wnosi się do sądu, który wydał zaskarżone
orzeczenie, w terminie dwóch lat od dnia jego uprawomocnienia się. Kwestionowany
skargą wyrok z dnia 1 kwietnia 1998 r. nie został skutecznie zaskarżony apelacją i
uprawomocnił się z upływem terminu określonego w art. 369 § 2 w związku z art. 363 §
1 k.p.c. Skarżący wniósł skargę dnia 16 listopada 2009 r., a więc po upływie terminu
określonego w art. 4246
§ 1 k.p.c.
Zgodnie z art. 4241
§ 2 k.p.c., w sytuacji gdy strona nie skorzystała
z przysługujących jej środków prawnych, dopuszczalność skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia uzależniona jest od istnienia
wyjątkowego wypadku polegającego na występowaniu niezgodności z prawem
o kwalifikowanym charakterze, wynikającej z naruszenia podstawowych zasad porządku
prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyjaśniono, że za wypadek wyjątkowy, o
którym mowa w rozumieniu art. 4241
§ 2 k.p.c., można uznać - przykładowo -
nieskorzystanie przez stronę z przysługującego jej środka zaskarżenia z powodu
ciężkiej choroby, katastrofy, klęski żywiołowej lub błędnej informacji udzielonej przez
pracownika sądu (postanowienie z dnia 2 lutego 2006 r., I CNP 4/06, OSNC
2006/6/113). Skarżący nie wykazał, że jakikolwiek wyjątkowy wypadek występuje w jego
sprawie.
W przedmiotowej sprawie była możliwość zaskarżenia orzeczenia Sądu
Wojewódzkiego, istniała zatem możliwość jego uchylenia lub zmiany. Skarżący nie
skorzystał z tej możliwości, a postanowieniem z dnia 27 stycznia 2000 r. Sąd Apelacyjny
oddalił jego zażalenie na postanowienie oddalające wniosek pozwanego przywrócenie
terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku. W istocie skarżący zastępuje
skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia środki
odwoławcze przysługujące od wyroku na zasadach ogólnych.
Jeżeli strona miała obiektywną możliwość skorzystania z instancji odwoławczej i z
tej możliwości nie skorzystała z przyczyn leżących po jej stronie, to skarga jest
niedopuszczalna (art. 4248
§ 2 k.p.c.). Następuje to zarówno przy świadomej rezygnacji
z wniesienia środka odwoławczego, jak i przy zawinionej przez stronę niemożności
3
skorzystania z takiego środka (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia
2008 r., V CNP 187/07; OSNC-ZD 2008/4/107).
Z powyższych względów skarga podlega odrzuceniu na podstawie art. 4248
§ 1
k.p.c.
O kosztach postępowania skargowego orzeczono zgodnie z art. 98 k.p.c. i 108 §
1 k.p.c.

V CNP 105/09

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia