Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 108/09
POSTANOWIENIE
Dnia 14 maja 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Barbara Myszka (przewodniczący)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych w W.
przy uczestnictwie:
- zamawiającego Zarządu Melioracji i Urządzeń
Wodnych w S.
- odwołujących się: Konsorcjum Przedsiębiorstwa Wielobranżowego "F."
P. K. w G., Przedsiębiorstwa Wielobranżowego "F." P. K. w G., Przedsiębiorstwa
Wielobranżowego "F." Ż. K. – K. w G.
oraz Przedsiębiorstwa Robót Geologiczno - Wiertniczych
G. J., R. K. - Spółki Jawnej w S.
o zamówienie publiczne,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 maja 2010 r.,
zażalenia skarżącego na postanowienie Sądu Okręgowego w S.
z dnia 19 sierpnia 2009 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 19 sierpnia 2009 r. Sąd Okręgowy w S.
odrzucił skargę Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych w W. od orzeczenia
Krajowej Izby Odwoławczej przy Prezesie Urzędu Zamówień Publicznych w W. Sąd
wskazał, że skarga podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna, gdyż jej odpis został
doręczony bezpośrednio stronie postępowania, a nie jej pełnomocnikowi.
W zażaleniu skarżący zażądał uchylenia tego postanowienia w całości.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie. Brak jest bowiem podstawy prawnej
do poglądu, który legł u podłoża zaskarżonego postanowienia, że skarga błędnie
doręczona stronie zamiast jej pełnomocnikowi podlega odrzuceniu a limine.
Sąd Okręgowy trafnie przyjął, że obowiązek doręczenia odpisu skargi
przeciwnikowi należy rozumieć w świetle art. 133 § 3 k.p.c. w zw. z art. 195 ust. 4
ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. „Prawo zamówień publicznych” (w brzmieniu
ustalonym w tekście jednolitym opublikowanym w Dz. U. z 2007 r., Nr 223, poz.
1655 ze zm., określane dalej jako PZPU). Taki pogląd przyjmuje się
w orzecznictwie (por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 26 listopada 2003 r.,
III CZP 83/03, OSNC 1/2005 r., poz. 4), zaś naruszenie wskazanego obowiązku
jest brakiem formalnym skargi (por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia
2005r., III CZP 109/05, OSNC 11/2006 r., poz. 182). Jednak w orzecznictwie Sądu
Najwyższego przyjmuje się również, że omawiana regulacja ma charakter
wyjątkowy, zatem powinna być rozumiana wąsko (por. uchwałę Sądu Najwyższego
z dnia 24 lutego 2009 r., III CZP 147/08, OSNC 12/2009 r., poz. 167, na ten temat
również postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 czerwca 2007 r., III CZP
25/07, niepubl.).
Trzeba podkreślić, że z art. 194-198 PZPU (obecnie art. 198a-198g PZPU)
nie wynika, iż omawiany brak jest nieusuwalny, przez co skarga podlegałaby
odrzuceniu a limine. Podstawy do tego nie stanowi również art. 370 k.p.c.
Nietrafność takiego poglądu na płaszczyźnie wykładni językowej jest widoczna tym
3
bardziej, jeśli zwrócić uwagę na art. 4799
k.p.c., w którym ustawodawca wyraźnie
uregulował skutki prawne braku doręczenia pisma stronie przeciwnej.
Jeśliby ustawodawca chciał przewidzieć podobny skutek prawny z powodu
naruszenia obowiązku z art. 195 ust. 2 PZPU, to powinien wyraźnie to przewidzieć
tak jak w art. 4799
§ 1 in fine k.p.c. Brak jest również wystarczających podstaw do
uwzględnienia argumentów teoretyczno-prawnych, wskazujących że doręczenie
odpisu skargi jest warunkiem skuteczności wniesienia skargi, skoro nie wynika
to z treści art. 195 ust. 2 PZPU, mówiącym jedynie, że odpis skargi „jednocześnie”
przesyła się przeciwnikowi. Wreszcie, przy wykładni art. 195 PZPU kluczowe
znaczenie powinny mieć argumenty natury systemowej, płynące z art. 45
Konstytucji RP. Postępowanie ze skargi zostało uznane za równoznaczne
z postępowaniem sądowym w drugiej instancji (art. 194 ust. 2 PZPU). Zatem nie do
przyjęcia jest wykładnia utrudniająca stronie realizację prawa do sądu, bez
wyraźnego uzasadnienia w treści przepisu.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji (art. 39815
w zw. z art.
3941
§ 3 k.p.c.).

II CZ 108/09

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia