II CZ 78/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-10-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 78/10
POSTANOWIENIE
Dnia 8 września 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
w sprawie z powództwa E. S.
przeciwko P. G.
o nakazanie wydania,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 września 2010 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Okręgowego w P. z dnia 25 marca 2010 r., sygn. akt II Ca (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 25 marca 2010 r. Sąd Okręgowy w P. odrzucił skargę
kasacyjną pozwanego P. G. od wyroku tego Sądu z dnia 13 października 2009 r.
Uprzednio, w dniu 8 marca 2010 r. pozwany został wezwany do uzupełnienia braków
skargi kasacyjnej poprzez wskazanie wartości przedmiotu zaskarżenia, czego nie
uczynił, wskazując, że w niniejszej sprawie nie podano wartości przedmiotu
zaskarżenia, ponieważ ani Sąd pierwszej, ani drugiej instancji nie ustaliły wartości
przedmiotu sporu.
W ocenie Sądu Okręgowego sprawa o nakazanie wydania będących w
posiadaniu pozwanego dwóch weksli własnych wystawionych i podpisanych w miejscu
2
przeznaczonym dla podpisu wystawcy przez powódkę (E. S.) jest sprawą o prawa
majątkowe, gdyż roszczenie powódki zmierza do ochrony jej interesów majątkowych. W
sprawach o roszczenia majątkowe wymogiem skargi kasacyjnej jest oznaczenie
wartości przedmiotu zaskarżenia. Obowiązek ten obciąża stronę wnoszącą skargę
kasacyjną, zaś bez znaczenia pozostaje to, czy wartość przedmiotu sporu została
wskazana przed Sądem pierwszej i drugiej instancji. Pozwany pomimo ciążącego na
nim obowiązku nie wskazał wartości przedmiotu zaskarżenia, ani nie uczynił tego na
skierowane do niego wezwanie.
Pozwany zaskarżył postanowienie z dnia 25 marca 2010 r. zażaleniem w całości,
wnosząc o jego uchylenie i merytoryczne rozpoznanie skargi kasacyjnej, zarzucając
naruszenie art. 3986
§ 2 k.p.c. poprzez nieuzasadnione przyjęcie, że mimo braku
możliwości oznaczenia wartości przedmiotu zaskarżenia w złożonej skardze kasacyjnej,
pozwany winien to zrobić. Podniósł również, iż z charakteru zobowiązań z weksla in
blanco wynika, że mogły być one wypełnione na nieznaną w momencie ich wręczenia
kwotę, więc pozwany nie był w stanie określić wartości przedmiotu zaskarżenia.
Ponadto przepisy regulujące wartość przedmiotu sporu nie wskazują sposobu
określenia wartości przedmiotu sporu w przypadku postępowań, których przedmiotem
jest nakazanie wydania weksli in blanco, więc pozwany nie mógł dokonać własnych
ustaleń w tym zakresie. Nie mógł też posłużyć się uprzednio powoływaną wartością
przedmiotu sporu i zaskarżenia, ponieważ nie były one podawane ani na etapie
postępowania pierwszoinstancyjnego, ani apelacyjnego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Obowiązek oznaczenia wartości przedmiotu zaskarżenia obciąża stronę
wnoszącą skargę kasacyjną we wszystkich sprawach, których przedmiotem sporu jest
roszczenie majątkowe, niezależnie od tego, czy jest ono roszczeniem pieniężnym (zob.:
postanowienie SN z dnia 8 lutego 2000 r., sygn. akt I CZ 220/99, nie publ.). Roszczenie
o wydanie weksli, dochodzone w niniejszej sprawie, należy bez wątpienia uznać za
roszczenie majątkowe, gdyż pozostaje w związku ze stosunkami majątkowymi stron i
dotyczy ich interesu majątkowego (zob. m. in.: postanowienie SN z dnia 8 grudnia 2005
r., sygn. akt II CZ 110/05, nie publ.; postanowienie SN z dnia 31 maja 2006 r., sygn. akt
IV CZ 42/06, nie publ.; postanowienie SN z dnia 6 października 2006 r., sygn. akt V CZ
67/06, nie publ.). Zgodnie z art. 3984
§ 3 k.p.c., skarga kasacyjna w sprawach o prawa
majątkowe powinna zawierać również oznaczenie wartości przedmiotu zaskarżenia,
natomiast niedopełnienie tego obowiązku mimo wezwania do oznaczenia tej wartości
3
skutkuje odrzuceniem skargi kasacyjnej z powodu braku formalnego na podstawie art.
3986
§ 2 k.p.c. Fakt nieustalenia wartości przedmiotu sporu i zaskarżenia przed Sądem
pierwszej i drugiej instancji nie zwalnia pozwanego od obowiązku oznaczenia wartości
przedmiotu zaskarżenia w skardze kasacyjnej, wskazanie bowiem wartości przedmiotu
zaskarżenia stanowi wynik samodzielnych przemyśleń skarżącego (por.: postanowienie
SN z dnia 15 marca 2002 r., sygn. akt II CZ 20/02, nie publ.).
Wobec powyższego, na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c., Sąd
Najwyższy orzekł jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 8 września 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
w sprawie z powództwa E. S.
przeciwko P. G.
o nakazanie wydania,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 września 2010 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Okręgowego w P. z dnia 25 marca 2010 r., sygn. akt II Ca (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 25 marca 2010 r. Sąd Okręgowy w P. odrzucił skargę
kasacyjną pozwanego P. G. od wyroku tego Sądu z dnia 13 października 2009 r.
Uprzednio, w dniu 8 marca 2010 r. pozwany został wezwany do uzupełnienia braków
skargi kasacyjnej poprzez wskazanie wartości przedmiotu zaskarżenia, czego nie
uczynił, wskazując, że w niniejszej sprawie nie podano wartości przedmiotu
zaskarżenia, ponieważ ani Sąd pierwszej, ani drugiej instancji nie ustaliły wartości
przedmiotu sporu.
W ocenie Sądu Okręgowego sprawa o nakazanie wydania będących w
posiadaniu pozwanego dwóch weksli własnych wystawionych i podpisanych w miejscu
2
przeznaczonym dla podpisu wystawcy przez powódkę (E. S.) jest sprawą o prawa
majątkowe, gdyż roszczenie powódki zmierza do ochrony jej interesów majątkowych. W
sprawach o roszczenia majątkowe wymogiem skargi kasacyjnej jest oznaczenie
wartości przedmiotu zaskarżenia. Obowiązek ten obciąża stronę wnoszącą skargę
kasacyjną, zaś bez znaczenia pozostaje to, czy wartość przedmiotu sporu została
wskazana przed Sądem pierwszej i drugiej instancji. Pozwany pomimo ciążącego na
nim obowiązku nie wskazał wartości przedmiotu zaskarżenia, ani nie uczynił tego na
skierowane do niego wezwanie.
Pozwany zaskarżył postanowienie z dnia 25 marca 2010 r. zażaleniem w całości,
wnosząc o jego uchylenie i merytoryczne rozpoznanie skargi kasacyjnej, zarzucając
naruszenie art. 3986
§ 2 k.p.c. poprzez nieuzasadnione przyjęcie, że mimo braku
możliwości oznaczenia wartości przedmiotu zaskarżenia w złożonej skardze kasacyjnej,
pozwany winien to zrobić. Podniósł również, iż z charakteru zobowiązań z weksla in
blanco wynika, że mogły być one wypełnione na nieznaną w momencie ich wręczenia
kwotę, więc pozwany nie był w stanie określić wartości przedmiotu zaskarżenia.
Ponadto przepisy regulujące wartość przedmiotu sporu nie wskazują sposobu
określenia wartości przedmiotu sporu w przypadku postępowań, których przedmiotem
jest nakazanie wydania weksli in blanco, więc pozwany nie mógł dokonać własnych
ustaleń w tym zakresie. Nie mógł też posłużyć się uprzednio powoływaną wartością
przedmiotu sporu i zaskarżenia, ponieważ nie były one podawane ani na etapie
postępowania pierwszoinstancyjnego, ani apelacyjnego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Obowiązek oznaczenia wartości przedmiotu zaskarżenia obciąża stronę
wnoszącą skargę kasacyjną we wszystkich sprawach, których przedmiotem sporu jest
roszczenie majątkowe, niezależnie od tego, czy jest ono roszczeniem pieniężnym (zob.:
postanowienie SN z dnia 8 lutego 2000 r., sygn. akt I CZ 220/99, nie publ.). Roszczenie
o wydanie weksli, dochodzone w niniejszej sprawie, należy bez wątpienia uznać za
roszczenie majątkowe, gdyż pozostaje w związku ze stosunkami majątkowymi stron i
dotyczy ich interesu majątkowego (zob. m. in.: postanowienie SN z dnia 8 grudnia 2005
r., sygn. akt II CZ 110/05, nie publ.; postanowienie SN z dnia 31 maja 2006 r., sygn. akt
IV CZ 42/06, nie publ.; postanowienie SN z dnia 6 października 2006 r., sygn. akt V CZ
67/06, nie publ.). Zgodnie z art. 3984
§ 3 k.p.c., skarga kasacyjna w sprawach o prawa
majątkowe powinna zawierać również oznaczenie wartości przedmiotu zaskarżenia,
natomiast niedopełnienie tego obowiązku mimo wezwania do oznaczenia tej wartości
3
skutkuje odrzuceniem skargi kasacyjnej z powodu braku formalnego na podstawie art.
3986
§ 2 k.p.c. Fakt nieustalenia wartości przedmiotu sporu i zaskarżenia przed Sądem
pierwszej i drugiej instancji nie zwalnia pozwanego od obowiązku oznaczenia wartości
przedmiotu zaskarżenia w skardze kasacyjnej, wskazanie bowiem wartości przedmiotu
zaskarżenia stanowi wynik samodzielnych przemyśleń skarżącego (por.: postanowienie
SN z dnia 15 marca 2002 r., sygn. akt II CZ 20/02, nie publ.).
Wobec powyższego, na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c., Sąd
Najwyższy orzekł jak w sentencji.