Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CNP 97/10
POSTANOWIENIE
Dnia 23 lutego 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
Prezes SN Tadeusz Ereciński
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 23 lutego 2011 r.,
skargi P. J.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w K.
z dnia 11 grudnia 2009 r.,
wydanego w sprawie z wniosku P. J.
przy uczestnictwie W. J. i J.J.
o zniesienie współwłasności,
odrzuca skargę oraz oddala wniosek pełnomocnika
wnioskodawcy o przyznanie kosztów zastępstwa prawnego
wykonywanego z urzędu.
2
Uzasadnienie
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia wnioskodawca wnosił o stwierdzenie niezgodności z prawem
postanowienia Sądu Okręgowego w K. z dnia 11 grudnia 2009 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej
przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
Wymaganie uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody polega na przedstawieniu
wyodrębnionego wywodu przekonującego, że szkoda została wyrządzona oraz
określającego czas jej powstania, postać i związek przyczynowy z wydaniem
orzeczenia niezgodnego z prawem; niezbędne jest również uwiarygodnienie tego
oświadczenia przez powołanie i przedstawienie dowodów lub co najmniej ich
surogatów (por. postanowienia Sądu Najwyższego z 31 stycznia 2006 r., IV CNP
38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 141, z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, nie
publ., z dnia 23 września 2005 r., III CNP 5/05, nie publ., z dnia 22 listopada 2005
r., I CNP 19/05, nie publ., z dnia 28 listopada 2006 r., III CNP 55/06, nie publ. i z
dnia 25 lipca 2006 r., III CNP 40/06, nie publ.). Skarżący tego obowiązku nie
spełnił. Wskazał jedynie, że „cena rynkowa gruntu znajdującego się przy jeziorze
jest wyższa niż określona przez biegłego, że "działka, która powstałaby z podziału
warta byłaby co najmniej 45 000 zł” oraz że „stracił według cen rynkowych 40 000
zł”, co nie jest uprawdopodobnieniem wyrządzonej szkody.
Zgodnie z art. 4248
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy odrzuca na posiedzeniu
niejawnym m.in. skargę niespełniającą wymagań określonych w art. 4245
§ 1
k.p.c.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.
Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego kasacja
wniesiona przez adwokata ustanowionego dla strony zwolnionej od kosztów
sądowych, niezawierająca przytoczenia podstaw kasacyjnych bądź ich
3
uzasadnienia, nie jest „udzieleniem pomocy prawnej” w rozumieniu § 21
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 grudnia 1997 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie oraz opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.
Nr 154, poz. 1013 ze zm.), za którą koszty ponosi Skarb Państwa (por. np.
postanowienia z dnia 18 marca 1999 r., I CKN 1046/97, OSNC 1999, nr 10,
poz. 178, z dnia 12 lutego 1999 r., II CKN 341/98, OSNC 1999, nr 6, poz. 123,
z dnia 12 lutego 1999 r., II CKN 280/98, nie publ.). Pogląd ten, zachował
aktualność po wejściu w życie § 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej
udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) i należy odpowiednio
odnieść go do sytuacji gdy skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia wniesiona przez adwokata ustanowionego dla strony
zwolnionej od kosztów sądowych, nie zawiera uprawdopodobnienie wyrządzonej
szkody. Uzasadniało to odmowę przyznania pełnomocnikowi wnioskodawcy
zwrotu kosztów z tytułu pomocy prawnej udzielonej z urzędu.