Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CZ 141/10
POSTANOWIENIE
Dnia 25 marca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący)
SSN Marian Kocon
SSN Marta Romańska (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Fabryki Okien PCV "F." M. Ś., P. B. Spółki Jawnej w M.
przeciwko J. K.
o zapłatę,
na skutek skargi pozwanej
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego
z dnia 29 stycznia 2009 r.,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 25 marca 2011 r.,
zażalenia pozwanej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 29 września 2010 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z 29 września 2010 r. Sąd Apelacyjny odrzucił zażalenie
pozwanej na postanowienie tego Sądu z 13 maja 2010 r. o odrzuceniu wniesionej
przez nią skargi o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z 29 stycznia 2009 r., I ACa 1360/08, którym Sąd ten oddalił apelację
pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego zobowiązującego skarżącą na podstawie
art. 18 ust. 1 pkt 1 i 3 u.z.n.k. do zaniechania czynu nieuczciwej konkurencji
polegającego na posługiwaniu się nazwą „F.", w tym oznaczania tą nazwą
wytwarzanych przez nią towarów.
Odrzucenie zażalenia nastąpiło w związku z niewskazaniem przez pozwaną
wartości przedmiotu zaskarżenia, mimo wezwania jej do uzupełnienia braku
zażalenia w tym zakresie.
Pozwana wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia, wskazując,
że przedmiotem sprawy jest udzielenie prawa ochronnego na używanie nazwy,
przez co jest ona sprawą o prawa majątkowe, w której nie zachodzi obowiązek
wskazywania wartości przedmiotu zaskarżenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest bezzasadne.
Skarga o wznowienie postępowania wniesiona została w sprawie, w której
powód domagał się zakazania pozwanej dalszego używania nazwy „F.", usunięcia
tego oznaczenia z wyprodukowanych przez nią wyrobów oraz zobowiązania
pozwanej, aby złożyła oświadczenie w celu usunięcia skutków naruszenia.
Roszczenia powoda wywodzone były z art. 18 u.z.n.k. Wbrew twierdzeniom
pozwanej, spór w sprawie nie dotyczył prawa do patentu, lecz prawidłowości
prowadzenia konkurencji między przedsiębiorcami. Zgodnie ze stanowiskiem
dominującym w orzecznictwie Sądu Najwyższego, roszczenia wymienione w tym
przepisie mają charakter majątkowy, są bowiem bezpośrednio warunkowane
ekonomicznymi interesami przedsiębiorców (tak m.in. Sąd Najwyższy w
postanowieniach: z 8 marca 2007 r., III CZ 12/07, OSNC 2008, nr 2, poz. 26; z 26
września 2007 r., IV CZ 50/07, z 17 października 2008 r., I CSK 128/08, niepubl.
oraz z 3 września 2009 r., I CZ 45/09, niepubl.).
3
Zgodnie z art. 394 § 3 k.p.c., zażalenie powinno czynić zadość wymaganiom
przepisanym dla pisma procesowego oraz zawierać wskazanie zaskarżonego
postanowienia, wniosek o jego zmianę lub uchylenie, jak również zwięzłe
uzasadnienie zażalenia. Art. 1261
§ 1 k.p.c. stanowi, że w każdym piśmie
procesowym należy podać wartość przedmiotu sporu lub wartość przedmiotu
zaskarżenia, jeżeli od tej wartości zależy dopuszczalność środka odwoławczego,
a przedmiotem sprawy nie jest określona kwota pieniężna.
Trafnie wywiódł Sąd Apelacyjny, z odwołaniem się do art. 3941
§ 1 pkt 2
k.p.c. oraz art. 3982
§ 1 k.p.c., że dopuszczalność zażalenia wniesionego przez
pozwaną zależała od wartości przedmiotu sporu, a zatem skarżąca powinna tę
wartość wskazać we wniesionym środku zaskarżenia. Oznaczenie tej wartości było
możliwe przy uwzględnieniu kryteriów, do jakich odwołuje się ustawodawca w art.
19 i n. k.p.c. Skoro pozwana na wezwanie Sądu braku zażalenia nie uzupełniła, to
odrzucenie zażalenia znajdowało podstawę w przepisach przytoczonych przez Sąd
Apelacyjny.
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.
orzeczono jak w postanowieniu.

IV CZ 141/10

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia