I CNP 73/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CNP 73/10
POSTANOWIENIE
Dnia 27 maja 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie ze skargi V. M. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 22 października 2009 r., wydanego w
sprawie z wniosku „C. – W.” Spółki z o.o. z siedzibą w K.
przy uczestnictwie V. M.
o wyjawienie majątku,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 27 maja 2011 r.,
1) odrzuca skargę;
2) przyznaje od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego
adwokatowi M. G. kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych)
powiększoną o podatek od towarów i usług tytułem
kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z
urzędu.
Uzasadnienie
2
Uczestniczka postępowania V. M. wniosła skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego z dnia
22 października 2009 r., którym oddalono jej zażalenie na postanowienie Sądu
Rejonowego z dnia 19 stycznia 2009 r., nakazujące jej złożenie wykazu majątku i
przyrzeczenia, że wykaz jest prawdziwy oraz zupełny i nie zataiła żadnych
składników swojego majątku. Podała, że orzeczenie to wyrządza jej szkodę, a
podstawą skargi stanowią przepisy art. 86, 87 § 2, 89 w związku z art. 379 pkt 2
k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przewidziane w art. 4245
§ 1 k.p.c. wymagania, jakim powinna odpowiadać
skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem, mają
szczególny charakter i traktowane są jako warunki konstrukcyjne. Oznacza to, że
pismo stanowiące skargę musi zawierać kumulatywnie wszystkie te niezależne od
siebie elementy, ponieważ każdy z nich spełnia inne funkcje i cele. Do tych
wymagań zaliczone zostało, objęte art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., uprawdopodobnienie
wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga
dotyczy. Fakt wyrządzenia szkody jest wstępnym warunkiem postępowania
wywołanego skargą, jego przyczyną, a zatem należy wyjaśnić go, poprzez
uprawdopodobnienie, na samym początku. Prowadzenie postępowania mimo
niezaistnienia szkody jest pozbawione racji, bo nie zmierzałoby do celu, którym jest
uzyskanie odszkodowania od Skarbu Państwa. Wiąże się to z merytorycznym
aspektem skargi, nawiązującym do, objętych art. 4171
§ 2 k.c., przesłanek
odszkodowawczej odpowiedzialności Skarbu Państwa, który jest przyczyną
unormowania procesowego. Uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody polega na
przedstawieniu, w ramach wyodrębnionego wywodu, że szkoda została
wyrządzona w określonym czasie i wysokości (rodzaju i rozmiarze) oraz związku
przyczynowego z wydaniem orzeczenia uważanego za niezgodne z prawem.
W tym celu skarżący powinien przedstawić fakty, dowody i inne środki, które nie
muszą dochowywać wymagań przewidzianych przepisami regulującymi
postępowanie dowodowe, co pozwoli, przy uwzględnieniu zasad logiki
3
i doświadczenia życiowego, na stwierdzenie istnienia szkody będącej następstwem
skarżonego orzeczenia (por. postanowienia Sądu Najwyższego z 31 stycznia 2006
r., IV CNP 38/05, OSNC 2006/7-8, poz. 14; z dnia 7 kwietnia 2010 r., II BP 15/09,
niepubl.; z dnia 17 sierpnia 2010 r., I CNP 35/10, niepubl.). Skarga, która nie czyni
zadość tym wymaganiom dotknięta jest istotnym oraz nienaprawialnym brakiem i
podlega odrzuceniu a limie, stosownie do art. 4248
§ 1 k.p.c. Skarżąca poza
stwierdzeniem, że wymienione orzeczenie wyrządza jej szkodę nie określiła
żadnych, spośród wymienionych warunków, których ocena mogłaby prowadzić do
przyjęcia, że rzeczywiście doznała ona uszczerbku majątkowego.
Z powyższych względów należało odrzucić skargę na podstawie art. 4248
§ 1
k.p.c. O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu orzeczono
w oparciu o art. 29 ust.1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze
(tj. Dz. U. z 2009 r. Nr 146, poz. 1188 ze zm.) i § 13 ust. 5 pkt 1 oraz § 19
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze
zm.).
POSTANOWIENIE
Dnia 27 maja 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie ze skargi V. M. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 22 października 2009 r., wydanego w
sprawie z wniosku „C. – W.” Spółki z o.o. z siedzibą w K.
przy uczestnictwie V. M.
o wyjawienie majątku,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 27 maja 2011 r.,
1) odrzuca skargę;
2) przyznaje od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego
adwokatowi M. G. kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych)
powiększoną o podatek od towarów i usług tytułem
kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z
urzędu.
Uzasadnienie
2
Uczestniczka postępowania V. M. wniosła skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego z dnia
22 października 2009 r., którym oddalono jej zażalenie na postanowienie Sądu
Rejonowego z dnia 19 stycznia 2009 r., nakazujące jej złożenie wykazu majątku i
przyrzeczenia, że wykaz jest prawdziwy oraz zupełny i nie zataiła żadnych
składników swojego majątku. Podała, że orzeczenie to wyrządza jej szkodę, a
podstawą skargi stanowią przepisy art. 86, 87 § 2, 89 w związku z art. 379 pkt 2
k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przewidziane w art. 4245
§ 1 k.p.c. wymagania, jakim powinna odpowiadać
skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem, mają
szczególny charakter i traktowane są jako warunki konstrukcyjne. Oznacza to, że
pismo stanowiące skargę musi zawierać kumulatywnie wszystkie te niezależne od
siebie elementy, ponieważ każdy z nich spełnia inne funkcje i cele. Do tych
wymagań zaliczone zostało, objęte art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., uprawdopodobnienie
wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga
dotyczy. Fakt wyrządzenia szkody jest wstępnym warunkiem postępowania
wywołanego skargą, jego przyczyną, a zatem należy wyjaśnić go, poprzez
uprawdopodobnienie, na samym początku. Prowadzenie postępowania mimo
niezaistnienia szkody jest pozbawione racji, bo nie zmierzałoby do celu, którym jest
uzyskanie odszkodowania od Skarbu Państwa. Wiąże się to z merytorycznym
aspektem skargi, nawiązującym do, objętych art. 4171
§ 2 k.c., przesłanek
odszkodowawczej odpowiedzialności Skarbu Państwa, który jest przyczyną
unormowania procesowego. Uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody polega na
przedstawieniu, w ramach wyodrębnionego wywodu, że szkoda została
wyrządzona w określonym czasie i wysokości (rodzaju i rozmiarze) oraz związku
przyczynowego z wydaniem orzeczenia uważanego za niezgodne z prawem.
W tym celu skarżący powinien przedstawić fakty, dowody i inne środki, które nie
muszą dochowywać wymagań przewidzianych przepisami regulującymi
postępowanie dowodowe, co pozwoli, przy uwzględnieniu zasad logiki
3
i doświadczenia życiowego, na stwierdzenie istnienia szkody będącej następstwem
skarżonego orzeczenia (por. postanowienia Sądu Najwyższego z 31 stycznia 2006
r., IV CNP 38/05, OSNC 2006/7-8, poz. 14; z dnia 7 kwietnia 2010 r., II BP 15/09,
niepubl.; z dnia 17 sierpnia 2010 r., I CNP 35/10, niepubl.). Skarga, która nie czyni
zadość tym wymaganiom dotknięta jest istotnym oraz nienaprawialnym brakiem i
podlega odrzuceniu a limie, stosownie do art. 4248
§ 1 k.p.c. Skarżąca poza
stwierdzeniem, że wymienione orzeczenie wyrządza jej szkodę nie określiła
żadnych, spośród wymienionych warunków, których ocena mogłaby prowadzić do
przyjęcia, że rzeczywiście doznała ona uszczerbku majątkowego.
Z powyższych względów należało odrzucić skargę na podstawie art. 4248
§ 1
k.p.c. O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu orzeczono
w oparciu o art. 29 ust.1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze
(tj. Dz. U. z 2009 r. Nr 146, poz. 1188 ze zm.) i § 13 ust. 5 pkt 1 oraz § 19
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze
zm.).