V CZ 82/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-04-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 82/11
POSTANOWIENIE
Dnia 13 października 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący)
SSN Kazimierz Zawada
SSA Roman Dziczek (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa T. M.
przeciwko Skarbowi Państwa - Prokuraturze Okręgowej w O.
o ochronę dóbr osobistych,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 13 października 2011 r.,
zażalenia powoda na orzeczenie o kosztach zawarte w wyroku
Sądu Apelacyjnego
z dnia 23 lutego 2011 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie i sprawę w tym zakresie
przekazuje Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania,
pozostawiając temu Sądowi rozstrzygniecie o kosztach
postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 23 lutego 2011 r. Sąd Apelacyjny w sprawie z powództwa
T. M. przeciwko Skarbowi Państwa - Prokuraturze Okręgowej w O. o ochronę dóbr
osobistych, oddalił apelację strony powodowej od wyroku Sądu Okręgowego
oddalającego powództwo i zasądził od powoda na rzecz strony pozwanej 2.070 zł
tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego. Orzeczenie nie zawiera
uzasadnienia rozstrzygnięcia o kosztach postępowania przed Sądem II instancji.
W zażaleniu na zawarte w przywołanym wyroku postanowienie o kosztach
procesu w instancji odwoławczej powód zarzucił Sądowi Apelacyjnemu naruszenie
przepisów art. 328 § 2 k.p.c. i art. 357 § 1 k.p.c. w zw. z art. 361 k.p.c. oraz art. 102
k.p.c. Wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez nieobciążanie
powoda kosztami postępowania apelacyjnego na podstawie art. 102 k.p.c,
ewentualnie uchylenie orzeczenia w tej części i przekazanie sprawy do ponownego
rozpoznania.
Sąd Najwyższy zaważył, co następuje:
Z treści rozstrzygnięcia Sądu Apelacyjnego wynika niewątpliwie, że strona
pozwana wygrała przed tym Sądem sprawę w całości, co z reguły ma skutek
w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach procesu według zasady odpowiedzialności
za jego wynik (art. 98 k.p.c. i art. 99 k.p.c.), od której zachodzą jednak odstępstwa,
m.in. w art. 102 k.p.c. W sytuacji więc, gdy mimo niewątpliwego obowiązku Sądu
Apelacyjnego sporządzenia uzasadnienia postanowienia w tym przedmiocie
(art. 357 § 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. i art. 394¹ § 1 pkt 2 k.p.c.)
uzasadnienie orzeczenia tego Sądu z dnia 23 lutego 2011 r. obejmujące
także zaskarżone postanowienie, nie czyni temu zadość; a więc w tej części
uzasadnienie orzeczenia nie odpowiada – jak trafnie zauważa wnoszący zażalenie
- wymogom przewidzianym w art. 328 § 2 k.p.c. w zw. z art. 391 k.p.c.
(por. postanowienie SN z 25 lutego 2010 r., OSNC – ZD z 2010 r. Nr 4, poz. 104),
ma to ten skutek, że zaskarżone postanowienie nie poddaje się kontroli instancyjnej
(por. m.in. postanowienie SN z dnia 11 lutego 2011, I CZ 111/09, niepubl.;
postanowienie z dnia 19 maja 2011 r., I CZ 43/10 niepubl.).
3
Z tych względów, na podstawie art. 39815
§ 1 zd. 1 k.p.c. w zw. z art. 394¹
§ 3 k.p.c. oraz art. 108 § 2 k.p.c. w zw. z art. 39821
k.p.c. Sąd Najwyższy orzekł jak
w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 13 października 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący)
SSN Kazimierz Zawada
SSA Roman Dziczek (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa T. M.
przeciwko Skarbowi Państwa - Prokuraturze Okręgowej w O.
o ochronę dóbr osobistych,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 13 października 2011 r.,
zażalenia powoda na orzeczenie o kosztach zawarte w wyroku
Sądu Apelacyjnego
z dnia 23 lutego 2011 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie i sprawę w tym zakresie
przekazuje Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania,
pozostawiając temu Sądowi rozstrzygniecie o kosztach
postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 23 lutego 2011 r. Sąd Apelacyjny w sprawie z powództwa
T. M. przeciwko Skarbowi Państwa - Prokuraturze Okręgowej w O. o ochronę dóbr
osobistych, oddalił apelację strony powodowej od wyroku Sądu Okręgowego
oddalającego powództwo i zasądził od powoda na rzecz strony pozwanej 2.070 zł
tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego. Orzeczenie nie zawiera
uzasadnienia rozstrzygnięcia o kosztach postępowania przed Sądem II instancji.
W zażaleniu na zawarte w przywołanym wyroku postanowienie o kosztach
procesu w instancji odwoławczej powód zarzucił Sądowi Apelacyjnemu naruszenie
przepisów art. 328 § 2 k.p.c. i art. 357 § 1 k.p.c. w zw. z art. 361 k.p.c. oraz art. 102
k.p.c. Wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez nieobciążanie
powoda kosztami postępowania apelacyjnego na podstawie art. 102 k.p.c,
ewentualnie uchylenie orzeczenia w tej części i przekazanie sprawy do ponownego
rozpoznania.
Sąd Najwyższy zaważył, co następuje:
Z treści rozstrzygnięcia Sądu Apelacyjnego wynika niewątpliwie, że strona
pozwana wygrała przed tym Sądem sprawę w całości, co z reguły ma skutek
w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach procesu według zasady odpowiedzialności
za jego wynik (art. 98 k.p.c. i art. 99 k.p.c.), od której zachodzą jednak odstępstwa,
m.in. w art. 102 k.p.c. W sytuacji więc, gdy mimo niewątpliwego obowiązku Sądu
Apelacyjnego sporządzenia uzasadnienia postanowienia w tym przedmiocie
(art. 357 § 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. i art. 394¹ § 1 pkt 2 k.p.c.)
uzasadnienie orzeczenia tego Sądu z dnia 23 lutego 2011 r. obejmujące
także zaskarżone postanowienie, nie czyni temu zadość; a więc w tej części
uzasadnienie orzeczenia nie odpowiada – jak trafnie zauważa wnoszący zażalenie
- wymogom przewidzianym w art. 328 § 2 k.p.c. w zw. z art. 391 k.p.c.
(por. postanowienie SN z 25 lutego 2010 r., OSNC – ZD z 2010 r. Nr 4, poz. 104),
ma to ten skutek, że zaskarżone postanowienie nie poddaje się kontroli instancyjnej
(por. m.in. postanowienie SN z dnia 11 lutego 2011, I CZ 111/09, niepubl.;
postanowienie z dnia 19 maja 2011 r., I CZ 43/10 niepubl.).
3
Z tych względów, na podstawie art. 39815
§ 1 zd. 1 k.p.c. w zw. z art. 394¹
§ 3 k.p.c. oraz art. 108 § 2 k.p.c. w zw. z art. 39821
k.p.c. Sąd Najwyższy orzekł jak
w sentencji.