IV CNP 59/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-04-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 59/11
POSTANOWIENIE
Dnia 28 października 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie ze skargi strony pozwanej
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego
z dnia 23 lutego 2009 r., w sprawie z powództwa Skarbu Państwa - Dyrektora
Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w G.
przeciwko Spółdzielni Rybołówstwa i Przetwórstwa T. w T.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 28 października 2011 r.,
odrzuca skargę i zasądza od skarżącej na rzecz Skarbu
Państwa - Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwotę 1800
(jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów
postępowania wywołanego jej wniesieniem.
Uzasadnienie
2
W związku ze skargą pozwanej Spółdzielni Rybołówstwa i Przetwórstwa T. w
T. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu
Okręgowego z dnia 23 lutego 2009 r. należy zważyć, co następuje.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać: oznaczenie wyroku, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem,
czy jest on zaskarżony w całości lub w części, przytoczenie jej podstaw oraz ich
uzasadnienie, wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok jest
niezgodny, uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie wyroku, którego skarga dotyczy, wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego
wyroku w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe, a ponadto –
gdy skargę wniesiono stosując art. 4241
§ 2 k.p.c. – że występuje wyjątkowy
wypadek uzasadniający wniesienie skargi, wniosek o stwierdzenie niezgodności
wyroku z prawem.
Skarga nie spełnia wymagania określonego w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.
Zgodnie z tym przepisem skarżącą obciąża obowiązek przedstawienia
analizy prawnej przepisów dotyczących środków zaskarżenia, których
zastosowanie jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno nie mogłoby
odnieść skutku. Skarżąca powinna wykazać, że od zaskarżonego wyroku nie
przysługuje środek prawny, przy pomocy którego mogłoby nastąpić wzruszenie
zaskarżonego orzeczenia (postanowienie SN z dnia 23 stycznia 2009 r., sygn. akt
I CNP 108/08, nie publ.). Oznacza to obowiązek przeprowadzenia analizy
przepisów dotyczących środków prawnych, których zastosowanie jest
niedopuszczalne lub które z innych przyczyn nie mogłyby odnieść skutku.
Skarżąca musi „wykazać”, a więc nie „wskazać”, „przytoczyć” czy „uwiarygodnić”,
że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych środków prawnych nie było
i nie jest możliwe. Wykazanie w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe polega na ujawnieniu i przedstawieniu
tej okoliczności w sposób wyczerpujący i nie budzący wątpliwości oraz na
3
dowiedzeniu jej istnienia i przekonującym uzasadnieniu (postanowienie SN z dnia
27 stycznia 2006 r., sygn. akt III CNP 23/05, OSNC z 2006 r., nr 7 – 8, poz. 140).
Nie chodzi więc tylko o skargę kasacyjną, ale także o skargę o wznowienie
postępowania oraz o inne środki prawne pozwalające na zmianę lub uchylenie
orzeczenia, ewentualnie służące pozbawieniu lub ograniczeniu wykonalności
(zob. postanowienie SN z dnia 24 lipca 2008 r., sygn. akt I CNP 50/08, nie publ.).
Skarżąca uzasadniając to, że w niniejszej sprawie wzruszenie zaskarżonego
wyroku w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe wykazała
niedopuszczalność skargi kasacyjnej w niniejszej sprawie oraz brak podstaw
do wniesienia skargi o wznowienie postępowania, ale nie przeprowadziła analizy
prawnej możliwości skorzystania z innych środków prawnych, wzmiankując jedynie,
że brak jest przesłanek umożliwiających pozbawienie wyroku wykonalności w trybie
powództwa przeciwegzekucyjnego.
Na marginesie należy zauważyć, że skarżąca w ramach szkody,
spowodowanej przez wydanie wyroku, którego skarga dotyczy, poza należnością
główną i odsetkami od zasądzonej należności głównej ujęła także koszty
postępowania. Koszty procesu, którymi strona została obciążona, nawet gdyby
zostały one już uiszczone przed wniesieniem skargi, nie stanowią szkody
w rozumieniu art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. (por.: postanowienie SN z dnia 26
czerwca 2008 r., sygn. akt I CNP 47/08, nie publ.; postanowienie SN z dnia 23
sierpnia 2007 r., sygn. akt I BP 24/07, nie publ.; postanowienie SN z dnia
28 listopada 2006 r., III CNP 46/06 nie publ.; postanowienie SN z dnia 27 lipca
2006 r., sygn. akt II BP 11/06, OSNP z 2007 r., nr 15 – 16, nr 223).
Wobec powyższego Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art.
4248
§ 1 k.p.c.
O kosztach postępowania Sąd Najwyższy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 28 października 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie ze skargi strony pozwanej
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego
z dnia 23 lutego 2009 r., w sprawie z powództwa Skarbu Państwa - Dyrektora
Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w G.
przeciwko Spółdzielni Rybołówstwa i Przetwórstwa T. w T.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 28 października 2011 r.,
odrzuca skargę i zasądza od skarżącej na rzecz Skarbu
Państwa - Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwotę 1800
(jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów
postępowania wywołanego jej wniesieniem.
Uzasadnienie
2
W związku ze skargą pozwanej Spółdzielni Rybołówstwa i Przetwórstwa T. w
T. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu
Okręgowego z dnia 23 lutego 2009 r. należy zważyć, co następuje.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać: oznaczenie wyroku, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem,
czy jest on zaskarżony w całości lub w części, przytoczenie jej podstaw oraz ich
uzasadnienie, wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok jest
niezgodny, uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie wyroku, którego skarga dotyczy, wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego
wyroku w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe, a ponadto –
gdy skargę wniesiono stosując art. 4241
§ 2 k.p.c. – że występuje wyjątkowy
wypadek uzasadniający wniesienie skargi, wniosek o stwierdzenie niezgodności
wyroku z prawem.
Skarga nie spełnia wymagania określonego w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.
Zgodnie z tym przepisem skarżącą obciąża obowiązek przedstawienia
analizy prawnej przepisów dotyczących środków zaskarżenia, których
zastosowanie jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno nie mogłoby
odnieść skutku. Skarżąca powinna wykazać, że od zaskarżonego wyroku nie
przysługuje środek prawny, przy pomocy którego mogłoby nastąpić wzruszenie
zaskarżonego orzeczenia (postanowienie SN z dnia 23 stycznia 2009 r., sygn. akt
I CNP 108/08, nie publ.). Oznacza to obowiązek przeprowadzenia analizy
przepisów dotyczących środków prawnych, których zastosowanie jest
niedopuszczalne lub które z innych przyczyn nie mogłyby odnieść skutku.
Skarżąca musi „wykazać”, a więc nie „wskazać”, „przytoczyć” czy „uwiarygodnić”,
że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych środków prawnych nie było
i nie jest możliwe. Wykazanie w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe polega na ujawnieniu i przedstawieniu
tej okoliczności w sposób wyczerpujący i nie budzący wątpliwości oraz na
3
dowiedzeniu jej istnienia i przekonującym uzasadnieniu (postanowienie SN z dnia
27 stycznia 2006 r., sygn. akt III CNP 23/05, OSNC z 2006 r., nr 7 – 8, poz. 140).
Nie chodzi więc tylko o skargę kasacyjną, ale także o skargę o wznowienie
postępowania oraz o inne środki prawne pozwalające na zmianę lub uchylenie
orzeczenia, ewentualnie służące pozbawieniu lub ograniczeniu wykonalności
(zob. postanowienie SN z dnia 24 lipca 2008 r., sygn. akt I CNP 50/08, nie publ.).
Skarżąca uzasadniając to, że w niniejszej sprawie wzruszenie zaskarżonego
wyroku w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe wykazała
niedopuszczalność skargi kasacyjnej w niniejszej sprawie oraz brak podstaw
do wniesienia skargi o wznowienie postępowania, ale nie przeprowadziła analizy
prawnej możliwości skorzystania z innych środków prawnych, wzmiankując jedynie,
że brak jest przesłanek umożliwiających pozbawienie wyroku wykonalności w trybie
powództwa przeciwegzekucyjnego.
Na marginesie należy zauważyć, że skarżąca w ramach szkody,
spowodowanej przez wydanie wyroku, którego skarga dotyczy, poza należnością
główną i odsetkami od zasądzonej należności głównej ujęła także koszty
postępowania. Koszty procesu, którymi strona została obciążona, nawet gdyby
zostały one już uiszczone przed wniesieniem skargi, nie stanowią szkody
w rozumieniu art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. (por.: postanowienie SN z dnia 26
czerwca 2008 r., sygn. akt I CNP 47/08, nie publ.; postanowienie SN z dnia 23
sierpnia 2007 r., sygn. akt I BP 24/07, nie publ.; postanowienie SN z dnia
28 listopada 2006 r., III CNP 46/06 nie publ.; postanowienie SN z dnia 27 lipca
2006 r., sygn. akt II BP 11/06, OSNP z 2007 r., nr 15 – 16, nr 223).
Wobec powyższego Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art.
4248
§ 1 k.p.c.
O kosztach postępowania Sąd Najwyższy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c.