Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CNP 53/11
POSTANOWIENIE
Dnia 21 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi „C. B. P.” Sp. z o.o. w W.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Apelacyjnego z dnia 29 lipca 2009 r.,
w sprawie z powództwa „C. B. P.” Sp. z o.o. w W.
przeciwko Funduszowi Regionu w W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 21 lutego 2012 r.,
1) odrzuca skargę;
2) zasądza od strony skarżącej na rzecz Funduszu Regionu
w W. kwotę 3617 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście)
tytułem zwrotu kosztów postępowania skargowego.
Uzasadnienie
2
C. B. P. Sp. z o.o. w W. wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 29 lipca 2009 r. w
sprawie o zapłatę. Kwestionowanemu orzeczeniu zarzucił naruszenie przepisów
prawa materialnego (art. 448 k.c., art. 72 § 2 k.c., art. 14 i art. 18 ustawy o
zwalczaniu nieuczciwej konkurencji), a także naruszenie przepisów postępowania
(art. 233 k.p.c., art. 227 k.p.c.). Skutkiem wskazanego naruszenia prawa, w ocenie
skarżącego, jest niezgodność zaskarżonego wyroku z art. 14 i art. 18 ustawy o
zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, art. 448 k.c. oraz art. 72 § 2 k.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W sprawie była możliwość wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Sądu
Apelacyjnego.
Zgodnie z art. 4241
§ 2 k.p.c., w sytuacji gdy strona nie skorzystała
z przysługujących jej środków prawnych, dopuszczalność skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia uzależniona jest od łącznego
spełnienia przesłanek: istnienia wyjątkowego wypadku oraz występowania
kwalifikowanej niezgodności z prawem, wynikającej z naruszenia podstawowych
zasad porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka
i obywatela.
Pojęcie wyjątkowego wypadku, o którym jest mowa w art. 4241
§ 2 k.p.c.
obejmuje szczególne sytuacje polegające na tym, że strona z przyczyn
niezawinionych i usprawiedliwiających jej zaniechanie nie mogła skorzystać ze
zwykłych środków prawnych. Obowiązek ich wykazania obciąża stronę, która chce
skorzystać z możliwości wniesienia skargi na podstawie art. 4241
§ 2 k.p.c.
(postanowienie Sądu Najwyższego z 24 lipca 2007 r., IV CNP 80/07, niepubl.).
We wniesionej skardze nie zostały wykazane okoliczności pozwalające
uznać, że w sprawie zachodzi wyjątkowy wypadek w rozumieniu art. 4241
§ 2 k.p.c.
Skarżący stwierdził, że miał świadomość możliwości wniesienia skargi kasacyjnej.
Nie uczynił jednak tego, gdyż – jak stwierdził – nie zdołał znaleźć osoby,
która podjęłaby się wniesienia skargi kasacyjnej. W istocie skarżący zastępuje
3
skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia środek
prawny, który przysługiwał mu od prawomocnego wyroku sądu drugiej instancji.
Jeżeli strona miała obiektywną możliwość skorzystania z instancji
odwoławczej i z tej możliwości nie skorzystała z przyczyn leżących po jej stronie, to
skarga jest niedopuszczalna (art. 4248
§ 2 k.p.c.). Następuje to zarówno przy
świadomej rezygnacji z wniesienia środka odwoławczego, jak i przy zawinionej
przez stronę niemożności skorzystania z takiego środka (postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 23 stycznia 2008 r. V CNP 187/07; OSNC-ZD 2008/4/107).
Należało w konsekwencji odrzucić skargę (art. 4248
§ 1 k.p.c.) oraz orzec
o kosztach postępowania skargowego (art. 98 i 108 § 1 k.p.c.).

V CNP 53/11

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia