V CZ 137/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 137/11
POSTANOWIENIE
Dnia 23 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący,
sprawozdawca)
SSN Jan Górowski
SSN Anna Kozłowska
w sprawie z powództwa M. T.
przeciwko J. G.
o ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 23 lutego 2012 r.,
zażalenia powódki na orzeczenie o kosztach, zawarte w wyroku Sądu
Apelacyjnego
z dnia 10 sierpnia 2011 r.,
odrzuca zażalenie w części dotyczącej kosztów postępowania
za pierwszą instancję, a w pozostałym zakresie oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 10 sierpnia 2011 r. w pkt 1 zmienił
zaskarżony wyrok w ten sposób, że powództwo oddalił i zasądził od powódki na
rzecz pozwanego 7 217 zł tytułem kosztów procesu, a w pkt 2 zasądził od powódki
na rzecz pozwanego 8 400 zł tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.
Powódka wniosła zażalenie na orzeczenie o kosztach zawarte w pkt 1 i 2 wyroku,
zarzucając naruszenie art. 98 § 1 k.p.c. i twierdząc, że powódka została zwolniona
od kosztów sądowych, oraz naruszenie art. 102 k.p.c. przez jego niezastosowanie
w sprawie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie na rozstrzygnięcie o kosztach zamieszczone w pkt 1
zaskarżonego wyroku podlega odrzuceniu z tego powodu, że, zgodnie z art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c., zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje na postanowienie
sądu drugiej instancji co do kosztów procesu, które nie były przedmiotem
rozstrzygnięcia sądu pierwszej instancji. Gdy zaś chodzi o zmieszczone w pkt 1
zaskarżonego wyroku rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego,
należy podkreślić, że, zgodnie z art. 102 k.p.c., w wypadkach szczególnie
uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów
albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Sposób stosowania art. 102 k.p.c. podlega
dyskrecjonalnej ocenie sędziowskiej i w zasadzie wymyka się spod kontroli
sprawowanej przez Sąd Najwyższy, chyba że zaskarżone orzeczenie zostało
wydane z rażącym naruszeniem reguł wprowadzonych w tym przepisie
(postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 marca 2011 r., IV CZ 136/10,
niepubl.). Ustalenie zaś, czy w sprawie zachodzi stanowiąca podstawę
zastosowania art. 102 k.p.c. przesłanka w postaci szczególnie uzasadnionego
wypadku, zależy od swobodnej oceny sądu. Ocena ta musi jednak uwzględniać
wszystkie okoliczności mogące mieć wpływ na jej podjęcie. Nawet zwolnienie
strony od kosztów sądowych nie daje podstaw do przyjęcia automatycznie,
iż zachodzi pozwalający na zastosowanie art. 102 k.p.c. wypadek szczególnie
3
uzasadniony (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 marca 2011 r., V CZ
8/11, niepubl.).
Z przedstawionych powodów orzeczono, jak w sentencji (art. 373 w związku
z art. 39821
w związku z art. 3941
§ 1 pkt 2 i pkt 3 k.p.c., art. 39814
w związku z art.
3941
§ 3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 23 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący,
sprawozdawca)
SSN Jan Górowski
SSN Anna Kozłowska
w sprawie z powództwa M. T.
przeciwko J. G.
o ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 23 lutego 2012 r.,
zażalenia powódki na orzeczenie o kosztach, zawarte w wyroku Sądu
Apelacyjnego
z dnia 10 sierpnia 2011 r.,
odrzuca zażalenie w części dotyczącej kosztów postępowania
za pierwszą instancję, a w pozostałym zakresie oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 10 sierpnia 2011 r. w pkt 1 zmienił
zaskarżony wyrok w ten sposób, że powództwo oddalił i zasądził od powódki na
rzecz pozwanego 7 217 zł tytułem kosztów procesu, a w pkt 2 zasądził od powódki
na rzecz pozwanego 8 400 zł tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.
Powódka wniosła zażalenie na orzeczenie o kosztach zawarte w pkt 1 i 2 wyroku,
zarzucając naruszenie art. 98 § 1 k.p.c. i twierdząc, że powódka została zwolniona
od kosztów sądowych, oraz naruszenie art. 102 k.p.c. przez jego niezastosowanie
w sprawie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie na rozstrzygnięcie o kosztach zamieszczone w pkt 1
zaskarżonego wyroku podlega odrzuceniu z tego powodu, że, zgodnie z art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c., zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje na postanowienie
sądu drugiej instancji co do kosztów procesu, które nie były przedmiotem
rozstrzygnięcia sądu pierwszej instancji. Gdy zaś chodzi o zmieszczone w pkt 1
zaskarżonego wyroku rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego,
należy podkreślić, że, zgodnie z art. 102 k.p.c., w wypadkach szczególnie
uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów
albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Sposób stosowania art. 102 k.p.c. podlega
dyskrecjonalnej ocenie sędziowskiej i w zasadzie wymyka się spod kontroli
sprawowanej przez Sąd Najwyższy, chyba że zaskarżone orzeczenie zostało
wydane z rażącym naruszeniem reguł wprowadzonych w tym przepisie
(postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 marca 2011 r., IV CZ 136/10,
niepubl.). Ustalenie zaś, czy w sprawie zachodzi stanowiąca podstawę
zastosowania art. 102 k.p.c. przesłanka w postaci szczególnie uzasadnionego
wypadku, zależy od swobodnej oceny sądu. Ocena ta musi jednak uwzględniać
wszystkie okoliczności mogące mieć wpływ na jej podjęcie. Nawet zwolnienie
strony od kosztów sądowych nie daje podstaw do przyjęcia automatycznie,
iż zachodzi pozwalający na zastosowanie art. 102 k.p.c. wypadek szczególnie
3
uzasadniony (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 marca 2011 r., V CZ
8/11, niepubl.).
Z przedstawionych powodów orzeczono, jak w sentencji (art. 373 w związku
z art. 39821
w związku z art. 3941
§ 1 pkt 2 i pkt 3 k.p.c., art. 39814
w związku z art.
3941
§ 3 k.p.c.).