Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CNP 62/11
POSTANOWIENIE
Dnia 28 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie ze skargi J. W. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Rejonowego w P. z dnia 31 marca 2011 rwydanego w sprawie
z wniosku P. N.,
M. N.
przy uczestnictwie E. K.-P., M. S. i J. W.
o ustanowienie drogi koniecznej,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 28 lutego 2012 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Skarga uczestniczki postępowania J. W. o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego w P. z dnia 31 marca
2011 r. o ustanowieniu drogi koniecznej nie spełnia wymagań określonych w art.
4245
§ 1 pkt.4 i 5 k.p.c.
Skarga została wniesiona od orzeczenia Sądu pierwszej instancji, od którego
uczestniczka postępowania nie wniosła przysługującej jej apelacji. W skardze brak
wyjaśnienia przyczyn nie skorzystania z przysługującego jej środka odwoławczego
jak również wykazania, że niezgodność z prawem orzeczenia sądu pierwszej
instancji wynika z naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego lub
konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela. Jak wskazał Sąd
Najwyższy w postanowieniu z dnia 2 lutego 2006 r. I CNP 4/06 (OSNC 2006/6/113)
dopuszczalność wniesienia skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia w sytuacji, gdy strona nie skorzystała z przysługującego
jej środka prawnego jest uzależniona od kumulatywnego spełnienia obu przesłanek
art. 4241
§ 2 k.p.c., to jest wykazania istnienia wyjątkowego wypadku (wyjątkowych
okoliczności) w rozumieniu obiektywnym, będących przyczyną nie wniesienia
przysługującego środka odwoławczego oraz występowania niezgodności z prawem
o kwalifikowanym charakterze, wynikającej z naruszenia podstawowych zasad
porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka. Wykazanie
tych okoliczności jest wymogiem konstrukcyjnym skargi, przewidzianym w art. 4245
§ 1 pkt 5, podobnie jak konieczność wykazania, że wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie jest możliwe. Skarżąca nie
wykazała żadnej z tych okoliczności.
Nie uprawdopodobniła też, że wydanie zaskarżonego postanowienia
wyrządziło jej szkodę, co stanowi także wymaganie konstrukcyjne skargi,
przewidziane w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. i sprowadza się do obowiązku
przedstawienia w wyodrębnionym wywodzie prawnym, że określona szkoda została
wyrządzona przez wydanie zaskarżonego orzeczenia, wskazania jej wysokości,
czasu powstania, postaci i rodzaju a także związku przyczynowego z wydaniem
3
zaskarżonego orzeczenia oraz przedstawienia dowodów lub innych środków
uwiarygodniających to oświadczenie (porównaj między innymi postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 11 sierpnia 2005 r. III CNP 4/05, OSNC 2006/1/16, z dnia
23 września 2005 r. III CNP 5/05, niepubl. i z dnia 31 stycznia 2006 r. IV CNP
38/05, OSNC 2006/7-8/141).
Z uwagi na to, że skarga uczestniczki postępowania nie spełnia powyższych
wymagań Sąd Najwyższy na postawie art. 4248
§ 1 w zw. z art. 4245
§ 1 pkt 4 i 5
k.p.c. orzekł o jej odrzuceniu.
md

I CNP 62/11

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia